Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 19 februari 2025 om 12:42
Avo,
Hap heeft je trauma flink aangeraakt zo te lezen
Als ik je lees, schoot je helemaal in de freeze, dissociatie en 'was' je er niet meer. Hoe is het nu, op dit moment, met je?
Hier even minder meegeschreven. Wel gelezen zoveel als mogelijk.
Ik was even 'trauma-moe' ofzo. Vanmiddag laatste gesprek met de psych. Dan is dit stuk 'succesvol' afgerond, immers, ik heb de uitvoeringen overleefd
Ze wil praten over een verder traject verwacht ik. Ik heb natuurlijk zelf ook al even wat dingen gelezen over 'wat nu verder'. Want ja, ik denk (schoorvoetend) dat ik er wel iets mee moet. Ik vond trauma-therapie eigenlijk wel een goeie. Dat je alles wat er in je leven is gebeurt dóór praat. Ik denk dat dit wel eens heel nuttig kan zijn. Want ik ben natuurlijk de enige die alles weet over wat ik heb meegemaakt.
Ik denk dat het wel fijn kan zijn, om eens goed met de bezem door alle overlevingstechnieken en opvattingen te gaan om er dan glanzend gepoetst onder vandaan te komen. Hoeveel jaren traject gaat dat wel niet zijn zeg? Nou ja, eerst vanmiddag maar even door. Ik neem een doosje Merci mee, want ik ben echt heel blij met haar (en mezelf) dat ik deze stap heb gezet.
Hap heeft je trauma flink aangeraakt zo te lezen
Als ik je lees, schoot je helemaal in de freeze, dissociatie en 'was' je er niet meer. Hoe is het nu, op dit moment, met je?
Hier even minder meegeschreven. Wel gelezen zoveel als mogelijk.
Ik was even 'trauma-moe' ofzo. Vanmiddag laatste gesprek met de psych. Dan is dit stuk 'succesvol' afgerond, immers, ik heb de uitvoeringen overleefd
Ze wil praten over een verder traject verwacht ik. Ik heb natuurlijk zelf ook al even wat dingen gelezen over 'wat nu verder'. Want ja, ik denk (schoorvoetend) dat ik er wel iets mee moet. Ik vond trauma-therapie eigenlijk wel een goeie. Dat je alles wat er in je leven is gebeurt dóór praat. Ik denk dat dit wel eens heel nuttig kan zijn. Want ik ben natuurlijk de enige die alles weet over wat ik heb meegemaakt.
Ik denk dat het wel fijn kan zijn, om eens goed met de bezem door alle overlevingstechnieken en opvattingen te gaan om er dan glanzend gepoetst onder vandaan te komen. Hoeveel jaren traject gaat dat wel niet zijn zeg? Nou ja, eerst vanmiddag maar even door. Ik neem een doosje Merci mee, want ik ben echt heel blij met haar (en mezelf) dat ik deze stap heb gezet.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 februari 2025 om 16:18
Sta je dan, met je doosje Merci, voor een dichte deur...
Oh, het is zo interessant om dán je gedachten te horen en te luisteren naar jezelf. Niets over de ander, alleen maar over jezelf en dat het vast aan mij ligt enzo. En dan de gedachten over 'zie je nu wel...'
Echt, wat een shit gooi ik over mezelf heen, in een razend tempo!
Mail is gestuurd, ik wacht rustig af wat er mis is gegaan en ook dat het weer wordt opgelost. Maar jeetje, wat een bak kritiek gooi ik over mezelf... Ik schrik er gewoon van.
Dat doosje Merci is dus nu open en de lekkerste zijn er al uit
En toen belde ze al, zij had een andere (latere) tijd in de agenda. Gelukkig kwamen we eruit en staat de afspraak gewoon voor binnenkort.
Oh, het is zo interessant om dán je gedachten te horen en te luisteren naar jezelf. Niets over de ander, alleen maar over jezelf en dat het vast aan mij ligt enzo. En dan de gedachten over 'zie je nu wel...'
Echt, wat een shit gooi ik over mezelf heen, in een razend tempo!
Mail is gestuurd, ik wacht rustig af wat er mis is gegaan en ook dat het weer wordt opgelost. Maar jeetje, wat een bak kritiek gooi ik over mezelf... Ik schrik er gewoon van.
Dat doosje Merci is dus nu open en de lekkerste zijn er al uit
En toen belde ze al, zij had een andere (latere) tijd in de agenda. Gelukkig kwamen we eruit en staat de afspraak gewoon voor binnenkort.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 februari 2025 om 17:30
O herkenbaar Doreia. Het kan nooit aan de ander liggen, alleen aan mijzelf.
Avo, ik kreeg van de lt ook te horen dat ik zelfs voelde met mijn hoofd
. Geen idee hoe dat anders moet trouwens...
Heb afspraak gekregen bij de hapto. En de 20e krijg ik de uitslag van de onderzoeken. Ben nu geneigd om de psych te appen of we alvast een 2e afspraak kunnen plannen na de afspraak die nog staat, zo dicht mogelijk tegen de uitslag aan. Is dat stom?
En verder zit ik nu in Spanje! Reis ging goed, alleen nam iemand anders mijn koffer mee (allebei een kanariegele samsonite...) en ik zag het gebeuren. Maar was niet snel genoeg... naar lost en found, maar betreffende persoon nam in eerste instantie de tel niet op. Dus nog anderhalf uur op het vliegveld zitten wachten op mijn koffer...
Maar wat is het heerlijk hier! 20 graden, zon. Ben naar het dorpje gelopen en zit nu op een terras om wat te gaan eten. Allemaal citroenen- en sinasappelbomen hier: vakantie!
Avo, ik kreeg van de lt ook te horen dat ik zelfs voelde met mijn hoofd
. Geen idee hoe dat anders moet trouwens...Heb afspraak gekregen bij de hapto. En de 20e krijg ik de uitslag van de onderzoeken. Ben nu geneigd om de psych te appen of we alvast een 2e afspraak kunnen plannen na de afspraak die nog staat, zo dicht mogelijk tegen de uitslag aan. Is dat stom?
En verder zit ik nu in Spanje! Reis ging goed, alleen nam iemand anders mijn koffer mee (allebei een kanariegele samsonite...) en ik zag het gebeuren. Maar was niet snel genoeg... naar lost en found, maar betreffende persoon nam in eerste instantie de tel niet op. Dus nog anderhalf uur op het vliegveld zitten wachten op mijn koffer...
Maar wat is het heerlijk hier! 20 graden, zon. Ben naar het dorpje gelopen en zit nu op een terras om wat te gaan eten. Allemaal citroenen- en sinasappelbomen hier: vakantie!
lucy wijzigde dit bericht op 19-02-2025 18:12
0.26% gewijzigd
woensdag 19 februari 2025 om 19:06
Oh, ik vind je zo stoer! In je eentje op vakantie, en dan ook nog in je eentje op een terras!
Held!!!
Kan je nu bijkomen van je koffer -avontuur... Omg!!!
Voelen: ik bedenk dus of ik bang zou moeten zijn of niet.
Volgens hapto werkt dat niet, je lijf laat je voelen dat je bang bent.
Ik negeer signalen of interpreteer ze dus anders. Wat Maisnon vanmiddag zei over: klinkt alsof je bang was.
Huh? Wie ik?
En dan denk ik aan wat ik met hapto opmerkte aan mijn lijf: verkrampte voeten, vuisten, heupen/billen strak en gespannen, schouders opgetrokken en gespannen, armen trillen, alles wat vager, ik wil verdwijnen, ik kan achteraf weer makkelijker ademen/de band om mijn borst is weg.
Ik zie dat dus als spanning. Maar misschien is het wel bang inderdaad? Ik weet het niet.
Ik weet dat ik vond dat het oke was. Want er was niets.
Hapto vond dat we toch even gingen stoppen en gronden en bewegen, de spanning eruit werken.
Ook dat vind ik lastig als ik me op mijn lijf alleen moet richten. Al kletsend over andere dingen ontdooi ik wel weer, en dan kan ik ook pas weer bewegen/wiebelen/ruimte nemen.
Dat bewegen en ruimte innemen, besef ik nu, is juist best bedreigend als ik wil verdwijnen.
Verdwijnen staat voor niet bestaan, niet gezien kunnen worden, geen aandacht kunnen trekken, en dus niets fout kunnen doen of straf kunnen verdienen. het is enorme onzekerheid of fout/slecht zijn.
Ik kan het niet beter uitleggen.
En me dan in stilte laten bewegen/wiebelen maakt het lastiger om erbij te blijven.
Want wiegend verdwijnt het nog lekkerder, en ik moet bewegen, nog meer aandacht.
Het wiebelen en schudden voelt ook als uitdagend. Uitdagend bewegen, showen. Zie mij.
Ik wil die aandacht niet trekken. En helemaal niet op mijn lijf richten.
Ik wil verdwijnen. Gister.
Kutzooi.
Moet ik dat weer bespreekbaar gaan maken zeker. Shit shit shit.
Dat gaat ingewikkeld worden
Held!!!
Kan je nu bijkomen van je koffer -avontuur... Omg!!!
Voelen: ik bedenk dus of ik bang zou moeten zijn of niet.
Volgens hapto werkt dat niet, je lijf laat je voelen dat je bang bent.
Ik negeer signalen of interpreteer ze dus anders. Wat Maisnon vanmiddag zei over: klinkt alsof je bang was.
Huh? Wie ik?
En dan denk ik aan wat ik met hapto opmerkte aan mijn lijf: verkrampte voeten, vuisten, heupen/billen strak en gespannen, schouders opgetrokken en gespannen, armen trillen, alles wat vager, ik wil verdwijnen, ik kan achteraf weer makkelijker ademen/de band om mijn borst is weg.
Ik zie dat dus als spanning. Maar misschien is het wel bang inderdaad? Ik weet het niet.
Ik weet dat ik vond dat het oke was. Want er was niets.
Hapto vond dat we toch even gingen stoppen en gronden en bewegen, de spanning eruit werken.
Ook dat vind ik lastig als ik me op mijn lijf alleen moet richten. Al kletsend over andere dingen ontdooi ik wel weer, en dan kan ik ook pas weer bewegen/wiebelen/ruimte nemen.
Dat bewegen en ruimte innemen, besef ik nu, is juist best bedreigend als ik wil verdwijnen.
Verdwijnen staat voor niet bestaan, niet gezien kunnen worden, geen aandacht kunnen trekken, en dus niets fout kunnen doen of straf kunnen verdienen. het is enorme onzekerheid of fout/slecht zijn.
Ik kan het niet beter uitleggen.
En me dan in stilte laten bewegen/wiebelen maakt het lastiger om erbij te blijven.
Want wiegend verdwijnt het nog lekkerder, en ik moet bewegen, nog meer aandacht.
Het wiebelen en schudden voelt ook als uitdagend. Uitdagend bewegen, showen. Zie mij.
Ik wil die aandacht niet trekken. En helemaal niet op mijn lijf richten.
Ik wil verdwijnen. Gister.
Kutzooi.
Moet ik dat weer bespreekbaar gaan maken zeker. Shit shit shit.
Dat gaat ingewikkeld worden
woensdag 19 februari 2025 om 19:27
Jahallo
Lucy: wat stoer dat je alleen op vakantie bent. 20 graden met zon klinkt heerlijk! Ik hoop dat je "thuis" een beetje los kan laten en een beetje kunt opladen daar. En die extra afspraak bij psych na de uitslag lijkt me een goed idee!
Selune: hoe is het vandaag gegaan met het lokaal en de grote groep studenten? Is je collega er de hele les bijgebleven?
Doreia: heb je de afspraak vandaag nog gehad of moet die nog komen? Herkenbaar over jezelf ergens de schuld van geven, ookal berust het gewoon op een misverstand en ben jij eigenlijk de enige die er last van had.
Avo: ik vind het stoer dat je überhaupt naar hapto gaat. Heb je daar ook dat je heel erg bezig bent met of je 'het' wel goed doet? Alles wat er gevraagd wordt, bedoel ik dan. Ik twijfel nog steeds of een hapto iets voor me is omdat ik daar altijd mee bezig ben. Prikt ze daar doorheen?
Lucy: wat stoer dat je alleen op vakantie bent. 20 graden met zon klinkt heerlijk! Ik hoop dat je "thuis" een beetje los kan laten en een beetje kunt opladen daar. En die extra afspraak bij psych na de uitslag lijkt me een goed idee!
Selune: hoe is het vandaag gegaan met het lokaal en de grote groep studenten? Is je collega er de hele les bijgebleven?
Doreia: heb je de afspraak vandaag nog gehad of moet die nog komen? Herkenbaar over jezelf ergens de schuld van geven, ookal berust het gewoon op een misverstand en ben jij eigenlijk de enige die er last van had.
Avo: ik vind het stoer dat je überhaupt naar hapto gaat. Heb je daar ook dat je heel erg bezig bent met of je 'het' wel goed doet? Alles wat er gevraagd wordt, bedoel ik dan. Ik twijfel nog steeds of een hapto iets voor me is omdat ik daar altijd mee bezig ben. Prikt ze daar doorheen?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 19 februari 2025 om 20:18
Ik had de opdracht van psych om mezelf niet meer willens en wetens te dwingen om mijlenver over m'n grens te gaan. Ook niet als ik die grens moeilijk vind, dan luisteren naar mijn lijf (nog moeilijker).
Dit lokaal is een instant paniekaanval en ik kan daar doorheen praten/functioneren, maar de angst is enorm en dat ik het functionerend kan mag ik niet meer als 'het gaat wel' rekenen. Althans dat is de theorie van de psych.
We waren vroeg naar het lokaal gegaan, zodat we wat konden voorbereiden. We liepen het lokaal in en het vloog me meteen aan. Schijnbaar ging m'n ademhaling naar de maan, want collega vroeg of het wel ging en toen m'n thee over m'n hand trilde heeft ie me mee naar buiten genomen en me weggestuurd. Hij heeft de hele les overgenomen terwijl ik eerst een half uur op de wc heb zitten huilen. Van paniek, angst en opluchting dat ik weg was tegelijk. Ik schaam me kapot dat ik zo reageer op een lokaal. Nog 2 maanden voor ik weer moet. In de tussentijd ga ik proberen hier iets aan te doen met werkcoach, want dit is echt niet fijn. En ik wil niet zo stom doen om een plek.
Dit lokaal is een instant paniekaanval en ik kan daar doorheen praten/functioneren, maar de angst is enorm en dat ik het functionerend kan mag ik niet meer als 'het gaat wel' rekenen. Althans dat is de theorie van de psych.
We waren vroeg naar het lokaal gegaan, zodat we wat konden voorbereiden. We liepen het lokaal in en het vloog me meteen aan. Schijnbaar ging m'n ademhaling naar de maan, want collega vroeg of het wel ging en toen m'n thee over m'n hand trilde heeft ie me mee naar buiten genomen en me weggestuurd. Hij heeft de hele les overgenomen terwijl ik eerst een half uur op de wc heb zitten huilen. Van paniek, angst en opluchting dat ik weg was tegelijk. Ik schaam me kapot dat ik zo reageer op een lokaal. Nog 2 maanden voor ik weer moet. In de tussentijd ga ik proberen hier iets aan te doen met werkcoach, want dit is echt niet fijn. En ik wil niet zo stom doen om een plek.
selune wijzigde dit bericht op 19-02-2025 20:32
0.68% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
woensdag 19 februari 2025 om 20:29
Selune,
Wat is dat fijn opgelost voor jou!
Heel goed gedaan. Dit wat jij schrijft is precies wat ik eerder had bij mijn trigger 3. En dat het zolang duurde voor ik terug was, en de fantastische hulp.
Dus chapeau hoe goed het is gegaan!
Ik zou inderdaad met coach op onderzoek om te achterhalen wat precies aan het lokaal zo triggert. En anders proberen het lokaal te neutraliseren. Ik heb pas deze maanden dus ontdekt hoe het is om triggers te hebben terwijl het gaande is, en ik voel met je mee
Wat is dat fijn opgelost voor jou!
Heel goed gedaan. Dit wat jij schrijft is precies wat ik eerder had bij mijn trigger 3. En dat het zolang duurde voor ik terug was, en de fantastische hulp.
Dus chapeau hoe goed het is gegaan!
Ik zou inderdaad met coach op onderzoek om te achterhalen wat precies aan het lokaal zo triggert. En anders proberen het lokaal te neutraliseren. Ik heb pas deze maanden dus ontdekt hoe het is om triggers te hebben terwijl het gaande is, en ik voel met je mee
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 februari 2025 om 22:58
Ik voel me inderdaad falen. Ik moet dit gewoon weer kunnen. Heb voor 900 studenten tegelijk college gegeven, zo moeilijk is 80 niet. En het ligt ook niet aan het aantal. Leeg is de ruimte net zo erg als vol. En ik snap het oprecht niet.
Ik had nog de hele dag lessen en heb collega daarna enorm vermeden, maar wel een appje gestuurd om te bedanken. Hij appte terug dat ik het altijd mag zeggen/vragen en dat hij het graag doet, maar ik schaam me enorm. Ik ben vorig jaar al uitgevallen, moet het gewoon weer kunnen en kan het vaak ook wel, maar ben nu ook steeds in een soort gevecht omdat ik het niet mag doen op ‘niet zeuren, komt goed, ga ik niet dood van’.
Ik heb bij de roostermaker het dringende verzoek voor een ander groot lokaal neergelegd. Over 2 maanden is er een moment dat het echt niet anders kan (dan moeten we 300 studenten tegelijk kwijt en dit is de enige ruimte waar dat past) en ik ben nu al naar als ik eraan denk.
Ik hoop eigenlijk dat ik erachter kom wat het is wat zo triggert. Ik voel zelfs benauwdheid nu ik er zo over schrijf.
Systeemplafonds snap ik. Vind ik ook naar (al is het niet een directe trigger, maar wel rillingen over rug), ik kan niet tegen knipperende lampen en zwaailichten. Vooral niet als het regent (en ik buiten ben). En zo nog ik weet niet hoeveel onzin. Maar deze snap ik niet.
En de schaamte dat ik het niet kan en dat het zo zichtbaar is is enorm en naar en maakt dat ik wil vluchten.
Ik had nog de hele dag lessen en heb collega daarna enorm vermeden, maar wel een appje gestuurd om te bedanken. Hij appte terug dat ik het altijd mag zeggen/vragen en dat hij het graag doet, maar ik schaam me enorm. Ik ben vorig jaar al uitgevallen, moet het gewoon weer kunnen en kan het vaak ook wel, maar ben nu ook steeds in een soort gevecht omdat ik het niet mag doen op ‘niet zeuren, komt goed, ga ik niet dood van’.
Ik heb bij de roostermaker het dringende verzoek voor een ander groot lokaal neergelegd. Over 2 maanden is er een moment dat het echt niet anders kan (dan moeten we 300 studenten tegelijk kwijt en dit is de enige ruimte waar dat past) en ik ben nu al naar als ik eraan denk.
Ik hoop eigenlijk dat ik erachter kom wat het is wat zo triggert. Ik voel zelfs benauwdheid nu ik er zo over schrijf.
Systeemplafonds snap ik. Vind ik ook naar (al is het niet een directe trigger, maar wel rillingen over rug), ik kan niet tegen knipperende lampen en zwaailichten. Vooral niet als het regent (en ik buiten ben). En zo nog ik weet niet hoeveel onzin. Maar deze snap ik niet.
En de schaamte dat ik het niet kan en dat het zo zichtbaar is is enorm en naar en maakt dat ik wil vluchten.
Forever is a hell of a long time
woensdag 19 februari 2025 om 23:01
Je lult niet teveel Cadeautje. Ik wilde ongeveer hetzelfde tikken als 'meedenker' voor Selune.
Je coping (moeten) laten zonder plan B en plan C en plan D voelt mega beangstigend en onveilig.
@Selune: ik heb het bedje verschoont vandaag en mijn nieuwe kussenmaatje in de gewassen hoes gestopt. Zo'n lang nekrol -kussen dat je tussen je benen kan klemmen en kan omarmen. Je kan er ook mee 'afweren', het gebruiken als buffer. Kom maar rustig even bij het bedmaatje liggen. Dan breng ik je iets te drinken. En als je wil hum ik wat of vertel ik een verhaaltje. Ik hoop dat je wat kan slapen en morgen milder naar jezelf kan kijken.
En dit was een cross-post. Je hebt even tijd om uit te zoeken wat de triggers mbt dat lokaal zijn. Niet makkelijk maar als je de vinger er achter kan krijgen misschien ook voor andere situaties verhelderend? Ik vind het knap dat je voor zoveel studenten gaat staan. Ik vind 43 al leuk maar poeh...
Op een podium tijdens een symposium voor duizend man heb ik dan weer geen moeite mee. Daar doe ik gewoon mijn kunstje en heb ik tijdens het 'optreden' geen interactie. Dat gaat me prima af. Nadien netwerken... ik sluip het liefst weg, maar dat kan ik niet maken en dat stuk vind ik wel moeilijk.
Je coping (moeten) laten zonder plan B en plan C en plan D voelt mega beangstigend en onveilig.
@Selune: ik heb het bedje verschoont vandaag en mijn nieuwe kussenmaatje in de gewassen hoes gestopt. Zo'n lang nekrol -kussen dat je tussen je benen kan klemmen en kan omarmen. Je kan er ook mee 'afweren', het gebruiken als buffer. Kom maar rustig even bij het bedmaatje liggen. Dan breng ik je iets te drinken. En als je wil hum ik wat of vertel ik een verhaaltje. Ik hoop dat je wat kan slapen en morgen milder naar jezelf kan kijken.
En dit was een cross-post. Je hebt even tijd om uit te zoeken wat de triggers mbt dat lokaal zijn. Niet makkelijk maar als je de vinger er achter kan krijgen misschien ook voor andere situaties verhelderend? Ik vind het knap dat je voor zoveel studenten gaat staan. Ik vind 43 al leuk maar poeh...
Op een podium tijdens een symposium voor duizend man heb ik dan weer geen moeite mee. Daar doe ik gewoon mijn kunstje en heb ik tijdens het 'optreden' geen interactie. Dat gaat me prima af. Nadien netwerken... ik sluip het liefst weg, maar dat kan ik niet maken en dat stuk vind ik wel moeilijk.
woensdag 19 februari 2025 om 23:58
Shit, hele reactie getypt, issie opeens weg.
Avo: ik hoop dat je je 'uitleg' over hoe de hapto (bij jou) werkt (nog) niet wist, want ik zou hem morgen graag nog een keer willen lezen.
Ik denk dat het wel iets voor mij is, ondanks dat ik het doodeng vind. Het 'goed willen doen' zou ik zeker bespreekbaar maken, want anders heeft de hele behandeling geen zin omdat dat mijn automatische gedrag is. Ik ben altijd bezig met de (potentiële) mening en verwachtingen van de ander, terwijl ik juist dichter bij mezelf wil komen/blijven.
Ik denk dat mijn vorige therapie hier ook op was afgestemd (mentalised based therapy) en ik liep (dus ook) heel erg tegen de losse vorm aan. Mijn psych zei vaak helemaal niks als ik binnenkwam en zat me dan aan te kijken. Ik werd daar heel ongemakkelijk van, maar het was omdat zij niet wilde sturen. Ik vond dat echt heel vervelend en dat heb ik ook gezegd. Verder paste de therapie niet bij me vanwege het vele praten waarbij ik totaal niet verder kwam. Ik wil graag meer naar de kern en dat is niet denken maar voelen, hoe eng ook. Meestal voel ik dus niks in de nabijheid van een ander en ben ik vooral bezig met diegene te scannen om mezelf maar veilig te houden. Ik kom dan heel moeilijk bij woorden om gevoel te omschrijven.
Ik zou het kort houden... Anyway, heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, ik heb er veel aan
Selune: Ohhh ik snap je gevoel over de situatie, bij mij zou het ook onder noemer 'falen' vallen. Maar, even objectief bekeken: je hebt vooraf geprobeerd het lokaal te wijzigen (helaas niet gelukt) én je hebt om hulp of ondersteuning gevraagd (super dapper van je!) én je hebt aan die collega toegegeven dat het niet ging en hem jouw les over laten nemen. Je hebt je dus 3 keer kwetsbaar opgesteld en daarmee geprobeerd het tot een succes te maken.
Nee, het ligt niet aan jouw kunde om voor zo'n grote groep te staan. Als dit in een ander lokaal was geweest, had je het met twee vingers in je neus gedaan. Ik hoop dat je er met hulp achterkomt wat de trigger precies is op deze locatie.
Ik hoop dat je het nu een beetje los kunt laten en lekker bij het kussentje van Olle naar haar verhaaltje aan het luisteren bent. Morgen weer een nieuwe dag waar je er gewoon weer staat.
Avo: ik hoop dat je je 'uitleg' over hoe de hapto (bij jou) werkt (nog) niet wist, want ik zou hem morgen graag nog een keer willen lezen.
Ik denk dat het wel iets voor mij is, ondanks dat ik het doodeng vind. Het 'goed willen doen' zou ik zeker bespreekbaar maken, want anders heeft de hele behandeling geen zin omdat dat mijn automatische gedrag is. Ik ben altijd bezig met de (potentiële) mening en verwachtingen van de ander, terwijl ik juist dichter bij mezelf wil komen/blijven.
Ik denk dat mijn vorige therapie hier ook op was afgestemd (mentalised based therapy) en ik liep (dus ook) heel erg tegen de losse vorm aan. Mijn psych zei vaak helemaal niks als ik binnenkwam en zat me dan aan te kijken. Ik werd daar heel ongemakkelijk van, maar het was omdat zij niet wilde sturen. Ik vond dat echt heel vervelend en dat heb ik ook gezegd. Verder paste de therapie niet bij me vanwege het vele praten waarbij ik totaal niet verder kwam. Ik wil graag meer naar de kern en dat is niet denken maar voelen, hoe eng ook. Meestal voel ik dus niks in de nabijheid van een ander en ben ik vooral bezig met diegene te scannen om mezelf maar veilig te houden. Ik kom dan heel moeilijk bij woorden om gevoel te omschrijven.
Ik zou het kort houden... Anyway, heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, ik heb er veel aan
Selune: Ohhh ik snap je gevoel over de situatie, bij mij zou het ook onder noemer 'falen' vallen. Maar, even objectief bekeken: je hebt vooraf geprobeerd het lokaal te wijzigen (helaas niet gelukt) én je hebt om hulp of ondersteuning gevraagd (super dapper van je!) én je hebt aan die collega toegegeven dat het niet ging en hem jouw les over laten nemen. Je hebt je dus 3 keer kwetsbaar opgesteld en daarmee geprobeerd het tot een succes te maken.
Nee, het ligt niet aan jouw kunde om voor zo'n grote groep te staan. Als dit in een ander lokaal was geweest, had je het met twee vingers in je neus gedaan. Ik hoop dat je er met hulp achterkomt wat de trigger precies is op deze locatie.
Ik hoop dat je het nu een beetje los kunt laten en lekker bij het kussentje van Olle naar haar verhaaltje aan het luisteren bent. Morgen weer een nieuwe dag waar je er gewoon weer staat.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 20 februari 2025 om 07:32
Ik heb sinds een paar weken ook zo'n kussen Olle, heel fijn vind ik het. Een soort knuffelbaar muurtje.
Vannacht hielp niets meer helaas ik ben er maar uit gegaan en ben in een hoekje weggekropen, voelde me zo ongelooflijk onveilig. Voel me lichamelijk ook niet ok momenteel, geen idee of het van de spanning is of dat ik toch nog net voor de vakantie een van de vele virussen heb opgepikt.
Vannacht hielp niets meer helaas ik ben er maar uit gegaan en ben in een hoekje weggekropen, voelde me zo ongelooflijk onveilig. Voel me lichamelijk ook niet ok momenteel, geen idee of het van de spanning is of dat ik toch nog net voor de vakantie een van de vele virussen heb opgepikt.
Forever is a hell of a long time
donderdag 20 februari 2025 om 09:37
donderdag 20 februari 2025 om 11:59
@Jahalloo: Ik heb het zijslaapkussen van SONkussen met hoezen in heerlijk katoensatijn. Ik heb de 'Smalle Kees', maar ze hebben ook de grotere 'Lange Jan'. En zoals Selune zegt: Het is een knuffelmuurtje. Ik ben mager en het is fijn als ik in zijhouding lig om het kussen tussen mijn knieën te hebben. Maar ook als 'rugdekking' vind ik het een veilig gevoel geven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
