Psyche
alle pijlers
Frustratie/negatieve gedachten
zondag 7 juli 2024 om 12:42
Ik ben een volwassen vrouw, 3 kinderen, maar mijn hoofd en lijf zitten vol met negativiteit en frustratie. Gevoelsmatig blijven mensen bij me uit de buurt omdat er volgens mij 1 grote muur of zware zwarte deken om me heen is. Ook als ik probeer contact te maken door iemand aan te kijken en een glimlach te geven, mensen stappen niet op mij af en ik snap het ook nog.
Alleen weet ik zelf niet hoe ik dat kan doorbreken. Ik zit zo erg in mijn hoofd dat het zwaar voelt. Mijn ogen en hoofd zijn moe. Ik erger me, frustreer me over het gedrag van familie en kennissen. Zo erg dat ik het moeilijk los kan laten en de dag erna bij wijze van weer vrolijk door kan gaan. Anderen lijken makkelijker over dingen heen te stappen, maar hoe doe je dat?
Diepgewortelde frustratie richting familie of schoonfamilie. Dingen worden niet besproken of benoemd. En dan heeft schoonfamilie mij niks gedaan maar doen ze dingen die ik voor mijn man vervelend vind, zelfs dan kan ik het niet loslaten maar hij lijkt er zelf wel overheen te stappen.
Waar heb ik last van, hoe kom ik hier vanaf?
Focussen op mooie dingen lukt soms maar de rest vreet me op. Heb gelezen dat het goed is je ergens in te verliezen, in op te gaan, maar zo'n hobby heb ik niet. Bij alles blijft mijn hoofd maar doordraaien, zelfs onder de douche, ik kan het niet uitzetten, het vreet me op soms
Beetje vaag topic met misschien weinig voorbeelden, of is er iemand die zich hierin (deels) herkent.
Alleen weet ik zelf niet hoe ik dat kan doorbreken. Ik zit zo erg in mijn hoofd dat het zwaar voelt. Mijn ogen en hoofd zijn moe. Ik erger me, frustreer me over het gedrag van familie en kennissen. Zo erg dat ik het moeilijk los kan laten en de dag erna bij wijze van weer vrolijk door kan gaan. Anderen lijken makkelijker over dingen heen te stappen, maar hoe doe je dat?
Diepgewortelde frustratie richting familie of schoonfamilie. Dingen worden niet besproken of benoemd. En dan heeft schoonfamilie mij niks gedaan maar doen ze dingen die ik voor mijn man vervelend vind, zelfs dan kan ik het niet loslaten maar hij lijkt er zelf wel overheen te stappen.
Waar heb ik last van, hoe kom ik hier vanaf?
Focussen op mooie dingen lukt soms maar de rest vreet me op. Heb gelezen dat het goed is je ergens in te verliezen, in op te gaan, maar zo'n hobby heb ik niet. Bij alles blijft mijn hoofd maar doordraaien, zelfs onder de douche, ik kan het niet uitzetten, het vreet me op soms
Beetje vaag topic met misschien weinig voorbeelden, of is er iemand die zich hierin (deels) herkent.
zondag 7 juli 2024 om 23:15
Gemberthee, op meerdere vlakken geprobeerd wel wat meer gevoelige gesprekken aan te gaan, diepgang te zoeken
Schoonouders verteld over hoe pijnlijk ik het vind dat zij vertrokken zijn en niet echt betrokken zijn bij hun zoon, ons gezin. Ook verteld dat we ons zorgen maken om hun oude dag, ziek worden en overlijden omdat ze zover weg zitten maar het lijkt wel of zij alles al volledig achter zich hebben gelaten en zich niet kunnen verplaatsen in hoe dat voor ons is
Aan mijn kant frustratie om gedrag van oudere zus, borderline, liegen, haar manier van omgaan met haar man en kinderen ( opvoeding ). Dat laatste zou ik me helemaal niet druk om moeten maken en dat wil ik ook niet, toch houdt het me enorm bezig
Rooss, ja, 4 goede vriendinnen. En onze gezinnen zien elkaar ook. Mannen hebben het goed samen maar zoeken elkaar niet op los van ons of afspraken met kinderen. Ik spreek zelf wel regelmatig met ze af, zonder man en kinderen.
Schoonouders verteld over hoe pijnlijk ik het vind dat zij vertrokken zijn en niet echt betrokken zijn bij hun zoon, ons gezin. Ook verteld dat we ons zorgen maken om hun oude dag, ziek worden en overlijden omdat ze zover weg zitten maar het lijkt wel of zij alles al volledig achter zich hebben gelaten en zich niet kunnen verplaatsen in hoe dat voor ons is
Aan mijn kant frustratie om gedrag van oudere zus, borderline, liegen, haar manier van omgaan met haar man en kinderen ( opvoeding ). Dat laatste zou ik me helemaal niet druk om moeten maken en dat wil ik ook niet, toch houdt het me enorm bezig
Rooss, ja, 4 goede vriendinnen. En onze gezinnen zien elkaar ook. Mannen hebben het goed samen maar zoeken elkaar niet op los van ons of afspraken met kinderen. Ik spreek zelf wel regelmatig met ze af, zonder man en kinderen.
zondag 7 juli 2024 om 23:25
Even heel cru gezegd: dat klinkt meer als verwijten maken dan als diepgang zoeken.Hortensia47 schreef: ↑07-07-2024 23:15Gemberthee, op meerdere vlakken geprobeerd wel wat meer gevoelige gesprekken aan te gaan, diepgang te zoeken
Schoonouders verteld over hoe pijnlijk ik het vind dat zij vertrokken zijn en niet echt betrokken zijn bij hun zoon, ons gezin. Ook verteld dat we ons zorgen maken om hun oude dag, ziek worden en overlijden omdat ze zover weg zitten maar het lijkt wel of zij alles al volledig achter zich hebben gelaten en zich niet kunnen verplaatsen in hoe dat voor ons is
Aan mijn kant frustratie om gedrag van oudere zus, borderline, liegen, haar manier van omgaan met haar man en kinderen ( opvoeding ). Dat laatste zou ik me helemaal niet druk om moeten maken en dat wil ik ook niet, toch houdt het me enorm bezig
Rooss, ja, 4 goede vriendinnen. En onze gezinnen zien elkaar ook. Mannen hebben het goed samen maar zoeken elkaar niet op los van ons of afspraken met kinderen. Ik spreek zelf wel regelmatig met ze af, zonder man en kinderen.
Bij diepgang zoeken (is mij in een werkmatige cursus geleerd), ga je virtueel naast iemand staan, laat je je eigen denkbeelden los, stel je je open voor de ander, en vraag je: hoe zie jij de wereld? En luister je naar het antwoord. Vat je samen, om te controleren of je werkelijk begrijpt wat er wordt gezegd. En daarná zou er ruimte kúnnen ontstaan voor de ander om de wereld te zien zoals jij die ziet. Is er ruimte voor de ander om naar jou te luisteren.
Sorry als het onaardig of betweterig overkomt. Hopelijk kun je er iets mee.
zondag 7 juli 2024 om 23:32
Het is in real life niet zo letterlijk gegaan als hoe ik het omschrijf en ik snap ook dat jouw opzet een beter idee is
Lastige is alleen dat ik ook echt vragen stel maar er altijd een beetje ontwijkend op wordt gereageerd
Daarnaast zijn ze zo weinig hier dat je het dan ook al snel wat luchtiger wil laten. Eigenlijk zou ik het ook bij mijn man moeten laten maar het loslaten vind ik erg moeilijk
Lastige is alleen dat ik ook echt vragen stel maar er altijd een beetje ontwijkend op wordt gereageerd
Daarnaast zijn ze zo weinig hier dat je het dan ook al snel wat luchtiger wil laten. Eigenlijk zou ik het ook bij mijn man moeten laten maar het loslaten vind ik erg moeilijk
maandag 8 juli 2024 om 05:19
In principe denk ik dat je veel frustraties naar jezelf hebt maar ze projekteert op een ander.
Je zou je veel vrijer willen voelen, meer zelfvertrouwen, voor jezelf staan, een krachtig positief mens willen zijn en het iedereen ook laten zien.
Dat is de reden ook dat je intense reakties ervaart na het lezen van social media berichten van bekenden en wellicht irritaties/ frustraties hierover ervaart.
Het representeert iets in je wat je graag zou willen hebben/ ervaren (onafhankelijk even wat de precieze inhoud van die berichtjes ook zijn. Het is meer de vrijheid die anderen nemen, denk ik, om dingen van zichzelf te vertellen)
En het altijd bezig zijn in je hoofd, dingen niet naast je neer kan leggen en erover door blijft malen hebben te maken met niet los kunnen laten.
Niet los kunnen laten kan in verschillende gradaties maar het heeft altijd te maken met controle.
Een controlemechanisme wat erachter zit. En vaak heeft dat ook een funktie in een persoon. Want er zit pijn/ angst achter en het lijf heeft deze controle gecreerd zodat de pijn en angst mondjesmaat aan bod komen, en niet het hele veld. Het is te groot om er in grotere stukken uit te komen.
Daarom kan je je niet verliezen in situaties. De controle staat ervoor.
En vaak zijn de engste dingen voor iemand met een grote controle muur iets als een bungee jump of skydive. Deze situaties zijn verlies van alle controle en geven een allesoverheersende angst.
Ook niet aan te bevelen om te doen hoor TO
Maar je zou wel therapie kunnen zoeken nu. Je bent er klaar voor, want het feit dat je hier deelt is al een goed begin teken.
Ik zou een psychotherapeut zoeken. Dat moet je zelf betalen maar het kan de absolute juiste investering voor je zijn. Veel mensen hebben goed baat bij een psychotherapeut.
Schematherapie brengt je juist meer naar je hoofd toe, je moet praten, gaan ‘denken’ over je gedachten..
Jij hebt, naar mijn mening, iets anders nodig. Eentje waarbij je meer naar emoties gaat, leren uiten wat er van binnen in je speelt door daar onder begeleiding naartoe te gaan.
Dat gaat je helpen in ‘leren’ loslaten. Loslaten is een proces. Dat heeft veel tijd nodig
Je zou je veel vrijer willen voelen, meer zelfvertrouwen, voor jezelf staan, een krachtig positief mens willen zijn en het iedereen ook laten zien.
Dat is de reden ook dat je intense reakties ervaart na het lezen van social media berichten van bekenden en wellicht irritaties/ frustraties hierover ervaart.
Het representeert iets in je wat je graag zou willen hebben/ ervaren (onafhankelijk even wat de precieze inhoud van die berichtjes ook zijn. Het is meer de vrijheid die anderen nemen, denk ik, om dingen van zichzelf te vertellen)
En het altijd bezig zijn in je hoofd, dingen niet naast je neer kan leggen en erover door blijft malen hebben te maken met niet los kunnen laten.
Niet los kunnen laten kan in verschillende gradaties maar het heeft altijd te maken met controle.
Een controlemechanisme wat erachter zit. En vaak heeft dat ook een funktie in een persoon. Want er zit pijn/ angst achter en het lijf heeft deze controle gecreerd zodat de pijn en angst mondjesmaat aan bod komen, en niet het hele veld. Het is te groot om er in grotere stukken uit te komen.
Daarom kan je je niet verliezen in situaties. De controle staat ervoor.
En vaak zijn de engste dingen voor iemand met een grote controle muur iets als een bungee jump of skydive. Deze situaties zijn verlies van alle controle en geven een allesoverheersende angst.
Ook niet aan te bevelen om te doen hoor TO
Maar je zou wel therapie kunnen zoeken nu. Je bent er klaar voor, want het feit dat je hier deelt is al een goed begin teken.
Ik zou een psychotherapeut zoeken. Dat moet je zelf betalen maar het kan de absolute juiste investering voor je zijn. Veel mensen hebben goed baat bij een psychotherapeut.
Schematherapie brengt je juist meer naar je hoofd toe, je moet praten, gaan ‘denken’ over je gedachten..
Jij hebt, naar mijn mening, iets anders nodig. Eentje waarbij je meer naar emoties gaat, leren uiten wat er van binnen in je speelt door daar onder begeleiding naartoe te gaan.
Dat gaat je helpen in ‘leren’ loslaten. Loslaten is een proces. Dat heeft veel tijd nodig
maandag 8 juli 2024 om 08:16
Dit was ook mijn gedachte meteen, dit is niet wat de meeste mensen bedoelen met diepgang. Het lijkt alsof je boosheid je ook in de weg zit bij het verbinden met anderen.Gemberthee schreef: ↑07-07-2024 23:25Even heel cru gezegd: dat klinkt meer als verwijten maken dan als diepgang zoeken.
Bij diepgang zoeken (is mij in een werkmatige cursus geleerd), ga je virtueel naast iemand staan, laat je je eigen denkbeelden los, stel je je open voor de ander, en vraag je: hoe zie jij de wereld? En luister je naar het antwoord. Vat je samen, om te controleren of je werkelijk begrijpt wat er wordt gezegd. En daarná zou er ruimte kúnnen ontstaan voor de ander om de wereld te zien zoals jij die ziet. Is er ruimte voor de ander om naar jou te luisteren.
Sorry als het onaardig of betweterig overkomt. Hopelijk kun je er iets mee.
Dat je met schematherapie meer naar je hoofd toe moet, zoals hierboven gezegd, daar ben ik het niet mee eens. Je moet juist eerst gaan voelen wat er eigenlijk achter bijvoorbeeld die frustratie over Pietje zit. Psychotherapie heb ik jaren gehad, heeft mij niet veel gebracht, maar kan voor anderen weer wel heel waardevol zijn.
Het is heel persoonlijk wat iemand nodig heeft op welk moment. Ik zou je huisarts je laten adviseren, dat kunnen wij niet van achter een schermpje obv een paar berichten.
maandag 8 juli 2024 om 08:21
Allereerst: wat goed en fijn dat de kinderen zo makkelijk over onenigheden heenstappen en het weer gezellig maken samen, ook na een korte ruzie.Hortensia47 schreef: ↑07-07-2024 13:47Kan het trouwens soms zelfs bij mijn kinderen hebben.
Wat ik zie is dat zij elkaar soms helemaal zat zijn, ruzie, etc maar dat ze een paar minuten later weer verder gaan met hun ding en elkaar daar ook gewoon in betrekken
Ik had dat zelf als kind ook al niet. Ik bleef dan de hele dag stil en in mezelf gekeerd
Zaken werden ook nooit uitgesproken, dat heb ik ook nooit geleerd denk ik
Ten tweede: als je met de dikgedrukte zin bedoelt dat je soms ook zo onaardig bent tegen de kinderen: raap jezelf bijeen en stop met dat gedrag. Coûte que coûte. Je kinderen verdienen dat niet, hoezeer je ze soms ook achter het behang zou willen plakken. En al zeker verdienen ze het niet om afgekat te worden omdat jij toevallig een rotbui hebt.
maandag 8 juli 2024 om 08:38
Voor mij is dit niet herkenbaar inderdaad, ik probeer mezelf niet zoveel aan te trekken van wat de wereld van me vindt. Ik lees bij jou een vrij extreme manier van omgaan met onrecht en ergens lijk je constant te vinden dat jou onrecht aangedaan wordt, door je ouders, je schoonouders, je zusje enz enz. Ik denk dat er diepgeworteld gevoel bij jou zit van waardeloosheid, van er niet mogen zijn, van steeds te moeten strijden voor je plek.Hortensia47 schreef: ↑07-07-2024 21:13
Is het herkenbaar dat je zo in je hoofd zit of je naar voelt over iets dat je het gevoel hebt dat je iemand niet eens wkl aankijken? Maar ook dat je hele oogopslag moe/boos voelt. Waar ik een ander bij wijze van ploep, druk op de knop, zich zie veranderen. Of is dat dan altijd 'nep', nee toch, dan zou de wer3ld vol acteurs zitten
Wat je daaraan kunt doen weet ik niet goed maar misschien kan het al behulpzaam zijn om dat erkent te zien. Al is het maar door jezelf.
.
maandag 8 juli 2024 om 08:55
Ik herken dit, vooral als ik PMS heb. Ik vind het heel lastig om uit die modus te komen, hoewel ik rationeel weet dat het je opbreekt om zo te denken. Dan snap ik ook niet waarom andere mensen niet merken wat ze mij met hun gedrag "aandoen". Onzin natuurlijk, want wat Roosss ook zegt: zo belangrijk ben ik helemaal niet en zelden zijn mensen onnadenkend om mij te pesten.
Wat mij geholpen heeft is het boek "Geluk zonder voorwaarden" van Michael Singer. Hij legt heel goed uit wat je met zulke negatieve gedachten kunt doen om ervan af te komen. Kort gezegd: er is iets in jou wat een probleem heeft met de buitenwereld. En daarom ben jij de enige die daar iets aan kunt doen - in jezelf, niet door te reageren op al die frustrerende dingen, want die gaan niet weg.
Wat mij geholpen heeft is het boek "Geluk zonder voorwaarden" van Michael Singer. Hij legt heel goed uit wat je met zulke negatieve gedachten kunt doen om ervan af te komen. Kort gezegd: er is iets in jou wat een probleem heeft met de buitenwereld. En daarom ben jij de enige die daar iets aan kunt doen - in jezelf, niet door te reageren op al die frustrerende dingen, want die gaan niet weg.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 8 juli 2024 om 10:29
Die grote frustraties heb ik niet naar de kinderen. Het ging me daarbij meer om dat ik niet snel weer het knopje naar gezellig/normaal kan vinden
Inderdaad heel blij dat zij dat wel hebben. Na een pittige ruzie blijven ze er wel wat langer in 'hangen'
Nu ik het zo lees kan ik me zeker vinden in die verdieping in gesprekken maar het blijft wel iets lastigs. Zelf heb ik niet direct het idee dat ik mensen om hun oren zwaai met mijn frustratie maar probeer het gesprek via meerdere wegen aan te gaan
In het geval van schoonouders zou mijn man dit meer moeten doen, eigenlijk, maar hij heeft er toch minder last van dan ik. Voor mij voelt het alsof zijn ouders hem in de steek hebben gelaten. Er is verder geen andere familie voor hem, niemand. Dat geeft ook wel een bedrukkend gevoel. Ik heb het gevoel dat ik hem gelukkig moet maken middels ons gezin als zijn enige familie
Gemberthee, afkatten is niet aan de orde gelukkig
Heus soms wel eens een reactie op iets die anders had gekund maar ik ben dan wel iemand die daar later dan even op terugkomt
Soms voelt het idd wel alsof ik even door elkaar geschud moet worden en daarna bungeejumpen. Die controle willen houden en alles veilig is wel heel groot geworden, ongezond
Inderdaad heel blij dat zij dat wel hebben. Na een pittige ruzie blijven ze er wel wat langer in 'hangen'
Nu ik het zo lees kan ik me zeker vinden in die verdieping in gesprekken maar het blijft wel iets lastigs. Zelf heb ik niet direct het idee dat ik mensen om hun oren zwaai met mijn frustratie maar probeer het gesprek via meerdere wegen aan te gaan
In het geval van schoonouders zou mijn man dit meer moeten doen, eigenlijk, maar hij heeft er toch minder last van dan ik. Voor mij voelt het alsof zijn ouders hem in de steek hebben gelaten. Er is verder geen andere familie voor hem, niemand. Dat geeft ook wel een bedrukkend gevoel. Ik heb het gevoel dat ik hem gelukkig moet maken middels ons gezin als zijn enige familie
Gemberthee, afkatten is niet aan de orde gelukkig
Heus soms wel eens een reactie op iets die anders had gekund maar ik ben dan wel iemand die daar later dan even op terugkomt
Soms voelt het idd wel alsof ik even door elkaar geschud moet worden en daarna bungeejumpen. Die controle willen houden en alles veilig is wel heel groot geworden, ongezond
maandag 8 juli 2024 om 10:55
Oh jee, dus zijn ouders mogen niet verhuizen omdat dit rot is voor hun volwassen zoon die een eigen gezin heeft? Ouders zijn ook gewoon mensen met hun eigen dromen en wensen, hun taak van opvoeder zit er op, kind is zelfstandig en ze mogen nu gaan genieten hoe zij hun oude dag willen doorbrengen. Ik vind het nogal wat dat jij hun dat kwalijk neemt namens hun zoon.
Heb je veel moeite met situaties die niet gaan zoals jij het wil, dat je je veiliger en rustiger voelt als je over alles controle zou hebben? Vindt je het vervelend en raak je van slag als afspraken ineens veranderen?
Wat jou misschien zou helpen (als dit gewoon een karaktertrek is) om elke avond bij het eten, iedereen 3 dingen op te laten noemen die ze grappig/leuk/liefdevol of een mazzeltje vonden (dus ook jij en je partner). Te veel mensen zijn geneigd om alleen de negatieve dingen van een dag te onthouden en de positieve dingen raken dan ondergesneeuwd. Als je dit consequent doet dan ga je vanuit jezelf ook meer op "zoek" naar de positieve dingen op een dag en zo kun je een negatieve houding bijsturen. Daarnaast zal het ook effect hebben op het hele gezin want mensen die dit doen staan positiever in het leven.
Heb je veel moeite met situaties die niet gaan zoals jij het wil, dat je je veiliger en rustiger voelt als je over alles controle zou hebben? Vindt je het vervelend en raak je van slag als afspraken ineens veranderen?
Wat jou misschien zou helpen (als dit gewoon een karaktertrek is) om elke avond bij het eten, iedereen 3 dingen op te laten noemen die ze grappig/leuk/liefdevol of een mazzeltje vonden (dus ook jij en je partner). Te veel mensen zijn geneigd om alleen de negatieve dingen van een dag te onthouden en de positieve dingen raken dan ondergesneeuwd. Als je dit consequent doet dan ga je vanuit jezelf ook meer op "zoek" naar de positieve dingen op een dag en zo kun je een negatieve houding bijsturen. Daarnaast zal het ook effect hebben op het hele gezin want mensen die dit doen staan positiever in het leven.
maandag 8 juli 2024 om 11:14
Ik heb dit topic geopend omdat ik er juist wat aan wil doen
Gun ze het juist maar de interesse etc naar ons toe vanuit daar en als zij hier zijn is minder dan ik dan hoop
Dank voor je tips, ik zal inderdaad meer op zoek moeten naar positieve dingen maar ik merk dat me dat momenteel niet lukt. Heb weinig energie.
Ja die veiliheid en een soort van rust als er controle is is zeker aan de orde en ik zou daar graag aan werken. Ik ben ook angstig aangelegd, vooral als het de kinderen aan gaat. Ook kan ik slecht tegen veranderingen of dagen zonder structuur. Dat vind ik jammer
Gun ze het juist maar de interesse etc naar ons toe vanuit daar en als zij hier zijn is minder dan ik dan hoop
Dank voor je tips, ik zal inderdaad meer op zoek moeten naar positieve dingen maar ik merk dat me dat momenteel niet lukt. Heb weinig energie.
Ja die veiliheid en een soort van rust als er controle is is zeker aan de orde en ik zou daar graag aan werken. Ik ben ook angstig aangelegd, vooral als het de kinderen aan gaat. Ook kan ik slecht tegen veranderingen of dagen zonder structuur. Dat vind ik jammer
maandag 8 juli 2024 om 12:04
Dank je, boek ga ik eens opzoekenBulbul schreef: ↑08-07-2024 08:55Ik herken dit, vooral als ik PMS heb. Ik vind het heel lastig om uit die modus te komen, hoewel ik rationeel weet dat het je opbreekt om zo te denken. Dan snap ik ook niet waarom andere mensen niet merken wat ze mij met hun gedrag "aandoen". Onzin natuurlijk, want wat Roosss ook zegt: zo belangrijk ben ik helemaal niet en zelden zijn mensen onnadenkend om mij te pesten.
Wat mij geholpen heeft is het boek "Geluk zonder voorwaarden" van Michael Singer. Hij legt heel goed uit wat je met zulke negatieve gedachten kunt doen om ervan af te komen. Kort gezegd: er is iets in jou wat een probleem heeft met de buitenwereld. En daarom ben jij de enige die daar iets aan kunt doen - in jezelf, niet door te reageren op al die frustrerende dingen, want die gaan niet weg.
maandag 8 juli 2024 om 13:33
Vwb socials heb ik mezelf ook vaak de vraag gesteld in hoeverre mijn frustratie met jaloezie te maken heeft maar ik ben er wel uit dat dat het niet is
Op bepaalde manieren aandacht vragen frustreert me. Ik wil leren dit naast me neer te leggen maar zelfs als je er zelf niet actief mee bezig bent, ik zit zelf dus niet op Insta en X, dan hoor of zie je via via wel weer dingen die mensen gepost hebben.
Op bepaalde manieren aandacht vragen frustreert me. Ik wil leren dit naast me neer te leggen maar zelfs als je er zelf niet actief mee bezig bent, ik zit zelf dus niet op Insta en X, dan hoor of zie je via via wel weer dingen die mensen gepost hebben.
maandag 8 juli 2024 om 18:15
Dat je je alleen op je frustraties wil richten en dat de hele tijd wil bespreken is een keuze.
Dat je geen hobby´s hebt en niets leuk vindt is een keuze.
Dat je omgeving niet in jouw frustraties investeert, kan ik heel goed begrijpen.
Je frustreert je zelfs voor je man over dingen die hem niet frustreren, maar waarvan jij vindt dat hij zich er wel druk over moet maken.
Mensen zijn nu eenmaal wie zij zijn, zij gaan niet veranderen voor jou.
Daarbij ben jezelf ook niet perfect.
Je bent gestopt met antidepressiva, maar toen je die slikte voelde je je wel beter.
Ik zou zeggen ga weer aan de medicatie en doe leuke dingen met je 3 kinderen.
Stop met zeuren over wat anderen moeten voelen volgens jou en hoe zij zich moeten gedragen.
Mensen gaan namelijk geen diepgaande gesprekken aan met iemand die overal een oordeel over heeft, maar die verder niet positiefs heeft te melden of bij te dragen.
Dat je geen hobby´s hebt en niets leuk vindt is een keuze.
Dat je omgeving niet in jouw frustraties investeert, kan ik heel goed begrijpen.
Je frustreert je zelfs voor je man over dingen die hem niet frustreren, maar waarvan jij vindt dat hij zich er wel druk over moet maken.
Mensen zijn nu eenmaal wie zij zijn, zij gaan niet veranderen voor jou.
Daarbij ben jezelf ook niet perfect.
Je bent gestopt met antidepressiva, maar toen je die slikte voelde je je wel beter.
Ik zou zeggen ga weer aan de medicatie en doe leuke dingen met je 3 kinderen.
Stop met zeuren over wat anderen moeten voelen volgens jou en hoe zij zich moeten gedragen.
Mensen gaan namelijk geen diepgaande gesprekken aan met iemand die overal een oordeel over heeft, maar die verder niet positiefs heeft te melden of bij te dragen.
maandag 8 juli 2024 om 22:16
Ze hoeven niet te veranderen voor mij, ik wil zelf veranderen, dat was ook mijn vraag
En ik heb volgens mij ook niet gezegd dat ik vind dat mijn man zich net zo moet voelen. Ik vind het rot voor hem.
Hopelijk begrijp je dat ik niet volledig het verhaal kan doen hier. Het is voor mij lastig om te verwoorden wat ik voel
En ik heb volgens mij ook niet gezegd dat ik vind dat mijn man zich net zo moet voelen. Ik vind het rot voor hem.
Hopelijk begrijp je dat ik niet volledig het verhaal kan doen hier. Het is voor mij lastig om te verwoorden wat ik voel
dinsdag 9 juli 2024 om 22:52
Heb al eerder hulp gehad, poh en psycholoog
Dat was voor de somberheid. Hoe ik me voel kan natuurlijk goed de oorzaak zijn van hoe ik me frustreer over vanalles en waardoor ik lastig om kan gaan met bepaalde situaties of mensen
Omdat ik dat niet goed kan uitleggen weet ik ook niet goed met welke hulpvraag ik nu opnieuw hulp kan zoeken
Dat was voor de somberheid. Hoe ik me voel kan natuurlijk goed de oorzaak zijn van hoe ik me frustreer over vanalles en waardoor ik lastig om kan gaan met bepaalde situaties of mensen
Omdat ik dat niet goed kan uitleggen weet ik ook niet goed met welke hulpvraag ik nu opnieuw hulp kan zoeken
woensdag 10 juli 2024 om 02:20
Ik zou naar een vrijgevestigde psychotherapeut in je omgeving gaan.
Je kunt online zoeken welke er zijn en ook recenties lezen. Je hebt geen doorverwijzing nodig van je huisarts.
Als hulpvraag of waar je aan wil werken kun je je openingspost hier gebruiken. Of gewoon simpel zeggen dat je veel last hebt van frustraties naar familie en anderen last van negatieve gedachten en dat je dat niet prettig vindt. Dat is een goede hulpvraag en een therapeut kan daar goed mee werken.
Je kunt online zoeken welke er zijn en ook recenties lezen. Je hebt geen doorverwijzing nodig van je huisarts.
Als hulpvraag of waar je aan wil werken kun je je openingspost hier gebruiken. Of gewoon simpel zeggen dat je veel last hebt van frustraties naar familie en anderen last van negatieve gedachten en dat je dat niet prettig vindt. Dat is een goede hulpvraag en een therapeut kan daar goed mee werken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
