Poes zoek, opbeurende verhalen met happy end nodig

Onze Poes heeft eens twee weken in de oldtimer van de buurman, in een afgesloten garage, gebivakkeerd. Alle behoeftes gelukkig niet op het leer in de auto maar in een hoekje in de garage. Buurman vond haar slapend op de achterbank toen hij de hoes van de auto haalde om met mooi weer een ritje te gaan maken.

En Kat is regelmatig dagenlang de hort op. Die struint hier het bos af op zoek naar muisjes en jonge vogeltjes etc. Dan komt hij weer een paar dagen thuis en weg is hij weer. Je weet nooit waar je aan toe bent met hem, heel onhandig.

Die van ons ( kater ) was ieder voorjaar 4 weken weg, neukte zich 3 slagen in de rondte en kwam dan mager en onder de krassen van het verdedigen teug en sliep dan 2 weken aan één stuk.

amby schreef: ↑

06-05-2023 12:56

Ik heb als kind meegemaakt dat de kat twee weken in een kerk (out of all places) opgesloten kwam te zitten. Onze hond merkte het op bij het uitlaten ‘s avonds laat, en toen hoorde m’n vader haar ook miauwen. Toen hebben m’n moeder en ik haar de volgende dag uit de kerktoren gevist. Ze was ook vermagerd, maar wel in orde.

Vroeger toen de winkels nog gesloten waren van zaterdagmiddag 17 uur tot maandag 13 uur heeft mijn kat opgesloten gezeten in een winkel. We waren ook op zoek gegaan, zaterdagavond laat en zondagmorgen. Op zondagmiddag zagen we hem in een vitrine in een winkel heen en weer lopen. Lichtelijk in paniek want wilde eruit. In die tijd hadden de winkels nog geen kaart oid hangen dat bij calamiteiten gebeld kon worden.
Op maandagochtend stonden wij bij de winkel voor de deur om de kat op te halen. De eigenaar zag er niet uit. Die was 2 nachten een paar keer snachts naar zijn winkel geweest omdat het alarm was afgegaan maar had geen inbrekers getroffen .

Het kan zijn dat jouw kat idd bij iemand in huis of schuur zit. Het is vakantietijd en misschien zijn mensen een paar dagen weg. Ik zou flyeren en via FB een oproep zetten. Als je geen FB hebt dan even via buren die dat wel hebben.
En svp laten chippen. Geeft zo een geruststelling. Hier zijn mensen bezig met caravans klaarmaken. Misschien daar ook even kijken.

Oh, zeker hoor. De vorige kat (Brits korthaar) van m’n ouders (toen ik nog thuis woonde) was een huismus, ging wel naar buiten maar was altijd na een paar uur weer binnen, en ineens was ie weg. Dagenlang. Na 3 dagen reageerde iemand op onze oproep dat ze ‘m had gezien de avond ervoor. En na 4 dagen was ie ineens weer terug, doodmoe en verkouden.

En de huidige kat (tevens Brits korthaar, en huismus) van m’n ouders: zelfde verhaal. Die was na 5 of 6 dagen “pas” terug.

En m’n man had bij ouders thuis een kat die zelfs 3 weken weg was voor ie weer mager maar gezond terugkwam.

Lopervanhiernaardaar schreef: ↑

06-05-2023 21:36

Die van ons ( kater ) was ieder voorjaar 4 weken weg, neukte zich 3 slagen in de rondte en kwam dan mager en onder de krassen van het verdedigen teug en sliep dan 2 weken aan één stuk.

Waarom niet laten steriliseren? Er is een groot kattenoverschot.

RikM schreef: ↑

06-05-2023 22:05

Waarom niet laten steriliseren? Er is een groot kattenoverschot.

Dat doen de vrouwtjes maar

Henk-und-Roelie schreef: ↑

06-05-2023 23:11

Ik heb d'r gezien, in een andere wijk maar ze rende keihard weg. Ze is vrij vierkant, klein met vlekjes, ik weet zeker dat zij het was.

Voor nu de kattenbak buiten gezet en hopen dat ze de weg terug weet te vinden, het is niet zo heel ver weg.

Gek dat ze weg rende, ik had een hartelijker welkom verwacht.....

Hopelijk is ze morgen weer thuis!

Ze kan in stress weggerend zijn en helemaal uit haar doen op de plek waar je haar gezien hebt. Ik zou toch nu, nu het stil is op straat, daarheen teruggaan en haar gaan roepen.

Ik heb veel ervaring met katten die kortdurend vermist waren en terugkwamen, helaas ook een paar nooit meer iets van vernomen, verschrikkelijk.
Mijn huidige kater is vier weken weggeweest, inmiddels alweer tien jaar geleden. De dag voor we op vakantie zouden gaan kwam hij niet thuis, hij was nooit ver weg en kwam altijd als ik hem riep. Hele avond gezocht en geroepen, de volgende dag postertjes op een paar strategische plekken opgehangen en toen toch maar, met lood in de schoenen, vertrokken op vakantie (kleine drie weken). De zoon van een vriendin paste op onze poes en zou er vele uren per dag zijn, vrienden en familie zochten intussen door en ik hield plaatste van op afstand berichten op Facebook. Het was vreselijk.
In de laatste vakantieweek lag ik weer piekerend wakker, toen het bestaan van Amivedi me opeens te binnen schoot. Lang geleden had ik daar weleens een kat aangemeld, nog in de tijd van pen en papier. Die stichting zou natuurlijk geweldig veel meer kunnen doen in het internettijdperk! Ipad open, opzoeken en ja hoor. Urenlang heb ik die nacht terugvindverhalen liggen lezen en besloot ik: als we weer thuis zijn, gaan we er helemaal voor.
Eenmaal thuis begon de zoektocht echt. Als het 's avonds stil was zoeken in een steeds grotere cirkel, meer flyers ophangen, helderzienden geraadpleegd (drie verschillende, je doet wat he), steeds weer de site van Amivedi afspeuren, alle regio's, want hij kon wel bij iemand in de caravan zijn gesneakt en meegereden, dan kon hij overal zijn.
Na een dikke week lag ik laat in de ochend voor pampus in bed, gedeprimeerd. De site van Amivedi weer geopend, hij laadde weer eens niet goed, ik nog chagrijniger. Nog één poging dan. En daar verscheen nieuwe een foto binnen mijn zoekfunctie zwart met witte kat. In een stad 35 km verderop. Zijn voorpootjes stonden niet duidelijk op de foto en er stond 'poes' ipv kater bij. Maar de tekening van de witte wangen leek wel heel erg. Ik vloog uit bed, naar beneden om de foto aan mijn schoonmoeder te laten zien, die bij ons logeerde. Ook zij vond het wel erg lijken. Met bonzend hart Amivedi gebeld. Ik kreeg het mobiele nummer van de melders, waar deze kat in de tuin was gekomen en aangehaald door een zoon, omdat hij zo mager was en de kat hen niet bekend voorkwam, hadden ze het asiel gebeld en dat raadde aan een foto op de site van Amivedi te zetten. Niemand nam op. Ik belde terug naar Amivedi, of ik niet toch het adres alvast kon krijgen, in elk geval de straat of wijk, dan kon ik er alvast naartoe. Tijdens dat telefoontje werd ik echter teruggebeld door de melders. Na wat korte checkvragen (of het inderdaad om een poes ging wist men niet zeker, zijn typerende spingeluidje herkenden ze!) sprong ik hoopvol met de kattenkooi in de auto. Dat halve uur was zoooooooo lang, echt tussen hoop en vrees. Zou hij weer bij die mensen in de tuin komen, was hij nog wel in de buurt? En was hij het wel? Maar nondeju, ik belde aan, kwam daar binnen en daar zat hij op hun tafel alsof hij er woonde. Heel mager en uitgehonderd, maar hij was het. Ongelooflijk. Wat een euforie was dat. Terug thuis heeft hij in de dagen daarna bijna alleen maar geslapen en natuurlijk veel gegeten. Onze poes blies twee dagen lang tegen hem, maar daarna was het weer als vanouds dikke mik samen.
Later heb ik uitgevonden dat hij moet zijn meegereden in de aanhanger van de buurman van de hoek. Die man werkte bij een bedrijf dat heel dicht bij de vindplaats in die andere stad bleek te zijn, en ik meende me te herinneren dat die aanhanger (van zijn werk) naast zijn huis had gestaan, op de dag dat onze kat verdween. Of hij misschien wel een paar weken in die aanhanger vast heeft gezeten, of er op het bedrijf meteen uit is kunnen springen, weten we niet. Het idee dat hij daar misschien lang heeft zitten hongeren, vind ik zo erg.
Het is een lang verhaal en het is lang geleden, maar ik denk er nog bijna iedere dag aan terug. Ik vind het zo fantastisch dat we hem hebben teruggevonden, voor iedereen die een dier moet missen hoop ik op ook zo'n successtory.

Gelukkig TO, nu weet je in ieder geval dat ze nog leeft. Hopelijk mauwt ze je vannacht wakker dat ze naar binnen wil.

Henk-und-Roelie schreef: ↑

06-05-2023 23:11

Ik heb d'r gezien, in een andere wijk maar ze rende keihard weg. Ze is vrij vierkant, klein met vlekjes, ik weet zeker dat zij het was.

Voor nu de kattenbak buiten gezet en hopen dat ze de weg terug weet te vinden, het is niet zo heel ver weg.

Gek dat ze weg rende, ik had een hartelijker welkom verwacht.....

Blijven beesten met gekke plotse instincten, beetje zelfde situatie dus als met kat van m’n ouders die twee straten verderop was gezien door iemand, we liepen daar al dagen roepend rond. Komt vast wel weer goed.

Hier kat die na drie (!) jaar is teruggevonden. Mensen uit een andere wijk hadden haar (ongelofelijk lieve en fijne poes uit het asiel) soort van gelokt/ opgevangen/ gekidnapt. Ze is daar eigenlijk gewoon blijven wonen en drie jaar zeer goed verzorgd (mixed feelings over, grr). Op een dag kwamen de jongens van dat gezin naar ons. Ze waren bij de dierenarts geweest, waar bleek dat ze gechipt was en bij ons hoorde. Toen kregen ze spijt denk ik. Heel bijzondere poes, ze hadden haar toevallig dezelfde naam gegeven.

Mijn poes was vorig jaar 10 dagen weg. Op dag 9 hoorde ik bij het fiets in de schuur zetten iets van een piep (ze heeft een heel gekke miauw, ik noem het altijd haar "Miep") toen kwam ik dichterbij waar het geluid vandaan kwam en rende ze ook keihard weg. Ik was blij dat ik wist dat ze het huis kon vinden en ze nog leefde. Toen ben ik die avond op de bank gaan slapen met de tuindeur open en alle lichten uit. Uiteindelijk hoorde ik haar Miep ver weg weer. (Wij miepen altijd tegen elkaar) dus ik begon zachtjes tegen dr terug te praten. En na een paar minuten heen en weer Miepen zag ik een kat naar binnen en naar boven sneaken. Deur dicht gedaan en gaan slapen in de hoop dat ik niet een random kat had gevangen. Na een uurtje kwam ze beneden en kroop bij mij op bed

Henk-und-Roelie schreef: ↑

06-05-2023 23:11

Gek dat ze weg rende, ik had een hartelijker welkom verwacht.....

Als onze poes toevallig weg loopt, kan je roepen tot je een ons weegt. Ze komt alleen terug als ze je ook van dichtbij ziet.
Daarom laat ik haar ook niet buiten lopen. Ze mag in de achtertuin en dat is het.

HuR, de mispoes is levend en wel gesignaleerd. Dat is al iets.
Misschien komt ze naar huis als ze de regen zat is.
Ik hoop dat ze vanavond weer lekker thuis is.

Henk-und-Roelie schreef: ↑

07-05-2023 15:55

Ik krijg het idee dat poezen alle mensen op elkaar vinden lijken maar zodra ze dichterbij je zijn het kunnen ruiken dat ze bij dat baasje horen. Dat ze het echt daarvan moeten hebben. Eerder op de dag toevallig meegemaakt met het stiefbroertje van vermiste poes, hij liep mee en opeens nam hij een parallelweggetje in het park en ik riep hem maar hij liep gewoon ijskoud door. Pas toen ik naar hem toe kwam en dichterbij kwam hij miauwend naar me toe. Maar goed, het is ook wel een zeer eigenwijs kereltje.

Of hij is slechthorend.

De meeste katten horen je drie straten verderop als je met hun etensbakje rammelt.

Aviendha schreef: ↑

06-05-2023 22:56

Dat doen de vrouwtjes maar

Gadver heb jij een ongecastreerde kater in huis..........dat zal lekker ruiken

Henk-und-Roelie schreef: ↑

07-05-2023 15:55

Ik krijg het idee dat poezen alle mensen op elkaar vinden lijken maar zodra ze dichterbij je zijn het kunnen ruiken dat ze bij dat baasje horen. Dat ze het echt daarvan moeten hebben. Eerder op de dag toevallig meegemaakt met het stiefbroertje van vermiste poes, hij liep mee en opeens nam hij een parallelweggetje in het park en ik riep hem maar hij liep gewoon ijskoud door. Pas toen ik naar hem toe kwam en dichterbij kwam hij miauwend naar me toe. Maar goed, het is ook wel een zeer eigenwijs kereltje.

Onze kater komt wel als ik hem roep. Onze poes is gewoon vreselijk eigenwijs.

Wij hadden een nogal domme poes (maar echt heel heel dom) die op een nacht onder de nieuwe tuinpoort doorgekropen was. En in plaats van terug te kruipen of op de parkeerplaats te blijven besloot ze blijkbaar op avontuur te gaan. Alle buren gevraagd om in schuurtjes te kijken, niks. Aangemeld bij Amivedi en posters gemaakt. We hadden de hoop al opgegeven en ik plaatste vrijwel de zelfde tekst als jij op 'wat je niet hardop wilt zeggen'.

En toen belde Amivedi na 10 dagen dat een meneer die zijn hond uitliet haar gezien had en herkend van de posters. Ze zat in een wijk aan de andere kant van een drukke weg. Man en ik eropaf met een kattenmandje en haar favoriete eten. Ze zat daar doodsbenauwd te zijn onder een auto. Dus man en ik zijn elk aan een kant van de auto gaan liggen, voor de ogen van wat verbaasde buurtbewoners. We hebben wat eten op een schoteltje gedaan en dat onder de auto geschoven, daar bleek ze best trek in te hebben. Schoteltje steeds wat verder naar man toe getrokken totdat hij haar in haar nekvel kon pakken. Snel in het mandje gestopt en mee naar huis. Haar zus blies eerst heftig maar na een dag was alles weer ok. De katten blijven sindsdien 's nachts binnen en de doorgang onder de poort is dichtgemaakt.

Roelie succes met vangen vanavond!

Al een tijd geleden maar mijn zus was haar zwangere lapjeskat kwijt. Deze kat lustte alleen hondenbrokjes. Op een gegeven moment bleek dat ze jonkies had gekregen in de nabijgelegen supermarkt. Het enige wat ze had aangebroken voor haar voedsel waren hondenbrokjes. Een bijkomstig voordeel was dat alle kleintjes in no time een nieuwe eigenaar hadden gevonden.

Henk-und-Roelie schreef: ↑

06-05-2023 23:14

Heb je helemaal gelijk in, sterilisatie en castratie zou verplicht moeten worden bij poezen/katers. Als de poes als kitten bij de dierenarts is geweest dan na een half jaar een mailtje van de assistent(e) dat de tijd er rijp voor is.

Zou veel beter zijn als ze dat bij mensen gaan doen