Eenzaam, alleen en down / depressief

22-11-2023 16:11 28 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet waar en hoe ik moet beginnen, maar ik voel me zo ontzettend rot.
Voel me rot, depressief, hopeloos, eenzaam en alleen.
Ik ben in therapie voor Ptss. Het gevoel van hopeloosheid overheerst enorm. Het lijkt allemaal niet te verbeteren, zelfs erger te worden.
Ik heb eigenlijk helemaal niemand waar ik op terug kan vallen, niemand waar ik mijn verhaal bij kwijt kan. ( behalve hulpverlening ) Mijn energie is ondertussen echt dramatisch, ik slaap slecht, ben vaak misselijk, duizelig en andere lichamelijke klachten.
Het begint me allemaal echt op te breken.
De mensen die ik tegenkom praten alleen over zichzelf en dat zijn dan vaak ook nog langdradige verhalen , waarbij ik na 1 minuut al mijn concentratie kwijt ben en vervolgens helemaal overprikkeld ben. Ik trek het niet meer om maar vrolijk te doen, om maar naar iedereen te luisteren. Helaas ga ik daarom vermijden en kom ik nergens meer.
Wat ik hiermee wil, weet ik niet.
Zijn er hier nog meer mensen die niemand hebben ? Is het herkenbaar voor iemand ?
Het lijkt wel alsof iedereen iemand heeft om op terug te vallen. Dat is wat ik om me heen zie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterkte! Ik sta niet in jouw schoenen, maar eenzaamheid en je rot voelen is heel zwaar. Ik hoop dat je ergens een lichtpuntje vindt.

Kun je sporten? Van sporten ga je je echt beter voelen.

Heel naar als je echt niemand hebt... Of voelt het misschien zo omdat je op dit moment niet in staat bent naar mensen te luisteren, contact te maken? Het is voor de ander best moeilijk om het goed te doen, denk ik. Misschien doet die ander zijn best om je een beetje af te leiden of op te vrolijken.

Zou het je helpen als er wekelijks of tweewekelijks een vrijwilliger langskwam voor een kop koffie en een gesprek? Bij Humanitas hebben ze vaak zulke vrijwilligers.
Alle reacties Link kopieren Quote
Krijg je EMDR?
Voor mij voelde die therapie alsof ik uit allemaal puzzelstukjes bestond, die allemaal tijdens de sessie uit elkaar werden gehaald en daarna opnieuw in elkaar was gezet. Ik was dezelfde puzzel, maar alle stof was uit de naden, er zat weer olie in en ik voelde me helemaal anders.

En dat kost bergen energie.
Geef je daar aan over. Je hoeft helemaal niet vrolijk te doen of te luisteren naar mensen. Je mag jezelf laten helen. Daar mag je de tijd voor nemen. Niets hoeft, alleen ademhalen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Jee Maartje, wat naar! Heb je wel een goede band met familie? Een zus of broer waarmee je goed overweg kan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Of misschien breder dan sporten een doel, hoe "klein" ook, stellen voor jezelf en daarnaar toewerken?
Hoe zou het contact uitzien met iemand waarop je terug kan vallen?
Alle reacties Link kopieren Quote
@nansie Ik heb geen energie en met alle lichamelijke klachten gaat sporten op dit moment niet.
Ik heb helaas echt niemand. Er is ontzettend veel gebeurd waardoor dit zo is gelopen. Mijn vertrouwen in mensen is ontzettend laag.
Als mensen niet naar mij vragen en alleen over zichzelf praten dan zie ik dat eigenlijk niet als opvrolijken. Het voelt alleen maar als nog meer uitputting.

@ Doreia EMDR heb ik wel gehad, maar dat is voor nu stil gelegd. Dit is besloten omdat ik dat op moment echt niet aankan. Ik begrijp wat je schrijft. Herkenbaar ook.
Na een therapie sessie ben ik helemaal "op ". Ik merk dat het denken alleen maar doorgaat zodra ik thuis ben.
Ik sta eigenlijk continu " aan " . 24/ 7 en dan zijn er ook nog mensen die van alles van me willen. Op apps antwoorden etc.
Ik weet dat niks hoeft, maar ik voel me dan niet fijn als ik apps zie binnenkomen. Ik kan me ook niet meer heugen wanneer ik voor het laatst aan niks heb gedacht en een soort van ontspannen was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Yakuzakiko schreef:
22-11-2023 16:30
Jee Maartje, wat naar! Heb je wel een goede band met familie? Een zus of broer waarmee je goed overweg kan?
Nee. De oorzaak van de ptss ligt ook deels daar.
Alle reacties Link kopieren Quote
madamzonderm schreef:
22-11-2023 16:31
Of misschien breder dan sporten een doel, hoe "klein" ook, stellen voor jezelf en daarnaar toewerken?
Hoe zou het contact uitzien met iemand waarop je terug kan vallen?
Ik zou het al fijn vinden als ik iemand zou hebben om gewoon hele kleine dingen mee te delen. Bijv wat ik die dag heb gedaan.
Ik denk dat het me ook enorm opbreekt dat ik dat met niemand kan bespreken. Of de soms leukere dingen.
Lachen met iemand.
Als ik wel iemand zou hebben dan kan ik ook gewoon naar de ander luisteren, maar het moet wel 50 / 50 zijn. Dit is nu niet het geval.
Alle reacties Link kopieren Quote
maartjet schreef:
22-11-2023 16:50
Nee. De oorzaak van de ptss ligt ook deels daar.
Dat klinkt niet fijn :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat akelig voor je!
Hou je van dieren? Die vragen niet maar geven vaak veel liefde, nabijheid, warmte. Als mensen even teveel zijn qua prikkels is het misschien fijn om een dier te kunnen knuffelen of om je heen te hebben.

En als je toch graag met iemand wilt praten kan je ook bijvoorbeeld 088 0767000 (een tegen eenzaamheid) bellen voor steun, een luisterend oor zonder dat diegene zelf zijn op haar verhaal doet.

Je geeft aan dat je niet kan sporten maar kan je bijvoorbeeld wel naar een sauna om wat te ontspannen als je dat fijn vindt? Of zwemmen in een extra warm bad zonder dat het echt sporten is maar puur gericht op ontspannen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat heb je vandaag gedaan?
Wat wil je kwijt?
Je hebt veel op je bordje nu, dus misschien is het fijn om hier laagdrempelig in gesprek te gaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat naar dat je je zo slecht voelt :hug:

Als je wilt kletsen, kun je me een PB sturen. Ik heb ook CPTSS, ben in behandeling, weinig contact met familie. Met mij gaat het steeds wat beter, dus dat is misschien ook wel prettig om meer van te delen over en weer. Ik ben ook alleen en ben weer wat contacten en activiteiten aan het uitbouwen. Vind het zelf ook leuk om kleine dingen te delen!

Goed dat je dit topic hebt geopend, dat was vast al een hele stap :thumbsup:
Alle reacties Link kopieren Quote
Een flink percentage van de mensen in Nederland heeft geen enkele vriend of vriendin, dus er zijn er meer die op je lijken dan je wel denkt. Ik sta niet in jouw schoenen dus ik weet niet precies hoe je je voelt, maar als ik me rot voel probeer ik mezelf de put niet in te praten (wat heel verleidelijk is), ik verbied het mezelf, en probeer van minuut tot minuut en van uur tot uur de dag door te komen. Er zijn al moeilijke momenten genoeg, ook als ik het zelf niet nog erger maak door ontevreden te zijn.

Zoals ik al zei, je eigen vijand ben je vaak zelf door opstandig of boos te worden als het niet gaat zoals je verwacht. Op een gegeven moment ben je moegestreden. Een paar keer in mijn leven heb ik, toen ik heel diep in de put zat, iemand ontmoet die het heel goed met me meende en daarmee ben ik een tijdlang opgetrokken. Ik ben er nog steeds dankbaar voor dat dit me overkomen is. Ook al gaf die persoon dan niet altijd wat ik graag wou, wat hij voor me deed was altijd onverdacht.

Heel veel sterkte!
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik stond een paar maanden geleden op hetzelfde punt als jij en ik herken me heel erg in je bericht. Ik kan je alleen maar meegeven om in het proces te blijven vertrouwen, het kost tijd, het gaat met ups en downs, het kost bergen energie maar langzaam maar zeker zijn de dagen steeds beter uit te houden waarna je steeds meer dingen kunt doen en dus ook meer aan jezelf kan werken wat betreft energie opbouwen met wandelen etc. Hou vol :)
Alle reacties Link kopieren Quote
@sinneljocht . Bedankt voor de tips. Zwemmen in een warm zwembad is misschien wel wat. Daar ga ik eens over nadenken.

@debuurvrouw . Op een openbaar forum durf ik eigenlijk niet van alles neer te zetten, omdat ik continu erg op mijn hoede ben en ook nog eens bang ben om herkent te worden.

@purpleMauve , ik ga je zo direct een pb sturen !

@tv-icoon Ik weet dat er best wat mensen eenzaam zijn , maar ik kom deze mensen niet tegen. Ik heb weleens op internet gezocht en wat rondgevraagd en dan kwam ik toch bij de oudere mensen terecht.
Ik probeer zelf ook zo min mogelijk aan mijn gevoelens toe te geven ( al hoor ik vaak dat ik weer niet zo streng moet zijn voor mezelf ) , maar vandaag voelde het zo hopeloos. Ik wil geen medelijden, ik niet niet zielig gevonden worden. Het is alleen dat ik enorm moe ben dat het maar niet wil lukken allemaal.
Wat fijn dat je een aantal keer in je leven iemand bent tegengekomen die het goed met je meende toen je diep in de put zat. Zulke mensen zijn waardevol.
Alle reacties Link kopieren Quote
Grasperient schreef:
22-11-2023 18:56
Ik stond een paar maanden geleden op hetzelfde punt als jij en ik herken me heel erg in je bericht. Ik kan je alleen maar meegeven om in het proces te blijven vertrouwen, het kost tijd, het gaat met ups en downs, het kost bergen energie maar langzaam maar zeker zijn de dagen steeds beter uit te houden waarna je steeds meer dingen kunt doen en dus ook meer aan jezelf kan werken wat betreft energie opbouwen met wandelen etc. Hou vol :)
Fijn om te lezen en fijn dat het beter met je gaat nu.
Dit duurt nu al jaren en als het dan weer slechter gaat ben ik bang dat het nooit meer goedkomt.
Dank voor je bemoedigende woorden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt pb terug!
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bericht is voor mij erg herkenbaar. Ik ben al een hele poos in behandeling voor CPTSS, maar sinds een week of twee gaat het hier ook bergafwaarts.

Ik weet niet of dat het aan het weer ligt, of dat het komt omdat ik mijn herstel de afgelopen tijd heb proberen te forceren, maar het gaat even niet meer.

Aan de ene kant inderdaad de druk van van alles moeten, mensen die wat van je verwachten, maar aan de andere kant toch alleen staan.

Ik ben er ook nog niet uit wat ik hiermee moet, wat een goede manier is om hieruit te komen. Je bent in ieder geval niet alleen hierin. Je mag me ook pb'en als je wil.
Alle reacties Link kopieren Quote
.
perevla wijzigde dit bericht op 08-12-2023 21:36
98.99% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve Maartjet

Ik herken veel van wat je schrijft. Als je wil mag je me een pb sturen.

Voor nu een digitale knuffel 🤗
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het ook, heb ook zo'n periode doorgemaakt, traumaverwerking en er alleen voor staan. Al het oude raak je soms kwijt, en uiteindelijk is dat goed. Maar je gaat tijdelijk door een hel en een soort vervreemding.

Dat is hoe ik het ervaarde tenminste.

Ik greep toen naar drank en drugs, ik zag geen andere manier om me staande te houden.

Het raakt me dat jij deze eenzaamheid nu doormaakt.
Ik wil je gewoon even een knuffel geven. Je bent niet alleen. :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik wil nog iets zeggen. Herstel duurde bij mij uiteindelijk ook jaren, waarvan 80-90% zeker niet voelde als "herstel" maar als afbraak. Pas na jaren ging ik lichtpuntjes zien en erin geloven dat ook voor mij een goed leven mogelijk zal zijn.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik een HELE slechte CPTSS patiënt ben, eigenlijk meer een junk/randfiguur dan een volwaardiig persoon, en dat het mijn schuld was dat ik zo moeilijk kon herstellen. Maar inmiddels denk ik dat ik het niet zo slecht gedaan heb eigenlijk. Ik ben 'er' nog niet. Maar het kan ook opeens bergopwaarts gaan, vanaf een bepaald moment. Tijdens het beklimmen van de berg kom je opeens boven de wolken uit, waar het zonnig is en je ver kan kijken. Dan zie je ineens een mogelijke toekomst voor je liggen.

Ik gun jou heel erg dat moment TO :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
@ PurpleMauve Pb terug :)
@ Kwien je hebt een pb ! ;)
@ perevla, [...] Je hebt iig een pb ! :)
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-11-2023 15:58
Reden: nickhunt
16.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
23-11-2023 10:14
En ik wil nog iets zeggen. Herstel duurde bij mij uiteindelijk ook jaren, waarvan 80-90% zeker niet voelde als "herstel" maar als afbraak. Pas na jaren ging ik lichtpuntjes zien en erin geloven dat ook voor mij een goed leven mogelijk zal zijn.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik een HELE slechte CPTSS patiënt ben, eigenlijk meer een junk/randfiguur dan een volwaardiig persoon, en dat het mijn schuld was dat ik zo moeilijk kon herstellen. Maar inmiddels denk ik dat ik het niet zo slecht gedaan heb eigenlijk. Ik ben 'er' nog niet. Maar het kan ook opeens bergopwaarts gaan, vanaf een bepaald moment. Tijdens het beklimmen van de berg kom je opeens boven de wolken uit, waar het zonnig is en je ver kan kijken. Dan zie je ineens een mogelijke toekomst voor je liggen.

Ik gun jou heel erg dat moment TO :hug:
De vervreemding herken ik.
Soms heb ik het gevoel alsof ik helemaal vervreemd ben van bepaalde dingen.
Ik herken wel wat je schrijft over een hele slechte " patiënt " , ik denk zelf dus ook dat het aan mij ligt dat het herstel zo lang duurt.
Ik vind je reactie wel heel mooi en ook heel fijn voor je dat je nu toch zo kan denken en er zo in staat. Dan ben je zeker al een heel stuk opgeschoten.
Wat voor therapie volg je ?

Een :hug: terug !
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb over de jaren psychotherapie, traumatherapie en coaching gehad, momenteel alleen een ADD coach.

Ik ben zeker heel erg opgeschoten, en nu moet ik leren dat niet alles om "herstel" draait maar ook gewoon kunnen leven en ontspannen, doen wat ik leuk vind. Dat ik evenveel waard ben als een ander. Is nog wel lastig. Ik zit mezelf heel strak te managen omdat het zo vaak mis is gegaan, dat ik weer afgleed.

Wat voor therapie heb jij maartjet?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven