Niet de moeder die ik wil zijn!!!

25-01-2023 07:20 108 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik baal van mezelf! Ik was altijd relaxed in de opvoeding. Kinderen zichzelf laten ontdekken en ontwikkelen op eigen tempo. Geen prestatie druk opleggen.
Nou, ik kom mezelf tegen en vind mezelf niet fijn! Ik heb een kind in een groep 6 die zegt zijn best te doen maar alleen maar met zijn mobiele telefoon en sporten bezig is en op school geen goede cijfers meer haalt. Was altijd een plusniveau leerling en wel heel onzeker, maar toetste prima. Nu met nieuwe vakken en huiswerk dat getoetst wordt, gaat het best mis. Met regelmaat een krap zesje. En ik baal daar van en heb ook nog eens lelijk gedaan erover tegen kind. Heel onredelijk, omdat ik boos was over het weer stiekem op de telefoon zitten terwijl we hadden afgesproken even een paar uur niet.
Nu ben ik nog bozer, maar dan op mezelf. Had dit zo graag niet gezegd. Het zit me nu vreselijk in de weg. En het ergste vind ik dat ik het ook echt niet leuk vind dat kind school niet belangrijk vindt. Wie heeft tips voor deze even niet zo leuke moeder om kind opbouwend toch wat meer voor school te motiveren en faalangst bij kind te verkleinen? (De juf denkt overigens aan faalangst, omdat de resultaten niet passen bij de kennis die ze in de klas tijdens het lesgeven bij kind ziet. Dat mailde ze en nu baal ik nog meer van de lelijke dingen die ik heb gezegd.)
Alle reacties Link kopieren Quote
Blijkbaar ben je alleen een relaxte en niet-boze ouder en leg je geen druk op als het allemaal vanzelf gaat.

Misschien kun je wat met dat besef.
Iedereen maakt fouten of doet wel eens iets waar die later van denkt; dat was niet zo handig.


Ga gelijk verder met die faalangst. Lees je in en schakel de school in. Doe kind op faalreductietraining.

Praat met je kind.

En af en toe is het voor een ouder gewoon nodig excuses aan te bieden, uit te leggen wat jij ziet en kind kans te geven ook zijn/haar verhaal te kunnen doen.

Ik heb mijn tekst geedit, want ik vond dat mijn stukje te prive was.
anoniem_659524b8adbd8 wijzigde dit bericht op 25-01-2023 19:56
40.78% gewijzigd
Ik zou eerst eens inzetten op een gesprek met kind in een ontspannen sfeer. Dus bijvoorbeeld tijdens een autorit of zo, niet in de sfeer van 'wij moeten praten'. En dan eens proberen te peilen hoe kind er zelf tegenover staat. Of er iets speelt, hoe hij zelf zijn resultaten vindt, of hij zich ergens druk over maakt. Aan de hand daarvan zou ik kijken tot welke afspraken je samen kunt komen.
Waarom moet je altijd leuk zijn, je mag toch best wel eens botsen met kind? Zeker wanneer die stiekem op de telefoon zit en school er onder lijdt. Telefoongesprek met de juf is een mooie aanleiding om opnieuw met kind te gaan praten: terugkomen op je eerdere boosheid, uitleggen dat die veroorzaakt werd door hoe belangrijk school is, en samen bespreken of er andere oorzaken zijn voor de slechte cijfers (zoals eventueel faalangst).

Maar een keertje uit je slof en even niet de ideale, leuke, immer optimistische moeder wanneer dingen even wat stroever gaan: lijkt me helemaal logisch.
Neem aan dat je niet hebt staan gillen en met servies hebt staan smijten dus dan lijkt me er allemaal niet zo veel aan de hand te zijn.

Heel praktisch: zelf ook niet op je telefoon of naar een ander scherm kijken maar samen met kind proberen om de vakken die moeilijk gaan leuker en interessanter te maken. Dus gaat het om exacte vakken dan misschien wat leuke proefjes doen of naar het nemo. Gaat het om schrijven dan samen mooie boeken lezen, naar de bibliotheek, etc. Of gewoon letterlijk helpen met huiswerk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom mag je nooit boos zijn van jezelf? Dat is toch totaal onrealistisch? Iedereen wordt wel eens boos.
Soms kan het juist even 'nodig' zijn om iemand in beweging te krijgen. Daarmee wil ik niet zeggen dat je altijd maar boos moet gaan doen, maar er is niets mis mee om eens flink streng te zijn.

Waren je ouders vroeger vaak boos op je?
Alle reacties Link kopieren Quote
Tja, heel veel kinderen vinden school niet zo belangrijk, zo met de toekomst bezig zijn, zo werken hun hersenen nog niet he? Groep 6, is dat 9-10-11 toch? Het is een kind.

En ja, er zullen vast kinderen zijn die dat wel al heel jong hebben, maar veel ook niet en daar is helemaal niets raars aan, of iets waar je boos over moet zijn.


En jij bent ook niet perfect als moeder, als je weet dat je zo niet wil zijn en er goed op gaat letten en kijkt hoe je kind anders kan benaderen, helemaal prima toch.

Doe dat aub, voor je kind.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 25-01-2023 07:57
8.22% gewijzigd
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent dus heel relaxt als het gaat zoals jij wilt. Eigenlijk mooi dat kinderen je laten zien hoe je werkelijk bent. Ik vond school altijd van ondergeschikt belang, toen ik alleen een kind had dat daar met goede resultaten doorheen huppelde. Toen kwam het andere kind, dat school een noodzakelijk kwaad vindt en zich vooral niet druk maakt. Nare dingen zeggen leidt alleen maar tot een slechtere relatie. Ze doen wat ze doen in ieder geval niet om jou te pesten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent niet de moeder die je wil zijn, omdat je kind niet het kind is dat je wilde hebben.

Dat klinkt cru, maar de teleurstelling in je kind spat van je OP af.

Als ouder kun je je eigen gedrag veel beter reguleren dan als kind, dus jij zult je gedrag moeten aanpassen.

Maar probeer vooral je verwachtingen eens onder de loep te nemen, want daar zit volgens mij het probleem.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom moet je kind in de plusklas zitten en waarom ga je zo uit je plaat om een 'krap zesje.'

Je kind sport, speelt met vriendjes.. wat is het probleem. Als er zo'n druk op hem wordt gelegd en er zo wordt gereageerd op krappe zesjes dan is het niet gek dat hij faalangst aan het ontwikkelen is.
Alle reacties Link kopieren Quote
heb je je excuses al aangeboden aan kind?
Alle reacties Link kopieren Quote
Gelukkig baal jij ook van je eigen gedrag en zoek je daar een oplossing voor.

Wat je kind doormaakt klinkt als prima groep 6 gedrag. De sociale omgangsvormen met leeftijdgenoten worden in rap tempo complexer op die leeftijd en het vreet energie om zelf mee te groeien daarin én ook nog eens te blijven aansluiten bij je vrienden en je klas. Dat heeft in groep 6 vaak even meer prioriteit dan goeie cijfers halen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Opvoeden is moeilijk, maar grenzen aangeven is noodzakelijk. Gereguleerd boos worden hoort daar ook bij. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik lees dat je uit je slof schoot toen hij stiekem op zijn mobiel zat. Het is best mogelijk om met je kind afspraken te maken over het gebruik van de mobiel. Praat met hem over wat hij zelf een redelijke schermtijd per dag zou vinden en probeer hem er aan te houden.
Stel bijvoorbeeld een bepaald tijdstip van de dag voor wanneer hij er op mag. Maak er een dagelijks blok(uur) van. Naast een Doeblok, Sportblok, Muziekblok, Familieblok, Vriendenblok en Schoolblok.

Overigens is dit een probleem van deze tijd, we weten allemaal hoe verslavend schermpjes kunnen zijn, en ook volwassenen hebben er moeite mee (ook ik).

Maar hoe vroeger je hierover met je kind praat, hoe beter het is. En je kunt ook proberen om zelf het goede voorbeeld te geven als ouders, dus geen mobieltjes aan tafel, of mee naar bed.

Omdat ik er zelf (en mijn kind) ook moeite mee had heb ik een boek gelezen met de veelzeggende titel: Ontketen het brein van je kind van Theo Compernolle. Hier staat uitleg en tips in. Ook over de blokken die ik hierboven noemde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe zou je het wel willen doen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Kijk eens naar de dingen die wel goed gaan bij je kind; hij sport bv. Hartstikke goed. Dat het op school even wat minder gaat is niet erg. Wel jouw negatieve houding, daardoor kan de faalangst verergeren. Hoe staat de andere ouder er in? En je zegt niet prestatiegericht te zijn, maar wees eens eerlijk, is dat ook echt zo?
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een mooie tips. Die van die verschillende blokken ga ik hier thuis ook eens proberen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien heeft je kind het "goed willen doen" niet van een vreemde? Zo klinkt het in ieder geval een beetje; je staat er op voor dat je relaxed bent en je kinderen zich in hun eigen tempo laat ontwikkelen, maar kennelijk is dat tot nu toe steeds gegaan binnen de kaders die jij onbewust toch voor ogen had. En dus ging het goed. Maar nu kleurt er iemand buiten de lijntjes en blijk je toch anders in elkaar te steken dan je dacht: je keurt het af, vindt het niet goed. En ergens baal je misschien ook wel, want het is jouw kind dat ineens lui blijkt te zijn, dus jij hebt hierin gefaald? En dan heb je óók nog eens gefaald in je reactie naar kind toe. Tijd om ook je eigen verhouding met 'goed willen doen' en 'falen' onder ogen te zien, denk ik. Daar ga je je kind ook weer mee helpen.
meisje85 wijzigde dit bericht op 25-01-2023 08:52
0.57% gewijzigd
Niks mis mee om een keertje boos te worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Onbeperkte schermtijd voor een kind van negen vind ik ook best wat. Mijn zoon van dezelfde leeftijd heeft begrenzing op zijn apparaten qua tijd. Dat scheelt een hoop discussie. Als het uur op is, is het op.
Alle reacties Link kopieren Quote
En de meesten van ons zijn af en toe niet de ouder die we willen zijn. Helaas. Ik heb momenteel veel stress en merk ook dat ik daardoor af en toe uit mijn slof schiet. Waar ik probeer dan weer niet te hard van te balen, anders krijg ik daar ook weer stress van. Ik bespreek het dan wel met zoon en bied mijn excuses aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
25-01-2023 07:46
Je bent niet de moeder die je wil zijn, omdat je kind niet het kind is dat je wilde hebben.

Dat klinkt cru, maar de teleurstelling in je kind spat van je OP af.
Dit zo ongeveer. Je stelt wel degelijk behoorlijk hoge verwachtingen aan je kind. Geen wonder, ik wil ook dat mijn kind het maximale uit zijn leven kan halen.

Maar je moet een beetje uit die rol van eisen stellen aan je kind en zien waar je hem kan helpen.

Dat "gezamenlijk" afspraken maken over telefoontijd werkt niet. Hij moet zelf intrinsiek een motivatie hebben om de telefoon aan de kant te leggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat is er mis met boos worden op je kind als het zich niet aan de afgesproken schermtijd houdt?
Ik zeg soms een dag of twee later nog dat ik te fel was in hoe ik iets zei. Nooit te laat om excuses aan te bieden.

Verder zou ik deze gedachteknoop ontwarren, ik doe een voorzet: je kunt ergens heel goed in zijn zonder er je best voor te doen of het belangrijk te vinden (en daar zijn plusklassen voor bedoeld, om je niet helemaal te pletter te vervelen en school leuk te houden).
Verder kun je ergens heel slecht in zijn terwijl je er wel je best voor doet. En kun je dingen heel belangrijk vinden en er toch heel slecht in zijn. En helpt 'iets belangrijk vinden' vooral met het verhogen van stress en niet met het echt kunnen openstaan voor leren.
Mijn kind (groep 5) vindt overigens alleen gym belangrijk. Ik zie het als ouder niet als mijn taak om hem te motiveren, ik lever hem op tijd af met gekamde haren, een volle broodtrommel en een goed humeur en verder is het aan de leerkracht.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven