Relaties
alle pijlers
Biologische klok vs. behoefte aan single periode
zaterdag 14 december 2024 om 14:18
Ik twijfel even in welke pijler ik dit moet plaatsen, maar ga toch maar voor Relaties 
Ik ben bijna 32 en ik denk dat er vast vrouwen zijn die zich herkennen in mijn situatie. Ik ben momenteel single en geniet van de tijd voor mezelf, maar tegelijkertijd voel ik ook de wens om ooit in de toekomst een gezin te stichten – uiteraard alleen met de juiste persoon en wanneer ik er écht klaar voor ben. Omdat er een biologische klok tikt, voel ik natuurlijk de druk van de tijd, vooral omdat ik ook lang genoeg met iemand samen wil zijn voordat ik aan kinderen begin. Een gezin lijkt nu nog ver in de toekomst, maar ik realiseer me dat ik op een gegeven moment wel stappen moet zetten om daar uiteindelijk te komen.
Tegelijkertijd geniet ik dus van mijn single periode, vooral omdat ik wat lastige relaties achter de rug heb en nooit echt de tijd voor mezelf heb genomen zoals ik dat nu doe. Ik ben nog veel aan mezelf en aan mijn leven aan het werken. Ik ben ook bang dat als ik nu ga daten, ik opnieuw in een relatie stap die niet werkt en de patronen zich herhalen.
Je zou in dit geval kunnen zeggen: maak je niet druk, er komt vanzelf wel iemand op je pad. Alleen is mijn leven momenteel niet super sociaal ingericht, ik zou dus echt actief opzoek zou moeten gaan om iemand te ontmoeten.
Herkennen jullie dit? Toch gaan daten tegen je zin in? Wie weet verras je jezelf? Of toch luisteren naar je innerlijke stem en vertrouwen dat het juiste pad zich ontvouwd?
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en inzichten! Hoe hebben jullie dit wellicht vroeger ervaren en kijken jullie hier nu terug? Wat waren je keuzes, waar heb je eventueel spijt van, of wat werkte juist goed? Of waar ga je nu zelf doorheen? En hoe probeer je ermee om te gaan? En natuurlijk: een goed succesverhaal is altijd welkom! :p
Laten we het gesprek starten!
Ik ben bijna 32 en ik denk dat er vast vrouwen zijn die zich herkennen in mijn situatie. Ik ben momenteel single en geniet van de tijd voor mezelf, maar tegelijkertijd voel ik ook de wens om ooit in de toekomst een gezin te stichten – uiteraard alleen met de juiste persoon en wanneer ik er écht klaar voor ben. Omdat er een biologische klok tikt, voel ik natuurlijk de druk van de tijd, vooral omdat ik ook lang genoeg met iemand samen wil zijn voordat ik aan kinderen begin. Een gezin lijkt nu nog ver in de toekomst, maar ik realiseer me dat ik op een gegeven moment wel stappen moet zetten om daar uiteindelijk te komen.
Tegelijkertijd geniet ik dus van mijn single periode, vooral omdat ik wat lastige relaties achter de rug heb en nooit echt de tijd voor mezelf heb genomen zoals ik dat nu doe. Ik ben nog veel aan mezelf en aan mijn leven aan het werken. Ik ben ook bang dat als ik nu ga daten, ik opnieuw in een relatie stap die niet werkt en de patronen zich herhalen.
Je zou in dit geval kunnen zeggen: maak je niet druk, er komt vanzelf wel iemand op je pad. Alleen is mijn leven momenteel niet super sociaal ingericht, ik zou dus echt actief opzoek zou moeten gaan om iemand te ontmoeten.
Herkennen jullie dit? Toch gaan daten tegen je zin in? Wie weet verras je jezelf? Of toch luisteren naar je innerlijke stem en vertrouwen dat het juiste pad zich ontvouwd?
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en inzichten! Hoe hebben jullie dit wellicht vroeger ervaren en kijken jullie hier nu terug? Wat waren je keuzes, waar heb je eventueel spijt van, of wat werkte juist goed? Of waar ga je nu zelf doorheen? En hoe probeer je ermee om te gaan? En natuurlijk: een goed succesverhaal is altijd welkom! :p
Laten we het gesprek starten!
zondag 15 december 2024 om 22:15
Ik denk juist dat veel mensen het helemaal geen probleem vinden om na hun 40e moeder te worden, maar dat dat biologisch gezien moeilijk(er) wordt.Skawa schreef: ↑15-12-2024 21:42Ik snap niet zo heel goed dat iedereen hier massaal roept dat je eitjes in moet vriezen. Als je jezelf met 40 of welke leeftijd dan ook te oud vind om moeder te worden dan heb je toch niets aan de ingevroren eitjes?
In mijn ogen is dat iets voor als je bijvoorbeeld chemo krijgt die je eicellen aantast of je ei leiders kwijt raakt. Anders kun je toch beter gewoon op de natuurlijke weg proberen zwanger te raken is echt niet zo dat dat op je 38/39e 40e ineens onmogelijk is en nee garantie heeft niemand die daaraan begint maar die heb je met ingevroren eitjes of op je 20e ook niet
Door dan eitjes te laten invriezen op een leeftijd dat deze nog aardig gezond zijn, kun je het moment van zwanger worden uitstellen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 16 december 2024 om 07:49
Hier liep mijn langdurige relatie op de klippen op 30 jarige leeftijd. Ik heb altijd in mijn achterhoofd gehouden dat ik toch graag een gezin wilde. Dus nieuwe huisvesting graag in een kindvriendelijke buurt etc. Verder qua daten niks gedaan, me alleen ingelezen in Bam-moederschap.
Op mijn 33e kwam ik dan tóch die lieve zorgzame man tegen en op mijn 36e werd ik moeder.
Ik vond (vind), naast de klik en aantrekkingskracht voor mijn nieuwe partner, het ook belangrijk om meteen te checken of mijn eventuele partner ook geschikt zou zijn als mijn kind daar alleen zou zijn zonder mij (als mij iets zou overkomen of als we uit elkaar zouden gaan). Uit eerste hand heb ik namelijk ervaren dat je als je 15 jaar samen bent, je ook uit elkaar kunt gaan/ groeien.
Hierop vielen wel een boel potentiële partners af (die om de een of andere reden bepaalde zaken niet zo goed op orde hadden)
Op mijn 33e kwam ik dan tóch die lieve zorgzame man tegen en op mijn 36e werd ik moeder.
Ik vond (vind), naast de klik en aantrekkingskracht voor mijn nieuwe partner, het ook belangrijk om meteen te checken of mijn eventuele partner ook geschikt zou zijn als mijn kind daar alleen zou zijn zonder mij (als mij iets zou overkomen of als we uit elkaar zouden gaan). Uit eerste hand heb ik namelijk ervaren dat je als je 15 jaar samen bent, je ook uit elkaar kunt gaan/ groeien.
Hierop vielen wel een boel potentiële partners af (die om de een of andere reden bepaalde zaken niet zo goed op orde hadden)
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
maandag 16 december 2024 om 07:58
Ik zat in een iets andere situatie, was eeuwig vrijgezel. Uiteindelijk op mijn 30e mijn man leren kennen en later verdween mijn kinderwens toen mijn naasten kinderen kregen en ik meer voelde 'hoe het echt zou gaan zijn'. Maar dat gevoel van 'straks komt het niet op tijd' herken ik wel.
Wat mij in die onzekerheid wel hielp was het delen met anderen, zoals het forum, zelf gaan schrijven zoals een dagboek. Zowel goed naar mijn gevoel (wensen, niet mijn zorgen) als mijn ratio blijven luisteren. Ik had namelijk heel veel gedate en dan moet je af en toe wel pauze nemen om niet murw te worden geslagen. Dus als je nu geen ruimte hebt voor nieuwe potentiële partners luister daarnaar en probeer te vertrouwen op je eigen 'proces'. Je zult veel sneller ruimte ervaren bij jezelf als je jezelf niet onder druk zet.
Wat mij in die onzekerheid wel hielp was het delen met anderen, zoals het forum, zelf gaan schrijven zoals een dagboek. Zowel goed naar mijn gevoel (wensen, niet mijn zorgen) als mijn ratio blijven luisteren. Ik had namelijk heel veel gedate en dan moet je af en toe wel pauze nemen om niet murw te worden geslagen. Dus als je nu geen ruimte hebt voor nieuwe potentiële partners luister daarnaar en probeer te vertrouwen op je eigen 'proces'. Je zult veel sneller ruimte ervaren bij jezelf als je jezelf niet onder druk zet.
maandag 16 december 2024 om 08:44
Ik begrijp je helemaal.
Ik voel de klok ook tikken. En kom de juiste nog steeds niet tegen. Terwijl iedereen om me heen een gezin aan het krijgen is. Ik twijfel steeds meer of ik wel of geen kinderen zal gaan nemen en wat ik daar voor over heb. Alleenstaande moeder zijn lijkt me ook zwaar soms.
Ik zit er nu aan te denken om op mijn 35e een zaaddonor te nemen als ik dan nog geen juiste parter heb gevonden. En op mijn 35e mijn eitjes in te vriezen. Hier twijfel ik ook nog aan vanwege de kosten. Tot die tijd ga ik lekker daten en kijken hoe het loopt.
Ik voel de klok ook tikken. En kom de juiste nog steeds niet tegen. Terwijl iedereen om me heen een gezin aan het krijgen is. Ik twijfel steeds meer of ik wel of geen kinderen zal gaan nemen en wat ik daar voor over heb. Alleenstaande moeder zijn lijkt me ook zwaar soms.
Ik zit er nu aan te denken om op mijn 35e een zaaddonor te nemen als ik dan nog geen juiste parter heb gevonden. En op mijn 35e mijn eitjes in te vriezen. Hier twijfel ik ook nog aan vanwege de kosten. Tot die tijd ga ik lekker daten en kijken hoe het loopt.
maandag 16 december 2024 om 10:07
Hoe langer je wacht met daten, hoe lastiger het gaat worden. Voordat je iemand echt goed kent en weet dat je een duurzame relatie hebt zijn er zo 2, 3 jaar voorbij. Dus dan worden de lichamelijke risico's al een stuk groter voor je. Het invriezen van eitjes zou misschien de druk er een beetje af kunnen halen.
Ik zou zéker niet gaan daten als je er echt nog niet aan toe bent, daar komt niets goeds van en je kan (en moet) natuurlijk aan jezelf blijven werken, maar het leven gaat ook door. Je bent nooit helemaal af. Neem deze periode goed de tijd voor jezelf door goed naar jezelf te kijken. Wat zijn die patronen dat relaties niet goed gaan, wat was je eigen aandeel en wat kwam door de ander. Is er een rode draad te vinden in de karakters van je exen? Als je straks met iemand een gezin wil stichten, moeten jullie beiden in staat zijn jezelf een beetje weg te cijferen, en dingen voor elkaar over te hebben. Hoeveel wil je straks blijven werken en wat verwacht je van je nieuwe vriend als partner, vriend en vader? Het zou al mooi zijn als je een paar vakjes zou kunnen afvinken bij een partner maar dan kunnen het maar beter de belangrijkste vakjes zijn toch?
Ik zou zéker niet gaan daten als je er echt nog niet aan toe bent, daar komt niets goeds van en je kan (en moet) natuurlijk aan jezelf blijven werken, maar het leven gaat ook door. Je bent nooit helemaal af. Neem deze periode goed de tijd voor jezelf door goed naar jezelf te kijken. Wat zijn die patronen dat relaties niet goed gaan, wat was je eigen aandeel en wat kwam door de ander. Is er een rode draad te vinden in de karakters van je exen? Als je straks met iemand een gezin wil stichten, moeten jullie beiden in staat zijn jezelf een beetje weg te cijferen, en dingen voor elkaar over te hebben. Hoeveel wil je straks blijven werken en wat verwacht je van je nieuwe vriend als partner, vriend en vader? Het zou al mooi zijn als je een paar vakjes zou kunnen afvinken bij een partner maar dan kunnen het maar beter de belangrijkste vakjes zijn toch?
dinsdag 17 december 2024 om 22:18
Als. Misschien vind je jezelf dan te oud, maar misschien inmiddels niet meer en heb je je grens verlegd.
woensdag 18 december 2024 om 14:37
Dit dus. To moet dan bij het daten niet alleen kijken of het zo'n aardige leuke man is. Maar feitelijk gaat het om zijn kwaliteiten als vader. Dus is hij betrouwbaar, gezond (je wilt geen erfelijke ziektes of mentale problemen), intelligent en heeft hij zijn zaken goed voor elkaar? Dan vallen er tal van mannen af.GewoonDaantje schreef: ↑16-12-2024 07:49
Ik vond (vind), naast de klik en aantrekkingskracht voor mijn nieuwe partner, het ook belangrijk om meteen te checken of mijn eventuele partner ook geschikt zou zijn als mijn kind daar alleen zou zijn zonder mij (als mij iets zou overkomen of als we uit elkaar zouden gaan). Uit eerste hand heb ik namelijk ervaren dat je als je 15 jaar samen bent, je ook uit elkaar kunt gaan/ groeien.
Hierop vielen wel een boel potentiële partners af (die om de een of andere reden bepaalde zaken niet zo goed op orde hadden)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
