Omgaan met flink inkomensverlies

17-10-2024 07:03 64 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet welke pijler het beste is, maar omdat ik er in mijn hoofd veel mee bezig ben doe ik maar bij psyche.

Heb altijd een baan gehad met royaal salaris voor parttime werken. Vanwege ziekte kan ik mijn werk niet meer doen en ben er flink op achteruit gegaan (bij elke uitgave denk ik nu na of het wel kan), en ben onzeker over de toekomst.

Zijn er meer mensen met een soortgelijke situatie, hoe gaan jullie hiermee om? Of wellicht ook mensen die bewust ander werk zijn gaan doen wat veel minder verdient, heeft het je ook iets positiefs gebracht?
Ik zie het zelf momenteel vrij zwart in en zoek naar wat positiviteit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Petronella schreef:
17-10-2024 14:41
Het topic gaat over te weinig inkomen…
Ik snap deze reactie, maar ik snap ook de reactie die je quote.

Want misschien is het wel een reactie op de post waarin iemand aangaf heel veel stress te ervaren van een hoog inkomen: keuzestress voor restaurants, concerten etc. Daar kan ik me echt helemaal niets bij voorstellen en sterker nog: wat een aanstellerij. Wat heb je dan een zwaar leven zeg. :facepalm:
vanille-ijs schreef:
17-10-2024 18:40
Ik snap deze reactie, maar ik snap ook de reactie die je quote.

Want misschien is het wel een reactie op de post waarin iemand aangaf heel veel stress te ervaren van een hoog inkomen: keuzestress voor restaurants, concerten etc. Daar kan ik me echt helemaal niets bij voorstellen en sterker nog: wat een aanstellerij. Wat heb je dan een zwaar leven zeg. :facepalm:
Precies ;)

Daarbij had ik helemaal geen luxe leven met nageltjes, teentjes, goudmaskertjes, Botox, dure kleding etc.
Ik kon gewoon rondkomen zonder te piekeren, boodschappen AH eigen merk. een keer een paar niet noodzakelijke schoenen kopen of een speeltje voor de hond.

Nu heb ik stress over de kosten van de boodschappen, gwl, en vooral hoe dat in de toekomst moet als mijn buffer op is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eurus schreef:
17-10-2024 18:15
Echt helemaal te vergelijken ook met mensen die niet meer kunnen werken vanwege ziekte.
TO vroeg zelf (ook) om mensen die er zelf voor hadden gekozen hè.
Alle reacties Link kopieren Quote
vanille-ijs schreef:
17-10-2024 18:40
Ik snap deze reactie, maar ik snap ook de reactie die je quote.

Want misschien is het wel een reactie op de post waarin iemand aangaf heel veel stress te ervaren van een hoog inkomen: keuzestress voor restaurants, concerten etc. Daar kan ik me echt helemaal niets bij voorstellen en sterker nog: wat een aanstellerij. Wat heb je dan een zwaar leven zeg. :facepalm:
Volgens mij zei ik in ieder geval niet dat het zwaar was, toch? Maar als je meer verdient, ga je er ook naar leven. Tenzij je exorbitant verdient, is het heel makkelijk om dat wat er binnen komt, ook weer uit te geven. En ik vind het zelf heel relaxed dat dat nu anders is, niet meer en niet minder.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
17-10-2024 18:57
Volgens mij zei ik in ieder geval niet dat het zwaar was, toch? Maar als je meer verdient, ga je er ook naar leven. Tenzij je exorbitant verdient, is het heel makkelijk om dat wat er binnen komt, ook weer uit te geven. En ik vind het zelf heel relaxed dat dat nu anders is, niet meer en niet minder.
Je hebt letterlijk gezegd dat je er stress van had.

Edit: excuus, jij was niet diegene die dat zei. Degene waar ik op doel, zei het.
meisje85 schreef:
17-10-2024 18:57
Volgens mij zei ik in ieder geval niet dat het zwaar was, toch? Maar als je meer verdient, ga je er ook naar leven. Tenzij je exorbitant verdient, is het heel makkelijk om dat wat er binnen komt, ook weer uit te geven. En ik vind het zelf heel relaxed dat dat nu anders is, niet meer en niet minder.
Wat komt wr nu binnen dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat veel reacties, dank voor het delen van jullie ervaringen, inzichten en tips.
Ben het overzicht een beetje kwijt om op alles te reageren, dus hou het algemeen.

Wat naar en verdrietig om te lezen in welke onzekere en nare situaties sommigen zitten. Wil jullie sterkte wensen!

De reacties van zzp'ers of men die er bewust voor kozen minder te verdienen vind ook waardevol om te lezen en vroeg ik inderdaad bewust om. Lastig om uit te leggen, maar heb toch zo'n beeld dat je aan "het plaatje" moet voldoen met goed salaris ed, en door ziekte wordt mijn plaatje anders. Voel me hierdoor "anders" als mijn omgeving, ookal was ik al nooit van de echt luxe dingen. Door te lezen dat er ook mensen zijn die vrijwillig kiezen voor een lager salaris laat me dat ook anders kijken naar mijn situatie. Wat winnen die mensen, en kan ik deze positieve punten ook in mijn eigen situatie zien.

Iemand vroeg nog of ik mijn werk leuk vond, ik zou uit mezelf niet weggegaan zijn, maar droombaan wil ik het niet noemen. Heb er dus ook wel moeite mee dat de keuze voor me is gemaakt. Maar aan de andere kant hoop ik dat het me in de toekomst wellicht iets goeds brengt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat plaatje maak je zelf en mag niet worden opgehangen aan wat de omgeving belangrijk vindt. Wat een ander daar van vindt, moet je sch*t aan hebben. Het is niet relevant.
Het is voor mij wel echt mijn eigen plaatje, niet wat de omgeving vindt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het echt een verschil is tussen zelf minder gaan werken of door ziekte terug gaan in salaris.
Want hoe rot geldzorgen ook zijn, wanneer dit niet door ziekte komt is het makkelijker meer inkomsten te vergaren.

Zelf heb ik een hele lastige tijd doorgemaakt nadat ex en ik uit elkaar gingen. We hadden het financieel heel goed, ik werkte parttime en zorgde voor de kinderen hij maakte carrière. Door slecht voor mezelf te zorgen stond ik met lege handen toen we uit elkaar gingen.
Inmiddels een andere baan, meer gaan werken en daardoor heb ik het nu goed. Maar doordat ik financieel diep heb gezeten ben ik wel de kleine dingen veel meer gaan waarderen. Lekker wandelen in het bos is al een uitje, dan een broodje op het terras als afsluiting voelt nu als een feestje terwijl we vroeger 3x pw uit eten gingen of eten konden bestellen.
Maar wanneer er geen uitzicht is op betere financiële tijden kan ik me heel goed voorstellen dat dit zwaar en moeilijk is.

Ik heb in het verleden nooit raar gekeken naar vrienden die het minder hadden. Met die vrienden paste we het uitje aan. Ipv uiteten kookte we thuis en deden we daar een drankje of gingen we wandelen op het strand en trakteerde ik op een warme choco met appeltaart oid. Vriendschappen hebben niks met bankrekeningen te maken. Het klinkt, of het klikt niet
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar: vroeger goed salaris gehad. Nu rond moeten komen met een inkomen en twee pubers. Krijg er soms ook stress van. Ik koop bijna helemaal niks meer voor mezelf. Dus geen kapper meer, nieuwe kleren koop ik op de markt of in geen goedkope winkels. Eerst elke maand de vaste lasten en schoolkosten betalen en wat overblijft probeer ik opzij te zetten. Als buffer maar ook omdat ik de kinderen in de zomervakantie een (goedkope) vakantie gun.
Ik heb mijn leven erop aangepast. Dit jaar geen nieuwe dure winterjas voor mij maar heb er een gekregen van iemand. Afspreken met een vriendin of vriendinnen is gewoon lekker thuis bij iemand. Ik ga soms ter ontspanning gratis tijdschriften lezen in de bibliotheek. In de stad waar ik woon zijn er genoeg gratis of goedkope initiatieven of activiteiten dus daar ben ik niet zoveel geld aan kwijt (mits mijn gezondheid het toelaat).
Ik droom ook niet meer ‘groot’ en het is oké zo
Alle reacties Link kopieren Quote
lemoos2 schreef:
17-10-2024 14:47
Persoonlijk vond ik het een afgrijselijke periode, dat zwaard van Damocles (uwv) dat boven mijn hoofd hing. Overgeleverd zijn aan de willekeur van welke verzekeringsarts je treft bij het uwv, met welke rare functies zo’n arbeidsdeskundige komt aanzetten, de verplichte stoet coaches en ingehuurde arbeidsdeskundigen in het kader van re-integratie… Het was bijna een fulltime baan naast ziek zijn en parttime werken.
Van nature ben ik al geen avontuurlijk persoon qua financiën dus die twee jaar was echt alsof mijn leven op pauze stond. Ik kwam ook helemaal niet toe aan acceptatie en aanpassen zolang ik geen duidelijkheid had.

Dit is zo ontzettend herkenbaar. Nog steeds krijg ik stress van mails of brieven van het uwv. Ook al weet ik dat het gaat om maandelijkse loonstrookje, het blijft stress geven. Ik ben al meer dan 10 jaar 100% afgekeurd maar altijd bang voor herkeuring. Juist omdat je niet weet welke keuringsarts je krijgt. Van de laatste kreeg ik complimenten van hoe ik mijn leven vorm gaf, van anderen kreeg ik wantrouwen. Het deed zoveel met mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde, dat iemand anders zo over mij en mijn leven kon en kan beslissen.
Alle reacties Link kopieren Quote
apiejapie schreef:
20-11-2024 08:02
Dit is zo ontzettend herkenbaar. Nog steeds krijg ik stress van mails of brieven van het uwv. Ook al weet ik dat het gaat om maandelijkse loonstrookje, het blijft stress geven. Ik ben al meer dan 10 jaar 100% afgekeurd maar altijd bang voor herkeuring. Juist omdat je niet weet welke keuringsarts je krijgt. Van de laatste kreeg ik complimenten van hoe ik mijn leven vorm gaf, van anderen kreeg ik wantrouwen. Het deed zoveel met mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde, dat iemand anders zo over mij en mijn leven kon en kan beslissen.
Ik heb er echt een trauma van gekregen (en dan gebruik ik ‘trauma’ niet lichtzinnig). Ik krijg iedere keer dat een anoniem nummer belt een hartverzakking want dat kan het uwv zijn. Bij iedere brief met dat logo op de deurmat voelt het alsof een onzichtbare hand mijn keel dichtknijpt. Ik denk dat ik mij nog minder vernederd zou voelen als ik in rode lingerie in een raam had moeten staan op de Wallen.
De willekeur houd ook nooit op. En je kan er helemaal niets tegen doen want je bent afhankelijk geworden. Ik ga er niet meer naar binnen zonder jurist en met telefonische afspraken maak ik gelijk een afspraak om op een ander tijdstip terug te bellen en dan charter ik eerst een jurist en de telefoon op speaker. Nog geen komma wissel ik met het uwv uit voordat een specialist daar naar heeft gekeken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
lemoos2 schreef:
20-11-2024 16:27
Ik heb er echt een trauma van gekregen (en dan gebruik ik ‘trauma’ niet lichtzinnig). Ik krijg iedere keer dat een anoniem nummer belt een hartverzakking want dat kan het uwv zijn. Bij iedere brief met dat logo op de deurmat voelt het alsof een onzichtbare hand mijn keel dichtknijpt. Ik denk dat ik mij nog minder vernederd zou voelen als ik in rode lingerie in een raam had moeten staan op de Wallen.
De willekeur houd ook nooit op. En je kan er helemaal niets tegen doen want je bent afhankelijk geworden. Ik ga er niet meer naar binnen zonder jurist en met telefonische afspraken maak ik gelijk een afspraak om op een ander tijdstip terug te bellen en dan charter ik eerst een jurist en de telefoon op speaker. Nog geen komma wissel ik met het uwv uit voordat een specialist daar naar heeft gekeken.
Ik begrijp en voel je (helaas) helemaal! Na een langdurige rechtzaak tegen het UWV heeft mijn vertrouwen nog een grotere knauw gekregen toen bleek dat UWV een fout had gemaakt en dit niet terug wilde draaien. Fout is erkend maar helaas nooit vergoeding voor gekregen en elke maand krijg ik een te lage uitkering. Zo zuur.
Maar vooral wat ze op persoonlijk vlak kapot hebben gemaakt, is verschrikkelijk. Dus herken je helemaal!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven