Hoe vaak zie jij je oudere (ouder(s)

21-11-2022 19:39 92 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Nu mijn moeder richting de 75 gaat en wat gezondheidsproblemen krijgt denk ik steeds vaker: hoe lang blijft ze nog bij ons? Het kan zijn dat ze nog 5 jaar leeft maar korter kan ook.

Ik heb voor mijzelf beslist dat ik vaker met haar af wil spreken en gezellige dingen wil ondernemen of gewoon een bakje thee drinken. Ik denk dan aan 1 keer per week-twee weken.

Zijn degene met oudere ouders hier ook mee bezig?

Hoe vaak zie je je ouder(s)

Totaal aantal stemmen: 140

1 keer per week (32%)
Meerdere keren per week (24%)
1 keer per maand (25%)
1 keer in zoveel maanden (17%)
1 keer per jaar (1%)
Alle reacties Link kopieren Quote
belgali schreef:
22-11-2022 09:49
Ik woon ver af en mijn moeder is sinds een aantal jaren alleen en trekt erg aan me. Helaas heeft dat een tegenovergesteld effect... ik voel het steeds meer aan als een "moetje". Erg dat ik dat zo voel, maar als ik kom zijn de gesprekken altijd negatief of gaan nergens echt over (ze maakt ook te weinig mee).
Ik neem vaker mijn puberdochter mee, want dan is oma ook wat vrolijker ingesteld en zijn de gesprekken luchtiger.
Zeer herkenbaar, zie mijn stukje. Het speelt bij mij zelfs zo erg een rol dat als het niet leuk was tijdens het bezoekje ik een heel weekend ervan kan balen en me zorgen maak om hun gedoe met elkaar. Ik heb dat ook al vaker uitgesproken, maar het verandert niet. Zou het een generatie ding zijn??
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet dat mijn moeder zich heel erg aan oma ergerde omdat ze "zo negatief was" en "niks wilde" en ik kan dat helaas 1-op-1 op mijn moeder nu leggen. Helaas zit dat dus blijkbaar in de genen en krijgt mijn kind het later zwaar met me te stellen :)

Tegelijkertijd wil ik zelf eigenlijk niet zo'n kind zijn dat met tegenzin naar haar moeder gaat. Ik hou echt oprecht van haar en ik wil graag dat het haar goed gaat, maar omdat ze telkens het hele leed van de wereld over me heen dumpt (van eigen kwaaltjes, naar overleden buren, naar de grote maatschappelijke problemen) voelt zo'n bezoek als werken (door de afstand zijn het ook dan meteen langere bezoeken). Ik heb het wel eens bespreekbaar proberen te maken, maar dan wordt ze meteen erg overstuur en kapt ze het gesprek af. Dus dat heb ik maar opgegeven. Ik vrees dat we nu dus met deze dynamiek opgescheept blijven zitten.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja het zal inderdaad niet veranderen, maar oh god dan krijgen mijn kinderen het ook zwaar later :-D

Ach er zal ooit een tijd komen daar we denken van konden we nog maar eens naar ze toe gaan, daar hou ik me maar aan vast.
belgali schreef:
22-11-2022 13:19
Ik weet dat mijn moeder zich heel erg aan oma ergerde omdat ze "zo negatief was" en "niks wilde" en ik kan dat helaas 1-op-1 op mijn moeder nu leggen. Helaas zit dat dus blijkbaar in de genen en krijgt mijn kind het later zwaar met me te stellen :)

Tegelijkertijd wil ik zelf eigenlijk niet zo'n kind zijn dat met tegenzin naar haar moeder gaat. Ik hou echt oprecht van haar en ik wil graag dat het haar goed gaat, maar omdat ze telkens het hele leed van de wereld over me heen dumpt (van eigen kwaaltjes, naar overleden buren, naar de grote maatschappelijke problemen) voelt zo'n bezoek als werken (door de afstand zijn het ook dan meteen langere bezoeken). Ik heb het wel eens bespreekbaar proberen te maken, maar dan wordt ze meteen erg overstuur en kapt ze het gesprek af. Dus dat heb ik maar opgegeven. Ik vrees dat we nu dus met deze dynamiek opgescheept blijven zitten.

Mijn moeder zei altijd dat als ze net zo ging doen als oma, we dat tegen haar moesten zeggen. Het is zo ver, maar als ik dat zeg dan is het niet waar. Moet ik niet zo zeuren, etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja whahaha hier net zo. Mijn moeder had er een hekel aan om naar oma te gaan. Nu ze zelf precies hetzelfde doet en ik het wel eens zeg van mam doe niet zo negatief steeds dan is ze kwaad :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn ouders leven niet meer maar ik zag mijn moeder niet zo vaak, mijn vader was al sinds mijn 16e uit mijn leven verdwenen.
Mijn moeder had een hele hechte band met haar moeder (mijn oma), ze deden heel veel samen en in ieder geval elke dag bellen. Als kind vond ik dat al heel erg benauwend maar ze begrepen elkaar heel goed en ik en mijn moeder wij begrepen elkaar niet.
Mijn moeder is van mening dat wij kinderen in de bloei van ons leven staan, “Dan ga je toch niet de hele tijd bij je oude moedertje zitten?! Ga lekker uit! Hier gebeurt niets.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Felidaes schreef:
22-11-2022 09:58
Ik zie mijn moeder elke 2 weken, maar we hebben elke dag contact via whatsapp.
Breek me de bek niet open over WA :-D .

"Ik moest" op last van mijn moeder al 5 jaar aan een smartphone.
Want dan kon ze appen, beeldbellen, ...
Ze wou hem zelfs zelf kopen.
Dat heb ik altijd tegengehouden, want ik wou zelf bepalen of én wanneer ik overstapte én welk toestel ik al dan niet kocht.

Nu ik dat ding sinds een klein jaar heb (ze haalde de champagne boven toen ik het haar vertelde en heeft nog net niet de hele familie opgebeld) ... heeft ze tijdens het afgelopen jaar 5 appjes gestuurd en 2 keer met beeld gebeld :-).
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
belgali schreef:
22-11-2022 13:19
Ik weet dat mijn moeder zich heel erg aan oma ergerde omdat ze "zo negatief was" en "niks wilde" en ik kan dat helaas 1-op-1 op mijn moeder nu leggen. Helaas zit dat dus blijkbaar in de genen en krijgt mijn kind het later zwaar met me te stellen :)

Tegelijkertijd wil ik zelf eigenlijk niet zo'n kind zijn dat met tegenzin naar haar moeder gaat. Ik hou echt oprecht van haar en ik wil graag dat het haar goed gaat, maar omdat ze telkens het hele leed van de wereld over me heen dumpt (van eigen kwaaltjes, naar overleden buren, naar de grote maatschappelijke problemen) voelt zo'n bezoek als werken (door de afstand zijn het ook dan meteen langere bezoeken). Ik heb het wel eens bespreekbaar proberen te maken, maar dan wordt ze meteen erg overstuur en kapt ze het gesprek af. Dus dat heb ik maar opgegeven. Ik vrees dat we nu dus met deze dynamiek opgescheept blijven zitten.
Jij bent natuurlijk ook onderdeel van de dynamiek. Ik hoop dat je iets kunt vinden waardoor de bezoeken voor jou wat lichter gaan voelen. Is een activiteit ondernemen evt een optie?
Nieuwenaam schreef:
22-11-2022 16:35
Mijn ouders leven niet meer maar ik zag mijn moeder niet zo vaak, mijn vader was al sinds mijn 16e uit mijn leven verdwenen.
Mijn moeder had een hele hechte band met haar moeder (mijn oma), ze deden heel veel samen en in ieder geval elke dag bellen. Als kind vond ik dat al heel erg benauwend maar ze begrepen elkaar heel goed en ik en mijn moeder wij begrepen elkaar niet.
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Ik heb geen idee hoe het nu geweest zou zijn als ze beiden nog hadden geleefd. Of ik vaak langs zou gaan of niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn vader is 93. Mijn moeder leeft niet meer. Mijn vader was tot voor kort een erg actieve man. Had niet altijd tijd voor bezoek. Hij heeft een nieuwe vriendin en is dol verliefd. Dus komt zijn dagen goed door. Maar pas had hij een hartaanval en nu gaat het iets minder. Hij moet nu wat rustiger aan doen. Ik probeer nu 1 x in de 14 dagen te gaan. Hij woont vrij ver weg. 1,5 uur rijden. Voor het eerst moeten we ook wat helpen in de tuin. Die enorm groot is en die hij altijd zelf inderhoud. Verder doet hij alles zelf. Mijn vader is geestelijk nog top fit en het is nooit saai om naar hem toe te gaan. Ik ben me heel bewust over de mazzel die we hebben met een vader die op zo"n hoge leeftijd nog zoveel kan.
Maar elke keer als ik weg ga denk ik. Het kan maar zo de laatste keer zijn.
Don't worry be happy
Mijn moeder woont ver weg: ruim 2 uur met de auto en 3 uur met het ov. Ik probeer meestal een weekeinde te gaan, maar het is soms lastig met gezin, werk enzovoorts. Schoonvader woont op 1 uur rijden, een tijd i.v.m. mantelzorg intensief bezocht, nu iets minder. Ik gok zo 1 keer per maand, soms ook wat meer.

Als beiden dichterbij zouden wonen zou ik vaker langs gaan, ook even voor een kop koffie of eten. Dat mis ik weleens, nu moet ik er echt tijd voor vrij plannen. Het lijkt mij heerlijk om dichtbij te wonen, maar we hebben elk onze levens in onze woonplaatsen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Noia schreef:
22-11-2022 20:48
Jij bent natuurlijk ook onderdeel van de dynamiek. Ik hoop dat je iets kunt vinden waardoor de bezoeken voor jou wat lichter gaan voelen. Is een activiteit ondernemen evt een optie?
oh ja daar ben ik me erg van bewust, dat ik natuurlijk ook weer e.e.a. in stand hou door de manier waarop ik reageer
dus vandaar het toevoegen van mijn dochter in de mix - die gaat gelukkig altijd graag mee naar oma en weet het gesprek altijd veel beter vlot te trekken dan ik dat kan
activiteiten zijn zeker ook een leuke afwisseling - helaas zijn daar vaak ook wel tegenkantingen van mijn moeder, maar soms doen we ook wel wat leuks
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder zie ik over het algemeen 1 keer in de 2 weken. En dan zit ik daar de hele middag.
Ik zag haar vaker (door de week elke dag kort) tot ik een relatie met mijn huidige vriend kreeg.
Toen parkeerde ik de auto niet meer bij mijn moeder, maar woonde ik bij mijn vriend in en we konden van daaruit met de fiets naar het werk.
We zagen elkaar toen tussendoor nog wel eens wat vaker, een keertje 's avonds langs en dan pas laat weer naar huis.
Ik ben 50 km verderop gaan wonen, waardoor ik nu echt moet plannen om even langs te gaan. En dat doe ik ook wel, want ik vind het altijd heel gezellig. Meestal combineer ik het ook met mijn zusje. Gaan we gezellig kletsen.
Soms zou ik wel meer willen... maar helaas zitten er maar zoveel dagen in een week en heb ik 's avonds ook allerlei "verplichtingen" (leuke dingen, dus verplichting klinkt zo raar). De tijd gaat zo hard dat die 2 weken altijd weer zo om zijn.

Mijn schoonouders zie ik vaker, die wonen in hetzelfde dorp als ik. Mijn schoonmoeder en ik zitten op dezelfde sport dus daar zien we elkaar 1 keer per week.
Het voelt als prima zo, hoewel ik me soms wel een beetje schuldig voel t.o.v. mijn moeder. Ze zit 's avonds vaak alleen en dat vind ik soms wel zielig.
Maar dat los ik dan weer op door ook soms tot heel laat te blijven.
Nooit, gelukkig. Een psychopaat hoef ik niet in mijn leven :high5:
Alle reacties Link kopieren Quote
1x pw, maar mijn moeder past nog op op kind. Ze is 76 trouwens.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik probeer elke maand een keer naar mijn moeder van 77 te gaan, lukt niet altijd en soms is het vaker. Mijn vader is een jaar geleden overleden helaas. Komend weekend zie ik haar 2x en met kerst ook weer en een paar weken geleden ook 2x kort achter elkaar voor de verjaardag van mijn zoon en de sterfdag van mijn vader kort daarna.

Ze woont op 100 km afstand, vaker dan die eens per maand buiten deze periode om wordt moeilijk. Het zou fijn zijn als ze dichterbij zou wonen, dan zou ik vaker even langs gaan. Maar waar ze nu woont heeft ze een erg fijn netwerk van vrienden en familie, dat zou ze niet willen missen.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven