Kinderen
alle pijlers
Selectieve angst voor vreemden
woensdag 17 april 2024 om 20:32
Ons kind van vier laat vrij heftig gedrag zien bij aanraking door personen die ze niet goed kent. Zo is kind een keer volledig in paniek geraakt omdat de gastouder van de jongste met haar handen op de schouder kind wegleidde bij de woonkamer (ruimte was net opgeruimd). Ze bedoelde het goed, was vriendelijk maar wel duidelijk. Kind raakte helemaal over de rooie. Ander voorbeeld, tijdens verjaardag wurmt kind zich tussen tafel en bank door. Een gast pakte een arm om te voorkomen dat kind zou vallen. Weer enorme paniek dat zich uit in ontroostbaar huilen en zich aan me vastklampen.
Nu is mijn eerste gedachte, die mensen hoeven kind helemaal niet aan te raken. Maar in de praktijk gebeurd dit soms toch. Ik kan het niet altijd voorkomen. Het zijn ook geen totale vreemden. Beide personen heeft ze weleens eerder gezien. Zeker de gastouder.
In de titel heb ik haar angst selectief genoemd omdat kind dit gedrag dus niet altijd en bij iedereen laat zien.
Wie herkent dit gedrag? En heeft tips om hiermee om te gaan?
Nu is mijn eerste gedachte, die mensen hoeven kind helemaal niet aan te raken. Maar in de praktijk gebeurd dit soms toch. Ik kan het niet altijd voorkomen. Het zijn ook geen totale vreemden. Beide personen heeft ze weleens eerder gezien. Zeker de gastouder.
In de titel heb ik haar angst selectief genoemd omdat kind dit gedrag dus niet altijd en bij iedereen laat zien.
Wie herkent dit gedrag? En heeft tips om hiermee om te gaan?
woensdag 17 april 2024 om 20:37
woensdag 17 april 2024 om 20:47
Ik ook niet. En kind natuurlijk ook niet. Het gaat ook om de onvoorspelbaarheid ervan. Ik vind het lastig. Want aan de ene kant leer ik kind dat het niet zomaar aangeraakt mag worden. En aan de andere kant heb je dus dat iemand soms een ongewenste (in kinds ogen) maar goedbedoelde aanraking doet.yourlocalhero schreef: ↑17-04-2024 20:34Ik hoef ook niet door jan en alleman, bekend of onbekend aangeraakt te worden.
woensdag 17 april 2024 om 20:51
DitPimpelmeesje87 schreef: ↑17-04-2024 20:37Kan ze uitleggen waarom ze dat niet wil? En misschien kan jij als moeder aan haar leren dat het soms niet erg is en dat mensen het meestal goed bedoelen (bescherming)? Ik denk dat je hierin juist een voorbeeld moet geven en de angst niet moet faciliteren.
Maar ik zou als ouder ook willen onderzoeken waar deze angst vandaan komt. Want het komt ergens vandaan. Is haar iets overkomen waarvan ze geschrokken is? Of heeft ze tijdens kopieer-gedrag ergens anders gezien dat er zo heftig op gereageerd wordt? Hoe reageert ze op school? Want daar wordt ze elke dag vast gepakt door andere kindjes bijwijze van. Of heeft ze zelf een ander denkwijze gecreëerd als mensen haar vast pakken. Persoonlijk vind ik dat laatste zonder psychische problemen onwaarschijnlijk op haar leeftijd. Iets heeft haar getriggert om dit gedrag te vertonen maar wat..
Ik zou wel zoveel mogelijk naar je dochter toe de focus leggen op het gedrag en denkwijze veranderen en uitleggen waarom.
woensdag 17 april 2024 om 20:56
Min kinderen willen ook niet dat de meeste mensen aan ze zitten, de reden boeit hen niet. Ze vinden het heel onprettig en hebben daar logische diagnoses bij ondertussen. Niet dat dat hoeft, het kan ook iets zijn dat gewoon vervelend voelt en dat het kind het daarom niet wil.
Ik vind ook helemaal niets, alleen kinderen mogen ongevraagd in me porren.
Zeker als ik die personen niet zo fijn vindt. Hoef ze niet eens heel erg vervelend te vinden maar gewoon niet zo prettig maakt die aanraking van vervelend naar nog vervelender.
Het hoeft niet meteen een traumading zijn, kan ook een bepaalde prikkelgevoeligheid zijn.
Niks mis met mensen aangeven niet aan haar/hem te zitten in het vervolg. Het is geen vereiste, als iemand iets niet fijn vindt, accepteer dat.
Ik vind ook helemaal niets, alleen kinderen mogen ongevraagd in me porren.
Zeker als ik die personen niet zo fijn vindt. Hoef ze niet eens heel erg vervelend te vinden maar gewoon niet zo prettig maakt die aanraking van vervelend naar nog vervelender.
Het hoeft niet meteen een traumading zijn, kan ook een bepaalde prikkelgevoeligheid zijn.
Niks mis met mensen aangeven niet aan haar/hem te zitten in het vervolg. Het is geen vereiste, als iemand iets niet fijn vindt, accepteer dat.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 17-04-2024 21:06
23.95% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 21:06
Voor zover ik weet is kind niks heftigs overkomen. Behalve op school is kind ook het meest onder mijn of mijn man’s zorg.KOKO-DO schreef: ↑17-04-2024 20:51Dit
Maar ik zou als ouder ook willen onderzoeken waar deze angst vandaan komt. Want het komt ergens vandaan. Is haar iets overkomen waarvan ze geschrokken is? Of heeft ze tijdens kopieer-gedrag ergens anders gezien dat er zo heftig op gereageerd wordt? Hoe reageert ze op school? Want daar wordt ze elke dag vast gepakt door andere kindjes bijwijze van. Of heeft ze zelf een ander denkwijze gecreëerd als mensen haar vast pakken. Persoonlijk vind ik dat laatste zonder psychische problemen onwaarschijnlijk op haar leeftijd. Iets heeft haar getriggert om dit gedrag te vertonen maar wat..
Ik zou wel zoveel mogelijk naar je dochter toe de focus leggen op het gedrag en denkwijze veranderen en uitleggen waarom.
Op school knuffelt kind met klasgenootjes maar de juf een hand geven doet kind liever niet. Al heeft de ene juf een bevoorrechte positie t.ov. de ander
Dit verhaal zo schrijvende valt me wel op dat het vooral op onverwachte momenten gebeurd. Al krijgen opa en oma ook geen knuffel. Hoeft ook niet. We dwingen kind absoluut niet tot voor kind ongewenst contact.
woensdag 17 april 2024 om 21:31
Ik vind dit helemaal niet raar. Kinderen van vier kunnen uit hun plaat gaan omdat hun boterham net even anders gesneden is of niet op hun favoriete bordje ligt. Dit is daarmee vergeleken toch een heel goede reden? Iemand die je niet goed kent pakt je vast (want aanraken veronderstelt iets lichters) en het is je niet meteen duidelijk waarom. Daar hoef je niet neutraal onder te zijn. Ik neem aan dat het hele heftige vanzelf overgaat in rustiger afwijzend gedrag van ongewenste aanrakingen. Je kunt natuurlijk ook zelf de handvaten bieden en de woorden en kijken of dat al aanslaat. Misschien eens een rollenspel proberen met knuffels. Maar eigenlijk hoeft er niks gefikst te worden toch?
Lorem Ipsum
woensdag 17 april 2024 om 23:44
Ik beschrijf ook niet dat er iets heftigste moet zijn gebeurd maar je vindt het wel een 'afwijkend' gedrag waar je tips om vraagt.Duinpieper schreef: ↑17-04-2024 21:06Voor zover ik weet is kind niks heftigs overkomen. Behalve op school is kind ook het meest onder mijn of mijn man’s zorg.
Op school knuffelt kind met klasgenootjes maar de juf een hand geven doet kind liever niet. Al heeft de ene juf een bevoorrechte positie t.ov. de ander
Dit verhaal zo schrijvende valt me wel op dat het vooral op onverwachte momenten gebeurd. Al krijgen opa en oma ook geen knuffel. Hoeft ook niet. We dwingen kind absoluut niet tot voor kind ongewenst contact.
Het afschepen met een ' ja, het is normaal dat iemand niet fijn vindt om aan je te zitten' gaat hier wel een beetje voorbij. Het gaat om de reactie van je dochter. Waar komt het vandaan en wat kun je als ouder hier in betekenen.
donderdag 18 april 2024 om 01:43
Ik zou ontzettend trots zijn op mijn vierjarige ( hij is nu tien) als hij dit gedrag zou laten zien. Niet fixen! 
Stel je voor dat jij bij je schouders wordt gepakt en ergens wordt weg geleid? Geeft toch een rotgevoel en mijn hartslag zou ook omhoog gaan als het bij mij zou gebeuren.
Of stel je voor dat jij tussen twee stoelen doorloopt en iemand pakt je bij de arm?
De redenen van de mensen in kwestie doen er niet toe...
Het enige wat je kunt doen is met je dochter de blinde paniek bespreken en met de volwassene die het op dat moment verkeerd doet, dat hij of zij dat niet moet doen. Als ik dit onverhoopt zou doen, zou ik mijn excuses aanbieden aan het kind...
Stel je voor dat jij bij je schouders wordt gepakt en ergens wordt weg geleid? Geeft toch een rotgevoel en mijn hartslag zou ook omhoog gaan als het bij mij zou gebeuren.
Of stel je voor dat jij tussen twee stoelen doorloopt en iemand pakt je bij de arm?
De redenen van de mensen in kwestie doen er niet toe...
Het enige wat je kunt doen is met je dochter de blinde paniek bespreken en met de volwassene die het op dat moment verkeerd doet, dat hij of zij dat niet moet doen. Als ik dit onverhoopt zou doen, zou ik mijn excuses aanbieden aan het kind...
donderdag 18 april 2024 om 02:49
Je zou Bach Rescue druppels kunnen proberen. Dit zijn homeopathische druppels en kunnen helpen bij spanning, nerveus zijn en ook wel bij schokkende emotionele gebeurtenissen. Ze verkopen ze ook voor kinderen.
Als je een flesje in je handtas hebt kun je wanneer ze zo heftig reageert 4 druppels op haar tong doen.
https://www.bachrescue.nl/rescue-remedy-kids-dr-10-ml/
Je kunt ook naar een kinder homeopaat gaan mocht je nog een ander homeopatisch middel willen proberen.
Als je een flesje in je handtas hebt kun je wanneer ze zo heftig reageert 4 druppels op haar tong doen.
https://www.bachrescue.nl/rescue-remedy-kids-dr-10-ml/
Je kunt ook naar een kinder homeopaat gaan mocht je nog een ander homeopatisch middel willen proberen.
donderdag 18 april 2024 om 03:07
Wat je ook kan doen is je hand even op haar bovenbuik doen als ze zo in paniek is. Boven de navel. Daarmee sluit je even wat indrukken van buiten af.
Als dat helpt kan ze dat namelijk later zelf ook doen, even handje op haar bovenbuik, net boven de navel. Dat kan helpen.
Wat je eventueel zou kunnen overwegen om te doen als soort van ‘gewenning’ aan dit soort situaties is als jullie thuis zijn als gezin en er verder niemand is, dat je soms even onverwacht je dochter aanraakt van achteren. Zo kan ze meer gewend raken aan het onverwachte maar wel direkt daarna weten dat het iemand van jullie is.
Zo krijg je als het ware iets gewenning aan deze moeilijke situaties en kan het zijn dat ze in een eventuele toekomstige buitensituatie niet meer zo heftig reageert.
Als dat helpt kan ze dat namelijk later zelf ook doen, even handje op haar bovenbuik, net boven de navel. Dat kan helpen.
Wat je eventueel zou kunnen overwegen om te doen als soort van ‘gewenning’ aan dit soort situaties is als jullie thuis zijn als gezin en er verder niemand is, dat je soms even onverwacht je dochter aanraakt van achteren. Zo kan ze meer gewend raken aan het onverwachte maar wel direkt daarna weten dat het iemand van jullie is.
Zo krijg je als het ware iets gewenning aan deze moeilijke situaties en kan het zijn dat ze in een eventuele toekomstige buitensituatie niet meer zo heftig reageert.
donderdag 18 april 2024 om 03:42
Volgens mij is dit normaal gedrag.
Leer je kind dat zij nee mag zeggen of niet doen. Huilen en boos worden is een reactie omdat zij zich niet kan of niet weet hoe te uiten.
Zij mag zeggen: nee, niet doen.
Een volwassene kan ook een hand uitsteken zodat zij zelf een keuze heeft of zij die pakt of niet. Je kind is niet het probleem. Het is aan de ouders om haar te leren wat grenzen zijn, dat die ok zijn en dat je dat mag zeggen.
Ik zou in ieder geval niet met Bach druppels aan de slag gaan en met aanraken ook eerst vragen of het ok is. Ik denk namelijk niet dat dat de oplossing is, want er is niets mis met haar reactie.
Leer je kind dat zij nee mag zeggen of niet doen. Huilen en boos worden is een reactie omdat zij zich niet kan of niet weet hoe te uiten.
Zij mag zeggen: nee, niet doen.
Een volwassene kan ook een hand uitsteken zodat zij zelf een keuze heeft of zij die pakt of niet. Je kind is niet het probleem. Het is aan de ouders om haar te leren wat grenzen zijn, dat die ok zijn en dat je dat mag zeggen.
Ik zou in ieder geval niet met Bach druppels aan de slag gaan en met aanraken ook eerst vragen of het ok is. Ik denk namelijk niet dat dat de oplossing is, want er is niets mis met haar reactie.
donderdag 18 april 2024 om 06:46
Wat een bijzondere kijk hebben hierop..
Sorry hoor, maar als een 4 jarige zich tussen de bank met visite en de tafel - waar wellicht een kop hete thee oid op staat - probeert te wurmen dan is het toch heel logisch dat je het kind tegenhoud?
Als niemand iets doet en zo'n wildebras gooit de hete thee om en verbrand zich dan heb je het als volwassene ook niet goed gedaan.
En ik neem aan dat de gastouder zei, nee Pietje, we hebben hier net schoongemaakt, je kunt even niet deze kamer in
* Pietje loopt ondertussen toch de kamer in *
Dan pak je zo'n kindje ook bij de schouders vast en leidt het kind de kamer uit terwijl je herhaalt dat we daar nu niet gaan spelen.
Dat heeft niets met hardhandig of ongewenst aanraken te maken maar met niet luisteren van het kind (uiteraard logisch op die leeftijd)
Nee, niet doen?Pekka123 schreef: ↑18-04-2024 03:42Volgens mij is dit normaal gedrag.
Leer je kind dat zij nee mag zeggen of niet doen. Huilen en boos worden is een reactie omdat zij zich niet kan of niet weet hoe te uiten.
Zij mag zeggen: nee, niet doen.
Een volwassene kan ook een hand uitsteken zodat zij zelf een keuze heeft of zij die pakt of niet. Je kind is niet het probleem. Het is aan de ouders om haar te leren wat grenzen zijn, dat die ok zijn en dat je dat mag zeggen.
Sorry hoor, maar als een 4 jarige zich tussen de bank met visite en de tafel - waar wellicht een kop hete thee oid op staat - probeert te wurmen dan is het toch heel logisch dat je het kind tegenhoud?
Als niemand iets doet en zo'n wildebras gooit de hete thee om en verbrand zich dan heb je het als volwassene ook niet goed gedaan.
En ik neem aan dat de gastouder zei, nee Pietje, we hebben hier net schoongemaakt, je kunt even niet deze kamer in
* Pietje loopt ondertussen toch de kamer in *
Dan pak je zo'n kindje ook bij de schouders vast en leidt het kind de kamer uit terwijl je herhaalt dat we daar nu niet gaan spelen.
Dat heeft niets met hardhandig of ongewenst aanraken te maken maar met niet luisteren van het kind (uiteraard logisch op die leeftijd)
donderdag 18 april 2024 om 07:25
Eens met lemon pledge. Ik vind baas over eigen lijf in dit soort situaties ook nogal overtrokken worden. Natuurlijk mag kind aangeven dat het niet door vreemden aangeraakt wil worden, maar totaal in paniek raken wanneer het begrenst wordt in dagdagelijkse situaties is het andere uiterste.
Ik zou er naartoe werken met je kind dat het uiteraard aan mag geven dat ze iets niet fijn wil, mààr dat ze bij aanrakingen die binnen het normale vallen anders zal moeten gaan reageren. Dus, in de situatie zelf:
Bij je nemen - emotie er laten zijn - emotie af laten vloeien door troosten of oefeningen - situatie bespreken - alternatieve reactie aanreiken. Zoiets zal niet meteen een volgende keer beter gaan, maar hopelijk uiteindelijk wel.
Ik zou er naartoe werken met je kind dat het uiteraard aan mag geven dat ze iets niet fijn wil, mààr dat ze bij aanrakingen die binnen het normale vallen anders zal moeten gaan reageren. Dus, in de situatie zelf:
Bij je nemen - emotie er laten zijn - emotie af laten vloeien door troosten of oefeningen - situatie bespreken - alternatieve reactie aanreiken. Zoiets zal niet meteen een volgende keer beter gaan, maar hopelijk uiteindelijk wel.
donderdag 18 april 2024 om 07:27
dank u. ik dacht al dat ik gek werd.Lemon_Pledge schreef: ↑18-04-2024 06:46Wat een bijzondere kijk hebben hierop..
Nee, niet doen?
Sorry hoor, maar als een 4 jarige zich tussen de bank met visite en de tafel - waar wellicht een kop hete thee oid op staat - probeert te wurmen dan is het toch heel logisch dat je het kind tegenhoud?
Als niemand iets doet en zo'n wildebras gooit de hete thee om en verbrand zich dan heb je het als volwassene ook niet goed gedaan.
En ik neem aan dat de gastouder zei, nee Pietje, we hebben hier net schoongemaakt, je kunt even niet deze kamer in
* Pietje loopt ondertussen toch de kamer in *
Dan pak je zo'n kindje ook bij de schouders vast en leidt het kind de kamer uit terwijl je herhaalt dat we daar nu niet gaan spelen.
Dat heeft niets met hardhandig of ongewenst aanraken te maken maar met niet luisteren van het kind (uiteraard logisch op die leeftijd)
"de volwassene die het verkeerd doet", "excuses aanbieden aan het kind" WTF?
De reactie van kind is superheftig op iets heel normaals en daar zou ik iets mee willen want dat is natuurlijk erg vervelend, vooral voor het kind.
En doooooor!
donderdag 18 april 2024 om 07:58
Ik heb ook een kind dat het VRESELIJK vind om aangeraakt te worden door een onbekende, laat staan onverwacht of op een dwingende manier.
En het werkelijk echt altijd onnodig; volwassenen zijn het gewoon gewend om kinderen fysiek te begrenzen, even te aaien, op het hoofd te tikken, aan een oorlel te trekken etc etc. En tot een jaar of vier kunnen ze kinderen ook gewoon nog willen optillen.
Allemaal niet oké.
Wat ik altijd (achteraf) doe is zeggen dat alles weer oké is en uitleggen wat de intentie van de volwassene was. Co-regulatie dus.
Maar ik ben ook al heel snel begonnen met volwassenen aanspreken; ‘Hij houdt niet van aanraken’.
Wat trouwens ook weer niet waar is, maar je moet nog snel zijn ook.
Kind is net in de loop der jaren niet minder erg gaan vinden. Hij reageert nog steeds vanuit stress/paniek erop; hij duikt weg met een ferme beweging en er valt even niet meer mee te communiceren. Helaas.
En het werkelijk echt altijd onnodig; volwassenen zijn het gewoon gewend om kinderen fysiek te begrenzen, even te aaien, op het hoofd te tikken, aan een oorlel te trekken etc etc. En tot een jaar of vier kunnen ze kinderen ook gewoon nog willen optillen.
Allemaal niet oké.
Wat ik altijd (achteraf) doe is zeggen dat alles weer oké is en uitleggen wat de intentie van de volwassene was. Co-regulatie dus.
Maar ik ben ook al heel snel begonnen met volwassenen aanspreken; ‘Hij houdt niet van aanraken’.
Wat trouwens ook weer niet waar is, maar je moet nog snel zijn ook.
Kind is net in de loop der jaren niet minder erg gaan vinden. Hij reageert nog steeds vanuit stress/paniek erop; hij duikt weg met een ferme beweging en er valt even niet meer mee te communiceren. Helaas.
•
donderdag 18 april 2024 om 08:09
Lemon_Pledge schreef: ↑18-04-2024 06:46Wat een bijzondere kijk hebben hierop..
Nee, niet doen?
Sorry hoor, maar als een 4 jarige zich tussen de bank met visite en de tafel - waar wellicht een kop hete thee oid op staat - probeert te wurmen dan is het toch heel logisch dat je het kind tegenhoud?
Als niemand iets doet en zo'n wildebras gooit de hete thee om en verbrand zich dan heb je het als volwassene ook niet goed gedaan.
En ik neem aan dat de gastouder zei, nee Pietje, we hebben hier net schoongemaakt, je kunt even niet deze kamer in
* Pietje loopt ondertussen toch de kamer in *
Dan pak je zo'n kindje ook bij de schouders vast en leidt het kind de kamer uit terwijl je herhaalt dat we daar nu niet gaan spelen.
Dat heeft niets met hardhandig of ongewenst aanraken te maken maar met niet luisteren van het kind (uiteraard logisch op die leeftijd)
Precies. In het voorbeeld staat dat volwassene kind behoedt voor vallen. Hoe had je gereageerd als volwassene niets gedaan had en was gevallen? Dan was het ook niet goed geweest.
donderdag 18 april 2024 om 08:10
donderdag 18 april 2024 om 08:25
Dus, gewoon naar de hete thee laten graaien? De straat oversteken zonder te kijken? Andermans grenzen laten overschrijden? Of begrens je dat verbaal en als dat dan niet werkt zijn de consequenties voor rekening van de vier jarige?
donderdag 18 april 2024 om 08:47
Zelf heb ik geen kinderen dus ik begeef mij waarschijnlijk op glad ijs, echter als ik enkele reacties lees denk ik: slaan we niet een beetje ver door? Trauma, emoties, rollenspellen met knuffels, hand boven de navel leggen etc.
Als ik dan denk aan de verhalen mijn ouders, schoonouders etc. De oudere generatie. Opgegroeid in gezinnen van soms 10+ kinderen. Hard werken, weinig geld/luxe, geen tijd voor gezeur, eten wat de pot schaft (of anders niet), wellicht nog een draai om de oren ook af en toe. Psychologen en labeltjes hadden ze nog nooit van gehoord en waarschijnlijk ook niet in overweging genomen. Deze mensen zijn allemaal prima terecht gekomen. Was dit dan achteraf de verkeerde opvoedkundige aanpak? Soms krijg ik het idee dat elke karaktereigenschap van een kind zorgvuldig, al dan niet met behulp van zorgverleners, benoemd en uitgeplozen moet worden om het vervolgens te kunnen labelen.
Als ik dan denk aan de verhalen mijn ouders, schoonouders etc. De oudere generatie. Opgegroeid in gezinnen van soms 10+ kinderen. Hard werken, weinig geld/luxe, geen tijd voor gezeur, eten wat de pot schaft (of anders niet), wellicht nog een draai om de oren ook af en toe. Psychologen en labeltjes hadden ze nog nooit van gehoord en waarschijnlijk ook niet in overweging genomen. Deze mensen zijn allemaal prima terecht gekomen. Was dit dan achteraf de verkeerde opvoedkundige aanpak? Soms krijg ik het idee dat elke karaktereigenschap van een kind zorgvuldig, al dan niet met behulp van zorgverleners, benoemd en uitgeplozen moet worden om het vervolgens te kunnen labelen.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
