Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
dinsdag 9 juni 2020 om 17:02
@shiverr. Het komt zeker doordat ik de afgelopen halve week over mijn grenzen ben gegaan. Ik denk ook wel dat kans het grootst is dat in niet terug val.
Maar sinds een tijd voel ik wel weer die angst.
Ik denk overigens ook dat het gebrek van grip op mijn huishouden en zelfzorg mij niet helpt.
Het is wel een beetje duimen nu dus.
Maar sinds een tijd voel ik wel weer die angst.
Ik denk overigens ook dat het gebrek van grip op mijn huishouden en zelfzorg mij niet helpt.
Het is wel een beetje duimen nu dus.
dinsdag 9 juni 2020 om 18:43
Vandaag weer een zware dag. Om 10.15 uit bed gekropen. Een kleine wandeling gemaakt met mijn ouders. Boodschappen gedaan en nu aan het koken. Straks nog dochter naar bed brengen en dan zit de dag er weer op. Het voelt als een slijtageslag. Voel me zo’n kneus dat de alledaagse dingen zo veel moeite kosten...
dinsdag 9 juni 2020 om 19:23
Ik duim met je mee chocoladeballetjes. Hopelijk kan je jezelf weer herpakken.
@Dacities, vervelend dat je weer een zware dag had. Dat van jezelf een kneus voelen ken ik wel. Ik kan dan ook echt jaloers worden op mensen waarbij bijvoorbeeld douchen en eten wel vanzelf gaat.
Hier gaat het ook even wat minder, donderdag heb ik weer een paar afspraken en ik raak nu alweer gespannen. Ik kan me ook niet zo goed meer concentreren, dus meeschrijven gaat wat lastig.
@Dacities, vervelend dat je weer een zware dag had. Dat van jezelf een kneus voelen ken ik wel. Ik kan dan ook echt jaloers worden op mensen waarbij bijvoorbeeld douchen en eten wel vanzelf gaat.
Hier gaat het ook even wat minder, donderdag heb ik weer een paar afspraken en ik raak nu alweer gespannen. Ik kan me ook niet zo goed meer concentreren, dus meeschrijven gaat wat lastig.
dinsdag 9 juni 2020 om 20:49
@dacities. Bedankt voor het meeleven. Heftig dat het leven zo zwaar voor je is, maar dat maakt het helemaal niets minder. Je werkt juist zo hard om te doen wat je nog kunt. Het is gewoon hopen dat het weer wat makkelijker gaat worden en dan vooral liever sneller dan later.
Maar deze fase is depressie en geen gebrek ofzo. Sterkte!
@hope. Dit topic is op geen manier een verplichting. Als het niet goed kunnen kleine dingen je super gestresst maken. Veel succes bij je gesprekken. En sterkte bij hoe het nu gaat.
Maar deze fase is depressie en geen gebrek ofzo. Sterkte!
@hope. Dit topic is op geen manier een verplichting. Als het niet goed kunnen kleine dingen je super gestresst maken. Veel succes bij je gesprekken. En sterkte bij hoe het nu gaat.
woensdag 10 juni 2020 om 04:23
Dank je voor je berichtje. Ik vind het af en toe wel fijn om even van me af te schrijven in hoeverre dat lukt maar vind het dan lastig om veel op jullie in te gaan en mee te denken. Ik lig nu weer wakker, ik pieker over kleine dingen en kan het niet goed stoppen. 
hopelijk val ik nog in slaap voordat ik naar mijn werk moet.
hopelijk val ik nog in slaap voordat ik naar mijn werk moet.
woensdag 10 juni 2020 om 08:25
@Choco: Ik snap goed dat je die angst hebt hoor, die heb ik zelf tenslotte ook. Maar je weet wel waarvan het komt, dus misschien als je aantal dagen goed je rust pakt, je ook weer stabiel kan worden. Want je weekend klonk nogal heftig!
Komt je woonbegeleider(?) binnenkort weer? Anders kan hij je misschien wel helpen met je zelfzorg en huishouden enzo?
Ik duim met je mee dat het goed gaat komen!
@Dacities: Wat rot dat de dagen zo zwaar voor je zijn. Ik hoop dat vandaag een iets minder zware dag wordt voor je. Snap goed dat het frustrerend is om te zien dat het bij andere allemaal zo makkelijk gaat en dat het voor jou elke keer een gevecht is. Maar echt, die tijd komt voor jou ook weer. Ook al is dat nu even moeilijk te geloven.
@Hope: Het is geen verplichting om hier te schrijven he! Het moet wel leuk blijven om te doen. Heb je uiteindelijk nog wat kunnen slapen vannacht?
Komt je woonbegeleider(?) binnenkort weer? Anders kan hij je misschien wel helpen met je zelfzorg en huishouden enzo?
Ik duim met je mee dat het goed gaat komen!
@Dacities: Wat rot dat de dagen zo zwaar voor je zijn. Ik hoop dat vandaag een iets minder zware dag wordt voor je. Snap goed dat het frustrerend is om te zien dat het bij andere allemaal zo makkelijk gaat en dat het voor jou elke keer een gevecht is. Maar echt, die tijd komt voor jou ook weer. Ook al is dat nu even moeilijk te geloven.
@Hope: Het is geen verplichting om hier te schrijven he! Het moet wel leuk blijven om te doen. Heb je uiteindelijk nog wat kunnen slapen vannacht?
woensdag 10 juni 2020 om 10:12
Wat heb ik beroerd geslapen zeg. Eerst bijna 2 uur wakker gelegen. Volgens mij (heel erg) kwam dat omdat onze katten niet in de slaapkamer lagen. Normaal liggen ze altijd bij ons en ik vond het niks zonder ze.
Ben zelfs nog naar beneden gegaan om te kijken of wel in orde waren. Ze lagen elders te slapen! grrr.
Maar goed ik eindelijk in slaap gevallen en toen werd ik tot 4 keer toe wakker door...... de katten. Mauwen, krabbelen aan deuren, blazen naar elkaar enz enz.
Ik heb geen idee wat er in de lucht hing maar ik werd er pissig van. Dus ik ben erg moe wakker geworden. Misschien had ik een lorazepam in moeten nemen maar ja niet gedaan.
Gisteren wel hoopvol nieuws gekregen. Ik ben gebeld door woonbegeleidster. Zij heeft weer contact gehad met het SWT over indicatie dagbesteding. De wachtlijst was 4 maanden maar in principe geven ze nu al direct akkoord. Op voorwaarde dat het zorgplan opgestuurd werd. Dat heeft woonbegeleidster gedaan. Vrijdag bellen ze weer om te kijken of er inderdaad een indicatie krijg maar het ziet er goed uit. Toevallig heb ik vrijdag ook een rondleiding bij de zorgboerderij.
Ben zelfs nog naar beneden gegaan om te kijken of wel in orde waren. Ze lagen elders te slapen! grrr.
Maar goed ik eindelijk in slaap gevallen en toen werd ik tot 4 keer toe wakker door...... de katten. Mauwen, krabbelen aan deuren, blazen naar elkaar enz enz.
Ik heb geen idee wat er in de lucht hing maar ik werd er pissig van. Dus ik ben erg moe wakker geworden. Misschien had ik een lorazepam in moeten nemen maar ja niet gedaan.
Gisteren wel hoopvol nieuws gekregen. Ik ben gebeld door woonbegeleidster. Zij heeft weer contact gehad met het SWT over indicatie dagbesteding. De wachtlijst was 4 maanden maar in principe geven ze nu al direct akkoord. Op voorwaarde dat het zorgplan opgestuurd werd. Dat heeft woonbegeleidster gedaan. Vrijdag bellen ze weer om te kijken of er inderdaad een indicatie krijg maar het ziet er goed uit. Toevallig heb ik vrijdag ook een rondleiding bij de zorgboerderij.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
woensdag 10 juni 2020 om 12:31
Hier wil ik nog even op reageren..isa_isa_ schreef: ↑06-06-2020 18:31Hallo allemaal, ik ben een meelezer en wilde graag even op dit berichtje van jou reageren, Karratha.
Ik herken heel erg wat je schrijft, over die dubbele gevoelens van naar je ouders toe gaan, en ook wat je hierboven schrijft. Ik kamp sinds een paar jaar met (terugkerende) depressies en het doet mij zo'n pijn dat ik niet zoals het overgrote merendeel van de mensen in mijn omgeving de dingen kan doen/meemaak die ik ook graag zou willen doen/meemaken.
Uiteraard weet ik heus dat het bij anderen niet allemaal rozengeur en maneschijn is, maar waar zij strugglen met dingen die zij in volgende levensfasen meemaken, struggle ik nog steeds met dat mijn leven ca vijf jaar geleden min of meer stil is komen te staan (ook na meermaals therapie nog steeds geen idee wat de oorzaak nou precies was/is, en bovenal hoe hier nou toch uit te komen).
Vooral de eenzaamheid begin ik ondragelijk te vinden, en dan vooral de emotionele eenzaamheid.
Dit is zo herkenbaar voor mij.
Om me heen maakt iedereen stappen, heeft inmddels een gezin, samenwonen, nieuwe baan, van alles op de planning enz.
En ik.. ik ben al blij als ik de dag een beetje goed doorkom.
Aan de ene kant vind ik dat ik mezelf redelijk goed staande kan houden maar vind het ook moeilijk om trots te zijn op die kleine dingen die ik doe (die voor mij als groot voelen) terwijl de ander bij wijze van spreken een vakantie op de planning heeft staan of gaat samenwonen.
Het valt allemaal zo in het niet... voel me vaak zo achterlopen.
Ben ook echt een laatbloeier.
Omdat er dus ook meer speelt in andermans leven en mijn wereldje een stuk kleiner is kan ik ook eigenlijk nergens echt terecht met mijn verhaal, dus dat geeft ook een heel eenzaam gevoel.
Ik merk dat ik soms gewoon emotioneel echt moe ben.. van altijd het gevoel te hebben 10 stappen achter te lopen. Terwijl je diep van binnen ook meer voor jezelf wil.
Liever niet quoten trouwens, ben altijd een beetje bang voor herkenning, maar wilde mijn verhaal even kwijt.
woensdag 10 juni 2020 om 14:11
woensdag 10 juni 2020 om 14:23
Herkenbaar DaCities.. mijn stresslevel schiet ook snel omhoog. Ben ook graag thuis, zie ook altijd overal tegenop, maar dat heeft dus ook weer die keerzijde (eenzaam voelen)
Ben ook al heel lang uit de running en ik denk ook niet dat ik ooit nog ga werken (betaald dan, doe wel vrijwilligerswerk)
Ook leuk als mensen dan vragen of je al werk hebt..
Ik ging net even fietsen en toen kwam ik hier in de straat iemand tegen, meteen de vraag of ik al werk had. Dichtklap moment...
Volgens mij heb ik ooit iets aan hem verteld over mijn situatie maar kan het me even niet meer herinneren.
Maar dat blijft lastig.. ik ben bij wijze van spreken al blij dat ik de deur uit ben gegaan (slechte dag vandaag..) en dan is zo'n vraag (hoe goed bedoeld ook) echt weer zo confronterend.
Ben ook al heel lang uit de running en ik denk ook niet dat ik ooit nog ga werken (betaald dan, doe wel vrijwilligerswerk)
Ook leuk als mensen dan vragen of je al werk hebt..
Ik ging net even fietsen en toen kwam ik hier in de straat iemand tegen, meteen de vraag of ik al werk had. Dichtklap moment...
Volgens mij heb ik ooit iets aan hem verteld over mijn situatie maar kan het me even niet meer herinneren.
Maar dat blijft lastig.. ik ben bij wijze van spreken al blij dat ik de deur uit ben gegaan (slechte dag vandaag..) en dan is zo'n vraag (hoe goed bedoeld ook) echt weer zo confronterend.
woensdag 10 juni 2020 om 15:00
@dacities. Ik herken wel dat als ik depressief ben ik tegen alles opzie.
Wel ga in enorm achteruit van thuis zitten. Ik voel me dan steeds beroerder. Hoewel ik enorm verlang naar alleen zitten. Dus in die zin herken ik het dan niet.
Maar het is ook wel lastig want er bestaan gewoon grote verschillen.
Ik merk wel dat als ik oververmoeid ben ik opknap van thuis zitten. Zoals vandaag. Misschien iets om te vragen aan je hulpverlener?
Wel ga in enorm achteruit van thuis zitten. Ik voel me dan steeds beroerder. Hoewel ik enorm verlang naar alleen zitten. Dus in die zin herken ik het dan niet.
Maar het is ook wel lastig want er bestaan gewoon grote verschillen.
Ik merk wel dat als ik oververmoeid ben ik opknap van thuis zitten. Zoals vandaag. Misschien iets om te vragen aan je hulpverlener?
woensdag 10 juni 2020 om 15:41
Goedemiddag iedereen,
Ik heb een poos geleden op een andere topic geschreven maar denk dat deze topic nu beter bij mij past. Niks ten nadele van de andere topic hoor.
Ik zal mij even voorstellen. Tot ongeveer 3 jaar geleden een drukke baan een gezellige vriendengroep tot mijn zus overleed. Ik kon en wilde niet meer gezellig meedoen, het gaf mij teveel prikkels en kreeg last van angst en paniekaanvallen. Ik heb mij ziek op een gegeven moment ziek gemeld en nu al ruim 1,5 jaar thuis.
Bij de vriendengroep merkte ik dat ik totaal mijn emoties niet kwijt kon en raakte hun ergens onderweg in mijn strijd tegen paniek angst en rouwproces kwijt. Waar ik heel verdrietig maar ook momenten van boos om kon zijn.
De afgelopen maanden met een vertrouwenspersoon van mijn werk een plan de campagne gemaakt om een keer naar de zaak te gaan en langzaam aan weer te beginnen. Helaas is in die tussentijd de zaak overgenomen met al het personeel behalve ik. Ik hang tussen wal en schip met wat opties, die zo niet goed zijn voor mij.
2 maanden geleden een zus van mij overleden. Kan er niet over praten.
Ik voel mij zo leeg en emotioneel eenzaam, ik zie en spreek bijna niemand. Vind het zo confronterend dat ik geen verbinding heb met de paar mensen die ik af en toe spreek.
Mijn dagstructuur is al een poos verdwaald. Als ik wakker word heb ik al pijn in mijn buik wat een lange dag het gaat worden en wat ik moet doen om de dag door te komen.
Bedankt dat ik het hier kwijt mag en hoop hier mee te mogen schrijven.
Ik heb een poos geleden op een andere topic geschreven maar denk dat deze topic nu beter bij mij past. Niks ten nadele van de andere topic hoor.
Ik zal mij even voorstellen. Tot ongeveer 3 jaar geleden een drukke baan een gezellige vriendengroep tot mijn zus overleed. Ik kon en wilde niet meer gezellig meedoen, het gaf mij teveel prikkels en kreeg last van angst en paniekaanvallen. Ik heb mij ziek op een gegeven moment ziek gemeld en nu al ruim 1,5 jaar thuis.
Bij de vriendengroep merkte ik dat ik totaal mijn emoties niet kwijt kon en raakte hun ergens onderweg in mijn strijd tegen paniek angst en rouwproces kwijt. Waar ik heel verdrietig maar ook momenten van boos om kon zijn.
De afgelopen maanden met een vertrouwenspersoon van mijn werk een plan de campagne gemaakt om een keer naar de zaak te gaan en langzaam aan weer te beginnen. Helaas is in die tussentijd de zaak overgenomen met al het personeel behalve ik. Ik hang tussen wal en schip met wat opties, die zo niet goed zijn voor mij.
2 maanden geleden een zus van mij overleden. Kan er niet over praten.
Ik voel mij zo leeg en emotioneel eenzaam, ik zie en spreek bijna niemand. Vind het zo confronterend dat ik geen verbinding heb met de paar mensen die ik af en toe spreek.
Mijn dagstructuur is al een poos verdwaald. Als ik wakker word heb ik al pijn in mijn buik wat een lange dag het gaat worden en wat ik moet doen om de dag door te komen.
Bedankt dat ik het hier kwijt mag en hoop hier mee te mogen schrijven.
donderdag 11 juni 2020 om 08:37
Hier blijft het een beetje achteruit gaan. Ik ben bang voor een erge terugval. Het liefst zou ik hele dagen in bed blijven liggen maar dat is voor niemand goed dus ik blijf toch mijn dingen doen. Het is alleen zo vermoeiend constant jezelf vooruit te moeten slepen. Ik moet wel echt even een pas op de plaats doen want ik kan minder en ik doe meer. Dat komt omdat het steeds lastiger wordt mijn grenzen aan te geven maar ik voel wel dat dat nu echt nodig is. Vandaag heb ik twee therapie afspraken en ik wil graag douchen en genoeg eten, als dat lukt mag ik uitrusten van mezelf.
donderdag 11 juni 2020 om 18:19
Sterkte hope! Hopelijk val je niet terug.
Hier een matige dag. Lukte niet om vanochtend op te staan. Pas om 10.45 opgestaan. Een belafspraak met een job coach. Glaswerk opgeruimd, auto uitgezogen, pakketje op de post gedaan en vanmiddag nog een afspraak met de psycholoog. Toch nog wat gedaan. Ben opeens erg moedeloos, het gevoel dat het nooit meer beter wordt. Me afvragend hoe het me moet lukken om op te staan de komende tijd. Wat waardeloos ook allemaal...
Hier een matige dag. Lukte niet om vanochtend op te staan. Pas om 10.45 opgestaan. Een belafspraak met een job coach. Glaswerk opgeruimd, auto uitgezogen, pakketje op de post gedaan en vanmiddag nog een afspraak met de psycholoog. Toch nog wat gedaan. Ben opeens erg moedeloos, het gevoel dat het nooit meer beter wordt. Me afvragend hoe het me moet lukken om op te staan de komende tijd. Wat waardeloos ook allemaal...
donderdag 11 juni 2020 om 18:51
Fijn dat je toch nog wat hebt kunnen doen. Dat moedeloze gevoel is heel vervelend.
Hier was het een beetje chaotisch. De afspraak met de psycholoog werd op het laatste moment afgezegd, terwijl die eigenlijk juist hard nodig was. Uiteindelijk heb ik wel eind van de middag nog even met haar kunnen bellen. Het luchtte op mijn zorgen uit te spreken maar ze zijn er helaas nog wel. Ik probeer er alles aan te doen om te zorgen dat het goed gaat maar het lukt nu niet goed. Iedereen vraagt hoe ze mij kunnen helpen maar ik weet het zelf nu ook niet. Ik moet denk ik maar accepteren dat het even niet beter kan dan hoe het nu gaat. Er zijn ook wel een hoop triggers geweest afgelopen 2 weken.
Hier was het een beetje chaotisch. De afspraak met de psycholoog werd op het laatste moment afgezegd, terwijl die eigenlijk juist hard nodig was. Uiteindelijk heb ik wel eind van de middag nog even met haar kunnen bellen. Het luchtte op mijn zorgen uit te spreken maar ze zijn er helaas nog wel. Ik probeer er alles aan te doen om te zorgen dat het goed gaat maar het lukt nu niet goed. Iedereen vraagt hoe ze mij kunnen helpen maar ik weet het zelf nu ook niet. Ik moet denk ik maar accepteren dat het even niet beter kan dan hoe het nu gaat. Er zijn ook wel een hoop triggers geweest afgelopen 2 weken.
donderdag 11 juni 2020 om 19:04
@vlinder. Wat een heftig verhaal. Ik zou het ook echt afschuwelijk vinden als mijn zus zou overlijden! Ik snap wel dat dat je ontspoord.
Spreek je die vrienden ook helemaal niet meer?
Wat naar dat je zo tegen de dag opziet. Het duurt ook lang als je zo vecht tegen paniek en rouw.
Loop je ook bij de hulpverlening?
Heel zwaar dat je geen connectie voelt. Het is soms in zwaar water moeilijk contact te krijgen met anderen. Dit terwijl het dan juist zo nodig is!
Het klinkt me allemaal zwaar in de oren en goed dat je hier je verhaal doet. Hopelijk doet het je goed, al is het maar een beetje
Heel veel sterkte! Veel meer weet ik helaas niet te zeggen.
@hope. Wat naar dat je angstig ben voor een terugval en dat je dagen zo zwaar voelen. Soms is het ook moeilijk dat anderen niet zien hoe verdomde veel moeite je doet.
Grenzen aangeven is ook heel moeilijk. Zeker als je zo zwaar zit. En juist dan is het belangrijk dit te doen. Kan je hulpverlening je daar ook bij helpen?
@dacities. Wat knap dat je op zo'n dag toch taken hebt weten uit te voeren! Dat is een hele prestatie.
Jammer dat je stemming zo laat is op dit moment. En daarbij horen natuurlijk zulke wanhopige gedachten.
Ik weet niet of het een idee is maar mijn broer heeft me een tijd in de ochtend gebeld. Het paste in zijn routine. En ik zorgde dat ik voor het gesprek al aangekleed was ed.
Misschien kan iemand in je omgeving of je hulpverlening je hiermee helpen?
Mij hielp het (maar ik kan me voorstellen dat dit enkel voor mij is).
Nou sterkte met je stemming in elk geval. X
Spreek je die vrienden ook helemaal niet meer?
Wat naar dat je zo tegen de dag opziet. Het duurt ook lang als je zo vecht tegen paniek en rouw.
Loop je ook bij de hulpverlening?
Heel zwaar dat je geen connectie voelt. Het is soms in zwaar water moeilijk contact te krijgen met anderen. Dit terwijl het dan juist zo nodig is!
Het klinkt me allemaal zwaar in de oren en goed dat je hier je verhaal doet. Hopelijk doet het je goed, al is het maar een beetje
Heel veel sterkte! Veel meer weet ik helaas niet te zeggen.
@hope. Wat naar dat je angstig ben voor een terugval en dat je dagen zo zwaar voelen. Soms is het ook moeilijk dat anderen niet zien hoe verdomde veel moeite je doet.
Grenzen aangeven is ook heel moeilijk. Zeker als je zo zwaar zit. En juist dan is het belangrijk dit te doen. Kan je hulpverlening je daar ook bij helpen?
@dacities. Wat knap dat je op zo'n dag toch taken hebt weten uit te voeren! Dat is een hele prestatie.
Jammer dat je stemming zo laat is op dit moment. En daarbij horen natuurlijk zulke wanhopige gedachten.
Ik weet niet of het een idee is maar mijn broer heeft me een tijd in de ochtend gebeld. Het paste in zijn routine. En ik zorgde dat ik voor het gesprek al aangekleed was ed.
Misschien kan iemand in je omgeving of je hulpverlening je hiermee helpen?
Mij hielp het (maar ik kan me voorstellen dat dit enkel voor mij is).
Nou sterkte met je stemming in elk geval. X
donderdag 11 juni 2020 om 19:16
Ik ben wel samen met de psycholoog aan het kijken of ik misschien toch iets minder moet gaan werken, ik werk nu nog fulltime en dat gaat goed als het ook goed met mij gaat maar wanneer het minder gaat is de druk van allerlei verschillende kanten eigenlijk wat te hoog. Als ik minder zou werken dan geeft dat wel wat verlichting maar het vervelende is dat ik mijn werk dan niet meer voor 100% kan doen dus daar moet ik nog goed over nadenken, wat eigenlijk net nu lastig gaat..
Hoe gaat het nu met jou chocoladeballetjes?
Hoe gaat het nu met jou chocoladeballetjes?
donderdag 11 juni 2020 om 19:51
Dank voor je reactie chocoballetjes. Ik spreek niemand meer van de vriendengroep. Ik heb wel therapie en probeer daar mijn voordeel uit te halen. Maar het kost me heel veel moeite op dit moment zoals alles mij op dit moment moeite kost. Begin van het jaar ging ik wat stappen vooruit, maar na het overlijden van mijn zus in April vloog ik weer in zo een niet te behappen emotionele rollercoaster.
Chocobal, hoe gaat het met jou, begrijp dat jij angst hebt voor een terugval. Heb je het een beetje onder controle?
Chocobal, hoe gaat het met jou, begrijp dat jij angst hebt voor een terugval. Heb je het een beetje onder controle?
donderdag 11 juni 2020 om 20:28
Bedankt voor de vraag dames.
Nou ik heb het wel weer onder controle. Ik ben nog wel moe maar ik voel dat dit wel goed gaat komen.
Ik heb via woningnet op oa op studio's gereageerd. En bij eentje sta ik nu tweede en ik hoop zo dat degene boven mij gaat weigeren zodat ik mag gaan kijken!
Wel wil ik niet meer zo over mijn grenzen gaan, want ik neem dan echt een risico. Terwijl ik na zo lang in de weg naar boven zit...
Nou ik heb het wel weer onder controle. Ik ben nog wel moe maar ik voel dat dit wel goed gaat komen.
Ik heb via woningnet op oa op studio's gereageerd. En bij eentje sta ik nu tweede en ik hoop zo dat degene boven mij gaat weigeren zodat ik mag gaan kijken!
Wel wil ik niet meer zo over mijn grenzen gaan, want ik neem dan echt een risico. Terwijl ik na zo lang in de weg naar boven zit...
donderdag 11 juni 2020 om 21:27
@Vlinder: Wat ontzettend naar voor je dat je je zus bent verloren. Het moet heel eenzaam zijn om daar met niemand over te kunnen praten. Niet dat het uitmaakt hoor of je hier mee schrijft of niet, maar is er ook echt een depressie vastgesteld bij je? Of is dit omdat je nog aan het rouwen bent?
Is er geen optie om misschien een lotgenoot te zoeken evt. via het forum hier? Die een beetje begrijpt wat je mee maakt? Zelf ben ik heel slecht met overlijdens en het is een trigger als ik zoiets mee maak. Ik vind het dan ook lastig om zinvol te reageren, aangezien ik mezelf daar ook niet mee kan helpen.
Ik hoop dat je gauw wat duidelijkheid hebt met betrekking tot je werk. Dat scheelt misschien ook al een beetje stress?
En weetje, het is 2 maanden geleden. Dat is nog helemaal niet lang geleden. Dus in mijn ogen is het ook logisch dat je je zo voelt. Je bent dan toch nog gewoon nog aan het rouwen? Wees ook een beetje lief voor jezelf en stel niet te hoge eisen op het moment.
Sterkte!
@Hope: Ik vind het echt heel knap dat je gewoon nog fulltime werkt met je depressie! Dat is echt wel iets waar je trots op mag zijn. Maar misschien is het idd slim om wat minder uren te werken zodat jij ook wat minder zwaar/stress ervaart. Wel lief dat mensen aanbieden om iets voor je te doen!
@Dacities: Goed dat je vandaag toch nog dingen gedaan hebt ondanks dat het een matige dag was. Is er idd niet iets wat je kan stimuleren om op een eerder tijdstip uit bed te komen? Zodat je toch structuur en ritme behoudt? Ik snap dat het aantrekkelijk is om in bed te blijven liggen en dat opstaan heel lastig is. Maar het is eigenlijk beter om toch je bed uit te komen en dat is makkelijker als je daar een motivatie voor hebt, zoiets als chocoladeballetjes deed.
@Choco: Fijn dat je weer een beetje grip op de situatie gaat krijgen! Wil je al langer verhuizen of heb je dat 'nu' bedacht? Maar wel spannend als je echt als 2e op de lijst staat!
Is er geen optie om misschien een lotgenoot te zoeken evt. via het forum hier? Die een beetje begrijpt wat je mee maakt? Zelf ben ik heel slecht met overlijdens en het is een trigger als ik zoiets mee maak. Ik vind het dan ook lastig om zinvol te reageren, aangezien ik mezelf daar ook niet mee kan helpen.
Ik hoop dat je gauw wat duidelijkheid hebt met betrekking tot je werk. Dat scheelt misschien ook al een beetje stress?
En weetje, het is 2 maanden geleden. Dat is nog helemaal niet lang geleden. Dus in mijn ogen is het ook logisch dat je je zo voelt. Je bent dan toch nog gewoon nog aan het rouwen? Wees ook een beetje lief voor jezelf en stel niet te hoge eisen op het moment.
Sterkte!
@Hope: Ik vind het echt heel knap dat je gewoon nog fulltime werkt met je depressie! Dat is echt wel iets waar je trots op mag zijn. Maar misschien is het idd slim om wat minder uren te werken zodat jij ook wat minder zwaar/stress ervaart. Wel lief dat mensen aanbieden om iets voor je te doen!
@Dacities: Goed dat je vandaag toch nog dingen gedaan hebt ondanks dat het een matige dag was. Is er idd niet iets wat je kan stimuleren om op een eerder tijdstip uit bed te komen? Zodat je toch structuur en ritme behoudt? Ik snap dat het aantrekkelijk is om in bed te blijven liggen en dat opstaan heel lastig is. Maar het is eigenlijk beter om toch je bed uit te komen en dat is makkelijker als je daar een motivatie voor hebt, zoiets als chocoladeballetjes deed.
@Choco: Fijn dat je weer een beetje grip op de situatie gaat krijgen! Wil je al langer verhuizen of heb je dat 'nu' bedacht? Maar wel spannend als je echt als 2e op de lijst staat!
donderdag 11 juni 2020 om 21:32
Gisteren bij mijn oma geweest en ze is gewoon ongelukkig en kan weinig meer. Ik vind het ook zo erg om te zien dus ik kwam er heel naar van thuis en ook weer in paniek. Oxazepam geslikt, maar die werken niet zo goed meer. Vandaag ging het op het werk wel gewoon goed, maar thuis ga ik piekeren en raak ik weer in paniek. Gelukkig kon ik toen iets anders rustgevendst gebruiken en dat helpt wel. Maar ik voel me niet gelijk rot erbij vandaag. Het is meer gewoon paniek, heel apart. Dus ik ben nu niet gelijk bang dat ik helemaal terugval. Omdat het gewoon niet zo aan voelt.
Ook gebeld met mijn psycholoog vandaag en zij vond dat ik het heel goed deed en van ver ben gekomen sinds ze me kent. Want ze heeft me van suicidaal tot hypomanie mee gemaakt en nu dus stabiel. We hebben nu afspraak dat ik er over maand naar toe ga en dat ik tussentijds kan mailen/bellen als er wat is. Dus dat is wel heel fijn.
Ook gebeld met mijn psycholoog vandaag en zij vond dat ik het heel goed deed en van ver ben gekomen sinds ze me kent. Want ze heeft me van suicidaal tot hypomanie mee gemaakt en nu dus stabiel. We hebben nu afspraak dat ik er over maand naar toe ga en dat ik tussentijds kan mailen/bellen als er wat is. Dus dat is wel heel fijn.
donderdag 11 juni 2020 om 22:58
Choco, dat zou fijn zijn zeg als je in aanmerking zou komen voor de studio. Ga je dan geheel zelfstandig of krijg je ondersteuning daarin? Als ik het voor nu begrijp heb je woonbegeleiding toch.
Shiverrr, aardig dat je reageer maar voel je niet verplicht om te reageren als het je triggers geeft, ik begrijp dat. Terugkomend op je vraag, had jaren met tussenpozen last van angst en paniekaanvallen en ik heb sinds vorig jaar therapie ivm stemmingswisselingen. Hoop dat de rust doordat je mag bellen en mailen, de paniek naar de achtergrond is geraakt. Sterkte!
En voor iedereen een goede nachtrust.
Shiverrr, aardig dat je reageer maar voel je niet verplicht om te reageren als het je triggers geeft, ik begrijp dat. Terugkomend op je vraag, had jaren met tussenpozen last van angst en paniekaanvallen en ik heb sinds vorig jaar therapie ivm stemmingswisselingen. Hoop dat de rust doordat je mag bellen en mailen, de paniek naar de achtergrond is geraakt. Sterkte!
En voor iedereen een goede nachtrust.
vrijdag 12 juni 2020 om 04:42
@vlin02der, het is ook heel begrijpelijk dat je nu in een emotionele rollercoaster zit, het is echt heel heftig.
@chocoladeballetjes, goed om te horen! Ik ben blij dat het weer goed gaat komen. Leuk dat je bij die studio tweede staat.
@shiverrr, wat verdrietig van je oma, het is echt naar om iemand zo te zien aftakelen. Ik hoop dat de paniek misschien inmiddels al wat minder is. Wel fijn dat je psycholoog zo positief is. Het is echt knap dat je in een wat mindere tijd jezelf zo stabiel kan houden en het geeft ook wel vertrouwen denk ik dat zij zo in je gelooft.
@chocoladeballetjes, goed om te horen! Ik ben blij dat het weer goed gaat komen. Leuk dat je bij die studio tweede staat.
@shiverrr, wat verdrietig van je oma, het is echt naar om iemand zo te zien aftakelen. Ik hoop dat de paniek misschien inmiddels al wat minder is. Wel fijn dat je psycholoog zo positief is. Het is echt knap dat je in een wat mindere tijd jezelf zo stabiel kan houden en het geeft ook wel vertrouwen denk ik dat zij zo in je gelooft.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:04
Ik schrijf hier niet mee voor het rouwproces want daar wil en kan ik niet over praten.
Dat ik mee schrijf is omdat ik helaas zoveel dingen herken waar er tegen aan wordt gelopen in het dagelijkse bestaan.
Hope, aan het tijdstip van je post kon je waarschijnlijk niet slapen? Je werkt nog fulltime lijkt me zwaar maar, hoe handel je dat? Heb je goede begeleiding op je werk?
Dat ik mee schrijf is omdat ik helaas zoveel dingen herken waar er tegen aan wordt gelopen in het dagelijkse bestaan.
Hope, aan het tijdstip van je post kon je waarschijnlijk niet slapen? Je werkt nog fulltime lijkt me zwaar maar, hoe handel je dat? Heb je goede begeleiding op je werk?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
