Kinderen
alle pijlers
Ruzie door opvoedverschillen bij temperamentvolle kinderen
zondag 20 augustus 2023 om 22:05
Waar moet ik beginnen. Ik hoop hier vooral tips te krijgen.... En wellicht dat mensen zich herkennen in mijn verhaal?
Met mijn partner heb ik twee kinderen in de leeftijd van 5 en 10 jaar oud. Beide kinderen zijn erg gevoelig en snel boos. Veel dingen zijn een opgave voor zowel de kinderen als voor mij en mijn partner.
Omdat de dagen soms heel moeizaam kunnen verlopen geeft dat veel spanning tussen mij en mijn partner. De driftbuien zijn soms erg heftig met hevig gegil en gesmijt met spullen, slaan met deuren etc. Even ergens naartoe kost veel tijd. De oudste zit in de prepuberteit en is ook nog eens enorm brutaal. De jongste praat hem regelmatig na.
Ons oudste kind is steeds meer bewust van onze ruzies en spanningen en geeft ook aan dit vervelend te vinden. ( Iets wat mij enorm raakt)
Ik ben het type dat van tevoren dingen uitzoekt en opzoekt. Ik lees boeken, kijk filmpjes van bijv Supernanny etc. Stuur deze door naar partner. Zoek hulp voor de kinderen of voor mezelf als dit nodig is. Ik ben vrij open en eerlijk dat niet alles vlekkeloos verloopt en ben van mening dat dit niet aan één persoon kan liggen en dat het zeker niet alleen aan de kinderen ligt.
Mijn partner is echter wel van mening dat het aan de kinderen ligt. Ik zie bij hem veel onmacht. Wat ik herken. Alleen gaat hij er anders mee om dan ik. Mijn partner is vrij groot maar gaat bijv niet op ooghoogte staan als hij iets tegen de kinderen wil zeggen. Als ik dan zeg dat zoiets dreigend over kan komen (zeker als je op dat moment ergens pissig over bent) dan wuift hij dat weg.
Soms vind ik dat hij te pittig reageert en ga ik er tussen zitten. Mijn partner is van mening dat ik daarmee zorg dat de kinderen hem niet serieus nemen. Het gaat mij iets makkelijker af met de kinderen. Ik denk omdat ik meer met ze praat en dingen uitvraag. Bij conflicten of ruzie met de kinderen kom ik op een later moment altijd terug op de situatie om te bekijken waar het probleem nou zat of wat er anders had gekunt. Zowel vanuit mij als vanuit de kinderen.
Vanavond hadden we een pittige avond met onze vijfjarige. Ik besloot om een bepaalde techniek toe te passen. Hier was ik al een poosje mee bezig. Partner was ook in de woonkamer en verloor op een gegeven moment zijn geduld waardoor mijn hele techniek in duigen viel en kind behoorlijk overstuur was. Dit zorgde achteraf voor een flinke ruzie tussen mij en partner.
Soms zit ik echt met m'n handen in het haar. Hoe kom je op één lijn en hoe zorg ik voor inzicht bij partner? Of ligt het aan mij en moet ik partner gewoon zijn opvoeddingen laten doen?
Ik wil vooral dat het weer gezellig word thuis
De kinderen vinden elkaar regelmatig niet aardig. Dingen zoals samen aan tafel zitten is echt niet te doen. En dat stemt mij echt heel verdrietig. Ook maak ik mij zorgen over wat de kinderen meekrijgen als partner en ik ruzie hebben over de opvoeding en hoe dat voor hun is. Ik wil mijn kinderen een gezellig en veilig thuis bieden. Twee ruziënde ouders horen daar niet bij.
Met mijn partner heb ik twee kinderen in de leeftijd van 5 en 10 jaar oud. Beide kinderen zijn erg gevoelig en snel boos. Veel dingen zijn een opgave voor zowel de kinderen als voor mij en mijn partner.
Omdat de dagen soms heel moeizaam kunnen verlopen geeft dat veel spanning tussen mij en mijn partner. De driftbuien zijn soms erg heftig met hevig gegil en gesmijt met spullen, slaan met deuren etc. Even ergens naartoe kost veel tijd. De oudste zit in de prepuberteit en is ook nog eens enorm brutaal. De jongste praat hem regelmatig na.
Ons oudste kind is steeds meer bewust van onze ruzies en spanningen en geeft ook aan dit vervelend te vinden. ( Iets wat mij enorm raakt)
Ik ben het type dat van tevoren dingen uitzoekt en opzoekt. Ik lees boeken, kijk filmpjes van bijv Supernanny etc. Stuur deze door naar partner. Zoek hulp voor de kinderen of voor mezelf als dit nodig is. Ik ben vrij open en eerlijk dat niet alles vlekkeloos verloopt en ben van mening dat dit niet aan één persoon kan liggen en dat het zeker niet alleen aan de kinderen ligt.
Mijn partner is echter wel van mening dat het aan de kinderen ligt. Ik zie bij hem veel onmacht. Wat ik herken. Alleen gaat hij er anders mee om dan ik. Mijn partner is vrij groot maar gaat bijv niet op ooghoogte staan als hij iets tegen de kinderen wil zeggen. Als ik dan zeg dat zoiets dreigend over kan komen (zeker als je op dat moment ergens pissig over bent) dan wuift hij dat weg.
Soms vind ik dat hij te pittig reageert en ga ik er tussen zitten. Mijn partner is van mening dat ik daarmee zorg dat de kinderen hem niet serieus nemen. Het gaat mij iets makkelijker af met de kinderen. Ik denk omdat ik meer met ze praat en dingen uitvraag. Bij conflicten of ruzie met de kinderen kom ik op een later moment altijd terug op de situatie om te bekijken waar het probleem nou zat of wat er anders had gekunt. Zowel vanuit mij als vanuit de kinderen.
Vanavond hadden we een pittige avond met onze vijfjarige. Ik besloot om een bepaalde techniek toe te passen. Hier was ik al een poosje mee bezig. Partner was ook in de woonkamer en verloor op een gegeven moment zijn geduld waardoor mijn hele techniek in duigen viel en kind behoorlijk overstuur was. Dit zorgde achteraf voor een flinke ruzie tussen mij en partner.
Soms zit ik echt met m'n handen in het haar. Hoe kom je op één lijn en hoe zorg ik voor inzicht bij partner? Of ligt het aan mij en moet ik partner gewoon zijn opvoeddingen laten doen?
Ik wil vooral dat het weer gezellig word thuis
De kinderen vinden elkaar regelmatig niet aardig. Dingen zoals samen aan tafel zitten is echt niet te doen. En dat stemt mij echt heel verdrietig. Ook maak ik mij zorgen over wat de kinderen meekrijgen als partner en ik ruzie hebben over de opvoeding en hoe dat voor hun is. Ik wil mijn kinderen een gezellig en veilig thuis bieden. Twee ruziënde ouders horen daar niet bij.
maandag 21 augustus 2023 om 13:13
Ik herken het wel to. Man en ik verschillen behoorlijk van gedachten hierover. We proberen meer naar elkaar te luisteren en open te staan voor andermans mening.
Ik merk wel heel erg dat als man en ik op een lijn zitten en minder ruziën, dat de kinderen ook minder ruzie maken. Kinderen zijn zo gevoelig voor sfeer.
Ik merk wel heel erg dat als man en ik op een lijn zitten en minder ruziën, dat de kinderen ook minder ruzie maken. Kinderen zijn zo gevoelig voor sfeer.
maandag 21 augustus 2023 om 13:59
Dat zou inderdaad goed kunnen. En is tegelijk heel moeilijk om eerlijk over te zijn naar jezelf toe.
Het is zoals het is
maandag 21 augustus 2023 om 14:23
Susan schreef: ↑21-08-2023 10:58Elkaar niet ondermijnen klinkt leuk, alleen kan dat in de praktijk wel erop uitdraaien dat de meest strenge, dominante, pittige ouder eigenlijk altijd bepaalt hoe het gaat en op het moment zelf aan het langste eind trekt. Die kan dan ter plekke besluiten heel boos uit de hoek te komen en meteen straf uit te delen en de ander "mag" daar dan op dat moment niks van zeggen. Als je partner in jouw ogen echt onredelijk en veel te streng is dan snap ik best wel dat je soms ter plekke voor je kinderen opkomt.
Ja, maar daar moet je het dus achteraf over hebben, of op het moment aangeven dat jij het oplost dit x, als je merkt dat partner overkookt. Je zult hoe dan ook op 1 lijn moeten komen.
Ik zeg overigens niet dat je je kinderen niet moet beschermen, als het uit de hand loopt.
maandag 21 augustus 2023 om 14:48
Deels herkenbaar.
Man heeft zo’n hele verantwoorde, onderbouwde stijl met heel veel meebuigen totdat hij een kookpunt bereikt en gaat dan over op old school ‘Ga naar je kamer, NU!’ en wat ik ‘klassiek vadergedrag’ noem (haantjesgedrag). Als ze stoeien kan ik er de klok op gelijk zetten dat het weer ruzie wordt.
Ik ben anders. Trek sneller een grens (indien A dan
, buig minder mee en benoem ook niet alles (pick your battles principe). Tussen zoon en mij zijn er minder pieken en dalen in de communicatie. En ik kan er ook heel goed tegen als iemand boos op mij is, ik voel dan niet zoals man de behoefte om dat gelijk uit te praten (ik ben docent in het VO dus boze pubers zie ik overal 
). Ik laat hem gewoon en wacht totdat hij zelf weer aangeeft aanspreekbaar te zijn.
Qua ruzie met man: ik ben dan best passief-agressief door hem de ‘rotzooi’ die hij maakt bij hem te laten. En als ik iets heb toegezegd aan zoon dan ga ik daar niet op terugkomen. Volgens man hebben wij nooit ruzie maar ‘discussies’ dus wat dat betreft blijft het wel allemaal heel rustig. Zoon smijt alleen met deuren, niet met spullen.
Man heeft zo’n hele verantwoorde, onderbouwde stijl met heel veel meebuigen totdat hij een kookpunt bereikt en gaat dan over op old school ‘Ga naar je kamer, NU!’ en wat ik ‘klassiek vadergedrag’ noem (haantjesgedrag). Als ze stoeien kan ik er de klok op gelijk zetten dat het weer ruzie wordt.
Ik ben anders. Trek sneller een grens (indien A dan
, buig minder mee en benoem ook niet alles (pick your battles principe). Tussen zoon en mij zijn er minder pieken en dalen in de communicatie. En ik kan er ook heel goed tegen als iemand boos op mij is, ik voel dan niet zoals man de behoefte om dat gelijk uit te praten (ik ben docent in het VO dus boze pubers zie ik overal ). Ik laat hem gewoon en wacht totdat hij zelf weer aangeeft aanspreekbaar te zijn.Qua ruzie met man: ik ben dan best passief-agressief door hem de ‘rotzooi’ die hij maakt bij hem te laten. En als ik iets heb toegezegd aan zoon dan ga ik daar niet op terugkomen. Volgens man hebben wij nooit ruzie maar ‘discussies’ dus wat dat betreft blijft het wel allemaal heel rustig. Zoon smijt alleen met deuren, niet met spullen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 21 augustus 2023 om 15:17
Het is een beetje vloeken in de kerk maar zo staan wij er ook een beetje in. Met als extra bij effect: als er dan een straf wordt uitgedeeld en degene die de straf niet geeft beaamt het enthousiast, weten ze dat het menens in het kwadraat is.toffifee schreef: ↑21-08-2023 10:20Ik herken dit wel. Het was echt een zware periode. Ik stond niet altijd achter de aanpak van man, en hij niet achter die van mij. Ik vind ook niet dat dat moet. Sorry. Wij zijn gewoon twee verschillende personen. Het ene moment werkt zijn aanpak, de andere keer die van mij. Over de grote dingen zijn wij het eens, maar soms als hij straf uitdeelt, kan ik daar niet achter staan. Dan vind ik dat hij het maar uit moet zoeken met zijn straf omdat het in mijn ogen iets heel onbenulligs is. De straf wordt uitgevoerd, maar de kinderen weten wel dat het niet uit mijn koker kwam.
Maar waarom wordt er daarover ruzie gemaakt bij de kinderen? Ik zou dat even achterwege proberen te laten tot ze uit beeld zijn. En echt, ik snap echt dat het in de heat of the moment, als het huis ontploft, het uit je tenen moet komen, maar doe het gewoon niet. Anderzijds, mogen je kinderen en dan vooral de oudste, ook best ervaren dat het gedrag voor jullie ook niet leuk is.
Als zus/broer dan ook nog eens afhaakt in solidariteit komt de boodschap echt binnen en dat is dan echt wel nodig bij sommig echt pittig gedrag.
Het houdt het op een bepaalde manier luchtig, genuanceerd en 'menselijk', vind ik. We zijn geen robots en zoals de kinderen hun gevoelens mogen hebben, mogen wij tot op zekere hoogte dat ook.
En ik zeg ook weleens 'tja het is wel streng maar nu weet je wel dat je als je zoiets doet op het verkeerde moment en waarvoor je al tig keer bent gewaarschuwd, het een keer zo kan aflopen. Gewoon dus echt niet meer doen'.
maandag 21 augustus 2023 om 17:23
Dit hebben wij... Werkt behoorlijk hoor, vanochtend ( eerste schooldag) nog wat gezeur over wel of geen knot maken bij zoon, maar dat was wel ongeveer het ergste van de afgelopen weken. Ik denk dat zoon zenuwachtig was om zijn klas weer te zien en andere juf en gebouw...Youk79 schreef: ↑21-08-2023 10:09
En ik denk dat jij en man elkaar meer moeten steunen. Spreek desnoods iets af in de geest van: wie eraan begint met kind maakt het af, zonder tussenkomst van de ander. Zelf hulp vragen aan andere ouder mag wel, maar er zelf tussenkomen mag niet.
Succes! Uiteindelijk wordt het beter.
maandag 21 augustus 2023 om 22:55
Bedankt voor alle reacties.
Nee. Onze relatie is niet geweldig. We doen er wel alles aan om het gezellig te houden. Maar communicatie blijft een aandachtspunt.
Echt strakke, duidelijke afspraken over de opvoeding hebben we niet. Ik ben meer van het praten en dingen proberen duidelijk te krijgen. Maar mijn partner is daar minder mee bezig.
Onze gezinssituatie van vroeger is heel verschillend. Ik kom uit een gezin waar altijd ruzie werd gemaakt. Partner uit een gezin waar nooit ergens over gepraat werd.
Ik denk dat de kinderen zeker last hebben van spanningen tussen ons. Vandaar dat ik deze ook probeer te beperken. Normaalgesproken overleggen we dingen bijv op de gang en niet waar de kinderen bij zijn. Of in de avonduren.
Op dit moment is er iemand die ons ondersteuning bied. Echt meekijken gebeurd nog niet. Hier is wel over gesproken. We ontvangen veel tips en ik probeer deze dan toe te passen. Meer structuur en duidelijkheid bijvoorbeeld. Maar voor mijn gevoel ligt deze last volledig op mijn schouders. Terwijl ik de dingen wel graag samen wil doen.
Ik lees veel terug over het ondermijnen van de andere ouder. Ik denk wel dat ik daarin iets kan veranderen. Ik heb wel vaak het idee dat mijn manier de manier is. Dat is natuurlijk niet altijd zo.
Nee. Onze relatie is niet geweldig. We doen er wel alles aan om het gezellig te houden. Maar communicatie blijft een aandachtspunt.
Echt strakke, duidelijke afspraken over de opvoeding hebben we niet. Ik ben meer van het praten en dingen proberen duidelijk te krijgen. Maar mijn partner is daar minder mee bezig.
Onze gezinssituatie van vroeger is heel verschillend. Ik kom uit een gezin waar altijd ruzie werd gemaakt. Partner uit een gezin waar nooit ergens over gepraat werd.
Ik denk dat de kinderen zeker last hebben van spanningen tussen ons. Vandaar dat ik deze ook probeer te beperken. Normaalgesproken overleggen we dingen bijv op de gang en niet waar de kinderen bij zijn. Of in de avonduren.
Op dit moment is er iemand die ons ondersteuning bied. Echt meekijken gebeurd nog niet. Hier is wel over gesproken. We ontvangen veel tips en ik probeer deze dan toe te passen. Meer structuur en duidelijkheid bijvoorbeeld. Maar voor mijn gevoel ligt deze last volledig op mijn schouders. Terwijl ik de dingen wel graag samen wil doen.
Ik lees veel terug over het ondermijnen van de andere ouder. Ik denk wel dat ik daarin iets kan veranderen. Ik heb wel vaak het idee dat mijn manier de manier is. Dat is natuurlijk niet altijd zo.
maandag 21 augustus 2023 om 23:23
Bedoel je dan dat jullie het niet eens zijn over de regels (bijvoorbeeld 'je moet je bord leeg eten voor je van tafel mag' of 'schoenen uit op de bank') of over hoe die gehandhaafd worden?Madeliefje9036 schreef: ↑21-08-2023 22:55Bedankt voor alle reacties.
Nee. Onze relatie is niet geweldig. We doen er wel alles aan om het gezellig te houden. Maar communicatie blijft een aandachtspunt.
Echt strakke, duidelijke afspraken over de opvoeding hebben we niet. Ik ben meer van het praten en dingen proberen duidelijk te krijgen. Maar mijn partner is daar minder mee bezig.
Onze gezinssituatie van vroeger is heel verschillend. Ik kom uit een gezin waar altijd ruzie werd gemaakt. Partner uit een gezin waar nooit ergens over gepraat werd.
Ik denk dat de kinderen zeker last hebben van spanningen tussen ons. Vandaar dat ik deze ook probeer te beperken. Normaalgesproken overleggen we dingen bijv op de gang en niet waar de kinderen bij zijn. Of in de avonduren.
Op dit moment is er iemand die ons ondersteuning bied. Echt meekijken gebeurd nog niet. Hier is wel over gesproken. We ontvangen veel tips en ik probeer deze dan toe te passen. Meer structuur en duidelijkheid bijvoorbeeld. Maar voor mijn gevoel ligt deze last volledig op mijn schouders. Terwijl ik de dingen wel graag samen wil doen.
Ik lees veel terug over het ondermijnen van de andere ouder. Ik denk wel dat ik daarin iets kan veranderen. Ik heb wel vaak het idee dat mijn manier de manier is. Dat is natuurlijk niet altijd zo.
Wij hebben ook een andere aanpak, maar wel met hetzelfde doel voor ogen en dezelfde grenzen. Dat is denk ik belangrijker dan exact dezelfde manier van communiceren gebruiken.
Lastige situatie hoor, succes.
dinsdag 22 augustus 2023 om 07:36
wat je kan helpen, is dat jullie beiden ook eens met iemand gaan pratenMadeliefje9036 schreef: ↑21-08-2023 22:55
Onze gezinssituatie van vroeger is heel verschillend. Ik kom uit een gezin waar altijd ruzie werd gemaakt. Partner uit een gezin waar nooit ergens over gepraat werd.
Op dit moment is er iemand die ons ondersteuning bied. Echt meekijken gebeurd nog niet. Hier is wel over gesproken. We ontvangen veel tips en ik probeer deze dan toe te passen. Meer structuur en duidelijkheid bijvoorbeeld. Maar voor mijn gevoel ligt deze last volledig op mijn schouders. Terwijl ik de dingen wel graag samen wil doen.
want je hebt allebei triggers, dingen van vroeger. En als je die de baas bent, sta je er al veel relaxter in
en as je dan ook de ander jouw triggers kunt uitleggen en waar ze vandaan komen... heb je een enorme winst
dinsdag 22 augustus 2023 om 09:31
De manier waarop jij het gedrag van je kinderen omschrijft is best pittig!
Jij noemt jullie kinderen temperamentvol. Maar is dat wel de oorzaak van hun gedrag?
Het zou natuurlijk kunnen dat er sprake is van bijv ADHD of ASS. En ja, ze reageren zeker temperamentvol, maar als de oorzaak ergens anders ligt vraagt dat een andere aanpak. Vaak kom je in een bepaald cirkeltje en is het lastig hier weer uit te komen.
Ga eens naar de huisarts of POH of vraag een verwijzing naar J&G en bespreek hoe het gaat. Vraag of er eens iemand mee kan kijken en denken.
Kijk trouwens uit met discussie/ruzie op de gang! Het kan de kinderen een heel onveilig gevoel geven dat ze ‘niet mogen weten wat er speelt’. Want die spanning hebben ze natuurlijk al lang gevoeld!
Jij noemt jullie kinderen temperamentvol. Maar is dat wel de oorzaak van hun gedrag?
Het zou natuurlijk kunnen dat er sprake is van bijv ADHD of ASS. En ja, ze reageren zeker temperamentvol, maar als de oorzaak ergens anders ligt vraagt dat een andere aanpak. Vaak kom je in een bepaald cirkeltje en is het lastig hier weer uit te komen.
Ga eens naar de huisarts of POH of vraag een verwijzing naar J&G en bespreek hoe het gaat. Vraag of er eens iemand mee kan kijken en denken.
Kijk trouwens uit met discussie/ruzie op de gang! Het kan de kinderen een heel onveilig gevoel geven dat ze ‘niet mogen weten wat er speelt’. Want die spanning hebben ze natuurlijk al lang gevoeld!
dinsdag 22 augustus 2023 om 09:46
maar ook 'geen ruzie' maken is vreselijk voor kinderen
Als ouders (1 of beiden) zwijgen, of zich afzonderen. Er is iets, maar we praten er niet over.
dinsdag 22 augustus 2023 om 10:41
Ja, zeker! Ik ben daarom ook van mening dat je best ruzie kan maken waar de kinderen bij zijn. En dan beheers je je maar een beetje!Lila-Linda schreef: ↑22-08-2023 09:46maar ook 'geen ruzie' maken is vreselijk voor kinderen
Als ouders (1 of beiden) zwijgen, of zich afzonderen. Er is iets, maar we praten er niet over.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
