Kinderen
alle pijlers
Moeder wil naar buitenland verhuizen, wat nu?
vrijdag 10 februari 2023 om 11:59
Hallo allemaal!
De moeder van mijn zoon (7 jaar) is in december teruggekomen van 5 weken vakantie, en geeft nu aan niet gelukkig te zijn hier. Ze wil naar het buitenland verhuizen. Ze weet goed dat ze hem hier niet uit zijn stabiele basis kan trekken met school / vrienden e.d., en bovendien woont hij bij ons (in het weekend bij moeder). Ze is dus in staat haar kind achter te laten, voor haar eigen geluk.
Reden dat hij bij ons woont is omdat ze niet stabiel is (al zegt ze zelf van wel). Haar eigen vriendinnen hebben enkele jaren geleden bij mij aan de bel getrokken dat ze konden merken dat ze de opvoeding niet aan kon (toen was het nog half om half). Denk aan:
- altijd te laat op school komen
- zelf om 3u snachts naar bed gaan, kind kan eigen ontbijt en schooltas inpakken
- weinig oprechte aandacht en liefde, al lijkt ze op sommige momenten toch van hem te houden [...]
Zelf heb ik de relatie met moeder 4 jaar geleden verbroken doordat er meer frustraties waren onderling dan dat er liefde was, geen fijne situatie voor onze zoon. Persoonlijk heb ik vaak zorgen als hij bij haar is, kaarsen die aan staan vlak bij de gordijnen, kind tegen wil in alleen thuis laten (al jaren) en zelf gaan shoppen b.v. Eigenlijk hang ik de vlag uit als ze weg is (ook al praten we gewoon zonder gedoe met elkaar).
Echter vind ik dit zo vreselijk sneu voor mijn kind, een vrolijk en slim jochie die ondanks alles toch van zijn moeder blijft houdt, maar van plan is om hem in de steek te laten. Dit breekt mijn vaderhart. Je kind gaat voor je eigen geluk, in ieder geval totdat ze het huis uit zijn.
Zijn er mensen met soortgelijke ervaringen, en hoe ging het toen verder? Ik ben van mening als moeder aan de andere kant van de wereld gaat wonen, ze ook geen recht meer heeft op bijvoorbeeld gezag. Maar misschien zie ik het wel allemaal veel te zwart wit.
De moeder van mijn zoon (7 jaar) is in december teruggekomen van 5 weken vakantie, en geeft nu aan niet gelukkig te zijn hier. Ze wil naar het buitenland verhuizen. Ze weet goed dat ze hem hier niet uit zijn stabiele basis kan trekken met school / vrienden e.d., en bovendien woont hij bij ons (in het weekend bij moeder). Ze is dus in staat haar kind achter te laten, voor haar eigen geluk.
Reden dat hij bij ons woont is omdat ze niet stabiel is (al zegt ze zelf van wel). Haar eigen vriendinnen hebben enkele jaren geleden bij mij aan de bel getrokken dat ze konden merken dat ze de opvoeding niet aan kon (toen was het nog half om half). Denk aan:
- altijd te laat op school komen
- zelf om 3u snachts naar bed gaan, kind kan eigen ontbijt en schooltas inpakken
- weinig oprechte aandacht en liefde, al lijkt ze op sommige momenten toch van hem te houden [...]
Zelf heb ik de relatie met moeder 4 jaar geleden verbroken doordat er meer frustraties waren onderling dan dat er liefde was, geen fijne situatie voor onze zoon. Persoonlijk heb ik vaak zorgen als hij bij haar is, kaarsen die aan staan vlak bij de gordijnen, kind tegen wil in alleen thuis laten (al jaren) en zelf gaan shoppen b.v. Eigenlijk hang ik de vlag uit als ze weg is (ook al praten we gewoon zonder gedoe met elkaar).
Echter vind ik dit zo vreselijk sneu voor mijn kind, een vrolijk en slim jochie die ondanks alles toch van zijn moeder blijft houdt, maar van plan is om hem in de steek te laten. Dit breekt mijn vaderhart. Je kind gaat voor je eigen geluk, in ieder geval totdat ze het huis uit zijn.
Zijn er mensen met soortgelijke ervaringen, en hoe ging het toen verder? Ik ben van mening als moeder aan de andere kant van de wereld gaat wonen, ze ook geen recht meer heeft op bijvoorbeeld gezag. Maar misschien zie ik het wel allemaal veel te zwart wit.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 10-02-2023 13:41
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
0.75% gewijzigd
vrijdag 10 februari 2023 om 16:04
Ik zou eerst eens vragen wat het plan is. Gaat ze terug naar haar land van herkomst? Wat gaat ze daar doen en waar gaat ze wonen? Kan ze zich zelfstandig redden (of met familie). En hoe gaan jullie contact houden? Maak afspraken op papier. Maar vraag ook juridisch advies aan een familierecht advocaat over bijvoorbeeld machtigingen, voogdij bij jouw overlijden en alimentatie. Wat kan jij doen als je geen contact krijgt maar haar nodig hebt (iets medisch, financieel, vakantie etc) maar je kunt haar daar niet bereiken?
Belangrijke zaken om te weten hoe ze contact wil houden met zoon. En hoe en wanneer gaat ze hem zien? Heeft ze geld voor een dure vliegreis of moet zoon daar heenkomen?
Belangrijke zaken om te weten hoe ze contact wil houden met zoon. En hoe en wanneer gaat ze hem zien? Heeft ze geld voor een dure vliegreis of moet zoon daar heenkomen?
vrijdag 10 februari 2023 om 16:06
Dit forum maakt ook weer eens duidelijk waarom de wachtlijsten in de ggz zo lang zijn. Niet alles is een psychisch probleem. Niet alles wordt een drama/psychisch probleem.Philó schreef: ↑10-02-2023 15:47Ik zou als ouder liever hebben dat een psycholoog me vertelt dat kind gelukkig weerbaar blijkt, dan dat ik er vanuit ga dat het allemaal wel meevalt en achteraf blijkt dat kind er last van heeft gehad. Je hoeft het forum maar te openen om te zien wat voor schade instabiele/onvoorspelbare/onbereikbare ouders veroorzaken. In de afgelopen week alleen al 2 topics van ruim volwassen vrouwen.
Tegenslagen/dieptepunten horen bij het leven en een steunende ouder (vader) gaat hem enorm helpen. Niemand kan voorspellen hoe zoon dit gaat oppakken, maar de uitkomsten zijn bijna altijd beter met een ouder die wel stabiel en beschikbaar is.
This is not kosher!
vrijdag 10 februari 2023 om 16:08
Wat een lastige situatie.
Uit de praktijk ken ik een vader die naar de andere kant van de wereld vertrokken is. Via de rechter is wel een deel van het ouderlijk gezag ingetrokken omdat het gewoon niet haalbaar is om samen ouderlijk gezag te hebben als je zo ver uit elkaar woont.
Uit de praktijk ken ik een vader die naar de andere kant van de wereld vertrokken is. Via de rechter is wel een deel van het ouderlijk gezag ingetrokken omdat het gewoon niet haalbaar is om samen ouderlijk gezag te hebben als je zo ver uit elkaar woont.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 10 februari 2023 om 16:12
fashionvictim schreef: ↑10-02-2023 15:14Sorry hoor, ik vind het ook echt zielig, maar er groeien hele volksstammen kinderen in precies deze situatie op of nog erger, dat een ouder helemaal niet meer naar ze omkijkt en zelfs nooit wat van zich laat horen. Alleen dan is het de vader en dan roept er niemand dat kind NU psychische begeleiding nodig heeft. Die reacties vind ik dan ook vrij hysterisch, eerlijk gezegd.
Sorry fv, maar wat een domme reactie zeg. Dit soort situaties kunnen een kind echt wel flink schaden, wat later in het leven weer op komt spelen. Alleen maar omdat 'hele volksstammen zo opgroeien' betekent niet dat het geen schade berokkent. Je moet juist die cirkel doorbreken, wat precies niet gebeurt bij die 'hele volksstammen'. Waarom geen begeleiding zoeken, baat het niet dan schaadt het niet toch?
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
vrijdag 10 februari 2023 om 16:16
Niet altijd natuurlijk. Dingen kunnen je ook worden aangepraat.LaFolie schreef: ↑10-02-2023 16:12Sorry fv, maar wat een domme reactie zeg. Dit soort situaties kunnen een kind echt wel flink schaden, wat later in het leven weer op komt spelen. Alleen maar omdat 'hele volksstammen zo opgroeien' betekent niet dat het geen schade berokkent. Je moet juist die cirkel doorbreken, wat precies niet gebeurt bij die 'hele volksstammen'. Waarom geen begeleiding zoeken, baat het niet dan schaadt het niet toch?
vrijdag 10 februari 2023 om 16:19
zeker, een steunende ouder gaat flink helpenWellhello schreef: ↑10-02-2023 16:06Dit forum maakt ook weer eens duidelijk waarom de wachtlijsten in de ggz zo lang zijn. Niet alles is een psychisch probleem. Niet alles wordt een drama/psychisch probleem.
Tegenslagen/dieptepunten horen bij het leven en een steunende ouder (vader) gaat hem enorm helpen. Niemand kan voorspellen hoe zoon dit gaat oppakken, maar de uitkomsten zijn bijna altijd beter met een ouder die wel stabiel en beschikbaar is.
Maar er zijn maar weinig kinderen, die zonder hulp kunnen loslaten dat de andere ouder hen verliet
En het is geweldig, dat we daar hulp bij hebben
De wachtlijsten in de GGZ zijn trouwens zolang, omdat 'we'(nou ja, ik stemde er niet op), jarenlang de hele zorg kapot bezuinigd hebben
vrijdag 10 februari 2023 om 16:20
Wellhello schreef: ↑10-02-2023 16:06Dit forum maakt ook weer eens duidelijk waarom de wachtlijsten in de ggz zo lang zijn. Niet alles is een psychisch probleem. Niet alles wordt een drama/psychisch probleem.
Tegenslagen/dieptepunten horen bij het leven en een steunende ouder (vader) gaat hem enorm helpen. Niemand kan voorspellen hoe zoon dit gaat oppakken, maar de uitkomsten zijn bijna altijd beter met een ouder die wel stabiel en beschikbaar is.
Oh ja, de wachtlijsten zijn zo lang omdat GGZ eigenlijk vaak niet nodig is. Solid logic
!
vrijdag 10 februari 2023 om 16:33
Mijn ex is naar een ver-weg geëmigreerd. Ik heb dus de volledige zorg voor de kinderen, maar we hebben wel samen gezag.
In principe vinden mijn de kinderen het prima om altijd bij mij te zijn, maar het feit dat hun vader heel ver weg is gaan wonen, dat heeft veel met ze gedaan en doet dat nog steeds.
In principe vinden mijn de kinderen het prima om altijd bij mij te zijn, maar het feit dat hun vader heel ver weg is gaan wonen, dat heeft veel met ze gedaan en doet dat nog steeds.
vrijdag 10 februari 2023 om 16:45
De man van een goede vriendin van mij werkt (en woont) al zo'n 15 jaar aan de andere kant van de wereld en hoewel het een ongebruikelijke situatie is, werkt het wel. Dit echtpaar is ook nog gewoon getrouwd. Hun kinderen waren 12 en 14, iets ouder dus, toen hij zo ver weg ging wonen. Ze gaan er elk jaar twee keer naartoe, dat zijn dan een soort vakanties, en hij komt ook wel eens over. Tja, er valt wel mee te leven. Veel bellen en face-timen om het gesprek op gang te houden en betrokken te blijven bij elkaars levens.Hupsel schreef: ↑10-02-2023 16:33Mijn ex is naar een ver-weg geëmigreerd. Ik heb dus de volledige zorg voor de kinderen, maar we hebben wel samen gezag.
In principe vinden mijn de kinderen het prima om altijd bij mij te zijn, maar het feit dat hun vader heel ver weg is gaan wonen, dat heeft veel met ze gedaan en doet dat nog steeds.
Dus als jij eigenlijk de vlag uithangt als ze vertrekt, zou ik haar vooral niet tegenhouden. Wel afspraken maken over bezoek/vakanties: nu jullie zoon nog zo jong is, zul je zelf waarschijnlijk mee die kant op moeten. Maar je kunt er een vakantie van maken. En zij zal af en toe terug naar Nederland moeten komen. Geen idee of het financieel haalbaar is (bij de man van mijn vriendin wordt alles - tickets, huisvesting etc. - betaald door zijn bedrijf) maar dat kun je van tevoren wel met haar bespreken.
vrijdag 10 februari 2023 om 16:51
Ja, zeer zeker. Je hoeft niet naar een psycholoog als er geen psychische klachten zijn. Je gaat ook niet naar een dokter als je niet ziek bent. Niet naar een winkel als je niets nodig hebt. Die vader kan toch met zijn zoon gesprekken hebben over het feit dat mams vertrokken is. Daar heb je echt geen psycholoog bij nodig.
vrijdag 10 februari 2023 om 16:54
Mijn advies was hetzelfde geweest als zoon bij moeder woonde, vader de afwezige was, kind zelf ontbijt laat maken, een onveilige situatie creëert waardoor vrienden aan de bel trekken en vervolgens besluit naar het buitenland te vertrekken.fashionvictim schreef: ↑10-02-2023 15:39Het ging me om het verschil in reactie wanneer het om een moeder gaat en wanneer het om een vader gaat. Op dit forum wordt bijvoorbeeld dan vaak de vraag gesteld "wilde hij wel kinderen?" Dat klinkt toch heel anders dan "je moet NU psychische hulp voor je arme kind inschakelen!"
vrijdag 10 februari 2023 om 17:06
Meh, ik zie ook het verschil met als een vader dit zou doen ( wat gewoon veel en heel veel vaker gebeurt) dan dat nu 1x om een moeder gaat. Nu ineens moeten die kinderen meteen naar de psych.
Ik denk dat elk kind dat overduidelijk in de steek word gelaten door welke ouder dan ook, hulp bij zou moeten kunnen krijgen. Want de meeste krijgen daar toch een knauw van en als nu geen probleem vormt dan vaak later wel.
Maar de reacties hier en buiten forum als de vaders dit doen, echt 200% anders.
Ik denk dat elk kind dat overduidelijk in de steek word gelaten door welke ouder dan ook, hulp bij zou moeten kunnen krijgen. Want de meeste krijgen daar toch een knauw van en als nu geen probleem vormt dan vaak later wel.
Maar de reacties hier en buiten forum als de vaders dit doen, echt 200% anders.
Jaja.
vrijdag 10 februari 2023 om 17:16
Wil ze naar Frankrijk? Of naar Thaïland?
Maakt ook nog verschil in hoe vaak kind moeder live kan zien.
Een weekend of weekje Frankrijk valt nog te regelen. Effe over en weer vliegen naar Thaïland is moeilijker en over 't algemeen duurder.
Als ze werkelijk vertrekt zou ik gaan zorgen voor eenhoofdig gezag. Hoef je tenminste niet voor elke wissewas, school-inschrijving en elke buitenlandse vakantie contact op te nemen waarbij ze ook nog eens kan tegenwerken (of de boel weken rekken).
Tegelijk zou ik Skype of app-contact ook niet in de weg staan als zoon er behoefte aan heeft.
Maar dan wel op normale kinder-uren en niet om 3u 's nachts omdat het daar per ongeluk 3u 's middags is.
Ik zou ook ergens dicht-timmeren dat zij zorgt voor de kosten van eventuele bezoeken.
Het is niet omdat zij naar Verrewegistan verhuisd dat jij nu ineens er een 2de en 3de job moet bijzoeken om zoon elk jaar een keer naar ginder te sturen. Als zij wil dat hij komt betaalt zij het vliegticket.
(Ik zou namelijk niet te veel meer verwachten qua alimentatie als ze in Verrewegistan zit.)
Maakt ook nog verschil in hoe vaak kind moeder live kan zien.
Een weekend of weekje Frankrijk valt nog te regelen. Effe over en weer vliegen naar Thaïland is moeilijker en over 't algemeen duurder.
Als ze werkelijk vertrekt zou ik gaan zorgen voor eenhoofdig gezag. Hoef je tenminste niet voor elke wissewas, school-inschrijving en elke buitenlandse vakantie contact op te nemen waarbij ze ook nog eens kan tegenwerken (of de boel weken rekken).
Tegelijk zou ik Skype of app-contact ook niet in de weg staan als zoon er behoefte aan heeft.
Maar dan wel op normale kinder-uren en niet om 3u 's nachts omdat het daar per ongeluk 3u 's middags is.
Ik zou ook ergens dicht-timmeren dat zij zorgt voor de kosten van eventuele bezoeken.
Het is niet omdat zij naar Verrewegistan verhuisd dat jij nu ineens er een 2de en 3de job moet bijzoeken om zoon elk jaar een keer naar ginder te sturen. Als zij wil dat hij komt betaalt zij het vliegticket.
(Ik zou namelijk niet te veel meer verwachten qua alimentatie als ze in Verrewegistan zit.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 10 februari 2023 om 17:25
Wellhello schreef: ↑10-02-2023 16:06Dit forum maakt ook weer eens duidelijk waarom de wachtlijsten in de ggz zo lang zijn. Niet alles is een psychisch probleem. Niet alles wordt een drama/psychisch probleem.
Tegenslagen/dieptepunten horen bij het leven en een steunende ouder (vader) gaat hem enorm helpen. Niemand kan voorspellen hoe zoon dit gaat oppakken, maar de uitkomsten zijn bijna altijd beter met een ouder die wel stabiel en beschikbaar is.
Of te wel je hebt geen idee, als iemand al ergens komt zonder doorverwijzing na assessment van een arts of instelling, dan krijgen ze gewoon intake gesprekken voor er ook maar een behandelplan word aangemaakt.
Dus als er niets spannends is, gaan de mensen snel weer uit de ggz vandaan, als ze al ooit binnen komen.
Er zijn zulke debiele wachtlijsten omdat bepaalde Nederlanders en hun politieke leiders dat hele systeem kapot hebben laten bezuinigen. En dat weet je stiekem heus wel.
Jaja.
vrijdag 10 februari 2023 om 17:51
Dat heb ik juist wel en daarom schrijf ik dit ook. Soms is het leven gewoon kut en heb je meer aan een steunende omgeving dan een psycholoog met een praatje.LuciFee2023 schreef: ↑10-02-2023 17:25Of te wel je hebt geen idee, als iemand al ergens komt zonder doorverwijzing na assessment van een arts of instelling, dan krijgen ze gewoon intake gesprekken voor er ook maar een behandelplan word aangemaakt.
Dus als er niets spannends is, gaan de mensen snel weer uit de ggz vandaan, als ze al ooit binnen komen.
Er zijn zulke debiele wachtlijsten omdat bepaalde Nederlanders en hun politieke leiders dat hele systeem kapot hebben laten bezuinigen. En dat weet je stiekem heus wel.
Dit zal misschien ook wel heel erg naar worden voor zoon. Misschien ook niet. Weten wij veel.
Enfin,genoeg off topic toch?
To nog steeds benieuwd naar hoe concreet de plannen eigenlijk zijn.
This is not kosher!
vrijdag 10 februari 2023 om 18:03
Ik heb het meegemaakt. De vader van mijn kind vertrok naar het buitenland.
Wat ik deed?
Gewoon voor het kind blijven zorgen. Ik heb me er eigenlijk toen nooit over uitgelaten. Ik heb mijn kind proberen mee te geven dat haar vader op zijn manier net zo veel van haar houdt als ik dat doe (en dat ís ook zo).
Tegenhouden was geen optie, dus maar roeien met de riemen die er zijn.
Ik heb het nooit voor zijn keuze opgenomen, maar heb er ook nooit iets negatiefs over gezegd in haar bijzijn.
Wat ik deed?
Gewoon voor het kind blijven zorgen. Ik heb me er eigenlijk toen nooit over uitgelaten. Ik heb mijn kind proberen mee te geven dat haar vader op zijn manier net zo veel van haar houdt als ik dat doe (en dat ís ook zo).
Tegenhouden was geen optie, dus maar roeien met de riemen die er zijn.
Ik heb het nooit voor zijn keuze opgenomen, maar heb er ook nooit iets negatiefs over gezegd in haar bijzijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 10 februari 2023 om 18:18
Mijn vader is teruggegaan naar Amerika toen ik 2 was.
Natuurlijk is dat een groot gemis. Zelfs nu nog. Ook al bleven we contact houden, ging ik naar hem toe, of kwam hij hier naartoe. Ik ben wel echt een tijd heel boos op hem geweest. Maar inmiddels snap ik zijn keuze wel. Hij kon hier niet aarden. Hij was gestationeerd in Duitsland toen mijn moeder zwanger werd. Beiden nog tieners. Hij heeft het voor mij nog geprobeerd. Zo kan ik daar in ieder geval nu tegenaan kijken.
Mijn moeder heeft het echt geweldig voor hem opgevangen en ze was er altijd voor mij. En later ook nog mijn stiefvader. Daar ben ik enorm dankbaar voor.
Dus Farel23443, mijn advies zou zijn om er voor jouw zoon te zijn en zorgen dat het jouw zoon aan niets ontbreekt. En probeer ervoor te zorgen dat het contact met moeder blijft.
Probeer ook het oordeel wat je nu hebt te laten gaan. Of in ieder geval niet over te brengen naar jouw zoon. Zo lezende denk ik dat moeder ook gewoon niet beter kan.
Ikzelf koester de band die ik heb kunnen houden met mijn vader enorm. Dus ik hoop dat jouw zoon wel een band kan houden met moeder. Ook al is het een gemankeerde.
Natuurlijk is dat een groot gemis. Zelfs nu nog. Ook al bleven we contact houden, ging ik naar hem toe, of kwam hij hier naartoe. Ik ben wel echt een tijd heel boos op hem geweest. Maar inmiddels snap ik zijn keuze wel. Hij kon hier niet aarden. Hij was gestationeerd in Duitsland toen mijn moeder zwanger werd. Beiden nog tieners. Hij heeft het voor mij nog geprobeerd. Zo kan ik daar in ieder geval nu tegenaan kijken.
Mijn moeder heeft het echt geweldig voor hem opgevangen en ze was er altijd voor mij. En later ook nog mijn stiefvader. Daar ben ik enorm dankbaar voor.
Dus Farel23443, mijn advies zou zijn om er voor jouw zoon te zijn en zorgen dat het jouw zoon aan niets ontbreekt. En probeer ervoor te zorgen dat het contact met moeder blijft.
Probeer ook het oordeel wat je nu hebt te laten gaan. Of in ieder geval niet over te brengen naar jouw zoon. Zo lezende denk ik dat moeder ook gewoon niet beter kan.
Ikzelf koester de band die ik heb kunnen houden met mijn vader enorm. Dus ik hoop dat jouw zoon wel een band kan houden met moeder. Ook al is het een gemankeerde.
vrijdag 10 februari 2023 om 18:24
Wat een gezwets zeg. Jij hebt bij de huisarts nog nooit "Niks aan de hand hoor mevrouw" gehoord? Of nog nooit gehoord van iemand die ivm een mogelijk verhoogde kans op ziekte door de mangel gaat eens in de zoveel tijd?humanista schreef: ↑10-02-2023 16:51Ja, zeer zeker. Je hoeft niet naar een psycholoog als er geen psychische klachten zijn. Je gaat ook niet naar een dokter als je niet ziek bent. Niet naar een winkel als je niets nodig hebt. Die vader kan toch met zijn zoon gesprekken hebben over het feit dat mams vertrokken is. Daar heb je echt geen psycholoog bij nodig.
Professionals in de zorg hebben niet alleen een behandelende functie, maar ook een monitorende. Godzijdank wel zeg.
vrijdag 10 februari 2023 om 18:24
Ze wil naar het buitenland verhuizen. Hoe concreet is dat? Jij kent haar; hoe groot acht je de kans dat ze dat ook werkelijk gaat doen?
Willen en doen zijn twee verschillende dingen. Ik zou me nog geen zorgen maken zolang er nog geen concrete plannen zijn. Voor hetzelfde geld verandert ze volgende week van gedachten. Of blijft het altijd bij willen, maar komt het nooit tot doen.
Willen en doen zijn twee verschillende dingen. Ik zou me nog geen zorgen maken zolang er nog geen concrete plannen zijn. Voor hetzelfde geld verandert ze volgende week van gedachten. Of blijft het altijd bij willen, maar komt het nooit tot doen.
vrijdag 10 februari 2023 om 18:26
Hoe ga je het regelen als je bv een paspoort voor hem moet aanvragen, met hem naar het buitenland wil, of iets nodig hebt waar beide ouders moeten tekenen?
En is er een risico in dat buitenland van haar dat de zoon afgepakt wordt en niet meer terug komt?
Verder: Laten gaan, het is heftig maar van wat je beschrijft gaat ze hier ook geen goede moeder zijn.
En is er een risico in dat buitenland van haar dat de zoon afgepakt wordt en niet meer terug komt?
Verder: Laten gaan, het is heftig maar van wat je beschrijft gaat ze hier ook geen goede moeder zijn.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 10 februari 2023 om 18:28
Daar ben ik het mee eens inderdaad, de reactie van de maatschappij op vertrekkende vaders vs moeders is ernstig verschillend. Ik vind dat in beide gevallen een instabiele ouder, die vervolgens ook nog bereid is ver weg te verhuizen, voldoende reden is om een forse vinger aan de pols te houden (en gezien je zelf nooit helemaal objectief bent; te laten houden). Als dat dan voor niets blijkt, top! Dan sta je vlot weet buiten.LuciFee2023 schreef: ↑10-02-2023 17:06Meh, ik zie ook het verschil met als een vader dit zou doen ( wat gewoon veel en heel veel vaker gebeurt) dan dat nu 1x om een moeder gaat. Nu ineens moeten die kinderen meteen naar de psych.
Ik denk dat elk kind dat overduidelijk in de steek word gelaten door welke ouder dan ook, hulp bij zou moeten kunnen krijgen. Want de meeste krijgen daar toch een knauw van en als nu geen probleem vormt dan vaak later wel.
Maar de reacties hier en buiten forum als de vaders dit doen, echt 200% anders.
zaterdag 11 februari 2023 om 10:30
Laat maar gaan. Handig als ze afstand doet van het gezag, dan zit je niet met regeldingen. En hou er rekening mee: als jij niet het contact gaat onderhouden, is er straks hoogstwaarschijnlijk geen contact meer. En de vraag is wel of dat heel erg is…
Een ouder die een kind zo verwaarloosd (want als het klopt wat TO beschrijft hebben we het daar wel over) moet je niet in een ouderrol willen blijven duwen. Dat gaat op de lange termijn alleen maar meer schade toebrengen aan een kind.
Leuk dat iedereen altijd maar vindt dat je als ouder je in allerlei bochten moet wringen om de onwillige andere ouder betrokken te houden, maar ik geloof er niks van dat dat voor een kind zoveel beter is dan einde contact. Sterker nog, ik heb hier een voorbeeld rondlopen waarbij veel eerder het contact verbreken veel beter zou zijn geweest achteraf gezien.
Een ouder die een kind zo verwaarloosd (want als het klopt wat TO beschrijft hebben we het daar wel over) moet je niet in een ouderrol willen blijven duwen. Dat gaat op de lange termijn alleen maar meer schade toebrengen aan een kind.
Leuk dat iedereen altijd maar vindt dat je als ouder je in allerlei bochten moet wringen om de onwillige andere ouder betrokken te houden, maar ik geloof er niks van dat dat voor een kind zoveel beter is dan einde contact. Sterker nog, ik heb hier een voorbeeld rondlopen waarbij veel eerder het contact verbreken veel beter zou zijn geweest achteraf gezien.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
