
Wat heb ik?
vrijdag 7 februari 2025 om 19:48
Van jongs af aan heb ik een sterke rechtvaardigheidsgevoel. En daardoor was ik vroeger ook veel in conflict met mijn ouders. Zij hebben veel onrechtvaardige dingen gedaan, waar ik nu als volwassene nog boos om word als ik er aan terugdenk. Maar zij waren ook erg autoritair als in 'wij zijn de ouders dus je doet wat we zeggen' 'jij bent maar een kind en wij bepalen, jij hebt alleen maar te luisteren' hoe onrechtvaardig het ook was. Ik werd ook gepest op school. Door mijn frustraties, onbegrepen gevoel en machteloosheid, door het pesten maar ook vooral mijn thuissituatie, kon ik thuis van 0 naar 100 gaan in woedeuitbarstingen. Veel trammelant thuis, want ik werd dan hard gestraft waardoor ik me nog machtelozer voelde. Op mijn 10e kreeg ik een diagnose, pdd nos, een vorm van autisme. Ik moest hierover spreekbeurten geven op school zodat andere kinderen mij zouden begrijpen, thuis kreeg ik pilletjes om rustiger te blijven en uitbarstingen te voorkomen. Thuis deden mijn ouders niet anders tegen mij, ik had een issue en niet zij, het kon toch niet zijn dat de normale mensen zich aan mij moesten aanpassen. Wel kreeg ik kaartjes met dagschemas want als autist zou ik vast routine en voorspelbaarheid nodig hebben.
In mijn puberteit kreeg ik een relatie en hij was de eerste die van dichtbij meemaakte hoe ik soms minderwaardig werd behandeld, hij werd daardoor ook vaak indirect benadeeld. Bij zijn ouders was ik wel gelijkwaardig en voelde ik me fijn. Ik was daardoor heel vaak bij mijn vriendje en ik bloeide op, ik kreeg toen een bevestiging dat het niet allemaal aan mij lag maar dat andere mensen bepaalde dingen ook heel oneerlijk vonden. Ik ging op mijn 20e opnieuw naar de huisarts omdat ik wel wilde weten of ik daadwerkelijk pdd nos had. Ik kreeg testen, puur op pdd nos, waaruit bleek dat ik dat niet heb.
Inmiddels ben ik weer een stukje ouder en heb nog altijd die rechtvaardigheidsgevoel. Ik kom op voor mezelf en voor ieder ander en dan maakt het niet uit tegen wie of wat. Ben redelijk introvert, maar heel assertief en durf Iedereen aan te spreken. Pieker nooit, nuchtere instelling, slaap goed. Korte spanningsboog, nog nooit een boek uitgelezen, daar kan ik mijn aandacht niet bij houden. Ik hou van spontane acties, verrassingen, een vliegticket boeken en pas op het vliegveld horen waar ik heen ga Voor mijn vriend, zonder enige diagnose, is dat een nachtmerrie. Een dagschema is het laatste waar ik behoefte aan heb.
Maar wat is er dan mis met mij? Ik ging weer Googlen naar pdd nos en kwam er recent achter dat dat helemaal geen vorm van autisme is, maar een containerbegrip voor mensen met kenmerken van autisme, maar te weinig voor de diagnose. Sterker, de diagnose pdd nos wordt al meer dan 10 jaar niet meer gegeven omdat het niets zegt. Iedereen die mij uit mijn jeugd kent, denkt waarschijnlijk nog dat ik autistisch ben zoals ik dat als kind aan iedereen moest vertellen. Ik heb dit verder redelijk achter me gelaten, maar soms vraag ik me af of er niet iets 'anders' met mij is. Omdat ik vroeger wel veel moeilijkheden heb gehad en op allerlei therapieën ben gezet omdat ik zo 'anders' was. Ik ben benieuwd of jullie ideeën hebben waarop ik mezelf zou kunnen laten testen. Ik zou niet weten met wat voor vraag ik nu bij de huisarts moet komen en dit blijft voor mij een grote vraagstuk uit mijn jeugd.
In mijn puberteit kreeg ik een relatie en hij was de eerste die van dichtbij meemaakte hoe ik soms minderwaardig werd behandeld, hij werd daardoor ook vaak indirect benadeeld. Bij zijn ouders was ik wel gelijkwaardig en voelde ik me fijn. Ik was daardoor heel vaak bij mijn vriendje en ik bloeide op, ik kreeg toen een bevestiging dat het niet allemaal aan mij lag maar dat andere mensen bepaalde dingen ook heel oneerlijk vonden. Ik ging op mijn 20e opnieuw naar de huisarts omdat ik wel wilde weten of ik daadwerkelijk pdd nos had. Ik kreeg testen, puur op pdd nos, waaruit bleek dat ik dat niet heb.
Inmiddels ben ik weer een stukje ouder en heb nog altijd die rechtvaardigheidsgevoel. Ik kom op voor mezelf en voor ieder ander en dan maakt het niet uit tegen wie of wat. Ben redelijk introvert, maar heel assertief en durf Iedereen aan te spreken. Pieker nooit, nuchtere instelling, slaap goed. Korte spanningsboog, nog nooit een boek uitgelezen, daar kan ik mijn aandacht niet bij houden. Ik hou van spontane acties, verrassingen, een vliegticket boeken en pas op het vliegveld horen waar ik heen ga Voor mijn vriend, zonder enige diagnose, is dat een nachtmerrie. Een dagschema is het laatste waar ik behoefte aan heb.
Maar wat is er dan mis met mij? Ik ging weer Googlen naar pdd nos en kwam er recent achter dat dat helemaal geen vorm van autisme is, maar een containerbegrip voor mensen met kenmerken van autisme, maar te weinig voor de diagnose. Sterker, de diagnose pdd nos wordt al meer dan 10 jaar niet meer gegeven omdat het niets zegt. Iedereen die mij uit mijn jeugd kent, denkt waarschijnlijk nog dat ik autistisch ben zoals ik dat als kind aan iedereen moest vertellen. Ik heb dit verder redelijk achter me gelaten, maar soms vraag ik me af of er niet iets 'anders' met mij is. Omdat ik vroeger wel veel moeilijkheden heb gehad en op allerlei therapieën ben gezet omdat ik zo 'anders' was. Ik ben benieuwd of jullie ideeën hebben waarop ik mezelf zou kunnen laten testen. Ik zou niet weten met wat voor vraag ik nu bij de huisarts moet komen en dit blijft voor mij een grote vraagstuk uit mijn jeugd.
vrijdag 7 februari 2025 om 19:54
Waarom is er perse iets mis met jou? En waarom heb je daar een label voor nodig?
Als dit toch is wie je bent, dan is dat toch zo?
Of stoor je jezelf eraan dat je constant opkomt voor rechtvaardigheid? Dan kun je wel oefenen om dat wat vaker los te laten. In de loop van de jaren heb ik ook wel geleerd dingen los te laten.
Als dit toch is wie je bent, dan is dat toch zo?
Of stoor je jezelf eraan dat je constant opkomt voor rechtvaardigheid? Dan kun je wel oefenen om dat wat vaker los te laten. In de loop van de jaren heb ik ook wel geleerd dingen los te laten.
vrijdag 7 februari 2025 om 19:56
Ik heb inderdaad ook geleerd om dat wat meer los te laten. Of in elk geval om daar anders mee om te gaan. Het heeft me in het verleden wel eens banen gekost, maar ik ben daar nu veel tactischer in.TinyTiny schreef: ↑07-02-2025 19:54Waarom is er perse iets mis met jou? En waarom heb je daar een label voor nodig?
Als dit toch is wie je bent, dan is dat toch zo?
Of stoor je jezelf eraan dat je constant opkomt voor rechtvaardigheid? Dan kun je wel oefenen om dat wat vaker los te laten. In de loop van de jaren heb ik ook wel geleerd dingen los te laten.
vrijdag 7 februari 2025 om 20:49
Zou de drang om voor anderen op te komen iets te maken kunnen hebben met jouw pestverleden? Dat er nog een bepaalde trigger zit waardoor het bijna persoonlijk voelt als je onrecht ziet? Dat rechtvaardigheidsgevoel heeft dan misschien meer met jezelf te maken dan met de ander. Alsnog een mooie eigenschap hoor, maar je hoeft niet altijd iedereen te “redden”.
Door te werken aan meer zelfliefde/acceptatie wordt het makkelijker om uit het oude verhaal te stappen. En jouw eigen verhaal te schrijven.
Door te werken aan meer zelfliefde/acceptatie wordt het makkelijker om uit het oude verhaal te stappen. En jouw eigen verhaal te schrijven.
vrijdag 7 februari 2025 om 21:20
vrijdag 7 februari 2025 om 21:30
Pdd-nos is ook nogal een hint naar autisme.
Al begreep ik laatst dat die term/diagnose nu niet meer bestaat, dat het geen autisme is, niet genoeg kenmerken om diagnose autisme te stellen.
Maar vroeger werd wel gegeven aan iemand met veel autistische kenmerken maar niet genoeg. Nu heb je daar geen naam meer voor.
Als je zoals je lijkt te tikken, tegen dingen aan loopt/blijft hopen zou ik naar de huisarts gaan en dat voorleggen, ook de Pds-nos erbij vermelden en dan kijken wat die zegt?

Al begreep ik laatst dat die term/diagnose nu niet meer bestaat, dat het geen autisme is, niet genoeg kenmerken om diagnose autisme te stellen.
Maar vroeger werd wel gegeven aan iemand met veel autistische kenmerken maar niet genoeg. Nu heb je daar geen naam meer voor.
Als je zoals je lijkt te tikken, tegen dingen aan loopt/blijft hopen zou ik naar de huisarts gaan en dat voorleggen, ook de Pds-nos erbij vermelden en dan kijken wat die zegt?
missnuada wijzigde dit bericht op 07-02-2025 21:32
21.71% gewijzigd
vrijdag 7 februari 2025 om 21:32
Het valt gewoon onder autisme hoor.MissNuada schreef: ↑07-02-2025 21:30Pdd-nos is ook nogal een hint naar autisme.![]()
Al begreep ik laatst dat die term/diagnose nu niet meer bestaat, dat het geen autisme is, niet genoeg kenmerken om diagnose autisme te stellen.
Maar vroeger werd wel gegeven aan iemand met veel autistische kenmerken maar niet genoeg. Nu heb je daar geen naam meer voor.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 7 februari 2025 om 21:33
vrijdag 7 februari 2025 om 21:36
Volgens mij is het iets gecompliceerder dan dat, omdat bij het afschaffen van de verschillende vormen van ASS ook de criteria enigszins veranderd zijn.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 7 februari 2025 om 21:41
Tegen mij is ooit gezegd dat als er zo met je is omgegaan het heel lastig is om de kluwen gedrag voorkomend uit diagnose- trauma respons- verkeerde coping mechanismes te ontwarren en dat je beter kunt focussen op waar je in het hier en nu tegenaan loopt.
Dus ik zou als ik jou was een maand of week opschrijven wat voor negatieve emoties je in welke situatie ervaart en daar hulp voor vragen.
Dan komt de rest vanzelf.
Dus ik zou als ik jou was een maand of week opschrijven wat voor negatieve emoties je in welke situatie ervaart en daar hulp voor vragen.
Dan komt de rest vanzelf.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
vrijdag 7 februari 2025 om 21:46
Ik ken meerdere mensen met deze diagnose en vind ze geen van allen autistisch.
Er zit wel veel overlap in de gezinssituatie waar ze uitkomen, autoritaire, soms hypergevoelige ouders (weinig tolerantie) en 1 kind in het gezin wat daar voortdurend tegen in opstand komt. Die kreeg dan de diagnose PDD-NOS.
Toevallig meerdere vrienden van mij (kennen elkaar niet) met zo'n verleden zijn ook op onderzoek uitgegaan en hebben zich alledrie laten onderzoeken op autisme. En idd geen autisme. Maar wel getraumatiseerd, door een verleden in een gezin met emotionele verwaarlozing, soms geestelijke en fysieke mishandeling.
Het kan zijn dat je persoonlijkheid gevormd is door overlevingsmechanismen. Dit merk je zelf vrijwel niet, hooguit dat je soms anders dan anderen bent of te extreem reageert in bepaalde situaties, of anders dan men zou verwachten. Her kan zijn dat je bepaalde gevoelens of kwetsbaarheid niet kan voelen, mocht er sprake zijn van trauma.
Ik had dat, was een extreem rationeel persoon en enorm strijdbaar in conflicten en bij onrecht, dan ga ik tot het gaatje ook al leidt het tot ontslag. Ik had ook geen enkele moeite met dingen die anderen eng of spannend vinden, altijd een grote bek. Na traumatherapie ben ik een weekdier geworden, een totaal ander mens. Maar wel "normaler" en ik voel nu veel meer dingen, ik huil vaker, en ik heb niet meer de boosheid over het verleden, het is nu verwerkt.
Tegenwoordig hadden ze bij jou en mij en mijn vrienden veel meer gekeken naar de thuissituatie ipv zulke diagnoses te stellen (waar je niets aan hebt). Ik ken mensen die naar speciaal onderwijs moesten wegens zulke diagnoses en die hebben een heel laag zelfbeeld erdoor gekregen. Heel moeilijk om daarvan echt goed te herstellen.
Maar je kan dus zeker wel dingen laten onderzoeken, mijn eigen therapeut en die van betreffende vrienden vonden het allemaal een legitieme vraag en zoektocht. Het gaat toch voor een deel over je identiteit en het verwerken van je jeugd dus tamelijk essentieel om er iets mee te doen.
Het kan wel nieuwe dilemma's opleveren in de relatie met je ouders en het kan pijn of onmacht oprakelen waar je misschien moeilijk raad mee weet.
Er zit wel veel overlap in de gezinssituatie waar ze uitkomen, autoritaire, soms hypergevoelige ouders (weinig tolerantie) en 1 kind in het gezin wat daar voortdurend tegen in opstand komt. Die kreeg dan de diagnose PDD-NOS.
Toevallig meerdere vrienden van mij (kennen elkaar niet) met zo'n verleden zijn ook op onderzoek uitgegaan en hebben zich alledrie laten onderzoeken op autisme. En idd geen autisme. Maar wel getraumatiseerd, door een verleden in een gezin met emotionele verwaarlozing, soms geestelijke en fysieke mishandeling.
Het kan zijn dat je persoonlijkheid gevormd is door overlevingsmechanismen. Dit merk je zelf vrijwel niet, hooguit dat je soms anders dan anderen bent of te extreem reageert in bepaalde situaties, of anders dan men zou verwachten. Her kan zijn dat je bepaalde gevoelens of kwetsbaarheid niet kan voelen, mocht er sprake zijn van trauma.
Ik had dat, was een extreem rationeel persoon en enorm strijdbaar in conflicten en bij onrecht, dan ga ik tot het gaatje ook al leidt het tot ontslag. Ik had ook geen enkele moeite met dingen die anderen eng of spannend vinden, altijd een grote bek. Na traumatherapie ben ik een weekdier geworden, een totaal ander mens. Maar wel "normaler" en ik voel nu veel meer dingen, ik huil vaker, en ik heb niet meer de boosheid over het verleden, het is nu verwerkt.
Tegenwoordig hadden ze bij jou en mij en mijn vrienden veel meer gekeken naar de thuissituatie ipv zulke diagnoses te stellen (waar je niets aan hebt). Ik ken mensen die naar speciaal onderwijs moesten wegens zulke diagnoses en die hebben een heel laag zelfbeeld erdoor gekregen. Heel moeilijk om daarvan echt goed te herstellen.
Maar je kan dus zeker wel dingen laten onderzoeken, mijn eigen therapeut en die van betreffende vrienden vonden het allemaal een legitieme vraag en zoektocht. Het gaat toch voor een deel over je identiteit en het verwerken van je jeugd dus tamelijk essentieel om er iets mee te doen.
Het kan wel nieuwe dilemma's opleveren in de relatie met je ouders en het kan pijn of onmacht oprakelen waar je misschien moeilijk raad mee weet.
vrijdag 7 februari 2025 om 21:51
vrijdag 7 februari 2025 om 21:54
Je praat echt poep.bijtie schreef: ↑07-02-2025 21:46Ik ken meerdere mensen met deze diagnose en vind ze geen van allen autistisch.
Er zit wel veel overlap in de gezinssituatie waar ze uitkomen, autoritaire, soms hypergevoelige ouders (weinig tolerantie) en 1 kind in het gezin wat daar voortdurend tegen in opstand komt. Die kreeg dan de diagnose PDD-NOS.
Toevallig meerdere vrienden van mij (kennen elkaar niet) met zo'n verleden zijn ook op onderzoek uitgegaan en hebben zich alledrie laten onderzoeken op autisme. En idd geen autisme. Maar wel getraumatiseerd, door een verleden in een gezin met emotionele verwaarlozing, soms geestelijke en fysieke mishandeling.
Het kan zijn dat je persoonlijkheid gevormd is door overlevingsmechanismen. Dit merk je zelf vrijwel niet, hooguit dat je soms anders dan anderen bent of te extreem reageert in bepaalde situaties, of anders dan men zou verwachten. Her kan zijn dat je bepaalde gevoelens of kwetsbaarheid niet kan voelen, mocht er sprake zijn van trauma.
Ik had dat, was een extreem rationeel persoon en enorm strijdbaar in conflicten en bij onrecht, dan ga ik tot het gaatje ook al leidt het tot ontslag. Ik had ook geen enkele moeite met dingen die anderen eng of spannend vinden, altijd een grote bek. Na traumatherapie ben ik een weekdier geworden, een totaal ander mens. Maar wel "normaler" en ik voel nu veel meer dingen, ik huil vaker, en ik heb niet meer de boosheid over het verleden, het is nu verwerkt.
Tegenwoordig hadden ze bij jou en mij en mijn vrienden veel meer gekeken naar de thuissituatie ipv zulke diagnoses te stellen (waar je niets aan hebt). Ik ken mensen die naar speciaal onderwijs moesten wegens zulke diagnoses en die hebben een heel laag zelfbeeld erdoor gekregen. Heel moeilijk om daarvan echt goed te herstellen.
Maar je kan dus zeker wel dingen laten onderzoeken, mijn eigen therapeut en die van betreffende vrienden vonden het allemaal een legitieme vraag en zoektocht. Het gaat toch voor een deel over je identiteit en het verwerken van je jeugd dus tamelijk essentieel om er iets mee te doen.
Het kan wel nieuwe dilemma's opleveren in de relatie met je ouders en het kan pijn of onmacht oprakelen waar je misschien moeilijk raad mee weet.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 7 februari 2025 om 21:57
Maar ze zijn dus ook niet autistisch.
Hoe TO eruit ziet weet ik niet maar de OP had ik zelf zo geschreven kunnen hebben dus daar maak ik niets geks uit op eerlijk gezegd.
En ik ben ook al niet autistisch.
Het idee dat er overal ongediagnosticeerde autisten met maskers op zouden rondlopen, blijf ik heel speciaal vinden.
vrijdag 7 februari 2025 om 22:00
Waarom?bijtie schreef: ↑07-02-2025 21:57Maar ze zijn dus ook niet autistisch.
Hoe TO eruit ziet weet ik niet maar de OP had ik zelf zo geschreven kunnen hebben dus daar maak ik niets geks uit op eerlijk gezegd.
En ik ben ook al niet autistisch.
Het idee dat er overal ongediagnosticeerde autisten met maskers op zouden rondlopen, blijf ik heel speciaal vinden.
Maar vooral: waarom vind jij het belangrijk om te melden dat jij mensen met deze diagnose niet autistisch vindt?
Waar baseer je dat op?
Hoe denk je dat ze aan die diagnose komen?
En ja, pdd-nos valt onder autisme.
Onsterfelijk Verheven
vrijdag 7 februari 2025 om 22:06
Pdd nos was een containerbegrip en de diagnose bestaat niet meer, is achterhaald.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
vrijdag 7 februari 2025 om 22:09
Dat baseer ik op het onderzoek dat ze hebben laten verrichten waaruit blijkt dat ze niet autistisch zijn.
Een diagnose PDD-NOS die je op je 14e kreeg nadat je in de vragenlijsten overal "AJAX" invulde en je ouders vertelden dat je onhandelbaar was en "uit het niets" woedeuitbarstingen kreeg, of een onderzoek nu een 32 jarige zichzelf heeft aangemeld die inmiddels kan vertellen dat zijn moeder verslaafd was aan kalmeringsmiddelen, hem aan de haren door de kamer sleepte en regelmatig buiten liet slapen. Welk onderzoek zou betrouwbaar zijn?
Er is e.e.a. veranderd in de diagnostiek van de jeugd de afgelopen 20 jaar en niet zonder reden. De validiteit en betrouwbaarheid ervan was bedroevend te noemen.
Waar baseer jij het op dat de TO autistisch overkomt?

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in