Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
zaterdag 6 juni 2020 om 18:26
Ja ik ben regelmatig weggeweest met een depressie. Maar ik zeg doen en pas evt. programma aan als heel de dag op stap te zwaar is. Echt, ik heb het al vaker gezegd, maar je normale dingen blijven doen is echt goed voor je. En soms is de extra afleiding fijn en maakt het misschien iets minder zwaar. Dus ik zou zeker gaan en niet afzeggen omdat je depressief bent. Want als je alles gaat afzeggen door je depressie, dan is het einde zoek.
zaterdag 6 juni 2020 om 18:31
Hallo allemaal, ik ben een meelezer en wilde graag even op dit berichtje van jou reageren, Karratha.Karratha schreef: ↑02-06-2020 16:23Ik zie dat dingen bij mijn zussen wel veel meer vanzelf gaan : partners die aanschuiven bij het eten, leuke banen met fijne, betrokken collega;'s, hechte vriendengroepen. Ik heb dat niet echt, en ik weet dat ik daardoor een beetje een zorgenkind ben, wat de druk/angst/stress en met name het schuldgevoel. alleen maar verder aanwakkert.
Ik herken heel erg wat je schrijft, over die dubbele gevoelens van naar je ouders toe gaan, en ook wat je hierboven schrijft. Ik kamp sinds een paar jaar met (terugkerende) depressies en het doet mij zo'n pijn dat ik niet zoals het overgrote merendeel van de mensen in mijn omgeving de dingen kan doen/meemaak die ik ook graag zou willen doen/meemaken. Uiteraard weet ik heus dat het bij anderen niet allemaal rozengeur en maneschijn is, maar waar zij strugglen met dingen die zij in volgende levensfasen meemaken, struggle ik nog steeds met dat mijn leven ca vijf jaar geleden min of meer stil is komen te staan (ook na meermaals therapie nog steeds geen idee wat de oorzaak nou precies was/is, en bovenal hoe hier nou toch uit te komen).
Vooral de eenzaamheid begin ik ondragelijk te vinden, en dan vooral de emotionele eenzaamheid. Een groot deel van mijn netwerk was weggevallen/verwaterd, vooral doordat mensen relaties en gezinnen kregen (en vaak verhuisden) etc. Dat probeer ik weer op te bouwen en ik zie nu wel weer meer mensen, maar ik mis vooral ook heel erg een wat hechtere band met iemand. De laatste tijd ga ik ook weer wat vaker naar mijn ouders, echt schatten van mensen, maar absoluut geen praters en ze wonen in een klein dorp waar ik op mijn achttiende bij wijze van spreken gillend ben weggerend (ik ben veel meer een stadsmens). En nu, zoveel jaar later , loop ik daar weer, alsof ik geen stap vooruit ben gekomen, terwijl ik het tot ca vijf jaar geleden gewoon oke voor elkaar had en gemiddeld gewoon een tevreden mens was (ik had een heel goede beste vriend, een oke huis, deed leuk werk en een studie, er lagen mooie toekomstkansen - allemaal weg nu). Natuurlijk ben ik eeuwig dankbaar dat ik mijn ouders uberhaupt nog heb en ze zijn blij dat ze wat voor mij kunnen betekenen, maar snappen ook wel dat je eind dertig liever een ander leven had gehad.
zaterdag 6 juni 2020 om 18:55
Dank voor je reactie. Hoe beviel het je dan om weg te zijn? Was het op vakantie zwaarder dan thuis? Of dat niet? Nooit spijt gehad dat je toch ging?Shiverrr schreef: ↑06-06-2020 18:26Ja ik ben regelmatig weggeweest met een depressie. Maar ik zeg doen en pas evt. programma aan als heel de dag op stap te zwaar is. Echt, ik heb het al vaker gezegd, maar je normale dingen blijven doen is echt goed voor je. En soms is de extra afleiding fijn en maakt het misschien iets minder zwaar. Dus ik zou zeker gaan en niet afzeggen omdat je depressief bent. Want als je alles gaat afzeggen door je depressie, dan is het einde zoek.
zaterdag 6 juni 2020 om 19:16
Ik reageer even niet op anderen want heb zware dagen gehad.
Het zorgen voor mijn vriendin was heel zwaar. Naar de wc brengen was al een crime. Ze mag niet rechtop zitten en heeft veel pijn. Ik heb ook moeten afvegen. Maar het ergste was wel extreem strakke operatie broekjes aan doen met heel veel pijn en zij die dat niet kon.
En bij alles moest ik helpen en ook telkens tillen.
Ik vond het niet erg om te doen maar wel heel uitputtend. Ook omdat ik in een vreemd huis was en dus ook niet goed sliep.
Mijn trein vertrekt net en ik moet nog 1,5 uur reizen en heb niet gegeten.
Ik heb dit wel onderschat. Ook dat er telkens wel wat is. Wondvocht urine pillen weet in veel.
Nu moet ik dus wel even op mezelf gaan letten. Want dit heeft wel veel invloed op mij gehad.
En ze hebben me gevraagd of ik vaker wil. Maar dat wil ik wel maar dan moet ik het wel iets anders doen. Bijvoorbeeld niet logeren.
En ik was nu al mijn logeer spullen vergeten. En mijn knuffel kon niet mee omdat ik een taart voor haar had gebakken.
Maar nu eerst maar eens uitrusten ...
Het zorgen voor mijn vriendin was heel zwaar. Naar de wc brengen was al een crime. Ze mag niet rechtop zitten en heeft veel pijn. Ik heb ook moeten afvegen. Maar het ergste was wel extreem strakke operatie broekjes aan doen met heel veel pijn en zij die dat niet kon.
En bij alles moest ik helpen en ook telkens tillen.
Ik vond het niet erg om te doen maar wel heel uitputtend. Ook omdat ik in een vreemd huis was en dus ook niet goed sliep.
Mijn trein vertrekt net en ik moet nog 1,5 uur reizen en heb niet gegeten.
Ik heb dit wel onderschat. Ook dat er telkens wel wat is. Wondvocht urine pillen weet in veel.
Nu moet ik dus wel even op mezelf gaan letten. Want dit heeft wel veel invloed op mij gehad.
En ze hebben me gevraagd of ik vaker wil. Maar dat wil ik wel maar dan moet ik het wel iets anders doen. Bijvoorbeeld niet logeren.
En ik was nu al mijn logeer spullen vergeten. En mijn knuffel kon niet mee omdat ik een taart voor haar had gebakken.
Maar nu eerst maar eens uitrusten ...
zondag 7 juni 2020 om 08:09
@Dacities: Ik vond het makkelijker dan thuis. Je had afleiding, deed andere dingen en was er even tussen uit. Dat ik super kon genieten van dingen, was ook niet altijd zo. Maar er waren wel momenten dat ik het oprecht even naar mijn zin kon hebben. Ik heb nooit spijt gehad dat ik ben gegaan eigenlijk. Persoonlijk zou ik eerder spijt hebben om niet te gaan, omdat je depressie dan weer iets verpest voor je. Dus persoonlijk zou ik nooit niet gaan eigenlijk. Laat de depressie niet van je winnen en zo voelt het voor mij wel als ik zou afzeggen. Ik weet natuurlijk niet met wie je gaat, maar ik neem aan dat je je bij die mensen wel veilig voelt. Misschien als je heel moe bent dat je ook niet alles doet, maar een deel ofzo. Dat je meer rust pakt.
@Choco: He wat naar dat je het een beetje onderschat had en ook je belangrijke dingen van thuis was vergeten! Dat maakte het vast ook lastiger voor je. Klinkt ook wel zwaar wat je moest doen. Ik dacht dat je meer iets bedoelde van gewoon gezelschap houden en bijv. voor het eten zorgen oid. Rust vandaag maar lekker uit en hopelijk voel je je gauw weer wat beter!
@Choco: He wat naar dat je het een beetje onderschat had en ook je belangrijke dingen van thuis was vergeten! Dat maakte het vast ook lastiger voor je. Klinkt ook wel zwaar wat je moest doen. Ik dacht dat je meer iets bedoelde van gewoon gezelschap houden en bijv. voor het eten zorgen oid. Rust vandaag maar lekker uit en hopelijk voel je je gauw weer wat beter!
zondag 7 juni 2020 om 17:26
Ik voel me al 2 dagen echt verdrietig en in paniek. Dus nu moeten we haar gaan inschrijven voor een verzorgingstehuis, zodat dat ze op de wachtlijst komt. Maar je schrikt ervan hoe hard ze achteruit gaat. Mijn ouders zeggen dat ik er ook rekening mee moet houden dat ze er op een dag ook gewoon niet meer kan zijn doordat haar hart ermee stopt. Maar als ik zo moet leven, dan val ik sowieso terug in mijn depressie en paniek. Terwijl het misschien ook nog jaren kan duren? Ik wil het liever negeren en doen alsof het er niet is. Maar ik weet dat dan het gevolg is, dat ik het onverwachts vind en daar helemaal van ondersteboven ben.
Thuis kan ik er niet goed over praten omdat het mijn moeder, want het komt voor haar ook dichtbij. Dus dat maakt het voor mij extra lastig, want bij wie moet ik dan mijn zorgen uiten? Dus ik ga mijn psycholoog mailen of we weer telefonische afspraak kunnen maken.
Dus nu heb ik al 2 dagen weer wat geslikt en het ging echt net zo goed. Het voelt ook weer niet alsof ik terugval, ik moet er misschien gewoon even aan "wennen" dat de situatie nu zo is net zoals met corona. Want ik voel me ook niet rot zoals bij een depressie. Maar meer verdrietig en in paniek ervan. Morgen misschien weer een betere dag.
Thuis kan ik er niet goed over praten omdat het mijn moeder, want het komt voor haar ook dichtbij. Dus dat maakt het voor mij extra lastig, want bij wie moet ik dan mijn zorgen uiten? Dus ik ga mijn psycholoog mailen of we weer telefonische afspraak kunnen maken.
Dus nu heb ik al 2 dagen weer wat geslikt en het ging echt net zo goed. Het voelt ook weer niet alsof ik terugval, ik moet er misschien gewoon even aan "wennen" dat de situatie nu zo is net zoals met corona. Want ik voel me ook niet rot zoals bij een depressie. Maar meer verdrietig en in paniek ervan. Morgen misschien weer een betere dag.
zondag 7 juni 2020 om 18:34
@shiverr. Ach wat vervelend nou! Kan me voorstellen dat dit schrikken is. En logisch dat je je hier aan moet aanpassen.
Ik vind het wel heel bijzonder dat je het gevoel hebt niet terug te vallen. Dat lijkt me toch vooruitgang? Zeker in zo'n heftige situatie.
Zelf denk in dat je je niet hoeft en kan voorbereiden op de dood van een ander. Ik weet niet of dat voorbereiden uit haalt.
Bovendien kan het (afgaande op jou woorden) ook nog langer duren. In die tijd kan je aansterken en dan kan je het misschien beter aan (qua psyche).
Maar misschien heb in dit mis. Maar zelf leef ik ook zo. Ik heb niet het idee dat je voor een grote gebeurtenis alvast vooraf kan gaan verwerken.
Heel veel sterkte!
Ik vind het wel heel bijzonder dat je het gevoel hebt niet terug te vallen. Dat lijkt me toch vooruitgang? Zeker in zo'n heftige situatie.
Zelf denk in dat je je niet hoeft en kan voorbereiden op de dood van een ander. Ik weet niet of dat voorbereiden uit haalt.
Bovendien kan het (afgaande op jou woorden) ook nog langer duren. In die tijd kan je aansterken en dan kan je het misschien beter aan (qua psyche).
Maar misschien heb in dit mis. Maar zelf leef ik ook zo. Ik heb niet het idee dat je voor een grote gebeurtenis alvast vooraf kan gaan verwerken.
Heel veel sterkte!
zondag 7 juni 2020 om 22:07
Herkenbaar hoor DaCities, ik heb vanmorgen niet gedoucht en zit hier moed te verzamelen om straks alsnog te gaan.
Maar ik wil ook de benedenverdieping nog stofzuigen en de keukenvloer en toilet nog even dweilen.
Ga zo denk ik nog wel een pam nemen want ik word echt gestoord door die verdraaide spanning op mijn kaken. Krijg er gewoon fysiek hoofdpijn van.
Maar ik wil ook de benedenverdieping nog stofzuigen en de keukenvloer en toilet nog even dweilen.
Ga zo denk ik nog wel een pam nemen want ik word echt gestoord door die verdraaide spanning op mijn kaken. Krijg er gewoon fysiek hoofdpijn van.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 8 juni 2020 om 14:44
@Choco: Het voelt gewoon heel anders aan. Misschien omdat ik nu stabiel ben en meer aan kan. Want vandaag voel ik me gewoon weer oke, zolang ik er niet al te veel over ga piekeren. Ik kan er gewoon beter mee dealen als ik stabieler ben merk ik. Want in een depressie had ik dit er niet bij kunnen hebben. Alleen wanneer het wel misgaat, dan heb ik een groot probleem. Maar gelukkig is het zover nog niet.
Het klopt dat dit ook nog meerdere jaren? kan duren. Dus idd ik kan mezelf niet helemaal voorbereiden erop, dus daarin heb je gelijk. Ik kan alleen mn zorgen bij mijn psycholoog uiten en misschien dat zij nog tips heeft wat ik het beste kan doen. Maar de laatste keer was haar tip dat ik tegen mezelf moest zeggen dat ik dit WEL aan kon. Dus dat doe ik nu ook wel.
Is het bij jou gelukt om te gaan werken? En hoe voel je je vandaag,? Al een beetje uitgerust van je weekend?
@Dacities: Hoe is het vanochtend gegaan?
@Ibi: Goed dat het je is gelukt om toch te dweilen en stofzuigen! Hoe gaat het vandaag met je?
Het klopt dat dit ook nog meerdere jaren? kan duren. Dus idd ik kan mezelf niet helemaal voorbereiden erop, dus daarin heb je gelijk. Ik kan alleen mn zorgen bij mijn psycholoog uiten en misschien dat zij nog tips heeft wat ik het beste kan doen. Maar de laatste keer was haar tip dat ik tegen mezelf moest zeggen dat ik dit WEL aan kon. Dus dat doe ik nu ook wel.
Is het bij jou gelukt om te gaan werken? En hoe voel je je vandaag,? Al een beetje uitgerust van je weekend?
@Dacities: Hoe is het vanochtend gegaan?
@Ibi: Goed dat het je is gelukt om toch te dweilen en stofzuigen! Hoe gaat het vandaag met je?
maandag 8 juni 2020 om 16:14
Vanochtend was zwaar. Maar wel opgestaan en kind weggebracht. Daarna alleen weer in bed gekropen. Voelde me wel eindelijk toen weer eens een beetje ontspannen. Dus dat was wel fijn. ‘s middags eruit gekomen voor de lunch en daarna naar de psychiater. Bult medicijnen meegekregen, ook ad. Zou willen dat het morgen al zou werken, maar heb begrepen dat daar vaak een aantal weken overheen gaat.Shiverrr schreef: ↑08-06-2020 14:44@Choco: Het voelt gewoon heel anders aan. Misschien omdat ik nu stabiel ben en meer aan kan. Want vandaag voel ik me gewoon weer oke, zolang ik er niet al te veel over ga piekeren. Ik kan er gewoon beter mee dealen als ik stabieler ben merk ik. Want in een depressie had ik dit er niet bij kunnen hebben. Alleen wanneer het wel misgaat, dan heb ik een groot probleem. Maar gelukkig is het zover nog niet.
Het klopt dat dit ook nog meerdere jaren? kan duren. Dus idd ik kan mezelf niet helemaal voorbereiden erop, dus daarin heb je gelijk. Ik kan alleen mn zorgen bij mijn psycholoog uiten en misschien dat zij nog tips heeft wat ik het beste kan doen. Maar de laatste keer was haar tip dat ik tegen mezelf moest zeggen dat ik dit WEL aan kon. Dus dat doe ik nu ook wel.
Is het bij jou gelukt om te gaan werken? En hoe voel je je vandaag,? Al een beetje uitgerust van je weekend?
@Dacities: Hoe is het vanochtend gegaan?
@Ibi: Goed dat het je is gelukt om toch te dweilen en stofzuigen! Hoe gaat het vandaag met je?
maandag 8 juni 2020 om 20:11
@dacities. Wat bedoel je met 'weet op de paaz te zijn?'. Heb ik door alle consternatie wat gemist?
Wel heftig dat je zo somber bent. En helaas duurt het even voor Ad werken. Helaas nog zeer zwak uitgedrukt.
Knuffel in elk geval want zo te lezen heb je die nu nodig!
@shiverr. Wat mooi om te lezen dat jij steeds meer hersteld. Erg fijn.
Altijd goed om zoiets te bespreken met je psych natuurlijk. Want dat zijn grote zaken. Haar advies klinkt alvast goed (en moeilijk).
Wel heftig dat je zo somber bent. En helaas duurt het even voor Ad werken. Helaas nog zeer zwak uitgedrukt.
Knuffel in elk geval want zo te lezen heb je die nu nodig!
@shiverr. Wat mooi om te lezen dat jij steeds meer hersteld. Erg fijn.
Altijd goed om zoiets te bespreken met je psych natuurlijk. Want dat zijn grote zaken. Haar advies klinkt alvast goed (en moeilijk).
maandag 8 juni 2020 om 20:17
Vannacht heb ik 11 uur geslapen! En voelde me daarna goed.
Op mijn werk ging het goed en daarna ben ik blijven BBQen.
Zeer zeer bijzonder dat ik zoveel kan doen.
Ik ben nu wel helemaal uitgeput en moet de komende dagen een rustiger tempo aannemen. Anders ga ik mezelf tegenkomen. En dat is hoe de meeste van mijn terugvallen zijn begonnen. Maar dat ga ik nu ook doen.
Verder is mijn zelfzorg en huishouden nog niet goed. Maar gelukkig komt mijn woonbegeleider morgen om daarover te praten. Dat is wel nodig ik heb al 1,5 week niet gedoucht bijvoorbeeld. En eigenlijk ben ik over veel dingen het overzicht kwijt.
Ja morgen moet ik echt rustig aan doen. En woensdag avond ga ik uiteten maar daaromheen niets plannen. Nu rustig aan doen is wel noodzaak.
Op mijn werk ging het goed en daarna ben ik blijven BBQen.
Zeer zeer bijzonder dat ik zoveel kan doen.
Ik ben nu wel helemaal uitgeput en moet de komende dagen een rustiger tempo aannemen. Anders ga ik mezelf tegenkomen. En dat is hoe de meeste van mijn terugvallen zijn begonnen. Maar dat ga ik nu ook doen.
Verder is mijn zelfzorg en huishouden nog niet goed. Maar gelukkig komt mijn woonbegeleider morgen om daarover te praten. Dat is wel nodig ik heb al 1,5 week niet gedoucht bijvoorbeeld. En eigenlijk ben ik over veel dingen het overzicht kwijt.
Ja morgen moet ik echt rustig aan doen. En woensdag avond ga ik uiteten maar daaromheen niets plannen. Nu rustig aan doen is wel noodzaak.
maandag 8 juni 2020 om 22:27
maandag 8 juni 2020 om 23:09
Ah dat is inderdaad wat duidelijk Dacities. Snap dat dat wel confronterend is.
Heb vrij goede dag gehad! Ben weer voorzichtig begonnen met mijn theater. Niet repeteren voor de grote voorstelling maar voor een soort mini optreden in de zomer.
Merk wel dat ik (alweer) wat overprikkelt raakt. Vandaag dus theater, morgen naar FACT, woensdag skype vergadering, donderdag naar Rotterdam (super veel zin in! Zus, zwager en neefje weer zien, naar de begraafplaats waar mijn man en moeder liggen en afsluitend eten bij mijn oom en tante), vrijdag eerst naar ziekenhuis en daarna rondleiding op de zorgboerderij.
Snap eerlijk gezegd niet hoe het nu alweer kan dat ik dagelijks dingen heb en soms meerdere dingen per dag.
Heb vrij goede dag gehad! Ben weer voorzichtig begonnen met mijn theater. Niet repeteren voor de grote voorstelling maar voor een soort mini optreden in de zomer.
Merk wel dat ik (alweer) wat overprikkelt raakt. Vandaag dus theater, morgen naar FACT, woensdag skype vergadering, donderdag naar Rotterdam (super veel zin in! Zus, zwager en neefje weer zien, naar de begraafplaats waar mijn man en moeder liggen en afsluitend eten bij mijn oom en tante), vrijdag eerst naar ziekenhuis en daarna rondleiding op de zorgboerderij.
Snap eerlijk gezegd niet hoe het nu alweer kan dat ik dagelijks dingen heb en soms meerdere dingen per dag.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 9 juni 2020 om 02:54
@ibi. Dat overprikkelde gevoel ken ik wel. En de vraag hoe ik het nu weer druk heb. Wat denk je zelf dat het antwoord op die vraag is?
@dacities. Ah ik snap het. Ja dát gevoel heb ik ook gehad. Hoe lang zit je al in de psychiatrie? Ik in elk geval 17 jaar. Maar toch lijkt het erop dat in over een aantal jaar eruit kom. Ik weet niet of dat gerustellend is, maar ik wil duidelijk maken dat het altijd nog kan.
Ik zal dan waarschijnlijk wel woonbegeleiding houden, maar dat vind ik toch anders.
Maar ik snap wel dat het confronterend is! Dat vind ik ook altijd als ik meer hulp nodig heb.
Ik hoop dat je snel wat beter gaat voelen al is het maar met kleine beetjes per keer. Want dit is nu wel zwaar voor je.
Sterkte!
@dacities. Ah ik snap het. Ja dát gevoel heb ik ook gehad. Hoe lang zit je al in de psychiatrie? Ik in elk geval 17 jaar. Maar toch lijkt het erop dat in over een aantal jaar eruit kom. Ik weet niet of dat gerustellend is, maar ik wil duidelijk maken dat het altijd nog kan.
Ik zal dan waarschijnlijk wel woonbegeleiding houden, maar dat vind ik toch anders.
Maar ik snap wel dat het confronterend is! Dat vind ik ook altijd als ik meer hulp nodig heb.
Ik hoop dat je snel wat beter gaat voelen al is het maar met kleine beetjes per keer. Want dit is nu wel zwaar voor je.
Sterkte!
dinsdag 9 juni 2020 om 11:50
Vandaag kan ik alleen maar huilen. Mijn woonbegeleider kwam over de vloer maar ik kon niet praktisch denken dus toen moest ik ook huilen en heb ik hem de deur uit gezet.
Het is me allemaal veel te veel ineens. Ik ga vandaag gewoon de hele dag op de bank liggen en de wereld negeren. En dan hopen dat het wel weer beter gaat worden allemaal.
Want dit, my friend, is hoe terugvallen beginnen.
Het is me allemaal veel te veel ineens. Ik ga vandaag gewoon de hele dag op de bank liggen en de wereld negeren. En dan hopen dat het wel weer beter gaat worden allemaal.
Want dit, my friend, is hoe terugvallen beginnen.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:58
He choco wat naar dat je vandaag opeens een slechte dag hebt. Zou het geen nawerking van gisteren kunnen zijn? Dat je toch over je grenzen bent gegaan? Maar wees vandaag lief voor jezelf, doe iets rustigs en wie weet gaat het morgen weer beter. Want we weten beide dat onze stemming kan omslaan naar depressief, maar ook weer naar een betere stemming!
@Ibi: Klinkt als een druk programma voor je! Let je er wel op dat je ook voldoende rust? Zou zonde zijn als je terugvalt omdat je te weinig rustmomenten hebt gepakt. Maar leuk dat je de theater een beetje hebt opgepakt.
@Ibi: Klinkt als een druk programma voor je! Let je er wel op dat je ook voldoende rust? Zou zonde zijn als je terugvalt omdat je te weinig rustmomenten hebt gepakt. Maar leuk dat je de theater een beetje hebt opgepakt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
