Cyclothyme stoornis

11-09-2023 21:20 33 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Sinds 5 maanden ben ik met een man aan het daten die vermoedelijk een cyclothyme stoornis heeft. Ik zeg vermoedelijk, want hij is nog niet gediagnosticeerd. Zijn hulpvraag staat uit. Maar alles wijst erop.
Zijn depressieve periodes zijn de laatste tijd wat langer dan zijn manische periodes. Langer dan een week depri en dan een paar dagen vol energie.

Vaak als we samen zijn als hij zich slecht voelt is alleen het samen zijn wel voldoende om hem wat meer uit zijn hoofd te krijgen. Alleen dan wordt hij de volgende dag weer slecht wakker..

Ik merk dat ik er op dit moment doorheen zit. Ik ben een erg sensitief persoon en ik kan stemmingen echt opzuigen als een spons. Ik probeer het te blokken, maar soms gebeurd het dat ik me ook opeens rot voel als we samen zijn. En dat is dus de laatste keer gebeurd. Nu voel ik me rot dat hij zich zo rot voelt. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen of doen als hij zegt dat hij zich zo slecht voelt, zich waardeloos voelt, zijn werk niet voor elkaar krijgt.. Ik ken hem nog geen halfjaar, maar heb zeker al 10 depressieve periodes meegemaakt.
Het is zo intens.. En als hij zich goed voelt vind ik het zo fijn samen.. Dan hoop ik zo dat zijn goede gevoel een keer langer kan blijven dan een week.

Ik zoek naar ervaringen. Iemand die het heeft? Of een partner die het heeft? Hoe ga jij ermee om?
Alle reacties Link kopieren Quote
Zeker als je zo gevoelig bent is dit heel zwaar natuurlijk. Gebruikt hij al een antidepressivum of iets anders? Dit zou namelijk veel kunnen schelen als hij er goed op reageert. De huisarts mag dit voorschrijven. Zeker als de diagnose nog lang op zich moet laten wachten kan het misschien de situatie makkelijker maken voor beiden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit is absoluut niet jouw partner. Je gaat er nu al aan onderdoor.

Je mag het afkappen wegens te heftige problematiek.

Hulpverleners zien hem een paar uur per week, gaan dan over tot de orde van de dag. Jij bent dag en nacht met hem bezig en biedt hulp. Dat ga je niet trekken.

Stop ermee en bescherm jezelf.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Manonna schreef:
11-09-2023 21:30
Zeker als je zo gevoelig bent is dit heel zwaar natuurlijk. Gebruikt hij al een antidepressivum of iets anders? Dit zou namelijk veel kunnen schelen als hij er goed op reageert. De huisarts mag dit voorschrijven. Zeker als de diagnose nog lang op zich moet laten wachten kan het misschien de situatie makkelijker maken voor beiden.
Antidepressiva zijn mogelijk echt een slecht idee als iemand bipolair is. Dat kan ervoor zorgen dat iemand manisch wordt of erger.

To, als dochter van iemand die bipolair is zeg ik je: als je er aan onderdoor gaat mag je gewoon voor jezelf kiezen. :redrose:
I’m coming up on infra-red
Alle reacties Link kopieren Quote
Waar je zin in hebt joh!
Alle reacties Link kopieren Quote
Behalve positief, gezellig gedrag gaan belonen zou ik niet weten wat jij verder kan doen. En zelfs belonen kan controversieel zijn omdat de depressieve persoon dan gaat doen alsof hij vrolijk is wat verwarrend kan zijn.

Als je toch graag bij hem wil zijn zou ik dat gewoon doen, maar ga er niet van uit dat jij hem kan veranderen. Je kan aan hem vragen wat hij het liefste heeft dat je doet. Maar therapeutisch; nee. Grote kans dat je het verkeerde doet.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Als iedereen zijn handen van iedereen aftrok bij problemen zou het een nare troosteloze boel worden in de wereld, dus top dat jij wat voor hem wil betekenen, maar laat bij hem wat jij niet goed begrijpt.
Enfin, doe waar je je fijn bij voelt. Of hij een officiële diagnose wil hebben kan alleen hijzelf beslissen.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 12-09-2023 06:40
58.56% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben hier helaas mee bekend, want ik heb zo’n stoornis. Niet zo heftig als jouw vriend, maar genoeg om te weten dat het voor een partner heel moeilijk is. Mijn partner is heel easy-going en heel stabiel, probeert mij niet perse te helpen, maar is er als steun. En hij houdt van me, van degene die ik ben dwars door de toppen en dalen heen.

Ik slik nu hele goede medicatie, een stemmingsstabilisator die onwijs goed helpt. Ik hoop voor jouw vriend dat hij snel die hulp krijgt, want het is een godszegen. Ik krijg eindelijk echt mijn leven op de rit/onder controle.

Heb je het idee dat je je vriend echt kent. Wie hij is, los van de stoornis?
Je bent heel gevoelig voor stemming schrijf je. Dat lijkt me niet de juiste match voor iemand met een stemmingsstoornis om het maar zwak uit te drukken. Maar het is heel verdrietig. Kunnen jullie goed praten hierover?
Hier kom ik nog op terug
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
12-09-2023 06:32
Als iedereen zijn handen van iedereen aftrok bij problemen zou het een nare troosteloze boel worden in de wereld, dus top dat jij wat voor hem wil betekenen, maar laat bij hem wat jij niet goed begrijpt.
Enfin, doe waar je je fijn bij voelt. Of hij een officiële diagnose wil hebben kan alleen hijzelf beslissen.

Ik vind dat je hiermee TO een schuldgevoel aanpraat. En onterecht, naar mijn idee. TO mag ook goed voor zichzelf zorgen, sterker nog, dat vind ik haar eerste prioriteit. Ze gaat er zelf aan onderdoor, dus mag ze gewoon stoppen met deze relatie. Deze man kan terecht bij familie of hulpverlening, TO is niet beide niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
PeanutbutterJelly schreef:
11-09-2023 21:20

Het is zo intens.. En als hij zich goed voelt vind ik het zo fijn samen..


Besef je goed dat dit net zo min is wie hij is als de persoon die hij is in zijn depressieve periode. Hij gaat niet altijd zo zijn als in zijn manische periodes. En gelukkig ook niet altijd zoals in zijn depressieve periodes.

Dit ga jij als sensitieve persoon niet volhouden jarenlang. Denk aan jezelf.
Coffee is never my cup of tea
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben ook nogal gevoelig voor sfeer/gevoelens van anderen en mijn man had ook een neiging tot depressieve episoden. Gelukkig inmiddels steeds minder, maar ik kan je vertellen dat dit als partner van echt niet makkelijk is. Mijn man is mijn grote liefde, maar desondanks heeft dit heel veel hele moeilijke perioden opgeleverd. Als hij zich niet goed voelde, dan had dit een enorme weerslag op mij en voelde ik me meestal ook niet goed. Ik heb na 20+ jaar samenzijn nog steeds niet echt een goede manier gevonden om me daar tegen te wapenen. Daarom ben ik blij dat hij het inmiddels bijna niet meer heeft.

Maar goed, bedenk goed of dit is wat je wil. De rest van je leven. Je kunt ook constateren dat jullie niet bij elkaar passen. Misschien past iemand die minder gevoelig is, beter bij hem. En andersom, past iemand zonder deze problematiek, beter bij jou
Alle reacties Link kopieren Quote
nerdopviva schreef:
12-09-2023 07:24
Ik vind dat je hiermee TO een schuldgevoel aanpraat. En onterecht, naar mijn idee. TO mag ook goed voor zichzelf zorgen, sterker nog, dat vind ik haar eerste prioriteit. Ze gaat er zelf aan onderdoor, dus mag ze gewoon stoppen met deze relatie. Deze man kan terecht bij familie of hulpverlening, TO is niet beide niet.

Dat vind ik niet want TV icoon zegt eronder dat het top is dat TO dit doet voor haar partner. Het is een generieke opmerking bovendien. Dus je kan ervoor kiezen om erdoor aangesproken te voelen.

Zelfzorg bij complexe zorg voor anderen is moeilijk en TO moet inschatten of ze dit langdurig kan volhouden. Aangezien ze aangeeft erg sensitief te zijn zou ik proberen het contact te doseren voorlopig.

En veel sterkte TO. Lijkt mij een heel lastige situatie. Hopelijk is er voor je partner goede medicatie en is er ook een toekomst voor jullie.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
TO. Koester je sociale antennes en je empathisch vermogen. De kunst om niet overladen te raken zit hem in het accepteren van je persoonlijke grenzen en verantwoordelijkheden binnen relaties met anderen. Ken je die goed?
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Kingsqueen schreef:
12-09-2023 06:37
Ik ben hier helaas mee bekend, want ik heb zo’n stoornis. Niet zo heftig als jouw vriend, maar genoeg om te weten dat het voor een partner heel moeilijk is. Mijn partner is heel easy-going en heel stabiel, probeert mij niet perse te helpen, maar is er als steun. En hij houdt van me, van degene die ik ben dwars door de toppen en dalen heen.

Ik slik nu hele goede medicatie, een stemmingsstabilisator die onwijs goed helpt. Ik hoop voor jouw vriend dat hij snel die hulp krijgt, want het is een godszegen. Ik krijg eindelijk echt mijn leven op de rit/onder controle.

Heb je het idee dat je je vriend echt kent. Wie hij is, los van de stoornis?
Je bent heel gevoelig voor stemming schrijf je. Dat lijkt me niet de juiste match voor iemand met een stemmingsstoornis om het maar zwak uit te drukken. Maar het is heel verdrietig. Kunnen jullie goed praten hierover?
Fijn dat je zo geholpen bent. Heb je verder specifiek een behandeling gehad op je stemmingsstoornis?

Zijn stemming is echt heftiger geworden door een situatie op werk. Merk een heel groot verschil met 2 maanden geleden.
We kunnen er gelukkig heel goed over praten. We praten sowieso goed over van alles, vragen veel. We hebben echt diepe gesprekken.
Als hij zich slecht voelt kan ik hem goed een spiegel voor houden. Waar hij me dan weer voor bedankt.
Ik zeg ook wel eens als we samenzijn dat ik naar huis ga om op te laden, alleen te slapen. Of ik spreek uit dat ik het moeilijk vind en even niet weet wat ik moet zeggen. Dus grenzen aangeven lukt. Mijn eigen verwachtingsmanagement moet ik nog wat aanpassen. Dat als hij zich wat beter voelt, niet teleurgesteld zijn dat hij zich de volgende dag weer slecht voelt. Of als hij er na een week nog niet uit is.
Ik wil sommige vragen ook niet meer voeden. Hij kan echt van die levensvragen stellen als hij zich slecht voelt. Maar op zo'n moment kun je die vragen niet beantwoorden.
Het blijft een proces. Ik wil hem niet aan de kant zetten.. Want er kan zoveel verbeteren als hij zich laat behandelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
nerdopviva schreef:
12-09-2023 07:24
Ik vind dat je hiermee TO een schuldgevoel aanpraat. En onterecht, naar mijn idee. TO mag ook goed voor zichzelf zorgen, sterker nog, dat vind ik haar eerste prioriteit. Ze gaat er zelf aan onderdoor, dus mag ze gewoon stoppen met deze relatie. Deze man kan terecht bij familie of hulpverlening, TO is niet beide niet.
Ik zie het van beide kanten. Ik snap dat ik aan mezelf moet denken. En ik snap ook dat het hard is als je je handen gelijk van iemand aftrekt.
En ik voor nu trek ik mijn handen nog niet van hem af. Waarom? Zijn stemmingsstoornis is nog onbehandeld. Hij heeft zelf de goede wil om er mee bezig te gaan. Dus ik wil er voor hem zijn. Maar daarbij moet ik mezelf niet uit het oog verliezen.
Hij mag best dingen bij me neerleggen. Daar zijn partners voor.. Maar ik heb wel besloten niet alles meer te voeden. Er niet diep op in te gaan.
Ik wil hier de juiste weg in vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hou wat je ook doet je eigen woning aan. Je bent hem al aan het helpen.

Dat is niet jouw taak.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Poeszie schreef:
12-09-2023 09:41
Ik ben ook nogal gevoelig voor sfeer/gevoelens van anderen en mijn man had ook een neiging tot depressieve episoden. Gelukkig inmiddels steeds minder, maar ik kan je vertellen dat dit als partner van echt niet makkelijk is. Mijn man is mijn grote liefde, maar desondanks heeft dit heel veel hele moeilijke perioden opgeleverd. Als hij zich niet goed voelde, dan had dit een enorme weerslag op mij en voelde ik me meestal ook niet goed. Ik heb na 20+ jaar samenzijn nog steeds niet echt een goede manier gevonden om me daar tegen te wapenen. Daarom ben ik blij dat hij het inmiddels bijna niet meer heeft.

Maar goed, bedenk goed of dit is wat je wil. De rest van je leven. Je kunt ook constateren dat jullie niet bij elkaar passen. Misschien past iemand die minder gevoelig is, beter bij hem. En andersom, past iemand zonder deze problematiek, beter bij jou
Bedankt voor het delen van je ervaring.
Misschien past hij (nu) niet bij me door zijn problematiek. We passen verder wel goed bij elkaar wat intellect, waardes en normen betreft. En er is ook gewoon die emotionele aantrekkingskracht. We kunnen zo ontzettend goed praten. Oordelen elkaar niet. Vanaf seconde 1 was het gewoon raak. En ik heb genoeg vergelijkingsmateriaal om te zeggen dat dat zo is haha.
Als hij zich niet wou laten behandelen was het wel einde oefening voor mij. Maar nu kiest hij voor hulp en ik wil er voor hem zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vind je partner zelf ook dat hij een cyclothyme stoornis heeft? En is het zo erg dan als hij Schopenhauer speelt? En moet jij iets oplossen voor hem? Ervaart hij dat voeden als voeden? Mag je niet voederen? In hoeverre mag hij wisselvallig zijn?
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Campanula schreef:
12-09-2023 09:43
Dat vind ik niet want TV icoon zegt eronder dat het top is dat TO dit doet voor haar partner. Het is een generieke opmerking bovendien. Dus je kan ervoor kiezen om erdoor aangesproken te voelen.

Zelfzorg bij complexe zorg voor anderen is moeilijk en TO moet inschatten of ze dit langdurig kan volhouden. Aangezien ze aangeeft erg sensitief te zijn zou ik proberen het contact te doseren voorlopig.

En veel sterkte TO. Lijkt mij een heel lastige situatie. Hopelijk is er voor je partner goede medicatie en is er ook een toekomst voor jullie.
Bedankt voor je reactie!

Voor mezelf kiezen doe ik inderdaad. Hij voelt zich nu slecht. Ik voel me vandaag ook wat minder, dus ik heb er bewust voor gekozen om hem vanavond niet te zien.

Als het jaren lang zo blijft, ga ik het inderdaad niet volhouden. Maar het is onbehandeld, dus ik wil het aanzien. Hulp is onderweg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar als hij behandeld wordt en het slaat aan is hij niet perse zoals nu op zijn beste momenten he?
Coffee is never my cup of tea
Alle reacties Link kopieren Quote
Campanula schreef:
12-09-2023 10:43
TO. Koester je sociale antennes en je empathisch vermogen. De kunst om niet overladen te raken zit hem in het accepteren van je persoonlijke grenzen en verantwoordelijkheden binnen relaties met anderen. Ken je die goed?
Dank! Het blijft vallen en opstaan. Ik zie het als een vloek en een zegen.
En ben nog in ontwikkeling. Ik weet dat ik mijn verwachtingen meer moet bijstellen en daar wil ik aan werken. Net zoals me verantwoordelijk voelen. Ik voel me nog te verantwoordelijk. En alles met een 'te' ervoor is niet goed. Gezond verantwoordelijk is mijn doel.
Grenzen aangegeven doe ik steeds beter. Ik kan tegen hem zeggen dat het mij teveel wordt. Of dat ik weg ga als ik alleen moet zijn.
Het blijft een proces.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe lang moet hij wachten voor de hulp op zijn plek is? Werkt hij nu al aan zijn psyche door zich in te lezen op dit ziektebeeld? Heeft hij inzicht in zijn eigen ziekte?

Is dit erfelijk?

Gaat hij medicatie nodig moeten hebben? Vaak gaat het op medicatie heel goed. Zo goed, dat de persoon denkt het nu wel zonder medicatie te kunnen. Terwijl de medicatie het juist zo stabiel houdt. En zonder een persoon weer helemaal van het padje raakt. Iets voor in je achterhoofd.

In elk geval is dit niet een situatie wat stopt als de hulp er is. Het is hooguit op poten zetten. Het meeste van het werk moet door je vriend zelf worden gedaan. Gaat hem dat lukken.

Succes!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Marianneke schreef:
12-09-2023 23:18
Maar als hij behandeld wordt en het slaat aan is hij niet perse zoals nu op zijn beste momenten he?

Nee. Dat verwacht ik ook niet. En aan
Die wisselingen zullen blijven.
Alleen ze zijn nu zo hevig aanwezig. Week heel slecht, week goed, dan weer een week heel slecht. Ik hoop dat hij ze meer kan voorkomen, er meer grip op krijgt.
.
anoniem_655bb2d510698 wijzigde dit bericht op 14-09-2023 00:26
Reden: Laat mar.
99.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
12-09-2023 23:24
Hoe lang moet hij wachten voor de hulp op zijn plek is? Werkt hij nu al aan zijn psyche door zich in te lezen op dit ziektebeeld? Heeft hij inzicht in zijn eigen ziekte?

Is dit erfelijk?

Gaat hij medicatie nodig moeten hebben? Vaak gaat het op medicatie heel goed. Zo goed, dat de persoon denkt het nu wel zonder medicatie te kunnen. Terwijl de medicatie het juist zo stabiel houdt. En zonder een persoon weer helemaal van het padje raakt. Iets voor in je achterhoofd.

In elk geval is dit niet een situatie wat stopt als de hulp er is. Het is hooguit op poten zetten. Het meeste van het werk moet door je vriend zelf worden gedaan. Gaat hem dat lukken.

Succes!
Hij leest er inderdaad over. Doordat we er zoveel over praten is hij zich gaan inlezen. Ik opperde wat van bipolairiteit en hij kwam zelf met de cyclothyme stoornis. Bij zijn broer, die psychiater is, heeft hij dit laten checken en die vermoedt ook dat hij het heeft.
Hij heeft een beetje inzicht.. In zijn slechte periodes voelt het alsof hij altijd zo is geweest en zijn goede periodes gaat hij gewoon maar weer door en geniet van zijn energie en creativiteit.
Medicatie kan in deze vorm gevaarlijk zijn. Maar dat is iets aan zijn toekomstige behandelaar om met hem uit te zoeken.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven