angst voor schoonzus [lege OP]

MaanZon schreef: ↑

07-05-2024 10:25

Sorry TO, ik vind het bijna lachwekkend.
Een heel gezin (jij inclusief) dat zich bang laat maken door een tuthola met een grote bek.
Kom op zeg, jullie doen net of die vrouw levensgevaarlijk is en jullie van haar afhankelijk zijn.
Ten eerste was ik met vriend al klaar geweest want slappe zak.
Ten tweede had ik zus een bijdehand antwoord gegeven en was opgestaan en weggegaan.
Laten ze zich er maar mee redden en het leven van anderen gaan vergallen, maar niet dat van mij.
Echt hoor, wat denkt dat mens.

Helemaal mee eens. Je mag ook echt voor jezelf leren op komen, dit pik je toch niet??? Als iemand zich zo tegen mij zou gedragen… maakt me niet uit wie ik dan voor me heb, maar niemand die mij zo beledigd.

Lastig TO…

Goed dat je het gesprek aan gaat met je vriend, maar ik zou daar dus wel duidelijke acties aan hangen. Hij moet echt in zijn gedrag gaan tonen dat hij de omgang met zus verandert. Ga niet zomaar akkoord met uitgesproken beloftes, maar maak echt afspraken (desnoods voor jezelf) waar jij achter kunt staan. Wanneer heeft je vriend, voor jou, acceptabel gedrag vertoont richting zijn zus? En hoe lang geef je hem daar de tijd voor? En welke consequenties verbind je eraan als de omgang met zus niet verandert en hij dus niet voor jou opkomt?

Zou hier heel duidelijke afspraken met je vriend, maar vooral met jezelf, over maken en die consequenties dan ook echt naleven, want anders gaat die zus je direct of indirect het leven zuur maken vrees ik.

MrsDuck schreef: ↑

07-05-2024 15:46

Te lui om alles te lezen. Dit spoort niet dat ze je zo noemt tegenover haar broer en dat broer jou dat braaf laat lezen zonder er wat van te zeggen. Ik zou op broer ook behoorlijk afknappen dat hij jou niet verdedigd of het contact met zus on hold zet tot ze zich kan gedragen. Niemand heeft zo tegen mij te praten over de mensen die ik lief heb. Punt. En als hij je nu al niet verdedigd of beschermd dan zal hij dat later ook niet doen. Hij is en blijft de voetveeg van zijn zus. Dan maar weer single, ik zou hier geen zin in hebben.

Ik zou ook snel weg zijn. Vind het zelf ook een hoop energie kosten en zou me ook niet laten beledigen.

Hij gaat echt niet ineens tegen die zus in, hij kan geen weerwoord geven, zal nooit zijn zus gaan blokkeren, hij gaat hooguit zorgen dat TO niet meer kan lezen wat zijn zus stuurt. Dus ze blijft dik varken sturen alleen TO kan vast niet meer zien omdat hij de meldingoptie veranderd.

En zijn ouders gaan bij elke situatie de boel proberen te dempen ipv haar gewoon huis uitzetten als ze zo doet.

Zus zal wel de bliksemafleider/zwarte schaap zijn thuis. Ik vind het wel sneu voor zo'n jonge vrouw, dat ze daar niet van kan loskomen.

Maar daar heb je verder niets mee te maken, ik zou idd duidelijke afspraken met hem maken en anders zoekt hij het maar uit met zijn familie. Soms moet je een statement maken door weg te lopen. Blijven praten heeft geen zin.

Wauw. Dus jij stak je hand uit en zij negeerde dat? Dat alleen al is voor mij reden om dit meteen te beëindigen. En die ouders zaten daarbij? Ongelofelijk. Vooral het begin van je relatie hoort leuk te zijn, maar door die griet hangt er nu al een donkere wolk boven. Te meer omdat jouw vriend dit pikt. En karakter verander je niet!!! Hoe graag je dat ook wil! Next!!!

Ik gok dat je vriend nog een paar weggepestte vriendinnen nodig heeft voor hij hier tegen in gaat.

Uitmaken, uithuilen en door.

Ik vind dit een hele moeilijke situatie en ook rot voor je. Vooral omdat jij je voorstelde en zij je straal negeerde,ook het gedrag van haar noem ik niet normaal en ik denk dat zij hulp nodig heeft. Maar je vriend had zijn grenzen ook wat beter aan kunnen geven. Voor mij zou dit niets zijn en ik zou weggaan.

Wat een verhaal. Sterkte. Het klinkt alsof het niet te lijmen valt.

Je kan zeggen dat je zus nooit meer hoeft te zien maar als vriend zich dan nog steeds laat claimen heb je er nog steeds last van.

Amada schreef: ↑

07-05-2024 10:51

Ja dit heb ik vanmorgen ook benoemd naar mijn vriend toe. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik dit gedrag niet accepteer en ik niet verder wil met hem als hij toe laat wat zijn zus allemaal doet en zegt.

Maar je accepteerde haar gedrag op dat moment dus wel. Je vond een manier om met haar om te gaan. Je beantwoordde haar vragen ook al waren ze niet aan jou gericht. Je zag dat weerwoord geen impact had. Net als de rest van de familie maakte je een pragmatische keuze. Zou ik ook hebben gedaan. Maar heb je nu een beetje meer begrip gekregen voor zijn situatie?

Het is duidelijk dat hij in actie moet komen, hij zal moeten veranderen in zijn gedrag naar jou toe ten opzichte van zijn zus. Maar dat zal een loodzware klus worden voor hem. Enig begrip van jouw kant zal hij wel nodig hebben.

S-Groot schreef: ↑

07-05-2024 15:10

Ten eerste: heel goed dat je duidelijk gaat zijn naar je vriend dat je hier echt niet op zit te wachten en dat je hem aanspreekt op ZIJN aandeel (die hij helemaal niet lijkt te zien). Ten tweede: knap dat je je er doorheen geworsteld hebt.

Als laaste nog een kanttekening. In het stuk hierboven heb ik dikgedrukt waar je haar steeds hebt gefaciliteerd. Jij denkt waarschijnlijk assertief te zijn op die manier maar je accepteert dus dat ze aan vriend vaagt 'waar woont ze', want jij gaat gauw zelf zitten antwoorden om maar te voorkomen dat je vriend het doet? Je bent daarmee in de strijd gaan zitten, met vriend als middelpunt (zij die hem wil gebruiken om antwoorden te krijgen, jij die hem telkens voor probeert te zijn zodat hij niet in haar rare gedrag meegaat - waardoor jij juist zélf in haar rare gedrag meegaat - ).

Ja dat.

Vriend had heel makkelijk tegen zijn zus kunnen zeggen, ze zit naast je, vraagt het haar zelf.

Dus die zus terroriseert al jaren de hele familie met dit idiote gedrag en niemand die de ballen heeft om te zeggen, je bent pas weer welkom als je je fatsoenlijk, beleefd en respectvol kan gedragen.

Ik zou vriend duidelijk maken dat je hier niet meer mee in 1 kamer gaat zitten en niets met haar te maken wil hebben. En bedenken hoe aantrekkelijk het is, een man die zich al jaren laat terroriseren door zus en daar niet tegen optreedt. Zus of niet, ik had haar al lang uit mijn leven gegooid.

To is nog erg jong en deze relatie bijzonder pril. Hij hangt nog enorm aan zijn ouders en komt niet heel onafhankelijk of volwassen over. Dit is ingewikkelde systeemproblematiek die jij met wat gesprekjes echt niet kunt veranderen. Deze familie heeft een eigen manier gevonden om met het zwarte schaap om te gaan. Die gaan (en kunnen) waarschijnlijk echt niet veranderen omdat een buitenstaander nu opmerkingen maakt. Jij bent geen onderdeel van de familie. En ik zou dat ook niet willen worden. Wil jij continu discussies aangaan met of over haar? Haar aanwezigheid op talloze verjaardagen (die van hem, van zijn ouders, van jou) en andere persoonlijke en familiebijeenkomsten of op feestdagen? En dat je dan volledige scènes krijgt in aanwezigheid van anderen omdat jullie haar terecht gaan wijzen of vertrekken?

Purplepeanut schreef: ↑

08-05-2024 07:46

Ja dat.

Vriend had heel makkelijk tegen zijn zus kunnen zeggen, ze zit naast je, vraagt het haar zelf.

Dat deed hij meerdere malen en dat negeerde ze. Dan heb je op dat moment twee voor de hand liggende keuzes: opblazen totdat je (knallende) ruzie hebt of er pragmatisch ingaan en het laten voor wat het is. En hij en zijn familie kiezen steeds voor het laatste, totdat het hun ook teveel wordt (zoals met die tattoo ruzie en dat is het punt waarop TO weer besluit weg te lopen).

Hoe is het gesprek met je vriend gegaan, TO? Ik vroeg me trouwens ook af hoe hecht hij en zijn zus zijn. Je mag er niet vanuit gaan dat hij het met vuur voor je op gaat nemen (want dan was hij wel al uit zijn vel gesprongen toen zij je voor varken uitmaakte). Dus voorlopig moet je er denk ik vanuit gaan dat dit het gewoon gaat zijn. Zij is onbeschoft en raar en hij en zijn familie proberen het zoveel mogelijk te negeren en ervoor te zorgen dat het bij kleine vuurtjes blijft, in plaats van een grote vuurbal. Maar ziet hij haar vaak? Zijn ze heel close? Want als ze heel close zijn, dan ga je er ook veel mee te maken krijgen en dat gaat je heel veel stress geven. Dan kom je sowieso steeds in de verleiding om de concurrentie met haar aan te gaan om de loyaliteit en genegenheid van jouw vriend. En zij blijft wel zijn zus. Zoals ik lees hoe hij ermee omgaat zal hij moeilijk niet voor haar kunnen kiezen. En dat gaat jou weer pijn doen iedere keer als het een 'zij of ik'- verhaal wordt.

Tenminste, als de zus van mijn vriend mij uit zou maken voor 'lelijk varken' en mijn vriend zei daar niks van en blijft gewoon leuk met haar omgaan... dat zou mij wel pijn doen.

Fairway schreef: ↑

07-05-2024 21:06

Maar je accepteerde haar gedrag op dat moment dus wel. Je vond een manier om met haar om te gaan. Je beantwoordde haar vragen ook al waren ze niet aan jou gericht. Je zag dat weerwoord geen impact had. Net als de rest van de familie maakte je een pragmatische keuze. Zou ik ook hebben gedaan. Maar heb je nu een beetje meer begrip gekregen voor zijn situatie?

Het is duidelijk dat hij in actie moet komen, hij zal moeten veranderen in zijn gedrag naar jou toe ten opzichte van zijn zus. Maar dat zal een loodzware klus worden voor hem. Enig begrip van jouw kant zal hij wel nodig hebben.

Ik lees geen onbegrip, hoor. Alleen dat ze een grens trekt als de situatie niet verandert. Dat vind ik enkel realistisch en kan prima samengaan met begrip. Juist begrip dat hij de situatie niet (zomaar) kan veranderen leidt dan tot de (verdrietige) keuze om de relatie te beëindigen.

evelien2010 schreef: ↑

08-05-2024 12:04

To is nog erg jong en deze relatie bijzonder pril. Hij hangt nog enorm aan zijn ouders en komt niet heel onafhankelijk of volwassen over. Dit is ingewikkelde systeemproblematiek die jij met wat gesprekjes echt niet kunt veranderen. Deze familie heeft een eigen manier gevonden om met het zwarte schaap om te gaan. Die gaan (en kunnen) waarschijnlijk echt niet veranderen omdat een buitenstaander nu opmerkingen maakt. Jij bent geen onderdeel van de familie. En ik zou dat ook niet willen worden. Wil jij continu discussies aangaan met of over haar? Haar aanwezigheid op talloze verjaardagen (die van hem, van zijn ouders, van jou) en andere persoonlijke en familiebijeenkomsten of op feestdagen? En dat je dan volledige scènes krijgt in aanwezigheid van anderen omdat jullie haar terecht gaan wijzen of vertrekken?

To heeft niet met de familie te maken, wel met haar geliefde. En als hij to niet kwijt wil, dan moet hij de dynamiek met zus dus wel degelijk aanpakken.

En doet hij niks, dan verliest hij to en haar opvolgers aan zijn zus. En dan kijkt hij op zijn oude dag terug en vraagt zich af waarom hij zijn hele leven door zijn gestoorde zus heeft laten beheersen. Wat hij wil.

canis-felis schreef: ↑

08-05-2024 12:59

Ik lees geen onbegrip, hoor. Alleen dat ze een grens trekt als de situatie niet verandert. Dat vind ik enkel realistisch en kan prima samengaan met begrip. Juist begrip dat hij de situatie niet (zomaar) kan veranderen leidt dan tot de (verdrietige) keuze om de relatie te beëindigen.

Ik vraag TO of ze nu iets meer begrip heeft voor de situatie. Jij maakt daar 'onbegrip' van. Waarom?

Meer begrip voor de situatie van haar vriend kan inderdaad betekenen dat ze er voor kiest om weg te lopen van dit geheel. Of juist niet. Ik weet niet waarom jij zo stellig denkt dat dit einde relatie betekent.

Jeetje wat een rotsituatie. Die zus heeft echt een flink probleem en kan denk ik alleen door pittige psychologie veranderen.
En eerlijk gezegd denk ik niet dat dit binnen nu en een jaar gaat veranderen.
Dan kunnen jij en je vriend nog zo gek zijn op elkaar, dit ga je niet winnen. Want je vriend zal zus niet laten vallen.
Hoe leuk je vriend ook is, denk ik niet dat je hier gelukkig van wordt

Amada schreef: ↑

08-05-2024 13:09

Er is zo veel gezegd tijdens ons gesprek, maar tegelijkertijd zo weinig. Ik heb mijn grenzen aangegeven en hem gevraagd mijn grenzen te accepteren en te bewaken. Zijn moeder wilt graag in gesprek met mij, maar op dit punt weet ik niet of ik dat wil doen. Ik wil niet betrokken raken in een groot familie drama, op dit moment voel ik me nog "veilig" op de positie die ik momenteel heb. Gewoon geen contact.

Dat zou ik nu ook niet doen. De bal ligt nu op hun speelhelft, daar heb je even niets mee te maken. Dit is het moment waarop vanuit hun kant verandering moet komen, dus laat dat maar even uitkristalliseren. Hopelijk ontstaat er een nieuw status quo waar iedereen mee kan leven. Zo niet, dan maar niet.

Maar weet je nu eigenlijk al wat er precies met die zus aan de hand is? Want ik schreef het al eerder dat ik denk dat zij helaas psychisch gewoon niet in orde lijkt te zijn. Dit lijkt mij meer dan een k*tkarakter.
Is er hulpverlening betrokken bij haar en het gezin of betrokken geweest of een diagnose gesteld? Of is dit gewoon wat het is en daar bewegen we met z'n allen op onze tenen maar een beetje omheen.

Amada schreef: ↑

08-05-2024 13:09

Ik ben wat meer ingegaan op de redenen waarom zijn vrienden ook niet bij hem thuis durven te komen. Het antwoord was vrijwel duidelijk dat zij zich net zo gedraagt tegen zijn vrienden als tegen mij, het bleek zelf een keer tot fysiek aan toe uit de hand te zijn gelopen tussen een van zijn oude vriendinnen en zijn zus. Hij werd weer emotioneel en zei dat zijn zus iedereen bij hem wegstoot en niemand er mee om kan gaan. Dit viel bij mij wat verkeerd, want ik vind niet dat je kunt verwachten dat mensen hier gewoon mee om gaan alsof het niks is en zijn zus links laten liggen als zij zo negatief aanwezig is.

Er is zo veel gezegd tijdens ons gesprek, maar tegelijkertijd zo weinig. Ik heb mijn grenzen aangegeven en hem gevraagd mijn grenzen te accepteren en te bewaken. Zijn moeder wilt graag in gesprek met mij, maar op dit punt weet ik niet of ik dat wil doen. Ik wil niet betrokken raken in een groot familie drama, op dit moment voel ik me nog "veilig" op de positie die ik momenteel heb. Gewoon geen contact.

Ik zit met mijzelf in dubio, want ik wil deze relatie niet voortzetten als zijn zus zo intensief bezig is met mij. Ik ben echt dol op die jongen, maar zoals iemand op dit forum al eerder zei. Liever nu dan later.

Ik heb gevraagd om tijd voor mijzelf en even rust zodat ik over de situatie na kan denken, hij bericht me wel steeds dat hij mij mist, om mij geeft, mij niet kwijt wilt etc. Maar deze "strijd" ,met zus ga ik niet winnen zolang hij alles toe laat. Dat zijn moeder in gesprek wilt met mij zit mij ook niet lekker, want ik ben bang ergens in betrokken te worden waar ik buiten wil blijven.

Ach dat jochie toch... Ik snap zijn emotie ook wel. Gewoon een leuke jongen, die ook wel van zijn zusje houdt. Maar zijn zusje is zo onmogelijk en met vlagen zo indringend aanwezig in zijn leven dat mensen dan liever ervoor kiezen om hem weg te houden uit hun leven dan dat ze een leven met hem én haar erin kiezen. Dan voelt hij zich natuurlijk ook afgewezen. En hij heeft ook met haar leren omgaan, dus waarom kunnen andere mensen niet ook ruimte in hun leven voor zijn zusje maken en ermee leren dealen. Is hij het soms niet waard? En ik snap ergens ook wel dat hun moeder er heel erg mee zit, want hoe moet haar zoon op deze manier ooit een leuke vriendin behouden. Maar inderdaad is het aan de familie om langzaam maar zeker in te zien dat pragmatisch blijven handelen niet altijd de beste optie is.

De familie had al veel eerder bepaalde grenzen moeten stellen. Of gewoon hulp voor die meid moeten zoeken, want het klinkt ergens ook wel alsof er wat steekjes los zitten. Ik zou ook niet met de moeder gaan praten. Ik snap dat hun eerste reactie is om de oplossing bij de redelijk denkende mensen te gaan zoeken (zoals jij en zijn vrienden) en jullie te smeken om water bij de wijn te gaan doen. Maar ze moeten misschien ook maar gewoon voelen dat wat zij acceptabel vinden, gewoon echt niet acceptabel is voor heel veel andere mensen. En als ze zichzelf niet met zus en dochter willen isoleren, dat er dan iets moet gebeuren.

Het lastige is dat de timing rot is. Als de familie opeens nu grenzen gaat stellen aan de zus, gaan ze jou daarvoor als excuus gebruiken, wat haar alleen maar meer zal motiveren om je het leven zo zuur te maken dat jij uit jezelf weggaat (want dan wordt alles weer zoals het voorheen was).

Het lijkt er ergens wel op alsof ze die grenzen wel willen stellen, maar dan heel onuitgesproken en dus onhandig. Zoals met jou ontmoeten. Het was zeker niet de bedoeling van de moeder en jouw vriend dat zijn zus daarbij zou zijn. Maar dat was dan wel weer dusdanig onuitgesproken dat die stiefvader dat niet had meegekregen en alsnog gaat kwekken. Wat zo'n man bezielt vraag ik me dan inderdaad ook wel een beetje af. Is hij dan echt zo onnozel of gewoon een ontzettende shit-stirrer.

Als het contact tussen hem en zus beperkt is, dan is het misschien nog wel te managen als jij bij bepaalde situaties de regie in eigen handen houdt. Maar ik vind elke dag bellen en om de week afspreken heel veel contact. Zeker omdat veel van hun contact om jouw aanwezigheid gaat draaien, die zij zal proberen te ondermijnen. Het is denk ik niet dat ze een hekel aan jou heeft als persoon, maar het lijkt erop alsof ze heel bang is om haar broer te verliezen (wat denk ik ergens ook wel logisch is, want hij is zo te lezen haar enige vriend) en ook niet goed snapt hoe relaties in elkaar zitten.

Dus ik verwacht dat dat contact er hoofdzakelijk uit gaat bestaan dat zij jou gaat afzeiken en hij daar waarschijnlijk geen goede grenzen in gaat stellen. Een goede grens zou bijvoorbeeld zijn: "We kunnen afspreken en appen, maar Amada is off-topic totdat jij er normaal over kan doen. Het enige dat je erover moet weten is dat we gelukkig zijn, maar ik ga geen dingen over onze relatie met je delen, want jij vindt haar niet leuk en ik wel. Daar worden we het niet over eens en ik heb er geen trek in dat je negatief over haar gaat doen. Dus maak 1 opmerking over haar en ik blokkeer je 2 dagen op de app. En dan spreken we ook niet face to face af." Maar als hij zoiets niet kan opbrengen, dan ga jij heel veel meekrijgen van die negativiteit. En dat gaat ook weer bij jou van alles triggeren. Want zelfs al is hij het niet met haar eens, door dan toch met haar in contact te blijven geeft hij wel een signaal af dat de dingen die zij zegt blijkbaar wel acceptabel zijn. En dat is het echt niet. Geen hand geven bij het begroeten... als mijn broertje of zusje dat bij mijn nieuwe partner had geflikt, dan was het niet eens tot een gesprek gekomen. Meteen af en eruit. Dus wat dat betreft is er naar mijn mening nog wel een hele lange weg te gaan.

ik heb je een pb gestuurd

Maar TO, is uit het gesprek met je vriend duidelijk geworden waarom hij niet zegt: Zus, ik wil niet dat je zo over Amada praat. Ik accepteer niet dat je haar een varken (of wat ook) noemt.
Gewoon, simpel, alleen dat? Waarom kan dat niet?