Relaties
alle pijlers
Biologische klok vs. behoefte aan single periode
zaterdag 14 december 2024 om 14:18
Ik twijfel even in welke pijler ik dit moet plaatsen, maar ga toch maar voor Relaties 
Ik ben bijna 32 en ik denk dat er vast vrouwen zijn die zich herkennen in mijn situatie. Ik ben momenteel single en geniet van de tijd voor mezelf, maar tegelijkertijd voel ik ook de wens om ooit in de toekomst een gezin te stichten – uiteraard alleen met de juiste persoon en wanneer ik er écht klaar voor ben. Omdat er een biologische klok tikt, voel ik natuurlijk de druk van de tijd, vooral omdat ik ook lang genoeg met iemand samen wil zijn voordat ik aan kinderen begin. Een gezin lijkt nu nog ver in de toekomst, maar ik realiseer me dat ik op een gegeven moment wel stappen moet zetten om daar uiteindelijk te komen.
Tegelijkertijd geniet ik dus van mijn single periode, vooral omdat ik wat lastige relaties achter de rug heb en nooit echt de tijd voor mezelf heb genomen zoals ik dat nu doe. Ik ben nog veel aan mezelf en aan mijn leven aan het werken. Ik ben ook bang dat als ik nu ga daten, ik opnieuw in een relatie stap die niet werkt en de patronen zich herhalen.
Je zou in dit geval kunnen zeggen: maak je niet druk, er komt vanzelf wel iemand op je pad. Alleen is mijn leven momenteel niet super sociaal ingericht, ik zou dus echt actief opzoek zou moeten gaan om iemand te ontmoeten.
Herkennen jullie dit? Toch gaan daten tegen je zin in? Wie weet verras je jezelf? Of toch luisteren naar je innerlijke stem en vertrouwen dat het juiste pad zich ontvouwd?
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en inzichten! Hoe hebben jullie dit wellicht vroeger ervaren en kijken jullie hier nu terug? Wat waren je keuzes, waar heb je eventueel spijt van, of wat werkte juist goed? Of waar ga je nu zelf doorheen? En hoe probeer je ermee om te gaan? En natuurlijk: een goed succesverhaal is altijd welkom! :p
Laten we het gesprek starten!
Ik ben bijna 32 en ik denk dat er vast vrouwen zijn die zich herkennen in mijn situatie. Ik ben momenteel single en geniet van de tijd voor mezelf, maar tegelijkertijd voel ik ook de wens om ooit in de toekomst een gezin te stichten – uiteraard alleen met de juiste persoon en wanneer ik er écht klaar voor ben. Omdat er een biologische klok tikt, voel ik natuurlijk de druk van de tijd, vooral omdat ik ook lang genoeg met iemand samen wil zijn voordat ik aan kinderen begin. Een gezin lijkt nu nog ver in de toekomst, maar ik realiseer me dat ik op een gegeven moment wel stappen moet zetten om daar uiteindelijk te komen.
Tegelijkertijd geniet ik dus van mijn single periode, vooral omdat ik wat lastige relaties achter de rug heb en nooit echt de tijd voor mezelf heb genomen zoals ik dat nu doe. Ik ben nog veel aan mezelf en aan mijn leven aan het werken. Ik ben ook bang dat als ik nu ga daten, ik opnieuw in een relatie stap die niet werkt en de patronen zich herhalen.
Je zou in dit geval kunnen zeggen: maak je niet druk, er komt vanzelf wel iemand op je pad. Alleen is mijn leven momenteel niet super sociaal ingericht, ik zou dus echt actief opzoek zou moeten gaan om iemand te ontmoeten.
Herkennen jullie dit? Toch gaan daten tegen je zin in? Wie weet verras je jezelf? Of toch luisteren naar je innerlijke stem en vertrouwen dat het juiste pad zich ontvouwd?
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en inzichten! Hoe hebben jullie dit wellicht vroeger ervaren en kijken jullie hier nu terug? Wat waren je keuzes, waar heb je eventueel spijt van, of wat werkte juist goed? Of waar ga je nu zelf doorheen? En hoe probeer je ermee om te gaan? En natuurlijk: een goed succesverhaal is altijd welkom! :p
Laten we het gesprek starten!
zaterdag 14 december 2024 om 15:28
Ik vind het juist heel goed dat TO eerst aan zichzelf werkt om eerdere valkuilen te voorkomen! Nu naarstig op zoek gaan naar een partner, omdat zij ooit een gezin zou willen is eerder ‘vergooide’ tijd, want is de kans groter om je aan een ongeschikte partner te verbinden.
Je bent 32, dus er is heus nog wel tijd. Daarnaast zou je, zoals mijn voorgangers ook al schreven, jezelf eens kunnen inlezen op de mogelijkheden vwb eitjes invriezen. Als je op zoek gaat naar een partner om enkel dat kind te krijgen (als het sowieso allemaal al lukt), neem je vlgs mij eerder ‘genoegen’ met een potentiële partner, dan als wanneer die druk vd biologische klok er niet zou zijn.
Nogmaals, heel goed dat je eerst aan jezelf werkt, heb je daar professionele hulp bij? (Niet dat dit altijd persé nodig is hoor, puur een vraag uit interesse)
Live Life to the fullest
zaterdag 14 december 2024 om 16:32
Toen ik jouw leeftijd had -ik ben nu 41- ontmoette ik de verkeerde man. Gelukkig duurde dat maar een paar maanden, maar het heeft me zeker een jaar gekost om me gewoon weer mezelf te voelen, en de angst om opnieuw in iets te belanden dat op het eerste gezicht heel leuk lijkt maar dat dat helemaal niet is, heeft me ook nog een paar jaar parten gespeeld. Allemaal kostbare tijd die op een cruciaal moment verloren is gegaan.
Gelukkig had ik ook daarvoor al wat kinderen betreft het idee ‘dat het loopt zoals het loopt’, dus die biologische klok heb wel altijd horen tikken, maar ik ervoer geen druk. En ik realiseer me dat dit echt iets van mij is, zoals die druk wel voelen weer van een ander is: het is heel individueel wat je voelt.
Misschien heeft het dat voor mij makkelijker gemaakt om te denken: ik ga pas weer daten als ik daar écht zin in heb. En als ik de onzekerheid die het toch altijd met zich meebrengt weer goed erbij kan hebben. Tot het zover is ga ik gewoon leven, met m’n vrienden en familie, m’n werk, reizen en wat ik verder ook maar wil. Hoofdzaak is dat ik, puur voor mezelf, lekker in m’n vel zit en een fijn leven leidt.
Het risico dat dat zou kunnen betekenen dat ik geen kinderen zou krijgen heb ik dus heel bewust genomen. Maar ik stond 100% achter die keuze en dan zijn de mogelijke consequenties van een keuze ook beter te dragen.
En zo is het uiteindelijk ook gelopen: ik heb sinds 2,5 jaar een stabiele relatie met een lieve man en wij willen samen geen kinderen. Voor mij speelt mijn leeftijd mee bij die keuze. Ik vind het heel jammer dat mijn vriend ‘te laat’ in mijn leven kwam. Maar veel jammerder is het dat ik op mijn 32e de verkeerde keuze maakte: wie weet hoe het leven gelopen was als ik niet op het verkeerde moment de verkeerde man was tegengekomen? Maar omdat ik dus ooit, ergens tussen de foute en de goede man in de keuzes maakte die ik maakte, heb ik een prima leven, waarin ik het gemis van kinderen zeker voel, maar dat niet overheerst.
Dus zo is het bij mij gegaan, ter illustratie van hoe het kan lopen als je begin 30 bent en op het punt staat waar jij nu staat. Op basis van mijn eigen ervaring zou ik daarom vooral zeggen: ga pas -serieus- daten als je daar in alle opzichten klaar voor bent. Beter een stabiele en liefdevolle relatie zonder kinderen, dan wél kinderen maar uiteindelijk niet met de juiste man / op juiste gronden gekozen man.
Gelukkig had ik ook daarvoor al wat kinderen betreft het idee ‘dat het loopt zoals het loopt’, dus die biologische klok heb wel altijd horen tikken, maar ik ervoer geen druk. En ik realiseer me dat dit echt iets van mij is, zoals die druk wel voelen weer van een ander is: het is heel individueel wat je voelt.
Misschien heeft het dat voor mij makkelijker gemaakt om te denken: ik ga pas weer daten als ik daar écht zin in heb. En als ik de onzekerheid die het toch altijd met zich meebrengt weer goed erbij kan hebben. Tot het zover is ga ik gewoon leven, met m’n vrienden en familie, m’n werk, reizen en wat ik verder ook maar wil. Hoofdzaak is dat ik, puur voor mezelf, lekker in m’n vel zit en een fijn leven leidt.
Het risico dat dat zou kunnen betekenen dat ik geen kinderen zou krijgen heb ik dus heel bewust genomen. Maar ik stond 100% achter die keuze en dan zijn de mogelijke consequenties van een keuze ook beter te dragen.
En zo is het uiteindelijk ook gelopen: ik heb sinds 2,5 jaar een stabiele relatie met een lieve man en wij willen samen geen kinderen. Voor mij speelt mijn leeftijd mee bij die keuze. Ik vind het heel jammer dat mijn vriend ‘te laat’ in mijn leven kwam. Maar veel jammerder is het dat ik op mijn 32e de verkeerde keuze maakte: wie weet hoe het leven gelopen was als ik niet op het verkeerde moment de verkeerde man was tegengekomen? Maar omdat ik dus ooit, ergens tussen de foute en de goede man in de keuzes maakte die ik maakte, heb ik een prima leven, waarin ik het gemis van kinderen zeker voel, maar dat niet overheerst.
Dus zo is het bij mij gegaan, ter illustratie van hoe het kan lopen als je begin 30 bent en op het punt staat waar jij nu staat. Op basis van mijn eigen ervaring zou ik daarom vooral zeggen: ga pas -serieus- daten als je daar in alle opzichten klaar voor bent. Beter een stabiele en liefdevolle relatie zonder kinderen, dan wél kinderen maar uiteindelijk niet met de juiste man / op juiste gronden gekozen man.
zaterdag 14 december 2024 om 16:47
Ik heb eenzelfde soort situatie gehad, maar ik was iets jonger toen dan jij nu. Eigenlijk toen geen behoefte aan daten of een relatie, maar tegelijkertijd wel de wens ‘ooit’ kinderen te krijgen. Dus toen heb ik wel een tijdje gedate, maar ik merkte dat ik dat eigenlijk helemaal niet wou en dus alleen deed omdat ik niet de boot wou missen qua kinderen/gezin. Dat werd dus ook nooit een succes.
Uiteindelijk gestopt met daten en toen ik op een gegeven moment wel echt kinderen wou, maar nog steeds geen behoeft had aan daten/een relatie ben ik zelfs aan kinderen begonnen in m’n uppie. Voor mij was dus het luisteren naar m’n hart en erop vertrouwen dat het juiste pad zich ging ontvouwen het beste. En dat pad is dan misschien anders dan hoe ik het jaren geleden had gedacht, of hoe anderen het zouden doen, maar past echt 100% bij mij.
Uiteindelijk gestopt met daten en toen ik op een gegeven moment wel echt kinderen wou, maar nog steeds geen behoeft had aan daten/een relatie ben ik zelfs aan kinderen begonnen in m’n uppie. Voor mij was dus het luisteren naar m’n hart en erop vertrouwen dat het juiste pad zich ging ontvouwen het beste. En dat pad is dan misschien anders dan hoe ik het jaren geleden had gedacht, of hoe anderen het zouden doen, maar past echt 100% bij mij.
zaterdag 14 december 2024 om 17:18
Ik had dat ook maar meer toen ik 28 was alleen ik wilde zo graag moeder worden die eierstokken kletterden wel maar ik wilde eigenlijk niet gaan daten omdat ik helemaal ff klaar was met mannen na wat minder fijne relaties,
En toen ontmoete ik totaal onverwachts mijn man en ging ik ondanks mijn verzet volledig voor de bijl en kwam dat kindje er toch nog voor mijn 31e. Vind wel dat we kort zonder kind hebben gehad samen twee jaar en dat ik aan de ene kant gewoon best meer leuke dingen samen had willen doen voor we ouders werden maar dat kon ik toen echt niet zien door mijn kinderwens
Maar goed je hebt echt nog wel even. Wat nou als je gewoon 2025 helemaal op jezelf richt en dan ga je in 2026 weer daten?
En toen ontmoete ik totaal onverwachts mijn man en ging ik ondanks mijn verzet volledig voor de bijl en kwam dat kindje er toch nog voor mijn 31e. Vind wel dat we kort zonder kind hebben gehad samen twee jaar en dat ik aan de ene kant gewoon best meer leuke dingen samen had willen doen voor we ouders werden maar dat kon ik toen echt niet zien door mijn kinderwens
Maar goed je hebt echt nog wel even. Wat nou als je gewoon 2025 helemaal op jezelf richt en dan ga je in 2026 weer daten?
where ever you go, go with your heart
zaterdag 14 december 2024 om 17:25
Vanaf je 35e nemen zowel aantal als kwaliteit in rap tempo af.VirginieEfira schreef: ↑14-12-2024 17:20Eitjes invriezen op je 32e? Je bent toch nog ruim 10-15 jaar vruchtbaar? Of zeg ik nu iets heel doms?
zaterdag 14 december 2024 om 17:32
Ah, dat van de kwaliteit wist ik niet. Wel van de aantallen.Lieveheersbeestje schreef: ↑14-12-2024 17:25Vanaf je 35e nemen zowel aantal als kwaliteit in rap tempo af.
Adieu les cons!
zaterdag 14 december 2024 om 18:11
Op mijn 32e was ik net een krap jaartje single na een relatie van 7 jaar en eigenlijk ook niet toe aan een nieuwe relatie. Omdat we toen midden in de coronacrisis zaten was ik uit verveling toch een beetje gaan swipen op Tinder, maar met geen enkele intentie om ook maar iets te ondernemen.
Daar uiteindelijk alsnog de (blijkt nu) liefde van mijn leven naar rechts geswiped. Ook al voelde ik me toen niet klaar voor een nieuwe relatie, ben ik het toch aangegaan. En ik was toen ook met mezelf aan het werk en vind eigenlijk dat dat ook prima naast een nieuwe relatie kan bestaan.
Inmiddels zijn we drie jaar verder. Een nieuwbouwhuis samen gekocht dat in 2025 wordt opgeleverd en nu net een paar weken in verwachting van ons eerste kindje.
Ik had niet verwacht dat het zo zou lopen, maar wil hiermee aangeven dat het niet perse slecht is als je toch weer in een relatie stapt terwijl je zelf ook nog wat zaken uit te pluizen hebt.
Daar uiteindelijk alsnog de (blijkt nu) liefde van mijn leven naar rechts geswiped. Ook al voelde ik me toen niet klaar voor een nieuwe relatie, ben ik het toch aangegaan. En ik was toen ook met mezelf aan het werk en vind eigenlijk dat dat ook prima naast een nieuwe relatie kan bestaan.
Inmiddels zijn we drie jaar verder. Een nieuwbouwhuis samen gekocht dat in 2025 wordt opgeleverd en nu net een paar weken in verwachting van ons eerste kindje.
Ik had niet verwacht dat het zo zou lopen, maar wil hiermee aangeven dat het niet perse slecht is als je toch weer in een relatie stapt terwijl je zelf ook nog wat zaken uit te pluizen hebt.
zaterdag 14 december 2024 om 18:20
Sowieso nooit tegen je zin gaan daten.
En supergoed dat je aan jezelf aan het werken bent, maar heb niet de illusie dat je 'helemaal af' moet zijn qua persoonlijke groei om succesvol te starten met daten.
Want tijdens het daten en een relatie loop je weer tegen nieuwe kanten van jezelf aan. Het is een work in progress.
Gezien je slechte relaties, zit bij jou het werk vooral 'in relatie tot de ander'. Je kunt maar zoveel op het droge oefenen
Niet 'nu ben ik klaar' en staan alle seinen op groen, zodat de volgende lover een heel gezonde relatie is.
En supergoed dat je aan jezelf aan het werken bent, maar heb niet de illusie dat je 'helemaal af' moet zijn qua persoonlijke groei om succesvol te starten met daten.
Want tijdens het daten en een relatie loop je weer tegen nieuwe kanten van jezelf aan. Het is een work in progress.
Gezien je slechte relaties, zit bij jou het werk vooral 'in relatie tot de ander'. Je kunt maar zoveel op het droge oefenen
Niet 'nu ben ik klaar' en staan alle seinen op groen, zodat de volgende lover een heel gezonde relatie is.
zaterdag 14 december 2024 om 19:28
Nou, dat is wel wat optimistisch gesteld. De kans op een zwangerschap neemt wel met de jaren flink af, en de kans op complicaties neemt toe. Daarnaast; is dat echt wenselijk, nog zwanger worden op je 47e? Niet iets om naar te streven, denk ik.VirginieEfira schreef: ↑14-12-2024 17:20Eitjes invriezen op je 32e? Je bent toch nog ruim 10-15 jaar vruchtbaar? Of zeg ik nu iets heel doms?
zaterdag 14 december 2024 om 19:38
Het is sommige kringen wel een soort overtuiging, ik heb ook een kennisje die al jaren roept wel moeder te worden als ze straks 47/48 is...maar ze is 46 en vrijgezel. Het lijkt mij meer een soort wensdenken en zou in jouw geval ook niks overhaasten maar wel serieus gaan informeren naar invriezen van eitjes.
zaterdag 14 december 2024 om 19:42
Leuk voor het kind ook.NogsteedsSlekire schreef: ↑14-12-2024 19:38Het is sommige kringen wel een soort overtuiging, ik heb ook een kennisje die al jaren roept wel moeder te worden als ze straks 47/48 is...maar ze is 46 en vrijgezel. Het lijkt mij meer een soort wensdenken en zou in jouw geval ook niks overhaasten maar wel serieus gaan informeren naar invriezen van eitjes.
zaterdag 14 december 2024 om 20:02
zaterdag 14 december 2024 om 20:36
Volgens mij ook jaarlijkse kosten om het ingevroren te houden toch?Pippilotta schreef: ↑14-12-2024 20:02Wel een prima advies natuurlijk; eitjes invriezen. Maar best veel mensen die dat schrijven, ik vraag me af of iedereen beseft hoeveel geld dit kost. Dat heeft natuurlijk niet iedereen zomaar even op de plank liggen. Dat kost rond de 5000 euro. Dat is voor de meeste mensen niet zomaar iets.
Kans op succes is ook de moeite waard om te checken. Ontdooien gaat niet altijd goed.
Kinderen krijgen is iets dat niet maakbaar is. Als je eenmaal een geschikte partner vindt, wil dat ook niet zeggen dat zwanger worden en blijven gemakkelijk wordt. En 32 is dan al aan de oudere kant, maar ja, het leven loopt zoals het loopt.
Ik vind het advies dat hier wordt gegeven om je er niet te druk over te maken, dan ook het beste. Als je nu geen relatie wil, wil je geen relatie. En misschien kom je toch ineens iemand tegen waar het allemaal direct goed mee loopt. Maar in een relatie gaan zitten omdat je 32 bent en op termijn kinderen wil, is ook niet echt een optie toch?
zaterdag 14 december 2024 om 20:59
Dan moet je toch ook geen eitjes invriezen lijkt me. De vrouwen die dat doen, doen dat uiteindelijk ook om tijd te rekken en ook nog na hun 40e (of zo) zwanger te kunnen raken.
zaterdag 14 december 2024 om 21:03
DIt vroeg ik me ook af! Eitjes invriezen is niet goedkoop en wordt volgens mij niet vergoed door je verzekering.Pippilotta schreef: ↑14-12-2024 20:02Wel een prima advies natuurlijk; eitjes invriezen. Maar best veel mensen die dat schrijven, ik vraag me af of iedereen beseft hoeveel geld dit kost. Dat heeft natuurlijk niet iedereen zomaar even op de plank liggen. Dat kost rond de 5000 euro. Dat is voor de meeste mensen niet zomaar iets.
TO, zou je eventueel het alleenstaande moederschap (BAM) overwegen? In principe heb je geen relatie nodig om een kind te krijgen, je zou als je denkt er klaar voor te zijn en nog geen relatie hebt ook kunnen kijken voor een (anonieme) donor.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
