moeilijke jeugd gehad op Curaçao

Ik ben geboren en getogen op het eiland Curaçao en heb dat heel mijn jeugd gewoond totdat ik mijn middelbare school hebt afgemaakt een bekende HAVO/VWO school op Curaçao toen ik net 18 was geworden. Als ik me niet vergist was ik best geslaagde van mijn klas. Mijn familie en sociale omgeving waarin ik ben opgegroeid heeft altijd hoge verwachtingen van mij gehad en mijn moeder en vader hebben in mij ingestampt dat altijd de beste moest zijn alles wat ik wilde kiezen om te doen. Ik heb heel mijn jeugd heel veel druk en stress gevoeld vanwege hoge verwachtingen en eisen van mijn familie, eisen waarin eigenlijk niet altijd aan kon voldoen vanwege ziekte en beperkingen die had opgelopen in mijn jeugd waardoor ik op sommige vlakken niet zo goed meer kon presteren als ze oorspronkelijk dachten dat ik kon.

In de ogen van mijn familie en sociale kringen minder dan het beste zijn een schande en persoonlijke falen, maar vanwege de ziekte en beperkingen die ik toen heb opgelopen als kind kon gewoon niet op alle gebieden uitblinken zoals eerst deed en daar hadden geen van hen begrip en ze hielden er totaal geen rekening mee. Ik werd constant bekritiseert, vernederd, belachelijk gemaakt, buitengesloten en op metaforische schandpaal opgehangen, fysiek geslagen en gepest elke keer dat ik niet slaagde om heel goed en op hoog niveau iets uit te voeren of bereiken waarvan zij dachten dat ik wel had moeten kunnen. Ze zeiden dan dat ik lui was, of egoïstisch, of verwend, of geen eer of plichtsgevoel had, dat ik heel raar en creepy was en dat ik mezelf zou moeten schamen of dat ik waardeloos was als persoon.

Dit soort ernstige vernederingen en emotionele mishandelen kreeg ik meestal niet naar mijn hoofd gesleurd van mijn ouders trouwens, mijn ouders waren ondanks hun persoonlijke gebreken en ouderwetse manier van denken toch heel lief en zorgzaam voor mij, ze hadden alles voor mij over en hebben alles gedaan om ervoor te zorgen dat ik niks te kort kwam en alle mogelijkheden en opportuniteit om succes en hoge status na streven. Mijn moeder was wellicht heel streng met hoge eisen en weinig begrip of geduld mijn kwetsbaarheden, maar haar liefde was en is nog steeds onvoorwaardelijk voor mij geweest en gebleven, ik zal op haar liefde en steun kunnen rekenen tot aan haar dood en ik ben dankbaar dat God mij heeft gezegend met zo'n moeder.

Het waren mensen die niet mijn nauwe familie of bloedverwanten van de eerste graad waren maar wel heel dichtbij mij stonden en veel invloed had op mijn opvoeding en ontwikkeling mij zo ernstig en stelselmatig bleef mishandelen en vernederen enzovoorts, denk aan basisschool en middelbare school docenten, dansleraren en sportcoaches, narcistische ooms en hele mooie maar verwaande grote nichten die hele mooie populaire dames waren maar lelijke bedorven karakter hadden van binnen en heel materialistisch en oppervlakkig waren in hun persoonlijkheid en manier van denken over hoe mensen (vooral mannen) moesten zijn.

Dit heeft invloed gehad op hoe veel van mijn leeftijdgenoten over mij ging denken en ze met mij omgingen omdat ze zagen hoede volwassenen en mensen met autoriteit mij omgingen en ze gaan hun gedrag naar mij volgen en nadoen natuurlijk. Ik werd veel gepest en buitengesloten op de basisschool door klasgenoten en op allerlei activiteiten waar ik door mijn beperkingen niet zo geweldig presteerde als de rest en dat ik toen de zwakste schakel moest zijn.

Mensen die al kennis of ervaring hebben met de Curaçaose samenleving en cultuur weten dit al, maar voor mensen die dit nog niet weten, Curaçao is een hele slechte en genadeloze plek om te wonen of op te groeien als je een beperking of handicap hebt waardoor je op een negatieve manier opvalt en/of gebruiksaanwijzingen heb waar rekening gehouden moet worden. Ik weet niet goed zo goed hoe ik dit precies moet uitleggen, maar de slechte omgang en behandeling van mensen met een handicap of beperking gebeurt op een zeer ernstige manier dat ik denk dat de meeste Nederlanders gewoon niet kunnen voorstellen of begrijpen omdat ze een totale andere referentiekader hebben waardoor de Curacaose manier van omgang en denken over mensen met beperkingen en/of handicaps die hen storen om vlekkeloos mee te draaien met de rest van de samenleving zo volstrekt barbaars en bedorven is dat iemand met een volledige westerse of Nederlandse manier van hoe ze deze wereld zien en begrijpen nooit kunnen voorstellen hoe op Curacao wordt gedacht en gehandeld over zwakkeren zoals mensen met fysieke (laat staan mentale!) handicappen.

Op het eiland en in heel dat gebied eigenlijk heerst er een soort filosofie dat mensen die aan een storende handicap en beperkingen lijden gewoon een soort morele tekortkoming hebben in hun persoonlijk en dat zij schuldig moeten voelen dat ze zoveel last zijn voor anderen. Zwakkeren worden heel snel gezien alsof ze hun lot hebben verdiend en dat God hen heeft gestraft en dat de rest van de mensen die wel ' normaal' en gezond waren het recht hebben om de zwakkeren te vernederen en te straffen voor het feit dat ze zo kwetsbaar zijn en minder kunnen bijdragen of een ongewenste last zijn voor de mensen om hun heen. In Nederland is de mentaliteit een beetje dat mensen handicap en beperkingen kunnen er niks aan doen en dat de rest van de samenleving zich moet inspannen om ervoor te zorgen dat deze groep zoveel mogelijk kan meedoen en meedraaien met de hele samenleving en als ze dat niet kunnen moeten ze tenminste goede verzorgd en gesteund worden, ze verdienen begrip en mededogen, en mensen die gezond zijn en geen handicap moeten vooral de zwakkeren of gehandicapt niet bewust en expres hun leven moeilijker te maken door hen te pesten of op hele gemene kwetsende manier te bewegen of wat dan ook.

Curacao heeft dat in beginsel totaal niet. Je kan niet lopen en je moet de rest van je leven in een rolstoel zitten? Dan heb je gewoon pech en verwacht geen speciale privileges of begrip, het is heel normaal en begrijpelijk dat mensen niet met je willen praten of vrienden met je wilt zijn als je in een rolstoel zit en je moet niet gaan zeuren en huilen want gaan mensen je alleen maar irritanter vinden. En je moet echt niet gaan denken dat je met iemand daar kan bepreken dat je ondanks je handicap alsnog gewoon de normale menselijke emoties heb en dat daar ruimte voor is om over te praten; je hebt ook behoefte aan een liefdesrelatie en voelt ook weleens lustgevoelens en verlangt naar seks ondanks dat je in een rolstoel zit? Dan ben je een vieze zondaar die iedereen walging voor voelt, want hoe durf je als gehandicapte in een rolstoel verliefdheid te voelen voor een mooi meisje ! Dat is grofweg de heersende manier van denken over mensen met handicaps of beperkingen in de dominante mentaliteit op Curacao.

Ik heb nu veel te simpel geschetst en uitgelegd, want zo'n complex onderwerp heeft natuurlijk veel meer nuances en kanttekening maar daarvoor heb ik nu geen tijd om uitgebreid op in te gaan. Ik wil dat de mensen die dit lezen een beetje begrijpen waarom ik mijn jeugd als heel moeilijk en ellendig hebt ervaren ondanks dat ik verder alles wel mee had, zoals welvarende en soms zelfs rijke familieleden met hoge status met veel macht en invloed in de samenleving, onvoorwaardelijke liefde zeker van mijn moeder en ook wel mijn vader, objectief gezien was ik ook knap en nadat mijn handicap verdween met de tijd waardoor ik uiteindelijk rond mijn 15 weer helemaal kon meedoen met mijn leeftijdsgenoten en hun bijhouden en juist weer hoog presteren waardoor ik toch hoge status en veel respect begon te krijgen, enzovoorts.

Mijn leven toen mijn beperking van mijn jeugd op de voorgrond en overheersend was, ervaarde ik als zwaar ellendig en oneerlijk hard zonder mededogen en begrip van de meesten om mijn heen. Maar ondanks alles wat ik heb mij meegemaakt, was het mij toen wel gelukt om op mijn 18de te slagen voor mijn HAVO diploma en ik mocht toen (of ik nou wilde of niet) lekker naar Nederland verhuizen om een studie te volgen op HBO/Universiteitsniveau.

Zijn er mensen hier die herkennen wat ik over Curaçao heb verteld wat betreft hoe ze daar omgaan met gehandicapte mensen en andere zwakkeren of kwetsbare mensen? Hebben jullie medeleven of medelijden met mijn verhaal en zijn er vragen of opmerkingen die je aan mij wilt stellen? We kunnen alles bespreken, want ik ben een open boek geworden over alles in mijn leven.

Ttyl

Moiren schreef: ↑

02-10-2023 23:49

Doe normaal.

Oordelende reacties en onbegrip heb ik al verwacht op mijn topics horen en dat ga ik veel vaker lezen en meemaken in mijn toekomstige topics die ik van plan ben om te openen. Het laat me koud wat anderen van mij denken of vinden die mij niet kennen, zelfs mijn eigen familie en vrienden kunnen me niet meer raken met hun woorden en oordelen.

Forums zoals dit zijn bedoeld voor mensen zoals ik die hun verhaal willen vertellen en bespreken toch? Ik doe niks verkeerd nu.