Psyche
alle pijlers
Wat is genieten van het leven?
woensdag 25 januari 2023 om 23:11
Deze vraag houdt mij bezig. Ik hoor het andere mensen zeggen, zelf roep ik het ook weleens. Onlangs is een kennis overleden, kort voor z'n pensioendatum na een zeer kort ziekbed.
Mijn ouders hebben dezelfde leeftijd, ik sprak mijn moeder over dit overlijden en zij heeft een aantal keer gezegd dat je de dag moet plukken en moet genieten van het leven. Voor hen is dat op vakantie gaan, weekendje weg, uit eten en het financieel ruim hebben om dit te kunnen doen.
Ik ben 40, de afgelopen 10 jaar kinderen gekregen en dat gezin draait op volle touren. School/sporclubs/werken/huishouden etc. De 20 jaar daarvoor heb ik fases gehad met struggles, in mn familie vooral, therapie gevolgd, en tegelijkertijd ook mooie fases.
En dan terugkomen op mijn topictitel, wat is genieten van het leven? Waarom me dit bezighoudt denk ik: een veel te vroeg overleden kennis, m'n schoonvader die bijna 90 is en echt aftakelt, gedoe in de familie wat ik sinds kort losgelaten heb maar me veel tijd en energie heeft gekost afgelopen jaren, mn kinderen die steeds groter worden. Ik ben 40 en dat voelt alsof m'n jonge jaren voorbij zijn en ik echt ouder wordt. Dat ik nu toch echt moet gaan genieten van het leven, omdat ik me ineens besef dat ik niet meer jong ben en ik ook zomaar ineens dood kan gaan. Heb ik dan volop geleefd? Nee. Heb ik echt genoten? Op zekere momenten absoluut, maar lang niet zoveel als ik had gewild. En tegelijkertijd weet ik niet wat dat nou echt inhoudt. Ik heb een goed leven, financieel goed, mooi gezin, leuke baan. Niets op af te dingen, maar als ik eraan denk dat ik over 10 jaar echt 50 ben, of nog 10 jaar erbij en ik ben 60, dan heb ik in m'n leven heel veel gezorgd voor anderen, mezelf vaak opzij gezet, gezin en huishouden gerund, me ingezet in m'n werk...en dat voelt niet als 'voldaan' ofzo. Alsof ik veel meer met m'n leven wil doen, of had willen doen. En geen idee wat, want ik kan genieten van kleine dingen. En toch denk ik veel na, voel ik me soms een beetje down als ik eraan denk, want eigenlijk kabbelt mijn leven voort en ben ik heel bang dat als ik overlijdt ik zoveel kansen en mogelijkheden heb laten liggen. Alsof ik nog geen 50% uit het leven heb gehaald van wat eruit gehaald had kunnen worden. Maar ik kan het niet concreet maken.
Een warrig verhaal misschien, ik vind het lastig om woorden te geven aan mijn gedachten.
Hebben jullie een antwoord op de titel? Als je doodgaat, heb je dan alles uit het leven gehaald? Wat is genieten van het leven?
Mijn ouders hebben dezelfde leeftijd, ik sprak mijn moeder over dit overlijden en zij heeft een aantal keer gezegd dat je de dag moet plukken en moet genieten van het leven. Voor hen is dat op vakantie gaan, weekendje weg, uit eten en het financieel ruim hebben om dit te kunnen doen.
Ik ben 40, de afgelopen 10 jaar kinderen gekregen en dat gezin draait op volle touren. School/sporclubs/werken/huishouden etc. De 20 jaar daarvoor heb ik fases gehad met struggles, in mn familie vooral, therapie gevolgd, en tegelijkertijd ook mooie fases.
En dan terugkomen op mijn topictitel, wat is genieten van het leven? Waarom me dit bezighoudt denk ik: een veel te vroeg overleden kennis, m'n schoonvader die bijna 90 is en echt aftakelt, gedoe in de familie wat ik sinds kort losgelaten heb maar me veel tijd en energie heeft gekost afgelopen jaren, mn kinderen die steeds groter worden. Ik ben 40 en dat voelt alsof m'n jonge jaren voorbij zijn en ik echt ouder wordt. Dat ik nu toch echt moet gaan genieten van het leven, omdat ik me ineens besef dat ik niet meer jong ben en ik ook zomaar ineens dood kan gaan. Heb ik dan volop geleefd? Nee. Heb ik echt genoten? Op zekere momenten absoluut, maar lang niet zoveel als ik had gewild. En tegelijkertijd weet ik niet wat dat nou echt inhoudt. Ik heb een goed leven, financieel goed, mooi gezin, leuke baan. Niets op af te dingen, maar als ik eraan denk dat ik over 10 jaar echt 50 ben, of nog 10 jaar erbij en ik ben 60, dan heb ik in m'n leven heel veel gezorgd voor anderen, mezelf vaak opzij gezet, gezin en huishouden gerund, me ingezet in m'n werk...en dat voelt niet als 'voldaan' ofzo. Alsof ik veel meer met m'n leven wil doen, of had willen doen. En geen idee wat, want ik kan genieten van kleine dingen. En toch denk ik veel na, voel ik me soms een beetje down als ik eraan denk, want eigenlijk kabbelt mijn leven voort en ben ik heel bang dat als ik overlijdt ik zoveel kansen en mogelijkheden heb laten liggen. Alsof ik nog geen 50% uit het leven heb gehaald van wat eruit gehaald had kunnen worden. Maar ik kan het niet concreet maken.
Een warrig verhaal misschien, ik vind het lastig om woorden te geven aan mijn gedachten.
Hebben jullie een antwoord op de titel? Als je doodgaat, heb je dan alles uit het leven gehaald? Wat is genieten van het leven?
donderdag 26 januari 2023 om 08:31
Heb ooit een bijna dood ervaring gehad en bij mij kwam e en besef dat ik nog zoveel wilde doen (kan voor iedereen anders zijn natuurlijk). Mijn mentaliteit is nu ook: waarom zou ik iets niet doen? Alles wat me leuk lijkt probeer ik gewoon te doen. Niet uitstellen tot ooit een keer.
En het hoeft niet altijd groots te zijn, maar soms is het dat wel.
Zelf heb ik ook geen kinderen, maar denk dat je het daar ook prima op kan toepassen voor zowel grote als kleine dingen. Kind wil bijvoorbeeld X doen en lijkt je heel leuk samen? Waarom niet? Gaan we gewoon doen. Hoeft natuurlijk niet a la minuut als het wat groters is, maar kijk naar hoe je dat kunt regelen en ga er naartoe werken.
En het hoeft niet altijd groots te zijn, maar soms is het dat wel.
Zelf heb ik ook geen kinderen, maar denk dat je het daar ook prima op kan toepassen voor zowel grote als kleine dingen. Kind wil bijvoorbeeld X doen en lijkt je heel leuk samen? Waarom niet? Gaan we gewoon doen. Hoeft natuurlijk niet a la minuut als het wat groters is, maar kijk naar hoe je dat kunt regelen en ga er naartoe werken.
donderdag 26 januari 2023 om 08:35
Dat is voor iedereen anders. Ik kan een intens geluksmoment beleven als ik op de bank zit en een goede film kijk, of een lekkere thee uitprobeer, of mijn kinderen zie lachen. Een ander wordt weer heel gelukkig van zijn werk, sport of iets anders. Het belangrijkste is om te vinden waar jij gelukkig van wordt, zodat je heel veel geluksmomenten kan creëren.
donderdag 26 januari 2023 om 08:52
In huispak op de bank met wat lekkers en bak koffie Netflix kijken op een avond na een drukke dag
Op vakantie naar lekkere zon/zee/strand
Leuke werkdagen met leuke collega's
Met gezin naar leuk restaurantje gezellig tafelen
Spelletjes aan de grote tafel met gezin
Avondje bioscoop met vriendinnen
Mooie wandeling in frisse buitenlucht
Voor mij zijn al deze dingen genieten. Ik kom dagelijks wel aan genieten toe gelukkig. Voor mensen waarbij genieten meer in "kicks" zitten zal dat anders liggen.
Op vakantie naar lekkere zon/zee/strand
Leuke werkdagen met leuke collega's
Met gezin naar leuk restaurantje gezellig tafelen
Spelletjes aan de grote tafel met gezin
Avondje bioscoop met vriendinnen
Mooie wandeling in frisse buitenlucht
Voor mij zijn al deze dingen genieten. Ik kom dagelijks wel aan genieten toe gelukkig. Voor mensen waarbij genieten meer in "kicks" zitten zal dat anders liggen.
donderdag 26 januari 2023 om 09:01
Genieten is geen levensdoel. Het is het gevoel dat je je fijn voelt en comfortabel bent met wat je op dat moment doet. Daar kun je externe prikkels voor opzoeken als vakanties, uitjes, festivals, sport. Het kan ook zijn dat je met iemand bent op een moment waar je graag bij bent, kind, vriendin, partner, een dier. Het kan ook zijn dat je iets doet wat je een warm gevoel geeft: de zon op je huid, een kop koffie of thee, een bosje tulpen, de eerste sneeuwklokjes die je ziet bloeien buiten, een witte reiger ontdekken langs de kant van de sloot, de blik in de ogen van iemand als je iets doet waar diegene blij van wordt, iets op je werk wat lukt, wat leuk is, waar je iemand mee helpt.
Tegelijkertijd vind ik ook dat genieten een “luxe” is die niet iedereen zich kan permitteren. Het hangt sterk af van je omstandigheden, je gesteldheid fysiek maar ook mentaal. Wat ik bedoel is: genieten is niet iets wat je zou moeten, maar waarvoor je dankbaar kunt zijn dát je het kan.
Tegelijkertijd vind ik ook dat genieten een “luxe” is die niet iedereen zich kan permitteren. Het hangt sterk af van je omstandigheden, je gesteldheid fysiek maar ook mentaal. Wat ik bedoel is: genieten is niet iets wat je zou moeten, maar waarvoor je dankbaar kunt zijn dát je het kan.
.
donderdag 26 januari 2023 om 09:13
Genieten is voor mij in het moment zijn, als ik uit mijn hoofd ben. Dat uit mijn hoofd gaan, is niet iets dat vanzelf gaat maar heb inmiddels meer tools. Meer voelen, minder nadenken.
Mijn kindertijd was niet zo leuk maar ik genoot van muziek, tekenen en met vriendinnetjes spelen.
En daarna zijn er periodes geweest met pieken naar een periode waarin ik financieel best veel mogelijkheden had maar niet ten volle genoot. Het was een beetje zo-zo.
Na mijn veertigste ben ik op verschillende vlakken dingen anders gaan doen (uitgaan, daten, sport, letterlijk wildere haren aangroeien). Het gaf me het gevoel dat er (hopelijk en gezond) nog een heel leven voor me ligt.
Nu zit ik in een rustig vaarwater. Leer veel over mezelf. Dat is soms pijnlijk en verhelderend maar het meest hoopgevende is dat je wel degelijk meer aan jezelf kan veranderen dan ik dacht. Dat mijn gedachtes en ook gevoelsleven veranderen, dat ik bijvoorbeeld niet meer reactief van mijn emoties uitga maar dat ik ze leer te ‘ownen’. Dat geeft veel ruimte. En dat ik leer vooral tevreden te zijn zonder van kick naar kick te gaan.
Verder denk ik na over een carrière switch. Daarvoor ben ik een plan aan het opzetten. Ik heb een fijne geliefde waar ik enorm van geniet, bij hem ben ik helemaal mezelf en we hebben nog zoveel om samen te doen.
Ondanks de harde lessen heb ik het gevoel dat ik groei, dat maakt dat ik des te meer geniet.
Als ik in een mindere periode zit, dan schrijf ik elke dag op waar ik dankbaar voor ben en uit het hoofd gaan.
Mijn kindertijd was niet zo leuk maar ik genoot van muziek, tekenen en met vriendinnetjes spelen.
En daarna zijn er periodes geweest met pieken naar een periode waarin ik financieel best veel mogelijkheden had maar niet ten volle genoot. Het was een beetje zo-zo.
Na mijn veertigste ben ik op verschillende vlakken dingen anders gaan doen (uitgaan, daten, sport, letterlijk wildere haren aangroeien). Het gaf me het gevoel dat er (hopelijk en gezond) nog een heel leven voor me ligt.
Nu zit ik in een rustig vaarwater. Leer veel over mezelf. Dat is soms pijnlijk en verhelderend maar het meest hoopgevende is dat je wel degelijk meer aan jezelf kan veranderen dan ik dacht. Dat mijn gedachtes en ook gevoelsleven veranderen, dat ik bijvoorbeeld niet meer reactief van mijn emoties uitga maar dat ik ze leer te ‘ownen’. Dat geeft veel ruimte. En dat ik leer vooral tevreden te zijn zonder van kick naar kick te gaan.
Verder denk ik na over een carrière switch. Daarvoor ben ik een plan aan het opzetten. Ik heb een fijne geliefde waar ik enorm van geniet, bij hem ben ik helemaal mezelf en we hebben nog zoveel om samen te doen.
Ondanks de harde lessen heb ik het gevoel dat ik groei, dat maakt dat ik des te meer geniet.
Als ik in een mindere periode zit, dan schrijf ik elke dag op waar ik dankbaar voor ben en uit het hoofd gaan.
anoniem_63e20ea8ea23a wijzigde dit bericht op 26-01-2023 09:16
1.93% gewijzigd
donderdag 26 januari 2023 om 09:13
Je zou ook kunnen genieten van het zorgen voor je kinderen in deze levensfase. Dan geeft het zorgen misschien wat meer voldoening.
Wat ik denk te proeven in je verhaal is dat je iets als zingeving mist. Wat zingeving is, is voor iedereen anders. Voor de een is dat (vrijwilligers)werk waarbij je iets voor een ander betekent, voor de ander kan het juist de eigen ontwikkeling zijn, een studie, een hobby, sporten, muziek, lezen.
Wat is nou echt iets wat jij graag doet? Weet je dat? Misschien dat je daar meer tijd aan kunt gaan besteden.
Wat ik denk te proeven in je verhaal is dat je iets als zingeving mist. Wat zingeving is, is voor iedereen anders. Voor de een is dat (vrijwilligers)werk waarbij je iets voor een ander betekent, voor de ander kan het juist de eigen ontwikkeling zijn, een studie, een hobby, sporten, muziek, lezen.
Wat is nou echt iets wat jij graag doet? Weet je dat? Misschien dat je daar meer tijd aan kunt gaan besteden.
donderdag 26 januari 2023 om 09:18
Ik lees heel veel mooie dingen, bedankt voor het delen daarvan! Het helpt mij om anderen te lezen over dit onderwerp, en van gedachten te wisselen. Ik zit soms zo vast in mijn eigen denken en kringetje dat ik andere opties niet meer zie.
Ik heb genoeg momenten dat ik me besef dat ik gelukkig ben, dat zijn kleine dingen zoals enorm lachen met mn kinderen, dat de jongste tegen me aan kruipt, samen op vakantie op ons favorite plekje etc. Ik voel me niet ongelukkig.
De reacties lezend besef ik me in ieder geval 1 ding: ik heb mijn hele leven gezorgd voor anderen. In mijn gezin van herkomst werd dat van me gevraagd, ik ben gewend geraakt aan het in dienst staan van anderen en ook als dat praktisch niet meer nodig is, zit dat wel in mijn hoofd. Ik heb weinig echt voor mezelf gedaan, het waren gebaande paden, en nu leef ik in een gezin waar ik zeer dankbaar voor ben, maar sta ik ook in dienst van. Het loopt goed, we zijn gezond, blij en stabiel. En ik geniet daar zeker ook van, begrijp me niet verkeerd, maar ik heb eigenlijk een diepgeworteld gevoel dat ik nooit echt iets voor mezelf besloten heb. Dat zit hem juist niet in die kleine dingen, want ik plan bewust ontspanning voor mezelf zoals een massage, koffie drinken met een vriendin, alleen thuis zijn (heerlijk) en een goede wandeling maken.
Het is groter en juist dát kan ik niet concreet maken of onder woorden brengen. Kiezen wat je echt wil in je leven, er waren altijd omstandigheden waardoor ik deze vraag wegstopte. Is dat een reis maken, een cursus, een ander beroep...geen idee. En dat is toch suf? Dat je dit niet weet? En ik ben zo bang dat ik 'later' echt oud ben, dan kijk ik terug en denk ik "shit, er was zoveel mogelijk, maar ik heb het niet gedaan". En ik heb er bij wijze van nu al spijt van.
In mijn beleving is alles mogelijk, maar ik heb geen enkel idee wat en waar te beginnen.
Mijn jeugd was enerzijds leuk, ook een groot deel niet leuk met veel stress. De afgelopen 5 jaar heb ik intensieve therapie gevolgd, veel gelezen en geschreven, veel verwerkt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik losgekomen ben van bepaalde patronen, hoef ik niet meer voor anderen te zorgen (familie bijv) en dat geeft me ook veel rust. En tegelijkertijd...onrust, want ik had zoveel taken, vooral zorgtaken en dat heeft mij zo gevormd. Alsof ik maar voor 1 ding weggelegd ben en dat is zorgen. Maar dat wil ik helemaal niet!
Ik heb genoeg momenten dat ik me besef dat ik gelukkig ben, dat zijn kleine dingen zoals enorm lachen met mn kinderen, dat de jongste tegen me aan kruipt, samen op vakantie op ons favorite plekje etc. Ik voel me niet ongelukkig.
De reacties lezend besef ik me in ieder geval 1 ding: ik heb mijn hele leven gezorgd voor anderen. In mijn gezin van herkomst werd dat van me gevraagd, ik ben gewend geraakt aan het in dienst staan van anderen en ook als dat praktisch niet meer nodig is, zit dat wel in mijn hoofd. Ik heb weinig echt voor mezelf gedaan, het waren gebaande paden, en nu leef ik in een gezin waar ik zeer dankbaar voor ben, maar sta ik ook in dienst van. Het loopt goed, we zijn gezond, blij en stabiel. En ik geniet daar zeker ook van, begrijp me niet verkeerd, maar ik heb eigenlijk een diepgeworteld gevoel dat ik nooit echt iets voor mezelf besloten heb. Dat zit hem juist niet in die kleine dingen, want ik plan bewust ontspanning voor mezelf zoals een massage, koffie drinken met een vriendin, alleen thuis zijn (heerlijk) en een goede wandeling maken.
Het is groter en juist dát kan ik niet concreet maken of onder woorden brengen. Kiezen wat je echt wil in je leven, er waren altijd omstandigheden waardoor ik deze vraag wegstopte. Is dat een reis maken, een cursus, een ander beroep...geen idee. En dat is toch suf? Dat je dit niet weet? En ik ben zo bang dat ik 'later' echt oud ben, dan kijk ik terug en denk ik "shit, er was zoveel mogelijk, maar ik heb het niet gedaan". En ik heb er bij wijze van nu al spijt van.
In mijn beleving is alles mogelijk, maar ik heb geen enkel idee wat en waar te beginnen.
Mijn jeugd was enerzijds leuk, ook een groot deel niet leuk met veel stress. De afgelopen 5 jaar heb ik intensieve therapie gevolgd, veel gelezen en geschreven, veel verwerkt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik losgekomen ben van bepaalde patronen, hoef ik niet meer voor anderen te zorgen (familie bijv) en dat geeft me ook veel rust. En tegelijkertijd...onrust, want ik had zoveel taken, vooral zorgtaken en dat heeft mij zo gevormd. Alsof ik maar voor 1 ding weggelegd ben en dat is zorgen. Maar dat wil ik helemaal niet!
donderdag 26 januari 2023 om 09:26
Zingeving, dat klopt wel denk ik. Ik zorg momenteel voor schoonouders op leeftijd, met name de regelzaken doe ik. Ik zorg voor mn kinderen, voor mn gezin. Voor mn werk en mn klanten (zorg gerelateerd werk). Ik doe vrijwilligerswerk, ben veel betrokken bij de sportclubs van de kinderen wat ik heel leuk vind. En toch voelt het ook als wederom veel doen voor anderen, maar ik weet zelf dus niet waar ik die zingeving voor mezelf echt ga vinden.nansie schreef: ↑26-01-2023 09:13Je zou ook kunnen genieten van het zorgen voor je kinderen in deze levensfase. Dan geeft het zorgen misschien wat meer voldoening.
Wat ik denk te proeven in je verhaal is dat je iets als zingeving mist. Wat zingeving is, is voor iedereen anders. Voor de een is dat (vrijwilligers)werk waarbij je iets voor een ander betekent, voor de ander kan het juist de eigen ontwikkeling zijn, een studie, een hobby, sporten, muziek, lezen.
Wat is nou echt iets wat jij graag doet? Weet je dat? Misschien dat je daar meer tijd aan kunt gaan besteden.
Pff lastig als ik het zo opschrijf
donderdag 26 januari 2023 om 10:41
Is het niet veel meer iets ouds wat mee resoneert?
Een stuk van je dat destijds zich overvraagd en leeggezogen voelde? Wat in het hier en nu niet het vertrouwen voelt dat nu echt anders is.
Want zo lezen doe je wat bij je past. Vind je het leuk. Kun je genieten, gezondere keuzes maken.
Maar heeft iets in jou nog steeds het idee of de angst dat je het met het verkeerde motief doet. Aan jou om te checken of dat zo is en als het niet zo is, dan heeft iets beschermends in je zich even geroerd.
Is dat erg?
Een stuk van je dat destijds zich overvraagd en leeggezogen voelde? Wat in het hier en nu niet het vertrouwen voelt dat nu echt anders is.
Want zo lezen doe je wat bij je past. Vind je het leuk. Kun je genieten, gezondere keuzes maken.
Maar heeft iets in jou nog steeds het idee of de angst dat je het met het verkeerde motief doet. Aan jou om te checken of dat zo is en als het niet zo is, dan heeft iets beschermends in je zich even geroerd.
Is dat erg?
donderdag 26 januari 2023 om 12:02
Precies dit.Verbinder schreef: ↑26-01-2023 02:27Inderdaad omdat je het gevoel hebt dat je leven voort kabbelt is het misschien een goeie om wat meer te gaan denken over wat jij belangrijk vindt in het leven. En het is prima als je daar het antwoord niet op weet. Maar het zou kunnen helpen om wat meer en meer te gaan nadenken en invoelen daarover.
Zo kom je meer bij je essentie en als je daar meer kontakt mee hebt zul je minder het gevoel hebben dat je kansen hebt gemist of veel meer uit het leven zou moeten hebben gehaald.
donderdag 26 januari 2023 om 12:06
Iets wat ik heel moeilijk vind, maar wel echt voor genieten van het leven staat voor mij, is echt in het ‘nu’ leven. Ik ben altijd enorm gefocust op de dingen van de toekomst. Ik studeer door en moet na mijn master nog een post-doctorale opleiding halen. Daar werk ik heel hard voor en heel veel dagen voelt het alsof dan mijn leven pas begint. Terwijl ik nu 24 ben, dit is juist een mooie tijd in mijn leven. Ik kijk ook heel vaak uit naar het volgende borreltje met vrienden/de volgende verjaardag/de volgende sportwedstrijd. Ik zou veel meer uit mijn dagen willen halen, gewoon in de kleine dingetjes. Dat probeer ik nu te doen door echt momentjes van self-care in te plannen. Lekker douchen, kaarsjes aan, lekker eten koken of iets bestellen. Daar kan ik enorm van genieten!
donderdag 26 januari 2023 om 12:14
Als je niet goed kan bedenken wat 'het grote' nou eigenlijk is, of wat de zingeving is... is het dan niet een idee om gewoon eens wat uit te proberen of het breder in te steken? In ieder geval niks met zorgen voor anderen... misschien een hobby of een week op reis zonder veel verwachtingen? Of probeer in een jaar tijd verschillende dingen uit (iedere maand een proefles bij een hobbyclub bijvoorbeeld?). Hiermee bedoel ik: als er zoveel mogelijk is en je weet niet wat je wilt, probeer het gewoon allemaal een beetje? En als het niks is, weer een volgende ervaring? Dan heb je van alles wat. Je hoeft natuurlijk niet meteen de ultieme zingevingservaring in 1 keer te vinden!newspaper schreef: ↑26-01-2023 09:18Ik lees heel veel mooie dingen, bedankt voor het delen daarvan! Het helpt mij om anderen te lezen over dit onderwerp, en van gedachten te wisselen. Ik zit soms zo vast in mijn eigen denken en kringetje dat ik andere opties niet meer zie.
Ik heb genoeg momenten dat ik me besef dat ik gelukkig ben, dat zijn kleine dingen zoals enorm lachen met mn kinderen, dat de jongste tegen me aan kruipt, samen op vakantie op ons favorite plekje etc. Ik voel me niet ongelukkig.
De reacties lezend besef ik me in ieder geval 1 ding: ik heb mijn hele leven gezorgd voor anderen. In mijn gezin van herkomst werd dat van me gevraagd, ik ben gewend geraakt aan het in dienst staan van anderen en ook als dat praktisch niet meer nodig is, zit dat wel in mijn hoofd. Ik heb weinig echt voor mezelf gedaan, het waren gebaande paden, en nu leef ik in een gezin waar ik zeer dankbaar voor ben, maar sta ik ook in dienst van. Het loopt goed, we zijn gezond, blij en stabiel. En ik geniet daar zeker ook van, begrijp me niet verkeerd, maar ik heb eigenlijk een diepgeworteld gevoel dat ik nooit echt iets voor mezelf besloten heb. Dat zit hem juist niet in die kleine dingen, want ik plan bewust ontspanning voor mezelf zoals een massage, koffie drinken met een vriendin, alleen thuis zijn (heerlijk) en een goede wandeling maken.
Het is groter en juist dát kan ik niet concreet maken of onder woorden brengen. Kiezen wat je echt wil in je leven, er waren altijd omstandigheden waardoor ik deze vraag wegstopte. Is dat een reis maken, een cursus, een ander beroep...geen idee. En dat is toch suf? Dat je dit niet weet? En ik ben zo bang dat ik 'later' echt oud ben, dan kijk ik terug en denk ik "shit, er was zoveel mogelijk, maar ik heb het niet gedaan". En ik heb er bij wijze van nu al spijt van.
In mijn beleving is alles mogelijk, maar ik heb geen enkel idee wat en waar te beginnen.
Mijn jeugd was enerzijds leuk, ook een groot deel niet leuk met veel stress. De afgelopen 5 jaar heb ik intensieve therapie gevolgd, veel gelezen en geschreven, veel verwerkt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik losgekomen ben van bepaalde patronen, hoef ik niet meer voor anderen te zorgen (familie bijv) en dat geeft me ook veel rust. En tegelijkertijd...onrust, want ik had zoveel taken, vooral zorgtaken en dat heeft mij zo gevormd. Alsof ik maar voor 1 ding weggelegd ben en dat is zorgen. Maar dat wil ik helemaal niet!
vrijdag 27 januari 2023 om 18:58
Jouw laatste alinea snap ik niet helemaal, hoe bedoel je dat precies?hanke321 schreef: ↑26-01-2023 10:41Is het niet veel meer iets ouds wat mee resoneert?
Een stuk van je dat destijds zich overvraagd en leeggezogen voelde? Wat in het hier en nu niet het vertrouwen voelt dat nu echt anders is.
Want zo lezen doe je wat bij je past. Vind je het leuk. Kun je genieten, gezondere keuzes maken.
Maar heeft iets in jou nog steeds het idee of de angst dat je het met het verkeerde motief doet. Aan jou om te checken of dat zo is en als het niet zo is, dan heeft iets beschermends in je zich even geroerd.
Is dat erg?
vrijdag 27 januari 2023 om 19:00
Dat is zeker waar, ongemerkt ben ik ook vaak al met het volgende bezig of met m'n gedachten ergens anders. Volgens mij hebben veel mensen daar last van.ZuurSnoepje schreef: ↑26-01-2023 12:06Iets wat ik heel moeilijk vind, maar wel echt voor genieten van het leven staat voor mij, is echt in het ‘nu’ leven. Ik ben altijd enorm gefocust op de dingen van de toekomst. Ik studeer door en moet na mijn master nog een post-doctorale opleiding halen. Daar werk ik heel hard voor en heel veel dagen voelt het alsof dan mijn leven pas begint. Terwijl ik nu 24 ben, dit is juist een mooie tijd in mijn leven. Ik kijk ook heel vaak uit naar het volgende borreltje met vrienden/de volgende verjaardag/de volgende sportwedstrijd. Ik zou veel meer uit mijn dagen willen halen, gewoon in de kleine dingetjes. Dat probeer ik nu te doen door echt momentjes van self-care in te plannen. Lekker douchen, kaarsjes aan, lekker eten koken of iets bestellen. Daar kan ik enorm van genieten!
vrijdag 27 januari 2023 om 19:54
Nou het kan dat je je werk inmiddels leuk vindt, dat het loopt. Je voelt je bekwaam, maakt gezonde keuzes etc.
En tegelijk een stuk in je dat toch elke keer beetje nijdig gaat denken 'ik ga niet altijd maar zorgen voor anderen , ik ga geen misbruik van me laten maken'.
Als je dan eerlijk kijkt, is dat zo? En het blijkt bijvoorbeeld dat je op je werk 1 extra taak hebt gedaan. Iets waar je bewust over nagedacht hebt of je dat kon en wilde en of je het gepast vond... Dan kun je dat nijdig stuk geruststellen 'ik heb er goed over nagedacht, voor mij is het ok zo'.
En kan je dat nijdige stuk misschien zien als een oplettend deel van je, die af en toe van zich laat horen maar je vooral wil beschermen...
(soort rookmelder die afgaat en die qua zorgen net iets te sterk is afgesteld)
En tegelijk een stuk in je dat toch elke keer beetje nijdig gaat denken 'ik ga niet altijd maar zorgen voor anderen , ik ga geen misbruik van me laten maken'.
Als je dan eerlijk kijkt, is dat zo? En het blijkt bijvoorbeeld dat je op je werk 1 extra taak hebt gedaan. Iets waar je bewust over nagedacht hebt of je dat kon en wilde en of je het gepast vond... Dan kun je dat nijdig stuk geruststellen 'ik heb er goed over nagedacht, voor mij is het ok zo'.
En kan je dat nijdige stuk misschien zien als een oplettend deel van je, die af en toe van zich laat horen maar je vooral wil beschermen...
(soort rookmelder die afgaat en die qua zorgen net iets te sterk is afgesteld)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
