Psyche
alle pijlers
Overdrachtgevoelens; wat moet ik doen?
zaterdag 13 april 2024 om 12:38
Ik zit ergens mee en schaam mij er best wel voor.
Ik loop al een tijd bij een POH. Tussendoor ook wel een tijd gestopt. Maar sindskort weer naar de POH naast mijn normale hulp bij de psycholoog.
Puur omdat ik het gevoel heb dat ik soms bij de POH meer kan en durf te vertellen en hij mij dan ook meer advies kan geven en bij hem mijn verhaal kan vertellen. En juist daardoor ook eerlijker kan en durf te zijn bij mijn psycholoog.
Maar nu komt het; elke keer als ik weer naar hem toe moet kijk ik er naar uit. Het geeft mij een fijn gevoel en mag hem graag zien. Niet specifiek verliefdheid maar denk meer iets in de vorm van aandacht? Of iets dat zijn aandacht trekt.
Maar misschien ook gedeeltelijk onbewust op op zoek naar liefde en aandacht? Wat ik thuis nooit heb gekregen en ontvangen.
We hebben leuke gesprekken maar ook gewoon over leuke dingen. Hij gaf af en toe wel een compliment van je ziet er goed uit, netjes etc.
Maar regelmatig ook wel complimenten van dat ik er goed uit zie en echt niet alleen blijf etc.
Maar steeds meer kijk ik er naar uit om naar hem te gaan, maar dat is ook niet altijd een fijn gevoel.
Laatst zei hij nog; oh tijd is bijna om. Tijd met jouw gaat altijd zo snel.
En van de week hadden we het er weer ergens over en toen zei hij ook 1. Je bent zelfstandig 2. Je hebt het goed voor elkaar en 3 je bent knap.
Maar ben er achtergekomen dat het een soort overdrachtgevoelens zijn. Ik schaam mij er voor. Ik merkndat ik bij hem goedkeuring zoek.
En het op hem projecteer wat ik in mijn jeugd heb gemist.
Ook omdat sindskort mijn familie, ouders en zusje en broers, mij in de steek laten en geen contact meer met mij willen hebben. Dat voelt als een steek in mijn rug.
Maar die overdrachtgevoelens... is het goed om dat bespreekbaar met hem te maken? Of gewoon daar weggaan voor het erger wordt? Ja het knaagt zoveel aan mij dat ik in het begin dacht het valt mee en toch blijf ik er mee in mijn maag...
Vind het gewoon spannend om om het te bespreken, alhoewel ik wel een brief heb gemaakt.
Ik loop al een tijd bij een POH. Tussendoor ook wel een tijd gestopt. Maar sindskort weer naar de POH naast mijn normale hulp bij de psycholoog.
Puur omdat ik het gevoel heb dat ik soms bij de POH meer kan en durf te vertellen en hij mij dan ook meer advies kan geven en bij hem mijn verhaal kan vertellen. En juist daardoor ook eerlijker kan en durf te zijn bij mijn psycholoog.
Maar nu komt het; elke keer als ik weer naar hem toe moet kijk ik er naar uit. Het geeft mij een fijn gevoel en mag hem graag zien. Niet specifiek verliefdheid maar denk meer iets in de vorm van aandacht? Of iets dat zijn aandacht trekt.
Maar misschien ook gedeeltelijk onbewust op op zoek naar liefde en aandacht? Wat ik thuis nooit heb gekregen en ontvangen.
We hebben leuke gesprekken maar ook gewoon over leuke dingen. Hij gaf af en toe wel een compliment van je ziet er goed uit, netjes etc.
Maar regelmatig ook wel complimenten van dat ik er goed uit zie en echt niet alleen blijf etc.
Maar steeds meer kijk ik er naar uit om naar hem te gaan, maar dat is ook niet altijd een fijn gevoel.
Laatst zei hij nog; oh tijd is bijna om. Tijd met jouw gaat altijd zo snel.
En van de week hadden we het er weer ergens over en toen zei hij ook 1. Je bent zelfstandig 2. Je hebt het goed voor elkaar en 3 je bent knap.
Maar ben er achtergekomen dat het een soort overdrachtgevoelens zijn. Ik schaam mij er voor. Ik merkndat ik bij hem goedkeuring zoek.
En het op hem projecteer wat ik in mijn jeugd heb gemist.
Ook omdat sindskort mijn familie, ouders en zusje en broers, mij in de steek laten en geen contact meer met mij willen hebben. Dat voelt als een steek in mijn rug.
Maar die overdrachtgevoelens... is het goed om dat bespreekbaar met hem te maken? Of gewoon daar weggaan voor het erger wordt? Ja het knaagt zoveel aan mij dat ik in het begin dacht het valt mee en toch blijf ik er mee in mijn maag...
Vind het gewoon spannend om om het te bespreken, alhoewel ik wel een brief heb gemaakt.
dinsdag 16 april 2024 om 23:13
Idd. Je bent hem niks verplicht, hoeft geen schuldgevoelens te hebben what so ever. Je zit (zat) er voor jezelf, was een betalende klant (al dan niet via verzekering) en hij levert een dienst waar je niet tevreden over bent (zeer terecht). Als het een andere dienstverlener was, ging je ook niet voor de vorm nog een laatste verplichte afspraak hebben. Stel dat het je tandarts was, dan ging je er waarschijnlijk niet meer heen. Probeer het daarmee te vergelijken. Als het voor jou beter voelt, dan gewoon doen. Maar doe het niet uit schuldgevoel, plichtsgevoel, het (onterechte) idee dat het horkerig of wat dan ook zou zijn.
dinsdag 16 april 2024 om 23:47
Laatste afspraak is in dit geval echt niet aan te raden. Afzeggen is beter.meisje85 schreef: ↑16-04-2024 21:05Je hoeft op zich niet een laatste gesprek te hebben he? Je mag ook gewoon afzeggen en niet meer gaan. Het is niet jouw taak om dit nu op een nette manier af te hechten, als híj degene is die te ver gaat. Niet jouw verantwoordelijkheid. Je hoeft het ook helemaal niet aan hem uit te leggen als je nu even de kracht of de moed niet hebt om er nog een laatste keer heen te gaan.
dinsdag 16 april 2024 om 23:56
woensdag 17 april 2024 om 06:51
woensdag 17 april 2024 om 07:24
Goed plan om het vanmiddag met de psycholoog te bespreken. Misschien ook handig om met de ambulant te bespreken?
Ik wil je adviseren om het laatste gesprek met de poh af te zeggen. Het lijkt erop dat je dit alleen uit plichtsbesef doet. Wat heb jij er aan als je dat laatste gesprek laat doorgaan? Wat haal je eruit?
Ik wil je adviseren om het laatste gesprek met de poh af te zeggen. Het lijkt erop dat je dit alleen uit plichtsbesef doet. Wat heb jij er aan als je dat laatste gesprek laat doorgaan? Wat haal je eruit?
woensdag 17 april 2024 om 08:03
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
