Kinderen
alle pijlers
Zorgen om de kinderen
zondag 30 oktober 2022 om 09:52
Ik ben een alleenstaande moeder van twee kinderen, 13 en 15 jaar. Ik woon samen met mijn vriend maar ik voel me nog altijd een alleenstaande moeder. Niet omdat hij niet helpt, integendeel maar het voelt voor mij zo.
Mijn jongste heeft veel meegemaakt, slechte ervaringen basisschool, laatste jaartje basisschool op een andere school doorgebracht (zijn eigen keuze), verhuizing, middelbare school, nieuwe jongens, eigenlijk geen vrienden en opnieuw beginnen. Ik probeer hem te helpen. We hebben een feest gegeven voor zijn verjaardag en zijn hele team uitgenodigd. Erg leuk!!
Maar hij is wantrouwend, vertrouwt mensen moeilijk en ziet het negatieve vaak.
Hij belt mij vaak als hij bij andere is. Mijn angst is dat hij bozig doet en zo zijn eigen ruiten ingooit. De laatste tijd kruipt het onder mijn huid, ik ga er mee naar bed en sta ermee op. De angst dat hij geen vrienden krijgt. De angst dat mijn oudste ook niet gelukkig is.
Ik wil dat ze gelukkig zijn. Daarbij wil ik zelf ook gelukkig zijn wat door alles ook vaker niet meer lukt.
Ik merk dat ik er ook niet echt over kan praten in mijn omgeving. Hoor heel vaak dat het goed komt en dat ik het los moet laten.
Maar het doet pijn als de jongste zegt dat hij niemand heeft terwijl het wel is of kan zijn maar hij moet geduld hebben en positief zijn.
Ik kan dit elke dag de hele dag door zeggen.
Mijn jongste heeft veel meegemaakt, slechte ervaringen basisschool, laatste jaartje basisschool op een andere school doorgebracht (zijn eigen keuze), verhuizing, middelbare school, nieuwe jongens, eigenlijk geen vrienden en opnieuw beginnen. Ik probeer hem te helpen. We hebben een feest gegeven voor zijn verjaardag en zijn hele team uitgenodigd. Erg leuk!!
Maar hij is wantrouwend, vertrouwt mensen moeilijk en ziet het negatieve vaak.
Hij belt mij vaak als hij bij andere is. Mijn angst is dat hij bozig doet en zo zijn eigen ruiten ingooit. De laatste tijd kruipt het onder mijn huid, ik ga er mee naar bed en sta ermee op. De angst dat hij geen vrienden krijgt. De angst dat mijn oudste ook niet gelukkig is.
Ik wil dat ze gelukkig zijn. Daarbij wil ik zelf ook gelukkig zijn wat door alles ook vaker niet meer lukt.
Ik merk dat ik er ook niet echt over kan praten in mijn omgeving. Hoor heel vaak dat het goed komt en dat ik het los moet laten.
Maar het doet pijn als de jongste zegt dat hij niemand heeft terwijl het wel is of kan zijn maar hij moet geduld hebben en positief zijn.
Ik kan dit elke dag de hele dag door zeggen.
zondag 30 oktober 2022 om 09:56
zondag 30 oktober 2022 om 09:57
Wat naar dat je je zo een zorgen maakt.
Misschien kun je een goede kindercoach inschakelen die met je jongste die thema’s op kan pakken? Hem een steuntje kan geven en kan helpen wat positievere kijk te ontwikkelen.
Daarnaast misschien zelf wat gesprekken bij de poh zodat je ook even je verhaal goed kwijt kan
Misschien kun je een goede kindercoach inschakelen die met je jongste die thema’s op kan pakken? Hem een steuntje kan geven en kan helpen wat positievere kijk te ontwikkelen.
Daarnaast misschien zelf wat gesprekken bij de poh zodat je ook even je verhaal goed kwijt kan
where ever you go, go with your heart
zondag 30 oktober 2022 om 10:03
But no pressure.Rose81 schreef: ↑30-10-2022 09:52
Ik wil dat ze gelukkig zijn. Daarbij wil ik zelf ook gelukkig zijn wat door alles ook vaker niet meer lukt.
<…>
Maar het doet pijn als de jongste zegt dat hij niemand heeft terwijl het wel is of kan zijn maar hij moet geduld hebben en positief zijn.
Ik kan dit elke dag de hele dag door zeggen.
Je maakt je kind verantwoordelijk voor jouw geluk en je maakt hem extra ongelukkig met je verwachtingen.
Hij mag niet bozig zijn want dan is het zijn eigen schuld. Hij moet positief zijn want anders word jij ongelukkig.
Is het een idee om hem gewoon te nemen zoals hij is, boos en alleen en alles?
zondag 30 oktober 2022 om 10:08
Ik haal een paar dingen uit jouw post. Je voelt je een alleenstaande moeder en maakt je ook zorgen over je oudste terwijl er geen aanwijzjng voor is.
Waarom ben je bang dat hij boos doet en zijn eigen glazen ingooit?
Hij belt ou als hij bij anderen is. Bij wie is hij dan?
Wat zegt hij als je hem vraagt waarom hij zich alleen voelt? Uit jouw stukje lees ik dat hij een teamsport doet merk je dat hij buiten de groep valt?
Is het jouw gevoel of voelt jouw zoon zich terecht zo?
Waarom ben je bang dat hij boos doet en zijn eigen glazen ingooit?
Hij belt ou als hij bij anderen is. Bij wie is hij dan?
Wat zegt hij als je hem vraagt waarom hij zich alleen voelt? Uit jouw stukje lees ik dat hij een teamsport doet merk je dat hij buiten de groep valt?
Is het jouw gevoel of voelt jouw zoon zich terecht zo?
zondag 30 oktober 2022 om 10:10
Ik kan niet in alle details treden maar de jongste heeft een kindercoach en we praten heel veel samen. Ik zeg niet alleen dat hij positief moet zijn. Juist niet maar hij ziet de dingen vaak anders. Dat zeg ik tijdens zijn feest. Hij kan bij 1 ding wat iemand zegt al denken dat ze hem niet leuk vinden. Terwijl jongens onderling juist dingen zeggen als stel je niet aan enz. Dat is een beetje wat ik bedoel
Hij belt me dan op als hij bij andere is en zegt boos dat hij er helemaal klaar mee is. Terwijl er niets aan de hand is. Hij realiseert zich dit achteraf. Daarom spreek ik hem aan op zijn “bozigheid”. Hij krijgt daar spijt van. Dit is zijn bescherm dingetje vanuit vroeger op school.
Hopelijk is het duidelijk wat ik bedoel.
Hij belt me dan op als hij bij andere is en zegt boos dat hij er helemaal klaar mee is. Terwijl er niets aan de hand is. Hij realiseert zich dit achteraf. Daarom spreek ik hem aan op zijn “bozigheid”. Hij krijgt daar spijt van. Dit is zijn bescherm dingetje vanuit vroeger op school.
Hopelijk is het duidelijk wat ik bedoel.
zondag 30 oktober 2022 om 10:11
Ja. Er is begeleiding dus, laat hem met rust. Die laatste zin 'ik kan dit de hele dag door zeggen' helpt echt niet.Rose81 schreef: ↑30-10-2022 10:10Ik kan niet in alle details treden maar de jongste heeft een kindercoach en we praten heel veel samen. Ik zeg niet alleen dat hij positief moet zijn. Juist niet maar hij ziet de dingen vaak anders. Dat zeg ik tijdens zijn feest. Hij kan bij 1 ding wat iemand zegt al denken dat ze hem niet leuk vinden. Terwijl jongens onderling juist dingen zeggen als stel je niet aan enz. Dat is een beetje wat ik bedoel
Hij belt me dan op als hij bij andere is en zegt boos dat hij er helemaal klaar mee is. Terwijl er niets aan de hand is. Hij realiseert zich dit achteraf. Daarom spreek ik hem aan op zijn “bozigheid”. Hij krijgt daar spijt van. Dit is zijn bescherm dingetje vanuit vroeger op school.
Hopelijk is het duidelijk wat ik bedoel.
zondag 30 oktober 2022 om 10:15
zondag 30 oktober 2022 om 10:18
Ik lees veel puber gedrag. Het hoort er bij.
En je hebt al hulp ingeschakeld.
Ik zou inderdaad een beetje gas terug nemen met de goede ideeën.
Er komen op die leeftijd nog kansen zat op langdurige en stabiele vriendschappen. Nu waaien ze sowieso nog alle kanten op: vandaag je bestie is morgen een lul en overmorgen toch weer de bestie.
En je hebt al hulp ingeschakeld.
Ik zou inderdaad een beetje gas terug nemen met de goede ideeën.
Er komen op die leeftijd nog kansen zat op langdurige en stabiele vriendschappen. Nu waaien ze sowieso nog alle kanten op: vandaag je bestie is morgen een lul en overmorgen toch weer de bestie.
zondag 30 oktober 2022 om 10:19
Het is me niet duidelijk of je wilt dat hij zijn verhaal bij je doet of juist niet. Als dat wel zo is, dan zijn dooddoeners als 'er is niks aan de hand' juist niet helpend. Het veegt zijn gevoel van de tafel. Laat hem praten hoe hij de dingen ziet, ook al zie jij ze anders.
Verder geef je aan dat het jou ook niet helpt als mensen zeggen dat je positief moet denken en alles wel goed komt. Want dat veegt jouw gevoel van tafel. Eigenlijk stoort het jou wat anderen doen, maar pas je dezelfde tactiek toe op je kind. Misschien een tip om je zoon dat te geven wat je zelf nodig hebt? Een luisterend oor zonder oordeel? Heb je wel eens gevraagd wat hij zou willen van je?
Verder geef je aan dat het jou ook niet helpt als mensen zeggen dat je positief moet denken en alles wel goed komt. Want dat veegt jouw gevoel van tafel. Eigenlijk stoort het jou wat anderen doen, maar pas je dezelfde tactiek toe op je kind. Misschien een tip om je zoon dat te geven wat je zelf nodig hebt? Een luisterend oor zonder oordeel? Heb je wel eens gevraagd wat hij zou willen van je?
zondag 30 oktober 2022 om 10:22
Ik zeg nooit tegen hem dat het niet klopt wat hij zegt. Nooit! Juist niet.
We praten en ik vraag hem dingen. Ik laat hem zelf nadenken erover en ik kom niet met oplossingen. Maar hij gaat door, elke dag en avond.
Hij ziet het negatief als bv afgelopen weekend een jongen waar hij mee afspreekt iets niet wilde doen. Dan komt hij naar mij en zegt: ….wil dit niet en nu is het saai, ik denk niet dat hij me leuk vind.
We praten en ik vraag hem dingen. Ik laat hem zelf nadenken erover en ik kom niet met oplossingen. Maar hij gaat door, elke dag en avond.
Hij ziet het negatief als bv afgelopen weekend een jongen waar hij mee afspreekt iets niet wilde doen. Dan komt hij naar mij en zegt: ….wil dit niet en nu is het saai, ik denk niet dat hij me leuk vind.
zondag 30 oktober 2022 om 10:22
Hij heeft dus verschillende problemen als hij bij vrienden is. Die zou hij moeten uiten bij die vrienden. Die zijn niet van suiker en kunnen dit aan. Hij durft dat vermoedelijk niet en belt jou, waardoor hij zijn problemen niet bij de juiste personen uit maar bij een buitenstaander: jou. hij wil vermoedelijk gelijk krijgen en zich gerustgesteld voelen maar het is niet voor niks dat hij die gevoelens krijgt bij die vrienden. Die moeten geuit worden en beantwoord worden, Dat kan jij niet voor die vrienden.
Dat is tegenproductief. Dus niet meer doen. Beter geef je hem een professioneel persoon die hem begeleidt.
Dat is tegenproductief. Dus niet meer doen. Beter geef je hem een professioneel persoon die hem begeleidt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 30 oktober 2022 om 10:30
Dan zou je het kunnen ombuigen naar "en als jij geen zin in hebt om te doen wat X wil, betekent het dat jij X niet meer leuk vindt?".Rose81 schreef: ↑30-10-2022 10:22Ik zeg nooit tegen hem dat het niet klopt wat hij zegt. Nooit! Juist niet.
We praten en ik vraag hem dingen. Ik laat hem zelf nadenken erover en ik kom niet met oplossingen. Maar hij gaat door, elke dag en avond.
Hij ziet het negatief als bv afgelopen weekend een jongen waar hij mee afspreekt iets niet wilde doen. Dan komt hij naar mij en zegt: ….wil dit niet en nu is het saai, ik denk niet dat hij me leuk vind.
Hou goed voor ogen dat je zoon in de puberteit zit en dat veel dingen een fase zijn.
Ik lees in je opening dat ook jij bang bent voor dingen die er helemaal niet zijn. Dat je zoon geen vrienden zal hebben, dat je er alleen voor staat, dat je oudste niet lekker gaat.
Is dat zo? Of hou je dat jezelf voor?
Ik zou, als ik jou was, toch echt proberen daarin wat sterker te worden en niet deze onzekerheid uitstralen naar je kinderen.
zondag 30 oktober 2022 om 10:32
Wat je wel kan doen en waarin niemand jou kan vervangen zijn de blijken van liefde voor je kind. Wat hij ook doet, waardeer hem, vooral goede eigenschappen en goede intenties en laat hem dat merken. Niet alleen wat jou goed doet maar wat van nut is voor zijn bestaan.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 30 oktober 2022 om 10:34
Hier zou ik op het volgende moment dat je alleen bent met hem terug komen.
Wat dat valt prima uit te leggen, dat dit door ander gedrag van hem om te buigen is.
En dat bij jou komen klagen voor kleuters is. Dat ook.
zondag 30 oktober 2022 om 10:44
Er zijn dingen gebeurd op de basisschool dus zijn angst is dat dit weer gebeurd. Inmiddels vind ik het ook moeilijk om na al die jaren het elke keer te moeten aanhoren en dan omdat het pijn doet. Je wilt dat het goed gaat. En hij heeft al zo veel stappen gezet en overwonnen. Ben super super trots op hem.
zondag 30 oktober 2022 om 11:15
Heel erg herkenbaar met mijn middelste zoon. Mij hielp het om in te zien dat veel van 'zijn problemen' eigenlijk 'mijn problemen' waren. Schuldgevoel over zijn wellbeing (onbewust) en veel te veel bezig zijn met zijn gevoelens. Zoveel dat ik daarin ook wel de fout heb gemaakt dat de oudste even dreigde te ontsporen en dat ik dit helemaal niet on de gaten had omdat ik teveel bezig was met de middelste.
Ik realiseer me steeds meer dat ik onbewust ook een druk bij hem neerleg dat hij zich goed moet voelen en dat hij niet boos/onzeker 'mag' zijn. Laat hem puberen met al zijn fouten is wat iemand ooit tegen mij zei. Sinds ik dat laat doen gaat het veel beter met hem. Ook een eerlijk gesprek gehad met mijn moeder over een donkere tijd in mijn puberteit. Ze was ook bang dat ik nooit meer vrienden zou maken en ongelukkig zou worden. Gelukkig heeft zij hier nooit iets van laten merken want ik zou er doodonzeker van zijn geworden. Zij zag het als een puberfase (van een paar jaar) en met mij is het ook helemaal goed gekomen. Laat het niet onder je huid kruipen. Wees sterk en heb vertrouwen dat als er iets is dat hij je weet te vinden. Je klinkt liefdevol, vaak is dat genoeg.
Ik realiseer me steeds meer dat ik onbewust ook een druk bij hem neerleg dat hij zich goed moet voelen en dat hij niet boos/onzeker 'mag' zijn. Laat hem puberen met al zijn fouten is wat iemand ooit tegen mij zei. Sinds ik dat laat doen gaat het veel beter met hem. Ook een eerlijk gesprek gehad met mijn moeder over een donkere tijd in mijn puberteit. Ze was ook bang dat ik nooit meer vrienden zou maken en ongelukkig zou worden. Gelukkig heeft zij hier nooit iets van laten merken want ik zou er doodonzeker van zijn geworden. Zij zag het als een puberfase (van een paar jaar) en met mij is het ook helemaal goed gekomen. Laat het niet onder je huid kruipen. Wees sterk en heb vertrouwen dat als er iets is dat hij je weet te vinden. Je klinkt liefdevol, vaak is dat genoeg.
zondag 30 oktober 2022 om 11:28
Rose81 schreef: ↑30-10-2022 10:44Er zijn dingen gebeurd op de basisschool dus zijn angst is dat dit weer gebeurd. Inmiddels vind ik het ook moeilijk om na al die jaren het elke keer te moeten aanhoren en dan omdat het pijn doet. Je wilt dat het goed gaat. En hij heeft al zo veel stappen gezet en overwonnen. Ben super super trots op hem.
Geef hem dan ook een beetje vertrouwen en laat het wat meer los. Ik zou eerst met hem bespreken dat hij jou niet meer belt als hij met zijn vrienden is, op die manier houden jullie elkaar in de houdgreep. Jij bent er niet bij dus kan je vrij weinig voor hem doen, waardoor jij je alleen maar rot gaat voelen.
zondag 30 oktober 2022 om 11:39
Heel fijn wat je zegt of ja eigenlijk niet maar super herkenbaar.Saanvi schreef: ↑30-10-2022 11:15Heel erg herkenbaar met mijn middelste zoon. Mij hielp het om in te zien dat veel van 'zijn problemen' eigenlijk 'mijn problemen' waren. Schuldgevoel over zijn wellbeing (onbewust) en veel te veel bezig zijn met zijn gevoelens. Zoveel dat ik daarin ook wel de fout heb gemaakt dat de oudste even dreigde te ontsporen en dat ik dit helemaal niet on de gaten had omdat ik teveel bezig was met de middelste.
Ik realiseer me steeds meer dat ik onbewust ook een druk bij hem neerleg dat hij zich goed moet voelen en dat hij niet boos/onzeker 'mag' zijn. Laat hem puberen met al zijn fouten is wat iemand ooit tegen mij zei. Sinds ik dat laat doen gaat het veel beter met hem. Ook een eerlijk gesprek gehad met mijn moeder over een donkere tijd in mijn puberteit. Ze was ook bang dat ik nooit meer vrienden zou maken en ongelukkig zou worden. Gelukkig heeft zij hier nooit iets van laten merken want ik zou er doodonzeker van zijn geworden. Zij zag het als een puberfase (van een paar jaar) en met mij is het ook helemaal goed gekomen. Laat het niet onder je huid kruipen. Wees sterk en heb vertrouwen dat als er iets is dat hij je weet te vinden. Je klinkt liefdevol, vaak is dat genoeg.
Hoe moet ik los laten en wat zeg ik wanneer hij in de negatieve flow zit?
Ik zou echt graag meer mensen zoals jou in mijn directe omgeving hebben die dit herkennen. Bij andere “lijkt” het alleen maar goed te gaan altijd.
zondag 30 oktober 2022 om 12:05
Lila-Linda schreef: ↑30-10-2022 11:18Ik zou een psycholoog zoeken (met diploma), elke malloot kan zich kindercoach noemen
Ook voor jezelf trouwens, leren omgaan met deze gevoelens.
Eens, en de dynamiek lijkt ook niet heel constructief meer dus daar zou ik dan ook meteen aandacht aan besteden.
zondag 30 oktober 2022 om 12:21
Ik lees zoals meer gezegd hebben ook veel pubergedrag. Beetje vergelijkbaar gedrag wat mijn nu inmiddels jongvolwassen zoon ook ooit vertoont heeft. Echt op deze leeftijd ben je jezelf nog zo aan het ontdekken met alles wat daarbij hoort. Joor je zo aan en geef hem het gevoel dat hij bij je terecht kan en je naar hem luistert zonder dat je oplossingen geeft. Het aanhoren is vaak al genoeg. Kan het zo zijn dat je zelf ook moet wennen aan het idee dat je geen alleenstaande moeder bent? Echt een nieuwe gezinssituatie moet groeien daar gaat wel een paar jaar overheen, ik spreek uit ervaring! Echt komt allemaal goed. En die coach, stop daar mee, inderdaad iedere gek kan zich coach noemen. Ik denk dat je net zoveel hebt aan de praktijkondersteuner van de huisarts en als het nodig is kunnen zij verder verwijzen naar goede professionals.
zondag 30 oktober 2022 om 12:34
Dat het bij anderen altijd maar goed lijkt te gaan herken ik dan weerRose81 schreef: ↑30-10-2022 11:39Heel fijn wat je zegt of ja eigenlijk niet maar super herkenbaar.
Hoe moet ik los laten en wat zeg ik wanneer hij in de negatieve flow zit?
Ik zou echt graag meer mensen zoals jou in mijn directe omgeving hebben die dit herkennen. Bij andere “lijkt” het alleen maar goed te gaan altijd.
. Ik heb geleerd om (naar anderen) heel open en kwetsbaar te zijn en dan merk je dat het niet overal rozengeur en maneschijn is. Hoe je het los moet laten is niet simpel. Ik heb mezelf er echt op moeten trainen om mezelf streng toe te spreken om het van je af te laten glijden. Om gelukkig zijn 'voor te leven'. Ik riep bijvoorbeeld constant dat hij zich niet druk moest maken, maar hij zag/voelde de onderhuidse spanning bij mij. Hij zag dat ik me druk maakte (om hem) en zo geïrriteerd en gestrest op dingen reageerde wat hij dan onbewust weet overnam. Pas toen ik echt kon voelen: het komt wel goed met die jongen, hij heeft zoveel meegemaakt en staat nog steeds rechtop (weliswaar met een chagrijnig hoofd en een negatieve mindset
) kon hij ook bezig gaan met zichzelf. Het is een proces en ik ben er zeker nog niet, maar ik merk dat nu ik me relaxter voel en het leven meer neem zoals het komt dat hij dit onbewust ook oppakt. En als hij dit even niet doet, omdat het gewoon een puber is die veel heeft meegemaakt met een wat negatieve inslag, dan is dat ook niet erg. Het kruipt iig niet meer onder mijn huid en dan geef ik sowieso een lesje in loslaten. Uiteindelijk moet hij het zelf ook gaan doen in het leven en ook deze periode gaat hem vormen. Ook hier alleen verantwoordelijk voor 3 pubers met het nodige schuldgevoel en een wat beschadigd kind dus ik weet hoe zwaar het is, maar probeer het voor jezelf lichter te maken, juist voor hem (en ander kinder(eren).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
