Breuk in band met ouders

Gerrit1982 donderdag 27 oktober 2022 om 12:11

Zoals jullie al weten ben ik een man die ook in een jurk of rok kleed. nu heb ik 3 weken geleden hierover gepraat met mijn ouders .ofja gepraat dat ook niet echt vooral mijn moeder vind het belachelijk dat ik in die kleren loop ben toch geen vrouw zegt ze dan .ik ben toen kwaad en teleur gesteld weg gegaan. Voelde me rot ik mag toch zijn wie ik wil zijn . En dragen wat ik wil dragen . Afgelopen maandag toch weer een poging gedaan om te praten . Maar ze blijft bij dezelfde gedachten . Ik denk nu echt om misschien het contact met mijn ouders te verbreken ze doen me veel pijn . En accepteren me niet om wie ik ben. Mijn vriendinnen doen dit gelukkig wel . Voel me fijn en begrepen bij ze . Ik denk er dus ook over om mijn huis te verkopen en dichterbij mijn vriendinnen te gaan wonen maakt alles makkelijker. Ik heb daar al leuke huizen gezien en geboden . Ik wilde dit even van af schrijven het maakt me nog steeds emotioneel . Ik hoop dat jullie me een beetje begrijpen en wie weet nog andere inzichten geven. Ik ben bang voor de band met mijn ouders

Lila-Linda donderdag 27 oktober 2022 om 14:39

Verhuizen gaat niets oplossen hoor
Je ouders, je jeugd zit in je hart, bloed, onder je huid.
Wat wel helpt,is hulpzoeken. Waar je leert jezelf beter te begrijpen, je jeugd te snappen. De impact van ouders en vroeger op nu etc
Breken met je ouders, kan altijd nog
Verhuizen ook
Maar investeer in jezelf, dat helpt echt

dianaf donderdag 27 oktober 2022 om 14:42

Tja, ik ben van mening, ze hoeven niet te begrijpen waarom jij een rok draagt. Ze hebben het gewoon te accepteren. Net zo goed dat jij niet hoeft te begrijpen waarom iemand geen koffie drinkt of liever geen coltrui draag of wel een foute kersttrui.

Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat de ouders van TO nu in geestelijke nood komen omdat hij in een rok loopt. Of fysieke problemen van krijgen. Dus hoeveel last hebben ze er van? Nul. Dus als je err geen last van hebt, moet je dat gewoon accepteren.

TO, ik denk dat jij een aardiger persoon bent dan ik. Mijn moeder heeft ook wel eens opmerkingen over dat roze niet voor een jongen is (bv neefje) of andere achterhaalde ideeën. Ik reageer dat ze niet zulke achterhaalde ideeën moet hebben. Of dat ik niet op die mening zit te wachten. Niet aardig, wel effectief.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Gerrit1982 donderdag 27 oktober 2022 om 14:59

sprankelend schreef: ↑
27-10-2022 13:55
Ik hoop dat het je lukt die tijd op te brengen. Het lijkt me erg ingewikkeld. Al vanaf het ontdekken van je voorkeur tot aan waar je nu staat en dan nog de berg die je wil/zal moeten beklimmen. Hopelijk is op een dag de reis an sich ook al een groot deel van de moeite waard geweest.

Dat hoop ik ook ik zal de reis sowieso doorzetten want ik voel me gelukkig zo . Ik.hoop dat mijn moeder dat ooit inziet en het zal accepteren tot die tijd zal het in broek naar mijn ouders worden

sprankelend donderdag 27 oktober 2022 om 15:03

dianaf schreef: ↑
27-10-2022 14:42

Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat de ouders van TO nu in geestelijke nood komen omdat hij in een rok loopt. Of fysieke problemen van krijgen. Dus hoeveel last hebben ze er van? Nul. Dus als je err geen last van hebt, moet je dat gewoon accepteren.

Nou dat ligt denk ik toch iets genuanceerder. Ik heb er geen last-last van dat mijn zoon zo nu en dan graag een jurk draagt. Maar in de wereld zoals die er vandaag de dag bijligt heb ik er wel zorgen en spanning van. Toen hij naar een feest wilde in een jurk hielp ik hem bijvoorbeeld zoeken naar een jurk die hem zou flatteren maar heb ik hem wel met de auto naar dat feest toe gebracht en met mijn blik op mijn telefoon thuis zitten wachten tot het feest klaar was en ik hem op kon halen. Toen hij een jaar later naar een drag bingo ging tijdens Pride hebben we echt wel serieuze gesprekken gehad over hoe hij dat aan zou gaan pakken op weg naar het station en in het openbaar vervoer naar huis. En toen was hij of niet eens in drag. Ik kan (en wil) niet bovenop hem gaan zitten maar met hoe gebrekkig de acceptatie van lhbti+ nog is kun je het ouders ook niet kwalijk nemen dat ze in de hoogste staat van paraatheid schieten zodra ze horen dat hun kind deel uitmaakt van die groep. En hoogste staat van paraatheid is in dit geval nou eenmaal een soort paniekgevoel en in zo'n standje maak je niet altijd de meest geweldige keuzes. En de hele boel hatseklats maar in één keer van tafel vegen is een vrij standaard voorbeeld van zo'n suboptimale keuze.

Gerrit1982 donderdag 27 oktober 2022 om 15:05

dianaf schreef: ↑
27-10-2022 14:42
TO, ik denk dat jij een aardiger persoon bent dan ik. Mijn moeder heeft ook wel eens opmerkingen over dat roze niet voor een jongen is (bv neefje) of andere achterhaalde ideeën. Ik reageer dat ze niet zulke achterhaalde ideeën moet hebben. Of dat ik niet op die mening zit te wachten. Niet aardig, wel effectief.

Ik hoop vooral er op een fijne manier uit te komen. het blijven wel me ouders waar ik graag bij blijf langs komen. en ondanks dat ik me er nog steeds rot over voel . Hoop ik dat we er nog samen uit komen

dianaf donderdag 27 oktober 2022 om 15:19

Gerrit1982 schreef: ↑
27-10-2022 15:05
Ik hoop vooral er op een fijne manier uit te komen. het blijven wel me ouders waar ik graag bij blijf langs komen. en ondanks dat ik me er nog steeds rot over voel . Hoop ik dat we er nog samen uit komen

Dat zeg ik, jij bent veel aardiger.

En ook, dit raakt jouw veel persoonlijk dan mijn voorbeeld/issues. Je wilt gewoon dat jouw ouders jou accepteren zoals je bent. Of dat nu in een jurk is, met paars haar of een baan die zij niet zo leuk vinden. Dat doet namelijk helemaal niets af aan jouw persoonlijkheid/karakter. Het is gewoon jammer dat ze zich focussen op de randzaken.
Want het is gewoon heel anders als ze zeggen; schat, best dat je een rok wilt dragen, maar ik maak mij er wel zorgen over of je daardoor gedoe krijgt.

Ik hoop dat jullie er uit komen. Al is het maar dat ze de opmerkingen voor zich houden.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Lila-Linda donderdag 27 oktober 2022 om 15:21

sprankelend schreef: ↑
27-10-2022 15:03
Nou dat ligt denk ik toch iets genuanceerder. Ik heb er geen last-last van dat mijn zoon zo nu en dan graag een jurk draagt. Maar in de wereld zoals die er vandaag de dag bijligt heb ik er wel zorgen en spanning van. Toen hij naar een feest wilde in een jurk hielp ik hem bijvoorbeeld zoeken naar een jurk die hem zou flatteren maar heb ik hem wel met de auto naar dat feest toe gebracht en met mijn blik op mijn telefoon thuis zitten wachten tot het feest klaar was en ik hem op kon halen. Toen hij een jaar later naar een drag bingo ging tijdens Pride hebben we echt wel serieuze gesprekken gehad over hoe hij dat aan zou gaan pakken op weg naar het station en in het openbaar vervoer naar huis. En toen was hij of niet eens in drag. Ik kan (en wil) niet bovenop hem gaan zitten maar met hoe gebrekkig de acceptatie van lhbti+ nog is kun je het ouders ook niet kwalijk nemen dat ze in de hoogste staat van paraatheid schieten zodra ze horen dat hun kind deel uitmaakt van die groep. En hoogste staat van paraatheid is in dit geval nou eenmaal een soort paniekgevoel en in zo'n standje maak je niet altijd de meest geweldige keuzes. En de hele boel hatseklats maar in één keer van tafel vegen is een vrij standaard voorbeeld van zo'n suboptimale keuze.

Er is een enorm verschil tussen je zorgen maken om.je kind en het niet accepteren
TOs ouders kunnen hem niet bieden wat hij nodig heeft, hebben ,ze waarschijnlijk nooit gekund

sprankelend donderdag 27 oktober 2022 om 15:36

Lila-Linda schreef: ↑
27-10-2022 15:21
Er is een enorm verschil tussen je zorgen maken om.je kind en het niet accepteren
TOs ouders kunnen hem niet bieden wat hij nodig heeft, hebben ,ze waarschijnlijk nooit gekund

Wat een snelle conclusie. Ze worden geconfronteerd met iets dat behoorlijk buiten de norm valt. Gerrit heeft hier zelf al een behoorlijke tijd op kunnen kauwen voor hij het in de praktijk ging brengen en wereldkundig ging maken. Voor zo'n grote omslag lijkt het me niet vreemd om zijn ouders ook wat ruimte te gunnen om tot een definitieve vorm te komen van hoe ze zich hiertoe verhouden. Alles wat je nu meteen in steen hakt staat er voor eeuwig hè.

En daarmee bedoel ik niet dat ze dit niet falikant verkeerd doen. Daarmee wil ik zeggen dat ouders soms ook dingen falikant verkeerd doen en dan toch de ruimte verdienen om dit te herstellen.

Lila-Linda donderdag 27 oktober 2022 om 15:45

sprankelend schreef: ↑
27-10-2022 15:36
Wat een snelle conclusie. Ze worden geconfronteerd met iets dat behoorlijk buiten de norm valt. Gerrit heeft hier zelf al een behoorlijke tijd op kunnen kauwen voor hij het in de praktijk ging brengen en wereldkundig ging maken. Voor zo'n grote omslag lijkt het me niet vreemd om zijn ouders ook wat ruimte te gunnen om tot een definitieve vorm te komen van hoe ze zich hiertoe verhouden. Alles wat je nu meteen in steen hakt staat er voor eeuwig hè.

En daarmee bedoel ik niet dat ze dit niet falikant verkeerd doen. Daarmee wil ik zeggen dat ouders soms ook dingen falikant verkeerd doen en dan toch de ruimte verdienen om dit te herstellen.

Ik zeg ook niet, dat ze die ruimte niet moeten krijgen
Ik geef enkel aan, dat er een verschil is tussen je zorgen maken en niet accepteren
De ouders van TO accepteren hem op dit moment niet. Misschien wordt het beter?? Hoop het
Ik raad TO aan, om hulp te zoeken. En als zijn ouders hier zouden posten, zou ik hen dat ook aanraden
Niks mis met hulp zoeken, als je zelf niet van nature aanvoelt, wat e3n kind nodig heeft

Anoniem_673f672939927 donderdag 27 oktober 2022 om 16:07

Gerrit1982 schreef: ↑
27-10-2022 15:05
Ik hoop vooral er op een fijne manier uit te komen. het blijven wel me ouders waar ik graag bij blijf langs komen. en ondanks dat ik me er nog steeds rot over voel . Hoop ik dat we er nog samen uit komen

Het is totaal iets anders, maar mijn ouders hebben lang niet kunnen accepteren dat ik PTSS heb. En toen ik jonger was heb ik ze ook een tijd niet willen zien. Ik voelde me zo niet gezien in mijn onvermogen.

Ik denk dat het gevoel wel enigszins overeenkomt. Je wil graag begrepen worden. Maar als ik heel eerlijk ben, nu ik ouder ben, is het misschien wel een van de dingen waar ik het meeste spijt van heb. Dat ik niet wat meer geduld voor ze had. Niet om het goed te praten, want als kind wil je natuurlijk niks liever dan de onvoorwaardelijke steun van je ouders. Maar je ouders, zijn aan het eind van de dag ook maar mensen, met hun eigen achtergrond en opvoeding. Zoals meerdere hier al aangaven, misschien heeft het tijd nodig voor ze om het te begrijpen. Mogelijk kun je je moeder in wat modernere programma’s introduceren waar meer mensen uit de LGBTQ+ (zeg ik het zo correct?) te zien zijn. Zodat ze het meer gaat zien vanuit de wereld waarin we vandaag de dag leven.

Veel sterkte met het proces!

merano donderdag 27 oktober 2022 om 16:18

Zaramorad schreef: ↑
27-10-2022 12:29
Trek een broek aan wanneer je bij je ouders langsgaat en heb het er verder niet over. Simpel toch? Wat maakt het nou uit. Je ouders veranderen niet meer en binnenkort zijn ze dood.

Nou ja, of je gaat er een punt van maken. Ga je niet gelukkiger van worden denk ik zo maar het kan hoor. Hoef je niet meer bij je ouders langs. Misschien ook wel lekker.

Always look on the bright side of life... piedoe piedoepidoepidoe...

If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

martje55 donderdag 27 oktober 2022 om 18:02

To, ik kan me niet voorstellen dat je de band met je ouders wilt verbreken alleen om dit meningsverschil.
Dus óf er is al veel meer voorgevallen en dan kan ik me wel indenken dat dit de druppel is die de emmer doet overlopen. Of het is verstandig om nu eerst de emoties te laten zakken en over een week of twee nog eens te kijken hoe je je dan voelt.

Gerrit1982 donderdag 27 oktober 2022 om 18:25

Frambloos schreef: ↑
27-10-2022 16:07
Het is totaal iets anders, maar mijn ouders hebben lang niet kunnen accepteren dat ik PTSS heb. En toen ik jonger was heb ik ze ook een tijd niet willen zien. Ik voelde me zo niet gezien in mijn onvermogen.

Ik denk dat het gevoel wel enigszins overeenkomt. Je wil graag begrepen worden. Maar als ik heel eerlijk ben, nu ik ouder ben, is het misschien wel een van de dingen waar ik het meeste spijt van heb. Dat ik niet wat meer geduld voor ze had. Niet om het goed te praten, want als kind wil je natuurlijk niks liever dan de onvoorwaardelijke steun van je ouders. Maar je ouders, zijn aan het eind van de dag ook maar mensen, met hun eigen achtergrond en opvoeding. Zoals meerdere hier al aangaven, misschien heeft het tijd nodig voor ze om het te begrijpen. Mogelijk kun je je moeder in wat modernere programma’s introduceren waar meer mensen uit de LGBTQ+ (zeg ik het zo correct?) te zien zijn. Zodat ze het meer gaat zien vanuit de wereld waarin we vandaag de dag leven.

Veel sterkte met het proces!

Dank je ik wil hier ook samen uit komen .ik wil dat we er goed komen .het is inderdaad een goed idee om ze programma's te laten kijken waar mensen in zitten zoals ik goeie tip

Ikhouvankaas donderdag 27 oktober 2022 om 22:00

Geef ze inderdaad even de tijd. Blijf er wel met ze over praten. Waarom je je zo voelt en dat het kwetst als ze alleen maar zeggen: Nou je bent raar.

Toen ik mijn moeder vertelde dat ik bi was was haar eerste reactie: nou dat zal toch zeker wel weer over gaan, niet dus..

Je hoeft het echt niet onder het tapijt te schuiven, maar laat ze even wennen.
Snap wel dat het moeilijk, fijn dat je goede vriendinnen hebt.

Actieve topics