Het roer om, maar hoe? (Burn-out)

09-07-2022 15:26 36 berichten
Sinds vorig jaar zomer zit ik thuis met een burn-out. Op het punt dat ik uitviel kon ik niet eens meer alleen een blokje om zonder een paniekaanval te krijgen, zo overprikkeld was ik. Ik heb inmiddels cognitieve gedragstherapie en krijg langzaam weer wat meer energie. Ook ben ik voorzichtig weer wat werk aan het oppakken. So far so good zou je zeggen. Maar ik voel me dus helemaal niet goed.

Ja, ik functioneer een stuk beter dan vorig jaar en zie dat ik stappen maak. Maar ik ben pessimistisch, heb nergens zin in, heb regelmatig huilbuien en ben ontzettend onzeker. Ik pieker en twijfel heel wat af. Daarbij voel ik me heel eenzaam en maak ik me zorgen om de toekomst. Ik wil zo graag zin hebben in dingen maar het lukt me niet.

Op de dagen dat ik niet werk of een afspraak heb hang ik maar wat in en rondom het huis. Ik kijk televisie, scroll door mijn telefoon, werk wat in de tuin of ik ga voor boodschappen. Maar ik ontspan niet. Ik heb geen hobby’s en weinig vriendschappen hier in de buurt. Mijn partner en ik lijken wel huisgenoten in plaats van geliefden. Elke dag is hetzelfde.

Ik weet dat ik zo niet beter kan worden, ik moet iets veranderen. Maar ik weet niet hoe ik dit moet doorbreken. Ik wil zo graag echt leven en daarvan genieten. De dagen gaan nu geruisloos in elkaar over en ik ben vaak erg verdrietig.

Zijn hier ervaringsdeskundigen die me wat willen oppeppen, misschien tips hebben over hoe dit aan te pakken? Ik wil zo graag rust in mijn hoofd.
Het klinkt alsof je fijne hulpverleners hebt gevonden Funnymiss. Ik ben echt blij voor je dat je al zo goed onderweg bent en hebt doorgezet ondanks de bijwerkingen van de medicatie. Ik kan me ook voorstellen dat een paar maanden vrij heerlijk is om naar uit te kijken. Een eindpunt om naartoe te werken. Ga je op reis, of heb je andere invullingen voor die periode?

Bedankt ook voor de boekentip, ik heb hem direct besteld. Dat in rust kunnen rusten is precies wat ik bedoel, echt kunnen opladen. De laatste keer dat ik écht uitgerust was dat ik me kan herinneren is inmiddels alweer een jaar of 5 geleden toen ik net een flinke griep achter de rug had. Ik weet dat nog zo goed omdat ik toen echt besefte dat ik altijd alleen maar moe ben. Toen moest ik wel slapen en had ik geen puf voor afleiding. Triest eigenlijk.

Ik denk dat er veel patronen bij mij al zoveel jaren aanwezig zijn die daarom zo lastig te doorbreken zijn. Een voorbeeld: in plaats van nieuwe fysieke contacten met anderen of hobby’s op te zoeken ben ik gaan forummen en podcasts luisteren. Op die manier ben ik toch in contact met andere mensen en op de hoogte van actualiteit, maar dan in mijn eigen veilige bubbel. Dat geeft verlichting van de eenzaamheid. Ik vind nieuwe vriendschappen sluiten namelijk erg lastig en dat lukt me alleen als ik er in gedwongen word omdat je op elkaar aangewezen bent, zoals vroeger op school.

Bedsermoen, je hebt helemaal gelijk dat ik heel ontevreden ben over veel dingen in mijn leven. Ik ben altijd op zoek naar de volgende stap. Het moet beter, het gras is aan de overkant groener. Daardoor vergeet ik wat ik heb en tikken de jaren weg met dezelfde onvrede. Zonde. Voor corona had ik een goed begin gemaakt: een nieuwe baan met leuke collega’s en wat nieuwe contacten opgepakt. En toen kwam Corona en werd ik weer in die veilige thuisbubbel gestopt en is alles weer verwaterd en begin ik weer bij het begin. Zo voelt dat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het boek dat ik noemde Van Burnout naar Levenszin gaat er van uit dat er 3 achterliggende oorzaken zijn voor een burnout:

-Passie in de schaduw (dus je doet niet waar je echt blij van word)
- Niet genomen rouw
- Plekverwarring (dat je niet de plek hebt binnen bijvoorbeeld je gezin die je bij geboorte kreeg. Dus bijvoorbeeld dat je niet echt kind hebt kunnen zijn en meer voor je ouders zorgde)

Kun je met jezelf afspreken om bijvoorbeeld iedere dag voor 12 uur naar buiten te zijn geweest? Je schrijft zelf dat je ook merkte dat het lekker is om buiten te zijn.

En als je verder bent en misschien mensen wil leren kennen is nmlk (nieuwe mensen leren kennen) een tip.
Bedankt voor deze boekentip Due-scimmie! Ik zie dat er ook een e-book van is maar ga eerst eens in onze bibliotheek neuzen. Of misschien zelfs wel daar op locatie het boek lezen, dan heb ik ook weer een uitje op het programma. De thema’s die je noemt raken me merk ik en ik denk dat ik er veel in zou kunnen herkennen.

Afspraken maken met mezelf lukt nog niet goed. Ik weet dat bepaalde dingen me goed zouden doen maar stel het steeds uit tot morgen. Iets houdt me tegen om de stap te zetten. En zo is het passiviteitscirkeltje weer rond.

Ik merk dat als ik een afspraak heb ik daarna ook veel actiever dingen wil doen. Ik probeer de afspraken van de dag ook zoveel mogelijk vroeg in de ochtend te plannen zodat er wat pit in die dag zit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat je schrijft over niet in rust kunnen rusten herken ik heel erg. Ik was zo ontzettend moe en gejaagd dat slapen vaak niet lukte. Binaural beats en dan die op ontspanning gericht hebben mij erg geholpen echt tot rust te komen. Ik doe dat dan in combinatie met dingen waar ik blij van word. Bijvoorbeeld een fijne geur in huis of een lekkere kop thee erbij.
Daarnaast gebruik ik ook etherische olie. Zo raak ik bijvoorbeeld echt ontspannen van lavendel en cedarwood. Maar andere olie, bijvoorbeeld rozemarijn of sinaasappel geeft weer een uplifting effect. Dus aan de hand van wat ik nodig heb zet ik die olie in. Wil ik echt ontspannen, of heb ik juist een trigger nodig die me aan het werk zet.
Het zijn geen wondermiddelen, maar voor mij wel een fijne ondersteuning.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zolang je nog aan dingen wil werken, ben je misschien niet aan het ontspannen. Ik heb dat zelf echt moeten loslaten. Om beter te willen worden, beter dan ik was. Alles maar willen verfijnen, perfecter willen worden. Accepteren wat er is en wat wel goed gaat. De lat omlaag. Ik heb veel van mijn huisdieren geleerd eigenlijk, die zijn gewoon. Ze eten, slapen, spelen, en zijn. Dat is voldoende. Dat probeer ik op mezelf toe te passen. Geen eisen, geen beter willen worden, maar het even oké vinden dat ik ben wat ik nu ben. Echt heel moeilijk. Maar ik merk wel dat daarin weer ruimte is gekomen om zin te krijgen in dingen doen. Niet willen, niet van mezelf moeten, niet beter moeten worden, maar gewoon zin krijgen om een ijsje te halen of een serie te kijken.

Volgens mij is het een beetje teruggaan naar de basisbehoeften in plaats van wat carrière maken, in vorm zijn, work hard/play hard, dat soort dingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vraag eens aan je huisarts of therapeut om hulp van de WMO. Een maatschappelijk werkster van de WMO heeft mij geholpen om uit een passief cirkeltje van thuisblijven te komen. Ze ging toen ook mee naar dat knutselclubje. Ik vond het nogal betuttelend en vond dat ik het zelf moest doen, maar zij gooide het erop dat ze zelf ook wel nieuwsgierig was naar wat ze daar deden zodat ze het misschien andere cliënten kon aanraden. Maar eerlijk, als ze niet mee was geweest, was het vast ook bij een voornemen van me gebleven.

Ze kwam elke week toen dat nodig was (tijdens coronamaatregelen had ik nauwelijks contact met anderen) en daarna hebben we het langzaam afgebouwd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ken je deze blog al? https://www.isamupsychologen.nl/een-bur ... dermijnen/
Ik vind het een hele fijne en heb hem gelezen en herlezen en opnieuw en opnieuw. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe gaat het nu?
Hoi Hagelslagjes, wat lief dat je er naar vraagt :)

Ik zie dat ik niet had gereageerd op je vorige posts. Ik had alles hierboven zeker wel gelezen overigens! Dank daarvoor aan jou en de andere forummers.

Ik heb de tips voor de white noise geluiden in mijn noise canceling koptelefoon veel gebruikt voor als ik op drukkere plekken ben of in het openbaar vervoer. Dat geeft rust.

Ook heb ik geprobeerd om de afgelopen week de lat wat lager te leggen, zoals jij scheef dat jou heeft geholpen. Ik kan snel gefrustreerd zijn omdat iets niet (goed) lukt en wil geen gezichtsverlies lijden. Ik heb mijn trots wat opzij gezet en ben afgelopen weekend eerder weggegaan van een sociale gelegenheid omdat het op was, terwijl ik eigenlijk vond dat ik moest blijven. Dat werd erg goed opgepakt wat me sterkt om het een volgende keer weer te doen in zo’n geval.

Ook heb ik geprobeerd mijn gevoel wat meer te laten spreken. Ik ben geneigd om tegen mijn zin in veel te doen, bijvoorbeeld op mijn werk, omdat ik vind dat ik moet doorzetten en niet mag klagen. Durven uitspreken dat iets niet werkt voor mij op dit moment lucht op. En er wordt ook verrassend prettig op gereageerd door de omgeving.

Ik pieker wel nog veel wat paniek oproept. Waar ik bijvoorbeeld voorheen deze hitte heerlijk vond ben ik er nu bang voor en ga ik helemaal mee in de hysterie. Ik ben vatbaarder voor regeltjes en voorschriften, iets wat al sinds Corona speelt. Daar zoek ik nog een andere manier om mee om te gaan voor.

Hoe gaat het met jou? :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Wauw, wat goed dat je wat dingen anders aanpakt en dat je omgeving daar positief op reageert! Dat is een grote winst.

Ik heb vroeger een angststoornis gehad en tegenwoordig ga ik zo om met piekeren en angstig zijn: door de stress die je hebt is je brein zo gewend om aan te slaan op mogelijk gevaar, dat het overal gevaar gaat zien. Ik weet van mezelf dat bij stress en ook bij gezonde spanning (een netwerkbijeenkomst of zo) mijn hersens weer overal gevaren gaan lopen zoeken. Maar ik hoef er niet in mee te gaan. Ik kan die neiging ook een beetje troosten of geruststellen. Zo van: ja, ik snap dat je het spannend vindt en daarom liever wil vermijden en daarom nu allerlei moeilijkheden gaat zoeken die een goede reden zouden kunnen zijn om dingen te vermijden, maar ik ga er niet in mee, want ik ben nu volwassen en ik kan best rationele manieren bedenken waardoor zo'n situatie geen gevaar oplevert.

Bijvoorbeeld nu met die hitte: wat kan ik zelf doen om de hitte door te komen? Goed drinken, niet hoeven koken (dus vooruit gekookt), als je naar buiten moet dan niet op het heetst van de dag, etc. Oh, en jezelf afleiden. Ga wat doen waardoor je de hitte niet zo opmerkt, een kerstfilm kijken of zo.

Coronaregeltjes? Daar raakte ik nogal van in de war, dus ik heb steeds als ik wat te doen had buitenshuis of met anderen de regels opgezocht op die dag zelf. Want ze veranderden vaak weer.

Ken je de cirkel van invloed? Die heb ik vaak ingevuld tijdens het eerste jaar corona. Pak een stuk papier, teken een cirkel erop. In de cirkel zet je dingen waar je wél zelf invloed op hebt en buiten de cirkel waar je geen invloed op hebt. Ik probeerde ook steeds een tegenhanger te vinden voor iets wat ik buiten de cirkel (geen invloed) had geschreven, bijvoorbeeld: mensen in de supermarkt zonder mondkapje, dan schreef ik in de cirkel: het tijdstip waarop ik naar de supermarkt ga (rustig onder etenstijd 's avonds). Zo krijg je de controle een beetje terug.

Met mij gaat het wel goed. Ik heb vorige week het eerste intake-gesprek gehad voor schematherapie, nog 2 gesprekken te gaan. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn.

Ik vind echt dat je heel goed bezig bent, zeg! In een week tijd zoveel dingen anders aanpakken, chapeau!
Alle reacties Link kopieren Quote
To, wauw, je bent echt dingen anders aan het aanpakken. Ik verbaas me er wel over: zijn dat niet basis dingen die al lang in therapie aan bod zijn gekomen? Nee zeggen, op tijd rust nemen, grenzen aanvoelen, enzovoort.

Jaren geleden viel ik uit op het werk met de diagnose depressie. Ik heb toen een hele tijd CGT gevolgd. Maar ik had niet het idee dat het veel hielp. Uiteindelijk heb ik verder onderzoek geëist en is daar een persoonlijkheidsstoornis uitgekomen. Daarmee kon ik gerichtere therapie gaan volgen.

Ik kan niet zeggen of jij een persoonlijkheidsstoornis hebt. Maar past de huidige therapie wel bij jou?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven