Uit bed komen en depressie

Hier geen tips, maar lees graag mee, want ook hier veel moeite om eruit te komen op dagen dat ik niet werk.

Sailship, jouw post kopieer ik even naar mijn notities op mijn telefoon om nog vaker na te lezen, want hij komt binnen op een goede manier!
Dank hiervoor

K0koro schreef: ↑

18-05-2022 15:22

Moeten komt wel na 12u.

hagelslagjes schreef: ↑

18-05-2022 13:23

Dank jullie wel. Ik vind het echt heel aanstellerig van mezelf dat ik niet 'gewoon' meteen opsta.

De wekker later zetten klinkt leuk, maar ook dan blijf ik lang op bed liggen.

@Sailship, dit is precies hoe het gaat.
Ik heb inderdaad nog therapie (ter overbrugging) en verder sta ik op de wachtlijst voor schematherapie (deze zomer beginnen), waar het gevoel vaak te falen en zo vast ook aan bod zal komen.

Ze zeggen wel eens: als je iets blijft doen zul je er wel iets uithalen voor jezelf. Ik weet niet zo goed wat dat in dit geval dan zou moeten zijn. Het zorgt alleen maar voor meer stress gedurende de rest van de dag, want ik heb dan minder tijd en eigenlijk ook minder energie om aan de gang te zijn.

.
Je schreef het al eerder in het topic: vermijden. De beloning is waar het vermijden je tegen beschermt. Bijvoorbeeld, het voelen van ongemak, het voelen van faalangst of de mogelijkheid iets niet goed genoeg te doen, het vermijden van aan iets ingewikkelds werken, het vermijden van een confrontatie of contact met anderen aangaan, het vermijden van ergens verantwoordelijkheid voor moeten nemen (niet omdat je slecht bent, maar omdat dat bijvoorbeeld eng is). Nouja, zo zijn er nog tal van mogelijkheden. En het is ook oké als je het nu niet weet, je staat op de wachtlijst voor schematherapie, dus je gaat dit nog allemaal uitzoeken. Soms zitten er oude overtuigingen achter, naast angst om te falen kan er een angst zijn om juist iets goed te doen (want, wat brengt dat allemaal met zich mee? Of misschien de overtuiging dat als je je laat zien dat heel oncomfortabel en eng zal voelen en meer verwachtingen met zich mee zal brengen? Misschien is het wel ergens ook heel veilig om uit te stellen.) Daarbij als je erg zelfkritisch bent kan je meestal moeilijk het menselijke middenweg nog zien. Alles of niks. Te veel (zelf)kritiek kan verlammend werken, (heb je gelijk weer je beloning te pakken, uitstellen en vermijden beschermt je tegen een lading kritische gedachten).

Milder worden is risico nemen, risico op falen, risico dat zal blijken dat je tóch echt niet goed genoeg bent. Door te vermijden bescherm je jezelf daar ook tegen. Maar aan de andere kant loop je ook de kans op al het positieve ook mis. Door te veel van jezelf te eisen en geen middenweg of mildheid te accepteren bescherm je jezelf tegen zelfkritiek, maar ontzeg je jezelf ook alle positieve ervaringen die energie geven (en die je opdoet door wat realistischere stappen van jezelf te verwachten en oké te zijn met wat je wél doet). Je gaat daardoor dus ook steeds minder doet.

Misschien wel helemaal niet herkenbaar voor jou persoonlijk, maar het is een cirkeltje dat vaak voorkomt, misschien zijn er bepaalde dingen die wel herkenbaar zijn of kan het je op een andere manier aan het denken zetten over wat het je oplevert om uit te stellen. Maar dit kan je meestal pas onderzoeken als je wat milder wordt, anders is de enige weg: omdat ik lui en ongedisciplineerd en zwak en [vul maar in] ben. Nouja, dan zit je in hetzelfde cirkeltje weer en loopt al je energie weer weg enz. enz. enz.

Vrijdagmiddag schreef: ↑

18-05-2022 15:43

Hier geen tips, maar lees graag mee, want ook hier veel moeite om eruit te komen op dagen dat ik niet werk.

Sailship, jouw post kopieer ik even naar mijn notities op mijn telefoon om nog vaker na te lezen, want hij komt binnen op een goede manier!
Dank hiervoor

.
Graag gedaan! Wat fijn dat het aansluit bij je, hopelijk is het een fijne herinnering voor je op moeilijke momenten.
Ik herken het zelf ook wel hoor!

"Gewoon doen" werkt vaak niet voor mensen die extreem veel zelfkritiek hebben of een vermijdende coping hebben, want het gevoel van weerstand (= "geen zin" = vaak onderliggende angst) ervaren dat soort mensen al als een teken dat ze iets niet goed doen en daar begint het cirkeltje van zelfkritiek-vermijden-zelfkritiek-vermijden enz. al. Andere mensen hebben als coping voor angst juist: gaan! Die mensen kunnen vaak juist helemaal niet stilzitten en gaan dan ook (over)presteren om hun angst te beslechten (actie, actie, actie!). En dan heb je een gezonde groep die daar een goede balans in kan vinden, zichzelf soms wat moeten toespreken, maar dat het vaak genoeg dan ook gewoon lukt, ze tillen er niet te zwaar aan, maar kunnen ook rust nemen wanneer ze het nodig hebben.

Waar het op neer komt als je zo'n vermijden/uitstellen type bent (heel erg versimpeld):
- neem het risico om milder naar jezelf te zijn
- begin wél met een eerste stap
Herhaal elke keer wanneer je tegen weerstand oploopt (en nee, je mag dit niet inzetten als trucje om altijd productief te zijn, want dat gaat backfiren op een gegeven moment ) en schrijf jezelf niet af vanwege het voelen van weerstand om iets te doen.

Herkenbaar. En ik sluit me bij bovenstaande volledig aan.

Een hele persoonlijkheid kan gebouwd zijn rondom het vermijden van innerlijke pijn, waardoor het een zelfdestructieve persoonlijkheid is. Daar is denk ik altijd een interventie van buitenaf bij nodig. Het is een patroon waar je niet zomaar uitkomt, omdat je nog niet geleerd hebt om die pijn te herkennen en aan te kijken. En dat kan/hoef je ook niet alleen te doen.

Vitamini schreef: ↑

18-05-2022 13:23

Die 'gewoon doen' tips werken niet als er (misschien toch (nog)) iets van depressie speelt. Bij mij gaat het ook lastig en ik vind de tips van sailship erg helpend. Als het gewoon doen niet lukt begin je iedere ochtend al met een gevoel van falen ("zie je wel, het lukt me weer niet") en dat lijkt me juist niet de bedoeling.

Het is niet dat de ‘gewoon doen’ tips alleen van mensen komen die fluitend door het leven gaan. Even ter info gewoon.

hagelslagjes schreef: ↑

18-05-2022 11:35

Restje depressie denk ik? Alles Is Overweldigend zo als ik nog in bed lig en nog even kan doen alsof de wereld met al zijn verplichtingen niet bestaat. En ik ben ook alweer teleurgesteld in mezelf, want veel dingen op mijn lijstje staan er al weken, maanden, soms een paar jaar en moeten nog steeds en ik weet dat ik mezelf weer wijsmaak dat vandaag de grote dag is dat ik in elk geval één ding ervan ga doen en me daarna heel opgelucht zal voelen. Uiteindelijk gebeurt dat meestal dan toch niet. Ook niet als ik het in hele kleine stapjes deel.

Opstaan betekent niet dat je al die dingen moet doen. Of maar 1 ervan.

Mevrouw75 schreef: ↑

18-05-2022 17:21

Het is niet dat de ‘gewoon doen’ tips alleen van mensen komen die fluitend door het leven gaan. Even ter info gewoon.

Dit.

Super! Dan stuur ik hier op het forum een berichtje als je dat fijn vindt.

Hoe laat je ook opstaat vanochtend: goedemorgen Hagelslagje! Ik wens je een lekker ontbijtje en fijne dag!

Goeiemorgen hagelslagje, hoe is het?

hagelslagjes schreef: ↑

19-05-2022 09:30

Haha!

Na de eerste wekker (mijn mobiel) om 8.15 weer in slaap gevallen, maar net voor 9 uur weer wakker geworden, net op tijd om de andere wekker aan de andere kant van de kamer uit te zetten voor ie afging. Nu net terug van een wandelingetje. 2 wekkers, hoe kom je erop...

Ik werd vroeger altijd wakker van de 5 wekkers van mijn broertje. Die ik dan ook nog uit zijn hoogslaper hoorde stommelen en vervolgens na de laatste wekker er weer ín

Online les yoga. Dien je ook aanwezig te zijn op een bepaald tijdstip = doel.

zilverelfje schreef: ↑

18-05-2022 10:50

Twee glazen water drinken voor je naar bed gaat.

Hahaha, dan moet ik 'nachts plassen.
Ik herken TO's probleem wel helaas.