Uit bed komen en depressie

Gewoon doen. Niet over nadenken, niet jezelf de ruimte geven om allerlei uitvluchten te bedenken, maar gewoon uit bed stappen als de wekker gaat.

Misschien als je 's avonds niet meer zoveel eet, dat je 's ochtends zoveel trek hebt dat je sneller uit bed kunt komen? En dan een lekker ontbijtje klaarzetten voor jezelf.

Een (logeer)hond nemen die s ochtends uit moet?

Als je een vrije dag hebt is het ook ramp om een keer langer in bed te liggen. Op een werkdag wordt je toch wel verplicht om vroeg op te staan (tenzij ze het op jouw werk niet erg vinden als je later begint).

Twee glazen water drinken voor je naar bed gaat.

wat ik doe om sochtends op het werk weer te kunnen starten met mn ogen dicht is smiddags alvast een to do lijstje maken.
ff een paar simpele hier hoef ik niet bij na te denken dingen om op te starten.

verder herken ik t wel, gewoon geen zin om je bed uit te komen

als mn dochter er niet is op zondag ga ik vaak met een vriend naar een groepsles van de sportschool om 10 uur.

dan moet ik er ook om half 9 uit om te eten en optijd te komen. en ik heb een stok achter de deur want als ik niet kom word ik gemist.

Ik heb het ook en het maar geaccepteerd. En mijn werk erop aangepast.

Ik herken dit vooral van de donkere wintermaanden. Helpt het misschien om meer ritme te hebben. Dus elke dag om 8 uur je dag starten met een half uur wandelen? Dan kon je verkwikt weer thuis.

Hoe voel je je de reste van de dag, eenmaal uit bed? kun je dan wel goed functioneren of is het een algemeen gevoel van futloosheid of idd depressie?
Misschien iets vroeger naar bed, niet al teveel dingen voor eenzelfde dag moeten willen doen maar gewoon één of twee eenvoudige taakjes, dan jezelf dwingen op te staan, lekker ontbijten, deze twee dingen op je gemak doen en dan heerlijk trots zijn dat je het voor elkaar hebt gekregen of misschien een deel hebt gedaan en deze stapjes uitbreiden om weer in een ritme te komen? Ik stel ook vaak dingen uit (zonder laat uit bed te komen want dat kan met kinderen en werk helaas niet, ben geen ochtendmens ) maar eigenlijk wordt het vaak met uitstellen erger ik ga dan als een berg tegen idd een berg dingen te doen aankijken en vertoon dan ook wel eens vluchtgedrag maar goed eigenlijk werkt beetje bij beetje weer de draad oppakken en volhouden voor mij het beste, sterkte

Pak een "projectje" aan in je huis, dat kan je kledingkast, administratie ordenen, oude spullen wegmikken ( heerlijk ) Het blijft natuurlijk stom huishoudelijk werk maar ik merk dat ik met mijn eigen projectjes makkelijker uit bed stap om er weer mee verder te gaan. Ik ben momenteel drie jaar depressie/burn-out aan het wegpoetsen uit mijn huis en het voelt goed.

Sterkte, ik hoop dat je wat aan de tips uit dit topic hebt

Waarom zie je op tegen de taken die je moet gaan doen?

Ook al doe je niet wat je 'zou moeten' doen van jezelf, jezelf hierom verwijten houdt je in de vicieuze cirkel. Daarvan word je nog negatiever over jezelf, dit maakt het nóg moeilijker om in actie te komen waardoor je nóg meer gaat vermijden waardoor je nóg negatiever over jezelf wordt....nouja, herkenbaar cirkeltje?

Het kan al een beetje helpen om jezelf te stoppen met dwingen en verwijten en wat milder hierover te zijn. Dus niet al jezelf verwijten dat je vermijdend en lui bent als je al voelt dat je geen zin hebt om om te staan. Elke verwijtende gedachte doet een schepje in je emmertje erbij. Het is oké om nu geen zin te hebben, je probeert een patroon te veranderen, dus het is logisch dat je weerstand voelt en dat die nog groot is (ook als je het patroon doorbroken hebt zul je vast weerstand voelen, maar bij een doorbroken patroon is het gevoel meestal het grootste deel van de tijd minder intens). Dus, ten eerste, die weerstand is oké, het zegt niks over wie je bent als persoon.

Probeer daarna niet te denken aan álles wat je nog moet of wil doen of zou moeten doen enz. enz. enz. Denk alleen aan de eerste stap. En die stap mag zo klein zijn als wat haalbaar voor jou voelt op dat moment. Is dat de eerste werkopdracht? Prima. Is dat, "ik ga nu eerst ontbijten"? Prima. Is dat, "ik sta nu op om te douchen"? Prima. Is dat, "ik ga eerst mijn benen uit bed zetten"? Prima. En als je die stap hebt gezet, dan de volgende (zonder verwijten!) en zo ga je verder.

Trek een streep onder al die verwijten over wat je allemaal zou moeten doen en al had moeten doen en wat er al weken of maanden op je lijst staat en wat je allemaal niet goed doen en voelt en denkt en wat dat allemaal over jou als persoon zegt. Vandaag is niet de grote dag, vandaag doe je 1 ding. En dat voelt als niks als je het naast alles legt wat "zou moeten" maar "zou moeten" heeft je tot nu toe niet op de plek gebracht waar je wil zijn, dus wellicht tijd om toch uit te proberen hoe het is om wat milder te zijn ipv te verwijten. Dan heb je aan het einde van de dag of week niet alles van je lijst gedaan, maar is je ritme misschien toch iets beter dan de week ervoor (en vast niet elke dag en altijd en met een continu stijgende lijn steeds meer, meer, meer, maar met ups en downs en goede dagen en mindere dagen en vallen en opstaan door steeds opnieuw te mogen beginnen).

Wat ook goed is om te doen hiernaast is aan het einde van de dag een aantal (bijvoorbeeld 3) dingen noteren die goed gingen die dag en hier even bij stilstaan. Hoe klein ook. Dit voelt vaak triviaal (vooral wanneer er bijvoorbeeld veel aan de hand is en veel wat ook echt niet goed gaat), maar het is goed om deze paden in je hersenen actief te houden. Het is niet om alles wat niet goed voelt weg te maken, het is ook niet bedoeld om je daarna beter te voelen (zo wel, is dat een bonus), maar het is een goede hersentraining voor de middel-lange en lange termijn. Kunnen die paar goede, oké of minder slechte dingen bestaan naast al het andere?

Is er iemand die met je meekijkt/-denkt verder? Want dit is denk niet een op zichzelf staand probleem? Het is best vermoeiend om steeds maar teleurgesteld te zijn en een eindeloos gevoel van niet-goed-genoeg, niet goed af, niet genoeg gedaan en ik weet niet wat er bij jou nog meer bij komt kijken.

Nouja, lang verhaal, misschien zit er wat tussen waar je iets mee kan. Sterkte! Je bent niet de enige die hiermee worstelt en niet luier of slechter dan anderen (mocht je dat gevoel soms hebben)

Misschien eerst eens een middenweg proberen? Wie weet is 08:15 wel gewoon echt (te) vroeg voor jou. Proberen eens de wekker om 09:00 te zetten en er dan uit te gaan. Dat is al anderhalf uur eerder dan half 11
Ik weet niet of je veel last hebt van een straffende stem hebt in je hoofd? Als ik naar mezelf kijk, dan zou ik namelijk kunnen denken dat 08:15 een "goede" tijd is om de wekker te hebben en 09:00 al te laat. En dan nog veel slechter over mezelf denken omdat ik tot half 11 blijf liggen. Terwijl er niet 1 perfecte tijd is om op te staan. Het is uitzoeken wat voor jou het beste werkt. Je geeft zelf aan dat half 11 voor jou te laat is, omdat het niet meer energie oplevert, dus dan kun je gaan kijken naar het tijdstip waarop je het beste op kan staan, en of dat nou 07:00 of 09:30 is, who cares?
Of denk: ik ga er om 09:00 uit, doe 1 taakje, en dan mag ik weer even lekker op de bank liggen. Wie weet is dat nodig, wie weet ga je daarna door met nog wat dingen om te doen, dat zie je dan wel weer. De drempel is waarschijnlijk het grootst om te beginnen.

Nummer*Zoveel schreef: ↑

18-05-2022 10:28

Gewoon doen. Niet over nadenken, niet jezelf de ruimte geven om allerlei uitvluchten te bedenken, maar gewoon uit bed stappen als de wekker gaat.

Dit. Echt waar. Niet snoezen, niet eerst iets anders doen, zoals op je telefoon hangen, gewoon opstaan.

Verleg je focus naar de ávond en ruim dan je badkamerkastje uit, haal je Frans op via Duolingo of maak als een van de weinigen daadwerkelijk een fotoboek van al die foto's op de laptop. Dan haal je de druk uit je ochtend.
En zet je wekker bijvoorbeeld op 9.30 uur. Misschien past dat gewoon beter bij je ritme. Dat geeft toch helemaal niet? En anders maakt het het zelfverwijt minder (dan was je vandaag maar één uur langer blijven liggen) en de drempel naar 8.15 uur lager.

Ik deed ooit een cursus mindfulness en moest dan 45 minuten eerder opstaan voor de oefeningen. Maar ik wilde liever naast mijn man blijven liggen en naar het gebrabbel van mijn kind luisteren. Elke ochtend werd ik wakker met buikpijn omdat ik niet op een kussentje zat. En nu, zoveel jaar later, heb ik een soortgelijke training gedaan. Maar dat begon met oefeningetjes van drie minuten. En die hoefden ook niet om 6 uur 's ochtends. En nu werkt het wel.

Zelfde als wat Zanahoria zegt dus. Maar als je toch écht om 8.15 op wil staan: opstaan zodra de wekker gaat, andere smaken zijn er niet.

Die 'gewoon doen' tips werken niet als er (misschien toch (nog)) iets van depressie speelt. Bij mij gaat het ook lastig en ik vind de tips van sailship erg helpend. Als het gewoon doen niet lukt begin je iedere ochtend al met een gevoel van falen ("zie je wel, het lukt me weer niet") en dat lijkt me juist niet de bedoeling.

De vraag is ook of je echt last hebt van depressie. Want als er iets serieus aan de hand is, dan is "gewoon doen" niet realistisch en niet nuttig. In dat geval is 'ga eens naar de psycholoog of huisarts' de aangewezen optie. Ik zie dat je inderdaad behandelingen hebt, dus dat loopt al. Als je depressief bent, stel je je dus niet aan.

Dan maar mijn tips:
- 2 wekkers: 1 "lieve" wekker (bijv. de radio of een daglichtlamp met bosgeluiden) en dan 15 min later een "harde" wekker (bijvoorbeeld de Piep Piep van de wekkerradio, en dan ook echt hard)
- Zet die 2e wekker zo ver weg van je bed dat je echt je bed uit MOET om m uit te zetten. En dan heb je dus de wilskracht nodig om niet terug in bed te gaan.
- Plan een ochtendroutine van bijv. 30 minuten met leuke dingen. Bijvoorbeeld: Lekker ontbijt, goede koffie, 1 aflevering op netflix. Of: Voor het ontbijt een schets maken van een bloem. of: in de ochtend bel ik altijd met die ene vriendin die ook moeite heeft met opstaan en dan ontbijten we 'samen' of: als eerste een yogales via youtube of een wandeling. Of lezen in dat leuke boek (maar niet in bed) Kiest iets wat je ZELF leuk vind.
(Ghandi zei ooit: Ik kom niet uit bed om te mediteren, ik kom uit bed voor mijn lekkere ontbijt)
Voor je gaat slapen bedenk je dan welk leuke ding je gaat doen in de ochtend.

Maar wees vooral lief voor jezelf. Lukt het een keer niet, dan is er morgen weer een dag. Of zet bijvoorbeeld de wekker om 10:00, en dan elke 2 dagen een kwartier eerder, tot je op 9:00 zit, en dan is dat goed genoeg.

Zet in de ochtend iets onwijs fijns op je to do list. Iets waar je naar uit kunt kijken. Iets wat me-time voor jezelf betekent. Dit alles in plaats van 'echte taken'.

Ben je een koffiedrinker? Zo ja, koop dan bijvoorbeeld een extra lekkere koffie die je alleen voor het eerste bakkie van de dag mag zetten. Koop desnoods een apparaat met timer waardoor je door de lekkere geur je bed uitgelokt wordt. Laat je dag rustig en chill beginnen i.p.v. direct moeten.

Moeten komt wel na 12u.

(Voor de duidelijkheid; koffie is maar een voorbeeld he. Vul in met whatever jij graag en moeiteloos doet).

hagelslagjes schreef: ↑

18-05-2022 11:35

Restje depressie denk ik? Alles Is Overweldigend zo als ik nog in bed lig en nog even kan doen alsof de wereld met al zijn verplichtingen niet bestaat. En ik ben ook alweer teleurgesteld in mezelf, want veel dingen op mijn lijstje staan er al weken, maanden, soms een paar jaar en moeten nog steeds en ik weet dat ik mezelf weer wijsmaak dat vandaag de grote dag is dat ik in elk geval één ding ervan ga doen en me daarna heel opgelucht zal voelen. Uiteindelijk gebeurt dat meestal dan toch niet. Ook niet als ik het in hele kleine stapjes deel.

Dankjewel voor je antwoord. Ik stelde de vraag omdat ik me wel herkende in je TO. En ook dit antwoord had door mij geschreven kunnen zijn. In het verleden heb ik al met diverse houtje touwtje zaken de boel proberen te fixen. Ik heb een tijde rondgelopen met de app Endgross. Dan kun je je eigen concentratietijd instellen voor een taak. Meestal lukte het dan wel, in kleine stapjes.

Het flauwe is, is dat 'gewoon doen' uiteindelijk is wat het moet worden. Maar klinkt als een reuze berg: 'gewoon beginnen'.
Je schrijft dat als je een taak doet het uiteindelijk best mee valt. Geniet bewust van zo'n moment. Denk niet aan de volgende de klus die op je wacht, maar juich ( ) voor jezelf.

Jij mag ook vrolijk zijn. Je hoeft de last en zwaarte van weet ik wat niet te torsen.

Loop al die taken die er al jaren op staan eens lang: welke taken móeten echt? En welke leg je je zelf op omdat je vind dat dat zo moet omdat je anders geen goede vrouw / vriendin / werker / buur / kind / etc. bent.

Ik ben opgehouden met to-do lijstjes maken. Ik word er knap ongelukkig van. Tegenwoordig bedenk ik, voordat ik mijn bed uitstap, drie kleine dingen die vandaag gedaan kunnen worden. Meestal simpele dingen als was of boodschappen. Eenmal begonnen komt de (zakelijke) rest steeds meer als vanzelf.

Niet te streng zijn voor jezelf.