Kinderen
alle pijlers
Puber 13 jaar - extreme angst voor de dood
zondag 2 oktober 2022 om 08:59
Mijn puber is 13 jaar, bijna 14 en zit in de 2e klas. Sinds een week geeft hij aan dat hij 's avonds voor het slapengaan een angst voor de dood heeft. Gisteravond heb ik bij hem gezeten want hij trilde en was helemaal klam. Echt een paniekaanval. Deze heeft hij al twee keer eerder gehad op vakantie toen ik zelf met buikkrampen op bed lag en hij dacht dat ik dood ging.
Ook gaf hij aan dat hij veel druk en huiswerk vanuit school ervaart. Hij wilde dat ik een afspraak zou maken bij de HA of bij een "expert" omdat de gedachtes 's avonds niet weggaan. Overdag is er niet veel aan de hand en is hij eigenlijk gewoon. Af en toe gek en vrolijk etc. Hij geeft aan niet gepest te worden.
Ik wil graag de jeugdverpleegkundige ggz eens emailen. Zijn er ouders met soortgelijke ervaring bij hun puber?
Ook gaf hij aan dat hij veel druk en huiswerk vanuit school ervaart. Hij wilde dat ik een afspraak zou maken bij de HA of bij een "expert" omdat de gedachtes 's avonds niet weggaan. Overdag is er niet veel aan de hand en is hij eigenlijk gewoon. Af en toe gek en vrolijk etc. Hij geeft aan niet gepest te worden.
Ik wil graag de jeugdverpleegkundige ggz eens emailen. Zijn er ouders met soortgelijke ervaring bij hun puber?
zondag 2 oktober 2022 om 14:41
Dan moet je wel de financiële middelen. Zeker bij een wat langer en intensiever traject lopen de kosten snel op. En helaas weet je meestal niet van te voren of het een lang of kort traject is. En als je eenmaal begonnen bent, is het lastig om te stoppen (omdat de kosten te hoog oplopen).Lila-Linda schreef: ↑02-10-2022 11:14Ik zou, door mijn ervaring, aanraden de officiële jeugd-ggz over te slaan en particulieren in te kopen. Sla je meteen de wachtlijsten over.
zondag 2 oktober 2022 om 15:05
Allemaal waar, maar aan slechte hulp heeft een kind ook niksGique schreef: ↑02-10-2022 14:41Dan moet je wel de financiële middelen. Zeker bij een wat langer en intensiever traject lopen de kosten snel op. En helaas weet je meestal niet van te voren of het een lang of kort traject is. En als je eenmaal begonnen bent, is het lastig om te stoppen (omdat de kosten te hoog oplopen).
zondag 2 oktober 2022 om 15:14
Ik denk dat je ergens moet beginnen. Overstappen naar particuliere hulp als de hulp niet juist (b)lijkt kan altijd nog.
Daarnaast is particuliere hulp ook niet altijd goed. Ook daar zitten goede maar ook zeker slechte tussen.
De hulp die wij hebben gekregen en nu krijgen hadden we nooit zelf op kunnen hoesten en weer zijn er nog lang niet.
zondag 2 oktober 2022 om 15:14
Ik had als kind ook angst voor de dood. Ik was jonger dan jouw kind nu, toen het begon. Ik kan me niet herinneren of daar een specifieke trigger voor was, misschien wel gewoon iets wat ik op tv gezien heb. Maar goed, elke avond in bed piekerde ik over de dood. Geen paniekaanvallen of zo, maar angstige gedachten van een kind dat het concept dood nog niet begreep. Ik was bang dat mijn ouders zouden sterven, dat ik zelf zou sterven, ik kon gewoon de eindigheid van het leven niet begrijpen en bevatten, en om één of andere reden was ik daar erg mee bezig. Lag geen trauma aan ten grondslag. Ik praatte er niet over met mijn ouders, en uiteindelijk verdween het vanzelf wat meer naar de achtergrond.
zondag 2 oktober 2022 om 15:17
Dat zeg ik: houd in de gaten, of het ook maar iets doet.Noekie-Noek schreef: ↑02-10-2022 15:14Ik denk dat je ergens moet beginnen. Overstappen naar particuliere hulp als de hulp niet juist (b)lijkt kan altijd nog.
Daarnaast is particuliere hulp ook niet altijd goed. Ook daar zitten goede maar ook zeker slechte tussen.
De hulp die wij hebben gekregen en nu krijgen hadden we nooit zelf op kunnen hoesten en weer zijn er nog lang niet.
We hebben zelfs hulp gekregen die de zaak verergerde.
Verlossing en echte kantelpunt kwam bij psychiater
zondag 2 oktober 2022 om 15:18
Ik moet eerlijk zeggen dat ik die stap eigenlijk ook in dit stadium nogal drastisch vind. Ik wil niet suggereren dat ik het bagatelliseer, maar is voor nu naar de huisarts gaan niet even genoeg?Gique schreef: ↑02-10-2022 14:41Dan moet je wel de financiële middelen. Zeker bij een wat langer en intensiever traject lopen de kosten snel op. En helaas weet je meestal niet van te voren of het een lang of kort traject is. En als je eenmaal begonnen bent, is het lastig om te stoppen (omdat de kosten te hoog oplopen).
De paniekaanvallen zijn alarmerend, en dat moet als symptoom van iets beschouwd worden. Maar angst voor de dood an sich vind ik niet alarmerend en zelfs een beetje bij de leeftijd horen. Oké, de angst lijkt wat heviger dan gebruikelijk, maar om nu meteen particuliere hulptroepen in te schakelen lijkt me toch een beetje prematuur.
zondag 2 oktober 2022 om 15:29
Dat zeg ik ook nergens hè?Jufjoke schreef: ↑02-10-2022 15:18Ik moet eerlijk zeggen dat ik die stap eigenlijk ook in dit stadium nogal drastisch vind. Ik wil niet suggereren dat ik het bagatelliseer, maar is voor nu naar de huisarts gaan niet even genoeg?
De paniekaanvallen zijn alarmerend, en dat moet als symptoom van iets beschouwd worden. Maar angst voor de dood an sich vind ik niet alarmerend en zelfs een beetje bij de leeftijd horen. Oké, de angst lijkt wat heviger dan gebruikelijk, maar om nu meteen particuliere hulptroepen in te schakelen lijkt me toch een beetje prematuur.
Ik waarschuw enkel, om waakzaam te zijn, of je wel goede hulp krijgt
zondag 2 oktober 2022 om 15:54
Mijn kind heeft dit af en aan en vanaf heel jong, zelfs al als kleuter.
Bij hem is het 'klein jongetje in grote wereld' heel veel moeite met het plaatsen en relativeren van dingen. Soms heel verdrietig om te zien.
Hij heeft het dus af en aan en voordat het dan in gang is gezet en er een gesprek is, altijd eerst met iemand die moet doorverwijzen, is het ergste randje er al af.
Wat hem enorm heeft geholpen is een (zelf gevonden en betaalde) combi van sport en therapie, een speelse manier van leren grenzen aangeven, gevoelens benoemen etc.
En hij heeft ooit via school op een soort dieptepunt een spelgroepje aangeboden gekregen, wat hem in ieder geval leerde dat hij niet de enige was die deze gevoelens heeft en alleen dat was al fijn.
Verder hebben we hier een happy journal voor het slapen, bepaalde boeken met affirmaties etc en die pakt hij nu zelf (dan breekt je moederhart wel maargoed).
Maar daadwerkelijk therapie is hij nooit terechtgekomen, want eenmaal aan de beurt ging het wel weer, plus dat de meneer van de sport therapie hem veel juiste woorden had geleerd zodat men erg onder de indruk was van 'hoe ver' hij was.
Ja heel fantastisch dat hij overdag goed kan benoemen hoe kut hij zich s nachts voelt, maar veel verder dan 'hou vol en kom terug als het weer zo heftig is' kwam er dan ook niet.
Daarnaast helpt simpelweg afmatten hier ook, dus veel sporten.
Mijn advies is, is dus niet te gaan mailen maar via school ook aan de bel te trekken en hem mee te nemen naar de huisarts.
Iedere slapeloze nacht is er gewoon een te veel als het voorkomen kan worden.
Bij hem is het 'klein jongetje in grote wereld' heel veel moeite met het plaatsen en relativeren van dingen. Soms heel verdrietig om te zien.
Hij heeft het dus af en aan en voordat het dan in gang is gezet en er een gesprek is, altijd eerst met iemand die moet doorverwijzen, is het ergste randje er al af.
Wat hem enorm heeft geholpen is een (zelf gevonden en betaalde) combi van sport en therapie, een speelse manier van leren grenzen aangeven, gevoelens benoemen etc.
En hij heeft ooit via school op een soort dieptepunt een spelgroepje aangeboden gekregen, wat hem in ieder geval leerde dat hij niet de enige was die deze gevoelens heeft en alleen dat was al fijn.
Verder hebben we hier een happy journal voor het slapen, bepaalde boeken met affirmaties etc en die pakt hij nu zelf (dan breekt je moederhart wel maargoed).
Maar daadwerkelijk therapie is hij nooit terechtgekomen, want eenmaal aan de beurt ging het wel weer, plus dat de meneer van de sport therapie hem veel juiste woorden had geleerd zodat men erg onder de indruk was van 'hoe ver' hij was.
Ja heel fantastisch dat hij overdag goed kan benoemen hoe kut hij zich s nachts voelt, maar veel verder dan 'hou vol en kom terug als het weer zo heftig is' kwam er dan ook niet.
Daarnaast helpt simpelweg afmatten hier ook, dus veel sporten.
Mijn advies is, is dus niet te gaan mailen maar via school ook aan de bel te trekken en hem mee te nemen naar de huisarts.
Iedere slapeloze nacht is er gewoon een te veel als het voorkomen kan worden.
zondag 2 oktober 2022 om 16:13
Hij valt na een minuut of twintig wel in slaap en is dan ook wel uitgerust. Er speelt onderliggende problematiek mee die vooral "politiek" van aard is. Hij heeft geen sociale media maar kijkt en leest wel heel veel het nieuws, Arjan Lubach en vooral de oorlog in Oekraïne grijpt hem aan omdat wij daar zijdelings mee te maken hebben in ons gezin.
Gisteravond vond iemand het heel leuk om vuurwerkbommen af te gooien. Wij keken op dat moment een filmen ik zag hem in elkaar duiken.
We hebben vandaag eerst maar eens een lange fijne wandeling gemaakt maar waarbij vragen aks "hoe meldt iemand zich als asielzoeker aan" en "wat is paspoort privilege" voorbij kwamen.
Vanuit zijn mentor van de brugklas vorig jaar is gebleken dat hij vooral erg matuur is voor zijn leeftijd
Gisteravond vond iemand het heel leuk om vuurwerkbommen af te gooien. Wij keken op dat moment een filmen ik zag hem in elkaar duiken.
We hebben vandaag eerst maar eens een lange fijne wandeling gemaakt maar waarbij vragen aks "hoe meldt iemand zich als asielzoeker aan" en "wat is paspoort privilege" voorbij kwamen.
Vanuit zijn mentor van de brugklas vorig jaar is gebleken dat hij vooral erg matuur is voor zijn leeftijd
zondag 2 oktober 2022 om 17:35
In zijn interesses misschien wel maar in zijn mogelijkheden om met de informatie om te gaan dus heel duidelijk nog niet. Bij een kind van dertien kun je echt nog zelf de regie houden over de afstandbediening. Want het is allemaal leuk en aardig om samen naar Arjen Lubach te kijken, en als verhaal doet dat het misschien leuk op feesten en partijen, maar als dat je kind existentiële problemen oplevert is dat gewoon echt nog te vroeg.
zondag 2 oktober 2022 om 17:40
Dit. SpongeBob it is hier. Jeugdjournaal wordt overdag op school soms bekeken en eerlijk gezegd vind ik dat al dubieus voor mijn kind.sprankelend schreef: ↑02-10-2022 17:35In zijn interesses misschien wel maar in zijn mogelijkheden om met de informatie om te gaan dus heel duidelijk nog niet. Bij een kind van dertien kun je echt nog zelf de regie houden over de afstandbediening. Want het is allemaal leuk en aardig om samen naar Arjen Lubach te kijken, en als verhaal doet dat het misschien leuk op feesten en partijen, maar als dat je kind existentiële problemen oplevert is dat gewoon echt nog te vroeg.
Lubach kijken we wel met oudste van 13, maar die is wat luchthartiger van aard.
zondag 2 oktober 2022 om 17:50
Eens. Ik had er op de basisschool ook meer last van als mijn leraar beeldend zat te vertellen over bommen, raketten en zure regen. Daar kon ik 's avonds in bed echt ontzettend over piekeren, wat mijn gedachten over de dood weer versterkte. Ik was nog niet ver genoeg om gegevens in een context te plaatsen. Dat lijkt bij jouw zoon ook het geval.sprankelend schreef: ↑02-10-2022 17:35In zijn interesses misschien wel maar in zijn mogelijkheden om met de informatie om te gaan dus heel duidelijk nog niet. Bij een kind van dertien kun je echt nog zelf de regie houden over de afstandbediening. Want het is allemaal leuk en aardig om samen naar Arjen Lubach te kijken, en als verhaal doet dat het misschien leuk op feesten en partijen, maar als dat je kind existentiële problemen oplevert is dat gewoon echt nog te vroeg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
