Reizen
alle pijlers
Koudwatervrees verre reis
donderdag 3 april 2025 om 16:46
Ik heb al eerder een topic geopend omdat we destijds een cruise wilden gaan doen maar we hebben het plan inmiddels alweer 10 keer omgegooid.... 
We zijn al jaren aan het sparen om een verre reis te maken als ons kind van de basisschool naar de middelbare gaat, en dat zit er nu dus heel dicht aan te komen, maar ik krijg enorm koudwatervrees. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien dat mensen het herkennen of een beetje geruststelling kunnen geven.
Wat ik allemaal aan beren op de weg zie:
1. het is zo duur
ja we hebben er jaren voor gespaard dus i wist dat het eraan zat te komen dat we dat geld ooit zouden moeten gaan uitgeven, maar nu het puntje bij paaltje komt schrik ik toch wel heel erg af van het feit om 10.000 euro te gaan betalen aan een reis waarvan ik niet 100% zeker ben of we het leuk gaan vinden (als we het geld zouden uitgeven aan een vakantie ergens in Europa zou ik het wel aandurven maar mijn man wil persé buiten Europa)
2. jetlag
Het plan is nu Japan, 8 uur tijdsverschil. Ik heb al last van de overgang van zomer- naar wintertijd en andersom
3. wat als er iemand doodgaat?
We hebben twee (schoon)ouders met kanker, ze zijn weliswaar beide nog onder behandeling en niet terminaal, maar ik heb het al even uitgezocht: als ze tijdens onze vakantie komen te overlijden dan hebben we hoogstwaarschijnlijk geen recht op een vergoeding om eerder terug te komen omdat we nu al weten dat ze ziek zijn. Plus uit Japan ben je ook niet 1,2,3 terug
4. uberhaupt de vliegreis.
12 tot 20 uur onderweg
Bagage die kwijt kan raken. Trombosebenen door het lange zitten.... Ja, ik weet het ik ben doemscenario's aan het bedenken maar 
5. japan
Enerzijds lijkt het me een prachtig land, aan de andere kant: we spreken de taal niet, we kennen de gebruiken daar niet etc. etc.
Uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk wel doen hoor, maar ik ben er zo onwijs gespannen over. Herkent iemand dit en wat doe je eraan?
We zijn al jaren aan het sparen om een verre reis te maken als ons kind van de basisschool naar de middelbare gaat, en dat zit er nu dus heel dicht aan te komen, maar ik krijg enorm koudwatervrees. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien dat mensen het herkennen of een beetje geruststelling kunnen geven.
Wat ik allemaal aan beren op de weg zie:
1. het is zo duur
ja we hebben er jaren voor gespaard dus i wist dat het eraan zat te komen dat we dat geld ooit zouden moeten gaan uitgeven, maar nu het puntje bij paaltje komt schrik ik toch wel heel erg af van het feit om 10.000 euro te gaan betalen aan een reis waarvan ik niet 100% zeker ben of we het leuk gaan vinden (als we het geld zouden uitgeven aan een vakantie ergens in Europa zou ik het wel aandurven maar mijn man wil persé buiten Europa)
2. jetlag
Het plan is nu Japan, 8 uur tijdsverschil. Ik heb al last van de overgang van zomer- naar wintertijd en andersom
3. wat als er iemand doodgaat?
We hebben twee (schoon)ouders met kanker, ze zijn weliswaar beide nog onder behandeling en niet terminaal, maar ik heb het al even uitgezocht: als ze tijdens onze vakantie komen te overlijden dan hebben we hoogstwaarschijnlijk geen recht op een vergoeding om eerder terug te komen omdat we nu al weten dat ze ziek zijn. Plus uit Japan ben je ook niet 1,2,3 terug
4. uberhaupt de vliegreis.
12 tot 20 uur onderweg
Bagage die kwijt kan raken. Trombosebenen door het lange zitten.... Ja, ik weet het ik ben doemscenario's aan het bedenken maar 5. japan
Enerzijds lijkt het me een prachtig land, aan de andere kant: we spreken de taal niet, we kennen de gebruiken daar niet etc. etc.
Uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk wel doen hoor, maar ik ben er zo onwijs gespannen over. Herkent iemand dit en wat doe je eraan?
donderdag 3 april 2025 om 16:52
Ik heb vrij veel gereisd voor werk, ok die kant op. Even wat relativerende zaken:
Duur! Yup, is het. Focking duur zelfs. Maar je betaald voor een levenservaring...
Jetlag, heb ik zelden last van. Je kan je activiteiten zelf inrichten he. Sochtends juist vroeg bezig of uitslapen en savonds actief zijn. Dat maakte het goed hanteerbaar voor mij!
Als er iemand doodgaat? Tja tis klote maar dan kan je nooit een grens over natuurlijk...
12 tot 20 uur onderweg. Het duurt een paar films, paar keer eten, even kletsen, een dutje en je bent er al!
Japanners spreken niet alleen maar japans. Het is een westers georienteerd land!
Duur! Yup, is het. Focking duur zelfs. Maar je betaald voor een levenservaring...
Jetlag, heb ik zelden last van. Je kan je activiteiten zelf inrichten he. Sochtends juist vroeg bezig of uitslapen en savonds actief zijn. Dat maakte het goed hanteerbaar voor mij!
Als er iemand doodgaat? Tja tis klote maar dan kan je nooit een grens over natuurlijk...
12 tot 20 uur onderweg. Het duurt een paar films, paar keer eten, even kletsen, een dutje en je bent er al!
Japanners spreken niet alleen maar japans. Het is een westers georienteerd land!
donderdag 3 april 2025 om 17:00
Eerlijk gezegd zie ik die niet echt meer, ik heb ook al tegen mijn man gezegd: ga gewoon lekker samen met kind op vakantie, laat mij maar thuis. Maar dat wil hij dan weer niet.
Op het moment dat we deze reis vonden dacht ik wel echt dat we iets hadden gevonden wat een goed compromis was tussen wat ik wil en wat mijn man wil. En we hebben het ook al aan het kind vertelt, dus niet gaan is ook niet echt meer een optie.
Ik weet ook niet waarom ik zoveel beren op de weg zie. Op papier is het een hartstikke leuke vakantie, er zijn vast wel plussen. Maar ik zie ze even niet momenteel
donderdag 3 april 2025 om 17:04
Ik kan alleen maar iets over punt 2, 3 en 5 zeggen, dus de rest waag ik me niet aan.
Punt 5 vind ik het makkelijkste; als jullie niet naar half-onbewoond-gebied gaan zal je heel ver komen met Engels en handen en voeten. Het is verder weg, maar niet heel anders dan bijvoorbeeld naar Hongarije qua verschil in taal en cultuur. Mocht je je zorgen blijven maken, doe dan even een rondje Google met ‘fouten die toeristen maken in Japan’ of koop de lonely planet Japan. Ik denk dat dit punt echt een gevalletje ‘ik overzie het niet en heb het nog nooit gedaan, dus is ALLES ineens eng is’, want dit is geen echt probleem
.
Punt 3 heb ik zelf mee van doen gehad. Ik ben op vakantie geweest op 15 uur reisafstand toen een familielid langzaam aan het einde kwam. Uiteindelijk is hij 3 dagen na mijn terugkomst overleden, dus de vakantie was er écht dicht op. Tuurlijk heb ik het even spannend gevonden, maar al snel daalde het besef in dat het op zo’n moment niet meer uitmaakt of je er met 6 of 12 of 24 uur bent. Praktische zaken kunnen online geregeld worden als het echt nodig is. Het moment van overlijden kan je ook missen als het ‘s nachts gebeurt en daarna is iemand dood en doet het uren dat jij erover doet om thuis te komen er niet meer toe voor de overledene. Nou zijn bij jullie beide familieleden stabiel, dus zal van al deze dingen geen spraken zijn en anders komt het dus ook goed.
Ik heb zelf prima van die vakantie kunnen genieten. Was zelfs blij dat ik nog even had kunnen ontspannen voor het regelen van alle dingen rondom de uitvaart en het boos me wat licht in een lastige tijd.
Ik zou me dus echt niet laten tegenhouden hierdoor.
Waar ik over de andere twee punten vrij positief was, zie ik punt 2 zelf lastiger in. Hoeveel last heb je van de wisseling? Ben je moe, of moet je dagen overgeven zoals ik? Als je er wat milder last van hebt, kan je met de huisarts overleggen om bijvoorbeeld melatonine te gebruiken om het wat makkelijker te maken (overleg dit met je huisarts want ik ken je niet en ben geen dokter, dus dit is dan ook geen advies maar een voorbeeld van de mogelijkheden). Als je weinig last hebt en je niet dagen plat ligt, is de eerste 2/3 dagen op 80% draaien natuurlijk ook helemaal niet erg; daarna heb je nog heel veel vakantie over en ook met 80% energie kan je nog genoeg beleven.
Ikzelf ga niet teveel tijdzones op vakantie omdat mijn lichaam dat niet trekt, maar ik weet dat ik daarin de uitzondering ben. Zoek dus naar de mogelijkheden, eventueel met medische hulp en schrijf de vakantie niet per definitie hierdoor af.
Punt 5 vind ik het makkelijkste; als jullie niet naar half-onbewoond-gebied gaan zal je heel ver komen met Engels en handen en voeten. Het is verder weg, maar niet heel anders dan bijvoorbeeld naar Hongarije qua verschil in taal en cultuur. Mocht je je zorgen blijven maken, doe dan even een rondje Google met ‘fouten die toeristen maken in Japan’ of koop de lonely planet Japan. Ik denk dat dit punt echt een gevalletje ‘ik overzie het niet en heb het nog nooit gedaan, dus is ALLES ineens eng is’, want dit is geen echt probleem
.Punt 3 heb ik zelf mee van doen gehad. Ik ben op vakantie geweest op 15 uur reisafstand toen een familielid langzaam aan het einde kwam. Uiteindelijk is hij 3 dagen na mijn terugkomst overleden, dus de vakantie was er écht dicht op. Tuurlijk heb ik het even spannend gevonden, maar al snel daalde het besef in dat het op zo’n moment niet meer uitmaakt of je er met 6 of 12 of 24 uur bent. Praktische zaken kunnen online geregeld worden als het echt nodig is. Het moment van overlijden kan je ook missen als het ‘s nachts gebeurt en daarna is iemand dood en doet het uren dat jij erover doet om thuis te komen er niet meer toe voor de overledene. Nou zijn bij jullie beide familieleden stabiel, dus zal van al deze dingen geen spraken zijn en anders komt het dus ook goed.
Ik heb zelf prima van die vakantie kunnen genieten. Was zelfs blij dat ik nog even had kunnen ontspannen voor het regelen van alle dingen rondom de uitvaart en het boos me wat licht in een lastige tijd.
Ik zou me dus echt niet laten tegenhouden hierdoor.
Waar ik over de andere twee punten vrij positief was, zie ik punt 2 zelf lastiger in. Hoeveel last heb je van de wisseling? Ben je moe, of moet je dagen overgeven zoals ik? Als je er wat milder last van hebt, kan je met de huisarts overleggen om bijvoorbeeld melatonine te gebruiken om het wat makkelijker te maken (overleg dit met je huisarts want ik ken je niet en ben geen dokter, dus dit is dan ook geen advies maar een voorbeeld van de mogelijkheden
). Als je weinig last hebt en je niet dagen plat ligt, is de eerste 2/3 dagen op 80% draaien natuurlijk ook helemaal niet erg; daarna heb je nog heel veel vakantie over en ook met 80% energie kan je nog genoeg beleven. Ikzelf ga niet teveel tijdzones op vakantie omdat mijn lichaam dat niet trekt, maar ik weet dat ik daarin de uitzondering ben. Zoek dus naar de mogelijkheden, eventueel met medische hulp en schrijf de vakantie niet per definitie hierdoor af.
donderdag 3 april 2025 om 17:05
Ik had eigenlijk een andere reis voor ogen maar we kwamen er vorig jaar achter dat man en ik daarin niet op 1 lijn zaten en toen zijn we verder gaan zoeken en kwamen deze reis tegen als compromis. (Even de korte versie)
donderdag 3 april 2025 om 17:07
Ik lees nu je andere reactie. Hebben jullie al overwogen dat zoon en man samen gaan en jij thuisblijft? Als het jou alleen maar akelig lijkt is dat ook niets; mijn reactie ging ook uit van dat je wel wilde, maar angstig was. Niet willen en dan zoiets gaan doen hoeft niet, thuis blijven is ook een optie.
donderdag 3 april 2025 om 17:09
Hoe ik het inschat (natuurlijk nooit 100% zeker) ga ik het wel leuk vinden. Ik heb nog nooit zo ver gevlogen en ook nog nooit zoveel tijdsverschil gehad, dus ik weet totaal niet hoe mijn lijf daarop gaat reageren, dat vind ik het spannendste eigenlijk.
Ik hoop zelfs dat de spanning losser wordt als we eenmaal hebben geboekt en ik niet elke keer hoef te twijfelen of we het wel of niet gaan doen (omdat we dan. gewoon 'niet meer terug kunnen')
donderdag 3 april 2025 om 17:09
Opnieuw onderhandelen dus.auroraatje schreef: ↑03-04-2025 17:05Ik had eigenlijk een andere reis voor ogen maar we kwamen er vorig jaar achter dat man en ik daarin niet op 1 lijn zaten en toen zijn we verder gaan zoeken en kwamen deze reis tegen als compromis. (Even de korte versie)
donderdag 3 april 2025 om 17:10
Als er niet geboekt is kan je gewoon terug naar de tekentafel.auroraatje schreef: ↑03-04-2025 17:05Ik had eigenlijk een andere reis voor ogen maar we kwamen er vorig jaar achter dat man en ik daarin niet op 1 lijn zaten en toen zijn we verder gaan zoeken en kwamen deze reis tegen als compromis. (Even de korte versie)
•
donderdag 3 april 2025 om 17:11
Blablabla97 schreef: ↑03-04-2025 17:07Ik lees nu je andere reactie. Hebben jullie al overwogen dat zoon en man samen gaan en jij thuisblijft? Als het jou alleen maar akelig lijkt is dat ook niets; mijn reactie ging ook uit van dat je wel wilde, maar angstig was. Niet willen en dan zoiets gaan doen hoeft niet, thuis blijven is ook een optie.
Ik overweeg dat wel serieus, maar voor mijn man is het geen optie - die wil deze reis niet alleen met zoon maken, maar als gezin.
En als ik heel goed na ga denken dan weet ik ook wel waarom ik die reis wil maken en dat het echt wel heel tof gaat zijn, maar soms overvalt me echt zo'n gevoel van: waar beginnen we in vredesnaam aan?
donderdag 3 april 2025 om 17:11
Dan gewoon gaan!auroraatje schreef: ↑03-04-2025 17:09Hoe ik het inschat (natuurlijk nooit 100% zeker) ga ik het wel leuk vinden. Ik heb nog nooit zo ver gevlogen en ook nog nooit zoveel tijdsverschil gehad, dus ik weet totaal niet hoe mijn lijf daarop gaat reageren, dat vind ik het spannendste eigenlijk.
Ik hoop zelfs dat de spanning losser wordt als we eenmaal hebben geboekt en ik niet elke keer hoef te twijfelen of we het wel of niet gaan doen (omdat we dan. gewoon 'niet meer terug kunnen')
Ik herken dit wel hoor, heb dit voor bijna alle vakanties, zeker als ik ga vliegen.
1 keer een niet leuke vakantie gehad (erg ziek geweest) en toen werd die "voorangst" (ipv voorpret) meteen 10x erger. Enige remedie is gewoon gaan!
donderdag 3 april 2025 om 17:16
Vooral met de auto naar Duitsland, Frankrijk, zulke dingen.
1 keer met het vliegtuig met een baby naar Barcelona geweest, dat vond ik dan wel weer heel leuk
Ik hou wel van (korte stukken) vliegen
donderdag 3 april 2025 om 17:16
Maar heb je dat gevoel vaker? Vaker voor vakantie? Ook als je dichterbij blijft?auroraatje schreef: ↑03-04-2025 17:11Ik overweeg dat wel serieus, maar voor mijn man is het geen optie - die wil deze reis niet alleen met zoon maken, maar als gezin.
En als ik heel goed na ga denken dan weet ik ook wel waarom ik die reis wil maken en dat het echt wel heel tof gaat zijn, maar soms overvalt me echt zo'n gevoel van: waar beginnen we in vredesnaam aan?
Ik heb zelf altijd veel voorpret tot de dag voor de vakantie en dan blaas ik liefst alles af. Maar ik weet ook, dat dat bij mij hoort en dat het goed komt
Ik heb wel eens een vakantie-idee (van mezelf notabene) weer teruggehaald. Mijn partner vond het geweldig idee, maar ik merkte echt dat ik gewoon eigenljjk echt niet wilde.
donderdag 3 april 2025 om 17:17
Het is eigenlijk de bedoeling dat je zo'n reis voor je plezier maakt. En gezien al je tegens, voelt het voor mij alsof je het eigenlijk helemaal niet wil.
Want als je het wèl echt wil, stap je met gemak over alle tegens heen.
Doe jezelf een plezier en maak lekker een leuke reis binnen Europa. Zoveel moois te zien!
Want als je het wèl echt wil, stap je met gemak over alle tegens heen.
Doe jezelf een plezier en maak lekker een leuke reis binnen Europa. Zoveel moois te zien!
donderdag 3 april 2025 om 17:24
Helemaal niet. Sommige mensen hebben gewoon heel veel stress van tevoren.Harderwijk2021 schreef: ↑03-04-2025 17:17Het is eigenlijk de bedoeling dat je zo'n reis voor je plezier maakt. En gezien al je tegens, voelt het voor mij alsof je het eigenlijk helemaal niet wil.
Want als je het wèl echt wil, stap je met gemak over alle tegens heen.
Doe jezelf een plezier en maak lekker een leuke reis binnen Europa. Zoveel moois te zien!
Ook helemaal niet eens met Star.
Niet iedereen zit hetzelfde in elkaar. Ik boek altijd fluitend een vakantie en hoe dichterbij het komt hoe meer ik denk: wat heb ik gedaaaaaan. Mijn laatste vakantie was het ergste, toen heb ik meerdere keren gehuild in de week voor vertrek dat ik echt niet wilde gaan.
Superleuke vakantie gehad.
donderdag 3 april 2025 om 17:25
Heel normaal deze gevoelens! En bij elk element dat je overwint heb je straks een succeservaring. Het is logisch dat je nadenkt over de 'worst case scenario', maar je weet rationeel ook wel dat die zorgen onterecht zijn. En ook als er iets gebeurt dan ben je in staat om dit het hoofd te bieden!
Japan, daar zou ik ontzettend graag nog eens heen willen. Het land staat bekend als supergoed georganiseerd, mooi, cultureel, schoon en met erg weinig criminaliteit. Het is ingesteld op toeristen, maar het is natuurlijk goed om je wat te verdiepen in de cultuur. De no-no's voor toeristen opzoeken bijvoorbeeld. Japanners leren allemaal Engels (de jonge generatie), maar spreken het vaak niet erg goed. Ik zou dus zeker een vertaalapp paraat hebben, ook zodat je Japanse tekens kun fotograferen/scannen en vertalen. Verder kom je met de basis een heel eind.
In wat meer exotische landen vond ik het verder fijn om alvast georganiseerde dingen te plannen. Dus busreis naar toeristische plek, rondleiding door de stad met een bepaald thema (bijvoorbeeld eten!) dat soort dingen. Een Japans badhuis bezoeken zou ik graag willen. Zulke uitjes zijn gericht op toeristen, dus dan weet je dat het met de communicatie en vervoer wel snor zit.
Als je echt rode vlekken in je nek en nachtmerries van de reis krijgt: je mag ook eerlijk tegen jezelf zijn dat je het liever niet doet. Is de koudwatervrees mild dan daag ik je uit om ervoor te gaan, zo'n reis is vrijwel altijd een geweldige ervaring! Voor mij is het fijn om niet al te lang te gaan, want ik ben ook een huismus die het fijn vindt als ze weer naar huis mag
Japan, daar zou ik ontzettend graag nog eens heen willen. Het land staat bekend als supergoed georganiseerd, mooi, cultureel, schoon en met erg weinig criminaliteit. Het is ingesteld op toeristen, maar het is natuurlijk goed om je wat te verdiepen in de cultuur. De no-no's voor toeristen opzoeken bijvoorbeeld. Japanners leren allemaal Engels (de jonge generatie), maar spreken het vaak niet erg goed. Ik zou dus zeker een vertaalapp paraat hebben, ook zodat je Japanse tekens kun fotograferen/scannen en vertalen. Verder kom je met de basis een heel eind.
In wat meer exotische landen vond ik het verder fijn om alvast georganiseerde dingen te plannen. Dus busreis naar toeristische plek, rondleiding door de stad met een bepaald thema (bijvoorbeeld eten!) dat soort dingen. Een Japans badhuis bezoeken zou ik graag willen. Zulke uitjes zijn gericht op toeristen, dus dan weet je dat het met de communicatie en vervoer wel snor zit.
Als je echt rode vlekken in je nek en nachtmerries van de reis krijgt: je mag ook eerlijk tegen jezelf zijn dat je het liever niet doet. Is de koudwatervrees mild dan daag ik je uit om ervoor te gaan, zo'n reis is vrijwel altijd een geweldige ervaring! Voor mij is het fijn om niet al te lang te gaan, want ik ben ook een huismus die het fijn vindt als ze weer naar huis mag
donderdag 3 april 2025 om 17:29
Je noemt precies alle redenen die ik heb om nooit zo ver op vakantie te gaan. Het is achteraf misschien niet zo handig dat je wel al plannen hebt gemaakt in die richting, maar de redenen om niet te willen blijven prima redenen wat mij betreft. En terugkomen op eerdere plannen is geen schande of zo.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
