Kinderen
alle pijlers
Oppassen schoonouders
woensdag 6 juli 2022 om 14:14
Ik zit al enige tijd met een probleem.
Ik heb lieve schoonouders met wie ik het altijd goed heb kunnen vinden.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik me niet goed gerealiseerd wat oppassen betekend en wat ik hierin belangrijk vind.
Nu de kinderen er eenmaal zijn wist ik vrij direct; dit hebben ze niet te bieden.
Het zijn vrij drukke kinderen en ik blijk een moeder te zijn die toch preciezer is in de benadering dan ik vooraf had gedacht.
Ik vind mijn schoonouders niet scherp of fit genoeg. Zo hebben ze mijn dochter als baby van de bank laten vallen en blijven ze overal maar hun Koppen koffie binnen handbereik van de kinderen neerzetten. Ookal heb ik vaak gevraagd de kopjes buiten bereik te zetten (ik ben zelf ernstig verbrand als kind).
Ik wil liever niet dat mijn schoonouders oppas taken doen. Toch blijven ze hier om
vragen. Ik heb al vaker op subtiele wijze proberen te zeggen dat ik ze naar de opvang breng en dat dat voor nu voldoende is. Wel zijn ze natuurlijk welkom om langs te komen en zou ik de kleinkinderen nooit bij ze weg houden.
Dat gezegd hebbend vind ik de hoeveelheid bezoekjes in de huidige vorm al behoorlijk beklemmend omdat er erg weinig tijd is voor ons als gezin samen.
Als ze langs komen dan zijn ze echt ‘bezoek’ en staan wij te rennen om iedereen van hapje/drankje te voorzien en maken zij een hoop troep en onrust met de kinderen. Ik voel me vaak gesloopt na een middag hen op bezoek.
Er zijn echter een paar zaken die deze situatie bemoeilijken;
-mijn ouders hebben wél een tijd opgepast Ivm wachtlijsten voor de kinderopvang. Dit steekt natuurlijk enorm en daar heb ik ook echt begrip voor. Maar het is wel zo dat ik mijn vader bijvoorbeeld ook niet alleen zou laten oppassen; daar is het echt te pittig voor. Mijn moeder is verpleegkundige en ontzettend scherp, als ik thuis kom is het huis aan kant, de kinderen gewassen en staat het eten op tafel. Zij ontlast me echt enorm, terwijl ik bij de andere oppassen (incl mijn vader)vooral stress en zorg heb.
-mijn schoonmoeder is ernstig ziek. Het is een onvoorspelbare vorm van kanker waarbij prognose bijna niet te geven is. Het kan binnen een aantal maanden afgelopen zijn, maar ook nog tientallen jaren duren.
Dit maakt dat ze erg emotioneel kan opbellen en dan huilend zegt dat ze de kleinkinderen nog vaker wil zien.
Ze doet hiermee een behoorlijk appel en ik voel me voor het blok gezet, maar ik wil haar natuurlijk ook niet tekort doen in deze cruciale fase van haar leven. Maar cru gezegd weet niemand hoelang die fase gaat duren.
Mijn man is het met me eens, maar vind het ook heel moeilijk om eerlijk naar zijn ouders te zijn.
Hebben jullie ideeën hoe ik deze situatie zou kunnen aanpakken? Vinden jullie me onredelijk? Ik zit er behoorlijk mee en wil graag duidelijkheid voor alle partijen zonder de boze schoondochter te zijn.
Ik heb lieve schoonouders met wie ik het altijd goed heb kunnen vinden.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik me niet goed gerealiseerd wat oppassen betekend en wat ik hierin belangrijk vind.
Nu de kinderen er eenmaal zijn wist ik vrij direct; dit hebben ze niet te bieden.
Het zijn vrij drukke kinderen en ik blijk een moeder te zijn die toch preciezer is in de benadering dan ik vooraf had gedacht.
Ik vind mijn schoonouders niet scherp of fit genoeg. Zo hebben ze mijn dochter als baby van de bank laten vallen en blijven ze overal maar hun Koppen koffie binnen handbereik van de kinderen neerzetten. Ookal heb ik vaak gevraagd de kopjes buiten bereik te zetten (ik ben zelf ernstig verbrand als kind).
Ik wil liever niet dat mijn schoonouders oppas taken doen. Toch blijven ze hier om
vragen. Ik heb al vaker op subtiele wijze proberen te zeggen dat ik ze naar de opvang breng en dat dat voor nu voldoende is. Wel zijn ze natuurlijk welkom om langs te komen en zou ik de kleinkinderen nooit bij ze weg houden.
Dat gezegd hebbend vind ik de hoeveelheid bezoekjes in de huidige vorm al behoorlijk beklemmend omdat er erg weinig tijd is voor ons als gezin samen.
Als ze langs komen dan zijn ze echt ‘bezoek’ en staan wij te rennen om iedereen van hapje/drankje te voorzien en maken zij een hoop troep en onrust met de kinderen. Ik voel me vaak gesloopt na een middag hen op bezoek.
Er zijn echter een paar zaken die deze situatie bemoeilijken;
-mijn ouders hebben wél een tijd opgepast Ivm wachtlijsten voor de kinderopvang. Dit steekt natuurlijk enorm en daar heb ik ook echt begrip voor. Maar het is wel zo dat ik mijn vader bijvoorbeeld ook niet alleen zou laten oppassen; daar is het echt te pittig voor. Mijn moeder is verpleegkundige en ontzettend scherp, als ik thuis kom is het huis aan kant, de kinderen gewassen en staat het eten op tafel. Zij ontlast me echt enorm, terwijl ik bij de andere oppassen (incl mijn vader)vooral stress en zorg heb.
-mijn schoonmoeder is ernstig ziek. Het is een onvoorspelbare vorm van kanker waarbij prognose bijna niet te geven is. Het kan binnen een aantal maanden afgelopen zijn, maar ook nog tientallen jaren duren.
Dit maakt dat ze erg emotioneel kan opbellen en dan huilend zegt dat ze de kleinkinderen nog vaker wil zien.
Ze doet hiermee een behoorlijk appel en ik voel me voor het blok gezet, maar ik wil haar natuurlijk ook niet tekort doen in deze cruciale fase van haar leven. Maar cru gezegd weet niemand hoelang die fase gaat duren.
Mijn man is het met me eens, maar vind het ook heel moeilijk om eerlijk naar zijn ouders te zijn.
Hebben jullie ideeën hoe ik deze situatie zou kunnen aanpakken? Vinden jullie me onredelijk? Ik zit er behoorlijk mee en wil graag duidelijkheid voor alle partijen zonder de boze schoondochter te zijn.
woensdag 6 juli 2022 om 19:33
Ik stel altijd weinig eisen aan oppassende familie. Behalve dat ze het veilig houden.
Dus een 2 jarige naast een sloot laten spelen doe je niet.
Dat ze mijn kind de hele dag snoep geven zal me worst zijn.
Van het eerste kan je kind doodgaan. Van het tweede krijgt het hooguit een gaatje.
En dan terug naar de hete koffie: waarom moet jou kind het risico lopen de rest van het leven verminkt rond te lopen?
Mensen die zo makkelijk denken kun je beter niet op laten passen.
Dus een 2 jarige naast een sloot laten spelen doe je niet.
Dat ze mijn kind de hele dag snoep geven zal me worst zijn.
Van het eerste kan je kind doodgaan. Van het tweede krijgt het hooguit een gaatje.
En dan terug naar de hete koffie: waarom moet jou kind het risico lopen de rest van het leven verminkt rond te lopen?
Mensen die zo makkelijk denken kun je beter niet op laten passen.
woensdag 6 juli 2022 om 19:35
woensdag 6 juli 2022 om 19:39
Als ik als oma mijn kleinkind van de bank liet vallen, voor het maken van een selfie, zou ik me kapot schamen en mezelf echt niet meer opdringen om op te passen. En alle begrip hebben voor mijn schoondochter dat ze dat best moeilijk vindt om nee te zeggen tegen oppassen. Haar schoonouders kunnen zich wellicht wat moeilijk verplaatsen in hun schoondochter.
Natuurlijk is een goede band wel erg leuk, maar elke zondag zo n verplicht nummertje? Kunnen ze niet een keer op zaterdag mee naar de speeltuin en dan daarna gezellig eten samen? Voor iedereen leuk toch?
Het zijn jullie kinderen....opa en oma hebben hun tijd met kinderen gehad. Jullie bepalen wat goed is of niet.
Ik ben oma en 20 jaar jonger dan jouw schoonouders, maar na een dagje oppassen voel ik me 30 jaar ouder hahaha.
Natuurlijk is een goede band wel erg leuk, maar elke zondag zo n verplicht nummertje? Kunnen ze niet een keer op zaterdag mee naar de speeltuin en dan daarna gezellig eten samen? Voor iedereen leuk toch?
Het zijn jullie kinderen....opa en oma hebben hun tijd met kinderen gehad. Jullie bepalen wat goed is of niet.
Ik ben oma en 20 jaar jonger dan jouw schoonouders, maar na een dagje oppassen voel ik me 30 jaar ouder hahaha.
woensdag 6 juli 2022 om 19:40
Ik snap TO wel. Als het niet veilig voelt om ze te laten oppassen dan zou ik dat ook niet doen, hoe sneu dat misschien ook voelt en hoe jammer ze dat ook vinden. Dan maar op een andere manier contact, maar ik zou daar geen risico's mee nemen.
Dat haar moeder behalve oppast ook nog kookt en opruimt is volgens mij vooral om aan te geven dat zij nog fit genoeg is en de situatie goed onder controle heeft en het bij haar dus wel veilig voelt. En dat mag. Het is niet dat als je schoonouders niet oppassen, je het dus ook niet van je eigen moeder mag vragen. Dat ze het haar eigen vader ook niet toevertrouwt is om aan te geven dat het niet een kwestie van voorkeur voor haar eigen ouders is. Jammer dat sommige mensen dat deel aangrijpen om te sneren.
Sowieso merk ik vaak dat je het met grootouders laten oppassen niet snel goed doet. Als je ze wel laat oppassen dan vinden mensen daar iets van, want dan wordt er al snel gezegd dat grootouders daar heus niet echt op zitten te wachten, doe je het niet terwijl zij het wel willen, dan is het ook niet goed. Eigenlijk doe je het alleen goed als je ze op laat passen als je er zelf eigenlijk niet zo op zit te wachten en het puur voor je grootouders doet, of als je er zelf wel behoefte aan hebt maar er juist niet voor kiest.
Dat haar moeder behalve oppast ook nog kookt en opruimt is volgens mij vooral om aan te geven dat zij nog fit genoeg is en de situatie goed onder controle heeft en het bij haar dus wel veilig voelt. En dat mag. Het is niet dat als je schoonouders niet oppassen, je het dus ook niet van je eigen moeder mag vragen. Dat ze het haar eigen vader ook niet toevertrouwt is om aan te geven dat het niet een kwestie van voorkeur voor haar eigen ouders is. Jammer dat sommige mensen dat deel aangrijpen om te sneren.
Sowieso merk ik vaak dat je het met grootouders laten oppassen niet snel goed doet. Als je ze wel laat oppassen dan vinden mensen daar iets van, want dan wordt er al snel gezegd dat grootouders daar heus niet echt op zitten te wachten, doe je het niet terwijl zij het wel willen, dan is het ook niet goed. Eigenlijk doe je het alleen goed als je ze op laat passen als je er zelf eigenlijk niet zo op zit te wachten en het puur voor je grootouders doet, of als je er zelf wel behoefte aan hebt maar er juist niet voor kiest.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 6 juli 2022 om 20:37
Mooi omschreven Susan, dit sluit aan bij hoe ik het heb willen omschrijven.
Het opruimen is zeker niet vereist en echt luxe, maar straalt voor mij inderdaad de rust en controle uit.
Mijn vader is net zo lief als mijn schoonouders, maar die zie ik ook niet meer als fit en scherp genoeg om hem alleen met een gerust hart achter te laten.
Ik begrijp dat ik een gevoelige snaar raak met het hele grootouders oppas stuk. Het is ook echt een lastige kwestie.
Het opruimen is zeker niet vereist en echt luxe, maar straalt voor mij inderdaad de rust en controle uit.
Mijn vader is net zo lief als mijn schoonouders, maar die zie ik ook niet meer als fit en scherp genoeg om hem alleen met een gerust hart achter te laten.
Ik begrijp dat ik een gevoelige snaar raak met het hele grootouders oppas stuk. Het is ook echt een lastige kwestie.
woensdag 6 juli 2022 om 21:04
Oef dit is een hele lastige en ik herken het van toen mijn kinderen klein waren. Mijn ouders waren (en zijn) gek op ze en wilden dus heel graag oppassen. Ik was een nieuwbakken moeder en wellicht wat overbezorgd. Maar ze hadden gewoonweg het ritme dat baby's nodig hebben niet in de gaten. Ze waren ze de hele dag aan het knuffelen, maar vergaten slaaptijden, eettijden, luiers niet goed om waardoor ze lekten, geen hoedje in de zon en geen zonnebrand etc. etc. De druppel kwam toen mijn moeder besloot de haren van de kinderen te knippen zonder onze toestemming. Ik ben heel boos geworden. En het oppassen is gestopt. Nu ging het om mijn ouders en dat scheelde. Gelukkig is dat inmiddels weer helemaal goedgekomen en kunnen we er grappen over maken.
Ik denk dus ook dat je man zijn ouders hierop mag aanspreken. Voordat 1 van jullie zo boos wordt dat er dingen gezegd worden waar je spijt van krijgt. Gewoon eerlijk, met begrip en liefde, uitleggen waarom dingen zijn zoals ze zijn. Wat jullie nodig hebben en waarom. En nogmaals, dit moet je man doen en niet jij.
En dan een soort plan maken. Misschien niet thuis op de bank bij jullie thuis, maar een klein uitje doen? Even langs de kinderboerderij? Oma met kinderen op schoot en dat jij dan veel foto's maakt? Misschien kun je een mooie foto laten inlijsten en cadeau doen? Laat op manieren die je weinig energie kosten, weten dat je ze echt waardeert. Stuur af en toe een 'knutsel' werkje op of en leuk filmpje waarop ze tegen opa en oma 'praten'. Beperk de bezoekjes tot wat jij en je man acceptabel vinden.
Echt ik heb spijt dat ik toen niet mondiger was en me het heb laten aanleunen.
Ik denk dus ook dat je man zijn ouders hierop mag aanspreken. Voordat 1 van jullie zo boos wordt dat er dingen gezegd worden waar je spijt van krijgt. Gewoon eerlijk, met begrip en liefde, uitleggen waarom dingen zijn zoals ze zijn. Wat jullie nodig hebben en waarom. En nogmaals, dit moet je man doen en niet jij.
En dan een soort plan maken. Misschien niet thuis op de bank bij jullie thuis, maar een klein uitje doen? Even langs de kinderboerderij? Oma met kinderen op schoot en dat jij dan veel foto's maakt? Misschien kun je een mooie foto laten inlijsten en cadeau doen? Laat op manieren die je weinig energie kosten, weten dat je ze echt waardeert. Stuur af en toe een 'knutsel' werkje op of en leuk filmpje waarop ze tegen opa en oma 'praten'. Beperk de bezoekjes tot wat jij en je man acceptabel vinden.
Echt ik heb spijt dat ik toen niet mondiger was en me het heb laten aanleunen.
woensdag 6 juli 2022 om 21:09
Ik snap wel wat je bedoelt. Laat je niet wijsmaken dat je overbezorgd bent. Jij en je kind hebben een probleem als er iets misgaat. Een ander zit er niet mee. Dus doe wat goed voelt.Fabienne88 schreef: ↑06-07-2022 20:37Mooi omschreven Susan, dit sluit aan bij hoe ik het heb willen omschrijven.
Het opruimen is zeker niet vereist en echt luxe, maar straalt voor mij inderdaad de rust en controle uit.
Mijn vader is net zo lief als mijn schoonouders, maar die zie ik ook niet meer als fit en scherp genoeg om hem alleen met een gerust hart achter te laten.
Ik begrijp dat ik een gevoelige snaar raak met het hele grootouders oppas stuk. Het is ook echt een lastige kwestie.
woensdag 6 juli 2022 om 21:43
Sommige (schoon)ouders zijn gewoon niet in staat om op te passen op een manier waar jij en je man zich fijn bij voelen. Je bent ze niets verschuldigd en mag dus gewoon nee zeggen. Hoe moeilijk dat ook is. Misschien lukt het om na een vakantie het ritme van elke zondagmiddag langskomen te verbreken zonder dat het een heel lastig gesprek hoeft te worden?
Het idee van een uitje lijkt mij een goed idee, dat ervaren ze waarschijnlijk als heel waardevolle tijd met de kleinkinderen!
Het idee van een uitje lijkt mij een goed idee, dat ervaren ze waarschijnlijk als heel waardevolle tijd met de kleinkinderen!
woensdag 6 juli 2022 om 22:01
Heb niet alle reacties gelezen maar snap je wel TO, heb met mijn moeder destijds in dezelfde schoenen gestaan, ze was toen ook ziek. Toen ze niet meer kon oppassen hebben we het gezocht in de kleine dingen. Even door de Intratuin, kopje koffie bij haar, speeltuintje in het dorp.
Ze vond het vreselijk dat gesprek aan te gaan met ons, want het was in haar geval wéér iets afgeven (en dat lees ik tussen de regels door ook bij je schoonmoeder) en dat is ook heel wat. Het glipt zo door je vingers heen als je zo ziek bent. Maar het haalde wel de druk eraf bij ons allemaal en konden we genieten van de tijd die haar nog gerest heeft.
Ik zou het met je schoonouders ook zo inschieten. Samen genieten! En daarin kun je elkaar zeker tegemoet komen. Je schoonouders komen in de OP niet over als moeilijke mensen in ieder geval!
Ze vond het vreselijk dat gesprek aan te gaan met ons, want het was in haar geval wéér iets afgeven (en dat lees ik tussen de regels door ook bij je schoonmoeder) en dat is ook heel wat. Het glipt zo door je vingers heen als je zo ziek bent. Maar het haalde wel de druk eraf bij ons allemaal en konden we genieten van de tijd die haar nog gerest heeft.
Ik zou het met je schoonouders ook zo inschieten. Samen genieten! En daarin kun je elkaar zeker tegemoet komen. Je schoonouders komen in de OP niet over als moeilijke mensen in ieder geval!
woensdag 6 juli 2022 om 22:15
Jullie hebben goede redenen. Maar wat ik echt niet begrijp; ze zijn er elke week en jullie hebben nog nooit gezegd wat jullie vinden? Jullie hebben groot gelijk, en dan is het voor hen ook duidelijk.
Ik vind wel dat het vooral bij je man ligt om te bespreken, omdat het zijn ouders zijn. Dan weten ze dat hij het ook vindt en het niet van jou komt.
Hier passen ouders en schoonouders op. Als er iets is zeggen we dat. Meestal zeg ik het tegen mijn ouders en hij tegen zijn ouders. Van niks zeggen krijg je nare situaties.
Als jullie, met recht, vinden dat de kids niet veilig zijn bij schoonouders moeten jullie dat wel aan hen vertellen.
En dat het je veel energie kost elke week gastvrouw te moeten spelen zou je ook moeten kunnen bespreken lijkt mij. En als ze dat niet begrijpen, jammer dan.
Ik vind wel dat het vooral bij je man ligt om te bespreken, omdat het zijn ouders zijn. Dan weten ze dat hij het ook vindt en het niet van jou komt.
Hier passen ouders en schoonouders op. Als er iets is zeggen we dat. Meestal zeg ik het tegen mijn ouders en hij tegen zijn ouders. Van niks zeggen krijg je nare situaties.
Als jullie, met recht, vinden dat de kids niet veilig zijn bij schoonouders moeten jullie dat wel aan hen vertellen.
En dat het je veel energie kost elke week gastvrouw te moeten spelen zou je ook moeten kunnen bespreken lijkt mij. En als ze dat niet begrijpen, jammer dan.
donderdag 7 juli 2022 om 07:20
zaterdag 9 juli 2022 om 20:43
Ik zie dat jij met 2 kleine kinderen op zondag een zorgtaak er bij krijgt voor een zieke vrouw die dan vermaak zoekt bij haar kleinkinderen.
Als dit daadwerkelijk de situatie is, moet je stoppen met alles goed en lief willen doen, want je wordt overvraagd.
Het wordt wel anders aangekleed: alsof ze je zelfs wil komen helpen, maar dat is vooral voor de vorm, blijkbaar.
Ik zou de situatie beschrijven zoals hij is: dat je je op zondag erg verantwoordelijk voelt voor je schoonmoeder, maar dat je die dag ook wel eens zelf nodig hebt om even bij te komen.
Dat je snapt dat het contact haar dierbaar is, maar dat er "natuurlijk" al lang geen sprake meer kan zijn van oppassen omdat er juist voor HAAR gezorgd moet worden. Dat je niet de capaciteit hebt om EN voor haar EN voor je kinderen te zorgen. Dus dat de kinderen voor gaan, en dat je wilt voorstellen dat ze bv om de week online contact kan hebben met de kleinkinderen (voor zover die dat qua aandacht kunnen opbrengen), en dat de andere week voor bezoek kan zijn (als jou dat uitkomt).
Je kunt ook zeggen dat zij niet altijd bij jullie komen, maar dat je man af en toe eventjes met zijn kinderen bij haar langs gaat, even een boterhammetje eten en een boekje voorlezen en dan weer naar huis voor de dutjes. Of zit er een lange reistijd bij?
Als dit daadwerkelijk de situatie is, moet je stoppen met alles goed en lief willen doen, want je wordt overvraagd.
Het wordt wel anders aangekleed: alsof ze je zelfs wil komen helpen, maar dat is vooral voor de vorm, blijkbaar.
Ik zou de situatie beschrijven zoals hij is: dat je je op zondag erg verantwoordelijk voelt voor je schoonmoeder, maar dat je die dag ook wel eens zelf nodig hebt om even bij te komen.
Dat je snapt dat het contact haar dierbaar is, maar dat er "natuurlijk" al lang geen sprake meer kan zijn van oppassen omdat er juist voor HAAR gezorgd moet worden. Dat je niet de capaciteit hebt om EN voor haar EN voor je kinderen te zorgen. Dus dat de kinderen voor gaan, en dat je wilt voorstellen dat ze bv om de week online contact kan hebben met de kleinkinderen (voor zover die dat qua aandacht kunnen opbrengen), en dat de andere week voor bezoek kan zijn (als jou dat uitkomt).
Je kunt ook zeggen dat zij niet altijd bij jullie komen, maar dat je man af en toe eventjes met zijn kinderen bij haar langs gaat, even een boterhammetje eten en een boekje voorlezen en dan weer naar huis voor de dutjes. Of zit er een lange reistijd bij?
zondag 10 juli 2022 om 14:15
Dit ja.Beschuitmetjam schreef: ↑06-07-2022 21:09Ik snap wel wat je bedoelt. Laat je niet wijsmaken dat je overbezorgd bent. Jij en je kind hebben een probleem als er iets misgaat. Een ander zit er niet mee. Dus doe wat goed voelt.
maandag 11 juli 2022 om 08:57
Ik ook. En binnen de redelijkheid vind ik ook echt dat je daarin als ouder je gevoel moet volgen. Wij zijn helemaal niet flauw, maar mijn kinderen gaan ook niet naar 1 stel vd grootouders toe (zonder "toezicht"). Ze zijn hartstikke lief voor hen en hebben alleen maar goede bedoelingen, maar ze zijn niet fit genoeg en ik vind het bij hen thuis niet veilig. Heel sneu en jammer, maar zolang daar niets aan veranderd is het niet anders.
maandag 11 juli 2022 om 09:25
Ik vind je man een beetje slap overkomen in dit verhaal. Ik begrijp dat het een lastig gesprek is, wat hij moet gaan voeren. Maar ziet hij dan het probleem niet ofzo?
Hij kan altijd nog brengen op een manier van: De kinderen zijn druk en bewerkelijk, wij willen jullie daar niet mee belasten. Enz.
Door je schouders op te halen en zeggen dat je ook niet weet wat je er mee aan aan moet, moeilijk allemaal, daarmee verandert er ook niks. Dus wat wil man?
Hij kan altijd nog brengen op een manier van: De kinderen zijn druk en bewerkelijk, wij willen jullie daar niet mee belasten. Enz.
Door je schouders op te halen en zeggen dat je ook niet weet wat je er mee aan aan moet, moeilijk allemaal, daarmee verandert er ook niks. Dus wat wil man?
maandag 11 juli 2022 om 09:26
Dit denk ik ook, en To komt ook niet moeilijk over, het zijn vooral de omstandigheden die het moeilijk maken. Ik zou het dus ook in die hoek zoeken, gezamenlijk een uurtje naar de kinderboerderij, lunchen op een terras met een speeltuin erbij, in ieder geval gezamenlijk iets leuks ondernemen.StevieNicks schreef: ↑06-07-2022 22:01Heb niet alle reacties gelezen maar snap je wel TO, heb met mijn moeder destijds in dezelfde schoenen gestaan, ze was toen ook ziek. Toen ze niet meer kon oppassen hebben we het gezocht in de kleine dingen. Even door de Intratuin, kopje koffie bij haar, speeltuintje in het dorp.
Ze vond het vreselijk dat gesprek aan te gaan met ons, want het was in haar geval wéér iets afgeven (en dat lees ik tussen de regels door ook bij je schoonmoeder) en dat is ook heel wat. Het glipt zo door je vingers heen als je zo ziek bent. Maar het haalde wel de druk eraf bij ons allemaal en konden we genieten van de tijd die haar nog gerest heeft.
Ik zou het met je schoonouders ook zo inschieten. Samen genieten! En daarin kun je elkaar zeker tegemoet komen. Je schoonouders komen in de OP niet over als moeilijke mensen in ieder geval!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
