Psyche
alle pijlers
Stel ik mij aan, ben ik fout geweest?
maandag 8 mei 2023 om 17:46
Ik ben in de war. Ik voel me schuldig, maar ergens ook boos.
Ik heb een vriendin die zegt dat ik het heb uitgelokt, ik heb mensen die zeggen dat ik niet fout zat en ik heb mensen die zeggen dat je altijd nee mag zeggen.
Het verhaal in het kort.
Ik heb een date gehad. De man heeft zonder overleg betaald, toen hij naar de toilet ging, bij het afscheid buiten sloeg hij zijn arm mij heen en vroeg toen aan mij hoe ik naar huis ging. Waarop ik aangaf te gaan lopen. Hi zei dan loop ik nog een stukje mee. Op dat moment al wilde ik dat niet, maar goed ik dacht misschien een stukje kan geen kwaad. Maar het bleef niet bij een stukje. Hij bleef mij maar vast houden en ik propte mijn tas tussen ons in. Ik viel stil.
Uiteindelijk heb ik durven zeggen dat ik nu verder alleen wilde verder lopen. Waarop de man heel boos werd. Zijn reactie was dat hij voor mij heeft betaald en daarom recht had om mee naar huis te gaan. Hierop draaide ik me om weg te gaan. Hij heeft toen mijn pols gepakt en mij bij nek en me een tongzoen gegeven. Ik heb geen nee gezegd, maar ook niet de kans voor gehad.
Toen hij me los liet ben ik gaan lopen, in paniek het park in en toen een vriendin huilend gebeld.
Ik heb nog een boos bericht van hem naderhand gekregen dat hij vind dat k met een iemand moet gaan praten omdat ik manipuleer . Ik heb de hele avond lopen opgeilen en dan nee durven zeggen.
Dit raakt mij zo. Ik heb dat niet gedaan. Ik was misschien sexy gekleed in een jurkje met hakken. Maar ik heb tijdens de date voor mijn idee heel duidelijk aangeven dat ik niemand mee naar huis nee de eerste keer.
En ik ben niet ingegaan op zijn toespelingen of ik naakt slaap en je bent het lekkerste hapje van de avond.
Maar toch voel ik me schuldig, heb ik toch het gevoel zoals een vriendin zegt dat ik het heb uitgelokt. Ik kan niet stille. Met denken heb ik dan niet te veel gelachen of met mijn haar gespeeld waardoor hij dacht e zegt wel nee, maar ze wil well
De dag dat ik zijn bericht kreeg voelde ik mij zo vies en heb ik vooral in bed gelegen.
Maar nu ben ik vooral boos, richting hem maar ook naar mij.
Ik weet niet zo goed wat ik nu wil, behalve even mijn verhaal delen.
Hopende dat mijn vieze gevoel snel weg gaat. Misschien stel ik me ook aan, maar ik ben hier zo van geschrokken.
Ik heb een vriendin die zegt dat ik het heb uitgelokt, ik heb mensen die zeggen dat ik niet fout zat en ik heb mensen die zeggen dat je altijd nee mag zeggen.
Het verhaal in het kort.
Ik heb een date gehad. De man heeft zonder overleg betaald, toen hij naar de toilet ging, bij het afscheid buiten sloeg hij zijn arm mij heen en vroeg toen aan mij hoe ik naar huis ging. Waarop ik aangaf te gaan lopen. Hi zei dan loop ik nog een stukje mee. Op dat moment al wilde ik dat niet, maar goed ik dacht misschien een stukje kan geen kwaad. Maar het bleef niet bij een stukje. Hij bleef mij maar vast houden en ik propte mijn tas tussen ons in. Ik viel stil.
Uiteindelijk heb ik durven zeggen dat ik nu verder alleen wilde verder lopen. Waarop de man heel boos werd. Zijn reactie was dat hij voor mij heeft betaald en daarom recht had om mee naar huis te gaan. Hierop draaide ik me om weg te gaan. Hij heeft toen mijn pols gepakt en mij bij nek en me een tongzoen gegeven. Ik heb geen nee gezegd, maar ook niet de kans voor gehad.
Toen hij me los liet ben ik gaan lopen, in paniek het park in en toen een vriendin huilend gebeld.
Ik heb nog een boos bericht van hem naderhand gekregen dat hij vind dat k met een iemand moet gaan praten omdat ik manipuleer . Ik heb de hele avond lopen opgeilen en dan nee durven zeggen.
Dit raakt mij zo. Ik heb dat niet gedaan. Ik was misschien sexy gekleed in een jurkje met hakken. Maar ik heb tijdens de date voor mijn idee heel duidelijk aangeven dat ik niemand mee naar huis nee de eerste keer.
En ik ben niet ingegaan op zijn toespelingen of ik naakt slaap en je bent het lekkerste hapje van de avond.
Maar toch voel ik me schuldig, heb ik toch het gevoel zoals een vriendin zegt dat ik het heb uitgelokt. Ik kan niet stille. Met denken heb ik dan niet te veel gelachen of met mijn haar gespeeld waardoor hij dacht e zegt wel nee, maar ze wil well
De dag dat ik zijn bericht kreeg voelde ik mij zo vies en heb ik vooral in bed gelegen.
Maar nu ben ik vooral boos, richting hem maar ook naar mij.
Ik weet niet zo goed wat ik nu wil, behalve even mijn verhaal delen.
Hopende dat mijn vieze gevoel snel weg gaat. Misschien stel ik me ook aan, maar ik ben hier zo van geschrokken.
dinsdag 9 mei 2023 om 14:01
Misschien, maar aangezien dat onbekend is en zolang TO gekwetst of beschadigd wordt door de reacties van die vriendin, lijkt het mij dat ze dat contact prima mag afhouden. Je kan moeilijk alle contacten die je eigenlijk geen goed doen maar behouden voor het geval diegene misschien ook wel iets heeft meegemaakt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 9 mei 2023 om 18:17
Het kan zeker zijn dat mijn. Vriendin zelf een trauma heeft, of ergens mee zit. We praten daar wel vaak over. Omdat zij al enige tijd flink aan het daten is. Maar goed omdat het nooit hardop is gezegd door haar betekend niet dat het er niet is.
Vandaag een piep dag gehad. Ik begon de dag met bloed prikken voor mijn 3 maandelijkse diabetisch controle. Maar ik kreeg een paniek aanval toen de band om mijn arm strak werd getrokken en mijn arm werd vast gehouden. De lucht leek even weg geslagen te zijn uit mijn longen. De priester zag dit gelukkig oprijd, en ving mij toen ik uit de stoel weg gleed. Het lukte niet meer om te praten, geluid te maken, te zeggen dat ik bang was. Dat ze mij moest los laten.
Ik heb vandaag even uitgehuild bij een collega en om een knuffel gevraagd, beide vind ik lastig. Ik geef ze liever dan dat ik er om vraag. Maar ik had het nodig.
Daarna ging mijn. Werkdag prima, het was druk , dus ik had geen tijd om te piekeren.
Ik ben door de regen naar huis gaan lopen om mijn hoofd leeg te maken. En om even na te denken.
Ik ga het vrijdag ook bespreken met de arts wat verstandig is.
En nu op de bank en niets meer doen. Behalve nog wat eten.
Maar ik ben moe. Dus om goed voor mezelf te zorgen neem ik nu verplicht even rust.
Vandaag een piep dag gehad. Ik begon de dag met bloed prikken voor mijn 3 maandelijkse diabetisch controle. Maar ik kreeg een paniek aanval toen de band om mijn arm strak werd getrokken en mijn arm werd vast gehouden. De lucht leek even weg geslagen te zijn uit mijn longen. De priester zag dit gelukkig oprijd, en ving mij toen ik uit de stoel weg gleed. Het lukte niet meer om te praten, geluid te maken, te zeggen dat ik bang was. Dat ze mij moest los laten.
Ik heb vandaag even uitgehuild bij een collega en om een knuffel gevraagd, beide vind ik lastig. Ik geef ze liever dan dat ik er om vraag. Maar ik had het nodig.
Daarna ging mijn. Werkdag prima, het was druk , dus ik had geen tijd om te piekeren.
Ik ben door de regen naar huis gaan lopen om mijn hoofd leeg te maken. En om even na te denken.
Ik ga het vrijdag ook bespreken met de arts wat verstandig is.
En nu op de bank en niets meer doen. Behalve nog wat eten.
Maar ik ben moe. Dus om goed voor mezelf te zorgen neem ik nu verplicht even rust.
dinsdag 9 mei 2023 om 19:26
TO, wat heb jij een nare date-ervaring gehad! Ik vind het echt erg hoeveel impact het op je heeft. Je stelt je zeker niet aan en jij hebt niks fout gedaan!
Het is voor mij (helaas) herkenbaar wat je schrijft over dankbaarheid. Ik heb toen ik 18 was ongeveer eenzelfde situatie gehad. Ook alle rode vlaggen (die er wel waren) genegeerd. Ik was enorm kwetsbaar na jarenlang pesten/buitensluiten, had een erg slecht zelfbeeld, was totaal niet assertief en toen zag iemand me staan... Eindelijk! Wist ik veel. Blijkbaar hebben sommige mannen een neus voor kwetsbare vrouwen. Ik negeerde alle rare opmerkingen, zelfs bepaalde acties die eigenlijk al te ver gingen, totdat hij zijn zin kreeg. Hij begreep ook het woord 'nee' niet, drong zich op.
Achteraf denk ik ook, hoe dom kon ik zijn, zoveel rode vlaggen, maar ik heb begrip voor mezelf, voor hoe ik me toen voelde en hoe blij ik was dat iemand me eindelijk zag staan en me mooi vond, dat ik daarom alle duidelijk aanwezige rode vlaggen heb genegeerd.
Jij begrijpt ook hoe het heeft kunnen gebeuren, daarin heb je goed zelfinzicht. Ik had geen stressreactie erna, althans, niet zoals jij nu hebt. Ik voelde me vooral dom en erin getuind.
Ik hoop dat je heel compassievol naar jezelf gaat zijn en dat je het bespreekbaar kunt maken bij de huisarts, je therapeut en hopelijk ook bij andere vriendinnen dan die vriendin of collega's. Ik hoop echt dat je therapeut je hierbij kan helpen, vraag anders ook echt om (extra) hulp hierbij.
Ik zou die 'vriendschap' met die vriendin voorlopig even op een laag pitje zetten. Haar opmerkingen zijn nu echt niet helpend voor jou.
Maar verwijt jezelf alsjeblieft niets. Ik vind het heel moedig dat je uiteindelijk toch je grens hebt aangegeven en nog erger voorkomen hebt!!
Sterkte
Het is voor mij (helaas) herkenbaar wat je schrijft over dankbaarheid. Ik heb toen ik 18 was ongeveer eenzelfde situatie gehad. Ook alle rode vlaggen (die er wel waren) genegeerd. Ik was enorm kwetsbaar na jarenlang pesten/buitensluiten, had een erg slecht zelfbeeld, was totaal niet assertief en toen zag iemand me staan... Eindelijk! Wist ik veel. Blijkbaar hebben sommige mannen een neus voor kwetsbare vrouwen. Ik negeerde alle rare opmerkingen, zelfs bepaalde acties die eigenlijk al te ver gingen, totdat hij zijn zin kreeg. Hij begreep ook het woord 'nee' niet, drong zich op.
Achteraf denk ik ook, hoe dom kon ik zijn, zoveel rode vlaggen, maar ik heb begrip voor mezelf, voor hoe ik me toen voelde en hoe blij ik was dat iemand me eindelijk zag staan en me mooi vond, dat ik daarom alle duidelijk aanwezige rode vlaggen heb genegeerd.
Jij begrijpt ook hoe het heeft kunnen gebeuren, daarin heb je goed zelfinzicht. Ik had geen stressreactie erna, althans, niet zoals jij nu hebt. Ik voelde me vooral dom en erin getuind.
Ik hoop dat je heel compassievol naar jezelf gaat zijn en dat je het bespreekbaar kunt maken bij de huisarts, je therapeut en hopelijk ook bij andere vriendinnen dan die vriendin of collega's. Ik hoop echt dat je therapeut je hierbij kan helpen, vraag anders ook echt om (extra) hulp hierbij.
Ik zou die 'vriendschap' met die vriendin voorlopig even op een laag pitje zetten. Haar opmerkingen zijn nu echt niet helpend voor jou.
Maar verwijt jezelf alsjeblieft niets. Ik vind het heel moedig dat je uiteindelijk toch je grens hebt aangegeven en nog erger voorkomen hebt!!
Sterkte
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 9 mei 2023 om 19:45
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
