Psyche
alle pijlers
Koudwatervrees verre reis
donderdag 3 april 2025 om 16:46
Ik heb al eerder een topic geopend omdat we destijds een cruise wilden gaan doen maar we hebben het plan inmiddels alweer 10 keer omgegooid.... 
We zijn al jaren aan het sparen om een verre reis te maken als ons kind van de basisschool naar de middelbare gaat, en dat zit er nu dus heel dicht aan te komen, maar ik krijg enorm koudwatervrees. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien dat mensen het herkennen of een beetje geruststelling kunnen geven.
Wat ik allemaal aan beren op de weg zie:
1. het is zo duur
ja we hebben er jaren voor gespaard dus i wist dat het eraan zat te komen dat we dat geld ooit zouden moeten gaan uitgeven, maar nu het puntje bij paaltje komt schrik ik toch wel heel erg af van het feit om 10.000 euro te gaan betalen aan een reis waarvan ik niet 100% zeker ben of we het leuk gaan vinden (als we het geld zouden uitgeven aan een vakantie ergens in Europa zou ik het wel aandurven maar mijn man wil persé buiten Europa)
2. jetlag
Het plan is nu Japan, 8 uur tijdsverschil. Ik heb al last van de overgang van zomer- naar wintertijd en andersom
3. wat als er iemand doodgaat?
We hebben twee (schoon)ouders met kanker, ze zijn weliswaar beide nog onder behandeling en niet terminaal, maar ik heb het al even uitgezocht: als ze tijdens onze vakantie komen te overlijden dan hebben we hoogstwaarschijnlijk geen recht op een vergoeding om eerder terug te komen omdat we nu al weten dat ze ziek zijn. Plus uit Japan ben je ook niet 1,2,3 terug
4. uberhaupt de vliegreis.
12 tot 20 uur onderweg
Bagage die kwijt kan raken. Trombosebenen door het lange zitten.... Ja, ik weet het ik ben doemscenario's aan het bedenken maar 
5. japan
Enerzijds lijkt het me een prachtig land, aan de andere kant: we spreken de taal niet, we kennen de gebruiken daar niet etc. etc.
Uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk wel doen hoor, maar ik ben er zo onwijs gespannen over. Herkent iemand dit en wat doe je eraan?
Updte: we hebben de reis inmiddels geboekt.
We zijn al jaren aan het sparen om een verre reis te maken als ons kind van de basisschool naar de middelbare gaat, en dat zit er nu dus heel dicht aan te komen, maar ik krijg enorm koudwatervrees. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien dat mensen het herkennen of een beetje geruststelling kunnen geven.
Wat ik allemaal aan beren op de weg zie:
1. het is zo duur
ja we hebben er jaren voor gespaard dus i wist dat het eraan zat te komen dat we dat geld ooit zouden moeten gaan uitgeven, maar nu het puntje bij paaltje komt schrik ik toch wel heel erg af van het feit om 10.000 euro te gaan betalen aan een reis waarvan ik niet 100% zeker ben of we het leuk gaan vinden (als we het geld zouden uitgeven aan een vakantie ergens in Europa zou ik het wel aandurven maar mijn man wil persé buiten Europa)
2. jetlag
Het plan is nu Japan, 8 uur tijdsverschil. Ik heb al last van de overgang van zomer- naar wintertijd en andersom
3. wat als er iemand doodgaat?
We hebben twee (schoon)ouders met kanker, ze zijn weliswaar beide nog onder behandeling en niet terminaal, maar ik heb het al even uitgezocht: als ze tijdens onze vakantie komen te overlijden dan hebben we hoogstwaarschijnlijk geen recht op een vergoeding om eerder terug te komen omdat we nu al weten dat ze ziek zijn. Plus uit Japan ben je ook niet 1,2,3 terug
4. uberhaupt de vliegreis.
12 tot 20 uur onderweg
Bagage die kwijt kan raken. Trombosebenen door het lange zitten.... Ja, ik weet het ik ben doemscenario's aan het bedenken maar 5. japan
Enerzijds lijkt het me een prachtig land, aan de andere kant: we spreken de taal niet, we kennen de gebruiken daar niet etc. etc.
Uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk wel doen hoor, maar ik ben er zo onwijs gespannen over. Herkent iemand dit en wat doe je eraan?
Updte: we hebben de reis inmiddels geboekt.
auroraatje wijzigde dit bericht op 05-04-2025 11:04
1.15% gewijzigd
maandag 30 juni 2025 om 20:49
Mijn inschatting maakt in deze niet zoveel uit, het is de vader van mijn man dus hij zal die keuze en inschatting moeten maken. En hij zegt: mocht het zo ver komen, dan kies ik toch voor het voortzetten van de vakantie en niet eerder naar huis gaan.
Wij hechten beide niet zoveel waarde aan dit soort rituelen en verwerken dingen eigenlijk het liefst samen denk ik.
Wij hechten beide niet zoveel waarde aan dit soort rituelen en verwerken dingen eigenlijk het liefst samen denk ik.
maandag 30 juni 2025 om 22:28
Het maakt natuurlijk wel uit wat voor band je hebt. Bij mijn ouders kwamen beide keren familie en hun hechte vrienden over de vloer om met al het regelwerk te helpen en ook gewoon om samen te zijn en veel samen te praten, samen te lachen en te huilen.
Het maakt dan enorm uit of je daar verdrietig bent of op vakantie verdrietig bent.
Als je band anders is dan zal dit natuurlijk ook anders zijn. En als iemand 85 is dan is het ook anders en minder intens dan bij mijn ouders, die beiden decennia jonger waren dan dat.
Het maakt dan enorm uit of je daar verdrietig bent of op vakantie verdrietig bent.
Als je band anders is dan zal dit natuurlijk ook anders zijn. En als iemand 85 is dan is het ook anders en minder intens dan bij mijn ouders, die beiden decennia jonger waren dan dat.
maandag 30 juni 2025 om 22:52
Ik deel de ervaringen van Wombat en Kamille. Mijn vader is vorige maand overleden en ik ben vrijwel meteen overgekomen uit het buitenland. In de eerste dagen was mijn moeder eigenlijk tot niets in staat, ondanks het feit dat mijn vader al heel lang ziek was. Uiteindelijk heb ik heel veel geregeld (ook samen met mijn tante, broer en een neef van mijn vader die de dienst heeft geleid). Ik kijk terug op een dierbare periode die wij met elkaar konden doorbrengen. Ik had dat echt niet willen missen - laat staan dat ik het via een videoverbinding had willen volgen. Ik hoop vooral dat het niet nodig is en je (schoon)vader het nog even volhoudt, maar je zit er nu best afstandelijk en koud in, terwijl het wel om dierbare momenten gaat die je niet meer kan overdoen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 1 juli 2025 om 08:23
Ik ga me hierin niet lopen verdedigen. Dit is een keuze die wij mogelijk moeten maken en die kan ik niet baseren op meningen en ervaringen van mensen op internet, maar op het gevoel van mijn man.
Neemt niet weg dat ik het erg waardeer dat iedereen zo de moeite neemt om te blijven reageren en ik besef me ook dat dit voortkomt uit een gevoel van "we moeten voorkomen dat ze een fout maken waar ze spijt van krijgen".
Neemt niet weg dat ik het erg waardeer dat iedereen zo de moeite neemt om te blijven reageren en ik besef me ook dat dit voortkomt uit een gevoel van "we moeten voorkomen dat ze een fout maken waar ze spijt van krijgen".
donderdag 3 juli 2025 om 16:17
Nu het een beetje is bezonken merk ik dat mijn voorgevoel dat het helemaal misgaat tidens de vakantie wel wat begint te zakken. Inmiddels komt er steeds meer informatie vanuit de artsen. Ze hebben nog steeds geen prognose gegeven maar gaan wel een levensverlengende behandeling geven die nog tot het eind van onze vakantie duurt, dus de artsen gaan er in elk geval vanuit dat ie er dan nog is, dus dat doe ik dan zelf ook maar.
Mijn stress-systeem is echt helemaal op hol heb ik af en toe het gevoel
Momenteel veel te gevoelig afgesteld.
Mijn stress-systeem is echt helemaal op hol heb ik af en toe het gevoel
Momenteel veel te gevoelig afgesteld.
donderdag 3 juli 2025 om 16:26
Ik snap dat je het zo voelt op basis van de reactie van Baggal.
Weet dat ik het in elk geval niet zo bedoel. Voor mij is het puur de informatie willen geven inderdaad, omdat ik er van tevoren ook heel anders in stond dan toen het moment daar was.
Ik realiseer me ook dat elke situatie anders is. Toen de dementerende oma van mijn man eindelijk overleed was het echt niet zo intens allemaal. En als je familieband altijd vrij afstandelijk is geweest dan zal het ook vast anders zijn.
Maar het is vooral heel fijn dat het niet zo nijpend lijkt te zijn en je een dergelijke keuze niet hoeft te maken!
Weet dat ik het in elk geval niet zo bedoel. Voor mij is het puur de informatie willen geven inderdaad, omdat ik er van tevoren ook heel anders in stond dan toen het moment daar was.
Ik realiseer me ook dat elke situatie anders is. Toen de dementerende oma van mijn man eindelijk overleed was het echt niet zo intens allemaal. En als je familieband altijd vrij afstandelijk is geweest dan zal het ook vast anders zijn.
Maar het is vooral heel fijn dat het niet zo nijpend lijkt te zijn en je een dergelijke keuze niet hoeft te maken!
donderdag 3 juli 2025 om 20:26
Ja, dat maakt uit inderdaad. Mijn oma was 95, mijn vader enig kind. Ze hadden wel een goede band, maar er was dus niet bepaald een grote familie die rouwend bij elkaar wilde zitten. Oma was ook gewoon aan het einde van haar leven, was zelf klaar. Er waren geen naaste vrienden meer, die waren ook allemaal al lang overleden. Dat is natuurlijk al heel anders dan iemand die onverwacht en/of veel jonger overlijdt.Wombat schreef: ↑30-06-2025 22:28Het maakt natuurlijk wel uit wat voor band je hebt. Bij mijn ouders kwamen beide keren familie en hun hechte vrienden over de vloer om met al het regelwerk te helpen en ook gewoon om samen te zijn en veel samen te praten, samen te lachen en te huilen.
Het maakt dan enorm uit of je daar verdrietig bent of op vakantie verdrietig bent.
Als je band anders is dan zal dit natuurlijk ook anders zijn. En als iemand 85 is dan is het ook anders en minder intens dan bij mijn ouders, die beiden decennia jonger waren dan dat.
En uiteraard moet iedereen vooral doen wat hem/haar op zo’n moment goed dunkt. Ik wilde alleen aangeven dat er ook echt wel mensen zijn die er geen enorme spijt van hebben dat ze zo’n periode anders doorgebracht hebben, ook bij naasten en ook in geval van gewoon een goede band.
zaterdag 12 juli 2025 om 12:33
Update: ik was toch een beetje overgevoelig aan het reageren op het nieuws van mijn schoonvader, gelukkig lijkt mijn slechte voorgevoel toch niet te kloppen. 
Hij krijgt nog een levensverlengende behandeling van een maand, dus ik ga er nu maar gewoon vanuit dat iedereen er gewoon nog is na de vakantie. Gelukkig maar, op alle vlaken natuurlijk
Hij krijgt nog een levensverlengende behandeling van een maand, dus ik ga er nu maar gewoon vanuit dat iedereen er gewoon nog is na de vakantie. Gelukkig maar, op alle vlaken natuurlijk
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
