Vader vergeet verjaardag zoon

Kijk nog even kritisch naar je tweede alinea, de zin over supervisie.

Zonnebloemxx schreef: ↑

16-08-2022 11:04

(…)
Maar raden jullie wel aan dat ik vader voor zijn bezoek binnenkort wel nog even apart neem om dit te bespreken? Of het laten zoals het is? Ik weet dat het niet binnendringt, maar misschien wel vermelden dat zoon ontdaan van alles is?

Maar je hebt toch al verteld dat zoon verdrietig was, daarop zegt vader dat het geen probleem is en dat hij hem over twee weken alsnog zal feliciteren. Dus tja.

het is inderdaad niet jouw taak een 'volwassen' vent op zijn plichten als vader te wijzen en hem dus te helpen herinneren aan verjaardag van eigen kind. Maar het is wel je taak om je kind zo goed mogelijk te begeleiden. Dus je kan 1000x gelijk hebben dat vader zelf aan verjaardag moet denken, maar gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende dingen. Dus get over it en app die man volgend jaar op de dag zelf dat je verwacht dat hij vandaag een appje stuurt voor zoons verjaardag.

En ja, ik zou het gesprek zeker aangaan. Maar dan vanuit de vraag waarom deze man zijn kind wil zien. Is dat vanuit oprechte interesse of vanuit een plichtsgevoel? En vanuit dat punt het gesprek aangaan wat jij vindt dat deze man zijn kind minimaal zou moeten bieden. Een perfecte vader ga je er nooit van maken, maar je kan best eens per jaar proberen af te stemmen met hem waar je kind behoefte aan heeft.

En daarna laat je het los en richt je je op het kind. En erken alsjeblieft gewoon naar je kind dat deze man een waardeloze vader is en dat dit aan vader ligt en geenszins aan kind. De methode die FashionVictim hanteert is een goede daarvoor. Ga alsjeblieft niet zitten vergoeilijken of allerhande smoesjes voor vader verzinnen, daar ondermijn je je kinds zelfvertrouwen enorm mee. Mijn moeder hield mijn vader altijd de hand boven het hoofd, onder het mom 'andere ouder niet afvallen' en dat heeft een hoop kwaad gedaan kan ik je vertellen. Ik had liever gehad dat er erkenning was voor het onrecht dat mijn vader mij aandeed.

Je hebt het hem aangegeven en hij reageert als een idioot.

Dan zou ik er dus niet nog een keer tijd in stoppen, want hij vangt niet dat het voor kind écht belangrijk was.
En tegen volgend jaar is hij het sowieso ook alweer vergeten.

Je kan hem hoogstens volgend jaar dus vantevoren proberen herinneren, maar als hij dan alsnog weer niet belt ...

De award "vader van het jaar" zal hij de volgende 10 jaar toch echt nooit winnen.

Maar raden jullie wel aan dat ik vader voor zijn bezoek binnenkort wel nog even apart neem om dit te bespreken? Of het laten zoals het is? Ik weet dat het niet binnendringt, maar misschien wel vermelden dat zoon ontdaan van alles is?
[/quote]

Ik raad je aan om het niet te doen, om echt los te laten. Vader gaat niet volgens jouw normen zaken oppakken, ook de volgende keer niet. Gun je kind zijn eigen relatie met zijn vader. Erken daarin zijn gevoelens, maar ga het niet proberen op te lossen. Dat zorgt alleen maar voor frustratie.