Psyche
alle pijlers
Waar merkte je aan dat je autisme zou kunnen hebben?
dinsdag 12 april 2022 om 01:02
Misschien een hele stomme vraag maar ik voel me al mijn hele leven anders dan anderen maar ik kan er mijn vinger niet op leggen. Heb soms het gevoel dat ik tegen muren aan loop, dat ik iets graag zou willen maar het gewoon niet lukt op de een of andere manier om welke reden dan ook. Sociaal onhandig omdat ik introvert ben, spreek liever 1 op 1 af met mensen of in kleine groepjes, heb soms last van dwanggedachten. Dat ik NU iets moet doen wat ook tot morgen zou kunnen wachten. Laatst hoorde ik van een vriendin dat ze de diagnose ASS heeft gekregen en dat doet me toch wel beseffen dat ik er wellicht een heel ander beeld van heb. Ik had het namelijk niet bij haar verwacht want veel vrienden waar ze leuke dingen mee doet en totaal niet op haar mondje gevallen.
Ik ben niet van de stempels of etiketjes maar ik ben wel gaan twijfelen of ik toch niet iets met mijn gevoel moet doen nu aangezien ik dit gevoel al mijn hele leven heb en het eigenlijk alleen maar sterker wordt.
Ik ben hier dus niet opzoek naar medisch advies of een diagnose maar ik dacht als ik meer ervaringen lees dat ik dan een beter beeld krijg over autisme en de nuances daarin. Ook al kunnen het 101 andere dingen zijn.
Ik ben niet van de stempels of etiketjes maar ik ben wel gaan twijfelen of ik toch niet iets met mijn gevoel moet doen nu aangezien ik dit gevoel al mijn hele leven heb en het eigenlijk alleen maar sterker wordt.
Ik ben hier dus niet opzoek naar medisch advies of een diagnose maar ik dacht als ik meer ervaringen lees dat ik dan een beter beeld krijg over autisme en de nuances daarin. Ook al kunnen het 101 andere dingen zijn.
dinsdag 12 april 2022 om 11:38
Wil je alleen voor jezelf spreken
Ik ervaar juist volledig het tegenovergestelde. Voor mij was mijn diagnose echt een bevrijding. Ja ik ben me veel bewuster van mijn beperkingen, maar daardoor kan ik er beter mee omgaan en voel ik me juist vrijer. Ik kan zelfs meer dan daarvoor (als ik mijn huidige long covid even buiten beschouwing laat
) omdat het leven me nu minder energie kost.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 12 april 2022 om 12:26
Graze schreef: ↑12-04-2022 11:02Wat veel reacties al, ik zal ze eens rustig doorlezen.
Het is niet zo dat ik perse een stempel of diagnose wil. Juist niet. Maar ik denk dat het mij zou helpen waarom ik zo'n moeite heb met bepaalde dingen en waarom ik steeds tegen dezelfde dingen aan loop en in de knoop zit met mezelf. Ik baal soms echt van mezelf. Als ik weet wat er is, wat het dan ook is of niet, zou denk ik helpen bij de zelf acceptatie.
Mwoah. Hielp voor mij weinig hoor. Behalve dat ik mezelf nu stomme autist kan noemen misschien.
Misschien maak je het jezelf zelfs alleen maar moeilijker, als er geen diagnose uit zou komen en je jezelf nog steeds maar moet zien te accepteren.
dinsdag 12 april 2022 om 12:39
Ik ben ooit een volle dag getest op adhd en daaruit kwam naar voren dat ik geen adhd had. Maar het testcentrum vond mij bijzonder hoog scoren op typische autisme kenmerken en adviseerden mij om het in die hoek te zoeken. Aangezien ik mij mijn hele leven al heel anders heb gevoeld, ook last heb van overprikkeling, de rust en stilte op zoek, moeite heb met verandering, niet bulk van de vrienden en ook een tijd erg afgesloten was van mijn emoties/heel rationeel op het koude af, heb ik gedacht dat het misschien wel zou kunnen.
Maar het blijkt hechtingsproblematiek te zijn door een traumatisch opgroeien. Hechtingsproblematiek geeft een overlap met autistische trekken.
Ik ben blij dat ik voor mijn trauma behandeling krijg, want het blijkt dat ik juist heel veel voel en heel empatisch kan zijn.
Ik begrijp je zoektocht, want dat is logisch als je vastloopt. Maar een diagnose kan je ook heel erg de verkeerde richting uitsturen en mijn ervaring met hulpverlening is dat er niet veel vaardige mensen tussenzitten (voor mijn gevoel weet maar 50% wat ze doen). Dus verstrikt raken in verkeerde diagnoses of behandelingen is makkelijk mogelijk en brengt je niet verder. Ik zou mezelf daarom vooral focussen op je klachten en minder op een diagnose. Dat laatste komt wel als iets heel hardnekkig verankert blijkt te zijn. Voor nu weet je (nog) niet of je kunt veranderen.
Maar het blijkt hechtingsproblematiek te zijn door een traumatisch opgroeien. Hechtingsproblematiek geeft een overlap met autistische trekken.
Ik ben blij dat ik voor mijn trauma behandeling krijg, want het blijkt dat ik juist heel veel voel en heel empatisch kan zijn.
Ik begrijp je zoektocht, want dat is logisch als je vastloopt. Maar een diagnose kan je ook heel erg de verkeerde richting uitsturen en mijn ervaring met hulpverlening is dat er niet veel vaardige mensen tussenzitten (voor mijn gevoel weet maar 50% wat ze doen). Dus verstrikt raken in verkeerde diagnoses of behandelingen is makkelijk mogelijk en brengt je niet verder. Ik zou mezelf daarom vooral focussen op je klachten en minder op een diagnose. Dat laatste komt wel als iets heel hardnekkig verankert blijkt te zijn. Voor nu weet je (nog) niet of je kunt veranderen.
singlejingle wijzigde dit bericht op 12-04-2022 12:50
3.65% gewijzigd
dinsdag 12 april 2022 om 12:42
lollypopje schreef: ↑12-04-2022 11:38Wil je alleen voor jezelf spreken
Ik ervaar juist volledig het tegenovergestelde. Voor mij was mijn diagnose echt een bevrijding. Ja ik ben me veel bewuster van mijn beperkingen, maar daardoor kan ik er beter mee omgaan en voel ik me juist vrijer.
Hier hetzelfde. Er viel een last van m'n schouders, echt niet normaal. Alsof alle puzzelstukjes ineens op hun plek vielen. Dat was nog vóór de diagnose trouwens, bij het eerste gesprek wist ik het al.
anoniem_65cdc6932d812 wijzigde dit bericht op 12-04-2022 12:43
8.11% gewijzigd
dinsdag 12 april 2022 om 12:43
Ik kreeg de bevestiging pas nadat onze beide dochters in hun puberteit vastliepen en een diagnose ass kregen. Omdat ik veel van mezelf in een van hun herkende, heb ik me op late leeftijd laten onderzoeken. En toen bleek er bij mij ook sprake van ass.
Natuurlijk had ik al mijn hele leven het gevoel dat ik anders was dan anderen, maar ik begreep nooit waardoor dat kwam. Ik dacht altijd dat ik gewoon verlegen was of in mijn ontwikkeling naar volwassenheid "een slag" gemist had, die anderen niet gemist hadden. Altijd heb ik geprobeerd om te worden en te zijn zoals anderen en stelde daardoor hoge eisen aan mezelf. Voor mij was de diagnose een opluchting omdat ik nu begreep waarom ik dacht en voelde zoals ik dat deed. Nog steeds vind ik het soms lastig om mijn eigenschappen te accepteren, maar daarnaast durf ik nu wel af en toe keuzes voor mezelf te maken zonder daarbij verantwoording af te leggen waarom ik dingen doe zoals ik ze doe.
Ik heb de keuze gemaakt om mijn diagnose niet te delen met mijn omgeving, alleen mijn gezin weet hiervan. Men kent mij toch al niet anders dan dat ik al die jaren ben geweest. Een diagnose voegt daar verder niks aan toe. Die is voor mijzelf.
Natuurlijk had ik al mijn hele leven het gevoel dat ik anders was dan anderen, maar ik begreep nooit waardoor dat kwam. Ik dacht altijd dat ik gewoon verlegen was of in mijn ontwikkeling naar volwassenheid "een slag" gemist had, die anderen niet gemist hadden. Altijd heb ik geprobeerd om te worden en te zijn zoals anderen en stelde daardoor hoge eisen aan mezelf. Voor mij was de diagnose een opluchting omdat ik nu begreep waarom ik dacht en voelde zoals ik dat deed. Nog steeds vind ik het soms lastig om mijn eigenschappen te accepteren, maar daarnaast durf ik nu wel af en toe keuzes voor mezelf te maken zonder daarbij verantwoording af te leggen waarom ik dingen doe zoals ik ze doe.
Ik heb de keuze gemaakt om mijn diagnose niet te delen met mijn omgeving, alleen mijn gezin weet hiervan. Men kent mij toch al niet anders dan dat ik al die jaren ben geweest. Een diagnose voegt daar verder niks aan toe. Die is voor mijzelf.
dinsdag 12 april 2022 om 12:48
Singlejingle schreef: ↑12-04-2022 12:39Ik ben ooit getest op adhd en daaruit kwam naar voren dat ik geen adhd had. Maar het testcentrum vond mij bijzonder hoog scoren op typische autisme verschijnselen. Aangezien ik mij mijn hele leven al heel anders heb gevoeld, ook last heb van overprikkelibg, de rust en stilte op zoek, niet bulk van de vrienden en ook een tijd erg afgesloten was van mijn emoties/heel rationeel op het koude af, heb ik gedacht dat het misschien wel zou kunnen.
Maar het blijkt hechtingsproblematiek te zijn door een traumatisch opgroeien. Hechtingsproblematiek geeft een overlap met autistische trekken.
Ik ben blij dat ik voor mijn trauma behandeling krijg, want het blijkt dat ik juist heel veel voel en heel empatisch kan zijn.
Ik begrijp je zoektocht, want dat is logisch als je vastloopt. Maar een diagnose kan je ook heel erg de verkeerde richting uitsturen en mijn ervaring met hulpverlening is dat er niet veel vaardige mensen tussenzitten (voor mijn gevoel weet maar 50% wat ze doen). Dus verstrikt raken in verkeerde diagnoses of behandelingen is makkelijk mogelijk en brengt je niet verder. Ik zou mezelf daarom vooral focussen op je klachten en minder op een diagnose. Dat laatste komt wel als iets heel hardnekkig verankert blijkt te zijn. Voor nu weet je (nog) niet of je kunt veranderen.
Maar ook dit is zo’n hardnekkige mythe, dat je dat met autisme niet zou kunnen.
dinsdag 12 april 2022 om 12:56
Klopt, het betekent niet dat je het niet zou kunnen. Maar algemeen wordt wel aangenomen dat dit bij het grootste deel vd autisten anders werkt dan bij de doorsnee mens. Dus het komt ook niet helemaal uit de lucht vallen.
Daarnaast wordt er nu ook getwijfeld of men niet kritischer moet zijn op diagnosticeren. Enerzijds heb je de stroming die roept dat voirnl. vrouwen gemist worden, omdat deze groep minder typische kenmerken vertoond. Anderzijds zijn er ook behandelaren die (voirnl. vrouwen) te snel autisme toedichten, waar dit feitelijk bijv. hechtingsproblematiek is (of iets anders)
Het zou iig zonde zijn als er teveel mensen deze diagnose krijgen die iets anders hebben, want dan wordt de waarde van deze diagnose ook minder.
Daarnaast wordt er nu ook getwijfeld of men niet kritischer moet zijn op diagnosticeren. Enerzijds heb je de stroming die roept dat voirnl. vrouwen gemist worden, omdat deze groep minder typische kenmerken vertoond. Anderzijds zijn er ook behandelaren die (voirnl. vrouwen) te snel autisme toedichten, waar dit feitelijk bijv. hechtingsproblematiek is (of iets anders)
Het zou iig zonde zijn als er teveel mensen deze diagnose krijgen die iets anders hebben, want dan wordt de waarde van deze diagnose ook minder.
dinsdag 12 april 2022 om 13:01
Ik overdreef ook een beetje
Ik ben getest op adhd en autisme tegelijkertijd en ik wist ook altijd al wel dat ik trekken van had dus. Het moment dat ik het zeker wist tijdens de onderzoeken, was het gesprek met mijn ouder erbij. Toen kon ik er echt niet meer omheen. De diagnose was voor mij een klap en ee opluchting tegelijk. Een opluchtjng omdat ik eindelijk begreep waarom ik anders was en dat de dingen waar ik mee worstel ik echt niks aan kan doen. De klap was omdat dat betekende dat die dingen altijd op een bepaalde manier moeilijk zullen blijven. Maar dat heeft ook zijn plek gevonden.
@TO jij bent de enige die kan bepalen of een diagnose voor jou nut heeft. Loop je vast en zoek je handvatten, dan kan het zeker helpen. Een diagnose is echter geen wondermiddel. Jij zult uiteindelijk wel zelf die handvatten moeten vastpakken.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 12 april 2022 om 13:11
Klopt, het werkt anders, maar dat heeft vaak minder met al dan niet empathie te maken.Singlejingle schreef: ↑12-04-2022 12:56Klopt, het betekent niet dat je het niet zou kunnen. Maar algemeen wordt wel aangenomen dat dit bij het grootste deel vd autisten anders werkt dan bij de doorsnee mens. Dus het komt ook niet helemaal uit de lucht vallen.
Daarnaast wordt er nu ook getwijfeld of men niet kritischer moet zijn op diagnosticeren. Enerzijds heb je de stroming die roept dat voirnl. vrouwen gemist worden, omdat deze groep minder typische kenmerken vertoond. Anderzijds zijn er ook behandelaren die (voirnl. vrouwen) te snel autisme toedichten, waar dit feitelijk bijv. hechtingsproblematiek is (of iets anders)
Het zou iig zonde zijn als er teveel mensen deze diagnose krijgen die iets anders hebben, want dan wordt de waarde van deze diagnose ook minder.
Wat ik weet van mijn psych, en eigen ervaring, is dat er een aantal redenen zijn waarom dit zo lijkt.
- mensen met autisme weten niet altijd hoe ze het moeten uiten
- ze voelen zo veel dat ze emotioneel dichtklappen, wat ook kan leiden tot niet voelen omdat emoties te heftig zijn. Dus er zit daar een blokkade
- bij veel mensen met autisten komen alle prikkels even heftig binnen, waardoor de focus op de ander en diens emoties lastiger kan zijn. Als iemand een verhaal verteld en ondertussen hoor ik iets tikken, wat een neurotypisch persoon niet eens hoort, dan raak ik afgeleid en kan daardoor verkeerd reageren omdat het verhaal niet volledig binnen komt.
En over het tweede stuk, tot voor kort werden vrouwen met autisme juist ontzettend vaak gemisdiagnoaticeerd. Bijvoorbeeld met borderline. Of klachten als depressie of angststoornissen werden gezien als de hoofddiagnose, waardoor de eigenenlijke oorzaak, het autisme, werd gemist en de behandeling niet werkte.
Het kan zijn dat het daardoor nu even de verkeerde kant uit doorslaat, maar ik denk dat dat vanzelf zal uitbalanceren. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat er nooit meer misdiagnosissen zullen zijn.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 12 april 2022 om 13:47
Een neurotypisch persoon bestaat niet.
Die term wekt de suggestie dat je een groep "normalen" hebt en een groep mensen "met andere hersenen" maar dat is nooit aangetoond of onderbouwd.
De hersenen van twee ADHD'ers verschillen net zo veel, of zelfs meer, dan die van een ADHD'er en een niet-ADHD'er.
Op die manier denken is ook inherent aan het classificeren van mensen. Je maakt een hokje, sommige mensen passen in dat hokje en automatisch denken de mensen in het hokje dat ze in vele opzichten anders zijn dan de andere mensen. Het kan een compleet random hokje zijn. En dat is hoe diagnostiek werkt, je neemt een groep symptomen en creëert op basis daarvan een hokje.
De overlap en comorbiditeit met andere hokjes is zeer groot, de scheiding tussen hokjes is puur statistisch.
De realiteit is heel anders. Ieder mens heeft zijn eigen uitdagingen en beperkingen. Waar je precies vastloopt is door vele omstandigheden bepaald.
Belangrijk om te weten is: er is bij gedragssymptomen niet per definitie sprake van een ziekte of afwijkingen in de persoon zelf.
Kijk bijvoorbeeld vanuit een systemisch perspectief, dan zie je veel overeenkomsten in gezinnen waar iemand een diagnose ADHD of ASS heeft. Is het dan wel echt een individuele afwijking, daar wordt nu alweer anders naar gekeken dan pakweg 20 jaar terug. Het diagnosticeren van kinderen wil men zelfs nu helemaal vanaf, omdat het een zwaar vertekend beeld geeft van wat gezinsdynamiek doet met kinderen en omdat kinderen veel te veel zware medicatie krijgen toegediend.
Die term wekt de suggestie dat je een groep "normalen" hebt en een groep mensen "met andere hersenen" maar dat is nooit aangetoond of onderbouwd.
De hersenen van twee ADHD'ers verschillen net zo veel, of zelfs meer, dan die van een ADHD'er en een niet-ADHD'er.
Op die manier denken is ook inherent aan het classificeren van mensen. Je maakt een hokje, sommige mensen passen in dat hokje en automatisch denken de mensen in het hokje dat ze in vele opzichten anders zijn dan de andere mensen. Het kan een compleet random hokje zijn. En dat is hoe diagnostiek werkt, je neemt een groep symptomen en creëert op basis daarvan een hokje.
De overlap en comorbiditeit met andere hokjes is zeer groot, de scheiding tussen hokjes is puur statistisch.
De realiteit is heel anders. Ieder mens heeft zijn eigen uitdagingen en beperkingen. Waar je precies vastloopt is door vele omstandigheden bepaald.
Belangrijk om te weten is: er is bij gedragssymptomen niet per definitie sprake van een ziekte of afwijkingen in de persoon zelf.
Kijk bijvoorbeeld vanuit een systemisch perspectief, dan zie je veel overeenkomsten in gezinnen waar iemand een diagnose ADHD of ASS heeft. Is het dan wel echt een individuele afwijking, daar wordt nu alweer anders naar gekeken dan pakweg 20 jaar terug. Het diagnosticeren van kinderen wil men zelfs nu helemaal vanaf, omdat het een zwaar vertekend beeld geeft van wat gezinsdynamiek doet met kinderen en omdat kinderen veel te veel zware medicatie krijgen toegediend.
dinsdag 12 april 2022 om 13:54
Veel dingen zijn zo herkenbaar voor mij die hier geschreven worden. Heb nu echt het gevoel dat ik er beter toch iets mee kan doen want anders blijf ik er ook maar mee rondlopen en wordt het alleen maar erger. Want hoe ouder ik wordt, hoe sterker mijn gevoel. Ik voel me ook zo anders dan leeftijdsgenoten, dat ik denk zo ver ben ik nog helemaal niet mentaal gezien. De meeste vrienden die ik heb zijn ook een stukje jonger dan ik.
Ik denk ook dat het voor een psycholoog ook lastig is want als ik er zelf al mijn vinger niet op kan leggen hoe moet een psycholoog het dan wel weten? Heb er de afgelopen jaren wel vaker aan gedacht om hulp te zoeken maar dan vraag ik me toch steeds af maar hoe kan een vreemde mij dan helpen als ik het zelf niet eens duidelijk heb.
Ik denk ook dat het voor een psycholoog ook lastig is want als ik er zelf al mijn vinger niet op kan leggen hoe moet een psycholoog het dan wel weten? Heb er de afgelopen jaren wel vaker aan gedacht om hulp te zoeken maar dan vraag ik me toch steeds af maar hoe kan een vreemde mij dan helpen als ik het zelf niet eens duidelijk heb.
dinsdag 12 april 2022 om 15:01
Een psycholoog heeft doorgeleerd voor ‘vreemden helpen die zichzelf niet kunnen helpen’. Net zoals je naar de huisarts gaat als je niet weet waar je buikpijn vandaan komt.Graze schreef: ↑12-04-2022 13:54Veel dingen zijn zo herkenbaar voor mij die hier geschreven worden. Heb nu echt het gevoel dat ik er beter toch iets mee kan doen want anders blijf ik er ook maar mee rondlopen en wordt het alleen maar erger. Want hoe ouder ik wordt, hoe sterker mijn gevoel. Ik voel me ook zo anders dan leeftijdsgenoten, dat ik denk zo ver ben ik nog helemaal niet mentaal gezien. De meeste vrienden die ik heb zijn ook een stukje jonger dan ik.
Ik denk ook dat het voor een psycholoog ook lastig is want als ik er zelf al mijn vinger niet op kan leggen hoe moet een psycholoog het dan wel weten? Heb er de afgelopen jaren wel vaker aan gedacht om hulp te zoeken maar dan vraag ik me toch steeds af maar hoe kan een vreemde mij dan helpen als ik het zelf niet eens duidelijk heb.
dinsdag 12 april 2022 om 17:14
Mensen lijken in de basis op elkaar qua patronen waarin we denken, voelen en leven. En qua ontwikkelingsproblematiek heb je eigenlijk maar een paar 'smaken.'
Daarom heeft een psycholoog daar eigenlijk altijd wel kennis van en ervaring mee. Al heb je wel trends in de diagnostiek en behandeling vanuit het Nederlands zorgstelsel en de hele westerse benadering van de gezondheidszorg waarin autisme en ADHD diagnoses de afgelopen decennia nogal sterk prevaleren. Als je therapeuten treft van voor die tijd staan die er vaak wat genuanceerder in.
Maargoed zelfs een basispsycholoog die net van school komt kan daardoor effectief iemand diagnosticeren en behandelen volgens de laatste inzichten.
Als mens zelf zit je eigenlijk opgesloten in je eigen systeem van onbewuste overtuigingen die zijn gevormd door je ervaringen, het verhaal over jezelf dat je ouders en anderen je vertellen, je beleving van de wereld en je karakter. En je hebt allerlei blinde vlekken die je verhinderen om een objectieve blik op jezelf te verkrijgen. Software kan ook niet een probleem in zichzelf diagnosticeren en herprogrammeren. Dit is hetzelfde principe.
Daarom heeft een psycholoog daar eigenlijk altijd wel kennis van en ervaring mee. Al heb je wel trends in de diagnostiek en behandeling vanuit het Nederlands zorgstelsel en de hele westerse benadering van de gezondheidszorg waarin autisme en ADHD diagnoses de afgelopen decennia nogal sterk prevaleren. Als je therapeuten treft van voor die tijd staan die er vaak wat genuanceerder in.
Maargoed zelfs een basispsycholoog die net van school komt kan daardoor effectief iemand diagnosticeren en behandelen volgens de laatste inzichten.
Als mens zelf zit je eigenlijk opgesloten in je eigen systeem van onbewuste overtuigingen die zijn gevormd door je ervaringen, het verhaal over jezelf dat je ouders en anderen je vertellen, je beleving van de wereld en je karakter. En je hebt allerlei blinde vlekken die je verhinderen om een objectieve blik op jezelf te verkrijgen. Software kan ook niet een probleem in zichzelf diagnosticeren en herprogrammeren. Dit is hetzelfde principe.
dinsdag 12 april 2022 om 17:37
Ik ben 26 jaar en heb vorig jaar het diagnosetraject doorlopen, ik stond wel 9 maand op de wachtlijst. Dus als je het wil uitzoeken, meld je dan bij de huisarts!Graze schreef: ↑12-04-2022 13:54Veel dingen zijn zo herkenbaar voor mij die hier geschreven worden. Heb nu echt het gevoel dat ik er beter toch iets mee kan doen want anders blijf ik er ook maar mee rondlopen en wordt het alleen maar erger. Want hoe ouder ik wordt, hoe sterker mijn gevoel. Ik voel me ook zo anders dan leeftijdsgenoten, dat ik denk zo ver ben ik nog helemaal niet mentaal gezien. De meeste vrienden die ik heb zijn ook een stukje jonger dan ik.
Ik denk ook dat het voor een psycholoog ook lastig is want als ik er zelf al mijn vinger niet op kan leggen hoe moet een psycholoog het dan wel weten? Heb er de afgelopen jaren wel vaker aan gedacht om hulp te zoeken maar dan vraag ik me toch steeds af maar hoe kan een vreemde mij dan helpen als ik het zelf niet eens duidelijk heb.
De reden voor mij om het te laten onderzoeken was dat ik tegen problemen aanloop. Maar ik had zo'n onderbuikgevoel dat die problemen niet 'zomaar' waren ontstaan. Ik las toen in het NRC een artikel over autisme bij vrouwen, en toen viel het kwartje.
Tijdens het diagnosetraject zelf stellen ze heeeeel veeeeel vragen. In mijn geval met m'n moeder erbij (kan ook een partner zijn, vriend/vriendin, of niemand als je echt niemand hebt). Over hoe je als kind was, tiener en nu. Hoe zagen je vriendschappen uit, je band met je ouders, hoe ging je schooltijd, hoe ga je met je emoties om, etc. Echt van alles wat. Ze hadden bij mij ook vermoedens van ADHD dus ik heb later daar ook nog een test/interview voor gehad. Heb nu beide diagnoses gekregen, autisme en ADHD, en ben nu in behandeling.
zaterdag 28 mei 2022 om 08:39
Wow ik herken zoveel! Ik ben gediagnosticeerd met (flink) ADHD, ben sociaal (tot op zekere hoogte) en heb een hoog inlevingsvermogen.lollypopje schreef: ↑12-04-2022 11:00Toeb ik de diagnose kreeg
Okee flauw, er waren altijd wel vermoedens, maar ook veel waarin ik me niet herkende door het beeld dat je vooral in de media zag.
Ik ben meerdere keren vastgelopen in mijn leven en toen dat weer dreigde te gebeuren ben ik het uit gaan zoeken. Ik bleek autisme met sterke adhd kenmerken.
Ik ben een super sociale empathische en extraverte autist. Alles behalve het cliché plaatje dus.
Maar in nieuwe sociale situaties ben ik onzeker. Bij nieuwe mensen weet ik niet altijd goed mijn empathie te uiten en hoewel ik extravert ben ben ik ook heel prikkelgevoelig waardoor ik ook veel tijd alleen nodig heb.
Ik ben zeer stressgevoelig en kan slecht tegen controleverlies, waardoor de pandemie voor mij heel zwaar was. De controledrang is bij mij ook doorgeslagen naar ocd.
Daarnaast heb ik problemen met mijn executieve functies, waardoor ik het heel lastig vind om op gang te komen en bijvoorbeeld mijn huishouden te doen. Het is geen onwil, maar alsof ik op de rem sta en die rem er niet vanaf krijg. Wat erger is als ik moe ben.
Op mijn werk ben ik heel goed in orde scheppen in chaos, maar door mijn autisme kost me dat ook energie. Die energie is thuis op, waardoor het me daar niet lukt.
Mijn diagnose heeft me geleerd beter met mijn beperkingen om te gaan. Ik ben ook milder geworden naar mijzelf en lwg niet meer (onbewuste) druk op mijzelf dat ik hetzelfde kan als anderen. En, helaas maar waar, dit geld ook voor de buitenwereld. Door mijn diagnose kunnen zij het ook beter accepteren als ik nee moet zeggen of dat ik bepaalde dingen gewoon niet kan die voor anderen heel normaal zijn.
Ik heb ook best veel autistische trekken, heb ik nooit laten uitzoeken want gezien ik een goed empathisch vermogen heb, leek me dat autisme onmogelijk is..
maar nu ik dit lees twijfel ik. Want heb echt heel duidelijk ASS trekken. Buiten alle hele duidelijke Adhd symptomen (druk, chaotisch, Uber gevoelig, niet goed kunnen relativeren, geen filter, geen rem, erg impulsief, heftig in emoties) heb ik ook symptomen die ook bij ass zouden kunnen horen;
ik ben echt heel snel overprikkeld (wat natuurlijk ook bij adhd kan horen) , ik kan heel slecht tegen licht en geluid, kan me ontzettend irriteren aan mensen die bepaalde geluiden maken ook..
Ik kan niet goed tegen veranderingen en ook niet tegen verrassingen, dan raak ik echt van slag.
Alles moet voorspelbaar zijn
Ook ben ik sociaal gewoon echt niet tactisch en moeite contacten te onderhouden (wat misschien ook bij adhd past).
Toch kan ik echt heeeeeel sterk meevoelen met mensen, soms beetje TE , dan kan ik andermans problemen niet loslaten. Dit is geen aangepast gedrag. (Kan dit bij ass? )
zaterdag 28 mei 2022 om 09:50
Avea schreef: ↑28-05-2022 08:39Wow ik herken zoveel! Ik ben gediagnosticeerd met (flink) ADHD, ben sociaal (tot op zekere hoogte) en heb een hoog inlevingsvermogen.
Ik heb ook best veel autistische trekken, heb ik nooit laten uitzoeken want gezien ik een goed empathisch vermogen heb, leek me dat autisme onmogelijk is..
Buiten alle hele duidelijke Adhd symptomen (druk, chaotisch, Uber gevoelig, niet goed kunnen relativeren, geen filter, geen rem, erg impulsief, heftig in emoties) heb ik ook symptomen die ook bij ass zouden kunnen horen;
ik ben echt heel snel overprikkeld (wat natuurlijk ook bij adhd kan horen) , ik kan heel slecht tegen licht en geluid, kan me ontzettend irriteren aan mensen die bepaalde geluiden maken ook..
Ik kan niet goed tegen veranderingen en ook niet tegen verrassingen, dan raak ik echt van slag.
Alles moet voorspelbaar zijn
Ook ben ik sociaal gewoon echt niet tactisch en moeite contacten te onderhouden (wat misschien ook bij adhd past).
Toch kan ik echt heeeeeel sterk meevoelen met mensen, soms beetje TE , dan kan ik andermans problemen niet loslaten. Dit is geen aangepast gedrag. (Kan dit bij ass? )
Het kan allemaal hoor, maar heb je de criteria van de DSM er wel eens bij gepakt en denk je dat je daaraan voldoet (zoveel onder A, zoveel onder B )?
Want op zich kunnen best veel mensen zich herkennen in dingen die bij autisme voorkomen - zonder het te hebben, en zeker bij ADHD is er zoals je al zegt ook een deel overlap.
zaterdag 28 mei 2022 om 10:14
Hey, nee eigenlijk niet.OohBoy schreef: ↑28-05-2022 09:50Het kan allemaal hoor, maar heb je de criteria van de DSM er wel eens bij gepakt en denk je dat je daaraan voldoet (zoveel onder A, zoveel onder B )?
Want op zich kunnen best veel mensen zich herkennen in dingen die bij autisme voorkomen - zonder het te hebben, en zeker bij ADHD is er zoals je al zegt ook een deel overlap.
Kan ik die criteria gewoon op internet vinden?
Klopt veel overlap, maar ook veel verschillen met andere adhders die juist van onverwachte dingen houden.
Maar goed, zoveel lijkt op elkaar en zoveel overlapt en heb ook weer hechtingsproblematiek dus ingewikkeld allemaal.
Vroeg het me ineens zomaar af.
zaterdag 28 mei 2022 om 10:14
Hey, nee eigenlijk niet.OohBoy schreef: ↑28-05-2022 09:50Het kan allemaal hoor, maar heb je de criteria van de DSM er wel eens bij gepakt en denk je dat je daaraan voldoet (zoveel onder A, zoveel onder B )?
Want op zich kunnen best veel mensen zich herkennen in dingen die bij autisme voorkomen - zonder het te hebben, en zeker bij ADHD is er zoals je al zegt ook een deel overlap.
Kan ik die criteria gewoon op internet vinden?
Klopt veel overlap, maar ook veel verschillen met andere adhders die juist van onverwachte dingen houden.
Maar goed, zoveel lijkt op elkaar en zoveel overlapt en heb ook weer hechtingsproblematiek door onveilige jeugd, dus ingewikkeld allemaal.
Vroeg het me ineens zomaar af.
Mijn vader heeft trouwens echt hele opvallende ADHD en autisme trekken maar nooit gediagnosticeerd.
zaterdag 28 mei 2022 om 10:30
Dit zijn de criteria: https://hulpgids.nl/informatie/ziektebe ... oornis-dsm
En:
De diagnose wordt gesteld wanneer je voldoet aan alle kenmerken genoemd in domein A en 2 van de 4 kenmerken in domein B.
Sidenote: ik bedoel absoluut niet dat je jezelf hiermee kunt diagnosticeren hè, zo’n onderzoek duurt niet voor niets uren, maar het geeft je misschien een beetje beter beeld.
En:
De diagnose wordt gesteld wanneer je voldoet aan alle kenmerken genoemd in domein A en 2 van de 4 kenmerken in domein B.
Sidenote: ik bedoel absoluut niet dat je jezelf hiermee kunt diagnosticeren hè, zo’n onderzoek duurt niet voor niets uren, maar het geeft je misschien een beetje beter beeld.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
