Ik ben mezelf kwijtgeraakt, kan iemand helpen?

Hallo, ik probeer het kort te houden. Laatste 3 jaar heb ik dit meegemaakt en ik kom er niet uit:

- lange relatie van 10 jaar uitgemaakt, ik hsd geen gevoel meer omdat we qua gedachten heel anders waren en ik naar een ander land moest omdat we zouden trouwen, hij een heel hoog ego had en ik altijd schuldig was. Ik heb het uitgemaakt. Hij heeft het nu na 3 jaar nog niet geacepteerd. Ik krijg smsjes etc en hij zegt dat hij nooit meer verder kan. Dus ik loop al jaren met schuldgevoelens rond.

- omdat ik ‘alleen’ extreem ongeluk was in januari geprobeerd te daten via datingsapps. Ze verdwenen vaak ineens terwijl alles goed was. Grote onzekerheid bij mij opgeroepen.
- ik doe dingen met verschillende mannen zonder dat ik een relatie heb, ik weet niet waarom ik dit doe!! Ik heb het zo nodig dat iemand me knuffelt en ik op dat moment close kan zijn, omdat alleen dan al mijn rot gevoelens vergeet. Dit klopt niet en maakt het niet goed, maar ik voel me zo vies.
- al 2 weken heel leuk contact met iemand. Date gehad, schat van een man. Had een kadotje voor me. Later heeft hij me verteld dat hij in de gevangenis heeft gezeten en drugsverleden heeft. Ik wilde hem hierdoor niet laten, want dat vond ik erg tegen over zo een lief persoon, ik wilde niet oordelen. Toen ik bij hem was kreeg hij steeds een schok in zijn lichaam ( tik?), of is hij drugsverslaafd? Uitendelijk vandaag een kleine ruzie omdat hij te snel boos werd en ik bang werd. Ik zei dat ik niet met iemand wil zijn die snel boos word, hij zij daarop dat als ik hem niet boos maakte er niks aan de hand was. Dat ik me soms moet kunnen aanpassen. Ik heb het contact verbroken en heb hier weer een schuldgevoel over.

Ik heb de datings app verwijderd, ik voel me vies, schuldig. Ik voel mu nu weer zo alleen. Ik ben een persoon geworden die geen geluk uit het leven kan halen zonder een man. Ik moet contact hebben dan ben ik wel deels gelukkig. Dit klopt niet en dit is fout, want elke keer dat het mis loopt voel ik me viezer of juist onzeker of ik moet iets stoppen en dan voel ik me weer schuldig.

Wat moet ik doen? Ik voel me ongelukkig en wil gelukkig zijn maar ik kies niet de goeie weg.

Ik laat mensen zomaar in de steek en dat wil ik niet
Kan iemand alsjeblieft advies geven?

June5764 schreef: ↑

18-06-2023 03:28

Misschien ben je bang om een relatie aan te gaan met iemand anders omdat je bang bent dat je hem dan veel pijn doet?
Hij zal het in ieder geval wel moeten accepteren want jij heb het recht om je eigen keuzes te maken.
En te kiezen voor je eigen geluk. Iedereen heeft andere opties, ook hij.
Er loopt vast nog wel iemand anders op de wereld rond waar hij ook van kan gaan houden.
Maar dat ziet hij niet als hij totaal gefocust blijft op jou.

Ik ben ook bang om iemand weer pijn te doen. Ik ben bang dat ik weer van gedachten ga veranderen en het ineens niet meer wil. Ik ben bang voor dat gevoel die ik iedere keer heb als ik het probeer. Hij zegt dat hij nooit met iemand anders zal zijn. Ik voel me dan ook slecht als ik dat doe, misschien dat ik daarom wel kies voor 1 malige dingen, omdat ik die warmte zo nodig heb. Alleen dan heb ik geen angst gevoel. Als ik dan slaap denk ik niet na, want ik lig bij iemand in de armen. Een persoon die ik niet eens ken… en daarna is het weer klaar.. dan mis ik dat gevoel en voel ik me zo somber.

Paska schreef: ↑

18-06-2023 11:17

Heb je therapie? Je kan geen relatie aangaan als je zo negatief denkt over jezelf. Je zal dan steeds verkeerde mannen treffen. En natuurlijk is een drugsverslaafde crimineel een foute man. Dat weet je best.

Ik heb geen therapie. Ga morgen de dokter bellen want ik kan dit niet zo.

Als ik met iemand ben voel ik me zo goed, dan is ineens alles anders. Als ik dan weer thuis ben begint die somberheid weer. Ik kan niet zo afhankelijk zijn, maar ik ben het wel. Dit maakt me bezorgd, want ik kan niet altijd iemand bij me hebben. En ik heb geen garantie dat er altijd een man in mijn leven zal blijven. Iedereen kan een keer gaan.

Nomellamas schreef: ↑

18-06-2023 05:39

Ga in therapie, pak de regie over jouw eigen leven.

Misschien vind je het niet prettig om te horen maar op dit moment ben ook jij geen gezond relatie materiaal voor een leuke man.

Je zegt jezelf kwijt te zijn, .. misschien helpt het als je een lijstje maakt met jouw normen en waarden, en wat je van anderen kan accepteren en wat niet.
En kijk meteen of je jezelf ook binnen de grenzen van het gedrag houdt dat je ook liever niet van anderen ziet.


En dat anderen doen wat zij doen en jij dus ook mag doen wat jij nodig hebt.

En deze puzzel met jezelf gezond krijgen, een investering in jouw eigen gelukkigere toekomst, kan heel goed samen met een therapeut.

Jij stuurt jouw leven. Niemand anders.

En als je nu niet de mannen tegenkomt die je een oprecht blij gevoel geven, stop dan een tijdje met zoeken en vind eerst jezelf terug.

Ik ben niet gezond op het moment, daar ben ik het met je eens. Daarom voelde ik me ook schuldig tegen over de laatste. Hij had een slecht verleden, maar misschien was hij niet meer zo. Hij was heel lief, maar zijn verleden heeft me bang gemaakt.

We hadden zo een leuke dag samem. Ik zie steeds voor me hoe hij sliep, hoe onschuldig, en dat hij zij dat hij echt gelukkig was op dat moment. Het voelt alsof ik weer iemand teleurgesteld heb.

kindrebel schreef: ↑

18-06-2023 11:02

Je laat mensen niet zomaar in de steek. Je laat ze in de steek omdat ze jou daar een heel goede reden voor geven. Dat is een compliment waard. Niet een schuldgevoel. Alle volwassen mensen zijn verantwoordelijk voor hun eigen gedrag én de consequenties daarvan.

Focus op jezelf. Je denkt dat je niet gelukkig kan zijn zonder man. Maar dat is alleen maar omdat je dat nog niet hebt ervaren.

Hoe kan ik gelukkig zijn met mezelf? Dat weet ik niet. Wat voor reden had ik om de laatste date in de steek te laten? Was ik bang voor zijn verleden? Hij deed het niet meer. Hij verdiende misschien wel een kans.. maar ik heb het niet gedaan. En wel terwijl alles zo leuk was. Ineens.

tv-icoon schreef: ↑

18-06-2023 06:20

Je hebt dus de neiging om jezelf te bedotten om maar de illusie van een relatie te hebben. Kennelijk ontmoet je geen goede mannen of je herkent ze niet omdat je naar een ander type zoekt. Mogelijk zoek je naar een krachtig type en zie je arrogantie of egoïsme aan voor kracht.

Vaak ontstaat een fijne relatie bij toeval. Je raakt met iemand aan de praat en dat ontwikkelt zich dan verder. Ik denk dus dat je alleen maar omgaat met mannen die jou als krachtig en aantrekkelijk overkomen maar die dat in werkelijkheid niet zijn en dat er doordat je verder geen andere mannen ervaart, en door je onrust en "drive" je ook niet de goede tegenkomt.

Als je echt goed je verdriet verwerkt over de liefde die je had willen hebben maar die niet kwam zal je rustiger en evenwichtiger worden en daarna betere keuzes maken voor vriendschappen. Maar dan moet je niet halverwege de pijn proberen te ontvluchten door weg te rennen naar de eerste de beste die jou aantrekkelijk overkomt. Want daarna ben je weer terug bij af. De pijn is je vriend en gids voor een beter leven. Probeer die te blijven voelen voor zolang hij er is.

Moet ik dus eerst genezen en dan beginnen aan een relatie? En niet teveel zoeken?

PhoebeHolmesreturns schreef: ↑

18-06-2023 07:29

Ik ben geen psycholoog en het klinkt misschien heel erg geitenwollensokkerig maar dit klopt als een bus.
Hoe Rupaul dat altijd zegt bij dat programma met Dragqueens (ben de naam even kwijt); als je niet van jezelf houdt hoe kun je dan van een ander houden?
Kan lang duren, bij mij ging het ook niet snel en TO ik heb ook een paar jaar vreselijk lopen klooien met mannen omdat ik niet alleen wilde of durfde te zijn. Daar ben ik overigens niet trots op, ik heb fouten gemaakt maar achteraf heb ik daar heel erg veel van geleerd. Vooral dat geluk niet van een ander afhangt en bovendien gelukkig met jezelf zijn is het recept voor een (leuke) nieuwe relatie.
Ik heb met vallen en opstaan aan mijzelf gewerkt, alleen en periodes met hulp. Vorig jaar heb ik een traject gevolgt bij een lifecoach terwijl het al wel lekker ging maar ik gunde mijzelf een leven 'zonder draakjes in mijn hoofd' zodat ik me nog beter zou voelen met mijzelf en dat heeft alles veranderd.
Het ging en gaat zo lekker dat ik geen relatie meer hoefde en toen was hij daar opeens en inmiddels zijn we bijna 1,6 jaar samen . (Terwijl ik nog steeds niet bang ben om alleen te zijn. Sterker nog het heeft ook voordelen en ik ben erg blij met mijn relatie maar ik vind het ook wel lekker om af en toe even alleen te zijn)
Begin bij jezelf TO en idd gun jezelf dat! (Mocht je in GLD of Brabant wonen en de naam van die coach willen PB me dan ff, ze is absoluut een aanrader!)

Ik vind het trouwens wel heel goed van je dat je beseft dat je jezelf kwijtgeraakt bent en dat dit zo niet gaat werken. Dat is i.m.o. al stap 1, realiseren dat je hier niet gelukkig van wordt. (Trouwens van daten word je zeker niet gelukkig, ik vond het de hel op aarde. Behalve dan met mijn huidige vriend, dat was heel leuk maar goed ik heb een hoop kikkers die geen prins werden gedate...)

Bedankt voor je reactie. Ik ben blij voor je dat je je weg hebt gevonden. Hoe ging jij er mee om? Wat deed je om niet weer met de ‘verkeerde’ mensen bezig te zijn en om van jezelf te houden? Blij kunnen zijn ook als je alleen bent? Daten maakt me onzeker. Het loopt nu al 5x uit op niks.

tyche schreef: ↑

18-06-2023 08:55

En ik vroeg me nog af: waar heb je jezelf voor het laatst gezien?

Ik kan niet antwoorden op deze vraag ik weet niet of ik ooit wel gelukkig ben geweest. Het lijkt alsof ik mijn plek nooit heb gevonden en altijd anders ben.