Psyche
alle pijlers
Wat heb ik?
vrijdag 7 februari 2025 om 19:48
Van jongs af aan heb ik een sterke rechtvaardigheidsgevoel. En daardoor was ik vroeger ook veel in conflict met mijn ouders. Zij hebben veel onrechtvaardige dingen gedaan, waar ik nu als volwassene nog boos om word als ik er aan terugdenk. Maar zij waren ook erg autoritair als in 'wij zijn de ouders dus je doet wat we zeggen' 'jij bent maar een kind en wij bepalen, jij hebt alleen maar te luisteren' hoe onrechtvaardig het ook was. Ik werd ook gepest op school. Door mijn frustraties, onbegrepen gevoel en machteloosheid, door het pesten maar ook vooral mijn thuissituatie, kon ik thuis van 0 naar 100 gaan in woedeuitbarstingen. Veel trammelant thuis, want ik werd dan hard gestraft waardoor ik me nog machtelozer voelde. Op mijn 10e kreeg ik een diagnose, pdd nos, een vorm van autisme. Ik moest hierover spreekbeurten geven op school zodat andere kinderen mij zouden begrijpen, thuis kreeg ik pilletjes om rustiger te blijven en uitbarstingen te voorkomen. Thuis deden mijn ouders niet anders tegen mij, ik had een issue en niet zij, het kon toch niet zijn dat de normale mensen zich aan mij moesten aanpassen. Wel kreeg ik kaartjes met dagschemas want als autist zou ik vast routine en voorspelbaarheid nodig hebben.
In mijn puberteit kreeg ik een relatie en hij was de eerste die van dichtbij meemaakte hoe ik soms minderwaardig werd behandeld, hij werd daardoor ook vaak indirect benadeeld. Bij zijn ouders was ik wel gelijkwaardig en voelde ik me fijn. Ik was daardoor heel vaak bij mijn vriendje en ik bloeide op, ik kreeg toen een bevestiging dat het niet allemaal aan mij lag maar dat andere mensen bepaalde dingen ook heel oneerlijk vonden. Ik ging op mijn 20e opnieuw naar de huisarts omdat ik wel wilde weten of ik daadwerkelijk pdd nos had. Ik kreeg testen, puur op pdd nos, waaruit bleek dat ik dat niet heb.
Inmiddels ben ik weer een stukje ouder en heb nog altijd die rechtvaardigheidsgevoel. Ik kom op voor mezelf en voor ieder ander en dan maakt het niet uit tegen wie of wat. Ben redelijk introvert, maar heel assertief en durf Iedereen aan te spreken. Pieker nooit, nuchtere instelling, slaap goed. Korte spanningsboog, nog nooit een boek uitgelezen, daar kan ik mijn aandacht niet bij houden. Ik hou van spontane acties, verrassingen, een vliegticket boeken en pas op het vliegveld horen waar ik heen ga Voor mijn vriend, zonder enige diagnose, is dat een nachtmerrie. Een dagschema is het laatste waar ik behoefte aan heb.
Maar wat is er dan mis met mij? Ik ging weer Googlen naar pdd nos en kwam er recent achter dat dat helemaal geen vorm van autisme is, maar een containerbegrip voor mensen met kenmerken van autisme, maar te weinig voor de diagnose. Sterker, de diagnose pdd nos wordt al meer dan 10 jaar niet meer gegeven omdat het niets zegt. Iedereen die mij uit mijn jeugd kent, denkt waarschijnlijk nog dat ik autistisch ben zoals ik dat als kind aan iedereen moest vertellen. Ik heb dit verder redelijk achter me gelaten, maar soms vraag ik me af of er niet iets 'anders' met mij is. Omdat ik vroeger wel veel moeilijkheden heb gehad en op allerlei therapieën ben gezet omdat ik zo 'anders' was. Ik ben benieuwd of jullie ideeën hebben waarop ik mezelf zou kunnen laten testen. Ik zou niet weten met wat voor vraag ik nu bij de huisarts moet komen en dit blijft voor mij een grote vraagstuk uit mijn jeugd.
In mijn puberteit kreeg ik een relatie en hij was de eerste die van dichtbij meemaakte hoe ik soms minderwaardig werd behandeld, hij werd daardoor ook vaak indirect benadeeld. Bij zijn ouders was ik wel gelijkwaardig en voelde ik me fijn. Ik was daardoor heel vaak bij mijn vriendje en ik bloeide op, ik kreeg toen een bevestiging dat het niet allemaal aan mij lag maar dat andere mensen bepaalde dingen ook heel oneerlijk vonden. Ik ging op mijn 20e opnieuw naar de huisarts omdat ik wel wilde weten of ik daadwerkelijk pdd nos had. Ik kreeg testen, puur op pdd nos, waaruit bleek dat ik dat niet heb.
Inmiddels ben ik weer een stukje ouder en heb nog altijd die rechtvaardigheidsgevoel. Ik kom op voor mezelf en voor ieder ander en dan maakt het niet uit tegen wie of wat. Ben redelijk introvert, maar heel assertief en durf Iedereen aan te spreken. Pieker nooit, nuchtere instelling, slaap goed. Korte spanningsboog, nog nooit een boek uitgelezen, daar kan ik mijn aandacht niet bij houden. Ik hou van spontane acties, verrassingen, een vliegticket boeken en pas op het vliegveld horen waar ik heen ga Voor mijn vriend, zonder enige diagnose, is dat een nachtmerrie. Een dagschema is het laatste waar ik behoefte aan heb.
Maar wat is er dan mis met mij? Ik ging weer Googlen naar pdd nos en kwam er recent achter dat dat helemaal geen vorm van autisme is, maar een containerbegrip voor mensen met kenmerken van autisme, maar te weinig voor de diagnose. Sterker, de diagnose pdd nos wordt al meer dan 10 jaar niet meer gegeven omdat het niets zegt. Iedereen die mij uit mijn jeugd kent, denkt waarschijnlijk nog dat ik autistisch ben zoals ik dat als kind aan iedereen moest vertellen. Ik heb dit verder redelijk achter me gelaten, maar soms vraag ik me af of er niet iets 'anders' met mij is. Omdat ik vroeger wel veel moeilijkheden heb gehad en op allerlei therapieën ben gezet omdat ik zo 'anders' was. Ik ben benieuwd of jullie ideeën hebben waarop ik mezelf zou kunnen laten testen. Ik zou niet weten met wat voor vraag ik nu bij de huisarts moet komen en dit blijft voor mij een grote vraagstuk uit mijn jeugd.
maandag 10 februari 2025 om 07:56
Geen idee wat je met deze post wil.Verbinder schreef: ↑10-02-2025 03:14Ik lees af en toe mee hier. Sorry Frost, als we teveel uitwijden in jouw topic.
@Solomio, ik had even een soort realisatie, wellicht is het niks maar ik dacht het toch gewoon te delen. Hopelijk is dat ok voor je.
Je vertelde eerder dat je liever graag zelf van je depressies af wil.
Toen ik het stukje las voelde ik even in mezelf alsof je afgesloten bent van een stukje ‘eigen’. Iets wat oorspronkelijk wel bij je hoort maar wat nu afgesloten is.
Doordat je zoekt in de wetenschappelijke hoek.
Aannames van mensen die geen wetenschappelijke grond hebben.
Je zou jezelf ahw blind kunnen staren op die kant- de wetenschappelijke.
En dat is lastig te herkennen, als er veel in geinvesteerd is.
Bedoel je dat mijn depressies veroorzaakt zouden worden doordat ik afgesloten ben van iets 'eigens'?
En dat komt dan doordat ik 'het zoek in de wetenschappelijke hoek'?
Je laatste opmerking suggereert dat ik niet zou openstaan voor iets anders, omdat ik nu eenmaal al zoveel geïnvesteerd heb in mijn wetenschaps-idee? Ofzo?
Ik lees jouw post als de zoveelste zwevert die mij weer komt vertellen dat ik 'teveel in mijn hoofd zit' en daardoor het contact met mijn lijf (en daarmee emoties) ben kwijtgeraakt, maar mss bedoel je het anders?
Als je het wel zo bedoelt: schaar je bij een groter wordende groep die in mijn idee hun hoofd te weinig gebruiken en daardoor vastgezogen zijn in kwaktherapietjes en zweefteven-geneuzel.
Ook bij depressies heeft de wetenschap gewoon effectieve behandelingen, dus waarom zou ik het daar niet zoeken?
Onsterfelijk Verheven
maandag 10 februari 2025 om 09:28
Dat laatste zal misschien wel meespelen ja.Elsy schreef: ↑09-02-2025 12:45Dat beklemmende heb/had ik ook. De ongeschreven regels heb ik nog steeds niet altijd door in Nederland en dat vind ik lastig. Vooral in combinatie met de duidelijkheid. Dan word ik ergens op aangesproken terwijl ik helemaal niet door had dat ik het anders had moeten doen. Ik vind de ongeschreven (sociale) regels meer dan in de andere landen waar ik woonde. Al komt dat misschien ook doordat het heel dichtbevolkt is.
Zo'n topic over niets willen voor je verjaardag en de lading die daar vaak aan hangt vind ik een voorbeeld van wat ik calvinistisch noem. Niet openlijk uitkomen voor je wensen of behoeften en ondertussen een geheime geldingsdrang hebben.
Sterk oordelen over wat fatsoen is en wat niet, dat hoort iedereen te weten maar je kan het niet gewoon zeggen. Dat is voor expats en migranten (en autisten) een mijnenveld.
maandag 10 februari 2025 om 10:59
Ja dat is precies wat ik ook heb. Je hoort het allemaal te weten maar het wordt niet verteldbijtie schreef: ↑10-02-2025 09:28Dat laatste zal misschien wel meespelen ja.
Zo'n topic over niets willen voor je verjaardag en de lading die daar vaak aan hangt vind ik een voorbeeld van wat ik calvinistisch noem. Niet openlijk uitkomen voor je wensen of behoeften en ondertussen een geheime geldingsdrang hebben.
Sterk oordelen over wat fatsoen is en wat niet, dat hoort iedereen te weten maar je kan het niet gewoon zeggen. Dat is voor expats en migranten (en autisten) een mijnenveld.
Het is ook niet dat ik het niet wil leren, alleen blijkbaar kan je het alleen leren door te ervaren en daar word ik angstig van.
maandag 10 februari 2025 om 11:55
Ik zie het als een poppenkast. Dat het verkeerd is om er niet aan mee te doen, wordt ons op school en werk geleerd, en met de beste bedoelingen zodat je kan deelnemen aan de samenleving. Maar als het je niet past blijf je een vreemde eend in de bijt en ga je je minderwaardig voelen.
Maar die angst en dat minderwaardigheidscomplex kan je wel vanaf komen. Kijk naar Elon Musk, Bill Gates, Steve Jobs, Jeff Bezos, ook zo gek als een deur sociaal onhandig maar daar kan je ook je voordeel mee doen. Als je anders naar de wereld kijkt dan het conventionele zit daar een enorme waarde in.
Maar die angst en dat minderwaardigheidscomplex kan je wel vanaf komen. Kijk naar Elon Musk, Bill Gates, Steve Jobs, Jeff Bezos, ook zo gek als een deur sociaal onhandig maar daar kan je ook je voordeel mee doen. Als je anders naar de wereld kijkt dan het conventionele zit daar een enorme waarde in.
maandag 10 februari 2025 om 12:03
Ja, ga nog ff door.Verbinder schreef: ↑10-02-2025 10:55@Solomio, ik schreef dit stukje omdat toen ik het topic las en het stukje zag over dat je liever van je depressies af wilde, dit omhoog kwam.
En ik bedoel er niet mee te zeggen dat je ervoor kiest om iets af te sluiten.
Zo’n mechanisme ( als dat het is) zit veel dieper.
Dus als ik dat afgeslotene nu maar weer openzet zijn mijn depressies verleden tijd?
Mss moet je gewoon ff schrijven wat je bedoelt.
Onsterfelijk Verheven
maandag 10 februari 2025 om 12:04
Ik wil dat soort dingen helemaal niet leren.
Onsterfelijk Verheven
maandag 10 februari 2025 om 12:08
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het moet leren om een goed persoon te zijn, want als mensen dit belangrijk vinden dan zal dat wel zo zijn. En ook al vind ik veel dingen onzin, als ik dan opmerkingen krijg dan heb ik er veel last van. Ik probeer er nog steeds een weg in te vinden
Ben vroeger ook op school gepest en niet geaccepteerd, dat zal er ook mee te maken hebben.
maandag 10 februari 2025 om 12:22
Het verleden hoeft niet je toekomst te bepalen. Het leven is zo voorbij, straks heb je de hele tijd in angst geleefd en dan boem dood einde.
Je denkt altijd dat je de enige bent die zich zo voelt en voelt je afgesneden van anderen maar dat is niet de realiteit, we zijn één dezelfde soort met onderlinge variaties. Als je de mensen leert wie je bent en hoe men met jou moet omgaan werkt dat voor mij prima.
Ik pas niet in constructies met arbeidscontracten waar ik anderen hun ego's moet oppeppen maar als zzp'er kan ik mijn eigen cirkel van mensen verzamelen waarin ik waarde bied.
Ik denk altijd: als ik geen angst voor afwijzing had, wat zou ik dan het liefste doen?
Angst is uiteindelijk maar gewoon aangeleerd door al die ervaringen uit onze jeugd. As je inmiddels 30 of 40 of 50 bent doet sociale uitsluiting je niet zo veel meer, behalve de pijn van vroeger aanraken. In feite is het slechts een handig signaal dat je op de verkeerde plek bent. Er zijn ook goede plekken en goede mensen.
Je denkt altijd dat je de enige bent die zich zo voelt en voelt je afgesneden van anderen maar dat is niet de realiteit, we zijn één dezelfde soort met onderlinge variaties. Als je de mensen leert wie je bent en hoe men met jou moet omgaan werkt dat voor mij prima.
Ik pas niet in constructies met arbeidscontracten waar ik anderen hun ego's moet oppeppen maar als zzp'er kan ik mijn eigen cirkel van mensen verzamelen waarin ik waarde bied.
Ik denk altijd: als ik geen angst voor afwijzing had, wat zou ik dan het liefste doen?
Angst is uiteindelijk maar gewoon aangeleerd door al die ervaringen uit onze jeugd. As je inmiddels 30 of 40 of 50 bent doet sociale uitsluiting je niet zo veel meer, behalve de pijn van vroeger aanraken. In feite is het slechts een handig signaal dat je op de verkeerde plek bent. Er zijn ook goede plekken en goede mensen.
maandag 10 februari 2025 om 16:00
Hier idem.Elsy schreef: ↑10-02-2025 12:08Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het moet leren om een goed persoon te zijn, want als mensen dit belangrijk vinden dan zal dat wel zo zijn. En ook al vind ik veel dingen onzin, als ik dan opmerkingen krijg dan heb ik er veel last van. Ik probeer er nog steeds een weg in te vinden
Mss is het ook een leeftijdding, ik weet niet hoe oud jij bent, maar ik ben 60 en heb ook lang het gevoel gehad dat ik dingen fout deed. Tegenwoordig vind ik steeds vaker dan anderen dingen fout doen.
Onsterfelijk Verheven
dinsdag 11 februari 2025 om 00:22
Wat ik eigenlijk echt bedoel is dat wellicht aan het begin van dit leven/ deze incarnatie van jou, een stukje ‘eigen’ automatisch is afgesloten en dat dat misschien weer geopend gaat worden.
Niet doordat je je minder zou richten op de wetenschappelijke kant maar door de veranderingen in de wereld.
dinsdag 11 februari 2025 om 05:04
Ah, kijk Solomio, daar is ze dan, je zweefteef.Verbinder schreef: ↑11-02-2025 00:22Wat ik eigenlijk echt bedoel is dat wellicht aan het begin van dit leven/ deze incarnatie van jou, een stukje ‘eigen’ automatisch is afgesloten en dat dat misschien weer geopend gaat worden.
Niet doordat je je minder zou richten op de wetenschappelijke kant maar door de veranderingen in de wereld.
dinsdag 11 februari 2025 om 05:52
Hier kan ik echt alleen maar verbijsterd mijn hoofd bij schudden.Verbinder schreef: ↑11-02-2025 00:22Wat ik eigenlijk echt bedoel is dat wellicht aan het begin van dit leven/ deze incarnatie van jou, een stukje ‘eigen’ automatisch is afgesloten en dat dat misschien weer geopend gaat worden.
Niet doordat je je minder zou richten op de wetenschappelijke kant maar door de veranderingen in de wereld.
Onsterfelijk Verheven
dinsdag 11 februari 2025 om 08:08
En dan te bedenken dat dit binnen mijn woongemeenschap tegenwoordig volstrekt normale teksten zijn.
Onsterfelijk Verheven
, maar mooi Bijtie!
dinsdag 11 februari 2025 om 16:54
Ik ben ongeveer de helft jonger
Het gaat nu steeds beter wat dat betreft, alleen als ik in Nederland ben komt het toch nog naar boven helaas.
dinsdag 11 februari 2025 om 16:58
Mooi geschreven!bijtie schreef: ↑10-02-2025 12:22Het verleden hoeft niet je toekomst te bepalen. Het leven is zo voorbij, straks heb je de hele tijd in angst geleefd en dan boem dood einde.
Je denkt altijd dat je de enige bent die zich zo voelt en voelt je afgesneden van anderen maar dat is niet de realiteit, we zijn één dezelfde soort met onderlinge variaties. Als je de mensen leert wie je bent en hoe men met jou moet omgaan werkt dat voor mij prima.
Ik pas niet in constructies met arbeidscontracten waar ik anderen hun ego's moet oppeppen maar als zzp'er kan ik mijn eigen cirkel van mensen verzamelen waarin ik waarde bied.
Ik denk altijd: als ik geen angst voor afwijzing had, wat zou ik dan het liefste doen?
Angst is uiteindelijk maar gewoon aangeleerd door al die ervaringen uit onze jeugd. As je inmiddels 30 of 40 of 50 bent doet sociale uitsluiting je niet zo veel meer, behalve de pijn van vroeger aanraken. In feite is het slechts een handig signaal dat je op de verkeerde plek bent. Er zijn ook goede plekken en goede mensen.
Ik pas ook beter als zzp’er 
En klopt dat sociale uitsluiting nu minder pijn doet. Alleen soms komt het gevoel ineens terug door iets wat gebeurt en dan is het even echt moeilijk. Is voor mij vooral in Nederland, al komt dat ook door de taal en geschiedenis daar denk ik.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
