Ik kan niet meer omgaan met mijn onzekerheid

Pitabroodje woensdag 3 mei 2023 om 10:12

Even getwijfeld of dit topic in werk of psyche hoort... toch maar psyche, al spelen de klachten voornamelijk op tijdens of n.a.v. het werk.
Ik werk nu 6 jaar voor mijn werkgever in een functie met redelijk wat verantwoordelijkheid en klantcontact. Om herkenbaarheid te voorkomen noem ik de functie niet.
Rationeel gezien weet ik dat ik wel wat kan en dat ik wel dingen weet. Toch neemt mijn gevoel al jaren de loop met mij: ik voel me waardeloos en een kluns. Ik voel me onhandig in sociaal contact. Ik probeer in gesprekken mensen op hun gemak te stellen maar heb zelf ook een bepaalde geruststelling nodig in contact, die ik uiteraard niet van iedereen krijg. Toch ga ik wankelen als ik merk dat ik niet met iemand kan 'levelen'... ik ga dan steeds meer hakkelen en op een onzekere toon praten. Om me daar vervolgens stom over te voelen en nog onzekerder te worden. Ik draag deze last al een aantal jaar en steeds denk ik: dit gaat beter worden als je meer ervaring hebt.
Maar het wordt niet beter. Sterker nog, het wordt alleen maar erger. Ik vind mijn mankementen steeds stommer worden naarmate ik meer ervaring heb.
Soms als ik 's ochtends wakker word, schiet er als eerste een ongemakkelijk moment door mijn hoofd en voel ik mij meteen ellendig. Dan moet de dag dus nog beginnen.
Gedurende de dag verzamel ik allerlei 'momenten' van mijzelf die niet goed waren, die komen dan op random tijdstippen weer boven drijven.
Ik vind mijn werk wel heel leuk en interessant, ik heb leuke collega's en een fijn salaris. Het probleem zit in mij, niet in het werk. Maar ik kom er niet vanaf. En ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud. Steeds vaker moet ik mezelf verdoven om verlost te zijn van de intense onzekerheid.
Het gaat ook door in mijn privé leven, als ik bijv. iets koop denk ik: dit heb jij eigenlijk niet verdiend, want als ze wisten hoe slecht je eigenlijk overal in bent...
Sinds even heb ik een nieuwe auto, dan zit ik erin en denk ik: nou, daar zit je dan. met een echte 'volwassen' auto, en van binnen voel je je nog een klein kind dat het liefst ergens in een hoekje weg wil kruipen.
Mijn hele leven is eigenlijk in een soort dissonantie met hoe ik mij voel, en ik weet niet hoe ik hier vanaf kom. Ik heb het zo veel tijd gegeven, maar mijn geduld met mezelf is ook gewoon op

Pitabroodje woensdag 3 mei 2023 om 13:03

Doreia* schreef: ↑
03-05-2023 11:16
Of je kunt gewoon stoppen met hoe jij denkt dat iemand in jouw functie zich zou moeten behoren te gedragen en start je met je te gedragen op je werk als jezelf.

Ik herken het hoor, ik dacht lange tijd een rol te moeten instappen met bijbehorende kleding. Dacht overal dat ik werd beoordeeld.

Tot ik op een dag gewoon als mezelf ging werken en de wereld niet verging. Sinds dat moment ben ik Doreia die functie X heeft om haar geld te verdienen. En niet Doreia ALS functie van X.

Ik ben niet functie X
Ik werk in functie X

Voel je het verschil?

Ik voel het verschil, en probeer dit ook toe te passen. Maar helemaal zuiver jezelf zijn kan natuurlijk nooit. Ik word toch zenuwachtig van de verwachtingen die mijn rol met zich meebrengt.

Anoniem_654df3e0e10b5 woensdag 3 mei 2023 om 13:05

Pitabroodje schreef: ↑
03-05-2023 11:12
Fijn dat een psycholoog jou geholpen heeft! Waren het specifieke tips die je kreeg? Als je dat hier niet wil delen snap ik dat.

Dit is lastig uit te leggen eerlijk gezegd. Ik wil je sterk aanraden om toch dit samen met een psycholoog te doen. Ik kreeg een vragenlijst mee die ik dan thuis zo vaak kon invullen als ik wilde. En dat nam ik dan als huiswerk mee en bespraken we.
Weet niet meer exact de vragen, maar het kwam op neer dat ik keek naar de 5 G's: Gebeurtenis + Gedachten + Gevoelens + Gedrag = Gevolg.

Zou zeggen ga naar de huisarts morgen en vraag een doorverwijzing. Vraag eventueel ook na of er een instantie is die dit vergoed. Ik kreeg toen 9 behandelingen vergoed vanuit Zorro GGZ.

Creatieveling woensdag 3 mei 2023 om 14:19

Persoonlijk zou ik niet eens wachten tot je terecht kunt bij een psycholoog via de huisarts, maar zelf een zoeken, of een goede coach ofzo. Dan zit je niet met lange wachttijden.

Zo te lezen ben je best goed in je werk, maar je gedachten maken dat jij je rot voelt. Hier moet je vanaf. Gedachtes zul je altijd blijven houden, maar als je er minder belang aan toekent, zul je je beter voelen.

Advocaatje woensdag 3 mei 2023 om 14:24

Pitabroodje schreef: ↑
03-05-2023 13:00
Mag ik vragen welke alternatieve therapie jou geholpen heeft?

Ik pm je even.

Hoerabanaan woensdag 3 mei 2023 om 15:32

Jufjoke schreef: ↑
03-05-2023 10:19
Lijkt op het imposter syndrome.
Zoek er goede hulp voor van een psycholoog of therapeut. Dit komt best vaak voor.

Ik vind het wel een stukje erger klinken dan het imposter syndroom. Veel mensen ervaren een bepaalde (onnodige) onzekerheid qua werk. Maar dit gaat verder dan dat. Het gaat over jezelf niet serieus nemen, jezelf weinig gunnen, jezelf een klein kind vinden in een volwassen lichaam tot op een punt waarbij ze zich steeds vaker wil 'verdoven' van dat gevoel. Kortom, ontwikkeld zich helemaal de verkeerde kant uit.

Ik zou jezelf serieus gaan nemen to. Er zit idd iets in jou dat aandacht moet krijgen en dat kun je niet langer wegdrukken. Zorg voor die kant van jezelf: alleen, door er veel over te lezen, door bij een groep te gaan met angsten, door met de POH een gesprek in te plannen, door een training te volgen. Maar je zult echt wat beter voor jezelf moeten gaan zorgen en deze angsten serieus gaan nemen.

Stokbroodje woensdag 3 mei 2023 om 15:54

Deels herkenbaar. Ik heb ook een periode gehad en zit er nog deels in dat ik ontzettend aan mijzelf twijfelde. Maar niet zozeer over mijn werkzaamheden maar over mijn houding en persoonlijkheid. Die laatste ben ik ooit (deels) onterecht kei hard op beoordeeld. Daarna was ik mijzelf gewoon kwijt en wilde het zo graag goed doen. Ik begon dingen te zeggen en te doen die helemaal niet bij mij pasten en zij wel erg vaak sorry.

Ik wilde alsnog heel graag mijn baan houden omdat ik de werkzaamheden en mijn team leuk genoeg vind.

Uiteindelijk de conclusie getrokken dat ik mijzelf niet vooruit kon helpen en de mensen op werk daar geen 'voelsprieten' voor hebben. Met proffessionele hulp ben ik nu weer terug op de goede rit.

Pitabroodje woensdag 3 mei 2023 om 16:36

Hoerabanaan schreef: ↑
03-05-2023 15:32
Ik vind het wel een stukje erger klinken dan het imposter syndroom. Veel mensen ervaren een bepaalde (onnodige) onzekerheid qua werk. Maar dit gaat verder dan dat. Het gaat over jezelf niet serieus nemen, jezelf weinig gunnen, jezelf een klein kind vinden in een volwassen lichaam tot op een punt waarbij ze zich steeds vaker wil 'verdoven' van dat gevoel. Kortom, ontwikkeld zich helemaal de verkeerde kant uit.

Ik zou jezelf serieus gaan nemen to. Er zit idd iets in jou dat aandacht moet krijgen en dat kun je niet langer wegdrukken. Zorg voor die kant van jezelf: alleen, door er veel over te lezen, door bij een groep te gaan met angsten, door met de POH een gesprek in te plannen, door een training te volgen. Maar je zult echt wat beter voor jezelf moeten gaan zorgen en deze angsten serieus gaan nemen.

Jouw omschrijving geeft mij wel moed om inderdaad naar de huisarts te stappen. Ik heb dit wel eens eerder gedaan met een (aan dit probleem gerelateerde) andere klacht, en voel me dan al snel 'te veel'. Een beetje zo van: komt er weer zo'n ontevreden vrouwtje dat aandacht moet, terwijl er feitelijk niks echt ergs aan de hand is en ze alles prima voor elkaar heeft.

Hoerabanaan woensdag 3 mei 2023 om 18:18

Pitabroodje schreef: ↑
03-05-2023 13:02
Ik hoopte dat je dan vanzelf zekerder zou worden, maar dat blijkt niet zo te werken helaas.

Wat ik me afvraag: ben je wel eigenaar van je successen. Veel mensen, en ik geloof vooral vrouwen, zijn erop getraind om mislukkingen (of laat ik het beter zeggen, verbeterpunten) helemaal naar zichzelf toe te trekken. Dit hebben ze fout gedaan en dat hebben ze fout gedaan. Maar prestaties of gelukte dingen liggen dan weer geheel buiten hen om. Dat was een mazzeltje. Of vooral omdat Hein meehielp of omdat karma meezat of wat dan ook.
Als je kritisch bent op je eigen functioneren, vier dan op z'n minst net zo hard alles wat goed ging. Ontwikkel daar een oog voor.

En goed gaan is niet hetzelfde als promotie of salarisverhoging krijgen he. Goed gaan kan ook zitten in een klant iets kunnen uitleggen, waardoor deze het beter snapt (zelfs als ze besluiten om juist daarom af te haken, want dan heb je toch bijgedragen). Het kan zitten in vertrouwen geven of een luisterend oor bieden waardoor iemand zich gehoord voelt. Het kan gaan om een collega die je blij hebt gemaakt met een kleinigheidje. Het kan gaan om suffe dingen als een prettig leesbaar handschrift hebben. Kijk eens naar alles wat zo vanzelfsprekend en ongemerkt allemaal goed en prettig loopt. Jouw positie als collega, jouw rol als fijne buur, jouw geduld en luisterend oor, het feit dat je misschien snel tot de kern kunt komen of dat je rapportages duidelijk zijn. Je een attente collega bent die denkt aan iemands verjaardag.
Vier wie jij bent op alle fronten en wat je meebrengt in dit leven. Ik denk dat vrouwen daar veel vaker bij stil mogen staan. Als je dan toch (zo) kritisch bent, wees dat dan ook naar alles wat je meebrengt.

Ik vier bijv. dat ik een duidelijke collega ben die haar mannetje staat en geen last heb van valse bescheidenheid. Is dat voor iedereen dan altijd even leuk of wenselijk? Nee, vast niet, ik ben ongetwijfeld ook (wat) te dominant naar sommigen hun smaak. Maar ik vier wel het gegeven dat ik mezelf kan en mag zijn zonder dat ik me daar langer voor wil verstoppen. Vroeger hield ik me in, want hoe kom ik over. Maar tegenwoordig doe ik dat steeds minder. Dit is wie ik ben en ja, je ziet mij. Nou ja, zo ben ik blijkbaar en dat heeft ook veel positieve kanten en die omarm ik.

Rooiboshoning woensdag 3 mei 2023 om 18:22

Mooie post Hoerabanaan.

Anna75 woensdag 3 mei 2023 om 19:55

Gewoon even een praktische tip. Probeer je focus te verleggen naar de inhoud en het resultaat: met welke informatie moet degene aan je bureau de deur uit? Alle informatie gegeven? Dan was het een goed gesprek. Punt.
Dan raak je vanzelf wat ontspannener en geef je daarmee je communicatieve vaardigheden wat meer ruimte. Jezelf met argusogen in de gaten houden, werkt averechts.

Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.

turquasi woensdag 3 mei 2023 om 20:12

Er zijn al veel goede adviezen en tips gegeven. Ik wil er aan toevoegen dat dat wat je aandacht geeft ook groeit. Dus merk je dat weer eens je aandacht uitgaat naar negatieve gedachten, visualiseer een ballonnetje en stop daar de gedachte in en laat hem op en laat hem gaan. Nu zoek je een positieve gedachte en daar geef je dan aandacht aan. Misschien moet je zelfs een lijstje maken met positieve dingen aan jezelf en positieve dingen die je graag zou doen om leuk door de dag te komen. Bijvoorbeeld snoep halen voor in de snoeppot, of trakteer op druiven dat werkt hier op de afdeling altijd heel goed. Welk kledingstuk zit het lekkerste, dat wordt je lucky colbertje bijvoorbeeld. Doel van de dag, iemand een complimentje geven. Dat soort kleine dingetjes. Als je je daar mee bezig houdt heb je minder tijd voor negativiteit.

Lorem Ipsum

kerst71 donderdag 4 mei 2023 om 09:30

Ik gooi hem er even weer in; als je veertig plus bent, is er ook een goede kans dat je last hebt van hormoonschommelingen. Ook al ben je nog elke maand ongesteld.
En van verminderde hormonen kun je je heel onzeker voelen...

Beste helpt in dat geval huisarts verwijzing naar gynaecoloog vragen voor bio identieke hormonen.

Hoerabanaan vrijdag 5 mei 2023 om 15:13

Pitabroodje schreef: ↑
03-05-2023 16:36
Jouw omschrijving geeft mij wel moed om inderdaad naar de huisarts te stappen. Ik heb dit wel eens eerder gedaan met een (aan dit probleem gerelateerde) andere klacht, en voel me dan al snel 'te veel'. Een beetje zo van: komt er weer zo'n ontevreden vrouwtje dat aandacht moet, terwijl er feitelijk niks echt ergs aan de hand is en ze alles prima voor elkaar heeft.

Behalve dat alles wat je voor elkaar hebt in dit leven niet eens gegund wordt door de persoon die het prima voor elkaar heeft, maar zichzelf de moeite van haar adem niet waard vindt. Dat vind ik erg om te lezen en dat krijg je er niet zomaar uit met jezelf constant vertellen dat het niet waar is. Als dat genoeg relativering was geweest, dan had je je ondertussen wel beter gevoeld. Het zit een stuk dieper bij jou als ik afga op wat je vertelt. Je moet jezélf de moeite waard gaan vinden to, want anders zal je de rest van je leven last hebben van deze gevoelens en je leven kan zoveel fijner zijn dan dat. Ik hoop dat je dit jezelf gunt om te ontdekken waar die sluipmoordenaar in jezelf zit en of je die niet kunt opsluiten in een dikke kast met 5 kettingsloten. Deze sluipmoordenaar heeft het recht niet jouw leven te vergallen.

Pitabroodje maandag 8 mei 2023 om 19:26

Dankje voor al jullie reacties. Ik heb inmiddels een afspraak gemaakt met een hulpverlener, wel in de alternatieve hoek, een hypnotherapeut. Ik hoop namelijk daarmee bij dat onbewuste stuk in mij te komen...

Hoerabanaan maandag 8 mei 2023 om 19:28

Ik hoop het ook voor je. Je neemt jezelf iig serieus en dat is goede winst. Veel plezier of sterkte, maar net hoe je het ziet voor jezelf.

Actieve topics