Psyche
alle pijlers
Zoon 25 + geen woonruimte = moeder wordt gek.
vrijdag 8 november 2024 om 02:16
Ik ben al jaren alleenstaand met 2 zonen van 22 en 25 jaar oud. Vooral met de oudste worden de problemen steeds groter. Geen respect, grote mond, maling hebben aan alles. Zelf heb ik een WIA uitkering en moet rondkomen met €60,-, p/wk geen huurtoeslag meer. Oudste is zzper en jongste in loondienst. Verdienen beiden minimaal het dubbele van wat ik ontvang. Ik zit al jaren vrijwillig in budgetbeheer omdat ik niet goed ga met geld. Heb geen schulden. Krijg van beiden leefgeld per/mnd wat naar budgetbeheer gaat. Mijn zoons denken écht dat ik ze van mijn €60,- de hele week eten kan geven. Dat is in deze tijden niet te doen natuurlijk. Ik wil zo graag geen moeder meer zijn. Dat klinkt heel erg maar is wel een oprecht gevoel. Met de woningnood zie ik ze de eerste 10 jaar nog niet weg gaan. En dat ga ik niet volhouden. Echt niet. Zijn er meerdere ouders met dit probleem en wat doen jullie eraan?
vrijdag 8 november 2024 om 08:16
Ik zit absoluut niet in deze situatie, maar heb je dit al letterlijk zo besproken met ze? Echt gezegd dat deze situatie niet voor altijd zo door kan gaan, en dat je dus NU een probleem hebt want je kunt niet rondkomen. Dat als zij nog bij jou willen wonen, dat er een nieuwe verdeling moet worden gemaakt, qua boodschappen en ik vermoed nog wel meer want het klinkt alsof je ook echt nog hun moeder bent qua verzorging (of valt dat mee?).
En je kunt ook uitspreken dat je wilt dat ze een plek voor zichzelf zoeken. Woningnood is groot, dat klopt. Maar dat kan ook betekenen dat ze een niet ideale woning eerst moeten accepteren en het zelf maar mogen uitzoeken. Het blijft lastig maar het gedrag naar jou toe is natuurlijk onacceptabel maar het gaat door zolang jij het wel blijft accepteren.
En je kunt ook uitspreken dat je wilt dat ze een plek voor zichzelf zoeken. Woningnood is groot, dat klopt. Maar dat kan ook betekenen dat ze een niet ideale woning eerst moeten accepteren en het zelf maar mogen uitzoeken. Het blijft lastig maar het gedrag naar jou toe is natuurlijk onacceptabel maar het gaat door zolang jij het wel blijft accepteren.
vrijdag 8 november 2024 om 08:26
Bespreek dit ook met de persoon die je budget beheert, en als het even kan samen met je zoons.
€60 per week voor 3 volwassen mensen lijkt me echt te weinig. Zeker wanneer ook jouw persoonlijke kosten (kleding, drogisterij spullen, kapper, etc) van betaald moeten worden.
Ga in gesprek met je zonen (het liefste met iemand die het gesprek kan begeleiden). Wat zijn hun toekomstplannen, wat zijn jouw plannen, hoe kunnen ze aan woonruimte komen, wie doet wat in het huishouden, wie betaalt wat, etc
€60 per week voor 3 volwassen mensen lijkt me echt te weinig. Zeker wanneer ook jouw persoonlijke kosten (kleding, drogisterij spullen, kapper, etc) van betaald moeten worden.
Ga in gesprek met je zonen (het liefste met iemand die het gesprek kan begeleiden). Wat zijn hun toekomstplannen, wat zijn jouw plannen, hoe kunnen ze aan woonruimte komen, wie doet wat in het huishouden, wie betaalt wat, etc
vrijdag 8 november 2024 om 08:27
Als je zoon 25 is dan kan hij dus al 7 jaar ingeschreven staan. In veel gemeentes maak je dan al best kans op een appartementje.
Bovendien doen veel winingbouwverenigingen ook aan lotingwoningen.
En wat is er mis met op kamers gaan. Zijn ook niet makkelijk te vinden maar het is niet onmogelijk.
Dus ik zou toch zeggen vanaf nu betaal je kostgeld of anders ben je over 3 maanden weg.
Bovendien doen veel winingbouwverenigingen ook aan lotingwoningen.
En wat is er mis met op kamers gaan. Zijn ook niet makkelijk te vinden maar het is niet onmogelijk.
Dus ik zou toch zeggen vanaf nu betaal je kostgeld of anders ben je over 3 maanden weg.
vrijdag 8 november 2024 om 08:36
Waarom betalen ze geen kostgeld? Is heel normaal als je kinderen werken. Zeker als je huurtoeslag vervalt doordat zij thuis wonen.
Probeer minder "hotel mama" te zijn. Geef ze eigen verantwoordelijkheid.
Ga naar maatschappelijk werk voor jezelf, het gedrag van je zoon hoef je niet te accepteren. Wellicht dat maatschappelijk werk je hierbij kan helpen.
Je zult strenger moeten worden, maar dat is wel heel moeilijk is een situatie die al langdurig bestaat. Maar je kan alleen je eigen gedrag veranderen.
Probeer minder "hotel mama" te zijn. Geef ze eigen verantwoordelijkheid.
Ga naar maatschappelijk werk voor jezelf, het gedrag van je zoon hoef je niet te accepteren. Wellicht dat maatschappelijk werk je hierbij kan helpen.
Je zult strenger moeten worden, maar dat is wel heel moeilijk is een situatie die al langdurig bestaat. Maar je kan alleen je eigen gedrag veranderen.
vrijdag 8 november 2024 om 08:39
Goudglitter schreef: ↑08-11-2024 08:27Als je zoon 25 is dan kan hij dus al 7 jaar ingeschreven staan. In veel gemeentes maak je dan al best kans op een appartementje.
Bovendien doen veel winingbouwverenigingen ook aan lotingwoningen.
En wat is er mis met op kamers gaan. Zijn ook niet makkelijk te vinden maar het is niet onmogelijk.
Dus ik zou toch zeggen vanaf nu betaal je kostgeld of anders ben je over 3 maanden weg.
HAAAAAAAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!! Goeie grap, waar dan precies?
Loten zou nog kunnen maar dat is ook al erg moeilijk. Je moet vooral heeel erg graag zelf een woning willen vinden en minimale eisen hanteren, dan zou het eventueel kunnen lukken.
Ik heb zo'n vermoeden dat de zoons van TO zelf misschien helemaal niet zo'n haast hebben, klopt dat TO?
Verder vind ik 60 euro ook veel te weinig als leefgeld voor 3 volwassenen. Ik zou inderdaad met je budgetbeheerder om de tafel gaan en met je zoons. Een maand (of 2) alle bonnetjes bewaren en een kasboekje bijhouden zou kunnen helpen met het inzicht.
vrijdag 8 november 2024 om 08:39
Wat een vervelende situatie. Met name ook de ongezellige sfeer, nog los van dat ze waarschijnlijk meer moeten bijdragen financieel. Daarover vind ik een gezamenlijk gesprek met budgetbeheer een goed idee.
Onderliggend heb ik het idee dat ze ook nog echt verzorgd worden en jij zorgt, maar weet niet of dat klopt? Misschien dat daar ook iets in kan veranderen?
Met name hoe je jouw oudste zoon omschrijft, klinkt toch vrij puberaal. Zou het kunnen helpen als de verhoudingen meer worden: we zijn hier met 3 volwassenen met een gedeelde verantwoordelijkheid voor zowel het huishouden als de sfeer. Dat vraagt aanpassing van beide kanten. Bij uit huis gaan is dat vaak een natuurlijk omslagpunt, maar als dat geen optie is, moet je daarvoor meer moeite doen en echt het gesprek aan, al dan niet met hulp.
Hebben ze wel al gezocht naar een woning? Of gaan ze (en jij?) er bij voorbaat vanuit dat het toch niet lukt? Het zou fijn zijn als er toch wat mogelijk is, misschien wel met z'n tweeën?
Onderliggend heb ik het idee dat ze ook nog echt verzorgd worden en jij zorgt, maar weet niet of dat klopt? Misschien dat daar ook iets in kan veranderen?
Met name hoe je jouw oudste zoon omschrijft, klinkt toch vrij puberaal. Zou het kunnen helpen als de verhoudingen meer worden: we zijn hier met 3 volwassenen met een gedeelde verantwoordelijkheid voor zowel het huishouden als de sfeer. Dat vraagt aanpassing van beide kanten. Bij uit huis gaan is dat vaak een natuurlijk omslagpunt, maar als dat geen optie is, moet je daarvoor meer moeite doen en echt het gesprek aan, al dan niet met hulp.
Hebben ze wel al gezocht naar een woning? Of gaan ze (en jij?) er bij voorbaat vanuit dat het toch niet lukt? Het zou fijn zijn als er toch wat mogelijk is, misschien wel met z'n tweeën?
vrijdag 8 november 2024 om 08:43
Maar ze zegt toch dat ze leefgeld betalen maar dat dit ook naar budgetbeheer gaat.
De stap zou dus denk ik zijn om de budgetten bij te stellen. Want die zijn duidelijk niet meegegroeid met de kinderen.
vrijdag 8 november 2024 om 08:44
vrijdag 8 november 2024 om 08:44
Ik heb dit met mijn oudste kind ook een tijdje aan de hand gehad. Heel vervelend!
Al zit ik er financieel prima bij, ik voelde me een gratis gastvrouw, kok, schoonmaakster, wasserette en geldschieter.
En meestal een grauw en een snauw op de koop toe krijgen.
Het gevoel van: "was ik maar géén moeder" vind ik heel erg! Maar ook ik heb dat wel eens gedacht. Waar ik me dan vervolgens weer vreselijk schuldig over voelde.
Volwassen kinderen onder je dak is echt andere koek dan toen ze nog klein waren. En het is niet altijd makkelijk.
Al zit ik er financieel prima bij, ik voelde me een gratis gastvrouw, kok, schoonmaakster, wasserette en geldschieter.
En meestal een grauw en een snauw op de koop toe krijgen.
Het gevoel van: "was ik maar géén moeder" vind ik heel erg! Maar ook ik heb dat wel eens gedacht. Waar ik me dan vervolgens weer vreselijk schuldig over voelde.
Volwassen kinderen onder je dak is echt andere koek dan toen ze nog klein waren. En het is niet altijd makkelijk.
vrijdag 8 november 2024 om 08:44
Poeh Dani, dat is echt hartstikke lastig! Ik kan me je gevoel van ‘ik wil geen moeder meer zijn’ in deze omstandigheden heel goed voorstellen. Inwonende volwassen kinderen hebben is sowieso best pittig, ook in de best mogelijke omstandigheden. Ze doen hun eigen ding, maar je moet wel rekening met ze houden. Mijn zoons woonden (net als veel leeftijdsgenoten) lang thuis, mede door het feit dat het zo moeilijk was om aan woonruimte te komen. Zijn jouw zoons daar wel serieus mee bezig, of vinden ze het wel best in hotel Mama?
Ik zou als ik jou was, met hen om tafel gaan zitten. Aangeven dat je met jouw budget onmogelijk 3 volwassenen kunt voeden. Laat hen daar ook aan meebetalen. En hun gedrag kan ook beter. Kom op zeg, een grote mond hebben en geen respect vind ik pubergedrag. Dat hoef je echt niet te tolereren. Maak afspraken over de voorwaarden van bij jou wonen. Meehelpen (zowel financieel als praktisch) zou ik in deze situatie heel normaal vinden.
Geef ook bij hen aan dat je het zo niet volhoudt. Dat je grens is bereikt, en opziet tegen mogelijk nog lange tijd samen met hen leven.
Want zelfs al heb je de leukste kinderen, financieel de ruimte om de extra boodschappen te betalen en dergelijke, wanneer ze volwassen zijn ben je een keertje ‘uitgemoederd’ en wil je een stukje ruimte en privacy terug. Dat is heel normaal. Mijn man en ik waren er op gegeven moment ook wel klaar mee, die inwonende lummels die geen rekening hielden met ons leven, maar dat wel van ons verwachtten. Het heel gewoon vonden dat de prak klaarstond op tijden dat het hen uitkwam, ook wanneer ik aan het werk was. Dat de was gedaan werd. Ik heb op gegeven moment gezegd dat ze konden mee eten als ik had gekookt op een tijd die mij uitkwam (ik werk nogal onregelmatig) en zo niet, ze zelf maar voor hun eten moesten zorgen (op eigen kosten).
Wij gaven ook wel aan dat we het tijd vonden voor hen om uit te vliegen, maar dat wilden ze zelf ook en ze waren actief op zoek naar woonruimte. Dat maakte voor ons ook een verschil. Al zat er dan geen einddatum op, de intentie was wel dat ze het huis uit wilden.
Hoe is dat bij jou?
Ik wens je veel sterkte.
Ik zou als ik jou was, met hen om tafel gaan zitten. Aangeven dat je met jouw budget onmogelijk 3 volwassenen kunt voeden. Laat hen daar ook aan meebetalen. En hun gedrag kan ook beter. Kom op zeg, een grote mond hebben en geen respect vind ik pubergedrag. Dat hoef je echt niet te tolereren. Maak afspraken over de voorwaarden van bij jou wonen. Meehelpen (zowel financieel als praktisch) zou ik in deze situatie heel normaal vinden.
Geef ook bij hen aan dat je het zo niet volhoudt. Dat je grens is bereikt, en opziet tegen mogelijk nog lange tijd samen met hen leven.
Want zelfs al heb je de leukste kinderen, financieel de ruimte om de extra boodschappen te betalen en dergelijke, wanneer ze volwassen zijn ben je een keertje ‘uitgemoederd’ en wil je een stukje ruimte en privacy terug. Dat is heel normaal. Mijn man en ik waren er op gegeven moment ook wel klaar mee, die inwonende lummels die geen rekening hielden met ons leven, maar dat wel van ons verwachtten. Het heel gewoon vonden dat de prak klaarstond op tijden dat het hen uitkwam, ook wanneer ik aan het werk was. Dat de was gedaan werd. Ik heb op gegeven moment gezegd dat ze konden mee eten als ik had gekookt op een tijd die mij uitkwam (ik werk nogal onregelmatig) en zo niet, ze zelf maar voor hun eten moesten zorgen (op eigen kosten).
Wij gaven ook wel aan dat we het tijd vonden voor hen om uit te vliegen, maar dat wilden ze zelf ook en ze waren actief op zoek naar woonruimte. Dat maakte voor ons ook een verschil. Al zat er dan geen einddatum op, de intentie was wel dat ze het huis uit wilden.
Hoe is dat bij jou?
Ik wens je veel sterkte.
vrijdag 8 november 2024 om 08:48
Hun kostgeld gaat rechtstreeks naar budgetbeheer. Wat gebeurt er vervolgens mee dan? Gaat het in een potje ofzo?
Want je weekbudget is gewoon absurd laag.
Terwijl er 3 inkomens onder hetzelfde dak binnenkomen en er geen schulden zijn. Dat vind ik raar.
vrijdag 8 november 2024 om 08:50
Wat heftig Dani. Ken de situatie, maar voelt wel echt alsof je te lief bent.
Een man! van 25 met een grote mond tegen zijn moeder? Zeer puberaal en echt niet passend bij zijn leeftijd.
Weet dat tijden veranderen, maar je zo gedragen op deze leeftijd?
Om de tafel met je zoons en budgetbeheer of juist een andere onafhankelijke persoon. Wat kunnen ze buiten het leefgeld bijdragen. Aantal x per week koken en hier zelf de boodschappen voor halen bijvoorbeeld.
Hopelijk komen jullie er samen uit en voel je, je snel beter!
Een man! van 25 met een grote mond tegen zijn moeder? Zeer puberaal en echt niet passend bij zijn leeftijd.
Weet dat tijden veranderen, maar je zo gedragen op deze leeftijd?
Om de tafel met je zoons en budgetbeheer of juist een andere onafhankelijke persoon. Wat kunnen ze buiten het leefgeld bijdragen. Aantal x per week koken en hier zelf de boodschappen voor halen bijvoorbeeld.
Hopelijk komen jullie er samen uit en voel je, je snel beter!
vrijdag 8 november 2024 om 08:51
Geen schulden, wel budgetbeheer, jongens betalen leefgeld (?) en dat gaat naar budgetbeheer schrijf je? En dat budgetbeheer geeft jou dan 60 euro per week?
Wat een idiote situatie is dat.
Als mijn ruim volwassen kinderen zich zo zouden opstellen naar mij ( met hun fijne salarissen) stonden ze morgen op straat
met hun niet respectvolle gedrag naar hun moeder.
Wat een idiote situatie is dat.
Als mijn ruim volwassen kinderen zich zo zouden opstellen naar mij ( met hun fijne salarissen) stonden ze morgen op straat
met hun niet respectvolle gedrag naar hun moeder.
Drink de tranen op je hand
Zwijg ervan
Zwijg ervan
vrijdag 8 november 2024 om 08:54
Ik vermoed dat het leefgeld van de kinderen oa wordt gebruikt voor de huur. TO krijgt geen huurtoeslag meer nu haar kinderen een inkomen hebben. Mogelijk is dat leefgeld net genoeg om het gemis aan huurtoeslag te compenseren.
Die jongens zouden zich de ogen uit de kop moeten schamen en moeder aanbieden de boodschappen te doen (en te betalen) zodat moeder die zestig euro aan zichzelf kan besteden.
vrijdag 8 november 2024 om 08:54
vrijdag 8 november 2024 om 09:01
Is er ook nog een vader? Zou oudste zoon daar eventueel kunnen gaan wonen?Ik ben al jaren alleenstaand met 2 zonen van 22 en 25 jaar oud.
Hiervoor zou ik hulp zoeken. Het kan aan jullie dynamiek liggen en dat zou op te lossen kunnen zijn als jij anders gaat denken en je anders gaat gedragen.Geen respect, grote mond, maling hebben aan alles.
Wat wil je dan van je zoons op dit vlak? Zij betalen leefgeld, ik neem aan dat dat voor kost en inwoning is dus dat zij verwachten dat daar ook hun kost van betaald wordt is logisch. Je moet dus bij je budgetbeheer zijn en dáár aangeven dat je niet uitkomt met 60 euro per week.[Ik] moet rondkomen met €60,-, p/wk. Ik zit al jaren vrijwillig in budgetbeheer omdat ik niet goed ga met geld. Krijg van beiden leefgeld per/mnd wat naar budgetbeheer gaat. Mijn zoons denken écht dat ik ze van mijn €60,- de hele week eten kan geven.
Ik weet natuurlijk niet waar je woont, maar er zijn wel opties natuurlijk. Zijn ze er überhaupt wel mee bezig? En wat is jullie aller beeld bij een eigen plek? Want als iedereen vasthoudt aan ieder een eigen huis kan het lang duren ja. Maar de broers kunnen ook samen iets huren, of kijken voor andere gedeelde huizen.Met de woningnood zie ik ze de eerste 10 jaar nog niet weg gaan.
vrijdag 8 november 2024 om 09:08
Dan betalen ze dus te weinig kostgeld. Dat zou omhoog moeten, maar zeker de oudste klinkt niet alsof hij zich interesseert in de situatie van zijn moeder.thistle schreef: ↑08-11-2024 08:54Ik vermoed dat het leefgeld van de kinderen oa wordt gebruikt voor de huur. TO krijgt geen huurtoeslag meer nu haar kinderen een inkomen hebben. Mogelijk is dat leefgeld net genoeg om het gemis aan huurtoeslag te compenseren.
Die jongens zouden zich de ogen uit de kop moeten schamen en moeder aanbieden de boodschappen te doen (en te betalen) zodat moeder die zestig euro aan zichzelf kan besteden.
Als je echt uit huis wil zijn er wel mogelijkheden. Niet gelijk een hele woning, maar zeker andere opties. Maar deze man wil denk ik helemaal niet uit huis. Hij vindt het wel best, zo'n inwonende huishoudster waar hij alles over te zeggen heeft kennelijk.
TO zal haar eigen gedrag moeten veranderen, daar kan ze best wat hulp bij gebruiken.
vrijdag 8 november 2024 om 09:18
Volgens nibud kost het eten van 1 volwassen man al 8,33 per dag = 58,31 per week. Het lijkt me dus niet dat dat voor 2 volwassen mannen (naast to zelf) volgens het budgetbeheer bij die 60 euro per week zit.
https://www.nibud.nl/onderwerpen/uitgav ... -uitgaven/
https://www.nibud.nl/onderwerpen/uitgav ... -uitgaven/
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
