Psyche
alle pijlers
Huishouden: patroon doorbreken
woensdag 15 januari 2025 om 15:24
In mijn leven werd en word ik omringd door vrouwen die erg perfectionistisch zijn als het aankomt op het huishouden.
Vrouwen die dichtbij staan/stonden.
Het huis moest altijd netjes, opgeruimd en schoon zijn.
Op zich niks mis mee natuurlijk, maar ik merkte dat daar vaak een stress aspect en een stuk controle drang bij kwam kijken die je mentale gezondheid geen goed doet.
Als kind voelde ik me vaak op mijn gemak in wat meer rommelige huizen, het was dan letterlijk alsof er meer ademruimte was.
Helaas heb ik dit patroon wel overgenomen op het dwangmatige af, ik moet elk rommeltje corrigeren en steeds als ik een ruimte verlaat deze op z'n minst helemaal netjes opgeruimd achterlaten.
Nu ik zelf moeder ben merk ik dat dit stress meebrengt die ik uitstraal in de ruimte en dat mijn focus vaak uitgaat naar micro managen ipv de dingen die ik daadwerkelijk belangrijk vind.
Precies dat wil ik dus niet! Maar hoe hierin te 'verbeteren' ?
Zijn er anderen die hierin bewust de keus gemaakt hebben om zich minder druk te maken om dit soort dingen, en hoe de-conditioneer je jezelf hierin? Zonder dat het huishouden uiteraard echt uit de hand loopt.
Ben benieuwd of anderen dit herkennen of ervaring mee hebben
Vrouwen die dichtbij staan/stonden.
Het huis moest altijd netjes, opgeruimd en schoon zijn.
Op zich niks mis mee natuurlijk, maar ik merkte dat daar vaak een stress aspect en een stuk controle drang bij kwam kijken die je mentale gezondheid geen goed doet.
Als kind voelde ik me vaak op mijn gemak in wat meer rommelige huizen, het was dan letterlijk alsof er meer ademruimte was.
Helaas heb ik dit patroon wel overgenomen op het dwangmatige af, ik moet elk rommeltje corrigeren en steeds als ik een ruimte verlaat deze op z'n minst helemaal netjes opgeruimd achterlaten.
Nu ik zelf moeder ben merk ik dat dit stress meebrengt die ik uitstraal in de ruimte en dat mijn focus vaak uitgaat naar micro managen ipv de dingen die ik daadwerkelijk belangrijk vind.
Precies dat wil ik dus niet! Maar hoe hierin te 'verbeteren' ?
Zijn er anderen die hierin bewust de keus gemaakt hebben om zich minder druk te maken om dit soort dingen, en hoe de-conditioneer je jezelf hierin? Zonder dat het huishouden uiteraard echt uit de hand loopt.
Ben benieuwd of anderen dit herkennen of ervaring mee hebben
woensdag 15 januari 2025 om 15:35
woensdag 15 januari 2025 om 15:38
Bedoel je daarmee, rommel makende pubers ?Lila-Linda schreef: ↑15-01-2025 15:35je zet dit bij Psyche... en ik denk ook, dat het goed is om bij patronen die je zelf niet doorbroken krijgt, hulp te zoeken.
je hebt een kind, een kleintje nog gok ik.
Kan je aanraden om NU met jezelf aan de slag te gaan, want de tijd op school (zeker VO) brengt geheid triggers mee
Daar zit ik nog even vanaf ja haha!
Ik wil ook met mezelf aan de slag hiermee, maar denk dat dit wel iets is wat je misschien met bewustwording en tips kan aanpakken. Vind een psycholoog voor dit issue wel ver gaan.
woensdag 15 januari 2025 om 15:39
Bij mij is het heel rommelig maar wel schoon. Mijn moeder was overdreven schoon en stofzuigde meerdere keren per dag. Dat doe ik ook graag, en dweilen. Het is dus wel heel rommelig hier met veel spullen maar hartstikke schoon, de toilet en de keuken zijn hier ook altijd schoon.
Als ik bij iemand op visite ben en er liggen rommeltjes op de grond, dan trek ik dat niet goed. Ook al heb ik het nu een beetje los kunnen laten sinds ik een rescue hond heb, die maakt mijn vloer nogal vies met d'r pootjes, ik probeer dat echt los te laten en het lukt steeds vaker.
Als ik bij iemand op visite ben en er liggen rommeltjes op de grond, dan trek ik dat niet goed. Ook al heb ik het nu een beetje los kunnen laten sinds ik een rescue hond heb, die maakt mijn vloer nogal vies met d'r pootjes, ik probeer dat echt los te laten en het lukt steeds vaker.
woensdag 15 januari 2025 om 15:54
Ik denk dat je heel bewust moet gaan leren omgaan met je eigen onrust. Want als jij iets scheef laat staan op moment dat jij de ruimte wil verlaten ga jij je héél erg onrustig voelen. Tot nog toe handel je naar die onrust door het onrustgevende ding recht te zetten (letterlijk en figuurlijk). Nu zul je dus een andere manier moeten vinden, dus de onrust niet weg willen maken maar er laten zijn. Dat zal vast een pittige kluif worden (en misschien kom je er dan achter dat het een breder probleem is, dat je op veel meer vlakken moeite hebt met dingen te laten zijn ipv ze meteen weg te maken).
woensdag 15 januari 2025 om 15:55
woensdag 15 januari 2025 om 15:55
nee, ik bedoel issues. Jouw rommel-angst is niet gemiddeld. Je hebt mechanismes opgebouwd, die je dwarszitten.
woensdag 15 januari 2025 om 16:35
Misschien denk ik nu te simpel, maar als je neiging dit zo fanatiek te doen je dwarszit, dan zou ik oefenen met anders handelen.
Dus als je een ruimte rondkijkt of uitloopt en je wilt iets rechtzetten:
1. Opmerken dat je dit wilt
2. Bewust de keuze maken het scheve ding te laten liggen
3. Iets anders gaan doen
4. Opmerken wat dat doet met je gedachten en gevoel van onrust
Dus als je een ruimte rondkijkt of uitloopt en je wilt iets rechtzetten:
1. Opmerken dat je dit wilt
2. Bewust de keuze maken het scheve ding te laten liggen
3. Iets anders gaan doen
4. Opmerken wat dat doet met je gedachten en gevoel van onrust
What a nuanced anxiety
woensdag 15 januari 2025 om 16:45
Oh ja, dit herken ik. Ik vind mijn huis ook zelden schoon en opgeruimd genoeg. Tegelijkertijd heb ik een pestpokke hekel aan opruimen en schoonmaken. Dus ik wil graag resultaat maar wel zonder moeite.
Bij mij is het ook iets vanuit vroeger thuis, wat ik onzin vond maar wel deels overgenomen heb.
Je kunt jezelf erin oefenen door als je onrust hebt dat je "iets moet gaan doen" het heel bewust te laten en die onrust uit te zitten. Niks doen dus. En dat is veel moeilijker dan het klinkt.
Op een later moment kan je dan nogeens bekijken of er echt iets mis is gegaan door hetgeen je gelaten hebt. Meestal is dat niet het geval. Ook verandert je huis niet ineens van schoongepoetst naar een vuilstort. Maar dat moet je eerst zelf ervaren
Bij mij is het ook iets vanuit vroeger thuis, wat ik onzin vond maar wel deels overgenomen heb.
Je kunt jezelf erin oefenen door als je onrust hebt dat je "iets moet gaan doen" het heel bewust te laten en die onrust uit te zitten. Niks doen dus. En dat is veel moeilijker dan het klinkt.
Op een later moment kan je dan nogeens bekijken of er echt iets mis is gegaan door hetgeen je gelaten hebt. Meestal is dat niet het geval. Ook verandert je huis niet ineens van schoongepoetst naar een vuilstort. Maar dat moet je eerst zelf ervaren
woensdag 15 januari 2025 om 16:50
Dit is wel de basis.tyche schreef: ↑15-01-2025 16:35Misschien denk ik nu te simpel, maar als je neiging dit zo fanatiek te doen je dwarszit, dan zou ik oefenen met anders handelen.
Dus als je een ruimte rondkijkt of uitloopt en je wilt iets rechtzetten:
1. Opmerken dat je dit wilt
2. Bewust de keuze maken het scheve ding te laten liggen
3. Iets anders gaan doen
4. Opmerken wat dat doet met je gedachten en gevoel van onrust
Als je denkt dat er iets diepers onder zit dan alleen rommel, dan zou ik doen wat lila-linda zegt en in therapie gaan.
Denk je dat controle sowieso een ding is voor jou?
Het is zoals het is
woensdag 15 januari 2025 om 16:55
Pfoe denk dat je hiermee de spijker op z'n kop slaat...Torvi schreef: ↑15-01-2025 15:54Ik denk dat je heel bewust moet gaan leren omgaan met je eigen onrust. Want als jij iets scheef laat staan op moment dat jij de ruimte wil verlaten ga jij je héél erg onrustig voelen. Tot nog toe handel je naar die onrust door het onrustgevende ding recht te zetten (letterlijk en figuurlijk). Nu zul je dus een andere manier moeten vinden, dus de onrust niet weg willen maken maar er laten zijn. Dat zal vast een pittige kluif worden (en misschien kom je er dan achter dat het een breder probleem is, dat je op veel meer vlakken moeite hebt met dingen te laten zijn ipv ze meteen weg te maken).
Het gevoel van falen als het rommelig is, de oordelende stemmen die ik dan hoor in m'n hoofd, ik kan ze niet goed laten zijn en mijn eigen koers varen.
Terwijl ik het zelf vaak het minst interessante aan een persoon vind, of diens huis perfect op orde is.
woensdag 15 januari 2025 om 16:56
en jij vindt dit te klein om mee naar een psycholoog te gaan?
woensdag 15 januari 2025 om 16:58
Fijne praktische stappen!tyche schreef: ↑15-01-2025 16:35Misschien denk ik nu te simpel, maar als je neiging dit zo fanatiek te doen je dwarszit, dan zou ik oefenen met anders handelen.
Dus als je een ruimte rondkijkt of uitloopt en je wilt iets rechtzetten:
1. Opmerken dat je dit wilt
2. Bewust de keuze maken het scheve ding te laten liggen
3. Iets anders gaan doen
4. Opmerken wat dat doet met je gedachten en gevoel van onrust
Denk zelf dat t ook helpt om een vast opruim moment op de dag te plannen, en daaromheen het echt los te laten.
Dus niet elk rommeltje apart gaan verplaatsen, maar savonds in 1 x de hele ruimte aanpakken en dan ook weer klaar tot aan het volgende 'afgesproken' moment.
woensdag 15 januari 2025 om 17:01
Ja ergens wel, er zijn ook mensen met veel ernstigere problemen, de wachtlijsten zijn lang, als ik zelf iets zou kunnen oplossen doe ik dat het liefst.
woensdag 15 januari 2025 om 17:05
je hoeft niet op een wachtlijst, je kunt dit zelf regelen en betalen
en als je aanvullend verzekerd bent, krijg je ook dan 50% vergoed
Natuurlijk zijn er mensen met ernstigere problemen, maar ga je met een gebroken vinger niet naar het ziekenhuis, omdat er ook mensen zijn met een gebroken arm?
Goed voor jezelf zorgen hoor, dat betekent ook hulp inschakelen als je het nodig hebt.
Op 1 of andere manier vinden 'we' het normaal om geld uit te geven aan de sportschool, kapper, schoonheidsspecialiste. Maar niet aan de binnenkant.
woensdag 15 januari 2025 om 17:05
woensdag 15 januari 2025 om 17:08
Wat bij mij werkt is een minimalistische inrichting. Dus de meeste rommel is dan alleen van de kinderen. Aan het eind van de dag ruim ik het meeste op en maak ik schoon. Het enige is dat ik overprikkeld raak als het een te grote bende is, dus ik probeer dat te voorkomen door niet teveel speelgoed in de woonkamer te hebben en te roteren.
Ik ben trouwens ook zo opgegroeid als jij en m’n ouders zijn nog steeds zo. Ik raakte er soms best gestrest van doordat ik me aan veel regels moest houden dus dat wil ik niet voor m’n kinderen.
Ik ben trouwens ook zo opgegroeid als jij en m’n ouders zijn nog steeds zo. Ik raakte er soms best gestrest van doordat ik me aan veel regels moest houden dus dat wil ik niet voor m’n kinderen.
woensdag 15 januari 2025 om 17:14
Het helpt mij bij dit soort stemmen om op te schrijven wat ze zeggen. Dan is het makkelijker te zien hoe onzinnig en onwaar hun boodschap is en om er tegenin te gaan. Of geef haar een naam (Mevrouw Helderder?) en laat haar mopperen op de achtergrond als het nog niet lukt haar stil te krijgen. En terwijl zich dan druk maakt over een scheve vaas of pluk stof, ga jij iets belangrijks doen. Je nagels lakken ofzo.jolien92 schreef: ↑15-01-2025 16:55Pfoe denk dat je hiermee de spijker op z'n kop slaat...
Het gevoel van falen als het rommelig is, de oordelende stemmen die ik dan hoor in m'n hoofd, ik kan ze niet goed laten zijn en mijn eigen koers varen.
Terwijl ik het zelf vaak het minst interessante aan een persoon vind, of diens huis perfect op orde is.
What a nuanced anxiety
woensdag 15 januari 2025 om 17:41
Ben ik ook fan van, minimalisme!Elsy schreef: ↑15-01-2025 17:08Wat bij mij werkt is een minimalistische inrichting. Dus de meeste rommel is dan alleen van de kinderen. Aan het eind van de dag ruim ik het meeste op en maak ik schoon. Het enige is dat ik overprikkeld raak als het een te grote bende is, dus ik probeer dat te voorkomen door niet teveel speelgoed in de woonkamer te hebben en te roteren.
Ik ben trouwens ook zo opgegroeid als jij en m’n ouders zijn nog steeds zo. Ik raakte er soms best gestrest van doordat ik me aan veel regels moest houden dus dat wil ik niet voor m’n kinderen.
Heb voor de geboorte van m'n kind een grote opruim actie gehad... maar met een kind komt ook weer een berg spullen uiteraard. Ik probeer vooral zelf niet te veel te kopen.
Ik hoefde me gelukkig niet echt aan regeltjes te houden maar zag wel hoe mijn moeder gebukt ging onder stress over het huis en zichzelf veroordeelde als het niet was zoals "het zou moeten". Ze nam de last tot het op orde houden ook alleen op zich, wat het voor haar nog veel zwaarder maakte en regelmatig tot stress leidde.
woensdag 15 januari 2025 om 17:42
Klopt...
woensdag 15 januari 2025 om 17:44
tyche schreef: ↑15-01-2025 17:14Het helpt mij bij dit soort stemmen om op te schrijven wat ze zeggen. Dan is het makkelijker te zien hoe onzinnig en onwaar hun boodschap is en om er tegenin te gaan. Of geef haar een naam (Mevrouw Helderder?) en laat haar mopperen op de achtergrond als het nog niet lukt haar stil te krijgen. En terwijl zich dan druk maakt over een scheve vaas of pluk stof, ga jij iets belangrijks doen. Je nagels lakken ofzo.
Dat is ook wel een mooie manier. Ik ben momenteel juist bezig met het tegenovergestelde, ik leer om het te voelen, echt naar het gevoel toe te gaan en ernaar te kijken. Niet oordelend maar nieuwsgierig: waar zit het in mijn lijf, hoe voelt het, komt er iets in me op. En het gevoel te begroeten. En ook om dat deel van mij te bedanken, het deel heeft een functie (gehad) en me ergens gebracht. Ik praat er ook tegen, dat het nu niet meer nodig is om me te waarschuwen dat iets scheeft staat (bijvoorbeeld), dat ik nu andere manieren aan het vinden ben om om te gaan met [vul in]. Het gevoel hoeft dus ook niet weg, maar het belangrijkste is dat ik erbij blijf ipv erin (dat kan met onrust, spanning, angst, verdriet, boosheid etc en dan dus echt proberen naar dat gevoel te kijken zonder erin te verzuipen zeg maar, of het juist weg proberen te krijgen).
Resultaat is bij mij wel dat het gevoel zakt, maar dat is op zich dus niet direct het doel. Ik zit nog niet zo lang op deze weg maar merk nu al dat ik vaker en sneller 'bij' het gevoel kan blijven ipv 'erin' (te verzuipen) bij heftige dingen. En ook bij gewone spanning (zoals: ik neem nu rust maar in mij is iets heel onrustig omdat er nog iets gedaan moet worden) helpt het me fijn. Alleen het is niet bepaald eenvoudig om nieuwe gewoontes aan te leren, dus het is vallen en opstaan. En het moet bij je passen.
woensdag 15 januari 2025 om 17:46
jolien92 schreef: ↑15-01-2025 17:41Ben ik ook fan van, minimalisme!
Heb voor de geboorte van m'n kind een grote opruim actie gehad... maar met een kind komt ook weer een berg spullen uiteraard. Ik probeer vooral zelf niet te veel te kopen.
Ik hoefde me gelukkig niet echt aan regeltjes te houden maar zag wel hoe mijn moeder gebukt ging onder stress over het huis en zichzelf veroordeelde als het niet was zoals "het zou moeten". Ze nam de last tot het op orde houden ook alleen op zich, wat het voor haar nog veel zwaarder maakte en regelmatig tot stress leidde.
Het leidt tot stress, maar vaak is het toch gewoon een (niet heel gezond) copingmechanisme, om andere stress het hoofd te kunnen bieden. Dus het probleem is dan niet dat het huis netjes moet zijn, het probleem is dat je dat gebruikt omdat je geen betere manier hebt om met stress om te gaan (en zo wordt je coping een extra last).
woensdag 15 januari 2025 om 17:50
Interessante vraag. Ik kom ook uit een gezin waar het altijd netjes en schoon moest zijn. Wat zouden de mensen anders wel denken?
Toen ik klein was vond ik dit heel vervelend, een moeder die altijd maar aan het poetsen was en druk met de was en kasten soppen. Toen ik op mezelf ging wonen had ik er geen last van en was ik niet per se heel netjes en schoon denk ik. Ik was er niet mee bezig.
Inmiddels heb ik een heel gezin en ik merk dat ik zelf ook steeds meer alles netjes wil, opgeruimd en schoon. Ik word er zelf ook kriegelig van als er overal zooi ligt. Maar ik weet nog heel goed het gevoel dat ik kreeg van mijn moeder als ze weer eens alleen maar aandacht had voor de rotzooi (die ik werkelijk niet zag). Dus ik ga hier ook even over nadenken. Want ik had ook een "huishouden van Jan Steen" vriendin en daar was het altijd zo fijn en ontspannen!
Ik laat het trouwens wel vaak bij mezelf en val mijn kinderen er niet mee lastig. Maar ze zullen vast soms merken dat ik poets en niet met alle aandacht luister bv.
En dan heb ik nog een schoonmaakster ook.
Toen ik klein was vond ik dit heel vervelend, een moeder die altijd maar aan het poetsen was en druk met de was en kasten soppen. Toen ik op mezelf ging wonen had ik er geen last van en was ik niet per se heel netjes en schoon denk ik. Ik was er niet mee bezig.
Inmiddels heb ik een heel gezin en ik merk dat ik zelf ook steeds meer alles netjes wil, opgeruimd en schoon. Ik word er zelf ook kriegelig van als er overal zooi ligt. Maar ik weet nog heel goed het gevoel dat ik kreeg van mijn moeder als ze weer eens alleen maar aandacht had voor de rotzooi (die ik werkelijk niet zag). Dus ik ga hier ook even over nadenken. Want ik had ook een "huishouden van Jan Steen" vriendin en daar was het altijd zo fijn en ontspannen!
Ik laat het trouwens wel vaak bij mezelf en val mijn kinderen er niet mee lastig. Maar ze zullen vast soms merken dat ik poets en niet met alle aandacht luister bv.
En dan heb ik nog een schoonmaakster ook.
woensdag 15 januari 2025 om 18:00
Mooi omschreven, je laat de identificatie met het gevoel los zoals ik het lees.Torvi schreef: ↑15-01-2025 17:44Dat is ook wel een mooie manier. Ik ben momenteel juist bezig met het tegenovergestelde, ik leer om het te voelen, echt naar het gevoel toe te gaan en ernaar te kijken. Niet oordelend maar nieuwsgierig: waar zit het in mijn lijf, hoe voelt het, komt er iets in me op. En het gevoel te begroeten. En ook om dat deel van mij te bedanken, het deel heeft een functie (gehad) en me ergens gebracht. Ik praat er ook tegen, dat het nu niet meer nodig is om me te waarschuwen dat iets scheeft staat (bijvoorbeeld), dat ik nu andere manieren aan het vinden ben om om te gaan met [vul in]. Het gevoel hoeft dus ook niet weg, maar het belangrijkste is dat ik erbij blijf ipv erin (dat kan met onrust, spanning, angst, verdriet, boosheid etc en dan dus echt proberen naar dat gevoel te kijken zonder erin te verzuipen zeg maar, of het juist weg proberen te krijgen).
Resultaat is bij mij wel dat het gevoel zakt, maar dat is op zich dus niet direct het doel. Ik zit nog niet zo lang op deze weg maar merk nu al dat ik vaker en sneller 'bij' het gevoel kan blijven ipv 'erin' (te verzuipen) bij heftige dingen. En ook bij gewone spanning (zoals: ik neem nu rust maar in mij is iets heel onrustig omdat er nog iets gedaan moet worden) helpt het me fijn. Alleen het is niet bepaald eenvoudig om nieuwe gewoontes aan te leren, dus het is vallen en opstaan. En het moet bij je passen.
Het gevoel afwijzen zou weer een nieuwe vorm van afwijzing zijn natuurlijk... een gevecht met jezelf.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
