Psyche
alle pijlers
Zijn we soft geworden? [Lege OP]
donderdag 26 oktober 2023 om 14:25
het was geen Normale vraagKrijtverf17 schreef: ↑26-10-2023 14:23Ja dat zal het zijn.
Nee hoor, maar ik haal het weg omdat ik geen behoefte heb aan een persoonlijke aanval op een normale vraag. Die heb ik nu gehad; boodschap is duidelijk.
het was een rellende kutvraag
donderdag 26 oktober 2023 om 14:26
Gewoon een jankmuil dus. Wie uitdeelt moet incasseren of gewoon beter toelichten wat de vraag/stelling was.Krijtverf17 schreef: ↑26-10-2023 14:23Ja dat zal het zijn.
Nee hoor, maar ik haal het weg omdat ik geen behoefte heb aan een persoonlijke aanval op een normale vraag. Die heb ik nu gehad; boodschap is duidelijk.
donderdag 26 oktober 2023 om 14:26
Precies. Zo tekenend ook.LaFleurNoire schreef: ↑26-10-2023 14:16Wel héél typisch dat je loopt te jeremiëren over mensen die soft zijn en niets meer kunnen hebben tegenwoordig en bij wat tegengas over je mening gauw je OP verwijderen. Kun je de kritiek niet handelen?
Jaja.
donderdag 26 oktober 2023 om 14:27
Softie.Krijtverf17 schreef: ↑26-10-2023 14:23Ja dat zal het zijn.
Nee hoor, maar ik haal het weg omdat ik geen behoefte heb aan een persoonlijke aanval op een normale vraag. Die heb ik nu gehad; boodschap is duidelijk.
Jaja.
donderdag 26 oktober 2023 om 14:27
Een term als een burn-out is niet nieuw. Vroeger heette dat: overspannen. Daarvoor: over je toeren zijn. Daarvoor: hysterie of bezeten.Krijtverf17 schreef: ↑26-10-2023 14:08Ik vind het dan weer jammer dat soft meteen als iets vervelends wordt gezien. Ik omschrijf daarmee precies wat ik bedoel, zijn we soft, zijn we minder sterk? Hoeft toch niet negatief te zijn, zo bedoel ik het iig niet. Zeg ook nergens dat ik het overdreven of iets vind. Maar dat het opvallend is dat die termen als overprikkeld ed zoveel worden gebruikt. En ik benieuwd ben waar dit weg komt.
Iets wat opvalt, dus nee ik heb geen cijfers. Meer een hersenspinsel.
Heel veel zaken bestaan al heel lang, alleen ze krijgen nu pas een naam, ze krijgen steeds een nieuwe naam of waren in de oude maatschappij gewoon geen probleem.
Overprikkeld is niet iets nieuws, maar we leven nu wel in een maatschappij met veel meer prikkels dan vroeger. Waardoor je inderdaad meer mensen hebt die overprikkeld raken. Maak maar eens een lijstje van alle dingen die je aandacht eisen of gewoon prikkels veroorzaken. En bedenk dan eens hoe nieuw de meeste van de die zaken zijn. De maatschappij is veranderd, dus bepaalde kwalen komen meer voor.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 26 oktober 2023 om 14:31
Je hebt niet door dat je zelf doet waar je in je OP over loopt te fulmineren?Krijtverf17 schreef: ↑26-10-2023 14:23Ja dat zal het zijn.
Nee hoor, maar ik haal het weg omdat ik geen behoefte heb aan een persoonlijke aanval op een normale vraag. Die heb ik nu gehad; boodschap is duidelijk.
En dat je dus net zo bent als de mensen waar je zoveel kritiek op hebt?
vrijdag 27 oktober 2023 om 13:41
nou, dan maar zonder OP.
Wat mij tegenwoordig wel opvalt is dat meer vrouwen dan mannen in een burn-out terecht lijken te komen. Is er zo lang gestreden voor ''gelijkheid'' om uiteindelijk als vrouw nog bekaaid er vanaf te komen,want mannen zie ik niet strijden om bijvoorbeeld meer in het huishouden te mogen doen of meer tijd door te brengen met de kinderen.Ook die taken komen dus voor een groot deel nog altijd op de schouders van vrouwen terecht. Aan de eindstreep is er dus helemaal niets ''gelijk'' getrokken.Alsof je uberhaupt pas gelijk bent als je net zoveel werkt als een vent. Vraag mij af hoeveel vrouwen daadwerkelijk blij zijn met deze constructie, full-time werken,huishouden, kinderen verzorgen ,want thuis gaat het er vaak helemaal niet zo gelijk aan toe als ze zouden willen en doen vrouwen uiteindelijk meer dan mannen.
Het liefst zou ik terug willen naar de tijd waar het gewoon nog oké was om full-time huisvrouw te zijn. De grootste leugen en onderdrukking van de vrouw vind ik dat er gedaan wordt alsof dat er niet meer mag zijn en alsof je van een achterlijk soort bent als je niet streeft om je zelf het snot voor de ogen te werken. Ik ben een vrouw en hoef mij niet op te trekken aan de maatstaven van een man om als waardig persoon te worden beschouwd.
Wat mij tegenwoordig wel opvalt is dat meer vrouwen dan mannen in een burn-out terecht lijken te komen. Is er zo lang gestreden voor ''gelijkheid'' om uiteindelijk als vrouw nog bekaaid er vanaf te komen,want mannen zie ik niet strijden om bijvoorbeeld meer in het huishouden te mogen doen of meer tijd door te brengen met de kinderen.Ook die taken komen dus voor een groot deel nog altijd op de schouders van vrouwen terecht. Aan de eindstreep is er dus helemaal niets ''gelijk'' getrokken.Alsof je uberhaupt pas gelijk bent als je net zoveel werkt als een vent. Vraag mij af hoeveel vrouwen daadwerkelijk blij zijn met deze constructie, full-time werken,huishouden, kinderen verzorgen ,want thuis gaat het er vaak helemaal niet zo gelijk aan toe als ze zouden willen en doen vrouwen uiteindelijk meer dan mannen.
Het liefst zou ik terug willen naar de tijd waar het gewoon nog oké was om full-time huisvrouw te zijn. De grootste leugen en onderdrukking van de vrouw vind ik dat er gedaan wordt alsof dat er niet meer mag zijn en alsof je van een achterlijk soort bent als je niet streeft om je zelf het snot voor de ogen te werken. Ik ben een vrouw en hoef mij niet op te trekken aan de maatstaven van een man om als waardig persoon te worden beschouwd.
vrijdag 27 oktober 2023 om 13:46
Dat het lijkt alsof de éen na de ander tegenwoordig een burnout heeft/overprikkel raakt/de handdoek in de ring gooit.
En To vraagt zich daarom af of we met zijn allen softies zijn geworden of dat er mss een andere oorzaak is.
vrijdag 27 oktober 2023 om 14:51
staat tegenover dat mannen echt VEEL vaker zelfmoord plegenNour schreef: ↑27-10-2023 13:41nou, dan maar zonder OP.
Wat mij tegenwoordig wel opvalt is dat meer vrouwen dan mannen in een burn-out terecht lijken te komen. Is er zo lang gestreden voor ''gelijkheid'' om uiteindelijk als vrouw nog bekaaid er vanaf te komen,want mannen zie ik niet strijden om bijvoorbeeld meer in het huishouden te mogen doen of meer tijd door te brengen met de kinderen.Ook die taken komen dus voor een groot deel nog altijd op de schouders van vrouwen terecht. Aan de eindstreep is er dus helemaal niets ''gelijk'' getrokken.Alsof je uberhaupt pas gelijk bent als je net zoveel werkt als een vent. Vraag mij af hoeveel vrouwen daadwerkelijk blij zijn met deze constructie, full-time werken,huishouden, kinderen verzorgen ,want thuis gaat het er vaak helemaal niet zo gelijk aan toe als ze zouden willen en doen vrouwen uiteindelijk meer dan mannen.
Het liefst zou ik terug willen naar de tijd waar het gewoon nog oké was om full-time huisvrouw te zijn. De grootste leugen en onderdrukking van de vrouw vind ik dat er gedaan wordt alsof dat er niet meer mag zijn en alsof je van een achterlijk soort bent als je niet streeft om je zelf het snot voor de ogen te werken. Ik ben een vrouw en hoef mij niet op te trekken aan de maatstaven van een man om als waardig persoon te worden beschouwd.
Het is maar wat je erger vindt, op tijd aan de bel trekken of doorgaan tot je er bij neervalt
vrijdag 27 oktober 2023 om 15:07
Het was helemaal niet 'oké' om fulltime huisvrouw te zijn.
Het werd je opgelegd. Er was geen keuze.
Zodra je je verloving aankondigde op het werk, wist je dat de dag van trouwen ook de dag van einde dienstverband was. Ik heb hier vrouwen in mijn straat die echt fijn werk hadden en dit hebben moeten stoppen vanwege hun huwelijk. Je had geen keuze. Het was trouwen of werken. Niet trouwen én werken. Ongehuwde vrouwen kozen daar soms voor omdat ze dan konden blijven werken. Het was niet 'oke'.
Daar hebben we keuzevrijheid voor teruggekregen als vrouw. We mochten blijven werken. Daar zijn we eigenlijk nog steeds een weg in aan het vinden. Want de vrouwen waarover ik praat zijn nu de oma's van deze tijd. Dus nog maar 2 generaties geleden was dit nog normaal. We moeten het nog uitvogelen, samen met de mannen.
Het werd je opgelegd. Er was geen keuze.
Zodra je je verloving aankondigde op het werk, wist je dat de dag van trouwen ook de dag van einde dienstverband was. Ik heb hier vrouwen in mijn straat die echt fijn werk hadden en dit hebben moeten stoppen vanwege hun huwelijk. Je had geen keuze. Het was trouwen of werken. Niet trouwen én werken. Ongehuwde vrouwen kozen daar soms voor omdat ze dan konden blijven werken. Het was niet 'oke'.
Daar hebben we keuzevrijheid voor teruggekregen als vrouw. We mochten blijven werken. Daar zijn we eigenlijk nog steeds een weg in aan het vinden. Want de vrouwen waarover ik praat zijn nu de oma's van deze tijd. Dus nog maar 2 generaties geleden was dit nog normaal. We moeten het nog uitvogelen, samen met de mannen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 27 oktober 2023 om 15:29
en je kon niet bij hem weg, ook niet als hij je in elkaar mepte, of je kinderen verkrachteDoreia* schreef: ↑27-10-2023 15:07Het was helemaal niet 'oké' om fulltime huisvrouw te zijn.
Het werd je opgelegd. Er was geen keuze.
Zodra je je verloving aankondigde op het werk, wist je dat de dag van trouwen ook de dag van einde dienstverband was. Ik heb hier vrouwen in mijn straat die echt fijn werk hadden en dit hebben moeten stoppen vanwege hun huwelijk. Je had geen keuze. Het was trouwen of werken. Niet trouwen én werken. Ongehuwde vrouwen kozen daar soms voor omdat ze dan konden blijven werken. Het was niet 'oke'.
Daar hebben we keuzevrijheid voor teruggekregen als vrouw. We mochten blijven werken. Daar zijn we eigenlijk nog steeds een weg in aan het vinden. Want de vrouwen waarover ik praat zijn nu de oma's van deze tijd. Dus nog maar 2 generaties geleden was dit nog normaal. We moeten het nog uitvogelen, samen met de mannen.
Want je had geen eigen geld, mocht nog geen bakrekening openen
vrijdag 27 oktober 2023 om 21:00
Nour schreef: ↑27-10-2023 13:41nou, dan maar zonder OP.
Wat mij tegenwoordig wel opvalt is dat meer vrouwen dan mannen in een burn-out terecht lijken te komen. Is er zo lang gestreden voor ''gelijkheid'' om uiteindelijk als vrouw nog bekaaid er vanaf te komen,want mannen zie ik niet strijden om bijvoorbeeld meer in het huishouden te mogen doen of meer tijd door te brengen met de kinderen.Ook die taken komen dus voor een groot deel nog altijd op de schouders van vrouwen terecht. Aan de eindstreep is er dus helemaal niets ''gelijk'' getrokken.Alsof je uberhaupt pas gelijk bent als je net zoveel werkt als een vent. Vraag mij af hoeveel vrouwen daadwerkelijk blij zijn met deze constructie, full-time werken,huishouden, kinderen verzorgen ,want thuis gaat het er vaak helemaal niet zo gelijk aan toe als ze zouden willen en doen vrouwen uiteindelijk meer dan mannen.
Oh, dat heb ik dan helemaal gemist. Waar kan ik dat terugvinden, dat we bij de eindstreep zijn?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
