Psyche
alle pijlers
Vorm van verlatingsangst, wie ook?
donderdag 15 september 2022 om 11:47
Lieve lezers,
Een tijdje terug kon ik eindelijk bij een psycholoog terecht voor een intake gesprek.
Afgelopen week weer een gesprek gehad, en naar aanleiding van vragenlijst lijkt het erop dat ik oa een vorm van verlatingsangst heb. Ik start binnenkort met schematherapie.
Ik vroeg me af wie dit herkent? En wat zijn de tips op momenten dat die angst opkomt voor jou?
Een korte situatie schets. Ik heb sinds een jaar een lat relatie. Alles ging super goed, kreeg veel bevestiging van m'n partner en hij was ook geïnteresseerd in mijn dag bijv.
We appte vrij veel overdag (wel iets minder vanwege werk uiteraard) en ook 's avonds. We deelde over de app echt vanalles wat ons bezig hield. Nu zijn we dus een jaar verder, en voel ik toch de afstand. Hij deelt niet alles meer direct met mij, vraagt ook vaak niet meer hoe mijn dag was etc.
Ergens weet ik, en snap ik ook, dat het app contact wat minder wordt, dat gaat vanzelf omdat je wat langer bij elkaar bent (en misschien ook een beetje man-eigen?). Ik heb hier wel erg veel last van dus. Ik voel daarmee wat meer afstand (maar dat zit wss meer in mijn hoofd).
We zien elkaar niet altijd doordeweeks, wel vaak in het weekend (ligt eraan of we de kinderen hebben of wat de planning is, dan 1 dag of beide dagen). Op de doordeweekse dagen dat hij zijn kindje niet hebt, zou hij bij mij zijn. Dat had hij zelf aangegeven dat te willen doen. Nu komt dit regelmatig niet uit. Ik merk dat ik dan zó teleurgesteld ben, en ik helemaal angstig wordt. De gedachte '' hij ziet me niet graag meer/ben niet belangrijk meer'' speelt dan in mijn hoofd. Ik kan nergens anders meer aan denken.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik vraag me af of er hier meer last van hebben?
Mijn partner weet overigens niets over mijn angsten. Samen met de psycholoog gaan we bekijken hoe hem er wel een stukje bij te betrekken, over evt triggers waardoor mijn gedachten veranderd.
Liefs..
Een tijdje terug kon ik eindelijk bij een psycholoog terecht voor een intake gesprek.
Afgelopen week weer een gesprek gehad, en naar aanleiding van vragenlijst lijkt het erop dat ik oa een vorm van verlatingsangst heb. Ik start binnenkort met schematherapie.
Ik vroeg me af wie dit herkent? En wat zijn de tips op momenten dat die angst opkomt voor jou?
Een korte situatie schets. Ik heb sinds een jaar een lat relatie. Alles ging super goed, kreeg veel bevestiging van m'n partner en hij was ook geïnteresseerd in mijn dag bijv.
We appte vrij veel overdag (wel iets minder vanwege werk uiteraard) en ook 's avonds. We deelde over de app echt vanalles wat ons bezig hield. Nu zijn we dus een jaar verder, en voel ik toch de afstand. Hij deelt niet alles meer direct met mij, vraagt ook vaak niet meer hoe mijn dag was etc.
Ergens weet ik, en snap ik ook, dat het app contact wat minder wordt, dat gaat vanzelf omdat je wat langer bij elkaar bent (en misschien ook een beetje man-eigen?). Ik heb hier wel erg veel last van dus. Ik voel daarmee wat meer afstand (maar dat zit wss meer in mijn hoofd).
We zien elkaar niet altijd doordeweeks, wel vaak in het weekend (ligt eraan of we de kinderen hebben of wat de planning is, dan 1 dag of beide dagen). Op de doordeweekse dagen dat hij zijn kindje niet hebt, zou hij bij mij zijn. Dat had hij zelf aangegeven dat te willen doen. Nu komt dit regelmatig niet uit. Ik merk dat ik dan zó teleurgesteld ben, en ik helemaal angstig wordt. De gedachte '' hij ziet me niet graag meer/ben niet belangrijk meer'' speelt dan in mijn hoofd. Ik kan nergens anders meer aan denken.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik vraag me af of er hier meer last van hebben?
Mijn partner weet overigens niets over mijn angsten. Samen met de psycholoog gaan we bekijken hoe hem er wel een stukje bij te betrekken, over evt triggers waardoor mijn gedachten veranderd.
Liefs..
donderdag 15 september 2022 om 12:13
Ja, ik herken het. Ik heb ook therapie gehad en ben terug gegaan naar situaties uit mijn jeugd. Daarin voelde ik me verlaten, alleen en niet gezien. Ik heb geleerd om mijzelf liefde en erkenning te geven, om echt helemaal in contact te staan met mijn gevoel, verlangens en behoeften.
Nu heb ik dat niet meer zo nodig van een ander en kan ik meer genieten van het samen zijn maar ook goed alleen zijn.
Therapie helpt echt.. mits je bereid bent om echt door de pijn van eerdere ervaringen te gaan. Het heeft (vaak) echt niets te maken met de situatie in het nu.
En anders zou ik echt een therapeut aanraden die gespecialiseerd is in verlating en bindingsangst.
Ik ben er ongeveer 1,5 jaar mee bezig geweest en ben er echt veel rustiger uitgekomen. Wens ik jou ook!
Nu heb ik dat niet meer zo nodig van een ander en kan ik meer genieten van het samen zijn maar ook goed alleen zijn.
Therapie helpt echt.. mits je bereid bent om echt door de pijn van eerdere ervaringen te gaan. Het heeft (vaak) echt niets te maken met de situatie in het nu.
En anders zou ik echt een therapeut aanraden die gespecialiseerd is in verlating en bindingsangst.
Ik ben er ongeveer 1,5 jaar mee bezig geweest en ben er echt veel rustiger uitgekomen. Wens ik jou ook!
donderdag 15 september 2022 om 12:25
donderdag 15 september 2022 om 13:37
Bedankt voor jullie reacties! Ergens fijn om te weten dat je niet de enige bent hiermee, hoewel ik het uiteraard enorm vervelend vind voor jullie.
Wat voor soorten therapie hebben jullie gekregen hiervoor? Weten jullie waardoor de angsten zijn ontstaan? Bij mij komt het waarschijnlijk door mijn hevige pestverleden..
Ik wil het inderdaad toch binnenkort even bespreekbaar maken met partner, want hij heeft waarschijnlijk geen idee dat ik hiermee worstel (hij weet wel dat ik even niet lekker in m'n vel zit overigens). En ook geen idee dat hij met sommige berichten de angst in mij triggert. Hij appt weleens van'' Het is niet handig dat ik kom vanavond''. En misschien kan het al helpen als hij zegt '' ik zou je graag willen zien, maar...... ''
Hopelijk gaat de schematherapie me helpen. Maar tot die tijd zoek ik tips hoe op de momenten dat de angst er is, er mee om te gaan. Gisteren heb ik m'n hart gelucht bij een vriendin, maar dit wil ik niet elke keer doen natuurlijk.
Liefs,
Wat voor soorten therapie hebben jullie gekregen hiervoor? Weten jullie waardoor de angsten zijn ontstaan? Bij mij komt het waarschijnlijk door mijn hevige pestverleden..
Ik wil het inderdaad toch binnenkort even bespreekbaar maken met partner, want hij heeft waarschijnlijk geen idee dat ik hiermee worstel (hij weet wel dat ik even niet lekker in m'n vel zit overigens). En ook geen idee dat hij met sommige berichten de angst in mij triggert. Hij appt weleens van'' Het is niet handig dat ik kom vanavond''. En misschien kan het al helpen als hij zegt '' ik zou je graag willen zien, maar...... ''
Hopelijk gaat de schematherapie me helpen. Maar tot die tijd zoek ik tips hoe op de momenten dat de angst er is, er mee om te gaan. Gisteren heb ik m'n hart gelucht bij een vriendin, maar dit wil ik niet elke keer doen natuurlijk.
Liefs,
donderdag 15 september 2022 om 13:41
Ja hoor (helaas) heel herkenbaar, eerst nooit geweten dat ik dit had maar flink tot uiting gekomen toen de vader van mijn kinderen me met een telefoontje van de ene op de andere dag verliet. Met hulp van psycholoog en EMDR dit en ook dingen uit mijn jeugd verwerkt die er toen uit zijn gekomen. Het heeft best een tijdje geduurd maar nu gaat het stukken beter, ook in een nieuwe lat relatie, heb wel echt ook moeten leren dat een nieuw iemand niet verantwoordelijk is voor de fouten van een ander en er niet zomaar van door hoeft te gaan of desinteresse zal hebben bij het minste geringste moment dat er wat minder contact is. Ik heb er wel direct erover gepraat, vriend begreep het toen goed en zorgde zeker in het begin voor wat meer contact en bevestiging. Ik vind het nu ook gewoon fijn om op sommige momenten alleen te zijn en mijn ding te doen en hij ook dus gaat goed. Veel sterkte en krachtig dat je hulp heb gezocht!
donderdag 15 september 2022 om 14:52
Je hebt als het ware een innerlijke wond.. vanuit je pestverleden.
Ik had het met een vader die emotioneel onbereikbaar was en was daardoor vooral bang om mijn moeder te verliezen.
Cognitieve therapie, innerlijke kind methodes hebben mij echt geholpen.
EMDR zou ook goed kunnen helpen weet ik van een vriendin - met pestverleden.
En ook is het leren om jezelf te dragen. In relatie met een ander. Jij hebt jouw verdriet en bagage en de ander heeft die van hem of haar.
Wellicht worden de emoties en triggers eerst nog meer omdat je begint met therapie. Het zal later echt minder worden..
Ik had het met een vader die emotioneel onbereikbaar was en was daardoor vooral bang om mijn moeder te verliezen.
Cognitieve therapie, innerlijke kind methodes hebben mij echt geholpen.
EMDR zou ook goed kunnen helpen weet ik van een vriendin - met pestverleden.
En ook is het leren om jezelf te dragen. In relatie met een ander. Jij hebt jouw verdriet en bagage en de ander heeft die van hem of haar.
Wellicht worden de emoties en triggers eerst nog meer omdat je begint met therapie. Het zal later echt minder worden..
vrijdag 16 september 2022 om 09:14
Wat fijn Kes dat het nu zoveel beter met je gaat! Mag ik vragen hoe jullie contact momenten eruit ziet wanneer jullie elkaar paar dagen niet zien? Ik heb aangegeven bij m'n partner om dan wel even te bellen met elkaar in de avond, en dat vond hij uiteraard geen probleem. Afgelopen week dat gedaan, en dat voelde wel erg fijn moet ik zeggen.
Mooi gezegd Limoen, over die innerlijke wond. Zo is het wel denk ik inderdaad.
Ik ben nu pas gestart, en misschien heb je wel gelijk dat ik nu heel snel triggers heb. Die ik paar maanden geleden niet meteen zou hebben, gebeurd nu wel. Over iets kleins kan ik nu inderdaad al heel erg angstig worden.
Gisteren heb ik mijn therapeut even gemaild, en gevraagd wat te doen op momenten van angst. Zij stuurde me iets over mindfulness door. Zijn jullie daar bekend mee?
Mooi gezegd Limoen, over die innerlijke wond. Zo is het wel denk ik inderdaad.
Ik ben nu pas gestart, en misschien heb je wel gelijk dat ik nu heel snel triggers heb. Die ik paar maanden geleden niet meteen zou hebben, gebeurd nu wel. Over iets kleins kan ik nu inderdaad al heel erg angstig worden.
Gisteren heb ik mijn therapeut even gemaild, en gevraagd wat te doen op momenten van angst. Zij stuurde me iets over mindfulness door. Zijn jullie daar bekend mee?
vrijdag 16 september 2022 om 10:58
Lovelylady89 schreef: ↑16-09-2022 09:14Wat fijn Kes dat het nu zoveel beter met je gaat! Mag ik vragen hoe jullie contact momenten eruit ziet wanneer jullie elkaar paar dagen niet zien? Ik heb aangegeven bij m'n partner om dan wel even te bellen met elkaar in de avond, en dat vond hij uiteraard geen probleem. Afgelopen week dat gedaan, en dat voelde wel erg fijn moet ik zeggen.
Bedankt voor je lieve reactie, als wij elkaar niet zien dan doen we standaard 1 sms per dag om even te vragen hoe het gaat en elkaar een fijne dag/avond te wensen. We videobellen of bellen om de dag op een rustig momentje 's avonds tussen 21 en 23 uur. Als één van de twee hier te moe voor is of geen tijd/zin heeft, geven we dat eventjes met een sms-je aan voor 21 uur dat we het bellen naar de volgende dag willen verschuiven. Natuurlijk sturen we ook daarnaast ook wel eens spontaan een extra berichtje of foto's ofzo naar elkaar maar dat hoeft niet dagelijks of standaard. Als hij zijn papa-weekenden heeft blijft het meestal bij wat sms-jes van vrijdag tot zondagavond en tijdens vakanties ook maar dat vind ik niet meer dan normaal, als ik bijv op vakantie ben met mijn meiden is het het ook meer sms dan videobellen bijv. Het is vooral de regelmaat en de duidelijke afspraken en uitleg (bijv. geen sms onder werktijden of tijdens wachtdiensten kunnen verzenden en beantwoorden, wel graag binnen een halve dag de sms-jes beantwoorden, enz. ) die mij een soort van houvast/nieuw vertrouwen hebben gegeven, zeker in het begin, het klinkt misschien heel plastisch, strak georganiseerd of kil maar zo werkte het contact als we elkaar niet konden zien voor mij zeker in het begin wel het beste, nu sta ik er al heel wat losser in hoor. Nogmaals top dat je probeert je angsten aan te pakken en een modus te vinden die goed voor jou werkt, heel krachtig, zeker met een pestverleden, je lijkt mee een heel sterk persoon dus dat komt vast allemaal goed!
dinsdag 20 september 2022 om 16:30
Dank je wel voor je bericht!
Afgelopen weekend werd ik door een bepaalde actie van m'n partner getriggerd bij een borrel bij kennis. Hij is namelijk enorm sociaal, man / vrouw het maakt hem niet uit. Dat maakt hem ook een mooi persoon vind ik. Alleen trok ik dit gewoon even niet..
Het werd echt tijd dat ik het hem vertelde, en dat heb ik gedaan. Wat was dat fijn, om dat gewoon te delen. En hij begreep het ook nog gelukkig. Ook iets of wat aangegeven wat me zou kunnen helpen (ook buiten zo'n actie om). Partner gaf zelfs aan mee naar psycholoog te willen gaan mocht dat helpen (heel lief natuurlijk).
Vinden jullie het misschien fijn om hier over te kletsen op moeilijke momenten, of wanneer jullie angst krijgen het hier te delen?
Afgelopen weekend werd ik door een bepaalde actie van m'n partner getriggerd bij een borrel bij kennis. Hij is namelijk enorm sociaal, man / vrouw het maakt hem niet uit. Dat maakt hem ook een mooi persoon vind ik. Alleen trok ik dit gewoon even niet..
Het werd echt tijd dat ik het hem vertelde, en dat heb ik gedaan. Wat was dat fijn, om dat gewoon te delen. En hij begreep het ook nog gelukkig. Ook iets of wat aangegeven wat me zou kunnen helpen (ook buiten zo'n actie om). Partner gaf zelfs aan mee naar psycholoog te willen gaan mocht dat helpen (heel lief natuurlijk).
Vinden jullie het misschien fijn om hier over te kletsen op moeilijke momenten, of wanneer jullie angst krijgen het hier te delen?
zondag 2 oktober 2022 om 22:05
Yes, ik heb het boek gelezen! Stonden wel veel herkenbare dingen in voor mij. Ik zou hem eigenlijk nog eens moeten lezen nu, om te kijken wat er is veranderd / hoe het me nu aanspreekt. Maar ik raad hem zeker aan!Lovelylady89 schreef: ↑29-09-2022 10:45Heeft er iemand misschien ervaring met het boek, Liefdesbang?
Ik twijfel om deze aan te schaffen.
zondag 2 oktober 2022 om 23:19
Ik herken er ook wel dingen in. Ben laatst in therapie geweest, dacht voor dingen uit mn vorige relatie, maar het verdriet en de eenzaamheid stond voorop eigenlijk. In mn vorige relatie, maar was terug te voeren naar mn kindertijd. Eigenlijk als een soort rode draad door mn leven. Van daaruit gewend om me maar te voegen in relaties, wat in mn vorige relatie redelijk desastreus uitpakte.
Na 6 jaar nu een lat relatie. Ben me veel bewuster van mijn emoties en kon vooral in het begin emoties van verlaten / angst hebben die niet reëel waren, niet bij de situatie pasten.
Was toen ook juist met therapie bezig.
Het is nog niet weg, deze relatie voelt wel als heel veel beter. Maar vind het spannend om dingen ter sprake te brengen, maar die het wel en hij reageert dan heel positief. Iets nieuws voor mij. En toch heb ik dan s avonds de zenuwen of ik het wel goed heb gedaan en hij niet afgeschrikt zal zijn. Een klein appje is dan al genoeg om me gerust te stellen.
Ik heb trouwens brainspotting gedaan. Dat boek is ook goed, fijn om te lezen.
Hoop dat ik nu wel een goede relatie heb getroffen en we niet in een systeem van verlatingsangst/ bindingsangst zitten.
Op een bepaalde manier zou onze relatie wel zo uit te leggen zijn.
Gezien mijn alertheid schat ik de kans klein in, maar het blijft spannend.
Las wel dat veel nadenken over relaties erbij hoort, dat stelt wel een soort gerust
Na 6 jaar nu een lat relatie. Ben me veel bewuster van mijn emoties en kon vooral in het begin emoties van verlaten / angst hebben die niet reëel waren, niet bij de situatie pasten.
Was toen ook juist met therapie bezig.
Het is nog niet weg, deze relatie voelt wel als heel veel beter. Maar vind het spannend om dingen ter sprake te brengen, maar die het wel en hij reageert dan heel positief. Iets nieuws voor mij. En toch heb ik dan s avonds de zenuwen of ik het wel goed heb gedaan en hij niet afgeschrikt zal zijn. Een klein appje is dan al genoeg om me gerust te stellen.
Ik heb trouwens brainspotting gedaan. Dat boek is ook goed, fijn om te lezen.
Hoop dat ik nu wel een goede relatie heb getroffen en we niet in een systeem van verlatingsangst/ bindingsangst zitten.
Op een bepaalde manier zou onze relatie wel zo uit te leggen zijn.
Gezien mijn alertheid schat ik de kans klein in, maar het blijft spannend.
Las wel dat veel nadenken over relaties erbij hoort, dat stelt wel een soort gerust
dinsdag 4 oktober 2022 om 13:59
Thanks! Gaat op mijn wish listrainonyourparade schreef: ↑02-10-2022 22:05Yes, ik heb het boek gelezen! Stonden wel veel herkenbare dingen in voor mij. Ik zou hem eigenlijk nog eens moeten lezen nu, om te kijken wat er is veranderd / hoe het me nu aanspreekt. Maar ik raad hem zeker aan!
dinsdag 4 oktober 2022 om 14:22
Heel erg herkenbaar wat betreft die zenuwen 's avonds en bang dat hij me niet meer leuk zal vinden. Heb nu een jaar een lat relatie, maar ik heb het nu écht in alle hevigheid. Ik weet ook niet goed hoe ik het mijn partner moet vertellen, en wat hij dan kan doen om me te helpen. Mag ik vragen hoe jij dat hebt aangepakt? Ik ben echt bang dat ik hem aan het afschrikken ben door af en toe mijn reactie ergens op..Appeltaartmetrozijn schreef: ↑02-10-2022 23:19Ik herken er ook wel dingen in. Ben laatst in therapie geweest, dacht voor dingen uit mn vorige relatie, maar het verdriet en de eenzaamheid stond voorop eigenlijk. In mn vorige relatie, maar was terug te voeren naar mn kindertijd. Eigenlijk als een soort rode draad door mn leven. Van daaruit gewend om me maar te voegen in relaties, wat in mn vorige relatie redelijk desastreus uitpakte.
Na 6 jaar nu een lat relatie. Ben me veel bewuster van mijn emoties en kon vooral in het begin emoties van verlaten / angst hebben die niet reëel waren, niet bij de situatie pasten.
Was toen ook juist met therapie bezig.
Het is nog niet weg, deze relatie voelt wel als heel veel beter. Maar vind het spannend om dingen ter sprake te brengen, maar die het wel en hij reageert dan heel positief. Iets nieuws voor mij. En toch heb ik dan s avonds de zenuwen of ik het wel goed heb gedaan en hij niet afgeschrikt zal zijn. Een klein appje is dan al genoeg om me gerust te stellen.
Ik heb trouwens brainspotting gedaan. Dat boek is ook goed, fijn om te lezen.
Hoop dat ik nu wel een goede relatie heb getroffen en we niet in een systeem van verlatingsangst/ bindingsangst zitten.
Op een bepaalde manier zou onze relatie wel zo uit te leggen zijn.
Gezien mijn alertheid schat ik de kans klein in, maar het blijft spannend.
Las wel dat veel nadenken over relaties erbij hoort, dat stelt wel een soort gerust
Daarom lijkt het me wel belangrijk om het hem zo goed mogelijk uit te leggen, maar ik weet niet hoe. Volgende week maandag gelukkig wel naar therapeut. Hopelijk kan zij me helpen hoe ik dit het beste met m'n partner kan bespreken. Hij is tot nu toe wel echt heel erg begripvol geweest hoor.
donderdag 6 oktober 2022 om 17:52
Toevallig vanmorgen dacht hij dat ik nog therapie had. Ik maakte me daar in eerste instantie makkelijk van af met een grapje. Later, vond ik dat hij toch recht had op meer info en vind ik dat ook fijn om te delen.
Toen wel in het kort verteld van de therapie, dat ik gegaan was voor traumatische ervaringen, maar uitkwam op verlatingsangst. Verdriet en eenzaamheid dat door mn leven loopt.
Hij reageerde heel lief en heb toen ook het voorval van vorige week verteld. Ook daar reageerde hij lief en nuchter op. Dat hij natuurlijk niet om zoiets wegloopt.
Een extra appje vond hij geen probleem.
Ook wel een beetje mannen achtig denk ik, voor hem ziet hij het leven niet op die manier ingewikkeld. Al heeft hij ook wel te dealen met dingen. Hij heeft namelijk een zeldzame vorm van kanker en dat heeft hij al lang. Het is een deel van hem, maar geeft ook wel zijn onzekerheden.
Hiervoor had ik een relatie met een emotioneel niet bereikbare man, psychisch ingewikkeld in elkaar. Hij kon moeilijk relaties aangaan. Ik dacht dat ik het wel kon met hem, maar dat was dus echt niet goed.
In het kader van bindingsangst/ verlatingsangst vind ik het wel interessant om te onderzoeken of ik nu weer in mijn valkuil stap van op een onbereikbare man te vallen.
Deze man is heel lief, emotioneel en psychisch heel stabiel, maar zijn ziekte is wel een onzekere factor.
Tegelijkertijd is het de eerste man in jaren waarbij ik me zo fijn en vertrouwd voel, dus voor mij is het het hoe dan ook waard en kies ik absoluut voor hem.
Rustig en eerlijk vertellen, vertellen dat je het lastig vind om het erover te hebben, zou ik je aanraden. Misschien een voorbeeld erbij? Het kan natuurlijk ook dat het nu allemaal heel warrig voelt, maar dat een therapeut daar ook weer duidelijkheid in brengt en overzicht. Dan zou je misschien kunnen volstaan met het vertellen van een klein stukje. Genoeg dat je geen grote geheimen hebt voor hem, maar niet alles. Inmiddels, na een jaar lijkt me ook dat je hem een beetje in kan schatten? En holt hij gillend weg, dan is hij het ook niet waard he
Toen wel in het kort verteld van de therapie, dat ik gegaan was voor traumatische ervaringen, maar uitkwam op verlatingsangst. Verdriet en eenzaamheid dat door mn leven loopt.
Hij reageerde heel lief en heb toen ook het voorval van vorige week verteld. Ook daar reageerde hij lief en nuchter op. Dat hij natuurlijk niet om zoiets wegloopt.
Een extra appje vond hij geen probleem.
Ook wel een beetje mannen achtig denk ik, voor hem ziet hij het leven niet op die manier ingewikkeld. Al heeft hij ook wel te dealen met dingen. Hij heeft namelijk een zeldzame vorm van kanker en dat heeft hij al lang. Het is een deel van hem, maar geeft ook wel zijn onzekerheden.
Hiervoor had ik een relatie met een emotioneel niet bereikbare man, psychisch ingewikkeld in elkaar. Hij kon moeilijk relaties aangaan. Ik dacht dat ik het wel kon met hem, maar dat was dus echt niet goed.
In het kader van bindingsangst/ verlatingsangst vind ik het wel interessant om te onderzoeken of ik nu weer in mijn valkuil stap van op een onbereikbare man te vallen.
Deze man is heel lief, emotioneel en psychisch heel stabiel, maar zijn ziekte is wel een onzekere factor.
Tegelijkertijd is het de eerste man in jaren waarbij ik me zo fijn en vertrouwd voel, dus voor mij is het het hoe dan ook waard en kies ik absoluut voor hem.
Rustig en eerlijk vertellen, vertellen dat je het lastig vind om het erover te hebben, zou ik je aanraden. Misschien een voorbeeld erbij? Het kan natuurlijk ook dat het nu allemaal heel warrig voelt, maar dat een therapeut daar ook weer duidelijkheid in brengt en overzicht. Dan zou je misschien kunnen volstaan met het vertellen van een klein stukje. Genoeg dat je geen grote geheimen hebt voor hem, maar niet alles. Inmiddels, na een jaar lijkt me ook dat je hem een beetje in kan schatten? En holt hij gillend weg, dan is hij het ook niet waard he
maandag 10 oktober 2022 om 10:45
Het lijkt wel of het alleen maar heftiger wordt, nu ik ga starten met therapie.
Op de een of andere manier durf ik hem niet te vertellen dat het verlatingsangst is. Dat klinkt namelijk meteen zo heftig.. Maar zou ik ook voorbeelden geven van mijn gedachten aan hem? Of gaat dat te ver? Ik merk dat ik het lastig vind hoe ik zo'n gesprek moet gaan beginnen en wat ik hem kan vertellen.
Vandaag eindelijk weer naar psycholoog (twee weken terug was ze ziek). Dus ik hoop dat zij mij ook kan helpen hoe ik het aan moet pakken met vertellen.
Hah ja het blijven mannen hoor. Hij is daar ook heel nuchter in. Een keer op een feestje, zei hij nadien. Maar ik ga toch met jou mee naar huis?? (toen hij met een dame stond te kletsen en het mij betreft te lang duurde). Dus ik moet bij hem misschien wel echt goed aangeven wat ik nodig heb en wat hij evt kan doen om mij te helpen. Heb jij dat ook gedaan, of wat doet jouw partner om jou te helpen?
Op de een of andere manier durf ik hem niet te vertellen dat het verlatingsangst is. Dat klinkt namelijk meteen zo heftig.. Maar zou ik ook voorbeelden geven van mijn gedachten aan hem? Of gaat dat te ver? Ik merk dat ik het lastig vind hoe ik zo'n gesprek moet gaan beginnen en wat ik hem kan vertellen.
Vandaag eindelijk weer naar psycholoog (twee weken terug was ze ziek). Dus ik hoop dat zij mij ook kan helpen hoe ik het aan moet pakken met vertellen.
Hah ja het blijven mannen hoor. Hij is daar ook heel nuchter in. Een keer op een feestje, zei hij nadien. Maar ik ga toch met jou mee naar huis?? (toen hij met een dame stond te kletsen en het mij betreft te lang duurde). Dus ik moet bij hem misschien wel echt goed aangeven wat ik nodig heb en wat hij evt kan doen om mij te helpen. Heb jij dat ook gedaan, of wat doet jouw partner om jou te helpen?
donderdag 3 november 2022 om 13:50
Geen idee of er mensen hier nog zijn die mee lezen..
Maar ik ben het gesprek aangegaan met m'n partner. Hij reageerde erg begripvol, dat was onwijs fijn. De tijd zal het uitwijzen in hoeverre het hem lukt om rekening te houden met mij, maar hij wilde dat zeker wel. Hier ben ik hem alleen maar dankbaar voor.
Ik merk echter wel dat ik soms best labiel ben. Ik trek sommige dingen echt zwaar uit z'n verband (paar uur later kan ik dit relativeren) en ik hoop niet dat ik hem daarmee van me afstoot. Maar goed, hij weet dat ik aan mezelf werk, nu nog het besef dat hij me niet zomaar zal verlaten.
Geen idee wat ik met de post nog wil doen, maar hoopte wat meer te kunnen kletsen en tips te kunnen delen met andere die hier ook last van hebben.
Liefs.
Maar ik ben het gesprek aangegaan met m'n partner. Hij reageerde erg begripvol, dat was onwijs fijn. De tijd zal het uitwijzen in hoeverre het hem lukt om rekening te houden met mij, maar hij wilde dat zeker wel. Hier ben ik hem alleen maar dankbaar voor.
Ik merk echter wel dat ik soms best labiel ben. Ik trek sommige dingen echt zwaar uit z'n verband (paar uur later kan ik dit relativeren) en ik hoop niet dat ik hem daarmee van me afstoot. Maar goed, hij weet dat ik aan mezelf werk, nu nog het besef dat hij me niet zomaar zal verlaten.
Geen idee wat ik met de post nog wil doen, maar hoopte wat meer te kunnen kletsen en tips te kunnen delen met andere die hier ook last van hebben.
Liefs.
vrijdag 4 november 2022 om 11:09
Je bent goed bezig Lovelylady, knap dat je zo aan jezelf werkt.
Ik herken veel in je verhaal.
Het labiel zijn noem ik voor mezelf dat ik "geactiveerd" ben. Ofwel mijn hechtingspatroon is geactiveerd. Dat gaat gepaard met onzekerheid, doemdenken, tegenstrijdige gevoelens.
Ik leer mezelf aan om niet vanuit die staat te communiceren. Hooguit geef ik aan dat ik even dingen aan het verwerken ben en trek ik me terug. Want een dag later is het eigenlijk altijd wel weer goed. Ook zeg ik aardige dingen tegen mezelf en denk ik aan wat ik voor hem beteken, dat een connectie echt niet zomaar kapot gaat door iets onhandigs wat ik zei of deed.
Je legt dan je eigen dingen onder een vergrootglas en dan baal je van jezelf. Dat is een negatieve spiraal waar je steeds beter uit leert te blijven denk ik.
Het lastige is, als je op dat moment samen bent met je partner. Ik voel dan soms mezelf wegglijden in die emoties en onzeker worden. En dan kan ik daar moeilijk op een volwassen manier woorden aan geven. Ik probeer het met wat simpele dingen als "er zit me iets dwars" of "ik ben een beetje uit m'n doen" zonder dat ik het meteen koppel aan de specifieke trigger, ook al was die er wel (en is die op dat moment heel groot, in mijn hoofd). Dus meer met een omcirkelende beweging mijn onzekerheid op tafel leggen en aangeven dat ik nu even emotioneel ben.
Ik heb een (onveilige) relatie gehad waarin mijn partner op dat moment boos op mij werd omdat hij het als kritiek zag, en op me begon in te praten dat ik niet zo onzeker moest doen omdat ik daarmee alles kapotmaakte. We reageerden vanuit onze angst op elkaar. Dat zit nog wel diep.
Hopelijk heb je hier iets aan. En wbt andere tips voor het bespreekbaar maken van het getriggerd zijn lees ik ook graag mee.
Ik herken veel in je verhaal.
Het labiel zijn noem ik voor mezelf dat ik "geactiveerd" ben. Ofwel mijn hechtingspatroon is geactiveerd. Dat gaat gepaard met onzekerheid, doemdenken, tegenstrijdige gevoelens.
Ik leer mezelf aan om niet vanuit die staat te communiceren. Hooguit geef ik aan dat ik even dingen aan het verwerken ben en trek ik me terug. Want een dag later is het eigenlijk altijd wel weer goed. Ook zeg ik aardige dingen tegen mezelf en denk ik aan wat ik voor hem beteken, dat een connectie echt niet zomaar kapot gaat door iets onhandigs wat ik zei of deed.
Je legt dan je eigen dingen onder een vergrootglas en dan baal je van jezelf. Dat is een negatieve spiraal waar je steeds beter uit leert te blijven denk ik.
Het lastige is, als je op dat moment samen bent met je partner. Ik voel dan soms mezelf wegglijden in die emoties en onzeker worden. En dan kan ik daar moeilijk op een volwassen manier woorden aan geven. Ik probeer het met wat simpele dingen als "er zit me iets dwars" of "ik ben een beetje uit m'n doen" zonder dat ik het meteen koppel aan de specifieke trigger, ook al was die er wel (en is die op dat moment heel groot, in mijn hoofd). Dus meer met een omcirkelende beweging mijn onzekerheid op tafel leggen en aangeven dat ik nu even emotioneel ben.
Ik heb een (onveilige) relatie gehad waarin mijn partner op dat moment boos op mij werd omdat hij het als kritiek zag, en op me begon in te praten dat ik niet zo onzeker moest doen omdat ik daarmee alles kapotmaakte. We reageerden vanuit onze angst op elkaar. Dat zit nog wel diep.
Hopelijk heb je hier iets aan. En wbt andere tips voor het bespreekbaar maken van het getriggerd zijn lees ik ook graag mee.
avage wijzigde dit bericht op 04-11-2022 11:19
0.06% gewijzigd
vrijdag 4 november 2022 om 11:16
Nog een toevoeging. Ik heb dus mindfulness geprobeerd om in een situatie waar ik emotioneel geraakt ben, mezelf weer in balans te brengen. Maar het werkte averechts.
Wat voor mij wel werkt is helemaal uit de situatie gaan en me richten op iets anders, een boek lezen, puzzelen, of lekker douchen met muziek aan, iets wat ik echt leuk vind om te doen. Daar vind ik mezelf eerder dan wanneer ik in stilte focus op wat er allemaal in mijn lijf gebeurt.
Met dat laatste komt er een soort kettingreactie van emoties op gang en komt mijn hele verleden erbij en huilt mijn innerlijke kind om het gemis van vroeger. Dat kan ik wel doen als ik alleen ben en dat is ook goed om te doen. Maar niet als ik even 10 min uit de situatie wil gaan omdat we samen ergens heen willen en ik emotioneel geraakt ben. Aardige dingen tegen mezelf zeggen en mezelf een beetje aarden/troosten met leuke afleiding werkt voor mij het beste denk ik. En daarna erover praten, zonder dat ik nog middenin de emotie zit.
Wat voor mij wel werkt is helemaal uit de situatie gaan en me richten op iets anders, een boek lezen, puzzelen, of lekker douchen met muziek aan, iets wat ik echt leuk vind om te doen. Daar vind ik mezelf eerder dan wanneer ik in stilte focus op wat er allemaal in mijn lijf gebeurt.
Met dat laatste komt er een soort kettingreactie van emoties op gang en komt mijn hele verleden erbij en huilt mijn innerlijke kind om het gemis van vroeger. Dat kan ik wel doen als ik alleen ben en dat is ook goed om te doen. Maar niet als ik even 10 min uit de situatie wil gaan omdat we samen ergens heen willen en ik emotioneel geraakt ben. Aardige dingen tegen mezelf zeggen en mezelf een beetje aarden/troosten met leuke afleiding werkt voor mij het beste denk ik. En daarna erover praten, zonder dat ik nog middenin de emotie zit.
vrijdag 4 november 2022 om 11:51
Dank je wel Avage voor je uitgebreide reactie. Hier heb ik wat aan
Ik heb voornamelijk de angst als we een sociale gelegenheid hebben, dus een verjaardag of een feestje. De dag zelf heb ik al een zenuwachtig gevoel, en op de avond zelf ben ik continu met hem bezig. Met wie praat hij, hoe kijkt hij naar haar, lachen ze.. etc. Ik maak mezelf helemaal gek. Laatst een verjaardag gehad (nadat ik hem erover had verteld), en ik had oefening meegekregen van therapeut. Het is helemaal niet nodig geweest, het ging zo goed. Dus ik heb stille hoop dat het wel beter zal gaan.
M'n partner is ook enorm nuchter, en dat helpt ook niet altijd. Even een situatieschets:
Laatst zouden we elkaar zien 's avonds op een doordeweekse dag, maar dat ging uiteindelijk toch niet lukken. Hij vond het niet handig om naar mij te komen ivm thuiswerken. Dit trek ik me dus zo enorm aan. Gedachten als ''zie je wel, zo graag ziet hij je nu''.. komen dan voorbij en ik kan niet meer normaal nadenken.
Mijn partner staat hier dus heel erg simpel in, misschien een beetje maneigen?
Ik vraag dan '' volgens mij wil jij mij niet zo graag zien, als ik jou ''. Hij zegt dat hij het dan wel jammer vind, maar het ook wel prima vind want we zien elkaar daarna toch wel weer (3 dgn later). Hier heb ik dus enorm heftig op gereageerd. Uiteraard achteraf spijt van, en hij was erg lief. Maar ik baal gewoon dat ik zo communiceer vanuit mijn angst. Nu nog leren om dit niet meer te doen!
M'n post is groter dan ik had gedacht, sorry! Maar misschien wel even meer duidelijk zo
Ik heb voornamelijk de angst als we een sociale gelegenheid hebben, dus een verjaardag of een feestje. De dag zelf heb ik al een zenuwachtig gevoel, en op de avond zelf ben ik continu met hem bezig. Met wie praat hij, hoe kijkt hij naar haar, lachen ze.. etc. Ik maak mezelf helemaal gek. Laatst een verjaardag gehad (nadat ik hem erover had verteld), en ik had oefening meegekregen van therapeut. Het is helemaal niet nodig geweest, het ging zo goed. Dus ik heb stille hoop dat het wel beter zal gaan.
M'n partner is ook enorm nuchter, en dat helpt ook niet altijd. Even een situatieschets:
Laatst zouden we elkaar zien 's avonds op een doordeweekse dag, maar dat ging uiteindelijk toch niet lukken. Hij vond het niet handig om naar mij te komen ivm thuiswerken. Dit trek ik me dus zo enorm aan. Gedachten als ''zie je wel, zo graag ziet hij je nu''.. komen dan voorbij en ik kan niet meer normaal nadenken.
Mijn partner staat hier dus heel erg simpel in, misschien een beetje maneigen?
Ik vraag dan '' volgens mij wil jij mij niet zo graag zien, als ik jou ''. Hij zegt dat hij het dan wel jammer vind, maar het ook wel prima vind want we zien elkaar daarna toch wel weer (3 dgn later). Hier heb ik dus enorm heftig op gereageerd. Uiteraard achteraf spijt van, en hij was erg lief. Maar ik baal gewoon dat ik zo communiceer vanuit mijn angst. Nu nog leren om dit niet meer te doen!
M'n post is groter dan ik had gedacht, sorry! Maar misschien wel even meer duidelijk zo
vrijdag 4 november 2022 om 12:03
vrijdag 4 november 2022 om 12:03
Geen sorry zeggen, dit is jouw eigen topic dus je mag het helemaal van je afschrijven. Juist goed, zo krijg je zelf ook inzichten.
Dat voorbeeld van dat je vriend last minute afzegt herken ik ten eerste.
Ten tweede weet ik dat echt heel veel mensen daar moeite mee hebben. En het moeilijk vinden om dit niet op zichzelf te betrekken, of te interpreteren als "je vindt me niet leuk genoeg."
Niet om jouw reactie goed te praten, want die is niet zo constructief (het is kritiek op hem eigenlijk, waar hij niets mee kan). Maar je hoeft ook weer niet zo streng te zijn voor jezelf. Het is OK als je boosheid, teleurstelling en daaronder je angst voelt. Jij kent jezelf en je weet dat je dit soort dingen heel lastig vindt. Heb ook een beetje geduld daarmee.
Als ik een relatie heb en er ontstaat ineens meer afstand en dit soort situaties doen zich voor, zou ik dat ook heel erg moeilijk vinden. En zou ik zelfs geneigd zijn om de boel op scherp te gaan zetten, omdat ik duidelijkheid wil of de relatie een zinkend schip geworden is waardoor ik het tijdig zal willen verlaten. Er gaat dan van alles in werking. Het zal mij altijd veel tijd en moeite kosten om met deze gevoelens om te gaan, en vervolgens elkaar weer te vinden. Misschien is het ook wel gewoon eigenlijk te moeilijk om een (lat)-relatie te hebben, als je verlatingsangst hebt. Contact via app helpt er ook niet bij denk ik. Even bellen is dan al veel beter.
Hebben jullie wel regelmatig een gesprek over hoe het gaat tussen jullie?
Dat voorbeeld van dat je vriend last minute afzegt herken ik ten eerste.
Ten tweede weet ik dat echt heel veel mensen daar moeite mee hebben. En het moeilijk vinden om dit niet op zichzelf te betrekken, of te interpreteren als "je vindt me niet leuk genoeg."
Niet om jouw reactie goed te praten, want die is niet zo constructief (het is kritiek op hem eigenlijk, waar hij niets mee kan). Maar je hoeft ook weer niet zo streng te zijn voor jezelf. Het is OK als je boosheid, teleurstelling en daaronder je angst voelt. Jij kent jezelf en je weet dat je dit soort dingen heel lastig vindt. Heb ook een beetje geduld daarmee.
Als ik een relatie heb en er ontstaat ineens meer afstand en dit soort situaties doen zich voor, zou ik dat ook heel erg moeilijk vinden. En zou ik zelfs geneigd zijn om de boel op scherp te gaan zetten, omdat ik duidelijkheid wil of de relatie een zinkend schip geworden is waardoor ik het tijdig zal willen verlaten. Er gaat dan van alles in werking. Het zal mij altijd veel tijd en moeite kosten om met deze gevoelens om te gaan, en vervolgens elkaar weer te vinden. Misschien is het ook wel gewoon eigenlijk te moeilijk om een (lat)-relatie te hebben, als je verlatingsangst hebt. Contact via app helpt er ook niet bij denk ik. Even bellen is dan al veel beter.
Hebben jullie wel regelmatig een gesprek over hoe het gaat tussen jullie?
maandag 7 november 2022 om 19:57
Ik had ook altijd last van erge verlatingsangst. Met paniekaanvallen en al. Dus ik begrijp de struggle.
Door een inmiddels jarenlange stabiele, veilige relatie en expressief schrijven over dit thema, is de angst een heel stuk minder geworden. Dat vraagt wel dat je door je pijn heen moet durven gaan. Daarnaast heb ik geleerd om mijn eigen gevoelens te valideren. Zodoende leer je meer op jezelf te vertrouwen. Wil je echt stappen maken, is dit m.i. nodig.
Cognitieve gedragstherapie helpt niet. Lichaamswerk waar je (verdrongen) emoties centraal staat wel.
Door een inmiddels jarenlange stabiele, veilige relatie en expressief schrijven over dit thema, is de angst een heel stuk minder geworden. Dat vraagt wel dat je door je pijn heen moet durven gaan. Daarnaast heb ik geleerd om mijn eigen gevoelens te valideren. Zodoende leer je meer op jezelf te vertrouwen. Wil je echt stappen maken, is dit m.i. nodig.
Cognitieve gedragstherapie helpt niet. Lichaamswerk waar je (verdrongen) emoties centraal staat wel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
