Psyche
alle pijlers
Waar komt die irrationele angst toch vandaan??
vrijdag 18 oktober 2024 om 16:05
Ik kom even peilen of ik de enige ben die tegen het volgende aanloopt??
Ik zit ontzettend in de wat-als-modus en daar wordt ik moe van. Vorig jaar heb ik een verjaardagsfeest georganiseerd voor mijn moeder, de meest vreselijke horror scenario's gingen door mijn hoofd. Wat als er niemand komt opdagen, wat als de catering afbelt, wat als toevallig op die dag het toilet verstopt is en ga zo maar door. Ik snap niet waar deze gedachten vandaan komen. Ik heb gelukkig ook nog nooit meegemaakt dat een van mijn horror scenario's ooit ook echt is uitgekomen. Ok het overlijden van mijn grootmoeder dat is wel uitgekomen maar dat mag ook wel als je 94 bent. Maar voor de rest zit het vooral in mijn hoofd. En volgens de wet van aantrekkingskracht trek je datgene aan waar je aan denkt dus ik ben ook altijd bang dat ik zelf negativiteit op mezelf afroep. Waarom kan ik nou nooit eens denken wat als ik de jackpot win??? Het is altijd maar negatief.
Herkent iemand dit en zoja wat kan ik doen om hier vanaf te komen? In mijn hoofd heb ik meerdere begrafenissen georganiseerd van mensen die springlevend zijn, zelfs die van mijn kinderen wanneer ze niet thuis zijn. Erg vermoeiend dus. Oh ja ik zit ondertussen in de overgang, kan het daarmee te maken hebben?
Dus alle tips zijn welkom.
Ik zit ontzettend in de wat-als-modus en daar wordt ik moe van. Vorig jaar heb ik een verjaardagsfeest georganiseerd voor mijn moeder, de meest vreselijke horror scenario's gingen door mijn hoofd. Wat als er niemand komt opdagen, wat als de catering afbelt, wat als toevallig op die dag het toilet verstopt is en ga zo maar door. Ik snap niet waar deze gedachten vandaan komen. Ik heb gelukkig ook nog nooit meegemaakt dat een van mijn horror scenario's ooit ook echt is uitgekomen. Ok het overlijden van mijn grootmoeder dat is wel uitgekomen maar dat mag ook wel als je 94 bent. Maar voor de rest zit het vooral in mijn hoofd. En volgens de wet van aantrekkingskracht trek je datgene aan waar je aan denkt dus ik ben ook altijd bang dat ik zelf negativiteit op mezelf afroep. Waarom kan ik nou nooit eens denken wat als ik de jackpot win??? Het is altijd maar negatief.
Herkent iemand dit en zoja wat kan ik doen om hier vanaf te komen? In mijn hoofd heb ik meerdere begrafenissen georganiseerd van mensen die springlevend zijn, zelfs die van mijn kinderen wanneer ze niet thuis zijn. Erg vermoeiend dus. Oh ja ik zit ondertussen in de overgang, kan het daarmee te maken hebben?
Dus alle tips zijn welkom.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
vrijdag 18 oktober 2024 om 19:24
Wat mij ooit geholpen heeft is een uitleg van mijn toenmalige psychiater. Wellicht een over-simplificatie, maar dat maakte voor mij niet uit.
Angst komt van amygdala, maar dat kan slechts een 'gevaar!' signaal uitzenden. Dat signaal wordt opgepikt door je zoogdierenbrein. Dat zoogdierenbrein weet niet wat het gevaar is en gaat in de omgeving op zoek naar daadwerkelijke gevaren. Zit er een roofdier in de buurt? Zijn we bij een gevaarlijke afgrond?
Maar er valt niets zomaar te vinden. Dus dat signaal gaat door naar je mensenbrein wat er vervolgens een rationele reden voor gaat vinden. Die zoekt het niet in concrete gevaren maar in allemaal sociale of relationele angsten.
En ja, dat voelt dan allemaal of er echt iets aan de hand is, want alle hersenfuncties zijn bezig met het signaal.
Hierdoor kon ik mij realiseren dat het gevaar en de angst niet reëel waren, waardoor ik het makkelijker kon laten gaan. Het is niet zo dat het helemaal weg ging, maar ik kon bedenken dat het slechts een werking van mijn hersenen waren en de gebrekkige communicatiemogelijkheden tussen de verschillende delen.
Angst komt van amygdala, maar dat kan slechts een 'gevaar!' signaal uitzenden. Dat signaal wordt opgepikt door je zoogdierenbrein. Dat zoogdierenbrein weet niet wat het gevaar is en gaat in de omgeving op zoek naar daadwerkelijke gevaren. Zit er een roofdier in de buurt? Zijn we bij een gevaarlijke afgrond?
Maar er valt niets zomaar te vinden. Dus dat signaal gaat door naar je mensenbrein wat er vervolgens een rationele reden voor gaat vinden. Die zoekt het niet in concrete gevaren maar in allemaal sociale of relationele angsten.
En ja, dat voelt dan allemaal of er echt iets aan de hand is, want alle hersenfuncties zijn bezig met het signaal.
Hierdoor kon ik mij realiseren dat het gevaar en de angst niet reëel waren, waardoor ik het makkelijker kon laten gaan. Het is niet zo dat het helemaal weg ging, maar ik kon bedenken dat het slechts een werking van mijn hersenen waren en de gebrekkige communicatiemogelijkheden tussen de verschillende delen.
vrijdag 18 oktober 2024 om 19:40
Je hersenen kunnen ook verslaafd zijn aan piekeren. Voor al die angst gedachten komen allemaal oppeppende stofjes vrij. Ook geeft 'elk scenario uitdenken' een vals gevoel van controle. En belangrijk zijn.
Mindfulness kan helpen. Klinkt afgezaagd, maar als je jezelf kunt onderbreken en ziet:
'oh ik ben mezelf weer het middelpunt aan het maken in een verschrikkelijk scenario'
Woesh weg ermee, focus op het hier en nu. In het hier en nu is alles ok: ik heb adem in mijn longen, een gevulde buik, dak boven mijn hoofd.
Mindfulness kan helpen. Klinkt afgezaagd, maar als je jezelf kunt onderbreken en ziet:
'oh ik ben mezelf weer het middelpunt aan het maken in een verschrikkelijk scenario'
Woesh weg ermee, focus op het hier en nu. In het hier en nu is alles ok: ik heb adem in mijn longen, een gevulde buik, dak boven mijn hoofd.
vrijdag 18 oktober 2024 om 20:18
vrijdag 18 oktober 2024 om 22:43
Ik heb ooit de tip gehoord om het doemdenkende deel van jezelf een naam te geven, laten we zeggen Tineke. Elk keer als je weer uitvaarten voor levende familieleden aan het plannen bent, kun je dan tegen jezelf zeggen 'oh Tineke, er was ongetwijfeld een fantastische begrafenisondernemer aan je verloren gegaan, behalve dat aan uitvaarten van levende mensen geen geld te verdienen is, dus we kunnen ons beter gewoon weer even op de was / het schrijven van dit rapport / deze mooie boswandeling concentreren'. Klinkt een beetje flauw maar het creeert wat afstand tussen jou en de horrorscenario's en wat luchtigheid als je wat meer de absurditeit ervan kan inzien.
vrijdag 18 oktober 2024 om 22:46
Als ik dit lees is het toch helemaal niet irrationeel?Miskotto schreef: ↑18-10-2024 19:04Nee, integendeel. Als kind had ik grote plannen, zo wilde ik later als ik groot ben een pannenkoeken eethuis beginnen maar het was mijn Surinaamse (en met de kennis van nu ontwetende) moeder die mij uitlachte en zei dat ik beter normaal kon doen, want een pannenkoekenhuis was helemaal niet haalbaar. En zo ging dat wel vaker dat mij werd aangepraat iets niet te kunnen, dus als ik ergens aan begon dan deed ik dat met in mijn achterhoofd ik kan dit niet en alles gaat vast fout.
Het is je volledig aangeleerd.
Je hebt een droom, maar het zal toch wel niets worden....
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 18 oktober 2024 om 23:46
Mijn moeder is ook zo, ik word er af en toe gestoord van. Ik heb al zo vaak gezegd dat ze gewoon scenarioschrijver had moeten worden. Zij zegt dat ze het gewoon prettig vindt om vooruit te denken (wellicht die stofjes waar iemand het over had). Ik vertrouw liever op mijn algemene vaardigheden dat ik het wel op los.
Iedereen denk natuurlijk eens ‘jeetje, wat als mijn kind/partner iets overkomt?’ Of iets in die trant. En dan probeer je snel aan iets anders te denken, daar is toch weinig aan doen. Bij mijn moeder gaat het meer om dingen zoals die jij beschrijft. ‘Als we die verjaardag vieren, en de wc raakt verstopt, wat dan?!’. Ik hoef daar geen scenario voor uit te denken, want ik vermoed dat de kans klein is. En zo wel is het een soort ‘ramp’ van het caliber wat gewoon op te lossen is. Bel je even bij de buren aan of je de wc mag gebruiken en belt een loodgieter. Klaar. Het is dus geen ramp of horrorscenario, want het is simpel oplosbaar.
Iedereen denk natuurlijk eens ‘jeetje, wat als mijn kind/partner iets overkomt?’ Of iets in die trant. En dan probeer je snel aan iets anders te denken, daar is toch weinig aan doen. Bij mijn moeder gaat het meer om dingen zoals die jij beschrijft. ‘Als we die verjaardag vieren, en de wc raakt verstopt, wat dan?!’. Ik hoef daar geen scenario voor uit te denken, want ik vermoed dat de kans klein is. En zo wel is het een soort ‘ramp’ van het caliber wat gewoon op te lossen is. Bel je even bij de buren aan of je de wc mag gebruiken en belt een loodgieter. Klaar. Het is dus geen ramp of horrorscenario, want het is simpel oplosbaar.
vrijdag 18 oktober 2024 om 23:54
Ik denk dat het komt doordat er een onderliggende angst onder verstopt ligt.
Je bent niet bang dat er niemand komt opdagen of dat de catering afbelt:
Je bent bang dat ze je niet belangrijk genoeg vinden (en daarom niet komen opdagen). Je voelt je dan afgewezen en eenzaam, omdat je denkt dat jij niet leuk genoeg bent.
Je bent bang kritiek te zullen krijgen als de catering afbelt en jouw visite je daarom waardeloos vindt (negatief gaat toespreken of óver jou spreken achter je rug om) dat jij niet eens goed de catering kunt verzorgen. Ook als was het buiten jouw schuld.
En dit soort onderliggende angsten hebben dan weer vaak iets te maken met ervaringen uit je jeugd, de manier waarop je ouders met je zijn omgegaan, pijnlijke momenten die je op school hebt meegemaakt, verdriet dat je vroeger hebt gevoeld etc.
Probeer er bij een angst die komt opzetten achter te komen wat er eigenlijk achter zit.
Je bent niet bang dat er niemand komt opdagen of dat de catering afbelt:
Je bent bang dat ze je niet belangrijk genoeg vinden (en daarom niet komen opdagen). Je voelt je dan afgewezen en eenzaam, omdat je denkt dat jij niet leuk genoeg bent.
Je bent bang kritiek te zullen krijgen als de catering afbelt en jouw visite je daarom waardeloos vindt (negatief gaat toespreken of óver jou spreken achter je rug om) dat jij niet eens goed de catering kunt verzorgen. Ook als was het buiten jouw schuld.
En dit soort onderliggende angsten hebben dan weer vaak iets te maken met ervaringen uit je jeugd, de manier waarop je ouders met je zijn omgegaan, pijnlijke momenten die je op school hebt meegemaakt, verdriet dat je vroeger hebt gevoeld etc.
Probeer er bij een angst die komt opzetten achter te komen wat er eigenlijk achter zit.
zaterdag 19 oktober 2024 om 00:13
Dit, helemaal mee eens.
Als kind sta je zo open en ziet immens veel mogelijkheden.
Toen werd je gedesillussioneerd door je moeder.
Je kunt het weer om gaan draaien. En die kracht weer in jezelf gaan voelen. De mogelijkheden, de opties, de wereld die voor je open staat.
zaterdag 19 oktober 2024 om 00:25
Voor mij is het ook erg herkenbaar. Dat ik heel erg ga piekeren of ineens erg angstig en paniekerig wordt over dingen waar ik helemaal niks aan kan doen of die helemaal niet belangrijk zijn. Ik probeer mezelf dan wel te stoppen en gerust te stellen maar als de angst er eenmaal goed in zit lig ik de hele nacht wakker en ben ik in het ergste geval eindeloos aan het scrollen op internet voor een oplossing of zoek ik geruststelling. Als ik die vind val ik vaak eindelijk in slaap maar het kan het ook erger maken.
En bij belangrijke dingen als sollicitatie gesprekken kan ik ook nachten wakker liggen. Dan ben ik zo gespannen en zenuwachtig en steeds bezig met vinden ze me wel goed genoeg? Wat als ik een dom antwoord geef of het niet weet? Ik bereid me wel altijd voor. Zet vragen en mogelijke antwoorden op papier enzo. Maar ik heb meerdere keren gehad dat ik van de spanning dicht klapte en ben altijd bang dat dat weer gaat gebeuren en men dan denkt dat ik me niet goed voorbereid heb.
Ik word soms echt zo moe van mezelf.
En bij belangrijke dingen als sollicitatie gesprekken kan ik ook nachten wakker liggen. Dan ben ik zo gespannen en zenuwachtig en steeds bezig met vinden ze me wel goed genoeg? Wat als ik een dom antwoord geef of het niet weet? Ik bereid me wel altijd voor. Zet vragen en mogelijke antwoorden op papier enzo. Maar ik heb meerdere keren gehad dat ik van de spanning dicht klapte en ben altijd bang dat dat weer gaat gebeuren en men dan denkt dat ik me niet goed voorbereid heb.
Ik word soms echt zo moe van mezelf.
zaterdag 19 oktober 2024 om 02:21
Wellicht komt een groot deel ook vanuit je jeugd. Waren je ouders veeleisend. Verwachtten veel van je en was simpel je best doen nooit genoeg.Graze schreef: ↑19-10-2024 00:25Voor mij is het ook erg herkenbaar. Dat ik heel erg ga piekeren of ineens erg angstig en paniekerig wordt over dingen waar ik helemaal niks aan kan doen of die helemaal niet belangrijk zijn. Ik probeer mezelf dan wel te stoppen en gerust te stellen maar als de angst er eenmaal goed in zit lig ik de hele nacht wakker en ben ik in het ergste geval eindeloos aan het scrollen op internet voor een oplossing of zoek ik geruststelling. Als ik die vind val ik vaak eindelijk in slaap maar het kan het ook erger maken.
En bij belangrijke dingen als sollicitatie gesprekken kan ik ook nachten wakker liggen. Dan ben ik zo gespannen en zenuwachtig en steeds bezig met vinden ze me wel goed genoeg? Wat als ik een dom antwoord geef of het niet weet? Ik bereid me wel altijd voor. Zet vragen en mogelijke antwoorden op papier enzo. Maar ik heb meerdere keren gehad dat ik van de spanning dicht klapte en ben altijd bang dat dat weer gaat gebeuren en men dan denkt dat ik me niet goed voorbereid heb.
Ik word soms echt zo moe van mezelf.
zaterdag 19 oktober 2024 om 05:21
Heel herkenbaar. Vooral nu ik kinderen heb gekregen is het heel erg. Het zijn intrusies en ik heb er enorm tegen gevochten, want ik haalde me de ergste dingen in mijn hoofd die met de kinderen konden gebeuren en ik werd er doodziek van. Wat mij uiteindelijk hielp is de intrusies als een hulpmiddel gaan zien. Je brein bedenkt die scenario's om je te helpen voorzorgsmaatregelen te treffen zodat de scenario's niet uitkomen en als dat wel gebeurt, je voor te bereiden op wat je dan moet doen.
Sinds ik het zo kan bekijken, begroet ik een intrusie als een oude kennks in mijn hoofd. Eentje die je af en toe tegen komt en weinig mee hebt, maar dat een groet er nog net af kan. 'He, daar ben je weer, hallo en tot ziens!'
Sinds ik het zo kan bekijken, begroet ik een intrusie als een oude kennks in mijn hoofd. Eentje die je af en toe tegen komt en weinig mee hebt, maar dat een groet er nog net af kan. 'He, daar ben je weer, hallo en tot ziens!'
Don't waste your time or time will waste you.
zaterdag 19 oktober 2024 om 05:57
Zo, die is even raak voor mij. Ik herken namelijk alles wat Graze zegt en ik ging even na denken over wat je zegt over veeleisende ouders.
Ik zie mijn moeder niet als een veeleisende moeder maar toch was hoe ik was, ook niet goed genoeg. Want er was wat mis met mij en ze wilde graag weten wat en waarom haar kind zo vastliep met alles. Waarom ze zo ongelukkig was en er niet bij hoorde. En dat is denk ik menselijk, om dat te willen weten zodat je er wat aan kan doen. Maar de keerzijde is wel dat ik me altijd minder voelde dan mijn ( grotendeels zorgeloze ) broer en inderdaad het gevoel had dat wat ik ook deed, ik niet goed of leuk genoeg was zoals ik was. Ze eiste niets van me qua opleiding, muziekles of dergelijke maar emotioneel heb ik me erg onbegrepen gevoeld. Alsof ik haar tekort deed omdat ik zo raar was.
Had ik toen maar geweten van mijn ASS dan was alles makkelijker geweest denk ik.
Dus ja, ik herken het enorm, je druk maken om alles en niets en achteraf bijna altijd voor niks. Vandaag ook weer. Ben ik al de halve nacht wakker omdat ik zo voor het eerst alleen op het werk de winkel mag openen zonder hulp. Wat als de kluis niet open gaat, wat als ik de computer niet aan krijg, etc, etc.
Terwijl ik weet wat ik moet doen dus het slaat nergens op en ik weet ook dat ik er niets aan kan doen midden in de nacht. En toch lig je te malen.
Of angst dat mijn dierbaren ziek worden of dood gaan. Maar die had ik als kind al en dat is logisch want mijn vader viel onverwacht dood neer toen ik klein was. Sindsdien was ik altijd in paniek als mijn moeder een kwartier te laat terug kwam van haar werk want ze had vast een ongeluk gehad. Dus ja, ik ben ook zo'n zenuwpees die zich altijd om alles zorgen maakt. Ik doe echt mijn best om dingen los te laten en dat gaat al beter de laatste tijd maar het blijft altijd een dingetje.
zaterdag 19 oktober 2024 om 07:27
Dit is wel een enorme open deur wat mij betreft.
Interessanter is waarom de ene persoon met veeleisende ouders niet blijft zitten met irrationele angsten en de ander wel.
Ik had een zeer veeleisende vader, maar heb daar geen irrationele angsten aan overgehouden.
We hebben allemaal onze jeugd'traumaatjes', maar op een gegeven moment ben je volwassen en moet je het daarmee doen.
En dan heb je je ratio, om met dit soort gedachtes en gevoelens om te kunnen gaan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 19 oktober 2024 om 08:02
Ik ben heel rationeel en nuchter in mijn dagelijks leven, kan alles prima van allerlei kanten bekijken en relativeren en ook dondersgoed weten dat mijn angsten nergens over gaan. Toch kan ik nog steeds nerveus worden van bepaalde situaties, ondanks mijn ratio. Als het zo simpel was. Angst kan je helaas echt lamleggen. Ook als je je bewust bent dat het nergens op slaat.
zaterdag 19 oktober 2024 om 09:06
Dat die angsten er zijn is wat anders dan dat je je er zo door laat leiden als TO.Miss_Edwards schreef: ↑19-10-2024 08:02Ik ben heel rationeel en nuchter in mijn dagelijks leven, kan alles prima van allerlei kanten bekijken en relativeren en ook dondersgoed weten dat mijn angsten nergens over gaan. Toch kan ik nog steeds nerveus worden van bepaalde situaties, ondanks mijn ratio. Als het zo simpel was. Angst kan je helaas echt lamleggen. Ook als je je bewust bent dat het nergens op slaat.
En alles verklaren vanuit je jeugd is wat mij betreft niet altijd helpend. Het kan ook helpen om te zien dat iedereen dingen overhoudt aan z'n jeugd, en dat volwassen worden betekent dat je je daar toe gaat verhouden.
Ik moet ook wel lachen om jouw eerste zin in deze post. Als er nou iemand hier op mij overkomt als verre van nuchter, dan ben jij dat wel.
Zo zie je maar hoe geschreven tekst beperkend kan zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 19 oktober 2024 om 09:12
Op zich mee eens, maar een kort inzicht over je eigen "pijnpunten" kan wel helpen om een start te maken om er dan vervolgens mee door te gaan. Het helpt inderdaad niet om te zwelgen in het verdriet van "mijn ouders waren ook altijd zo kritisch" en "iedereen op school wees mij vroeger af in vriendschappen" maar het kan wel helpen in het nu om er een keer naar te kijken. En dan te realiseren: Oh, als ik zo enorm bang ben dat iedereen gaat afbellen, of dat iemand kritiek heeft op de catering en de verstopte wc" dat die gedachten niet spontaan nieuw zijn ontstaan maar wel een wortel hebben.Solomio schreef: ↑19-10-2024 09:06Dat die angsten er zijn is wat anders dan dat je je er zo door laat leiden als TO.
En alles verklaren vanuit je jeugd is wat mij betreft niet altijd helpend. Het kan ook helpen om te zien dat iedereen dingen overhoudt aan z'n jeugd, en dat volwassen worden betekent dat je je daar toe gaat verhouden.
Die kant van jezelf zal namelijk misschien altijd wel een beetje aanwezig blijven maar je moet er inderdaad wel in het nu mee door. En het stemt je voor jezelf dan wat milder om te weten dat je geen irrationele angst hebt maar dat er iets getriggerd is. En juist dat inzicht kan je in het nu helpen om dan wel weer naar een oplossing te zoeken hoe je ermee gaat dealen.
Want TO lijkt vooral nog in een fase te zitten van "waarom heb ik hier toch elke keer zoveel last van?"
zaterdag 19 oktober 2024 om 09:16
Ik zie piekeren als een onbedoeld bijproduct van een slecht onderhouden brein.
Het is alsof je in de woonkamer zit en je ruikt de hele tijd een nare rotte lucht. Je probeert wat te wapperen maar de lucht blijft hangen en wordt zelfs steeds erger. Meer wapperen helpt niet. De lucht is niet het probleem, het probleem is de keuken waar je al een jaar niet gepoetst hebt.
Onderhoud je brein. Een uur per dag rust en meditatie of yoga. Een uur per dag stevig sporten. Veel zonlicht en buiten zijn in de natuur. Gezond eten. Geen alcohol. Regelmatig contact met goede vrienden en leuke familieleden. Piekeren verdwijnt.
Het is alsof je in de woonkamer zit en je ruikt de hele tijd een nare rotte lucht. Je probeert wat te wapperen maar de lucht blijft hangen en wordt zelfs steeds erger. Meer wapperen helpt niet. De lucht is niet het probleem, het probleem is de keuken waar je al een jaar niet gepoetst hebt.
Onderhoud je brein. Een uur per dag rust en meditatie of yoga. Een uur per dag stevig sporten. Veel zonlicht en buiten zijn in de natuur. Gezond eten. Geen alcohol. Regelmatig contact met goede vrienden en leuke familieleden. Piekeren verdwijnt.
If you need a hug, give it to someone else.
zaterdag 19 oktober 2024 om 09:25
Ja inderdaad.Miss_Edwards schreef: ↑19-10-2024 05:57Zo, die is even raak voor mij. Ik herken namelijk alles wat Graze zegt en ik ging even na denken over wat je zegt over veeleisende ouders.
Ik zie mijn moeder niet als een veeleisende moeder maar toch was hoe ik was, ook niet goed genoeg. Want er was wat mis met mij en ze wilde graag weten wat en waarom haar kind zo vastliep met alles. Waarom ze zo ongelukkig was en er niet bij hoorde. En dat is denk ik menselijk, om dat te willen weten zodat je er wat aan kan doen. Maar de keerzijde is wel dat ik me altijd minder voelde dan mijn ( grotendeels zorgeloze ) broer en inderdaad het gevoel had dat wat ik ook deed, ik niet goed of leuk genoeg was zoals ik was. Ze eiste niets van me qua opleiding, muziekles of dergelijke maar emotioneel heb ik me erg onbegrepen gevoeld. Alsof ik haar tekort deed omdat ik zo raar was.
Had ik toen maar geweten van mijn ASS dan was alles makkelijker geweest denk ik.
Dus ja, ik herken het enorm, je druk maken om alles en niets en achteraf bijna altijd voor niks. Vandaag ook weer. Ben ik al de halve nacht wakker omdat ik zo voor het eerst alleen op het werk de winkel mag openen zonder hulp. Wat als de kluis niet open gaat, wat als ik de computer niet aan krijg, etc, etc.
Terwijl ik weet wat ik moet doen dus het slaat nergens op en ik weet ook dat ik er niets aan kan doen midden in de nacht. En toch lig je te malen.
Of angst dat mijn dierbaren ziek worden of dood gaan. Maar die had ik als kind al en dat is logisch want mijn vader viel onverwacht dood neer toen ik klein was. Sindsdien was ik altijd in paniek als mijn moeder een kwartier te laat terug kwam van haar werk want ze had vast een ongeluk gehad. Dus ja, ik ben ook zo'n zenuwpees die zich altijd om alles zorgen maakt. Ik doe echt mijn best om dingen los te laten en dat gaat al beter de laatste tijd maar het blijft altijd een dingetje.
Veeleisende ouder zijn hoeft niet persee alleen door hoge opleiding te verwachten van kind of uit te blinken in sport of wat dan ook.
Het kan goed juist door het onuitgesprokene van een ouder. Nooit eens horen dat je goed bent zoals je bent en wel de onvrede oppikken van een ouder. Of inderdaad in de akties van een ouder. Zoals wat jij vertelde over je moeder.
zaterdag 19 oktober 2024 om 10:02
Solomio schreef: ↑19-10-2024 09:06Dat die angsten er zijn is wat anders dan dat je je er zo door laat leiden als TO.
En alles verklaren vanuit je jeugd is wat mij betreft niet altijd helpend. Het kan ook helpen om te zien dat iedereen dingen overhoudt aan z'n jeugd, en dat volwassen worden betekent dat je je daar toe gaat verhouden.
Ik moet ook wel lachen om jouw eerste zin in deze post. Als er nou iemand hier op mij overkomt als verre van nuchter, dan ben jij dat wel.
Zo zie je maar hoe geschreven tekst beperkend kan zijn.
Dat hangt natuurlijk enorm af van jullie beider referentiekader.
zaterdag 19 oktober 2024 om 11:23
zaterdag 19 oktober 2024 om 11:52
Nee eigenlijk niet maar het was wel duidelijk dat mijn jongere broer de lieveling was. Dingen waar ik echt voor moest 'vechten' kreeg hij in zijn schoot geworpen bij wijze van. Voelde me dus vaak ook niet gezien of niet goed genoeg. Ik ben nog steeds er onzeker over mezelf en dat wordt in sommige situaties gewoon heel erg uitvergroot, dat ik teveel dingen overdenk.
zaterdag 19 oktober 2024 om 13:47
Wat ik typ en hoe ik me gedraag in het dagelijks leven zijn twee verschillende dingen natuurlijk. Wat ik naar de buitenwereld laat zien is een nuchtere meid met een prima gezond verstand. Dat ik daarnaast veel pieker en angsten heb, dat klopt. Maar die ventileer ik eigenlijk alleen hier op het forum. Daar merkt mijn omgeving weinig van. Sterker nog, in mijn werk ben ik wellicht te nuchter om mijn klanten onze potjes en pilletjes supplementen aan te smeren. In veel dingen geloof ik namelijk totaal niet.Solomio schreef: ↑19-10-2024 09:06Dat die angsten er zijn is wat anders dan dat je je er zo door laat leiden als TO.
En alles verklaren vanuit je jeugd is wat mij betreft niet altijd helpend. Het kan ook helpen om te zien dat iedereen dingen overhoudt aan z'n jeugd, en dat volwassen worden betekent dat je je daar toe gaat verhouden.
Ik moet ook wel lachen om jouw eerste zin in deze post. Als er nou iemand hier op mij overkomt als verre van nuchter, dan ben jij dat wel.
Zo zie je maar hoe geschreven tekst beperkend kan zijn.
Ik zie jou inderdaad als heel nuchter, ik denk een van de nuchterste hier op het forum.
En eens, dat niet alles te verklaren is met je jeugd en dat je dat niet overal bij hoeft te halen.
zaterdag 19 oktober 2024 om 14:04
Wat kan helpen en wat mij vooral veel geholpen heeft bij het loslaten van controle. Niet iedereen zal er klaar voor zijn om dit zomaar aan te nemen en er zal weerstand zijn omdat we voortdurend te horen krijgen dat we goed genoeg moeten zijn. Maar… dat is toch de realiteit dat we niet altijd graag gezien worden, dat we niet altijd goed genoeg zijn, dat we niet gezien worden , dat we verwaarloosd worden, dat we niet met respect worden behandeld etc . Omdat namelijk iedereen zijn eigen agenda heeft en uiteindelijk ook maar een mens is met gebreken. Natuurlijk, onder al die gedachten zit er emotionele pijn en daar moet een mens moedig voor zijn om dat te kunnen dragen om er uiteindelijk van te worden verlost.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
