advies gevraagd: partner richting psychiatrie?

wispel zondag 19 februari 2023 om 23:54

Mijn partner heeft jaren geleden een aantal moeilijkheden gekend op het werk, een stalking kwestie.
Intussen wel van werk veranderd, jarenlang gedacht dat dit hoofdstuk voorbij was, het ging een tijd met ups en downs, maar de nare herinneringen lijken de laatste maanden weer fel naar boven te komen, met slapeloze nachten, nachtmerries en rusteloosheid als gevolg. De laatste maanden merk ik ook dat het vertrouwen in mensen in het algemeen verder wegzakt, dat uit zich in wantrouwen, achterdochtigheid...

Jaren geleden zag ik eenzelfde patroon bij een vriendin, problemen namen toe, met uiteindelijk een verblijf op de psychiatrie.
Ik ben bezorgd dat mijn partner dezelfde richting uitgaat. Ik heb ook al een keer mijn bezorgdheid uitgesproken. Partner gaat al een tijdje langs bij een soort van coach (geen psycholoog), deze lijkt wel enkele handvaten te geven in de aanpak van de problematiek, partner zegt zich hiermee geholpen te voelen. Ik kan alleen maar blij zijn als ik dat hoor, maar in het dagdagelijks leven zie ik toch een toename van de problematiek. Steeds meer dagen, avonden, weekends gaan (quasi) volledig op aan bespreken van deze problemen, ik weet ook niet goed meer wat ik nog kan zeggen. Gisterenavond waren we op een feestje, daar was iemand die nogal fel leek op iemand uit de stalking periode, waardoor mijn partner helemaal dichtklapte, en de uren nadien blokkeerde, niets meer kon zeggen.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer welke positie ik moet innemen, wat ik nog kan doen, kan zeggen... Ik heb al een paar keer gesuggereerd om naar een traumapsycholoog te gaan, maar dat wordt van tafel gevaagd. Partner geeft aan dit op eigen ritme te willen doen...
Wat kan ik wel nog doen? Ik zie het eerlijk gezegd de problematiek alleen maar toenemen, ik voel me hierbij nogal hulpeloos, terwijl ik van nature liefst niet graag lijdzaam toekijk. Ik weet het om heel eerlijk te zijn ff niet meer. Help

Hecamel maandag 20 februari 2023 om 20:32

yourlocalhero schreef: ↑
20-02-2023 06:54
Laat partner haar eigen pad bewandelen naarr heling en ja dat kan tijd kosten en een luisterend oor of een schouder bieden is vaal het enige wat je kunt doen.

Krijgt ze vanuit de coach oefeningen? Vraag of je haar ermee kunt helpen.
In elk geval dwing niets...kom niet met 'oplossingen' want hoe goed je het ook bedoelt, iedereen heeft baat bij wat anders.

Waarom zou je moeten toekijken hoe je partner steeds slechter in zijn vel gaat zitten om zijn eigen pad te bewandelen? Dat doe je toch ook niet als je partner ineens in een maand tijd heel veel afvalt, pijn in zijn buik heeft en klaagt over bloed bij zijn of haar stoelgang? Dan stuur je hem toch ook naar de huisarts? Of laat je hem dan ook zijn eigen pad bewandelen?

Ik begrijp dat pappen en nathouden bij psychische aandoeningen niet. Want ook een psychische aandoening kan je leven voorgoed verwoesten. En zonder de juiste hulp kom je gewoon niet verder. Dan kan een coach leuk oefeningen voorstellen, maar die coach heeft daar niet voor geleerd. Ik heb helaas in mijn omgeving te veel mensen "coach" zien worden na hun eigen traumatische ding waar ze vervolgens, terwijl ze er nog midden in zitten, een cursus van een week voor gaan volgen en daar dan dus andere mensen voor gaan behandelen. En in diezelfde omgeving heb ik dus mensen zitten die het wel een goed idee vonden om bij die coaches langs te gaan met hun echt grote problemen die er zo slecht uitkwamen dat ze uiteindelijk opgenomen moesten worden. Dus ik ben niet zo'n fan van coaches als het gaat om trauma's, angststoornissen, depressies en eigenlijk alles waar een psycholoog minimaal 4 jaar voor gestudeerd moet hebben.

Overigens kan een coach prima zijn als je ff niet weet wat je wil met je leven, of je op retraite wil naar Apekutterveen, of dat je toch gaat beginnen aan die zingevende cursus kantklossen. Maar op andere gebieden dan dat zou ik ver van ze wegblijven. (Ook die financiele coaches hebben niets te vertellen, maar vullen wel heerlijk hun eigen zakken).

Anoniem_647893036a1df maandag 20 februari 2023 om 22:44

Hecamel schreef: ↑
20-02-2023 20:32
Waarom zou je moeten toekijken hoe je partner steeds slechter in zijn vel gaat zitten om zijn eigen pad te bewandelen? Dat doe je toch ook niet als je partner ineens in een maand tijd heel veel afvalt, pijn in zijn buik heeft en klaagt over bloed bij zijn of haar stoelgang? Dan stuur je hem toch ook naar de huisarts? Of laat je hem dan ook zijn eigen pad bewandelen?

Ik begrijp dat pappen en nathouden bij psychische aandoeningen niet. Want ook een psychische aandoening kan je leven voorgoed verwoesten. En zonder de juiste hulp kom je gewoon niet verder. Dan kan een coach leuk oefeningen voorstellen, maar die coach heeft daar niet voor geleerd. Ik heb helaas in mijn omgeving te veel mensen "coach" zien worden na hun eigen traumatische ding waar ze vervolgens, terwijl ze er nog midden in zitten, een cursus van een week voor gaan volgen en daar dan dus andere mensen voor gaan behandelen. En in diezelfde omgeving heb ik dus mensen zitten die het wel een goed idee vonden om bij die coaches langs te gaan met hun echt grote problemen die er zo slecht uitkwamen dat ze uiteindelijk opgenomen moesten worden. Dus ik ben niet zo'n fan van coaches als het gaat om trauma's, angststoornissen, depressies en eigenlijk alles waar een psycholoog minimaal 4 jaar voor gestudeerd moet hebben.

Overigens kan een coach prima zijn als je ff niet weet wat je wil met je leven, of je op retraite wil naar Apekutterveen, of dat je toch gaat beginnen aan die zingevende cursus kantklossen. Maar op andere gebieden dan dat zou ik ver van ze wegblijven. (Ook die financiele coaches hebben niets te vertellen, maar vullen wel heerlijk hun eigen zakken).

Ik wilde iets soortgelijks schrijven, maar deze reactie is spot on!

meisje85 dinsdag 21 februari 2023 om 12:50

Hecamel schreef: ↑
20-02-2023 20:32
Waarom zou je moeten toekijken hoe je partner steeds slechter in zijn vel gaat zitten om zijn eigen pad te bewandelen? Dat doe je toch ook niet als je partner ineens in een maand tijd heel veel afvalt, pijn in zijn buik heeft en klaagt over bloed bij zijn of haar stoelgang? Dan stuur je hem toch ook naar de huisarts? Of laat je hem dan ook zijn eigen pad bewandelen?

Uiteindelijk kan je niet anders dan iemand zijn eigen pad laten bewandelen. Je kan steunen, je zorgen uiten, stimuleren, oplossingen aandragen, maar uiteindelijk kan je iemand niet letterlijk aan de haren naar een internist noch een psycholoog slepen. Dus dan kan je maar beter zelf bepalen wat je grenzen zijn, want je hebt nu eenmaal niet totale invloed op die ander. Pijnlijk, want dat betekent ook dat je soms iets met lede ogen aan moet zien, maar ja, dat jíj vindt dat je partner iets moet doen, maakt in principe nog niet dat de partner dat ook moet doen. Die mag daarin eigen keuzes maken. Aan jou of je die gevolgen wil aanvaarden of niet.
De partner van TO klinkt vooral als iemand die er nog niet aan toe is. Dan kan een hulpverlener - wie dat ook moge zijn - ook niet echt meer dan pappen en nathouden. Volgens mij heb je er dan meer aan om het gesprek aan te gaan over waarom partner dat nu nog niet kan/wil/durft en wat ervoor nodig is om die stap wel te zetten.

meisje85 wijzigde dit bericht op 21-02-2023 13:11

10.88% gewijzigd

Lila-Linda dinsdag 21 februari 2023 om 12:58

Hecamel schreef: ↑
20-02-2023 20:32
Waarom zou je moeten toekijken hoe je partner steeds slechter in zijn vel gaat zitten om zijn eigen pad te bewandelen? Dat doe je toch ook niet als je partner ineens in een maand tijd heel veel afvalt, pijn in zijn buik heeft en klaagt over bloed bij zijn of haar stoelgang? Dan stuur je hem toch ook naar de huisarts? Of laat je hem dan ook zijn eigen pad bewandelen?

maar als je partner gewoon niet gaat?

Youk79 dinsdag 21 februari 2023 om 13:01

meisje85 schreef: ↑
21-02-2023 12:50
Uiteindelijk kan je niet anders dan iemand zijn eigen pad laten bewandelen. Je kan steunen, je zorgen uiten, stimuleren, oplossingen aandragen, maar uiteindelijk kan je iemand niet letterlijk aan de haren naar een internist noch een psycholoog slepen. Dus dan kan je maar beter zelf bepalen wat je grenzen zijn, want je hebt nu eenmaal niet totale invloed op die ander. Pijnlijk, want dat betekent ook dat je soms iets met lede ogen toe moet zien, maar ja, dat jíj vindt dat je partner iets moet doen, maakt in principe nog niet dat de partner dat ook moet doen. Die mag daarin eigen keuzes maken. Aan jou of je die gevolgen wil aanvaarden of niet.
De partner van TO klinkt vooral als iemand die er nog niet aan toe is. Dan kan een hulpverlener - wie dat ook moge zijn - ook niet echt meer dan pappen en nathouden. Volgens mij heb je er dan meer aan om het gesprek aan te gaan over waarom partner dat nu nog niet kan/wil/durft en wat ervoor nodig is om die stap wel te zetten.

Helemaal eens en heel mooi en duidelijk omschreven.

Het is zoals het is

Hecamel dinsdag 21 februari 2023 om 20:37

meisje85 schreef: ↑
21-02-2023 12:50
Uiteindelijk kan je niet anders dan iemand zijn eigen pad laten bewandelen. Je kan steunen, je zorgen uiten, stimuleren, oplossingen aandragen, maar uiteindelijk kan je iemand niet letterlijk aan de haren naar een internist noch een psycholoog slepen. Dus dan kan je maar beter zelf bepalen wat je grenzen zijn, want je hebt nu eenmaal niet totale invloed op die ander. Pijnlijk, want dat betekent ook dat je soms iets met lede ogen aan moet zien, maar ja, dat jíj vindt dat je partner iets moet doen, maakt in principe nog niet dat de partner dat ook moet doen. Die mag daarin eigen keuzes maken. Aan jou of je die gevolgen wil aanvaarden of niet.
De partner van TO klinkt vooral als iemand die er nog niet aan toe is. Dan kan een hulpverlener - wie dat ook moge zijn - ook niet echt meer dan pappen en nathouden. Volgens mij heb je er dan meer aan om het gesprek aan te gaan over waarom partner dat nu nog niet kan/wil/durft en wat ervoor nodig is om die stap wel te zetten.

Maar je kan wel grenzen stellen en niet alleen bepalen. En ik zeg niet dat je totale invloed op de ander kan uitoefenen, maar ik ben van mening dat je alles geprobeerd moet hebben.

In een relatie gaat het natuurlijk niet alleen om jezelf. Dus als jij met issues kampt, lichamelijk of psychisch, betekent dat niet dat je dan geen rekening meer hoeft te houden met je partner. En als je als partner dus grenzen stelt en zegt tot hier en niet verder en hij of zij gaat toch verder, dan zul je inderdaad moeten kiezen of delen.

Overigens ging ik ervan uit dat de gesprekken inmiddels wel gevoerd zijn en dat TO ook al heeft gesproken over wat het nu is dat de stap naar een psycholoog nog niet geweest is.

Ik persoonlijk had er waarschijnlijk niet mee om kunnen gaan als ik er niet alles aan gedaan had om mijn man naar de psych te krijgen, want dan was hij er nu niet meer geweest. Als ik hem dan niet had gedwongen had ik het mezelf nooit kunnen vergeven.

Hecamel dinsdag 21 februari 2023 om 20:47

Lila-Linda schreef: ↑
21-02-2023 12:58
maar als je partner gewoon niet gaat?

Geen idee, dat is dan weer iets wat je dan bekijkt. Het was bij mij niet nodig, maar (nu zonder spelende problemen in onze relatie en dus stoer praten) als mijn partner niet had willen gaan (en er geen eind aan had gemaakt) was ik waarschijnlijk vertrokken. Ik trok het niet. Want het was niet zo dat hij in zijn eentje die angststoornis had in zijn hoofd. Hij werd er namelijk ook niet gezelliger van. (en dan druk ik me nog mild uit). Dus ik was uiteindelijk als hij geen hulp had gezocht gewoon vertrokken. En ik heb gesteund, en een luisterend oor geboden en een schouder en begrip getoond, en boos geworden, en gesmeekt en geargumenteerd en ik heb alles gedaan binnen het redelijke, tot dus de maat vol was en het was of naar een therapeut of je zoekt het je maar uit.

Gelukkig koos hij dus voor het eerste.

Kijk laten we wel wezen, vanuit een intrinsieke motivatie naar een therapeut gaan zal de beste resultaten opleveren, maar als die intrinsieke motivatie er nog niet is, dan is een "beetje" extrinsieke motivatie niet verkeerd om mee te starten. Dan kan die intrinsieke motivatie ondertussen groeien terwijl de behandeling al gestart is.

Anoniem_6640a89315f0f woensdag 22 februari 2023 om 14:38

Ja, er zit natuurlijk ook verschil tussen 'de eerste stap niet durven te zetten' en ontkennen dat je hulp nodig hebt, of 'niet in therapie geloven '. Bij dat eerste kan zachte dwang wel nut hebben, bij dat tweede wordt dat moeilijker, en valt er misschien ook weinig resultaat te behalen als partner wel naar therapie gaat maar zonder intrinsieke motivatie.
Ik zag mijn partner ook worstelen met mijn angststoornis en werd dan natuurlijk ook angstig dat ie weg zou gaan (is absoluut nooit in hem op gekomen, maar angst, hè

. Maar de echte motivatie om therapie te zoeken en me er 100% voor in te zetten moet helemaal uit mezelf komen. Het is teveel om alleen voor de ander te doen.

Pioen00 woensdag 22 februari 2023 om 15:49

Heel lief dat je hem wilt helpen maar het voelt niet goed als hele avonden en dagen opgaan aan zijn problemen. Wat zegt hij als je dit bij hem teruglegt, dat jezelf niet meer aan bod komt in jullie relatie?

velvet2023 woensdag 22 februari 2023 om 17:38

Ik ben zelf opgenomen geweest met psychiatrische problematiek. Helaas of juist goed (dat is de vraag) is het zo dat iemand enkel gedwongen wordt opgenomen als hij een gevaar vormt voor zijn omgeving. Zelf ben ik vrijwillig opgenomen.
Ik was al langer ziek en de enige die dit echt zag was mijn partner. Het heeft lang geduurd voordat anderen dit ook zagen en hij heeft zich hier eenzaam in gevoeld en zelf psychische hulp gehad toen. Iemand anders noemde het al dat echte psychiatrische problematiek levens ontwrichtend is en dat is ook echt zo. Het zou echt goed zijn als hier meer bewustzijn over is zodat er op tijd ingegrepen kan worden.

Ik kan de situatie aan jouw kant heel moeilijk inschatten, maar ik denk dat het ook heel belangrijk is dat je zelf hulp krijgt zodat je minder alleen hierin bent. Dus eerst voor jezelf zorgen. Dan zou ik aan je partner vragen om serieuzere hulp te zoeken. Psychiatrische of zelfs psychische problematiek is veel te zwaar voor een coach en ik vraag me af of deze je partner echt kan helpen. Stel dat het echt de verkeerde kant op gaat, dan heb je de juiste hulp om je iig verder te helpen.
Dan zou ik mezelf ook afvragen waarom het je doet denken aan de persoon die is opgenomen. Zijn er signalen die erop lijken? In een kliniek zitten mensen die voornamelijk suicidaal, manisch en of psychotisch zijn. Als je deze signalen duidelijk ziet zou ik echt al eerder hulp inschakelen bijv huisarts/ lokale ggz etc.

Heel veel sterkte en knuffels voor je

velvet2023 woensdag 22 februari 2023 om 17:56

Nog een toevoeging van mijn man. Als je zelf een psycholoog hebt, dan kan deze je ook goed helpen in wat je het beste kan doen. Als het goed is dan heeft jouw psycholoog ook veel kennis van hulpverleningsland en kan jouw dus echt verder helpen. Mijn man heeft hier echt heel veel aan gehad.

Hecamel woensdag 22 februari 2023 om 20:40

Mia schreef: ↑
22-02-2023 14:38
Ja, er zit natuurlijk ook verschil tussen 'de eerste stap niet durven te zetten' en ontkennen dat je hulp nodig hebt, of 'niet in therapie geloven '. Bij dat eerste kan zachte dwang wel nut hebben, bij dat tweede wordt dat moeilijker, en valt er misschien ook weinig resultaat te behalen als partner wel naar therapie gaat maar zonder intrinsieke motivatie.
Ik zag mijn partner ook worstelen met mijn angststoornis en werd dan natuurlijk ook angstig dat ie weg zou gaan (is absoluut nooit in hem op gekomen, maar angst, hè . Maar de echte motivatie om therapie te zoeken en me er 100% voor in te zetten moet helemaal uit mezelf komen. Het is teveel om alleen voor de ander te doen.

Maar zou je niet al die eerste stap zetten om toch het te gaan proberen voor je partner? En dat je er dan achter komt dat het je ook nog wel kan helpen als je het probeert?

Dit is overigens geen verkapt argument, maar een oprechte vraag. Ben benieuwd namelijk hoe dat werkt. Zou het mijn man wel kunnen vragen, maar die wil het liever niet meer over die periode hebben, en dat respecteer ik. (Overigens steek ik hem nog steeds regelmatig een veer in zijn reet en laat hem beseffen van hoe ver weg hij gekomen is).

Anoniem_6640a89315f0f woensdag 22 februari 2023 om 21:22

Ja, ik zou het zeker doen!! Absoluut! Ik bedoelde meer dat je het ook in ieder geval deels voor jezelf zou moeten doen, want enkel voor een ander zou het niet werken, denk ik.

Ik ben overigens ook groot voorstander van therapie. Zodra mijn angsten weer opspelen, trek ik aan de bel, en ik ken heel veel andere mensen in mijn omgeving zonder mentale problemen (voor zover ik weet) waar ze ook weleens een therapie tegen aan mogen gooien, maar das een ander verhaal

Bim woensdag 22 februari 2023 om 23:00

Ik lees echt nergens dat TO een vrouw is en partner een man, alleen dat veel reacties daarvan uit gaan. Maakt voor het probleem ook niet uit overigens.

Maar dit lijkt me echt uitputtend voor TO. Echt, ga niet proberen de hulpverlener te zijn voor je partner. Dat gaat namelijk ten koste van het feit dat je partner bent.

Beter een half motto....

Hecamel woensdag 22 februari 2023 om 23:28

Mia schreef: ↑
22-02-2023 21:22
Ja, ik zou het zeker doen!! Absoluut! Ik bedoelde meer dat je het ook in ieder geval deels voor jezelf zou moeten doen, want enkel voor een ander zou het niet werken, denk ik.

Ik ben overigens ook groot voorstander van therapie. Zodra mijn angsten weer opspelen, trek ik aan de bel, en ik ken heel veel andere mensen in mijn omgeving zonder mentale problemen (voor zover ik weet) waar ze ook weleens een therapie tegen aan mogen gooien, maar das een ander verhaal

Tuurlijk moet je het ook deels voor jezelf doen, alleen soms gunt men het zichzelf niet, een vriendin van mij heeft een flink issue ergens mee, maar het lijkt erop (kan dat niet 100% hard maken) dat zij dat trauma niet kwijt wil omdat ze vindt dat ze dat niet verdient. Dan kan een eerste stap toch echt wel helpen als je het voor een ander doet en dan later dat omdraait voor jezelf. Een goede therapeut moet dat ook voor elkaar kunnen krijgen natuurlijk. (Anders is het ook geen goede therapeut).

Hahahah, ik ken er ook een heleboel, zelfs een paar die in een dwangbuis een tijdje zouden mogen zitten. (En een prop in hun mond).

Anoniem_647893036a1df woensdag 22 februari 2023 om 23:40

Hecamel schreef: ↑
22-02-2023 23:28
Tuurlijk moet je het ook deels voor jezelf doen, alleen soms gunt men het zichzelf niet, een vriendin van mij heeft een flink issue ergens mee, maar het lijkt erop (kan dat niet 100% hard maken) dat zij dat trauma niet kwijt wil omdat ze vindt dat ze dat niet verdient. Dan kan een eerste stap toch echt wel helpen als je het voor een ander doet en dan later dat omdraait voor jezelf. Een goede therapeut moet dat ook voor elkaar kunnen krijgen natuurlijk. (Anders is het ook geen goede therapeut).

Hahahah, ik ken er ook een heleboel, zelfs een paar die in een dwangbuis een tijdje zouden mogen zitten. (En een prop in hun mond).

Pardon??

Anoniem_6640a89315f0f donderdag 23 februari 2023 om 00:02

Dit was een grapje

Pimpelmeesje87 donderdag 23 februari 2023 om 00:05

Ik heb geen oplossing voor je, maar het klinkt wel alsof je partner baat zou kunnen hebben bij EMDR.

Anoniem_6634a053c30df donderdag 23 februari 2023 om 00:08

Grumpywoman schreef: ↑
22-02-2023 23:40
[/b]

Pardon??

Je moet even de reactie waarop deze persoon quote erbij lezen, dan snap je de context en is het gewoon een gepast grapje.

Anoniem_6475a3ea475f9 donderdag 23 februari 2023 om 06:47

Pimpelmeesje87 schreef: ↑
23-02-2023 00:05
Ik heb geen oplossing voor je, maar het klinkt wel alsof je partner baat zou kunnen hebben bij EMDR.

Dat zei ik ook al, maar volgens mij komt deze TO niet terug…

Hecamel donderdag 23 februari 2023 om 21:24

Grumpywoman schreef: ↑
22-02-2023 23:40
[/b]

Pardon??

Het was een grapje (hoewel........... )

Actieve topics