“Spijt” van aanpak moederschap

05-06-2022 16:17 55 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal,

Absoluut geen spijt van dát ik moeder ben, maar wel hoe ik het soms heb aangepakt als moeder bij ons eerste kind (we hebben er nu 3, van 5, 3 en 1). Ik was vrij jong toen onze oudste werd geboren (24) en stond niet super sterk in mijn schoenen (zijn komst was wel een bewuste keuze btw). Als ik nu terugkijk vind ik dat ik de rol van moeder wel sterker had kunnen pakken (doe ik nu wel), maar ik liet me best vaak afleiden door familie, schoonfamilie en vrienden, terwijl ik nu denk: ik had veel meer de focus op ons kind moeten hebben. Ook hadden mijn vriend en ik soms best heftige ruzies. Daar heeft hij vast wel het een en ander van meegekregen.

Als ik nu zie dat vrienden om ons heen kinderen krijgen en helemaal die moederrol pakken, heb ik wel eens spijt hoe ik het heb aangepakt. Is dit herkenbaar?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind eigenlijk dat ik het best perfect gedaan heb.
Maar goed, ik ben dan ook van de ‘je kunt het nooit helemaal goed doen, de fouten hebben uiteindelijk ook hun waarde’.
Bij perfectioneren dus de fouten, zonder fouten zou het niet perfect zijn.

En natuurlijk hebben mensen stomme dingen gedaan, foute dingen gedaan, die onbewust en tevens heel fout waren. Roken boven de wieg in de oertijd, en koters los op de achterbank in de middeleeuwen, kinderen niet insmeren met zonnebrand tijdens de industriële revolutie. Ik ga er van uit dat over 100 jaar er met terugwerkende kracht ook echt foute dingen zijn die ik nu onbewust doe.

Terug naar OP: hevige ruzies bij/om een kind zijn natuurlijk niet oké. Een van mijn vroegste herinneringen is een bizar dansje van mijn ouders toe mijn moeder mijn vader aanvloog. Ik kan me ook nog herinneren dat wij als kinderen toen huilden. Maar dat incident is niet bepalend voor hoe ik mijn ouders zie, of waar ik ze (on)dankbaar voor ben.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oudste kinderen zijn later de verantwoordelijkste types.

https://mens-en-samenleving.infonu.nl/o ... deren.html
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren Quote
Velvetlady schreef:
05-06-2022 16:26

Ook bij kind 1 heb je het naar je beste kunnen gedaan.
Dit weet je helaas helemaal niet.
Verder wel eens met de rest van je post.
Alle reacties Link kopieren Quote
feow schreef:
05-06-2022 17:53

En natuurlijk hebben mensen stomme dingen gedaan, foute dingen gedaan, die onbewust en tevens heel fout waren. Roken boven de wieg in de oertijd, en koters los op de achterbank in de middeleeuwen, kinderen niet insmeren met zonnebrand tijdens de industriële revolutie. Ik ga er van uit dat over 100 jaar er met terugwerkende kracht ook echt foute dingen zijn die ik nu onbewust doe.
Als ik moet gokken wat het volgende zal zijn, zeg ik: overal stralingsbakjes in huis! :lol:
Alle reacties Link kopieren Quote
Je wordt ouder, je leert, je ervaart en je verandert.

Mijn oudste is bijna 10 en mijn jongste 4 weken.
Ik had (achteraf) best gewild dat ik bij mijn oudste zo chill en relaxt was als ik nu ben. Maar dat was ik niet. Ik was zelf een heel ander mens.

Terugkijkend kan ik dik tevreden zijn over hoe ik het toen wél heb gedaan. En ben ik nu ook zeer blij met hoe ik het momenteel doe.

Nergens spijt van. Behalve dat ik na de oudste te snel ben gaan werken. ‘Spijt’. Want niemand heeft er iets aan overgehouden en het heeft er alleen voor gezorgd dat ik het bij mijn tweede anders deed. Leermomentje.
Alle reacties Link kopieren Quote
We zeggen gekscherend dat een gebruiksaanwijzing beter had gepast dan een placenta.

Ik vind het nummer van Snelle (in mijn bloed) wel mooi weergegeven hoe het werkt. We doen ons best maar soms doen we maar wat, omdat het ver van ons af staat, tijden zijn veranderd of omdat we even niet bij machte zijn om het op een andere manier op te lossen.

En als ik dan nu naar mijn tieners kijk, dan ben ik trots. Dat ze opgroeien tot fijne mensen en dat ze de miskleunen proberen te filteren en de positieve dingen er uit pakken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken wel wat je zegt en denk ook wel dat ik mijn moederschapskwaliteiten verbeterd heb in de afgelopen jaren. Ik zeg weleens: het eerste kind krijgt misschien alle aandacht, maar de derde krijgt een moeder die weet wat ze doet en betere keuzes maakt’. En als ik er nog 5 zou krijgen, zou ik dat weer zeggen over de keuzes die ik nu maak, denk ik. Ik heb ook erg moeten leren om niet zo over me heen te laten lopen en dat het oké is dat je leven is veranderd. Ik voelde bij de eerste wel erg de druk om alles gelijk weer te doen/ kunnen en willen, wat met die baby helemaal niet te doen was. De derde baby wordt dan wel weer erg gepamperd hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het zeker. Was 21 bij mn oudste en nu ook 3 kids van 7, 4 en 2. Was onzeker en volgde elk advies van familie enzo op. Waardoor ik onzekerder van werd.
Maar ook die periode heeft me gevorm tot wie ik nu ben.
Ik vraag me altijd af hoeveel vaders dit soort gevoelens hebben. :roll: :lol:
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
05-06-2022 17:46
Oh ze zitten ertussen hoor. Dat zijn van die lui die dan roepen dat ze Heel Bewust ergens voor gekozen hebben. Net of mensen die daar niet voor gekozen hebben helemaal bewusteloos waren van de wiet of zo. En dat die keuze dan per ongeluk heel goed heeft uitgepakt is natuurlijk geen toeval of mazzel, maar uitsluitend te danken aan de bewustheid van die ouders.
Mwah. Ikzelf vind dat ik het aardig perfect heb gedaan, al zou ik dat woord er niet voor gebruiken. Maar ik vind wel dat ik het goed gedaan heb: heb ondanks zeer lastige omstandigheden altijd keuzes met m’n hart gemaakt waar ik nog steeds achter sta.
Heb ik daardoor een voorbeeldig kind, nee. Zover strekt opvoeding namelijk niet, karakter en omstandigheden hebben ook zeer veel invloed.
Alle reacties Link kopieren Quote
geel_plantje schreef:
05-06-2022 16:39
Steviger staan, in mijn geval heeft dat vooral te maken met grenzen aangeven. Zowel naar kind (duidelijker aangeven wat wel/niet gewenst gedrag) als naar de buitenwereld (bv: ik ging met mijn baby van 7 weken 2 uur in de trein om een vriendin te bezoeken die te druk was om op kraambezoek te komen, dat zou ik nu nooit meer doen! Wat heeft die kersverse baby/moeder daaraan..) Duidelijker weten hoe belangrijker je bent voor dat kind zegmaar.
Jouw baby heeft van dat treinritje echt niks overgehouden. Het was hooguit een aanslag voor jezelf. Is toch ook heel normaal om jezelf opnieuw uit te vinden? Ik gaf vrienden die hun 1e kind kregen een boekje met Hoera, een vader/moeder is geboren. Want ik denk dat dat echt zo is, ook als ouder ben je helemaal nieuw en onwennig en moet je het wiel uitvinden. Lijkt me dat je dan ook dingen doet of fouten maakt waarvan je achteraf zoveel beter weet hoe je het liever had aangepakt. Maar dat is inherent aan het leven.

Mijn (ex) schoonouders grapten wel eens over mijn 1e vriend dat hij -als oudste uit een gezin met meerdere kinderen- het oefenlapje was. Maar zelfs met meerdere kinderen en verschillende karakters en behoeftes zul je nog steeds wel eens voor situaties komen te staan dat je niet weet wat het beste is en doen je wat je op dat moment denkt dat het beste is en achterad zou je het dan toch liever anders hebben gedaan. Maar je leert door ervaring, hou dat vooral voor ogen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Even aanvullend op m’n vorige post; ik vermoed dat ik dat alleen maar kan zeggen omdat ik zeer bewust en laat moeder werd.
Dan zijn de omstandigheden compleet anders dan wanneer je 15 jaar eerder in je leven moeder wordt. En daar is helemaal niks mis mee, dan sta je wat anders in het leven en vaak minder sterk in je schoenen. Soit. Overigens is je oudste pas 5, nog vele jaren te gaan om de opvoeding vorm te geven op een meer bewuste manier, als je dat graag wil.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou iedere moeder heeft wel eens spijt ergens van. Ik had veel minder opvliegend willen zijn toen ze kleiner waren. Nu ze tegen de 20 lopen ben ik veel kalmer en minder opvliegend dan toen. Mijn vriendin heeft het juist andersom die voert stevige discussies nu met haar kinderen. Het is wat het is...probeer vooral in het nu te genieten. Spijt van dingen in het verleden kun je nu niet meer veranderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2022 schreef:
05-06-2022 18:52
Ik vraag me altijd af hoeveel vaders dit soort gevoelens hebben. :roll: :lol:
Ik kijk als vader soms jaloers naar de buurvrouw bij wie het wél lukt om de kinderen om 7 uur op bed te krijgen ja. Maar spijt van onze aanpak? Onze kinderen zijn zo verschillend qua karakter, ik betwijfel of mijn (onze) aanpak daar veel verschil in zal maken.

Zoals iemand hierboven schrijft, we doen ons best en dat is al heel wat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat velen al schrijven: achteraf kijk je een koe in de kont. En iets met voortschrijdend inzicht. En gebruiksaanwijzing ontdekken.

Ik was een ‘oudere’ moeder (31 jaar), had geen hooggespannen verwachtingen, niet misleid door roze wolken maar wel jaren naar uitgekeken. Vergezeld met een vader die er ook jaren naar had uitgekeken en helemaal klaar in de startblokken stond. En nog was het hier binnen twee weken een dikke puinzooi :-D. Zou ik dingen anders hebben gedaan met de kennis van nu? Ja. Maar ik had die kennis niet dus maar geroeid met de riemen die ik had en de beste intenties. Meer had ik niet kunnen doen op dat moment.
Zou ik bij een hypothetische tweede zaken anders aanpakken? Ja zeg ik nu. Maar ik heb ook genoeg zelfkennis en realiteitsbesef dat ik bij die tweede in vergelijkbare toestand ook na 48 uur al de handjes in de lucht gooi en roep ‘Fuck it’ en gewoon doe wat werkt om te survivallen.

Misschien ben ik te mild voor mijzelf, ik weet het niet. Ik weet wel dat mijn ouders ook altijd hebben gehandeld met de beste intenties en dat is wat mij het meest is bijgebleven: dat ze hun best hebben gedaan met mijn welzijn voorop. Dat weegt vele malen zwaarder dan jeugdtraumaatjes. Ik kan alleen hopen dat mijn zoon dat ook zo ziet over een aantal jaar.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij mijn eerste wilde ik alles nog doen zoals het hoorde en trok me van ieders advies iets aan. Bij de tweede niet meer en bij de derde voel ik me soms een ontaarde moeder, omdat ik bij de eerste het halve huishouden meenam als ik ergens heen ging. Nu gooi ik een luier en doekjes in een tas en weg :facepalm:
LuciFee2022 schreef:
05-06-2022 18:52
Ik vraag me altijd af hoeveel vaders dit soort gevoelens hebben. :roll: :lol:
Nou mijn man zeker. Die heb ik na twee dagen al moeten troosten omdat ie zichzelf een waardeloze vader vond, en nog steeds kan ie af en toe enorm zaniken over alles wat ie fout heeft gedaan.

Niet alle mannen zijn gewetenloze kinderverzakers hoor.
LuciFee2022 schreef:
05-06-2022 18:52
Ik vraag me altijd af hoeveel vaders dit soort gevoelens hebben. :roll: :lol:
Mijn man en ik praten veel over de opvoeding, ook over onze twijfels. Hij is liefhebbend, maar echt ouderwets opgegroeid, ik heb niet de beste jeugd achter de rug. We willen en wilden het echt anders doen en dat moet je wel met elkaar bespreken.
anoniem_6576f0ab9b250 wijzigde dit bericht op 05-06-2022 22:24
0.99% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou, over de tijgervader in huis heb ik zelfs al een topic geopend :-D. Als hij in de vorm van bubbeltjesplastic zich om zoon zou kunnen vormen dan zou hij het direct doen. Echt heel gezellig van tijd tot tijd nu zoon in de puberteit komt B). Botst natuurlijk van alle kanten en ik mag van twee kanten ‘het verhaal’ aanhoren :-?
Nee heb je, ja kun je krijgen
Bij de tweede ging het gemakkelijker, bij de eerste was ik veel meer zoekend.

Ik las eens ergens, hoe je het ook doet, over algemeen doe je het altijd goed genoeg.

En zo kijk ik er ook tegen aan. Ik ben nummer 3 in een rij van 4 en mijn moeder was echt niet perfect maar ik houd heel veel van mijn ouders en ben goed terecht gekomen. Zo ook mijn broers en zus. Het zal wel loslopen.

Uitzonderingen daargelaten. Misschien hadden meneer en mevrouw Poetin toch even hun kind wat strenger mogen toespreken toen hij zich speelgoed toe-eigende in de zandbak.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent nog lang niet klaar als moeder zijnde , je kinderen zijn nog zo jong.
Zie het als een leerproces.
.....
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2022 schreef:
05-06-2022 18:52
Ik vraag me altijd af hoeveel vaders dit soort gevoelens hebben. :roll: :lol:

Mijn man heeft wel spijt van hoe afwezig hij de eerste jaren van het leven van onze kinderen was. Die tijd komt nooit meer terug en dat hij daar toen zoveel van gemist heeft vindt hij heel erg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oudste is nu negen jaar. Met de kennis en persoonlijke ontwikkeling van nu, had ik alles ook anders gedaan. Maar het heeft geen zin om zo te denken. Hoe ik de dingen nu aanpak als moeder vind ik belangrijk en ik leer nog steeds (sta ook open om te leren).

Wees niet te hard voor jezelf to!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb best spijt van hoe ik sommige dingen heb aangepakt bij de oudste twee. En soms ook gewoon dat ik het jammer vind hoe bepaalde dingen gelopen zijn maar dat ik door de omstandigheden toen bepaalde keuzes moest maken die misschien niet het meest ideaal waren maar dat is nu eenmaal zo.
Bepaalde dingen pak ik nu bij de jongste twee anders aan, maar de omstandigheden zijn ook anders en ik ben ook wat veranderd en heb bij geleerd.
Ongetwijfeld maak ik ook hierbij fouten en schat dingen soms verkeerd in.

Overigens jouw voorbeeld van die treinreis lijkt me meer iets wat voor jou vervelend was dan voor de baby. Ik heb zelf ook wel eens met een baby inschattingsfouten gemaakt over wat leuk zou zijn of wat kon. Uiteindelijk was ik degene die daar last van had, en niet de baby.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij de eerste trok ik me ook veel te veel aan van wat de buitenwereld wel niet zou denken. En hoe het hoort enzo. Mijn moeder is van het 'laat maar huilen' en ik kon dat niet aanhoren.

Nu blijkt hij ook autisme te hebben, en dat had ik kunnen zien/ herkennen, want ik heb t ook, maar de kwartjes vielen niet. Ik had dingen achteraf anders willen aanpakken, maar helaas.

Hij is er niet dood van gegaan en ook aardig opgedroogd. Het is een leuk joch die me af en toe verrast met bepaalde acties, dat ik denk... och, zo verkeerd heb ik t allemaal niet gedaan.
Komt echt goed!
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven