Aantrekkingskracht weg / langdurige relatie beëindigen?

Ok, dus als je goede gesprekken voert over je seksleven en samen tot een fijne invulling daarvan komt, neem je genoegen? Dan heb je een relatie om een relatie?

Nogmaals, TO zegt alleen maar dat aantrekkingskracht er niet meer is. That’s all. Ze zegt nergens dat ze ongelukkig is of haar vriend een eikel is. Iedereen vult nu van alles in, maar haar issue speelt op dit moment alleen rond de seks. Nou, daar kun je aan werken samen. En anders kan je altijd nog uit elkaar.

Maar om deze reacties weg te zetten als “ Sommige vinden het hier belangrijker om een relatie te hebben dan een relatie waarin je partner iets toevoegt in je leven.” is natuurlijk onzin en ook niet zo respectvol.

DingDong schreef: ↑

27-07-2023 11:46

Sommige vinden het hier belangrijker om een relatie te hebben dan een relatie waarin je partner iets toevoegt in je leven. Je stimuleert, je seksueel opwindt, bij wie je je veilig voelt en die je de energie geeft om het leven leuk te maken.

Zo herkenbaar. Hoewel mensen wel niet trots zijn op een lange relatie alleen vanwege de duur. Terwijl er zaken soms gewoon niet goedzitten. En ook zoveel mensen die niet alleen kunnen zijn. Of zich er maar bij moeten neerleggen (slechte seks, geen libido, etc). En dan boos of verbaasd zijn dat de ander eens om zich heen gaat kijken. Wat had je dan verwacht als je bent uitgepraat of überhaupt geen echt gesprek hebt gevoerd?

Echt zo vaak gezien of gehoord dat men dan toch (onbewust) open gaat staan

In sommige relaties is veiligheid, vertrouwen en gezapigheid voldoende of zelfs heerlijk. Voor anderen is het niet genoeg. Voor jou op dit moment kennelijk niet. Wat de reden daarvan precies is (alleen meer spanning willen of ...? zul je zelf moeten onderzoeken.

En weer…..dan zeg je iets over dat de frequentie van seks niet het allerbelangrijkste is, en dat je vooral op een modus moet komen die bij beiden past (dus erover praten), wordt daarop gereageerd met “ In sommige relaties is veiligheid, vertrouwen en gezapigheid voldoende of zelfs heerlijk.” Serieus, hoe werkt dat denkproces? Dat je een bepaalde kijk op seks koppelt aan zoveel andere en grotere zaken in de relatie.

Misschien zijn er wel heel veel koppels die weinig seks hebben, maar wel in het weekend basejumpen, Russisch roulette spelen en de nieuwe cocktail van heroïne uitproberen. Vind ik niet zo gezapig. Mijn punt: het een heeft niet zoveel met het ander te maken.

En vertrouwen lijkt me sowieso een basisvoorwaarde voor een goede relatie.

Ik snap wel dat zo veel mensen sociaal wenselijk antwoorden op de vraag hoe vaak ze seks hebben, moet je kijken waar je relatie van wordt beticht als je dit aspect op een manier bekijkt die voor sommige anderen kennelijk onbegrijpelijk is.

Overigens zie ik dit in het echte leven ook wel hoor. Zijn vaak de notoire single mensen, relatie-hoppers of mensen met een partner met nogal nare trekjes maar wel goeie seks. Mensen die enerzijds klagen dat ze nooit een echt leuke partner treffen, maar anderzijds ook m.i. onrealistische eisen hebben mbt een relatie. Dus dan maar alleen blijven, het weer uitmaken of blijven en klagen want de seks is oh zo goed.

Maar goed, voordat dit weer opgevat wordt als een pleidooi dat TO moet blijven: dat is het niet. Ik denk dat het TO kan helpen open het gesprek over haar verlangens en behoeften aan te gaan met haar partner. Vanaf daar kan ze met hem verder of het altijd nog uitmaken. Maar dan heeft ze in elk geval geleerd over dit onderwerp te praten, dat is in een volgende relatie alleen maar handig.

Zere schenen, Katkaatje?

Ik reageerde trouwens niet op jou en ben het vrijwel met je eens.

Haha, ja misschien wel.

Maar ik snap daarnaast de interferentie ook echt niet. De denkstap van iemand die zegt dat er zoiets bestaat als ‘een relatie waarin beide partijen tevreden zijn met seks met een lagere frequentie dan sommige andere mensen’ naar de interpretatie ‘dat zal dan wel een relatie zijn waarin mensen maar bij elkaar blijven omdat ze niet alleen willen zijn’ of ‘die relatie voegt niks toe’. Wat zijn de tussenstappen daarin en wat maakt dat je het zo wil classificeren? Wat levert dat je op? Wie help je daarmee?

Oprechte verbazing en dus vragen

Ik snap je vragen wel. En ik heb ook geen antwoord. Wat ik wel vind in een langere relatie, is dat je in een soort micro cosmos zit samen, wat alles zo waardevol maakt. Ondanks gebrek aan ....noem maar op: Seks? En dat bedoel ik bij TO, dat ze zelf moet bepalen of dit een dealbreaker is en of ze hem nog interresant genoeg vindt. Of dat ze vrede heeft met een fijne, betrouwbare en lieve man. Alles kan, ze kan ook op avontuur. of in eigen relatie praten. Vele opties.

Ik herken deze situatie heel hard van vriendinnen van mij die in een gelijkaardige situatie zitten. Je bent zeker niet alleen. Enkelen zijn effectief uit elkaar gegaan, met en zonder kinderen. De meesten modderen aan maar heb zelden iemand dat probleem volledig weten oplossen helaas. Probeer vooral je man niet te bedriegen. Een vriendin heeft zich eens een avond laten gaan, heeft zichzelf en haar man volledig belachelijk gemaakt door seks te hebben met en redelijk random man in het berghok tijdens een trouw. Ze zijn daardoor niet uit elkaar gegaan maar die avond blijft een litteken op een al wankele relatie.

Brrr een broer-zus relatie op deze leeftijd? Daar zit je toch niet op te wachten. Als je nu 50 of 60 was...

To jij voelt je gewoon niet meer aangetrokken tot je partner. Begin dus zeker niet aan kinderen om het nog erger te maken. Nu kan je nog makkelijk weg. Voor je straks ook in het schoonmaakhok met dat lekkere ding van boekhouding eindigt. Of stel voor de relatie te openen zodat jij wat nieuwe ervaringen kunt opdoen. Je was gewoon te jong en zit nu vast met iemand die niet langer bij je past.

Wat een ouderwetse ideeën over seks komen hier voorbij trouwens. Ouderwets en gegeneraliseerd. Daar waar de een tevreden is met eens per maand, is de ander pas tevreden met eens per dag. Daarbij maakt het echt niet uit of je man of vrouw bent. Er zijn genoeg mannen met een laag of lager libido, alleen past dat blijkbaar nog steeds niet in ons plaatje van 'hoe het hoort'.

En wat een onzin dat als de een een lager libido heeft, die maar moet accepteren dat de ander vreemdgaat. Is het niet beter om de oorzaak aan te pakken? Te kijken hoe je samen tot een oplossing komt?

@TO: ga in gesprek met je man. Niet over de kwantiteit van jullie seks, maar over de kwaliteit van jullie relatie.

Alcedo je moet altijd praten. Maar het punt blijft wel dat er bij grote verschillen gewoon een probleem is. Dan kan je praten wat je wilt maar iemand zal moeten toegeven. Dus (veel) minder vaak of juist vaker (terwijl er eigenlijk puur vanuit iemand zelf geen behoefte is). Je kunt het natuurlijk voor de ander doen of overhebben. Maar in de praktijk is dat (zeker op lange termijn toch ingewikkeld).

Wat ouderwets is is dat veel mensen niet openstaan voor een diepgaand of doorgaand gesprek (we hebben dit besproken we zijn nu wel klaar). Of het een ander niet kunnen gunnen dit stukje elders te zoeken.