Psyche
alle pijlers
Huishouden: patroon doorbreken
woensdag 15 januari 2025 om 15:24
In mijn leven werd en word ik omringd door vrouwen die erg perfectionistisch zijn als het aankomt op het huishouden.
Vrouwen die dichtbij staan/stonden.
Het huis moest altijd netjes, opgeruimd en schoon zijn.
Op zich niks mis mee natuurlijk, maar ik merkte dat daar vaak een stress aspect en een stuk controle drang bij kwam kijken die je mentale gezondheid geen goed doet.
Als kind voelde ik me vaak op mijn gemak in wat meer rommelige huizen, het was dan letterlijk alsof er meer ademruimte was.
Helaas heb ik dit patroon wel overgenomen op het dwangmatige af, ik moet elk rommeltje corrigeren en steeds als ik een ruimte verlaat deze op z'n minst helemaal netjes opgeruimd achterlaten.
Nu ik zelf moeder ben merk ik dat dit stress meebrengt die ik uitstraal in de ruimte en dat mijn focus vaak uitgaat naar micro managen ipv de dingen die ik daadwerkelijk belangrijk vind.
Precies dat wil ik dus niet! Maar hoe hierin te 'verbeteren' ?
Zijn er anderen die hierin bewust de keus gemaakt hebben om zich minder druk te maken om dit soort dingen, en hoe de-conditioneer je jezelf hierin? Zonder dat het huishouden uiteraard echt uit de hand loopt.
Ben benieuwd of anderen dit herkennen of ervaring mee hebben
Vrouwen die dichtbij staan/stonden.
Het huis moest altijd netjes, opgeruimd en schoon zijn.
Op zich niks mis mee natuurlijk, maar ik merkte dat daar vaak een stress aspect en een stuk controle drang bij kwam kijken die je mentale gezondheid geen goed doet.
Als kind voelde ik me vaak op mijn gemak in wat meer rommelige huizen, het was dan letterlijk alsof er meer ademruimte was.
Helaas heb ik dit patroon wel overgenomen op het dwangmatige af, ik moet elk rommeltje corrigeren en steeds als ik een ruimte verlaat deze op z'n minst helemaal netjes opgeruimd achterlaten.
Nu ik zelf moeder ben merk ik dat dit stress meebrengt die ik uitstraal in de ruimte en dat mijn focus vaak uitgaat naar micro managen ipv de dingen die ik daadwerkelijk belangrijk vind.
Precies dat wil ik dus niet! Maar hoe hierin te 'verbeteren' ?
Zijn er anderen die hierin bewust de keus gemaakt hebben om zich minder druk te maken om dit soort dingen, en hoe de-conditioneer je jezelf hierin? Zonder dat het huishouden uiteraard echt uit de hand loopt.
Ben benieuwd of anderen dit herkennen of ervaring mee hebben
woensdag 15 januari 2025 om 18:02
Ik ben ook opgegroeid met een moeder die altijd bezig was met poetsen en opruimen. Eigenlijk helemaal niet gezellig. Ze was een lieve moeder, maar echt tijd voor ons, echte persoonlijke aandacht, was er niet. Wel regelmatig gemopper over onze kamer, terwijl we nauwelijks de kans kregen om er iets aan te doen, want dan deed ze het alweer zuchtend en mopperend zelf.
Ik heb niet geleerd om te koken, dat mocht ik niet. Ik was er als tiener echt in geïnteresseerd, ik had een vriendin die regelmatig kookte. Maar ik mocht dat niet. Dat wilde mijn moeder echt niet uit handen geven.
Zelf doe ik het heel anders. Het interesseert me geen barst of iemand vindt dat de ramen wel eens gelapt mogen worden, of dat de tuin er niet fantastisch bij ligt. Of dat de gordijnen 's morgens om negen uur nog dicht zijn. Ik hou wel van opgeruimd, in de zin van: alles op een vaste plek zodat je niet steeds van alles kwijt bent. Verder ben ik tamelijk makkelijk. Misschien vindt mijn kind daar later ook weer wat van, maar voor nu varen we er wel bij.
Kortom, voor jezelf, je kinderen en je partner is de huidige stand van zaken ongetwijfeld helemaal niet leuk.
To, probeer de tips van het bewustworden, dat zal vast inzicht geven.
Ik heb niet geleerd om te koken, dat mocht ik niet. Ik was er als tiener echt in geïnteresseerd, ik had een vriendin die regelmatig kookte. Maar ik mocht dat niet. Dat wilde mijn moeder echt niet uit handen geven.
Zelf doe ik het heel anders. Het interesseert me geen barst of iemand vindt dat de ramen wel eens gelapt mogen worden, of dat de tuin er niet fantastisch bij ligt. Of dat de gordijnen 's morgens om negen uur nog dicht zijn. Ik hou wel van opgeruimd, in de zin van: alles op een vaste plek zodat je niet steeds van alles kwijt bent. Verder ben ik tamelijk makkelijk. Misschien vindt mijn kind daar later ook weer wat van, maar voor nu varen we er wel bij.
Kortom, voor jezelf, je kinderen en je partner is de huidige stand van zaken ongetwijfeld helemaal niet leuk.
To, probeer de tips van het bewustworden, dat zal vast inzicht geven.
woensdag 15 januari 2025 om 18:06
Dat herken ik! Bij mezelf wil ik overzicht en orde, maar bij een Jan Steen huishouden van een ander ontspan ik op een andere manier: het voelt als een verademing om op zo'n plek te zijn. Alsof de plek ademt 'het is oké zoals het is'Portinatx schreef: ↑15-01-2025 17:50Interessante vraag. Ik kom ook uit een gezin waar het altijd netjes en schoon moest zijn. Wat zouden de mensen anders wel denken?
Toen ik klein was vond ik dit heel vervelend, een moeder die altijd maar aan het poetsen was en druk met de was en kasten soppen. Toen ik op mezelf ging wonen had ik er geen last van en was ik niet per se heel netjes en schoon denk ik. Ik was er niet mee bezig.
Inmiddels heb ik een heel gezin en ik merk dat ik zelf ook steeds meer alles netjes wil, opgeruimd en schoon. Ik word er zelf ook kriegelig van als er overal zooi ligt. Maar ik weet nog heel goed het gevoel dat ik kreeg van mijn moeder als ze weer eens alleen maar aandacht had voor de rotzooi (die ik werkelijk niet zag). Dus ik ga hier ook even over nadenken. Want ik had ook een "huishouden van Jan Steen" vriendin en daar was het altijd zo fijn en ontspannen!
Ik laat het trouwens wel vaak bij mezelf en val mijn kinderen er niet mee lastig. Maar ze zullen vast soms merken dat ik poets en niet met alle aandacht luister bv.
En dan heb ik nog een schoonmaakster ook.
woensdag 15 januari 2025 om 18:17
Er zijn altijd mensen met ergere problemen. En natuurlijk is het fijn als je het zelf op kunt lossen, maar dat is ook wel controle misschien
Het is zoals het is
woensdag 15 januari 2025 om 18:25
Zo doe ik het ook.Torvi schreef: ↑15-01-2025 17:44Dat is ook wel een mooie manier. Ik ben momenteel juist bezig met het tegenovergestelde, ik leer om het te voelen, echt naar het gevoel toe te gaan en ernaar te kijken. Niet oordelend maar nieuwsgierig: waar zit het in mijn lijf, hoe voelt het, komt er iets in me op. En het gevoel te begroeten. En ook om dat deel van mij te bedanken, het deel heeft een functie (gehad) en me ergens gebracht. Ik praat er ook tegen, dat het nu niet meer nodig is om me te waarschuwen dat iets scheeft staat (bijvoorbeeld), dat ik nu andere manieren aan het vinden ben om om te gaan met [vul in]. Het gevoel hoeft dus ook niet weg, maar het belangrijkste is dat ik erbij blijf ipv erin (dat kan met onrust, spanning, angst, verdriet, boosheid etc en dan dus echt proberen naar dat gevoel te kijken zonder erin te verzuipen zeg maar, of het juist weg proberen te krijgen).
Resultaat is bij mij wel dat het gevoel zakt, maar dat is op zich dus niet direct het doel. Ik zit nog niet zo lang op deze weg maar merk nu al dat ik vaker en sneller 'bij' het gevoel kan blijven ipv 'erin' (te verzuipen) bij heftige dingen. En ook bij gewone spanning (zoals: ik neem nu rust maar in mij is iets heel onrustig omdat er nog iets gedaan moet worden) helpt het me fijn. Alleen het is niet bepaald eenvoudig om nieuwe gewoontes aan te leren, dus het is vallen en opstaan. En het moet bij je passen.
Dat een psycholoog niet nodig is zou ik niet te snel zeggen, je kan werkelijk van alles tegenkomen uit je jeugd als je hiermee aan de slag gaat. Ik heb bovenstaande ook moeten leren met hulp van een professional.
Het kan anders te moeilijk of overweldigend zijn of je kan naar andere (ongezonde) coping gaan grijpen waardoor het probleem zich verplaatst.
Wel goed dat je dit wil aanpakken TO, en patronen wil doorbreken tbv je gezin!
woensdag 15 januari 2025 om 21:06
Ja inderdaad! Grappig dat je het eerste zo verwoordt, dat ben ik dus echt aan het leren zo (ik ben niet mijn onrust/schuldgevoel/..., het zit ín mij). En dat afwijzen wat je noemt is wat ik altijd deed en dat vechten met mezelf ook, ondanks therapieën trouwens, maar weten is iets anders dan voelen en de theorie wist ik op zich wel, deze aanpak (wat ik eerder beschreef) is voor mij echt nieuw maar erg passend.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
