Cyclothyme stoornis

Sinds 5 maanden ben ik met een man aan het daten die vermoedelijk een cyclothyme stoornis heeft. Ik zeg vermoedelijk, want hij is nog niet gediagnosticeerd. Zijn hulpvraag staat uit. Maar alles wijst erop.
Zijn depressieve periodes zijn de laatste tijd wat langer dan zijn manische periodes. Langer dan een week depri en dan een paar dagen vol energie.

Vaak als we samen zijn als hij zich slecht voelt is alleen het samen zijn wel voldoende om hem wat meer uit zijn hoofd te krijgen. Alleen dan wordt hij de volgende dag weer slecht wakker..

Ik merk dat ik er op dit moment doorheen zit. Ik ben een erg sensitief persoon en ik kan stemmingen echt opzuigen als een spons. Ik probeer het te blokken, maar soms gebeurd het dat ik me ook opeens rot voel als we samen zijn. En dat is dus de laatste keer gebeurd. Nu voel ik me rot dat hij zich zo rot voelt. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen of doen als hij zegt dat hij zich zo slecht voelt, zich waardeloos voelt, zijn werk niet voor elkaar krijgt.. Ik ken hem nog geen halfjaar, maar heb zeker al 10 depressieve periodes meegemaakt.
Het is zo intens.. En als hij zich goed voelt vind ik het zo fijn samen.. Dan hoop ik zo dat zijn goede gevoel een keer langer kan blijven dan een week.

Ik zoek naar ervaringen. Iemand die het heeft? Of een partner die het heeft? Hoe ga jij ermee om?

Doreia* schreef: ↑

12-09-2023 23:24

Hoe lang moet hij wachten voor de hulp op zijn plek is? Werkt hij nu al aan zijn psyche door zich in te lezen op dit ziektebeeld? Heeft hij inzicht in zijn eigen ziekte?

Is dit erfelijk?

Gaat hij medicatie nodig moeten hebben? Vaak gaat het op medicatie heel goed. Zo goed, dat de persoon denkt het nu wel zonder medicatie te kunnen. Terwijl de medicatie het juist zo stabiel houdt. En zonder een persoon weer helemaal van het padje raakt. Iets voor in je achterhoofd.

In elk geval is dit niet een situatie wat stopt als de hulp er is. Het is hooguit op poten zetten. Het meeste van het werk moet door je vriend zelf worden gedaan. Gaat hem dat lukken.

Succes!

Hij leest er inderdaad over. Doordat we er zoveel over praten is hij zich gaan inlezen. Ik opperde wat van bipolairiteit en hij kwam zelf met de cyclothyme stoornis. Bij zijn broer, die psychiater is, heeft hij dit laten checken en die vermoedt ook dat hij het heeft.
Hij heeft een beetje inzicht.. In zijn slechte periodes voelt het alsof hij altijd zo is geweest en zijn goede periodes gaat hij gewoon maar weer door en geniet van zijn energie en creativiteit.
Medicatie kan in deze vorm gevaarlijk zijn. Maar dat is iets aan zijn toekomstige behandelaar om met hem uit te zoeken.

Kingsqueen schreef: ↑

13-09-2023 19:51

Ik krijg ook behandeling: klinische psycholoog en verpleegkundig specialist. Superfijn. Wat ik al zei : ik gun het iedereen. Echt erg dat die wachtlijsten zo lang zijn.

Bij een bipolaire stoornis komen en gaan de depressies en de (hypo)mane perioden. Daar heb je eigenlijk helemaal geen invloed op. Het feit dat er iets op zijn werk speelt lijkt hem misschien in een depressieve periode te trekken en daarom praten jullie daar waarschijnlijk zo veel over. Maar het feit dat hij somber is/depressief is heeft met de stoornis te maken en niet met de situatie. Neemt niet weg dat iets op het werk heel rot kan zijn natuurlijk.

Dit heb ik echt moeten leren begrijpen. En nu ik al langere tijden medicijnen slik begin ik dat steeds beter in te zien. En ook dat ik er écht niks aan kon doen. Daar heb ik me vaak schuldig over gevoeld. Alsof ik beter mijn best moest doen om het leven onder controle te krijgen.

Kan ik hieruit opmaken dat je dan dus ook altijd in behandeling zult zijn?

Heb jij specifiek de cyclothyme stoornis? Ik heb namelijk gelezen dat medicatie gevaarlijk kan zijn als je de cyclothyme variant hebt.

En bedankt voor de uitleg. Ik heb ook gelezen dat zelfs bij blije gebeurtenissen, wat ingrijpend is, je in een depressieve periode kunt belanden.

Mijn partner kan beginnen met schematherapie. Dit omdat hij in zijn kindertijd en deels pubertijd te maken heeft gehad met een nare scheiding van zijn ouders. Waardoor hij nu last heeft van bepaalde overtuigingen en copingen.
De intentie is goed dat hij zelf hulp zoekt. Alleen ik ben van mening dat hij ook echt voor zijn stemmingsstoornis een behandeling moet. En dat dat eigenlijk voor moet gaan. Helaas zijn die wachtlijsten ontzettend lang. Soms wel een jaar.
We hebben hier lang over gepraat.
Na dit gesprek heeft mijn vriend de psycholoog gemaild om zijn verloop van zijn stemming uit te leggen en specifieke vragenlijsten gevraagd om hier getest op te worden.
Die psycholoog van de schematherapie beweerd dat hij daar ook wel op zijn plek zit. Maar ik ben bang dat veel niet binnenkomt als hij down is, net zoals het in een groep is Hij heeft een specifiek behandelplan nodig. Echt een individuele aanpak.
Alleen hij heeft nu geen keus. De stemmingsstoornis behandeling kan nog lang duren.

Doreia* schreef: ↑

13-09-2023 22:39

Waak je ervoor om namens hem zijn stoornis op te willen lossen en het over te nemen?
In januari was jij nog helemaal niet zijn vriendin en nu praat je al over hem alsof jij het beter weet en ziet dan hijzelf.

Laat het zijn proces zijn. Dan is het ook zijn proces en niet het jouwe.

Ik snap wat je zegt. Ik kan het niet oplossen. Ik gun hem de juiste hulp. Hij worstelt hier al zo ontzettend lang mee en gunt zichzelf dit niet. Alsof hij het niet waard is.
Ik ben zelf geen onbekende wat psychische zorg betreft en wil helpend zijn. Ik ben zelf ooit de verkeerde kant op gestuurd, een verkeerde behandeling gehad en dat werkte uiteindelijk averechts. Dat zit nog zo in mijn achterhoofd.. De juiste hulp is zo belangrijk.
Maar het is inderdaad zijn proces.