Psyche
alle pijlers
Ik ben zo teleurgesteld in de mensen om me heen
woensdag 4 januari 2023 om 21:48
Beetje dramatische topictitel en wellicht denk ik er morgen heel erg anders over, maar ik heb nu even behoefte om van me af te praten. Ik heb nog niet zo lang geleden best wel slecht nieuws gehad, namelijk dat ik kanker heb en ik moet over een paar dagen geopereerd worden. En hoe dichterbij de operatie komt, hoe meer ik teleurgesteld raak in de mensen om me heen.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van hen verwacht had, weet zelfs niet eens precies wat ik van hen nodig heb, maar wat ik wel weet is dat het dit niet is. Ik vind iedereen om me heen zo laconiek, zo business as usual, terwijl bij mij van binnen de hele tijd een storm raast. Als het goed is ga ik niet dood, dat is in ieder geval niet de verwachting, maar ik heb zelf wel steeds dat gevoel en hoewel ik dat ook gewoon uitspreek lijkt iedereen daar een beetje overheen te walsen. En zelfs als ik niet doodga vind ik het gewoon zo kut allemaal. Ik heb de hele tijd zo'n stem in mijn hoofd die maar blijft gillen dat ik kanker heb en dat klopt gewoon niet. En nee, het is niet terminaal en mijn prognoses zijn hartstikke prima volgens mij maar dat betekent toch niet dat mijn naasten hoeven te doen alsof het om een ingegroeide teennagel gaat? Dat gevoel geven ze me wel, waardoor ik me ook nog eens een soort dramaqueen voel omdat ik er dus van binnen echt helemaal kapot van ben.
Nou ja, ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil gewoon dat iemand even met me meehuilt dat het zo kut is allemaal en dat de mensen om me heen stom zijn dat ze dat niet zelf kunnen bedenken.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van hen verwacht had, weet zelfs niet eens precies wat ik van hen nodig heb, maar wat ik wel weet is dat het dit niet is. Ik vind iedereen om me heen zo laconiek, zo business as usual, terwijl bij mij van binnen de hele tijd een storm raast. Als het goed is ga ik niet dood, dat is in ieder geval niet de verwachting, maar ik heb zelf wel steeds dat gevoel en hoewel ik dat ook gewoon uitspreek lijkt iedereen daar een beetje overheen te walsen. En zelfs als ik niet doodga vind ik het gewoon zo kut allemaal. Ik heb de hele tijd zo'n stem in mijn hoofd die maar blijft gillen dat ik kanker heb en dat klopt gewoon niet. En nee, het is niet terminaal en mijn prognoses zijn hartstikke prima volgens mij maar dat betekent toch niet dat mijn naasten hoeven te doen alsof het om een ingegroeide teennagel gaat? Dat gevoel geven ze me wel, waardoor ik me ook nog eens een soort dramaqueen voel omdat ik er dus van binnen echt helemaal kapot van ben.
Nou ja, ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil gewoon dat iemand even met me meehuilt dat het zo kut is allemaal en dat de mensen om me heen stom zijn dat ze dat niet zelf kunnen bedenken.
Am Yisrael Chai!
donderdag 2 februari 2023 om 14:57
Tijd voor een update! Ik heb inmiddels de uitslagen van mijn onderzoeken. De tumor die uit mijn orgaan is gehaald was inderdaad definitief kanker en wel van een vrij zeldzame soort. Slechts 3% van de patiënten die mijn kanker hebben, hebben dit specifieke type. De chirurg geeft het feit dat ik gerookt heb de schuld, maar noemde het ook pech. Toen ik later thuis ging googelen op dit specifieke type, las ik dat een negroïde achtergrond hebben een risicofactor voor deze vorm van kanker is. Heb ik weer.
Het goede nieuws is echter dat het dusdanig vroeg ontdekt is, dat ik nu schoon ben en geen verdere behandelingen hoef! Wat een opluchting, want ik was vooral bang om chemotherapie te moeten ondergaan en dan mijn haar te verliezen. Stom waar je je allemaal druk om maakt, eigenlijk. Alsof dat haar dan belangrijk was geweest. Want wat ik ook las was dat de overlevingskansen voor mijn type kanker helemaal niet zo goed zijn, eigenlijk alleen goed als het in een vroeg stadium ontdekt wordt. Zoals bij mij dus. De hele tumor is er volledig uit en alle snijranden waren schoon, en hij was nog niet uitgezaaid. Was dat wel het geval geweest, dan was het waarschijnlijk einde oefening voor mij geweest. Dat vind ik wel een heftig besef, dat ik letterlijk aan de dood ben ontsnapt. Had ik niet zo'n zorgvuldige huisarts gehad die mij en mijn angsten altijd ontzettend serieus neemt en me daarom altijd "voor de zekerheid" even doorstuurt naar het ziekenhuis om "even een fotootje te maken", dan had ik gewoon met die tijdbom in mijn lijf gelopen. Nu niet. Nu is hij op tijd gevonden, is hij er helemaal uit en kan ik over een tijdje dit gewoon als een klein hobbeltje op de weg in plaats van als een doodvonnis zien.
Wat een geluk.
Oh, en het herstel gaat nog steeds voorspoedig, al slaap ik nog steeds een gat in de dag. Alles zag er keurig uit volgens de chirurg. Zelf heb ik last van de wonden, die trekken erg en bij inspanning doen ze ook nog steeds pijn. Maar goed, ik ga gelukkig niet dood en dat is wat telt.
Het goede nieuws is echter dat het dusdanig vroeg ontdekt is, dat ik nu schoon ben en geen verdere behandelingen hoef! Wat een opluchting, want ik was vooral bang om chemotherapie te moeten ondergaan en dan mijn haar te verliezen. Stom waar je je allemaal druk om maakt, eigenlijk. Alsof dat haar dan belangrijk was geweest. Want wat ik ook las was dat de overlevingskansen voor mijn type kanker helemaal niet zo goed zijn, eigenlijk alleen goed als het in een vroeg stadium ontdekt wordt. Zoals bij mij dus. De hele tumor is er volledig uit en alle snijranden waren schoon, en hij was nog niet uitgezaaid. Was dat wel het geval geweest, dan was het waarschijnlijk einde oefening voor mij geweest. Dat vind ik wel een heftig besef, dat ik letterlijk aan de dood ben ontsnapt. Had ik niet zo'n zorgvuldige huisarts gehad die mij en mijn angsten altijd ontzettend serieus neemt en me daarom altijd "voor de zekerheid" even doorstuurt naar het ziekenhuis om "even een fotootje te maken", dan had ik gewoon met die tijdbom in mijn lijf gelopen. Nu niet. Nu is hij op tijd gevonden, is hij er helemaal uit en kan ik over een tijdje dit gewoon als een klein hobbeltje op de weg in plaats van als een doodvonnis zien.
Wat een geluk.
Oh, en het herstel gaat nog steeds voorspoedig, al slaap ik nog steeds een gat in de dag. Alles zag er keurig uit volgens de chirurg. Zelf heb ik last van de wonden, die trekken erg en bij inspanning doen ze ook nog steeds pijn. Maar goed, ik ga gelukkig niet dood en dat is wat telt.
Am Yisrael Chai!
donderdag 2 februari 2023 om 15:26
donderdag 2 februari 2023 om 19:23
donderdag 2 februari 2023 om 20:09
bloemetje. 
donderdag 2 februari 2023 om 20:43
donderdag 2 februari 2023 om 20:55
Wát een opluchting, Fashion Victim 
. En ik begrijp heel goed dat je inzat over je haar. Niet alleen omdat het makkelijker te behappen is dan het besef dat je bestaan heel kwetsbaar is en dat je je kinderen misschien moet achterlaten. Maar ook omdat het bij ernstige ziekte weliswaar relatief een minor issue is, maar dat maakt het niet opeens onbelangrijk. Ik wens je een heel goed herstel.
. En ik begrijp heel goed dat je inzat over je haar. Niet alleen omdat het makkelijker te behappen is dan het besef dat je bestaan heel kwetsbaar is en dat je je kinderen misschien moet achterlaten. Maar ook omdat het bij ernstige ziekte weliswaar relatief een minor issue is, maar dat maakt het niet opeens onbelangrijk. Ik wens je een heel goed herstel.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
