Hoe om te gaan met energievreters?

Ik kom er steeds meer achter dat ik een vrij gevoelig type ben dat niet met iedereen even goed 'levelt'. Dat merk ik heel duidelijk aan hoe ik me voel als ik met bepaalde mensen ben geweest. Sommige mensen maken me blij en energiek en geven me zin om dingen te doen. Andere mensen zuigen me leeg en laten me uitgeput achter. Ik kom er helaas ook steeds meer achter dat een van mijn beste vriendinnen tot die laatste groep behoort.

Dat ligt aan een aantal dingen. Zo stelt ze zich in ieder gezelschap anders op, wat ze (denk ik) doet om die gezelschappen te imponeren. Ze weet precies hoe ze mensen moet aanspreken en aan welke knoppen ze moet draaien om gewaardeerd en geliefd te worden. Ergens erg slim natuurlijk, maar ik vind het doodvermoeiend om aan te zien. Ik merk dat ik alleen al in haar bijzijn vanwege al die verschillende rolletjes die ze vertolkt vaak erg teruggetrokken en stil word. Haar gedrag voelt 'fake' en daar kan ik om de een of andere reden slecht mee omgaan. Het voelt dan alsof ik bevries, of zo.

Het komt daarnaast regelmatig voor dat haar gedrag ten koste van mij gaat. Dan zitten we met een stel mensen die ze probeert te imponeren en lacht ze me steeds uit of kleineert of stigmatiseert ze me. Ook levert ze altijd kritiek op hoe ik dingen doe en mijn leven leef.

Omdat ik zelf helemaal niet haatdragend ben laat ik die opmerkingen altijd maar aan me voorbij gaan, ik heb niet zo'n zin om steeds van me af te moeten gaan bijten. Dat zou me nog meer energie kosten dan de boel gewoon de boel laten. Tegelijkertijd merk ik wel dat ik haar gedrag steeds minder goed trek en na een afspraak met haar vreselijk uitgeput thuiskom. En omdat er allerlei nare dingen zijn gezegd en mijn gevoelige brein dat allemaal nog uren na thuiskomst moet verwerken, vind ik het moeilijk om weer tot mezelf te komen en mijn eigen ding te doen. Ik voel me letterlijk verlamd als ik met haar ben geweest en krijg ook vaak erge hoofdpijn.

De vriendschap verbreken kan om meerdere redenen niet (een beetje afstand nemen gelukkig wel). Daarom wil ik de situatie aanpakken als een les om iets harder te worden. Niet in de zin van: hoe kan ik haar zo goed mogelijk terugpakken in het bijzijn van anderen, maar: hoe kan ik me minder aantrekken van bepaalde opmerkingen en dingen wat makkelijker van me af laten glijden? Ik ben zelfverzekerd en slim genoeg om te weten dat haar opmerkingen niet waar zijn en slechts een projectie van haar eigen binnenwereld, en toch kruipt ze elke keer weer onder mijn huid.