Achternaam na trouwen

06-01-2023 10:44 500 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemorgen,

Wij staan binnenkort voor de keuze wat te doen met onze achternamen na trouwen. Mijn partner heeft besloten zijn eigen achternaam te houden. Ik ben nog aan het twijfelen. Wat hebben jullie gekozen en waarom?

Ik twijfel zelf over eigen achternaam houden of naam partner-eigen naam.
Ik vind het wel wat hebben om aan mijn achternaam te zien dat we getrouwd zijn en ik denk dat wij voor toekomstige kinderen kiezen voor de achternaam van partner en ik vind het dan fijn dat ik ook dezelfde achternaam heb als de kinderen. Daarnaast heb ik (waarschijnlijk logisch) meer een connectie met mijn eigen achternaam en verandert mijn achternaam voor officiële dingen als paspoort enzo natuurlijk niet. Voor mijn werk wil ik sowieso mijn eigen achternaam aanhouden, maar dat lijkt me verder geen probleem voor de keuze (ik kan gewoon de mails etc. met mijn naam houden).
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik ooit trouw, neem ik naast mijn eigen naam ook die van partner aan. Eigenlijk net zoals vroeger.

Partner mag doen wat hij zelf wil.

Belangrijker vond ik dat kind mijn achternaam kreeg. Die mening werd overigens gedeeld.
I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi
Alle reacties Link kopieren Quote
Pelle schreef:
06-01-2023 14:25
Dat is wel een goede. Aan alle geëmancipeerde vrouwen hier die het achterlijk vinden dat vrouwen de achternaam van hun man aannemen. Waarom krijgen jullie kinderen dan wel zijn achternaam?

Ik ken 1 stel waarbij dat niet het geval is. Maar hij heeft dan ook echt een vreselijke achternaam (zo een waar grapjes over gemaakt worden) en zij juist een prachtige. De kinderen hebben haar achternaam dus.
De naamkeuze heeft werkelijk niets met emancipatie te maken.
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Pelle schreef:
06-01-2023 14:30
Hier is blijkbaar geen NL?
Den Haag.
Marijne schreef:
06-01-2023 14:32
De naamkeuze heeft werkelijk niets met emancipatie te maken.
Dat is toch persoonlijk? Ik zie het wel als een vorm van loskomen, of apart blijven. Maar omgekeerd is niet zo dat wie wel de mans naam neemt niet geëmancipeerd kan zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mirabel schreef:
06-01-2023 14:29
O ja die kerstkaarten en uitnodigingen voor huwelijken en partijen met ‘Mirabel + partner Partnersachternaam’. Vind ik ook heel irritant. Ik heet niet zo.
Wat sneu om dát ook maar een klein beetje belangrijk te vinden.
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Loosduinen schreef:
06-01-2023 14:32
Den Haag.

Off-topic: mooi stukje Den Haag.
I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi
Loosduinen schreef:
06-01-2023 14:32
Den Haag.
oh oke, Ik ken echt maar 1 stel waarbij de de kinderen de achternaam van de moeder hebben. Zelfs bij de ongetrouwde stellen.
Dan heb ik het wel over stellen waarbij de ouders bij geboorte nog samen waren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Op zich leuk onderzoek waard (is hier nog iemand met een kind die een studie doet in die hoek?)
Is er een verband tussen je eigen naam houden en de mate van gemancipeerdheid?
En is er een verschil in het type man, dat beide groepen vrouwen trouwt?
Mate van financiele onafhankelijkheid?
Welk cijfer ze hun huwelijk geven?

etc
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb mijn eigen naam gehouden en niet die van mijn man erachter of ervoor gezet. Onze twee zoons hebben de achternaam van mijn man.
Als kind al vond ik het een raar idee om iemand anders naam aan te nemen als je ermee trouwt. Alsof je je eigen identiteit deels inlevert, of zo. Sowieso sprak trouwen me niet aan, dat leek me maar niks (hoewel mijn ouders een goed huwelijk hadden).
Soms komt het me wel wat vreemd voor dat ik als enige in ons gezin een andere achternaam heb. En ik heb vaak het gevoel dat ik erbij moet uitleggen - bijvoorbeeld aan een nieuwe mentor op school etc - dat mijn man en ik andere namen hebben, maar dus wel getrouwd zijn en dat mijn man ook de vader is van de kinderen (als zijn achternaam nog niet ter sprake of op tekst is gekomen).

Vrienden van ons hebben elkaars achternaam wel aan die van hunzelf toegevoegd. Maar de kinderen hebben wel alleen de achternaam van de man van het stel.
Tegenwoordig kun je ook kiezen voor beide achternamen voor de kinderen. Ik was in de veronderstelling dat dat ook al zo was toen wij onze kinderen kregen (19 en 18 jaar geleden) en ook dat hebben we toen overwogen, maar dat zou dan een achternaam worden van zeven lettergrepen, dat is wel erg lang en bovendien klonk het dan door de aard van onze namen, indien samengevoegd, gelijk ook zo adellijk.

Soms overweeg ik toch de naam van mijn man achter mijn eigen naam te gaan zetten, maar ik vind dat hij dat dan ook moet doen. Dat is allemaal wel gedoe en dan worden onze namen dus ook zo lang, ik denk dat we het gewoon maar zo laten zoals het nu is.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
06-01-2023 14:37
Dat is toch persoonlijk? Ik zie het wel als een vorm van loskomen, of apart blijven. Maar omgekeerd is niet zo dat wie wel de mans naam neemt niet geëmancipeerd kan zijn.
Emancipatie? Persoonlijk? Ik vind het pas "geëmancipeerd" dat ik de keuze heb.
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Marijne schreef:
06-01-2023 14:32
De naamkeuze heeft werkelijk niets met emancipatie te maken.
dat ben ik met je eens. maar veel vrouwen hier niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier in België neemt vrijwel geen enkele vrouw de naam van haar man aan wanneer er getrouwd wordt (volgens mij kan het officieel zelfs niet eens, aan mij is in ieder geval niks gevraagd destijds), die blijven allemaal hun geboortenaam gebruiken.

Ik had eigenlijk wel de naam van mijn man willen aannemen en in de praktijk doe ik dat ook wel regelmatig (als ik ergens reserveer ofzo). Gewoon omdat ik dat leuk vind en mijn eigen achternaam echt heel stom vind.

Ik draag een trouwring (waarmee hij me ten huwelijk heeft gevraagd), hij niet (vanwege beroep). Onlangs hebben we wel trouwringen laten tatoeëren.
Marijne schreef:
06-01-2023 14:39
Emancipatie? Persoonlijk? Ik vind het pas "geëmancipeerd" dat ik de keuze heb.
Ja, precies, dat is dus wat jij persoonlijk vindt. Jij kiest voor jou moverende redenen voor iets dat eeuwen geleden zo is bepaald, prima toch. Een ander kiest om andere redenen wat anders.
anoniem_64099e414652c wijzigde dit bericht op 06-01-2023 14:43
25.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Marijne schreef:
06-01-2023 14:37
Wat sneu om dát ook maar een klein beetje belangrijk te vinden.
Ik zie al dat een mening mogen hebben bij jou maar 1 kant op werkt.
Marijne schreef:
06-01-2023 14:37
Wat sneu om dát ook maar een klein beetje belangrijk te vinden.
Als het je naam gewoon niet is, is het wel raar.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
06-01-2023 14:41
Ja, precies, dat is dus wat jij persoonlijk vindt. Jij kiest voor jou moverende redenen voor iets dat eeuwen geleden zo is bepaald, prima toch. Een ander kiest om andere redenen wat anders.
Inderdaad, niets met emancipatie te maken dus.
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
trouwens mijn wederhelft draagt zijn ring, ik de mijne helemaal nooit
Heb nou eenmaal een hekel aan sieraden
en nog voel ik getrouwd hoor
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
06-01-2023 14:45
Als het je naam gewoon niet is, is het wel raar.
Enórm. Ik zou retour afzender doen :lightbulb:
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
06-01-2023 14:46
trouwens mijn wederhelft draagt zijn ring, ik de mijne helemaal nooit
Heb nou eenmaal een hekel aan sieraden
en nog voel ik getrouwd hoor
Goed te weten!
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben getrouwd op huwelijkse voorwaarden.
Ik ben financieel onafhankelijk van mijn partner.
Bij scheiden zou ik mijn eigen woning kunnen kopen.
Mijn bedrijf staat op naam van mijn geboortenaam en staat buiten het huwelijk.
In mijn werk heet ik mijn eigen naam, en soms mansnaam en soms dubbele naam, afhankelijk van de hiërarchie en officialiteit.
In mijn privé heet ik mijn mans naam.
Kinderen hebben ook zijn naam.
Aan ons huis hangt een bordje met familie 'mansnaam'.
We dragen allebei een trouwring.

Spellen moet ik altijd :) Zowel voornaam als elk van beide achternamen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Marijne schreef:
06-01-2023 14:47
Enórm. Ik zou retour afzender doen :lightbulb:
Flauw. Iedereen heeft toch weer andere dingen waar je meer op let?

Jij zult er misschien minder tegenaan lopen, omdat je naam man draagt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Marijne schreef:
06-01-2023 14:37
Wat sneu om dát ook maar een klein beetje belangrijk te vinden.
Waarom is dat sneu? Ik vind dat hetzelfde als je ergeren dat er op je verjaardagskaart 'Gefeliciteerd Anna!' staat, terwijl je Anne of Hanna heet. Bij verre familie of vrienden van mijn partner denk ik nog 'ach, ze kennen me ook niet goed'. Maar bij naaste familie of goede vrienden zou ik het irritant vinden als ze het wel weten, maar mijn naam consequent fout blijven schrijven of uit gemak(?) mijn achternaam weglaten. Kaarten naar getrouwde vrienden waarbij ik niet zeker weet welke achterna(a)m(en) ze voeren adresseer ik dus ook aan 'Voornaam 1 + Voornaam 2' en niet aan 'voornaam 1 + Voornaam 2 + Achternaam man'. Niet omdat het een big deal is om het fout te doen, maar omdat het een kleine moeite is om er rekening mee te houden.
amaryllis wijzigde dit bericht op 06-01-2023 14:52
7.20% gewijzigd
Lila-Linda schreef:
06-01-2023 14:46
trouwens mijn wederhelft draagt zijn ring, ik de mijne helemaal nooit
Heb nou eenmaal een hekel aan sieraden
en nog voel ik getrouwd hoor
Wij dragen ze ook niet. Hebben ook geen dure ringen gekozen trouwens, wisten van te voren dat we ze niet vaak zouden dragen maar vonden een ring-moment wel een leuk onderdeel van de ceremonie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mirabel schreef:
06-01-2023 14:43
Ik zie al dat een mening mogen hebben bij jou maar 1 kant op werkt.
Vast! Ik vind het juist goed dat iedereen eigen redenen heeft voor een keuze. Alleen zie niet wat e.e.a. met emancipatie te maken heeft. Hoever moet je terug?
Ik trouwde in 1980. En veel vriendinnen ook rond die tijd. De meesten kozen ervoor hun meisjesnaam te blijven gebruiken. Ik niet. Gewoon om praktische redenen (minder uitgebreid spellen) en omdat mijn identiteit niets met mijn naamgebruik te maken heeft. Naam van m'n vader, prima maar ingewikkelde schrijfwijze. Naam van mijn man, ook niet dertien in een dozijn maar minder spellen nodig. Voor de kinderen hadden we geen keuze. Dus nooit over na hoeven denken.
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Amaryllis schreef:
06-01-2023 14:50
Waarom is dat sneu? Ik vind dat hetzelfde als je ergeren dat er op je verjaardagskaart 'Gefeliciteerd Anna!' staat, terwijl je Anne of Hanna heet. Mijn (normaalgespelde) bekende naam lijkt op een andere, veelvoorkomende naam. Denk Anna / Hanna / Anne. Dat gaat regelmatig fout. Bij verre familie of vrienden van mijn partner denk ik nog 'ach, ze kennen me ook niet goed'. Maar bij naaste familie of vrienden vind ik het wel jammer dat ze mijn naam consequent fout blijven schrijven. Idem voor uit gemak(?) mijn achternaam weglaten. Kaarten naar getrouwde vrienden waarbij ik niet zeker weet welke achterna(a)m(en) ze voeren adresseer ik dus ook aan 'Voornaam 1 + Voornaam 2' en niet aan 'voornaam 1 + Voornaam 2 + Achternaam man'. Niet omdat het een big deal is om het fout te doen, maar omdat het een kleine moeite is om er rekening mee te houden.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven