Kinderen
alle pijlers
Speelafspraakgekte
woensdag 3 januari 2024 om 10:26
Oudste kind is nog een kleuter maar heeft regelmatig speelafspraakjes. Meestal vind ik het heerlijk, een ander kind over de vloer. Lekker samen spelen, ik hoor ze de hele middag niet, behalve om even wat te drinken of eten, iedereen heeft plezier. Maar soms….
Wat zijn jullie gekste ervaringen met speelafspraakjes? TO begint in de reacties.
Wat zijn jullie gekste ervaringen met speelafspraakjes? TO begint in de reacties.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:39
Als neuriën het grootste probleem is ben je een gezegend mens, afspraakjesgewijs.kolfdekolf schreef: ↑05-01-2024 17:37Ik heb vandaag het vriendinnetje van dochter bijna elke 5 minuten gevraagd te stoppen met neuriën.
Ze begon met 'We wish you a merry Christmas' en eindigde de dag met 'In the jungle, awiiiiiiiiiiii, awiiiiiiiiii awoembaweeeeeee'. En dan alleen die zinnen.
Een lief kind maar ik ben gesloopt.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:52
Zoon heeft een vriendje/buurjongen die altijd hier komt spelen. Op zich geen probleem want ze kunnen leuk spelen. Maar wat er ook gebeurt, ik krijg ze maar niet naar zijn huis. Het kan daar nooit, om allerlei uiteenlopende redenen. Aldus het vriendje dan hè, want die moeder spreek ik nooit. En dat vind ik zelf best bijzonder. Ze wonen hartstikke dichtbij, we hebben elkaars telefoon nummer. Ik zou me zelf bezwaard voelen als mijn kind altijd bij de ander zou spelen, en nooit bij ons. En ik zou dan eens geappt hebben denk ik; komt het wel uit dat ze steeds bij jullie zijn, stuur ze anders maar naar ons huis hoor, ze zijn al zo vaak bij jullie.
Maar ik krijg het idee dat ze ons wel makkelijk vinden voor de schoolvakantie en ‘s middags na schooltijd.
En het kind verder is een leuk joch maar doordat die ouders zo makkelijk zijn merk ik dat ik me soms aan het kind zit te irriteren. Maar die kan daar natuurlijk ook niks aan doen.
Maar ik krijg het idee dat ze ons wel makkelijk vinden voor de schoolvakantie en ‘s middags na schooltijd.
En het kind verder is een leuk joch maar doordat die ouders zo makkelijk zijn merk ik dat ik me soms aan het kind zit te irriteren. Maar die kan daar natuurlijk ook niks aan doen.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:58
Ik vind een paar billen afvegen dan weer geen probleem.Lady*Voldemort schreef: ↑05-01-2024 17:39Als neuriën het grootste probleem is ben je een gezegend mens, afspraakjesgewijs.
Maar neuriën terwijl ik met een boek op de bank zit? Hels!
vrijdag 5 januari 2024 om 18:01
Wat erg zeg. Onbegrijpelijk dat ze dan zomaar haar vierjarige zomaar bij jou dumpt. Wat zei ze daarover dan, 'hier heb je ook mn andere kind'? Of vroeg ze het netjes?Lady*Voldemort schreef: ↑05-01-2024 09:20Mijn zoon had ooit een vriendje opgedaan in de observatieklas waar hij zat. Moeder van het vriendje was extatisch, want die jongen had nog nooit een vriendje gehad. De eerste speelafspraakjes verliepen redelijk, omdat moeder en ik er allebei bij bleven. En toen zag moeder haar kans schoon: of vriendje aankomende zaterdag een paar uurtjes bij ons kon spelen want ze moest met haar man naar Ikea. Enfin, op de afgesproken zaterdag werd vriendje bij me uitgeladen en ik kreeg zijn broertje van vier er gratis (en onaangekondigd) bij. Natuurlijk had ik toen meteen moeten zeggen dat dat de bedoeling niet was, maar mijn zoon vond het allemaal wel gezellig dus vooruit maar weer.
Nadat de ouders vertrokken waren vingen zoon en vriendje aan te spelen en het broertje klom bij me op schoot waar hij de rest van de dag niet meer af te timmeren was. Het joch bleek enorme hoeveelheden snot te produceren, die hij aan mijn kleren afveegde terwijl vriendje zowel mijn zoon als zijn speelgoed begon te verwoesten. Over het snotterige broertje heen riep ik dingen als 'Tomas, niet doen!', 'Tomas, laat dat!'en 'Tomas, stop daarmee!', waarop Tomas reageerde door grote klodders spuug mijn kant op te slingeren.
Zoon vond het intussen ook allemaal niet meer zo gezellig dus besloot ik de ouders te bellen en te verzoeken om een spoedige gezinshereniging, maar die ouders waren natuurlijk ook niet gek en hadden heel leep hun telefoon uitgezet. De beproeving heeft zeven uur geduurd.
En was er geen eindtijd afgesproken? Omdat het 7 uur duurde! En zij had gezegd: paar uurtjes? 7 uur is echt heel lang erg voor een speelafspraakje.
Ben je nog wel duidelijk naar ze geweest toen ze hun kinderen weer op kwamen halen? Wat werd daarop gezegd?
vrijdag 5 januari 2024 om 18:11
Oh dat zou ik echt wel heel erg vinden, als mn kinderen zo zouden vloeken. Daar ben ik echt heel erg tegen. Hier nooit vloekende vriendjes over de vloer. 1x wel een jongetje waar mn zoon buiten mee speelde (eenmalig) en die sloeg me toch een taal uit. Daar heb ik toen wel wat van gezegd. Ik vind dat niet normaal.oneenietweer schreef: ↑05-01-2024 15:28Hoe dan? Mijn kleuter kan vloeken als een bootwerker. Dat heeft ie ongetwijfeld van mij, van die ene keer dat het echt even helemaal misging en ‘och jeetje toch’ niet volstond.
vrijdag 5 januari 2024 om 18:15
Het grappige is dat de kinderen die het strengst worden opgevoed, buitenshuis vaak helemaal los gaan.Tulpje22 schreef: ↑05-01-2024 18:11Oh dat zou ik echt wel heel erg vinden, als mn kinderen zo zouden vloeken. Daar ben ik echt heel erg tegen. Hier nooit vloekende vriendjes over de vloer. 1x wel een jongetje waar mn zoon buiten mee speelde (eenmalig) en die sloeg me toch een taal uit. Daar heb ik toen wel wat van gezegd. Ik vind dat niet normaal.
Had ooit een kind over voor lunch die van zijn ouders vegetarisch moest eten. Hier wilde hij graag ham op brood.
vrijdag 5 januari 2024 om 18:38
Toen mijn meiden jong waren zat er een meisje in hun klas die smorgens de taak kreeg om een speelafspraak te maken omdat mama niet thuis zou zijn (kapper, nagels doen, winkelen) en dan moest die moeder die erin trapte maar berichten waar ze opgehaald moest worden...
Het kwam dus wel eens voor dat niemand kon en dat meisje volledig in paniek smeekte om mee te mogen met kinderen... Maar moeder kwam standaard pas na etenstijd kind weer halen (stuurde dan letterlijk "sta in de file! Kan ze mee eten??" terwijl je wist dat ze al thuis was
) dus steeds minder mensen hadden er zin in...Zo triest
vrijdag 5 januari 2024 om 19:33
Echt schaamteloos ....van de moeder want kind kan er niets aan doen.Loucagalinha schreef: ↑05-01-2024 18:38Toen mijn meiden jong waren zat er een meisje in hun klas die smorgens de taak kreeg om een speelafspraak te maken omdat mama niet thuis zou zijn (kapper, nagels doen, winkelen) en dan moest die moeder die erin trapte maar berichten waar ze opgehaald moest worden...
Het kwam dus wel eens voor dat niemand kon en dat meisje volledig in paniek smeekte om mee te mogen met kinderen... Maar moeder kwam standaard pas na etenstijd kind weer halen (stuurde dan letterlijk "sta in de file! Kan ze mee eten??" terwijl je wist dat ze al thuis was) dus steeds minder mensen hadden er zin in...
Zo triest
Begrijp ook dat je niets kunt zeggen behalve afhouden, opvoeden doet ieder op zijn eigen manier maar echt medelijden
met sommige kinderen van onverschillige ouders.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
vrijdag 5 januari 2024 om 19:42
Ja die wederkerigheid is wel echt een dingetje inderdaad, er zijn best veel mensen die graag profiteren van anderen en dat de normaalste zaak van de wereld vinden.
En ik heb moeten leren dat er heel veel mensen zijn die helemaal geen compassie of empathie voelen voor andere kinderen, waar wij ons wel snel rot voelen als we zien dat een kind het moeilijk heeft. Ik ontferm mij daar dan over, terwijl niemand anders zich er druk om maakt. Andersom hoeven wij niet veel te verwachten van andere mensen.
En ik heb moeten leren dat er heel veel mensen zijn die helemaal geen compassie of empathie voelen voor andere kinderen, waar wij ons wel snel rot voelen als we zien dat een kind het moeilijk heeft. Ik ontferm mij daar dan over, terwijl niemand anders zich er druk om maakt. Andersom hoeven wij niet veel te verwachten van andere mensen.
vrijdag 5 januari 2024 om 19:46
Ik ben het met je eens dat dit twee hele verschillende situaties zijn. Tegelijkertijd wijt ik alle bizarre situaties die hier genoemd worden aan de ouders. Sommige kinderen word ik echt niet blij van als ze hier komen, maar dat ligt echt aan de ouders. Kind kan er ook niks aan doen dat het thuis geen grenzen krijgt of verwaarloosd wordt. Zo zielig.cola-lola-cola schreef: ↑05-01-2024 13:58Dat is ook wel het probleem met dit topic. Er zit een heel groot verschil tussen kinderen die thuis verwaarloosd worden en gewoon onopgevoede ettertjes wiens ouders veel te soft zijn. Je kan ze niet over één kam scheren.
Vandaag weer een afspraakje. Hartstikke leuk, lief gespeeld en bij het ophalen begint kind drama te schoppen. Doet mijn kind overigens ook hoor als ik haar ergens kom halen! Maar pak dan even door als ouder… nu stond die moeder weer een kwartier met kind te dralen en onderhandelen. Schijtirritant. Ik heb de deur opengehouden, gezegd dat we nu dag gingen zeggen, eigen kind gepositioneerd om te zwaaien, kind dat kwam spelen naar de gang gedirigeerd om schoenen aan te doen (dank aan de tips hier) en dan nog gaat zo’n moeder maar niet weg… volgende keer ga ik aanbieden kinderen zelf maar thuis te brengen, dan heb je dit gezeik tenminste niet.
vrijdag 5 januari 2024 om 19:50
Bij 1 schoolvriendin wordt hier vaker daar gespeeld dan bij ons, ik heb er de laatste maanden geen ruimte voor gehad. De keren dat kind bij ons speelde heb ik vriendje terug naar huis gebracht
A) dan heeft de ouder ook iets aan die tijd en hoeft broertje niet in de jas enzo
B ) dan hoef ik er niet op te wachten
C) hopelijk maakt het een beetje eerlijker op die manier
A) dan heeft de ouder ook iets aan die tijd en hoeft broertje niet in de jas enzo
B ) dan hoef ik er niet op te wachten
C) hopelijk maakt het een beetje eerlijker op die manier
vrijdag 5 januari 2024 om 19:56
Ik zou daar heel erg om moeten lachen, lekker meeblèren met dat meisje.Lady*Voldemort schreef: ↑05-01-2024 17:39Als neuriën het grootste probleem is ben je een gezegend mens, afspraakjesgewijs.
vrijdag 5 januari 2024 om 20:18
PoesMinoes schreef: ↑03-01-2024 10:46Hier ook wel eens iets dergelijks meegemaakt. We hadden een vriendinnetje meegenomen naar een theatervoorstelling. Vriendinnetje zou bij het theater opgehaald worden echter na de voorstelling was er niemand te bekennen. Vader geappt en die zei: laat haar maar bij het theater staan ik ben er zo. Kind was pas 5 dus bleven we wachten, wilde haar niet alleen laten staan. Na drie kwartier was er nog niemand en hebben we haar maar mee naar huis genomen. Vader reageerde niet meer op de app. Echt uren later werd ze pas opgepikt bij mij thuis zonder duidelijk excuus.
Wat vond de moeder ervan, of kwamen dat soort fratsen van beide ouders? Arm kind.
Niet zo erg als wat ik hier allemaal lees, maar ik zou een keer gaan schaatsen samen met een familie: Vader, moeder, kind en ik, samen een middagje weg.
Toen ik ze op kwam halen, kreeg ik geld en eten voor het kind mee. Moeder (naaister) ging niet mee want ze moest kleding naaien, vader moest leren voor zijn Nt2. 'Veel plezier, breng kind maar terug over drie uurtjes, kunnen wij een middagje rustig werken'. Ik was toen nog niet assertief genoeg om er iets over te zeggen dus ik ben maar braaf met kind gaan schaatsen. Het was haar eerste keer, ze vond er ook nog eens niks aan
vrijdag 5 januari 2024 om 20:26
Graag gedaan. Ik zit nu al twee weken tussen de (inmiddels) pubers light dus ik heb nog wel wat te melden, haha.Televisiemeubel schreef: ↑05-01-2024 12:15Fijn, ook zo'n eerlijke reactie ertussen. Ik krijg in dit topic nogal het gevoel dat het altijd alleen bij anderen gebeurt, uiteraard nooit bij het eigen kroost. Die worden natuurlijk gewoon netjes opgevoed en hebben manieren
Bedenkt net dat ik jaren later van een moeder hoorde dat mijn schattige kleuterpoppetje al haar vriendinnetjes koeieneerde in plaats van andersom. En ik maar denken dat die andere meiden zo kattig waren. Als ze bij mij speelden, deed ze blijkbaar veel aardiger dan elders.
vrijdag 5 januari 2024 om 20:26
Toen dochter 5 was wilde ze een keer afspreken met een meisje uit de klas. Meisje kwam uit Syrie. Met vader van meisje speelafspraak in steenkolen Engels gemaakt en afgesproken dat kindje 2 uurtjes zou komen spelen, en ik had ons adres en tel nummer op briefje gegeven.
Na 3 uur was kind nog niet opgehaald, en kinderen waren eigenlijk wel beetje uitgespeeld met elkaar. Dus toen dacht ik, misschien best om kind zelf dan maar naar huis te brengen. Ik heb toen kind jas aangetrokken, en zag dat ze alleen een jas met kapotte rits had, en het vroor… nou ja, toch maar beetje bij elkaar proberen te knopen en de deur uit.
Bij het huis aangekomen stond er al een bezorgde ‘grote zus’ van 7 jaar met babybroertje op de arm ons bezorgd op te wachten, want ze had de 5-jarige al een uur eerder thuis verwacht. Vader bleek te werken en moeder was naar de Nederlands les….
Tja….ik stond met mijn mond vol tanden…
Na 3 uur was kind nog niet opgehaald, en kinderen waren eigenlijk wel beetje uitgespeeld met elkaar. Dus toen dacht ik, misschien best om kind zelf dan maar naar huis te brengen. Ik heb toen kind jas aangetrokken, en zag dat ze alleen een jas met kapotte rits had, en het vroor… nou ja, toch maar beetje bij elkaar proberen te knopen en de deur uit.
Bij het huis aangekomen stond er al een bezorgde ‘grote zus’ van 7 jaar met babybroertje op de arm ons bezorgd op te wachten, want ze had de 5-jarige al een uur eerder thuis verwacht. Vader bleek te werken en moeder was naar de Nederlands les….
Tja….ik stond met mijn mond vol tanden…
vrijdag 5 januari 2024 om 22:16
Ik neem aan dat je zoon zijn billen zelf schoon kon maken toen hij naar school ging.HoesjeBoesje schreef: ↑05-01-2024 16:02Ik ben ermee opgehouden toen ik van andere ouders hoorde dat ze daar met mijn zoon echt niet aan gingen beginnen. Dan houdt t voor mij ook wel op.
Ik snap dus niet zo goed waarom je dacht dat zijn vriendjes dat niet zouden kunnen. En ook niet waarom je blijkbaar een beetje gepikeerd raakte toen bleek dat andere ouders dit vieze klusje niet voor jouw zelfkunner oplosten!
vrijdag 5 januari 2024 om 22:31
Zoon heb ik ook wel eens moeten ophalen.
Eerste keer. Hij had schijnbaar de moeder gevraagd om mij te appen of ik hem kon ophalen want hij had ‘plotseling buikpijn’. Zoon was er koud een uur dus die moeder tegen mij nog zeggen: ‘Ik denk dat hij naar de wc moet maar hier niet durft’. Ik kom aangereden, zoon stond al klaar met schoenen aan en rugzakje in de hand. De vader knipoogde nog naar mij als in ‘die knul moet dringend naar de wc’. Ik sta zoon in zijn jas te wurmen als die vader nog een grapje maakt en zoon tegen mij zegt: ‘Iedereen schreeuwt hier’. Ik, beetje in verlegenheid gebracht, zeg nog tegen die vader: ‘Ja, hij is niet veel gewend wat dat betreft’ (als in: enig kind t.o.v. een gezin met vier kinderen). Zegt die vader gekscherend: ‘Oh ja, is het bij jullie lekker rustig? Mag ik dan met jullie mee?’ En zoon helemaal beledigd: ‘Nee want we hebben al een meneer in ons huis, mijn vader’. Thuis gekomen vloog zoon naar de wc en is daar een half uur blijven zitten
Tweede keer: een moeder vond zoon ‘niet lief’ en vroeg of ik hem kon komen ophalen. Ik kom aan, zoon in tranen en de moeder bozig. Terwijl ik zoon in zijn schoenen en jas wurm, vertelt de moeder dat zoon helemaal niet lief kon spelen met X (jongere broertje van het speelkameraadje). Zoon was ook heel brutaal geweest. Gesterkt door mijn aanwezigheid durfde zoon (toen 5) zijn mond open te trekken: ‘Ik kwam spelen met H, niet met X. Ik wil niet spelen met baby’s die de hele tijd met Duplo slaan!’. Die moeder keek mij aan zo van ‘daar, hondsbrutaal’. Ik heb maar snel de aftocht geblazen. De week erop wilde H bij ons komen spelen. Dus afgesproken. Komt die moeder aan met beide koters want ‘ze horen bij elkaar’. Vond ze heel vreemd dat ik de peuter van 2 er niet bij wilde hebben. Jongetje H was heel opgelucht toen zijn moeder vertrok met zijn broertje.
Dat laatste heb ik wel vaker gehad, dat mensen van mening waren dat als je ‘ja’ zei tegen kind 1, dat je de overige kinderen erbij cadeau kreeg. Herken ik echt niet vanuit mijn eigen jeugd dat mensen mijn zus en broer erbij kregen als ik ergens ging spelen.
Eerste keer. Hij had schijnbaar de moeder gevraagd om mij te appen of ik hem kon ophalen want hij had ‘plotseling buikpijn’. Zoon was er koud een uur dus die moeder tegen mij nog zeggen: ‘Ik denk dat hij naar de wc moet maar hier niet durft’. Ik kom aangereden, zoon stond al klaar met schoenen aan en rugzakje in de hand. De vader knipoogde nog naar mij als in ‘die knul moet dringend naar de wc’. Ik sta zoon in zijn jas te wurmen als die vader nog een grapje maakt en zoon tegen mij zegt: ‘Iedereen schreeuwt hier’. Ik, beetje in verlegenheid gebracht, zeg nog tegen die vader: ‘Ja, hij is niet veel gewend wat dat betreft’ (als in: enig kind t.o.v. een gezin met vier kinderen). Zegt die vader gekscherend: ‘Oh ja, is het bij jullie lekker rustig? Mag ik dan met jullie mee?’ En zoon helemaal beledigd: ‘Nee want we hebben al een meneer in ons huis, mijn vader’. Thuis gekomen vloog zoon naar de wc en is daar een half uur blijven zitten
Tweede keer: een moeder vond zoon ‘niet lief’ en vroeg of ik hem kon komen ophalen. Ik kom aan, zoon in tranen en de moeder bozig. Terwijl ik zoon in zijn schoenen en jas wurm, vertelt de moeder dat zoon helemaal niet lief kon spelen met X (jongere broertje van het speelkameraadje). Zoon was ook heel brutaal geweest. Gesterkt door mijn aanwezigheid durfde zoon (toen 5) zijn mond open te trekken: ‘Ik kwam spelen met H, niet met X. Ik wil niet spelen met baby’s die de hele tijd met Duplo slaan!’. Die moeder keek mij aan zo van ‘daar, hondsbrutaal’. Ik heb maar snel de aftocht geblazen. De week erop wilde H bij ons komen spelen. Dus afgesproken. Komt die moeder aan met beide koters want ‘ze horen bij elkaar’. Vond ze heel vreemd dat ik de peuter van 2 er niet bij wilde hebben. Jongetje H was heel opgelucht toen zijn moeder vertrok met zijn broertje.
Dat laatste heb ik wel vaker gehad, dat mensen van mening waren dat als je ‘ja’ zei tegen kind 1, dat je de overige kinderen erbij cadeau kreeg. Herken ik echt niet vanuit mijn eigen jeugd dat mensen mijn zus en broer erbij kregen als ik ergens ging spelen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 5 januari 2024 om 23:24
Gezelligerd ben je zeg! Goeie aannames ook, helpt je begrip enorm!moizer schreef: ↑05-01-2024 22:16Ik neem aan dat je zoon zijn billen zelf schoon kon maken toen hij naar school ging.
Ik snap dus niet zo goed waarom je dacht dat zijn vriendjes dat niet zouden kunnen. En ook niet waarom je blijkbaar een beetje gepikeerd raakte toen bleek dat andere ouders dit vieze klusje niet voor jouw zelfkunner oplosten!
Nee, mijn zoon kon dat niet goed, zijn vriendjes ook niet want werd vaak geroepen om te vegen.
Dus ik ben er mee opgehouden toen ik die boodschap kreeg, lijkt me niet heel gek.
vrijdag 5 januari 2024 om 23:37
Daar heb ik inderdaad nooit iets van gevonden…als je moet dan moet je. Mijn oudste zoon had op de basisschool een vriendje, ze zaten in groep 2 toen. Vriendje ging naar de wc, ineens hoor ik hem zingen vanaf de wc:” Kan er hier iemand mijn billen schoon vegen?” Heb ik toen vreselijk om gelachen, zat ie daar te zingen, bungelend met zijn korte beentjes.KOKO-DO schreef: ↑04-01-2024 23:08Ik begrijp niet zo goed waarom mensen het erg vinden als kinderen bij je thuis poepen en waardoor je soms het toilet even goed moet schoonmaken of de billen moet afvegen omdat je vindt dat ze het zelfstandig moeten zijn. Dit lees ik wel terug hier.
Waar zit het probleem precies? De ouder dat hier een probleem van maakt vind ik.
Poehoe jeetje wat vervelend zeg.
Mijn bijdrage: oudste zoon nooit problemen mee gehad. De jongste daarentegen was inderdaad een kind waarover hier geschreven zou kunnen worden. Altijd grenzen opzoeken, zowel thuis als op school en dus ook bij anderen. Ik haalde hem een keer op na een speelafspraak, die moeder vond het heel moeilijk om tegen me te zeggen…mijn zoon had haareen kut- moeder genoemd nadat hij was gecorrigeerd. Ik schaamde me kapot!! Is thuis wel even goed over gesproken, dit heb ik ook teruggekoppeld aan die moeder. Hij was evengoed niet meer welkom en dat snapte ik heel goed.
Jaren later, ver op de middelbare school, is de diagnose autisme met een licht-verstandelijke beperking gesteld. O wat had ik dat graag jaren eerder geweten, dat had veel ergernis en onmacht gescheeld en veel eerder de juiste hulp. Door zijn clowneske gedrag en laten zien dat hij bepaalde dingen echt wel durfde heeft ie zich staande gehouden al die tijd.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 5 januari 2024 om 23:58
Ik vind helpen billen vegen onnodig, op school moeten ze het ook zelf doen, geen juf die daarbij gaat helpen natuurlijk. Weleens een kind hier over de vloer dat er altijd een zooitje van maakt. Plas op de bril, op de grond, er gaat altijd wel iets mis. Als zij geweest is, maak ik altijd direct erna de wc schoon. Ze doet het heus niet expres maar lijkt gewoon erg onhandig op de één of andere manier.
Taalgebruik vind ik ook wel een dingetje. Iemand hier reageerde dat kleuters soms wat kunnen oppikken, en dat ben ik met je eens. Maar daarom zorg ik dat er hier in huis niks op te pikken valt. Partner en ik schelden nooit en als er iemand over de vloer komt die wel woorden gebruikt die wij niet passend vinden, spreken we diegene erop aan. Vast verschrikkelijk oerdegelijk allemaal, maar kleuters die hier komen met woorden als kut, die spreek ik ook aan en dat zeg ik ook tegen de ouders.
Overigens vraag ik ook vaak aan andere ouders of mijn kind zich een beetje gedragen heeft. Mensen zullen vast ook wel uit beleefdheid zeggen van wel als het niet zo is, maar ik hoop eigenlijk dat mensen het wel tegen me zouden zeggen als er raar gedrag was. Nou denk ik mijn kleuter redelijk te kunnen inschatten, maar je weet het nooit zeker natuurlijk hoe het in een andere situatie gaat.
Taalgebruik vind ik ook wel een dingetje. Iemand hier reageerde dat kleuters soms wat kunnen oppikken, en dat ben ik met je eens. Maar daarom zorg ik dat er hier in huis niks op te pikken valt. Partner en ik schelden nooit en als er iemand over de vloer komt die wel woorden gebruikt die wij niet passend vinden, spreken we diegene erop aan. Vast verschrikkelijk oerdegelijk allemaal, maar kleuters die hier komen met woorden als kut, die spreek ik ook aan en dat zeg ik ook tegen de ouders.
Overigens vraag ik ook vaak aan andere ouders of mijn kind zich een beetje gedragen heeft. Mensen zullen vast ook wel uit beleefdheid zeggen van wel als het niet zo is, maar ik hoop eigenlijk dat mensen het wel tegen me zouden zeggen als er raar gedrag was. Nou denk ik mijn kleuter redelijk te kunnen inschatten, maar je weet het nooit zeker natuurlijk hoe het in een andere situatie gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
