Contact met gehele familie verbroken. Wie ook?

14-04-2023 20:36 29 berichten
Ik kom uit een gezin met heel veel emotioneel en fysiek geweld, vanaf jongs af aan. Vader is vroeg gestorven, moeder en de overige familie heb ik sinds een paar jaar de deur gewezen. Mijn moeder is psychisch zeer ziek en manipulatief, gevaarlijk, harteloos etc. Ze heeft mij compleet kapot gemaakt jarenlang. (Dagelijks zeggen: je bent een kankerkind, lelijk hoerenjong, jouw geboorte heeft mijn leven vernietigd enzovoort)

De reden dat ik de rest vd familie niet meer spreek is omdat zij nog wel mijn moeder wilden zien, en klaarblijkelijk niet konden geloven dat mijn moeder achter gesloten deuren een heel ander persoon was. Ik kan ze ook niet vertrouwen in de zin van, als ik op visite zou komen dat mijn moeder daar ineens zou staan. Ik heb daar geen zin in dus heb tegen iedereen dag gezegd.

Inmiddels heb ik zelf een kind en soms vind ik het wel jammer dat zij maar van 1 kant van haar familie kent. Ik weet ook niet goed hoe ik dit haar later moet uitleggen. En wat als ze 12 is en vraagt of ze haar familie mag zien? Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die de hele familie vaarwel hebben gezegd? Ik ken wel mensen die bijv met 1 iemand geen contact meer hebben, maar een hele familiebreuk daar ken ik geen ervaringsverhalen van.
anoniem_66459eb69414a wijzigde dit bericht op 14-04-2023 20:46
17.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Kuzu ik herken heel erg het missen van een vader, moeder of broer/zus. Niemand met wie je een verleden deelt of herinneringen kan ophalen. Bij niemand kan ik verifiëren of mijn perceptie van een herinnering klopt of hoe een ander het heeft beleefd. Ik heb ook helemaal niks uit mijn kindertijd: geen foto's, diploma's of knutselwerkjes. Alsof mijn jeugd nooit heeft bestaan! Als ik er te veel over nadenk kan ik er heel verdrietig van worden. Ergens doet het mij goed om jullie verhalen te lezen omdat het mij minder alleen doet voelen. Ik sta open om met gelijkgestemden in pb te praten. Vind het lastig om hier mijn verhaal te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het ook lastig om hier m'n verhaal te doen, maar ik herken ontzettend veel wat jullie allemaal schrijven. Het gemis, het niets tastbaars hebben van je jeugd, niemand waar je je herinneringen mee kunt delen.
Ik woon zelf ook nog in een heel ander deel van het land dan waar ik ben opgegroeid, en dat maakt het soms heel surrealistisch. Waar ik nu woon heb ik geen wortels, waar ik vandaan kom zijn de wortels rot. Bizar gevoel so soms.
Bedankt voor jullie openhartige reacties :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb nu even de andere reacties doorgelezen, want het was te herkenbaar en het maakte toch nog wel wat los.

Moet ook eerlijk bekennen dat ik even heb zitten janken. Ik zit in de, ik ben heel erg boos fase, op dit moment.

Ik woon ook aan de andere kant van het land. Heb altijd weg willen vluchten en was dan ook erg snel het huis uit. Ook een foutje, geen broers of zussen (mijn moeder heeft een hekel aan kinderen :roll:), biologische vader ken ik dan ook niet.

Altijd het idee gehad dat ze haar mislukte leven op mij heeft geprojecteerd. En als ik het zo lees ben ik niet de enige.

Voor iedereen een :hug:

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven